Prawo farmaceutyczne z dnia 6 września 2001 r. (Dz.U. Nr 126, poz. 1381) Tekst jednolity z dnia 27 lutego 2008 r. (Dz.U. Nr 45, poz. 271) (zm.: Dz.U. 2008, Nr 227, poz. 1505, Nr 234, poz. 1570; 2009, Nr 18, poz. 97, Nr 31, poz. 206, Nr 92, poz. 753, Nr 95, poz. 788, Nr 98, poz. 817; 2010, Nr 78, poz. 513, Nr 107, poz. 679; 2011, Nr 63, poz. 322, Nr 82, poz. 451, Nr 106, poz. 622, Nr 112, poz. 654, Nr 113, poz. 657, Nr 122, poz. 696; 2012, poz. 1342, poz. 1544; 2013, poz. 1245; 2014, poz. 822; 2015, poz. 28)

Rozdział 1. Przepisy ogólne Literatura: M. Kondrat, [w:] M. Kondrat (red.), Prawo farmaceutyczne. Komentarz, Warszawa 2009; M. Krekora, [w:] M. Krekora, M. Świerczyński, E. Traple, Prawo farmaceutyczne. Zagadnienia regulacyjne i cywilnoprawne, Warszawa 2008; T. Srogosz, Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii. Komentarz, Warszawa 2008; R. Szczęsny, Reklama farmaceutyczna i pokrewna, Warszawa 2010.

Art. 1. [Zakres regulacji] 1. Ustawa określa: 1) zasady i tryb dopuszczania do obrotu produktów leczniczych, z uwzględnieniem w szczególności wymagań dotyczących jakości, skuteczności i bezpieczeństwa ich stosowania; 1a) warunki prowadzenia badań klinicznych produktów leczniczych; 2) warunki wytwarzania produktów leczniczych; 3) wymagania dotyczące reklamy produktów leczniczych; 4) warunki obrotu produktami leczniczymi; 5) wymagania dotyczące aptek, hurtowni farmaceutycznych i placówek obrotu pozaaptecznego; 5a)1 organizację i zasady funkcjonowania systemu nadzoru nad bezpieczeństwem stosowania produktów leczniczych oraz monitorowania bezpieczeństwa ich stosowania; 6) zadania Inspekcji Farmaceutycznej i uprawnienia jej organów. 2. Przepisy ustawy stosuje się również do produktów leczniczych będących środkami odurzającymi, substancjami psychotropowymi i prekursorami w rozumieniu przepisów o przeciwdziałaniu narkomanii, w zakresie nieuregulowanym tymi przepisami. Spis treści

I. Uwagi wprowadzające . . . . . . . . . . . 1. Kształt europejskiego prawa farmaceutycznego . . . . . . . . . . . . . . . . . . 2. Zakres stosowania przepisów ustawy II. Dopuszczanie do obrotu produktów leczniczych . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1. Zasady i tryb dopuszczania do obrotu produktów leczniczych . . . . . . . . . III. Badania kliniczne produktów leczniczych . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1. Dopuszczenie możliwości prowadzenia eksperymentów medycznych na ludziach . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . IV. Wytwarzanie produktów leczniczych 1. Wytwarzanie produktów leczniczych

Nb 1–2

V. Reklama produktów leczniczych . . . . 1. Wymagania dotyczące reklamy produktów leczniczych . . . . . . . . . . . . .

6

VI. Obrót produktami leczniczymi . . . .

7

1. Zasady obrotu produktami leczniczymi . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

7

1 2 3 3 4

4 5 5

Nb 6

VII. Apteki, hurtownie oraz placówki obrotu pozaaptecznego . . . . . . . . . . . . . . 1. Zasady i wymagania w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej w formie organizacyjnej aptek, hurtowni farmaceutycznych oraz placówek obrotu pozaaptecznego . . . . . . . . . . . . . . .

8

8

1 Art. 1 ust. 1 pkt 5a dodany ustawą z dnia 27.09.2013 r. (Dz.U. z 2013 r. poz. 1245), która wchodzi w życie 25.11.2013 r.

Ogiegło

3

Art. 1 Nb 1

Rozdział 1. Przepisy ogólne

VIII. Bezpieczeństwo stosowania produktów leczniczych . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1. Usprawnienie organizacji i zasad funkcjonowania systemu nadzoru nad bezpieczeństwem stosowania produktów leczniczych oraz monitorowania bezpieczeństwa farmakoterapii . . . . . . . . . . IX. Inspekcja Farmaceutyczna . . . . . . .

9

9 10

1. Zadania Inspekcji Farmaceutycznej oraz uprawnienia jej organów . . . . . . X. Subsydiarne stosowanie przepisów Prawa farmaceutycznego . . . . . . . . . . . 1. Produkty lecznicze będące środkami odurzającymi, substancjami psychotropowymi i prekursorami . . . . . . . . . .

10 11

11

I. Uwagi wprowadzające 1

1. Kształt europejskiego prawa farmaceutycznego. Polskie prawo farmaceutyczne implementuje do aktualnego porządku prawnego liczne dyrektywy UE. Obowiązujące w Polsce prawo farmaceutyczne tworzą również stosowane bezpośrednio rozporządzenia UE. Przegląd acquis communautaire w zakresie prawa farmaceutycznego zawierają opracowania M. Kondrata, w: M. Kondrat (red.), Prawo farmaceutyczne, passim; oraz M. Krekory, w: M. Krekora, M. Świerczyński, E. Traple, Prawo farmaceutyczne, 2008, passim. W niniejszym komentarzu rozporządzenia UE i dyrektywy są uwzględniane w ramach komentarza do konkretnych rozwiązań prawnych. Harmonizacja polskiego prawa farmaceutycznego z normami unijnymi nie jest nadal w pełni zadowalająca. Nie oznacza to wszakże krytyki wyłącznie polskiego prawa. Krytycznie należy oceniać aktualny kształt europejskiego prawa farmaceutycznego. Rozproszenie unormowań prawnych w bardzo wielu aktach normatywnych oraz niezwykle kazuistyczna technika legislacyjna w nich zastosowana wydają się być głównymi mankamentami prawa farmaceutycznego w ogólnym nie najlepszym obrazie prawa medycznego. Zastanawiająca jest również częstotliwość zmian w stanie prawnym. W czasie od momentu ukazania się pierwszego wydania niniejszego Komentarza (2010 r.) ustawę z 6.9.2001 r. – Prawo farmaceutyczne (t.j. Dz.U. z 2008 r. Nr 45, poz. 271 ze zm.) zmieniano jedenastokrotnie Najważniejsze zmiany przyniosły dwie nowelizacje: ustawa z 27.9.2013 r. o zmianie ustawy – Prawo farmaceutyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2013 r. poz. 1245) oraz ustawa z 19.12.2014 r. o zmianie ustawy – Prawo farmaceutyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2015 r. poz. 28) Głównym zadaniem wcześniejszej nowelizacji, z 2013 r., wdrażającej do prawa polskiego postanowienia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/84/UE z 15.12.2010 r. zmieniającej – w zakresie nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii – dyrektywę 2001/83/WE w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do produktów leczniczych stosowanych u ludzi (Dz.Urz. UE L Nr 348, s. 74) było podjęcie środków w celu poprawy funkcjonowania prawa UE w dziedzinie nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii produktów leczniczych. Opracowany dla Komisji Europejskiej raport wykazał bowiem, że nadzór ten jest mało efektywny. Ustawa z 27.9.2013 r. o zmianie ustawy – Prawo farmaceutyczne oraz niektórych innych ustaw znowelizowała dziewięć ustaw odrębnych: 1) ustawę z 20.7.1950 r. o zawodzie felczera (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 1133 ze zm.); 2) ustawę z 19.4.1991 r. o izbach aptekarskich (t.j. Dz.U. z 2008 r. Nr 136, poz. 856 ze zm.); 3) ustawę z 5.12.1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 277, poz. 1634 ze zm.); 4) ustawę z 27.7.2001 r. o diagnostyce laboratoryjnej (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 174); 5) ustawę z 28.10.2002 r. o odpowiedzialności podmiotów zbiorowych za czyny zabronione pod groźbą kary (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 1417); 6) ustawę z 8.9.2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 757 ze zm.); 7) ustawę z 6.11.2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 159 ze zm.); 8) ustawę 4

