[egzemplarz bezp∏atny]

luty 2008

PREMIERA Petr Nosálek mówi o sobie: jestem re˝yserem starej daty, dla którego s∏owa Zbigniewa Herberta z wiersza „Przes∏anie Pana Cogito”: „Powtarzaj stare zakl´cia ludzkoÊci, bajki i legendy” stanowià ciàgle twórcze wyzwanie. „Teatr jest dla mnie szukaniem nadziei, wiary w to, ˝e w nas, ma∏ych, wi´cej jest dobra ni˝ z∏a”. W∏aÊnie dlatego wybra∏ dziewi´tnastowiecznà baʃ Oskara Wilde`a „Syn gwiazdy”. Razem z Pavlem Hubiˇckà, scenografem, spróbowali odnaleêç sposób na wystawienie tego „muzealnego” tekstu i w poszukiwaniu dlaƒ nowych przestrzeni znaleêli si´... w muzeum, w którym rozmawiajà nie tylko wypchane zwierz´ta, ale o˝ywajà lalki. Jak powiedzia∏ re˝yser, postanowili „przeopowiadaç” Wilde`a, obudowaç go scenami bliskimi naszej rzeczywistoÊci, w której tak jak i dawniej – ogarni´te pychà dzieci wypierajà si´ swoich rodziców. Wilde opisuje jeszcze jedno zjawisko, które zaczyna dominowaç we wspó∏czesnej kulturze – jest to narcyzm, ów niebezpieczny zarówno dla cz∏owieka, jak i jego otoczenia samozachwyt i egoizm, któremu towarzyszà potrzeba dominacji i postawa braku szacunku dla drugiego cz∏owieka. „Syn Gwiazdy” wg Oskara Wilde’a

PREMIERA – LUTY 2008

(„The Star-Child”)

a d a p t a c j a i r e ˝ y s e r i a – Petr Nosálek s c e n o g r a f i a – Pavel Hubiˇcka m u z y k a – Pavel Helebrand przek∏ad – Irena Tuwim opracowanie tekstu – El˝bieta Stelmaszczyk

inspicjentka – Marzena Heropolitaƒska obsada: G w i a z d o r , D z i e w c z y n k a – Marta ¸àgiewka; Matka, ˚ebraczka, Królowa – Danuta Kamiƒska; Ojciec, Tr´dowaty, Król – Dariusz Kamiƒski; Przewodniczka, Zajàc – Edyta NiewiƒskaVan der Moeren; Przewodnik, Kanclerz – Miros∏aw Kucharski; Komendant, Niedêwiedê – Przemys∏aw ˚ychowski; ˚o∏nierz I – Krzysztof Tarasiuk; ˚o∏nierz II, Ksiàdz – Zbigniew Wilczyƒski; Czarodziej, Kret – Janusz S∏omiƒski; Dzieci, Zwierz´ta – Zespó∏. Serdecznie dzi´kujemy za pomoc przy realizacji przedstawienia „Syn Gwiazdy”: • dyrektorowi Lechowi Karwowskiemu (Muzeum Narodowe w Szczecinie) i Ewie Pràdzyƒskiej (Dzia∏ Kultur Pozaeuropejskich) oraz Micha∏owi Sawala (Dzia∏ Przyrodniczy i Morski) • prof. Stanis∏awowi Krzykawskiemu i dr. S∏awomirowi Keszke (Wydzia∏ Systematyki Ryb Akademii Rolniczej w Szczecinie). U˝yte w scenografii eksponaty przyrodnicze wypo˝yczono bezp∏atnie ze zbiorów Muzeum Przyrodniczego Woliƒskiego Parku Narodowego w Mi´dzyzdrojach.

27

GAZETKA TEATRU LALEK „PLECIUGA“ W SZCZECINIE

W Nowym Roku, ale jeszcze w „starym sezonie” 2007/2008 powitaliÊmy w naszym teatrze trzech znakomitych twórców czeskich. Petr Nosálek, Pavel Hubiˇcka i Pavel Helebrand przygotowali adaptacj´ dziewi´tnastowiecznej baÊni Oskara Wilde’a. Ten angielski (z pochodzenia Irlandczyk) pisarz po raz pierwszy zostanie wystawiony na deskach PLECIUGI. Wspólnie mamy nadziej´, ˝e to wspó∏czesne odczytanie zainteresuje naszych widzów, którzy dostrzegajà wszystkie aspekty naszej rzeczywistoÊci, wpisujàce si´ w baÊniowy wymiar starej opowieÊci o narcystycznym bohaterze. I jak to nie tylko w baÊniach bywa – ch∏opcu udaje si´ prze∏amaç w∏asny egoizm i staç si´ wspania∏ym cz∏owiekiem. Wszystko wskazuje na to, ˝e nasza wyprowadzka ze starej i jak˝e kochanej przez szczecinian siedziby, opóênia si´, zatem we wrzeÊniu zaprosimy Paƒstwa na nowà premier´ jeszcze na Kaszubskà 9. Na wys∏u˝onych deskach scenicznych pojawi si´ niekonwencjonalna Pipi, którà znamy z opowieÊci Astrid Lindgren. Mamy nadziej´, ze nast´pna premiera uÊwietni uroczyste otwarcie nowej siedziby przy pl. ˚ukowa. Do zobaczenia w teatrze, Zbigniew Niecikowski – dyrektor naczelny i artystyczny

ISSN 1641 - 1072

nr

TWÓRCY re˝yser (rezˇiser)

Petr Nosálek Petr Nosálek interesuje si´ Azjà i buddyzmem. Z naszych rozmów wynika, ˝e równie Êwietnie orientuje si´ w polskiej kulturze i literaturze, które bardzo ceni, szczególnie romantyzm. Laureat wielu nagród, w tym: Toruƒ – I TSTL – Bràzowy Piernik – za re˝yseri´ spektaklu „Bajka o ksi´ciu Pipo...” (1994); Lublin – I OST „Lalki w Lublinie” – Wielka Nagroda PublicznoÊci dla spektaklu „Arlekin i Kolombina” opolskiego Teatru Lalki i Aktora (1995); Koprivnice (Czechy) – X Przeglàd Teatralny „Kopriva'96” – pierwsza nagroda „za twórczà inspiracj´” dla przedstawienia „Pinokio” Carla Collodiego w Âlàskim Teatrze Lalki i Aktora Ateneum w Katowicach (1996); Toruƒ – V MTSTL – nagroda jury doros∏ego i dzieci´cego dla poruszajàcego istotne problemy dziecka spektaklu „Czarownicy z Altar” w Teatrze „Baj Pomorski” w Toruniu (2001); Kraków – Festiwal Widowisk dla Dzieci „Na Ziarnku Grochu – Âwiat BaÊni Andersena” – nagroda Nadzwyczajnego Andersena za inscenizacj´ spektaklu „Ma∏a Syrena” w Teatrze Lalka w Warszawie (2003); Opole – 23. Ogólnopolski Festiwal Teatrów Lalek – nagroda za re˝yseri´ przedstawienia „Igraszki z diab∏em” Teatru Lalek z Olsztyna.

scenograf (vytvarnik)

Pavel Hubicˇka

2

(ur. 1966 w Mûlníku) – na sta∏e mieszka w Pradze, gdzie ukoƒczy∏ scenografi´ na Akademii Teatralnej. Zanim zosta∏ „wolnym strzelcem” w 1994 r., wczeÊniej zatrudniony by∏ jako projektant w Animation and Trick Studio of Czech