Ogiegło

Nb 2–3

Rozdział 1. Przepisy ogólne

Art. 1

z 18.3.2011 r. o Urzędzie Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych (Dz.U. Nr 82, poz. 451 ze zm.) oraz 9) ustawę z 15.7.2011 r. o zawodach pielęgniarki i położnej (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 1435). Prawie wszystkie te zmiany były spowodowane koniecznością dostosowywania (harmonizowania) polskiego prawa do wymogów unijnych. Głównym celem noweli z 27.9.2013 r., było wdrożenie do polskiego systemu prawnego nowego podejścia w prawie UE do zapewnienia efektywności nadzoru nad bezpieczeństwem stosowania farmakoterapii. Wcześniejsze rozwiązania okazały się mało skuteczne w praktyce niektórych państw członkowskich. Zadaniem noweli z 2014 r. jest konieczność wdrożenia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/62/UE z 8.6.2011 r. zmieniającej dyrektywę 2001/83/WE w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do produktów leczniczych stosowanych u ludzi – w zakresie zapobiegania wprowadzaniu sfałszowanych produktów leczniczych do legalnego łańcucha dystrybucji (Dz.Urz. UE z 2011 r. L 174, s. 74). 2. Zakres stosowania przepisów ustawy. Komentowany przepis art. 1 PrFarm wy- 2 znacza zakres stosowania przepisów ustawy. Zakresem tym obejmuje osiem obszarów, a mianowicie: dopuszczanie do obrotu produktów leczniczych, badania kliniczne produktów leczniczych, wytwarzanie produktów leczniczych, reklamę farmaceutyczną, obrót produktami leczniczymi, funkcjonowanie aptek, hurtowni oraz placówek obrotu pozaaptecznego, bezpieczeństwo stosowania produktów leczniczych, działanie Inspekcji Farmaceutycznej, oraz subsydiarne stosowanie przepisów Prawa farmaceutycznego. II. Dopuszczanie do obrotu produktów leczniczych 1. Zasady i tryb dopuszczania do obrotu produktów leczniczych. Przepisy Roz- 3 działu 2 PrFarm określają w ogólności zasady i tryb dopuszczania do obrotu produktów leczniczych. W myśl postanowień dyrektyw unijnych żaden produkt leczniczy nie może być wprowadzony do obrotu w państwie członkowskim bez pozwolenia na dopuszczenie do obrotu wydanego przez właściwe władze tego państwa członkowskiego. Zasadę tę realizuje polskie prawo farmaceutyczne z uwzględnieniem bezpośrednio stosowanych norm unijnych w zakresie procedury scentralizowanej. W tym ostatnim zakresie chodzi o przepisy rozp. (WE) Nr 726/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z 31.3.2004 r. ustanawiające wspólnotowe procedury wydawania pozwoleń dla produktów leczniczych stosowanych u ludzi i do celów weterynaryjnych i nadzoru nad nimi oraz ustanawiające Europejską Agencję Leków (Dz.Urz. UE L Nr 136, s.1), następnie zmienione rozp. (WE) Nr 1901/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z 12.12.2006 r. (Dz.Urz. UE L Nr 378, s. 1), rozporządzenie to zastąpiło rozp. Rady (EWG) Nr 2309/93 z 22.7.1993 r. (Dz.Urz. UE L Nr 214, s. 1) i ustanowiło m.in. scentralizowaną procedurę wydawania pozwoleń na dopuszczenie do obrotu w UE produktów leczniczych zawartych w załączniku do tego rozporządzenia. Aktualnie obowiązuje rozp. Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) Nr 1235/2010 z 15.12.2010 r. zmieniające – w zakresie nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii w odniesieniu do produktów leczniczych stosowanych u ludzi – rozp. (WE) Nr 726/2004 ustanawiające wspólnotowe procedury wydawania pozwoleń dla produktów leczniczych stosowanych u ludzi i do celów weterynaryjnych i nadzoru nad nimi oraz ustanawiające Europejską Agencję Leków i rozp. (WE) Nr 1394/2007 w sprawie produktów leczniczych terapii zaawansowanej (Tekst mający znaczenie dla EOG) (Dz.Urz. UE L Nr 348, s. 1). Zob. niżej komentarz M. Jagielskiej do art. 3 PrFarm, a także por. na tle poprzedniego stanu prawnego M. Kondrat, w: M. Kondrat (red.), Prawo farmaceutyczne, s. 28; M. Krekora, Ogiegło

5

Art. 1 Nb 4–7

Rozdział 1. Przepisy ogólne

w: M. Krekora, M. Świerczyński, E. Traple, Prawo farmaceutyczne, 2008, s. 19 i n., 2012, s. 59 i n. III. Badania kliniczne produktów leczniczych 4

1. Dopuszczenie możliwości prowadzenia eksperymentów medycznych na ludziach podlega ścisłej reglamentacji prawnej, która zawiera liczne ograniczenia i rygory. Regulację tę zawierają przepisy art. 21–29 ZawLekU. Przepisy te przewidują i normują przede wszystkim dwa rodzaje eksperymentów: eksperymenty lecznicze i eksperymenty badawcze. Przepisy LekU nie stanowią jedynej regulacji prawnej eksperymentów medycznych. Szczególną regulację zawierają przepisy art. 37a–37al PrFarm oraz przepisy ustawy z 20.5.2010 r. o wyrobach medycznych (Dz.U. Nr 107, poz. 679 ze zm.). Ten rodzaj eksperymentu medycznego, jakim jest badanie kliniczne produktów leczniczych zostało unormowane w Rozdziale 2a PrFarm. Zob. niżej komentarz L. Ogiegły do art. 37a i n. PrFarm. IV. Wytwarzanie produktów leczniczych

5

1. Wytwarzanie produktów leczniczych stanowi przedmiot regulacji Rozdziału 3. PrFarm o wytwarzaniu i imporcie produktów leczniczych. Zob. niżej komentarz G. Rączki do art. 38 i n. PrFarm oraz powołane tam piśmiennictwo. Ujęcie tej problematyki w ramach jednego rozdziału wynika z prostego faktu, że na polskim rynku farmaceutycznym istnieją dwa źródła pochodzenia produktów leczniczych: produkcja krajowa i import. Zarówno wytwarzanie, jak i import produktów leczniczych podlegają ścisłej reglamentacji. V. Reklama produktów leczniczych

6

1. Wymagania dotyczące reklamy produktów leczniczych. Zakresem regulacji Prawa farmaceutycznego są również objęte wymagania dotyczące reklamy produktów leczniczych. Reklamie farmaceutycznej ustawa poświęca przepisy Rozdziału 4. Zob. niżej komentarz K. Grzybczyk do art. 52 i n. PrFarm, a także M. Świerczyński, w: M. Krekora, M. Świerczyński, E. Traple, Prawo farmaceutyczne, 2008, s. 285 i n., 2012, s. 303 i n.; R. Szczęsny, Reklama farmaceutyczna, passim. VI. Obrót produktami leczniczymi

7

1. Zasady obrotu produktami leczniczymi zostały uregulowane w Rozdziale 5 (art. 65 i n. PrFarm). Przepisy te stanowią wyłączne źródło regulacji owych zasad. Pod pojęciem obrotu produktami leczniczymi rozumie się każdą postać przeniesienia własności produktu leczniczego, w tym pod tytułem darmym w obrębie obrotu cywilnoprawnego i na mocy czynności prawnej. Co do pojęcia obrotu hurtowego por. uwagi do art.72 PrFarm. Naruszenie zasad obrotu lekami skutkuje odpowiedzialnością karną podmiotów wprowadzających do obrotu leki niezgodnie z zasadami przewidzianymi w niniejszym rozdziale ustawy. Zob. niżej komentarz L. Wilka do art. 124, 124a, 126, 127, 132c, 132e PrFarm. Nadzór nad przestrzeganiem zasad obrotu lekami sprawuje Państwowa Inspekcja Farmaceutyczna, por. komentarz P. Ślęzaka do art. 108 PrFarm. Zob. niżej szczegółowy komentarz M. Jagielskiej do art. 65 i n. PrFarm. 6

Ogiegło

Nb 8–9

Rozdział 1. Przepisy ogólne

Art. 1

VII. Apteki, hurtownie oraz placówki obrotu pozaaptecznego 1. Zasady i wymagania w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej 8 w formie organizacyjnej aptek, hurtowni farmaceutycznych oraz placówek obrotu pozaaptecznego. Prawo farmaceutyczne ustanawia zasady i szczegółowe wymagania w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej w formie organizacyjnej aptek, hurtowni farmaceutycznych oraz placówek obrotu pozaaptecznego. Prowadzenie tego rodzaju działalności jest działalnością gospodarczą, o której mowa w ustawie z 2.7.2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 672 ze zm.). Deklarowana w Konstytucji RP i rozwijana w wielu aktach normatywnych wolność gospodarcza doznaje w przypadku gospodarki lekami licznych ograniczeń. Ograniczenia wolności działalności gospodarczej są dopuszczalne jedynie w drodze ustawy i tylko ze względu na ważny interes publiczny. Kwestię interesu publicznego podejmuje się niżej w komentarzu R. Blicharza do art. 74 PrFarm. Zob. R. Stankiewicz, Model racjonalizacji, s. 88 i n. VIII. Bezpieczeństwo stosowania produktów leczniczych 1. Usprawnienie organizacji i zasad funkcjonowania systemu nadzoru nad 9 bezpieczeństwem stosowania produktów leczniczych oraz monitorowania bezpieczeństwa farmakoterapii. W związku z tym, że wcześniejsze rozwiązania prawne okazały się być w praktyce mało skuteczne postanowiono na forum UE usprawnić organizację i zasady funkcjonowania systemu nadzoru nad bezpieczeństwem stosowania produktów leczniczych oraz monitorowania bezpieczeństwa farmakoterapii w skali Europejskiego Obszaru Gospodarczego. W tym celu opracowano szereg aktów prawnych. Należą do nich dyrektywa 2010/84/UE. Dyrektywa 2010/84/UE w art. 3 ust. 1 – dotyczącym transponowania zmienionych przepisów – zobowiązała państwa członkowskie UE do przyjęcia i ogłoszenia do 21.7.2012 r. przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych do wykonania tej dyrektywy. Rzeczpospolita Polska nie wykonała tego obowiązku w terminie. Projekt transpozycji omawianej dyrektywy 2010/84/UE zawarty w druku sejmowym Nr 1588 nosi datę 18.7.2013 r. W międzyczasie ukazało się rozp. wykonawcze Komisji (UE) Nr 520/2012 z 19.6.2012 r. w sprawie działań związanych z nadzorem nad bezpieczeństwem farmakoterapii, o których mowa w rozporządzeniu (WE) Nr 726/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady i w dyrektywie 2001/83/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.Urz. UE L Nr 159, s. 5). W tym akcie prawnym m.in. założono, że działania nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii obejmują zarządzanie w odniesieniu do bezpieczeństwa całym cyklem życia produktów leczniczych stosowanych u ludzi. W sposób szczegółowy regulowane w tym rozporządzeniu są takie kwestie, jak: pełny opis systemu nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii (struktura, treść); minimalne wymogi w zakresie systemów jakości w odniesieniu do działań związanych z nadzorem nad bezpieczeństwem farmakoterapii; minimalne wymogi w zakresie monitorowania danych w bazie EudraVigilance; stosowana terminologia (ustalona na poziomie międzynarodowym), formaty i normy; przekazywanie zgłoszeń dotyczących podejrzewanych niepożądanych działań leków; plany zarządzania ryzykiem; okresowe raporty o bezpieczeństwie; badania dotyczące bezpieczeństwa przeprowadzane po wydaniu pozwolenia na dopuszczenie do obrotu. Problemy te znajdują odzwierciedlenie w polskim porządku prawnym, ale ich prawna postać wymaga nadal dopracowania. Przede wszystkim chodzi o nowelę z 27.9.2013 r. i jej prawne oprzyrządowanie. Ogiegło