TV w Pradze i scenograf w Naive Theater w Libercu oraz w Art-Industry School jako nauczyciel rysunku. Od 1995 r. wspó∏pracuje z polskimi teatrami lalkowymi, m. in. Teatrem Lalki i Aktora im. A Smolki w Opolu (Juliusz S∏owacki „Balladyna”), Teatrem „Baj Pomorski” w Toruniu (A. Jarry „Król Ubu”), Teatrem Lalka w Warszawie (J. Âlepowroƒska „Ma∏a Syrena”), Teatrem „Guliwer” w Warszawie (M. Maeterlinck – „Niebieski ptak”), Teatrem „Banialuka” im. J. Zitzmana w Bielsku-Bia∏ej (P. Gripari „O diabe∏ku Wide∏ku”), Bia∏ostockim Teatrem Lalek (T. Dorst, U. Ehler „Amelka, bóbr i król na dachu”) oraz innymi scenami lalkowymi i dramatycznymi. Pavel Hubiˇ cka ma sta∏ych re˝yserów, z którymi lubi wspó∏pracowaç – m.in. Petra Nosálka, Piotra Tomaszuka, Zbigniewa Lisowskiego, Andrzeja Rozhina. Realizowa∏ równie˝ swoje projekty na Wegrzech (Ciróka Bábszínház Kecskemét; J. Dvofiák „Odyseusz”), w Rosji, Szwecji (Dramatiska Institutet Stockholm; A. Strindberg „Panna Julia”). W Szczecinie w Operze na Zamku zaprojektowa∏ scenografi´ do „Màdrej” Carla Orffa. Cechà znamiennà jego scenografii jest budowanie Êwiata czerpiàcego swà dynamik´ z barokowej stylizacji, groteski i deformacji kszta∏tów oraz bry∏, z odwa˝nie stosowanego koloru. Bardzo ciekawie ∏àczy ró˝ne faktury materii, eksponujàc ich kontrastowoÊç, zderzajàc nadmiar z prostotà. W jego kostiumach bardzo cz´sto wykorzystywane sà skóra, sznurki, wiàzania. Lubi eksperymentowaç z du˝ymi formami scenograficznymi: maskami, konstrukcjami, nietypowo prowadzonymi lalkami. Pavel Hubiˇ cka ilustruje równie˝ ksià˝ki. Jest autorem niezwyk∏ego pomys∏u przebudowywanej siedziby budynku Teatru Baj Pomorski, rozwinà∏ bowiem pierwotnà koncepcj´, która narodzi∏a si´ w Biurze Projektowym Ambit. Przetworzy∏ pomys∏ architektoniczny frontu jako szafy w scenografi´, stworzy∏ fresk na komin teatralny, ∏awki, rzeêby i p∏askorzeêby do wn´trza teatru. W 2006 r. zosta∏ nagrodzony Z∏otà Karetà NowoÊci w kategorii kultura oraz nagrodà za najlepszy projekt w Toruniu. (z wykorzystaniem materia∏ów Teatru „Baj Pomorski” w Toruniu)

kompozytor (hudební skladatel)

Pavel Helebrand kompozytor – urodzi∏ si´ w Opavie (1960), studiowa∏ kompozycj´ w klasie gitary w Konserwat o r i u m w Ostrawie (1986). Nast´pnie rozpoczà∏ wspó∏prac´ z Teatrem Lalek w Ostrawie, w którym pracowa∏ jako „aktor-muzyk“ i jednoczeÊnie pisa∏ kompozycj´ do przedstawieƒ. By∏ to poczàtek jego profesjonalnej kariery, dotychczas stworzy∏ muzyk´ do ponad stu produkcji w teatrach czeskich, s∏owackich (Banská Bystrica, Kosˇice), polskich (Warszawa, Opole, Katowice, Toruƒ), ukraiƒskich (Kijów) francuskich (Joinville). Komponuje tak˝e dla radia, telewizji a tak˝e do... pokazów wolty˝erki. Jego wszechstronnoÊç twórczà obrazujà takie utwory jak: opera „NGOA-E”, „Suita z drewna i krwi“ napisana na kameralny zespó∏ smyczkowy, „Szopka Êw. Franciszka” oraz muzyka dla teatru taƒca „Miejsce” i musical „Czarownica z Babiej Góry” oraz do baletu „Cebulaczek”. Z polskich realizacji ceni najbardziej: Juliusza S∏owackiego „Balladyna”oraz Petra Nosálka „Arlekin i Kolombina” (1995) w Opolskim Teatrze Lalki i Aktora im. Smolki (1996); Pierre Gripariego „O diabe∏ku Wide∏ku” w Teatrze Lalek Banialuka im. Zitzmana w Bielsku-Bia∏ej (2003); Ludwika Jerzego Kerna „Ferdynand Wspania∏y” Âlàski Teatr Lalki i Aktora „Ateneum“ – Katowice (2003). Laureat trzeciej nagrody za muzyk´ do spektaklu „Pan Twardowski“ w re˝. Petra Nosálka w Opolskim Teatrze Lalki i Aktora Opole na XVIII Ogólnopolskim Festiwalu Teatrów Lalek (1997). Obecnie mieszka w Ostrawie, ale bardzo chce si´ wyprowadziç w góry, do miejscowoÊci Jasenik.

O autorze Oskar Wilde (1854–1900) – angielski reprezentant modernizmu, poeta, prozaik, dramaturg pochodzenia irlandzkiego. Absolwent Oxfordu, ekscentryk i dandys. Oskar Wilde zyska∏ s∏aw´ powieÊcià „Portret Doriana Graya” (1891), pisa∏ równie˝ salonowe komedie obyczajowe, mi. in. „Wachlarz lady Windermere” (1892), „Mà˝ idealny” (1895). Autor zbioru baÊni „Szcz´Êliwy ksià˝´ i inne opowiadania”(1888, polskie wydanie 1922), „pisanych pi´knym j´zykiem, bogatych w symbole, metaforycznych, pe∏nych goryczy, smutku i tragizmu przypowieÊci o ludzkim losie”1. W 1891 r. wyda∏ cykl trzech d∏u˝szych opowiadaƒ „Dom granatów” („The House of Pomegranates”), w sk∏ad których wesz∏y :, „Urodziny Infantki” („The Birthday of the Infanta”), „O rybaku i jego duszy” („The Fisherman and his Soul”), „O gwiezdnym Dziecku” („The Star-Child”).

O tekÊcie

Narcyzm

„Silniej i wyraêniej wyst´puje idea moralna w trzeciej powiastce The Star-Child (O gwiezdnym dziecku), gdzie egotyzm przybysza z innego, pi´kniejszego Êwiata przeobra˝a si´ w altruizm przez nauki ˝ycia, a˝ w koƒcu przeobra˝onego bohatera zdobi korona królewska. Punktem zwrotnym w procesie moralnej przemiany staje si´ okrucieƒstwo wobec w∏asnej matki i póêniejszy ˝al za to przewinienie; jak zobaczymy, nie jedyny to moment w twórczoÊci Wilde`a, gdy odezwa∏ si´ w niej silnym g∏osem kult macierzyƒstwa, osnuty na czu∏ym przywiàzaniu do w∏asnej matki autora”2. „(...) Samo przypomnienie tematów tych powiastek porusza nas jak melodie z dzieciƒstwa. Wilde stworzy∏ tu [w tomie Szcz´Êliwy Ksià˝´, 1888] na ma∏à skal´ coÊ godnego porównania z nieÊmiertelnymi BaÊniami Andersena. Nie dziw, ze pokusi∏ si´ o powtórzenie tego triumfu sztuki bajkopisarskiej w nieco bardziej skomplikowanym stylu w swym póêniejszym cyklu trzech d∏u˝szych opowiadaƒ The House of Pomegranates (Dom granatów, 1891)“.