7

Art. 1 Nb 10–11

Rozdział 1. Przepisy ogólne

IX. Inspekcja Farmaceutyczna 10

1. Zadania Inspekcji Farmaceutycznej oraz uprawnienia jej organów. Zakresem regulacji Prawa farmaceutycznego objęte zostały również zadania Inspekcji Farmaceutycznej oraz uprawnienia jej organów. W celu zabezpieczenia interesu społecznego w zakresie bezpieczeństwa zdrowia i życia ludzi przy stosowaniu produktów leczniczych i wyrobów medycznych, znajdujących się w hurtowniach farmaceutycznych, aptekach, działach farmacji szpitalnej, punktach aptecznych i placówkach obrotu pozaaptecznego PIF sprawuje nadzór nad: 1) warunkami wytwarzania i importu produktów leczniczych i produktów leczniczych weterynaryjnych; 2) jakością i obrotem produktami leczniczymi, z wyłączeniem produktów leczniczych weterynaryjnych; 3) obrotem wyrobami medycznymi, z wyłączeniem wyrobów medycznych stosowanych w medycynie weterynaryjnej (por. art. 108 PrFarm). Ponadto, organy Państwowej Inspekcji Farmaceutycznej wydają decyzje w zakresie: 1) wstrzymania lub wycofania z obrotu lub stosowania produktów leczniczych w przypadku podejrzenia lub stwierdzenia, że dany produkt nie jest dopuszczony do obrotu w Rzeczpospolitej Polsce; 2) wstrzymania lub wycofania z obrotu lub stosowania produktów leczniczych w przypadku podejrzenia lub stwierdzenia, że dany produkt nie odpowiada ustalonym dla niego wymaganiom jakościowym; 3) wstrzymania lub wycofania z aptek ogólnodostępnych i hurtowni farmaceutycznych towarów, którymi obrót jest niedozwolony; 4) udzielenia, zmiany, cofnięcia lub odmowy udzielenia zezwolenia: a) na prowadzenie apteki, b) na wytwarzanie produktów leczniczych, c) na obrót hurtowy produktami leczniczymi; 5) skierowania produktu leczniczego dopuszczonego do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do badań jakościowych; 6) reklamy: a) produktów leczniczych, b) działalności aptek i punktów aptecznych. Problematyka Inspekcji Farmaceutycznej została wszechstronnie omówiona niżej w komentarzu P. Ślęzaka do art. 108 i n. PrFarm. X. Subsydiarne stosowanie przepisów Prawa farmaceutycznego

11

1. Produkty lecznicze będące środkami odurzającymi, substancjami psychotropowymi i prekursorami. Przepisy Prawa farmaceutycznego stosuje się również do produktów leczniczych będących środkami odurzającymi, substancjami psychotropowymi i prekursorami w rozumieniu przepisów o przeciwdziałaniu narkomanii (zob. ustawa z 28.7.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 124 ze zm. oraz rozp. MZ z 11.9.2006 r. w sprawie środków odurzających, substancji psychotropowych, prekursorów kategorii 1 i preparatów zawierających te środki lub substancje, Dz.U. Nr 169, poz. 1216 ze zm. oraz T. Srogosz, Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii, passim) w zakresie nieuregulowanym tymi przepisami. 8

Ogiegło

Art. 2

Rozdział 1. Przepisy ogólne

Art. 2. [Objaśnienia] Ilekroć w niniejszej ustawie jest mowa o wyrobie medycznym, rozumie się przez to wyrób medyczny, wyrób medyczny do diagnostyki in vitro, wyposażenie wyrobu medycznego, wyposażenie wyrobu medycznego do diagnostyki in vitro oraz aktywny wyrób medyczny do implantacji, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych (Dz.U. Nr 107, poz. 679), chyba że przepisy niniejszej ustawy stanowią inaczej. W rozumieniu ustawy: 1) aktywnością biologiczną produktu leczniczego – jest siła działania jego substancji czynnej lub substancji czynnych, wyrażona w jednostkach międzynarodowych lub biologicznych; 1a)2 badaniem dotyczącym bezpieczeństwa przeprowadzanym po wydaniu pozwolenia na dopuszczenie do obrotu – jest każde badanie dotyczące dopuszczonego do obrotu produktu leczniczego, z wyłączeniem produktu leczniczego weterynaryjnego, prowadzone w celu zidentyfikowania, opisania lub ilościowego określenia ryzyka, potwierdzenia profilu bezpieczeństwa tego produktu leczniczego lub pomiaru skuteczności środków zarządzania ryzykiem użycia produktu leczniczego; 2) badaniem klinicznym – jest każde badanie prowadzone z udziałem ludzi w celu odkrycia lub potwierdzenia klinicznych, farmakologicznych, w tym farmakodynamicznych skutków działania jednego lub wielu badanych produktów leczniczych, lub w celu zidentyfikowania działań niepożądanych jednego lub większej liczby badanych produktów leczniczych, lub śledzenia wchłaniania, dystrybucji, metabolizmu i wydalania jednego lub większej liczby badanych produktów leczniczych, mając na względzie ich bezpieczeństwo i skuteczność; 2a)3 badaczem – jest lekarz albo lekarz dentysta, jeżeli badanie kliniczne dotyczy stomatologii, albo lekarz weterynarii – w przypadku badania klinicznego weterynaryjnego, posiadający prawo wykonywania zawodu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz odpowiednio wysokie kwalifikacje zawodowe, wiedzę naukową i doświadczenie w pracy z pacjentami, niezbędne do prowadzonego badania klinicznego lub badania klinicznego weterynaryjnego, odpowiedzialny za prowadzenie tych badań w danym ośrodku; jeżeli badanie kliniczne lub badanie kliniczne weterynaryjne jest prowadzone przez zespół osób, badacz wyznaczony przez sponsora, za zgodą kierownika podmiotu leczniczego w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej, w którym prowadzone jest badanie kliniczne, jest kierownikiem zespołu odpowiedzialnym za prowadzenie tego badania w danym ośrodku; 2b) badaniem klinicznym weterynaryjnym – jest każde badanie, którego celem jest potwierdzenie przewidywanej skuteczności lub bezpieczeństwa badanego produktu leczniczego weterynaryjnego prowadzone z udziałem docelowych gatunków zwierząt; 2c) badanym produktem leczniczym – jest substancja albo mieszanina substancji, którym nadano postać farmaceutyczną substancji czynnej lub placebo, badana lub wykorzystywana jako produkt referencyjny w badaniu klinicznym, w tym również produkt już dopuszczony do obrotu, ale stosowany 2 Art. 2 pkt 1a dodany ustawą z dnia 27.09.2013 r. (Dz.U. z 2013 r. poz. 1245), która wchodzi w życie 25.11.2013 r. 3 Art. 2 pkt 2a w brzmieniu ustawy z dnia 15.04.2011 r. (Dz.U. Nr 112, poz. 654), która wchodzi w życie 1.07.2011 r.

Ogiegło

9

Art. 2

2d)

3)

3a)4 3b)

3c)

3d)

3e)5

Rozdział 1. Przepisy ogólne

lub przygotowany w sposób odmienny od postaci dopuszczonej do obrotu lub stosowany we wskazaniu nieobjętym pozwoleniem, lub stosowany w celu uzyskania dodatkowych informacji dotyczących postaci już dopuszczonych do obrotu; badanym produktem leczniczym weterynaryjnym – jest substancja albo mieszanina substancji, którym nadano postać farmaceutyczną albo biologiczną, i które są wykorzystywane w badaniach klinicznych weterynaryjnych; działaniem niepożądanym badanego produktu leczniczego albo badanego produktu leczniczego weterynaryjnego – jest każde niekorzystne i niezamierzone działanie tych produktów, występujące po zastosowaniu jakiejkolwiek dawki tych produktów; działaniem niepożądanym produktu leczniczego – jest każde niekorzystne i niezamierzone działanie produktu leczniczego; działaniem niepożądanym produktu leczniczego weterynaryjnego – jest każde niekorzystne i niezamierzone działanie produktu leczniczego weterynaryjnego: a) występujące podczas stosowania dawek zalecanych u zwierząt w celach profilaktycznych, diagnostycznych, leczniczych oraz dla przywrócenia, poprawienia lub modyfikacji funkcji fizjologicznych organizmu, b) które występuje u człowieka po ekspozycji na produkt leczniczy weterynaryjny; ciężkim niepożądanym zdarzeniem po użyciu badanego produktu leczniczego albo badanego produktu leczniczego weterynaryjnego – jest zdarzenie, które bez względu na zastosowaną dawkę badanego produktu leczniczego albo badanego produktu leczniczego weterynaryjnego powoduje zgon pacjenta, zagrożenie życia, konieczność hospitalizacji lub jej przedłużenie, trwały lub znaczny uszczerbek na zdrowiu lub jest chorobą, wadą wrodzoną lub uszkodzeniem płodu; ciężkim niepożądanym działaniem produktu leczniczego – jest działanie, które bez względu na zastosowaną dawkę produktu leczniczego powoduje zgon pacjenta, zagrożenie życia, konieczność hospitalizacji lub jej przedłużenie, trwały lub znaczny uszczerbek na zdrowiu lub inne działanie produktu leczniczego, które lekarz według swojego stanu wiedzy uzna za ciężkie, lub jest chorobą, wadą wrodzoną lub uszkodzeniem płodu; grupą koordynacyjną – jest grupa, o której mowa w art. 27 ust. 1 dyrektywy 2001/83/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 listopada 2001 r. w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do produktów leczniczych stosowanych u ludzi (Dz.Urz. WE L 311 z 28.11.2001, str. 67, z późn. zm.; Dz.Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 27, str. 69), zwanej dalej „dyrektywą 2001/83/WE”, lub grupa, o której mowa w art. 31 dyrektywy 2001/82/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 listopada 2001 r. w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do weterynaryjnych produktów leczniczych (Dz.Urz. WE L 311 z 28.11.2001, str. 1, z późn. zm.; Dz.Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 27, str. 3), zwanej dalej „dyrektywą 2001/82/WE”;

4 Art. 2 pkt 3a w brzmieniu ustawy z dnia 27.09.2013 r. (Dz.U. z 2013 r. poz. 1245), która wchodzi w życie 25.11.2013 r. 5 Art. 2 pkt 3e dodany ustawą z dnia 27.09.2013 r. (Dz.U. z 2013 r. poz. 1245), która wchodzi w życie 25.11.2013 r.

10

Ogiegło

Art. 2

Rozdział 1. Przepisy ogólne

4) 4a)6 5) 6)

6a)

7)7

7 1 )8 7 2 )9

7a)10

7b)11

Dobrą Praktyką Dystrybucyjną – jest praktyka, która gwarantuje bezpieczne przyjmowanie, transportowanie, przechowywanie i wydawanie produktów leczniczych; Dobrą Praktyką Dystrybucyjną substancji czynnych – jest praktyka, która gwarantuje bezpieczne przyjmowanie, transportowanie, przechowywanie i wydawanie substancji czynnej; (uchylony) Dobrą Praktyką Kliniczną – jest zespół uznawanych przez społeczność międzynarodową wymagań dotyczących etyki i jakości badań naukowych, przy prowadzeniu badań klinicznych, gwarantujących ochronę praw, bezpieczeństwo, dobro uczestników tych badań oraz wiarygodność ich wyników; Dobrą Praktyką Kliniczną Weterynaryjną – jest zespół uznawanych przez społeczność międzynarodową wymagań dotyczących etyki i jakości badań klinicznych weterynaryjnych, mających na celu zapewnienie dobrostanu zwierząt i bezpieczeństwa personelu, biorących udział w badaniu klinicznym weterynaryjnym oraz ochrony środowiska i zdrowia konsumenta żywności pochodzenia zwierzęcego; Dobrą Praktyką Wytwarzania – jest praktyka, która gwarantuje, że produkt leczniczy oraz substancja czynna są wytwarzane i kontrolowane odpowiednio do ich zamierzonego zastosowania oraz zgodnie z wymaganiami zawartymi w ich specyfikacjach i dokumentach stanowiących podstawę wydania pozwolenia na dopuszczenie do obrotu produktu leczniczego; Dobrą Praktyką Wytwarzania substancji pomocniczych – jest praktyka, która gwarantuje, że substancje pomocnicze są wytwarzane i kontrolowane odpowiednio do ich zamierzonego zastosowania; dystrybucją substancji czynnej – jest każde działanie obejmujące nabywanie, przechowywanie, dostarczanie lub eksport substancji czynnej prowadzone przez wytwórców, importerów lub dystrybutorów substancji czynnej, prowadzących działalność na terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym; importem produktu leczniczego – jest każde działanie polegające na sprowadzaniu produktu leczniczego spoza terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, w tym ich magazynowanie, kontrola jakości przy zwalnianiu serii i dystrybucja; importem równoległym – jest każde działanie w rozumieniu art. 72 ust. 4 polegające na sprowadzeniu z państw członkowskich Unii Europejskiej

6 Art. 2 pkt 4a dodany ustawą z dnia 19.12.2014 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 28), która wchodzi w życie 8.02.2015 r. 7 Art. 2 pkt 7 w brzmieniu ustawy z dnia 19.12.2014 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 28), która wchodzi w życie 8.02.2015 r. 8 Art. 2 pkt 71 dodany ustawą z dnia 19.12.2014 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 28), która wchodzi w życie 8.02.2015 r. 9 Art. 2 pkt 72 dodany ustawą z dnia 19.12.2014 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 28), która wchodzi w życie 8.02.2015 r. 10 Art. 2 pkt 7a w brzmieniu ustawy z dnia 19.12.2014 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 28), która wchodzi w życie 8.02.2015 r. 11 Art. 2 pkt 7b w brzmieniu ustawy z dnia 19.12.2014 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 28), która wchodzi w życie 8.02.2015 r.

Ogiegło

11

Art. 2

7ba)12

7c)13

7d)14

8)15 9)

Rozdział 1. Przepisy ogólne

lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym produktu leczniczego spełniającego łącznie następujące warunki: a) sprowadzony produkt leczniczy posiada tę samą substancję czynną (substancje czynne), co najmniej te same wskazania do 3 poziomu kodu ATC/ATCvet (kod międzynarodowej klasyfikacji anatomiczno-terapeutyczno-chemicznej produktów leczniczych/kod międzynarodowej klasyfikacji anatomiczno-terapeutyczno-chemicznej produktów leczniczych weterynaryjnych), tę samą moc, tę samą drogę podania oraz tę samą postać jak produkt leczniczy dopuszczony do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub postać zbliżoną, która nie powoduje powstania różnic terapeutycznych w stosunku do produktu leczniczego dopuszczonego do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, b) sprowadzony produkt leczniczy i produkt leczniczy dopuszczony do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej są odpowiednio w państwie, z którego produkt jest sprowadzony, i na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jednocześnie referencyjnymi produktami leczniczymi albo jednocześnie odpowiednikami referencyjnych produktów leczniczych; importem substancji czynnej – jest każde działanie polegające na sprowadzaniu substancji czynnej spoza terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, w tym magazynowanie i dystrybucja; inspekcją – są czynności związane ze sprawowanym nadzorem nad warunkami wytwarzania i importu produktów leczniczych, substancji czynnych i pomocniczych oraz nad obrotem hurtowym i pośrednictwem w obrocie produktami leczniczymi; kontrolą – są czynności podejmowane przez: a) inspektorów farmaceutycznych w związku ze sprawowanym nadzorem nad jakością produktów leczniczych będących przedmiotem obrotu detalicznego oraz mające na celu sprawdzenie warunków prowadzenia obrotu detalicznego produktami leczniczymi, b) Prezesa Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych w zakresie monitorowania systemu nadzoru nad bezpieczeństwem stosowania produktów leczniczych, c) Głównego Lekarza Weterynarii w zakresie nadzoru nad jakością produktów leczniczych weterynaryjnych będących przedmiotem obrotu lub stosowania; (uchylony) kontrolą seryjną wstępną – jest kontrola każdej serii wytworzonego produktu leczniczego dokonywana przed wprowadzeniem tego produktu do obrotu;

12 Art. 2 pkt 7ba dodany ustawą z dnia 19.12.2014 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 28), która wchodzi w życie 8.02.2015 r. 13 Art. 2 pkt 7c w brzmieniu ustawy z dnia 19.12.2014 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 28), która wchodzi w życie 8.02.2015 r. 14 Art. 2 pkt 7d w brzmieniu ustawy z dnia 19.12.2014 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 28), która wchodzi w życie 8.02.2015 r. 15 Art. 2 pkt 8 uchylony ustawą z dnia 18.03.2011 r. (Dz.U. Nr 82, poz. 451), która wchodzi w życie 1.05.2011 r.