(...) U˝ywam tu terminu „narcyzm” z pewnym wahaniem, w klasycznej literaturze Freudowskiej bowiem oznacza on rodzaj puszenia si´ i nadymania, egocentryzmu, przesadnà trosk´ o w∏asne dobro i stronienie od innych ludzi. Co do mnie, pos∏uguj´ si´ tym terminem w jego oryginalnym znaczeniu, zgodnym z definicjà okreÊlajàcà narcyzm jako stan „zakochania” w wyidealizowanym wizerunku w∏asnej osoby. Mówiàc ÊciÊlej, osoba narcystyczna to taka, która identyfikuje si´ ze swoim „ja idealnym” i sprawia wra˝enie, ˝e sama siebie adoruje. Tego rodzaju postawa pozwala cz∏owiekowi zachowaç pogod´, pr´˝noÊç, energi´ - wszystkie te cechy, których brakuje innym typom psychicznym. Daje mu te˝ zasoby pozornej pewnoÊci siebie, czego zazdroszczà mu ludzie n´kani wàtpliwoÊciami na swój temat. Cz∏owiek narcystyczny nie prze˝ywa Êwiadomych zwàtpieƒ co do w∏asnej osoby. We w∏asnych oczach istotnie jest pomazaƒcem, m´˝em opatrznoÊciowym, prorokiem, rozdawcà dóbr, dobroczyƒcà ludzkoÊci. Wszystkie te sàdy zawierajà ziarnko prawdy. Cz´sto bowiem zdarza si´, i˝ jest to cz∏owiek o niepospolitych zdolnoÊciach, który ∏atwo i w m∏odym wieku zdoby∏ zaszczyty, a niekiedy ju˝ jako dziecko otoczony by∏ specjalnymi wzgl´dami i powszechnym podziwem. Wyst´pujàca u takiego cz∏owieka wiara we w∏asnà wielkoÊç i wyjàtkowoÊç stanowi klucz do zrozumienia jego psychiki. Jego optymizm i „wieczna” m∏odoÊç ducha wyp∏ywajà z tego samego êród∏a, jak równie˝ to, ˝e jest on cz´sto cz∏owiekiem fascynujàcym i pe∏nym uroku. Jednak˝e oczywistà jest rzeczà, ˝e jego przymioty i talenty nie mogà dorównaç wytworzonemu obrazowi w∏asnej osoby, tote˝ cz∏owiek ten stoi na niepewnym gruncie. Zazwyczaj mówi bez przerwy o swych wyczynach lub o nieprzeci´tnych zaletach i potrzebuje ciàg∏ego potwierdzania oceny w∏asnej osoby w formie okazywanego mu podziwu i oddania. Czuje si´ „panem stworzenia”, jest bowiem przeÊwiadczony, ˝e nie ma takiej rzeczy, której nie potrafi∏by dokonaç, ani takiego cz∏owieka, z którym nie móg∏by si´ zmierzyç. Bywa naprawd´ czarujàcy, zw∏aszcza wobec nowo poznanych ludzi. Niezale˝nie od tego, czy cokolwiek mogà oni dla niego znaczyç – po prostu m u s i ich epatowaç. (...)

R. Dybowski: „Sto lat literatury angielskiej”, Warszawa 1957, s. 540

*** „(...) Powstawa∏y bajki. O Ksi´ciu Szcz´Êliwym, o S∏owiku i Ró˝y, o Samolubnym Olbrzymie, o Wspania∏ej Rakiecie. Niejedna z nich (...) w´drowa∏a na ostatnie pi´tro, do pokoju ch∏opców, którym Wilde opowiada∏ swe bajki przerastajàce ich wiek i wyobraêni´. Kilka z nich zgubi∏o si´ po drodze i zachowa∏y si´ tylko w pami´ci synów. Szcz´Êliwy Ksià˝´ wyszed∏ w maju r. 1888, z ilustracjami Jacomba Hooda i Waltera Crane`a. Krytyka je zlekcewa˝y∏a, powodzenie ksià˝ki by∏o s∏abe. (...) Drugà seri´ bajek, wydanà w ozdobnym tomie jako Dom granatów, opowiada∏ wiele razy i na ró˝ne sposoby, zanim znalaz∏ w nich ów kszta∏t odlany w osobliwym alia˝u pogodnej fantazji Andresena i Flaubertowskiej dok∏adnoÊci. Odbywa∏y si´ zaÊlubiny Królowej Âniegu ze Êwi´tym Julianem Szpitalnikiem, od Wilde`a by∏ podarek weselny: nieprzebrany skarbiec klejnotów i d∏ugie rz´dy arrasów, w które jego rytmiczna proza whaftowa∏a obrazy przyrody i uÊmiechni´tej sielanki. Ksià˝ka mia∏a nak∏ad niewielki, krytyka jà raczej przemilcza∏a, nie przeczuwajàc, ˝e stanie si´ êród∏em tylu naÊladownictw.” Jan Paradowski: „Król ˚ycia”, Warszawa 1971, s. 55, 57 „S∏ownik literatury dzieci´cej i m∏odzie˝owej“ pod red. B. Tylickiej i G. Leszczyƒskiego, Ossolineum 2002 2 R. Dybowski: „Sto lat literatury angielskiej”, Warszawa 1957, s. 540 1

Karen Horney „Nerwica a rozwój cz∏owieka”, Poznaƒ 1997

Ilustracje Jessi M. King do „Syna Gwiazdy“

3

OPINIE O „KRZESIWIE“ Opinie uczennic i uczniów z klasy III d (Szko∏a Podstawowa nr 48 w Szczecinie)

Drodzy Aktorzy! (...) Przedstawienie bardzo mi si´ podoba∏o, poniewa˝ by∏a ∏adna dekoracja i Êmieszne kukie∏ki. Najbardziej podoba∏ mi si´ ˝o∏nierzyk, który poszukiwa∏ przyjació∏ oraz drzewo, które wyglàda∏o jak prawdziwe. Mojà uwag´ zwróci∏y tak˝e efekty specjalne, takie jak Êwiat∏a, dym oraz muzyka, która podkreÊla∏a najwa˝niejsze momenty w przedstawieniu. Dzi´kuj´ Wam, ˝e mog∏am obejrzeç ten wspania∏y spektakl. Adrianna S∏owik

(...) To przedstawienie podoba∏o mi si´, poniewa˝ mia∏o efekty dêwi´kowe, ∏adnà muzyk´ i przepi´kne postaci. Z przyjemnoÊcià je obejrza∏am. Uwa˝am, ˝e ten spektakl nale˝y do naj∏adniejszych, jakie widzia∏am. Agata Tabero

(...) Najbardziej podoba∏a mi si´ scena, kiedy ˝o∏nierz, który mia∏ byç powieszony, zapali∏ krzesiwo, które przyniós∏ mu szewczyk i wtedy wyskoczy∏y trzy groêne i du˝e psy. Król, królowa i mistrz ze strachem uciekli przed psami. Szymon DyguÊ

(...) Ta baʃ podoba∏a mi si´, dlatego ˝e cz´sto wyst´powa∏y w niej psy. Kasper Ga∏kowski Eryk Pacyna, kl. II b, SP z Oddzia∏ami Integracyjnymi nr 2 w Goleniowie

Aleksandra Szeliwiak, kl. II b, SP z Oddzia∏ami Integracyjnymi nr 2 w Goleniowie

4

Julita Zdobylak, kl. I b, SP 48 w Szczecinie

Wojciech Kondraciuk, kl. II b, SP z Oddzia∏ami Integracyjnymi nr 2 w Goleniowie

Sylwia Langowska, kl. III, SP w Trzebie˝y

Patrycja Zemsta, kl. III c, SP nr 18 w Szczecinie

Opinie uczennic i uczniów z klasy 2m2 ZSP nr 2 (...) Jest to historia o ˚o∏nierzu, który wróci∏ z wojny. Dosta∏ zadania od wiedêmy, wype∏ni∏ je wszystkie i zdoby∏ skarb, który szybko straci∏ na swoje przyjemnoÊci. Podoba∏a mi si´ scena, w której Szewczyk tak szybko bieg∏ na egzekucj´ ˝o∏nierza, ˝e a˝ zgubi∏ buta. Mojà uwag´ zwróci∏a równie˝ pi´kna scenografia teatralna oraz du˝a iloÊç dymu wychodzàcego z ziemi. Gucio Baranowski

(...) Najbardziej podoba∏a mi si´ wiedêma, dlatego, ˝e strasznie wyglàda∏a, jeszcze podoba∏ mi si´ wyglàd psów. Bardzo nie podoba∏o mi si´ post´powanie Króla i Królowej, dlatego ˝e nie pozwalali wychodziç córce z domu. Antoni Dubajko