12

Ogiegło

Art. 2

Rozdział 1. Przepisy ogólne 16

9a)

10) 11) 12)

12a)

13)

13a) 14)

15)

16)

17)

17a)

krajem trzecim – jest państwo położone poza terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym; lekiem aptecznym – jest produkt leczniczy sporządzony w aptece zgodnie z recepturą farmakopealną, przeznaczony do wydania w tej aptece; lekiem gotowym – jest produkt leczniczy wprowadzony do obrotu pod określoną nazwą i w określonym opakowaniu; lekiem recepturowym – jest produkt leczniczy sporządzony w aptece na podstawie recepty lekarskiej, a w przypadku produktu leczniczego weterynaryjnego – na podstawie recepty wystawionej przez lekarza weterynarii; mocą produktu leczniczego – jest zawartość substancji czynnych wyrażona ilościowo na jednostkę dawkowania, jednostkę objętości lub masy, zależnie od postaci farmaceutycznej; Maksymalnym Limitem Pozostałości – jest limit określony w art. 1 ust. 1 lit. b rozporządzenia Rady (EWG) nr 2377/90 z dnia 26 czerwca 1990 r. ustanawiającego wspólnotową procedurę dla określenia maksymalnego limitu pozostałości weterynaryjnych produktów leczniczych w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego (Dz.Urz. WE L 224 z 18.08.1990, str. 1, z późn. zm.; Dz.Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 10, str. 111), zwanego dalej „rozporządzeniem nr 2377/90”; materiałem wyjściowym – jest każda substancja użyta do wytwarzania produktu leczniczego, z wyłączeniem materiałów opakowaniowych; nazwą produktu leczniczego – jest nazwa nadana produktowi leczniczemu, która może być nazwą własną niestwarzającą możliwości pomyłki z nazwą powszechnie stosowaną albo nazwą powszechnie stosowaną lub naukową, opatrzoną znakiem towarowym lub nazwą podmiotu odpowiedzialnego; nazwą powszechnie stosowaną – jest nazwa międzynarodowa zalecana przez Światową Organizację Zdrowia, a jeżeli takiej nie ma – nazwa potoczna produktu leczniczego; niepożądanym zdarzeniem – jest każde zdarzenie natury medycznej wywołujące negatywne skutki u pacjenta lub uczestnika badania klinicznego, któremu podano produkt leczniczy lub badany produkt leczniczy albo badany produkt leczniczy weterynaryjny, chociażby nie miały one związku przyczynowego ze stosowaniem tego produktu; niespodziewanym działaniem niepożądanym – jest każde negatywne działanie produktu leczniczego, którego charakter lub stopień nasilenia nie jest zgodny z danymi zawartymi w odpowiedniej informacji o produkcie leczniczym – dla produktów leczniczych w badaniach klinicznych najczęściej – w broszurze badacza, dla produktów leczniczych dopuszczonych do obrotu – w Charakterystyce Produktu Leczniczego; niespodziewanym ciężkim niepożądanym działaniem produktu leczniczego – jest każde niepożądane działanie produktu leczniczego, którego charakter lub stopień nasilenia nie jest zgodny z danymi zawartymi w odpowiedniej informacji o produkcie leczniczym: a) dla produktów leczniczych w badaniach klinicznych – najczęściej w broszurze badacza,

16 Art. 2 pkt 9a dodany ustawą z dnia 19.12.2014 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 28), która wchodzi w życie 8.02.2015 r.

Ogiegło

13

Art. 2

18) 19)

20) 21) 21a)17

22) 22a)

23) 24)

25)

26)

Rozdział 1. Przepisy ogólne

b) dla produktów leczniczych dopuszczonych do obrotu – w Charakterystyce Produktu Leczniczego albo w Charakterystyce Produktu Leczniczego Weterynaryjnego – które bez względu na zastosowaną dawkę produktu leczniczego powoduje zgon pacjenta, zagrożenie życia, konieczność hospitalizacji lub jej przedłużenie, trwały lub znaczny uszczerbek na zdrowiu lub inne działanie produktu leczniczego, które lekarz według swojego stanu wiedzy uzna za ciężkie, lub jest chorobą, wadą wrodzoną lub uszkodzeniem płodu; (uchylony) okresem karencji – jest okres, jaki musi upłynąć od ostatniego podania zwierzęciu produktu leczniczego weterynaryjnego do uboju tego zwierzęcia, a w przypadku mleka, jaj lub miodu – do momentu rozpoczęcia pozyskiwania tych produktów do celów spożywczych, tak aby tkanki zwierzęcia oraz pozyskane produkty nie zawierały pozostałości w ilości przekraczającej ich Maksymalne Limity Pozostałości; opakowaniem bezpośrednim produktu leczniczego – jest opakowanie mające bezpośredni kontakt z produktem leczniczym; opakowaniem zewnętrznym produktu leczniczego – jest opakowanie, w którym umieszcza się opakowanie bezpośrednie; Osobą Wykwalifikowaną – jest osoba odpowiedzialna za zapewnienie przed wprowadzeniem do obrotu, że każda seria produktu leczniczego została wytworzona i skontrolowana zgodnie z przepisami ustawy oraz wymaganiami zawartymi w specyfikacjach i dokumentach stanowiących podstawę wydania pozwolenia na dopuszczenie do obrotu tego produktu; oznakowaniem produktu leczniczego – jest informacja umieszczona na opakowaniu bezpośrednim lub opakowaniu zewnętrznym produktu leczniczego; państwem referencyjnym – jest państwo członkowskie Unii Europejskiej lub państwo członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strona umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, które: a) sporządza projekt raportu oceniającego w ramach procedury zdecentralizowanej, b) wydało pozwolenie będące podstawą do wszczęcia procedury wzajemnego uznania; (uchylony) podmiotem odpowiedzialnym – jest przedsiębiorca w rozumieniu ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 i Nr 180, poz. 1280) lub podmiot prowadzący działalność gospodarczą w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, który wnioskuje lub uzyskał pozwolenie na dopuszczenie do obrotu produktu leczniczego; pozostałościami produktów leczniczych weterynaryjnych – są pozostałości produktów leczniczych, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. a rozporządzenia nr 2377/90; pozwoleniem na dopuszczenie do obrotu – jest decyzja wydana przez uprawniony organ, potwierdzająca, że dany produkt leczniczy może być przedmiotem obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

17 Art. 2 pkt 21a dodany ustawą z dnia 19.12.2014 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 28), która wchodzi w życie 8.02.2015 r.

14

Ogiegło

Art. 2

Rozdział 1. Przepisy ogólne

27) 27a)18 28) 29)

30)

31)

32)

33) 33a)

34)

premiksem leczniczym – jest weterynaryjny produkt leczniczy, który w wyniku procesu technologicznego został przygotowany w postaci umożliwiającej jego mieszanie z paszą w celu wytworzenia paszy leczniczej; (uchylony) (uchylony) produktem leczniczym homeopatycznym – jest produkt leczniczy wytworzony z homeopatycznych substancji pierwotnych lub ich mieszanin, zgodnie z homeopatyczną procedurą wytwarzania opisaną w Farmakopei Europejskiej lub, w przypadku braku takiego opisu, w farmakopeach oficjalnie uznanych przez państwa członkowskie Unii Europejskiej lub państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym; produktem immunologicznym – jest produkt leczniczy stanowiący surowicę, szczepionkę, toksynę lub alergen, stosowany w celu: a) wywoływania czynnej odporności (szczepionki), b) przeniesienia odporności biernej (surowice), c) diagnozowania stanu odporności (w szczególności tuberkulina), d) identyfikacji lub wywoływania specyficznej nabytej zmiany reakcji odporności na czynnik alergizujący (alergeny); produktem krwiopochodnym – jest produkt leczniczy wytwarzany przemysłowo z krwi lub jej składników, a w szczególności albuminy, czynniki krzepnięcia, immunoglobuliny; produktem leczniczym – jest substancja lub mieszanina substancji, przedstawiana jako posiadająca właściwości zapobiegania lub leczenia chorób występujących u ludzi lub zwierząt lub podawana w celu postawienia diagnozy lub w celu przywrócenia, poprawienia lub modyfikacji fizjologicznych funkcji organizmu poprzez działanie farmakologiczne, immunologiczne lub metaboliczne; (uchylony) produktem leczniczym roślinnym – jest produkt leczniczy zawierający jako składniki czynne jedną lub więcej substancji roślinnych albo jeden lub więcej przetworów roślinnych albo jedną lub więcej substancji roślinnych w połączeniu z jednym lub więcej przetworem roślinnym, przy czym: a) substancją roślinną – są wszystkie, głównie całe, podzielone na części lub pocięte rośliny, części roślin, glony, grzyby, porosty nieprzetworzone, zazwyczaj ususzone lub świeże; niektóre wydzieliny, które nie zostały poddane określonemu procesowi, mogą być uznane za substancje roślinne; substancje roślinne są szczegółowo definiowane przez użytą część rośliny i nazwę botaniczną, b) przetworem roślinnym – jest przetwór otrzymany przez poddanie substancji roślinnych procesom takim, jak: ekstrakcja, destylacja, wyciskanie, frakcjonowanie, oczyszczanie, zagęszczanie i fermentacja; przetworami są w szczególności rozdrobnione lub sproszkowane substancje roślinne, nalewki, wyciągi, olejki i wyciśnięte soki; produktem leczniczym weterynaryjnym – jest produkt leczniczy stosowany wyłącznie u zwierząt;