(...) najbardziej podoba∏a mi si´ scena, w której ˚o∏nierz wezwa∏ trzy psy, ˝eby pogoni∏y Króla, Królowà i Ochmistrza. Wyobrazi∏em sobie, jakie Êmieszne miny mia∏y te postacie. Podoba∏a mi si´ te˝ scenografia, kostiumy i efekty specjalne. Mimo dymu widzia∏em wszystkich, którzy przesuwali atrapy: karczmy, lochów, wie˝y i drzewa. Bardzo podoba∏ mi si´ kostium Wiedêmy. Wyglàda∏ jak wysuszone glony zwiàzane nicià i przyszyte do bràzowej szaty. Âwiat∏o do robienia blasku z∏otym szylingom wyglàda∏o jak Êwiat∏o trzech latarek. Wed∏ug mnie przedstawienie by∏o Êwietne i chcia∏bym je obejrzeç jeszcze raz. Adam Kustra

Natalia Liszewska, kl. I a, SP nr 20 w Szczecinie

5

OPINIE O „KRZESIWIE“ Opinie uczennic i uczniów z klasy 2m2 ZSP nr 2 (...) Baʃ duƒskiego pisarza zosta∏a troch´ zmieniona. Najwa˝niejsze jednak zosta∏o – magiczne krzesiwo. Bardzo podoba∏a mi si´ scenografia, szczególnie lalki. By∏y one ∏adne i kolorowe, animowali je aktorzy ubrani w ciemne stroje. WÊród aktorów podoba∏a mi si´ Marta ¸àgiewka, która gra∏a Królewn´ i Przemek ˚ychowski, który gra∏ ˚o∏nierza. Uwa˝am, ˝e muzyka by∏a fajna, sàdz´ te˝, ˝e psy bez specjalnych dêwi´ków nie by∏yby straszne. (...) Zosia Stelmaszczyk

Podoba∏y mi si´: kostium Czarownicy, oczywiÊcie nie w sensie, ˝e by∏ pi´kny, ale bardzo oryginalny; Ochmistrz, dlatego, ˝e bardzo Êmiesznie wyglàda∏, kiedy si´ spieszy∏, np. gdy szed∏ zamknàç wszystkie drzwi i okna od komnaty Ksi´˝niczki. Ciekawie i interesujàco by∏o pokazane jak ˚o∏nierz otwiera∏ trzy skrzynie i zamyka∏ je. Elementami, które przyozdobi∏y to przedstawienie by∏y: dym, Êwiat∏o i muzyka.

Zuzanna Gier, kl. I a, SP 20 w Szczecinie

Aleksandra Nawrocka

(...) Ksi´˝niczka podoba∏a mi si´ dlatego, ˝e mia∏a ∏adny strój i g∏os. Czarownica te˝ mi si´ podoba∏a ze wzgl´du na ubrania. Maska Czarownicy te˝ by∏a super, ale nic nie mog∏o przebiç efektów specjalnych, czyli Êwiate∏, odg∏osów ró˝nych przedmiotów, na przyk∏ad skrzyni i drzwi, a najciekawszy by∏ dym. Zuzia Winnicka

(...) podoba∏ mi si´ Ochmistrz, bo Êmiesznie biega∏ i Królewna, bo wyglàda∏a ∏adnie i mia∏a ciekawy charakter. (...) S∏odkie by∏o to, jak ˚o∏nierz k∏ad∏ psy na tym niebieskim fartuszku. Weronika Wojewódzka

Po co jest teatr? „Teatr jest po to, ˝eby wracaç do domu w zamyÊleniu, zachwycie“*. Oglàdaç przedstawienie z radoÊcià, cieszyç si´ ze sztuki, która jest grana na scenie. Przecie˝ aktorzy dajà z siebie wszystko, aby widownia uwierzy∏a w granà rol´ aktora np. w sztuce pt. „Ferdynand Wspania∏y“ wystawianej w Pleciudze. Tam aktorzy wywarli na mnie wielkie wra˝enie. Sztuka opowiada∏a o psie, który marzy∏, by zostaç cz∏owiekiem i spe∏ni∏o si´ to. We Ênie pies w postaci ludzkiej prze˝y∏ wiele przygód np. w hotelu mieszka∏ w pokoju nr czterysta dwadzieÊcia trzy i wszystkim przeszkadza∏. Potem wysz∏o na to, ˝e to nie on i zosta∏ nagrodzony przeja˝d˝kà windà, którà pojecha∏ na trzy ró˝ne pi´tra, a czwartym pi´trem by∏o powietrze. Tam spotka∏ chmurk´ i gàsk´. Gàska pomog∏a mu zjechaç na ziemi´. Przedstawienie zakoƒczy∏o si´ szcz´Êliwie. Julian ¸owicki, kl. II d, SP 74