18 Art. 2 pkt 27a uchylony ustawą z dnia 12.05.2011 r. (Dz.U. Nr 122, poz. 696), która wchodzi w życie 1.01.2012 r.

Ogiegło

15

Art. 2 35)

35a)

35b) 35c)

36) 37)

37a)

37aa)19

37b)

Rozdział 1. Przepisy ogólne

produktem radiofarmaceutycznym – jest produkt leczniczy, z wyłączeniem produktu leczniczego weterynaryjnego, który zawiera jeden lub więcej izotopów radioaktywnych przeznaczonych dla celów medycznych; przedstawicielem podmiotu odpowiedzialnego – jest osoba fizyczna albo prawna, wyznaczona przez podmiot odpowiedzialny do wykonywania jego obowiązków i uprawnień na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; referencyjnym produktem leczniczym – jest produkt leczniczy dopuszczony do obrotu na podstawie pełnej dokumentacji; ryzykiem użycia produktu leczniczego – jest każde zagrożenie zdrowia pacjenta lub zdrowia publicznego związane z jakością, bezpieczeństwem lub skutecznością produktu leczniczego oraz każde zagrożenie niepożądanym wpływem na środowisko, a w przypadku produktów leczniczych weterynaryjnych – każde zagrożenie zdrowia zwierząt lub ludzi, związane z jakością, bezpieczeństwem lub skutecznością produktu leczniczego weterynaryjnego oraz każde zagrożenie niepożądanego wpływu na środowisko; (uchylony) serią – jest określona ilość produktu leczniczego lub surowca farmaceutycznego, lub materiału opakowaniowego, wytworzona w procesie składającym się z jednej lub wielu operacji w taki sposób, że może być uważana za jednorodną; sponsorem – jest osoba fizyczna, osoba prawna albo jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, odpowiedzialna za podjęcie, prowadzenie i finansowanie badania klinicznego, która ma siedzibę na terytorium jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, jeżeli sponsor nie ma siedziby na terytorium jednego z państw Europejskiego Obszaru Gospodarczego, może działać wyłącznie przez swojego prawnego przedstawiciela posiadającego siedzibę na tym terytorium; sprzedażą wysyłkową produktów leczniczych – jest umowa sprzedaży produktów leczniczych zawierana z pacjentem bez jednoczesnej obecności obu stron, przy wykorzystywaniu środków porozumiewania się na odległość, w szczególności drukowanego lub elektronicznego formularza zamówienia niezaadresowanego lub zaadresowanego, listu seryjnego w postaci drukowanej lub elektronicznej, reklamy prasowej z wydrukowanym formularzem zamówienia, reklamy w postaci elektronicznej, katalogu, telefonu, telefaksu, radia, telewizji, automatycznego urządzenia wywołującego, wizjofonu, wideotekstu, poczty elektronicznej lub innych środków komunikacji elektronicznej w rozumieniu ustawy z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną (Dz.U. Nr 144, poz. 1204, z późn. zm.20 ); stosunkiem korzyści do ryzyka – jest ocena pozytywnych skutków terapeutycznych produktu leczniczego w odniesieniu do ryzyka związanego z użyciem produktu leczniczego, z wyłączeniem zagrożenia niepożądanym wpływem na środowisko, a w przypadku produktu leczniczego weterynaryjnego – ocena pozytywnych skutków terapeutycznych produktu leczniczego

19 Art. 2 pkt 37aa dodany ustawą z dnia 18.03.2011 r. (Dz.U. Nr 82, poz. 451), która wchodzi w życie 1.05.2011 r. 20 Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz.U. z 2004 r. Nr 96, poz. 959 i Nr 173, poz. 1808, z 2007 r. Nr 50, poz. 331, z 2008 r. Nr 171, poz. 1056 i Nr 216, poz. 1371 oraz z 2009 r. Nr 201, poz. 1540.

16

Ogiegło

Art. 2

Rozdział 1. Przepisy ogólne

38)

38a)21

38b)21

38c)21

38d)21 39) 40) 40a)

weterynaryjnego w odniesieniu do ryzyka związanego z użyciem produktu leczniczego weterynaryjnego; substancją – jest każda materia, która może być pochodzenia: a) ludzkiego, w szczególności ludzka krew, elementy i składniki pochodzące z krwi ludzkiej, b) zwierzęcego, w szczególności mikroorganizmy, całe organizmy zwierzęce, fragmenty organów, wydzieliny zwierzęce, toksyny, wyciągi, elementy i składniki pochodzące z krwi zwierzęcej, c) roślinnego, w szczególności mikroorganizmy, całe rośliny, części roślin, wydzieliny roślinne, wyciągi, d) chemicznego, w szczególności pierwiastki lub związki chemiczne naturalnie występujące w przyrodzie lub otrzymane w drodze przemian chemicznych lub syntezy; sfałszowanym produktem leczniczym – jest produkt leczniczy, z wyłączeniem produktu leczniczego z niezamierzoną wadą jakościową, który został fałszywie przedstawiony w zakresie: a) tożsamości produktu, w tym jego opakowania, etykiety, nazwy lub składu w odniesieniu do jakichkolwiek składników, w tym substancji pomocniczych, oraz mocy tych składników, b) jego pochodzenia, w tym jego wytwórcy, kraju wytworzenia, kraju pochodzenia lub podmiotu odpowiedzialnego, lub c) jego historii, w tym danych i dokumentów dotyczących wykorzystanych kanałów dystrybucji; sfałszowaną substancją czynną – jest substancja czynna, z wyłączeniem substancji czynnej zawierającej niezamierzoną wadę jakościową, która została fałszywie przedstawiona w zakresie: a) tożsamości, w tym opakowania, etykiety, nazwy lub składu w odniesieniu do jakichkolwiek składników oraz mocy tych składników, b) jej pochodzenia, w tym jej wytwórcy, kraju wytworzenia, kraju pochodzenia lub podmiotu odpowiedzialnego, lub c) jej historii, w tym danych i dokumentów dotyczących wykorzystanych kanałów dystrybucji; substancją czynną – jest substancja lub mieszanina substancji, która ma zostać wykorzystana do wytworzenia produktu leczniczego i która, użyta w jego produkcji, staje się składnikiem czynnym tego produktu przeznaczonym do wywołania działania farmakologicznego, immunologicznego lub metabolicznego w celu przywrócenia, poprawy lub zmiany funkcji fizjologicznych lub do postawienia diagnozy medycznej; substancją pomocniczą – jest składnik produktu leczniczego inny niż substancja czynna i materiał opakowaniowy; (uchylony) surowcem farmaceutycznym – jest substancja lub mieszanina substancji wykorzystywana do sporządzania lub wytwarzania produktów leczniczych; uczestnikiem badania klinicznego – jest osoba, która po poinformowaniu o istocie, znaczeniu, skutkach i ryzyku badania klinicznego wyraziła świadomą zgodę na uczestniczenie w badaniu; dokument potwierdzający

21 Art. 2 pkt 38a–38d dodane ustawą z dnia 19.12.2014 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 28), która wchodzi w życie 8.02.2015 r.

Ogiegło

17

Art. 2 40b)22

40c)22

40d)22

41) 41a)23

42)24

Rozdział 1. Przepisy ogólne

wyrażenie świadomej zgody przechowuje się wraz z dokumentacją badania klinicznego; systemem EudraVigilance – jest system wymiany informacji o działaniach niepożądanych, o których mowa w art. 24 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 726/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. ustanawiającego wspólnotowe procedury wydawania pozwoleń dla produktów leczniczych stosowanych u ludzi i do celów weterynaryjnych i nadzoru nad nimi oraz ustanawiającego Europejską Agencję Leków (Dz.Urz. UE L 136 z 30.04.2004, str. 1; Dz.Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 34, str. 229), zwanego dalej „rozporządzeniem nr 726/2004/WE”; systemem nadzoru nad bezpieczeństwem stosowania produktów leczniczych – jest system wykorzystywany przez podmiot odpowiedzialny oraz właściwe organy do wypełniania zadań i obowiązków wymienionych w rozdziale 21 oraz mający na celu monitorowanie bezpieczeństwa dopuszczonych do obrotu produktów leczniczych, a także wykrywanie wszelkich zmian w ich stosunku korzyści do ryzyka; systemem zarządzania ryzykiem użycia produktu leczniczego – jest ogół działań podejmowanych w ramach nadzoru nad bezpieczeństwem stosowania produktów leczniczych, których celem jest identyfikacja i opisanie ryzyka związanego ze stosowaniem produktu leczniczego, zapobieganie takiemu ryzyku lub jego zminimalizowanie, łącznie z oceną skuteczności tych działań; do produktów leczniczych weterynaryjnych stosuje się system zarządzania ryzykiem użycia produktu leczniczego weterynaryjnego; ulotką – jest informacja przeznaczona dla użytkownika, zatwierdzona w procesie dopuszczenia do obrotu, sporządzona w formie odrębnego druku i dołączona do produktu leczniczego; unijną datą referencyjną jest data wyznaczająca początek biegu terminu składania raportów okresowych o bezpieczeństwie stosowania produktów leczniczych, z wyłączeniem produktów leczniczych weterynaryjnych, zawierających tę samą substancję czynną lub to samo połączenie substancji czynnych, która jest: a) datą wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu produktu leczniczego zawierającego tę substancję czynną lub to połączenie substancji czynnych w dowolnym z państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, lub jeżeli nie można ustalić tej daty, b) najwcześniejszą ze znanych dat wydania w kraju trzecim pozwolenia na dopuszczenie do obrotu produktu leczniczego zawierającego tę substancję czynną lub to połączenie substancji czynnych; wytwarzaniem produktu leczniczego – jest każde działanie prowadzące do powstania produktu leczniczego, w tym zakup i przyjmowanie w miejscu wytwarzania przez wytwórcę materiałów używanych do produkcji, produkcja, dopuszczanie do kolejnych etapów wytwarzania, w tym pakowanie

22 Art. 2 pkt 40b–40d dodane ustawą z dnia 27.09.2013 r. (Dz.U. z 2013 r. poz. 1245), która wchodzi w życie 25.11.2013 r. 23 Art. 2 pkt 41a dodany ustawą z dnia 27.09.2013 r. (Dz.U. z 2013 r. poz. 1245), która wchodzi w życie 25.11.2013 r. 24 Art. 2 pkt 42 w brzmieniu ustawy z dnia 19.12.2014 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 28), która wchodzi w życie 8.02.2015 r.

18

Ogiegło

Art. 2

Rozdział 1. Przepisy ogólne

42a)25

43)

43a)26

43b)27

44)28

lub przepakowywanie oraz magazynowanie i dystrybucja wytwarzanych produktów leczniczych objętych wnioskiem o wydanie zezwolenia na wytwarzanie, a także czynności kontrolne związane z tymi działaniami; wytwarzaniem substancji czynnej – jest każde działanie prowadzące do powstania substancji czynnej, w tym zakup i przyjmowanie w miejscu wytwarzania przez wytwórcę substancji czynnej materiałów używanych do produkcji, produkcja, dopuszczanie do kolejnych etapów wytwarzania, w tym pakowanie, przepakowywanie, ponowne etykietowanie, magazynowanie oraz dystrybucja substancji czynnej objętej wpisem do rejestru, o którym mowa w art. 51c ust. 1, a także czynności kontrolne związane z tymi działaniami; wytwórcą – jest przedsiębiorca w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, który na podstawie zezwolenia wydanego przez upoważniony organ wykonuje co najmniej jedno z działań wymienionych w pkt 42; zgłoszeniem pojedynczego przypadku działania niepożądanego produktu leczniczego – jest informacja o podejrzeniu wystąpienia działania niepożądanego produktu leczniczego u człowieka, której źródło uzyskania jest inne niż prowadzone badanie kliniczne; zgłoszeniem pojedynczego przypadku działania niepożądanego produktu leczniczego weterynaryjnego – jest informacja o podejrzeniu wystąpienia działania niepożądanego produktu leczniczego weterynaryjnego u człowieka lub u zwierzęcia, której źródło uzyskania jest inne niż prowadzone badanie kliniczne; zwolnieniem serii – jest poświadczenie przez Osobę Wykwalifikowaną, że dana seria produktu leczniczego lub badanego produktu leczniczego została wytworzona i skontrolowana zgodnie z przepisami prawa oraz wymaganiami pozwolenia na dopuszczenie do obrotu lub warunkami rozpoczęcia prowadzenia badania klinicznego. Spis treści

I. Uwagi wprowadzające . . . . . . . . . . . 1. Definicje ustawowe terminów stosowanych w ustawie i aktach wykonawczych do ustawy . . . . . . . . . . . . . . . 2. Związek terminów z badaniami klinicznymi oraz bezpieczeństwem farmakoterapii . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 3. Dobra Praktyka . . . . . . . . . . . . . 4. Terminologia ustawy . . . . . . . . . . 5. Definicje „importu produktów leczniczych”, „importu równoległego” . . . . . 6. Pozostałe terminy . . . . . . . . . . . .

Nb 1–6

1

2 3 4 5 6

II. Wzorce terminologiczne . . . . . . . 1. Definicje . . . . . . . . . . . . . . . . III. Ogólna refleksja . . . . . . . . . . . . 1. Konieczność harmonizacji pojęć .

. . . .

. . . .

Nb 7 7 8 8

IV. Komentarz szczegółowy . . . . . . . . . 9–88 1. Terminy zdefiniowane . . . . . . . . . 9 2. Aktywność biologiczna produktu leczniczego . . . . . . . . . . . . . . . . . . 10 3. Badanie dotyczące bezpieczeństwa przeprowadzane po wydaniu pozwolenia na dopuszczenie do obrotu . . . . . . . . 11

25 Art. 2 pkt 42a w brzmieniu ustawy z dnia 19.12.2014 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 28), która wchodzi w życie 8.02.2015 r. 26 Art. 2 pkt 43a dodany ustawą z dnia 27.09.2013 r. (Dz.U. z 2013 r. poz. 1245), która wchodzi w życie 25.11.2013 r. 27 Art. 2 pkt 43b dodany ustawą z dnia 27.09.2013 r. (Dz.U. z 2013 r. poz. 1245), która wchodzi w życie 25.11.2013 r. 28 Art. 2 pkt 44 w brzmieniu ustawy z dnia 19.12.2014 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 28), która wchodzi w życie 8.02.2015 r.

Ogiegło

19

Art. 2 Nb 1

Rozdział 1. Przepisy ogólne

4. Badanie kliniczne . . . . . . . . . . . . 5. Badacz . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 6. Badanie kliniczne weterynaryjne . . 7. Badany produkt leczniczy . . . . . . . 8. Badany produkt leczniczy weterynaryjny . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 9. Działanie niepożądane badanego produktu leczniczego albo badanego produktu leczniczego weterynaryjnego . . . 10. Działanie niepożądane produktu leczniczego . . . . . . . . . . . . . . . . . . 11. Działanie niepożądane produktu leczniczego weterynaryjnego . . . . . . . 12. Ciężkie niepożądane zdarzenie po użyciu badanego produktu leczniczego albo badanego produktu leczniczego weterynaryjnego . . . . . . . . . . . . . . . . . 13. Ciężkie niepożądane działanie produktu leczniczego . . . . . . . . . . . . . . 14. Grupa koordynacyjna . . . . . . . . . 15. Dobra Praktyka Dystrybucyjna . . . 16. Dobra Praktyka Dystrybucyjna substancji czynnych . . . . . . . . . . . . . . . 17. Dobra Praktyka Kliniczna . . . . . . 18. Dobra Praktyka Kliniczna Weterynaryjna . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 19. Dobra Praktyka Wytwarzania substancji pomocniczych . . . . . . . . . . . . 20. Dobra Praktyka Wytwarzania . . . . 21. Dystrybucja substancji czynnej . . . 22. Import produktów leczniczych . . . 23. Import równoległy . . . . . . . . . . . 24. Import substancji czynnej . . . . . . 25. Inspekcja . . . . . . . . . . . . . . . . . 26. Kontrola . . . . . . . . . . . . . . . . . 27. Kontrola seryjna wstępna . . . . . . 28. Lek apteczny . . . . . . . . . . . . . . 29. Lek gotowy . . . . . . . . . . . . . . . 30. Lek recepturowy . . . . . . . . . . . . 31. Moc produktu leczniczego . . . . . . 32. Maksymalny Limit Pozostałości . . 33. Materiał wyjściowy . . . . . . . . . . 34. Nazwa produktu leczniczego . . . . 35. Nazwa powszechnie stosowana . . . 36. Niepożądane zdarzenie . . . . . . . . 37. Niespodziewane działanie niepożądane . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 38. Niespodziewane ciężkie niepożądane działanie produktu leczniczego . . . 39. Okres karencji . . . . . . . . . . . . . 40. Opakowanie bezpośrednie produktu leczniczego . . . . . . . . . . . . . . . . . .

12 13 14 15 16

17 18 19

20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48

41. Opakowanie zewnętrzne produktu leczniczego . . . . . . . . . . . . . . . . . . 42. Osoba Wykwalifikowana . . . . . . . 43. Oznakowanie produktu leczniczego 44. Państwo referencyjne . . . . . . . . . 45. Podmiot odpowiedzialny . . . . . . . 46. Pozostałości produktów leczniczych weterynaryjnych . . . . . . . . . . . . . . . 47. Pozwolenie na dopuszczenie do obrotu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 48. Premiks leczniczy . . . . . . . . . . . 49. Produkt leczniczy homeopatyczny . 50. Produkt immunologiczny . . . . . . . 51. Produkt krwiopochodny . . . . . . . 52. Produkt leczniczy . . . . . . . . . . . 53. Produkt leczniczy roślinny . . . . . . 54. Produkt leczniczy weterynaryjny . . 55. Produkt radiofarmaceutyczny . . . . 56. Przedstawiciel podmiotu odpowiedzialnego . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 57. Referencyjny produkt leczniczy . . 58. Ryzyko użycia produktu leczniczego 59. Seria . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 60. Sponsor . . . . . . . . . . . . . . . . . . 61. Sprzedaż wysyłkowa produktów leczniczych . . . . . . . . . . . . . . . . . . 62. Stosunek korzyści do ryzyka . . . . 63. Substancja . . . . . . . . . . . . . . . . 64. Sfałszowany produkt leczniczy . . . 65. Sfałszowana substancja czynna . . . 66. Substancja czynna . . . . . . . . . . . 67. Substancja pomocnicza . . . . . . . . 68. Surowiec farmaceutyczny . . . . . . 69. Uczestnik badania klinicznego . . . 70. System EudraVigilance . . . . . . . . 71. System nadzoru nad bezpieczeństwem stosowania produktów leczniczych . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 72. System zarządzania ryzykiem użycia produktu leczniczego . . . . . . . . . 73. Ulotka . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 74. Unijna data referencyjna . . . . . . . 75. Wytwarzanie produktu leczniczego 76. Wytwarzanie substancji czynnej . . 77. Wytwórca . . . . . . . . . . . . . . . . 78. Zgłoszenie pojedynczego przypadku działania niepożądanego produktu leczniczego . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 79. Zgłoszenie pojedynczego przypadku działania niepożądanego produktu leczniczego weterynaryjnego . . . . . . . . . 80. Zwolnienie serii . . . . . . . . . . . .

49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78

79 80 81 82 83 84 85

86

87 88

I. Uwagi wprowadzające 1

1. Definicje ustawowe terminów stosowanych w ustawie i aktach wykonawczych do ustawy. Przepis art. 2 PrFarm zawiera definicje ustawowe terminów stosowanych w ustawie i aktach wykonawczych do ustawy. W przepisie tym ustawodawca zdefiniował 70 kilkadziesiąt terminów. Są to definicje regulujące. 20

Ogiegło

Nb 2–7

Rozdział 1. Przepisy ogólne

Art. 2

2. Związek terminów z badaniami klinicznymi oraz bezpieczeństwem farma- 2 koterapii. Szereg terminów pozostaje w ścisłym związku z badaniami klinicznymi oraz bezpieczeństwem farmakoterapii. Należą tu takie terminy jak: badanie kliniczne, badacz, badanie kliniczne weterynaryjne, badany produkt leczniczy, badany produkt leczniczy weterynaryjny, działanie niepożądane badanego produktu leczniczego albo badanego produktu leczniczego weterynaryjnego, działanie niepożądane produktu leczniczego, działanie niepożądane produktu leczniczego weterynaryjnego, ciężkie niepożądane zdarzenie po użyciu badanego produktu leczniczego albo badanego produktu leczniczego weterynaryjnego, ciężkie niepożądane działanie produktu leczniczego. Osobno ustawa definiuje: niepożądane zdarzenie, niespodziewane działanie niepożądane, niespodziewane ciężkie niepożądane działanie produktu leczniczego, ryzyko użycia produktu leczniczego. 3. Dobra Praktyka może w rozumieniu ustawy być: 1) Dobrą Praktyką Dystrybu- 3 cyjną; 2) Dobrą Praktyką Kliniczną; 3) Dobrą Praktyką Kliniczną Weterynaryjną; 4) Dobrą Praktyką Wytwarzania. Na tym tle rodzi się pytanie, czy definicje tych nazw w ustawie są potrzebne skoro i tak przepisy szczególne bardzo szczegółowo ustalają na czym polega określona „Dobra Praktyka”. Zob. np. rozp. MZ z 2.5.2012 r. w sprawie Dobrej Praktyki Klinicznej (Dz.U. z 2012 r. poz. 489); rozp. MZ z 1.10.2008 r. w sprawie wymagań Dobrej Praktyki Wytwarzania (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 318); rozp. MZ z 26.7.2002 r. w sprawie procedur Dobrej Praktyki Dystrybucyjnej (Dz.U. Nr 144, poz. 1216) – w tym zakresie pojawiają się nowe wymagania, które na gruncie prawa polskiego nie zostały sfinalizowane; rozp. MZ z 6.7.2012 r. w sprawie wymagań Dobrej Praktyki Klinicznej Weterynaryjnej (Dz.U. z 2012 r. poz. 829). Przywołane przepisy są już w znacznym stopniu zharmonizowane ze współczesnym prawem unijnym. W tym zakresie zostaną wydane nowe rozp. MZ. 4. Terminologia ustawy zawiera określenia różnych podmiotów: badacz, podmiot 4 odpowiedzialny, przedstawiciel podmiotu odpowiedzialnego, sponsor, uczestnik badania klinicznego, wytwórca. 5. Definicje „importu produktów leczniczych”, „importu równoległego”. Ustawa 5 zawiera definicje „importu produktów leczniczych”, „importu równoległego”. W pierwszym z tych pojęć chodzi o sprowadzanie produktów leczniczych z państw trzecich na terytorium EOG. Tego rodzaju importu nie należy mylić z „importem równoległym”, który to termin niewątpliwie wymagał uściślenia. Zob. niżej szczegółowe uwagi na temat pojęcia „importu równoległego” oraz R. Stankiewicz, Model racjonalizacji, s. 356 i n. i powołane tam piśmiennictwo. 6. Pozostałe terminy. Wśród terminów ustawowo definiowanych znajdują się rów- 6 nież takie terminy, jak: „inspekcja”, „kontrola”, „kontrola seryjna wstępna”, „stosunek korzyści do ryzyka”, „seria”, „ulotka”, „okres karencji”. II. Wzorce terminologiczne 1. Definicje. Szereg z definiowanych w Prawie farmaceutycznym nazw ma swoją 7 genezę w definicjach przyjętych w unijnych dyrektywach albo został wykoncypowany z rozmaitych terminów wykorzystywanych w ramach acquis communautaire. O ile wiele definicji spotykanych w przepisach unijnych, zwłaszcza w dyrektywach, ma swoje uzasadnienie w założonych celach wydawanych dyrektyw, o tyle normy krajowe nie muszą wszystkich definicji powtarzać w ramach uściśleń terminologicznych na użyOgiegło

21

Art. 2 Nb 8–11

Rozdział 1. Przepisy ogólne

tek konkretnego aktu normatywnego. Normy krajowe nie muszą spełniać warunku dosłowności literalnej na każdym poziomie prawnej regulacji. Zob. M. Krekora, w: M. Krekora, M. Świerczyński, E. Traple, Prawo farmaceutyczne, 2008, s. 24 i n.; 2012, s. 22 i n. III. Ogólna refleksja 8

1. Konieczność harmonizacji pojęć. Trudno oprzeć się wrażeniu, że niektóre z definicji umieszczonych w art. 2 PrFarm nie były niezbędne na użytek tej jednej ustawy. Tym bardziej że w odpowiednich fragmentach tekstu prawnego i tak dochodzi do kolejnego uściślenia raz już zdefiniowanych terminów. Niektóre terminy są z kolei nazwami zastanymi w polskim języku prawnym i nie ma potrzeby ich dodatkowego określania. Prawo farmaceutyczne jest elementem polskiego systemu prawnego i z tym systemem powinno być zharmonizowane. Zob. A. Malinowski, Redagowanie tekstu prawnego, passim. IV. Komentarz szczegółowy

9

1. Terminy zdefiniowane w ustawie i na użytek Prawa farmaceutycznego oraz innych aktów normatywnych, w których na mocy przepisów szczególnych obowiązuje terminologia ustalona w art. 2 PrFarm są liczne i zasługują na bardziej szczegółowe objaśnienia. Można mieć nadzieję, że dzięki tym dodatkowym objaśnieniom „słownik terminów ustawowych” stanie się bardziej czytelny.

10

2. Aktywność biologiczna produktu leczniczego jest przez ustawę rozumiana jako siła działania jego substancji czynnej lub substancji czynnych, wyrażona w jednostkach międzynarodowych lub biologicznych. Aktywność biologiczna określa stopień oddziaływania produktu leczniczego na organizm człowieka. Pomiaru tej aktywności dokonuje się dla każdej substancji osobno. Kiedy mowa o jednostkach międzynarodowych, to chodzi o jednostki zdefiniowane przez WHO dla danej substancji. Jednostki biologiczne też mają charakter umowny i są określone do indywidualnego produktu leczniczego. Jeśli dana substancja nie może być zdefiniowana molekularnie, to wówczas siłę oddziaływania produktu leczniczego na organizm mierzy się jednostkami biologicznymi. Mutatis mutandis odnosi się do produktów leczniczych weterynaryjnych. Medyczne wyjaśnienie tej kwestii na użytek Prawa farmaceutycznego zawiera wypowiedź W. Zielińskiego, w: M. Kondrat (red.), Prawo farmaceutyczne 2009, s. 31. Dyrektywa Komisji 2003/63/WE z 25.6.2003 r. zmieniająca dyrektywę 2001/83/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do produktów leczniczych stosowanych u ludzi (Dz.Urz. UE L Nr 159, s. 46) oraz dyrektywa Komisji 2009/120/WE z 14.9.2009 r. zmieniająca dyrektywę 2001/83/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do produktów leczniczych stosowanych u ludzi w zakresie produktów leczniczych terapii zaawansowanej (Dz.Urz. UE L Nr 242, s. 3).

11

3. Badanie dotyczące bezpieczeństwa przeprowadzane po wydaniu pozwolenia na dopuszczenie do obrotu. Termin ten został dodany do komentowanej ustawy na mocy przepisu art. 1 pkt 2 ustawy z 27.9.2013 r. o zmianie ustawy – Prawo farmaceutyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2013 r. poz. 1245). Z wyłączeniem produktu leczniczego weterynaryjnego badaniem tym jest każde badanie produktu leczniczego dopuszczonego do obrotu. Tego rodzaju badanie prowadzi się w celu 22

Ogiegło