6

* cytat z wiersza Joanny Kulmowej

Julita Bia∏ecka, kl. I c, SP 64 w Szczecinie

Witam serdecznie! Odwiedzi∏yÊmy ostatnio z córkà Karolinkà Wasz teatr. Oglàda∏yÊmy spektakl pt. „Ba∏wanek i inni“. Podoba∏ si´ nam obu. Córce do tego stopnia, ˝e postanowi∏a narysowaç obrazki dotyczàce przedstawienia. Polecam Wszystkim rodzicom takie niedzielne wyprawy w krain´ bajek. Mnie samej ∏ezka kr´ci∏a si´ w oku, kiedy patrzy∏am na zaciekawione buzie dzieci. Pozdrawiam serdecznie i do... zobaczenia. Edyta Chociej

PRACOWNA TECHNICZNEJ OBS¸UGI SCENY Pewnego razu, jeden ze szczeciƒskich radnych rzuci∏ „racjonalizatorski” pomys∏, aby robiàc powa˝ne oszcz´dnoÊci w wydatkach na kultur´, umieÊciç Teatr Lalek „Pleciuga” w jednej siedzibie z Teatrem Wspó∏czesnym. Swà niezwyk∏à ide´ uzasadnia∏ tym, ˝e przed po∏udniem na scenie mog∏yby byç prezentowane spektakle dla dzieci, wieczorem zaÊ – dla doros∏ych. Mamy wielkà nadziej´, ˝e ów radny by∏ kiedykolwiek w teatrze jako widz, choç chyba jednak nie zna∏ zupe∏nie tzw. realiów, w których funkcjonuje KA˚DA tego typu placówka. A owe realia to fakt, ˝e mi´dzy jednym i drugim spektaklem nale˝a∏oby... zmieniç dekoracje. Kwestia niby banalna i niewarta roztrzàsania, ale jednak... Ka˝dy, kto by∏ w naszym teatrze np. w poniedzia∏ek lub po po∏udniu musia∏ us∏yszeç odg∏osy np. przesuwania i ujrzeç ekip´ technicznà uwijajàcà si´ jak w ukropie. Tych trzech dzielnych m´˝czyzn dokonuje przy ka˝dej tzw. zmianie tytanicznà prac´ – rozmontowuje i zmontowuje dekoracje. Trwa to (bagatela!) do 8, a nawet 10 godzin, szczególnie kiedy zapadnia idzie w dó∏ i uk∏adana jest specjalna pod∏oga (np. przy „Alicji w krainie czarów”). A takie niby banalne kulisy – powinny byç naciàgni´te jak struna i trzeba te˝ powiesiç paldamenty oraz przygotowaç horyzont. Wspomnieç te˝ nale˝y o koniecznoÊci ustawienia Êwiate∏, za co odpowiedzialni sà ju˝ elektrycy, co równie˝ trwa niekiety par´ godzin. To tyle w kwestii ewentualnej realizacji genialnego pomys∏u. Niejako przy okazji warto jednak wyjaÊniç nie tylko radnemu, ale tak˝e i naszym widzom, ˝e na tym zadania pracowników technicznej obs∏ugi sceny si´ nie koƒczà. Do ich obowiàzków nale˝y obs∏uga spektaklu. Na pewno ka˝dy zauwa˝y∏ kiedyÊ ciemnà postaç podajàcà aktorowi rekwizyt, a to podanie musi byç precyzyjne. Robert Lasek, Marcin Kolatowski, Janusz Wi´ckowski sà równie˝ odpowiedzialni za ruch

Robert Lasek

Marcin Kolatowski

techniczny na scenie – poruszajà dekoracjami, uruchamiajà sztankiety, sprawiajà, ˝e pada Ênieg lub deszcz, itd. Np. w „Ferdynandzie Wspania∏ym” ruch sceniczny jest niezwykle intensywny, trzeba przy tym uwa˝aç na zachowanie bezpieczeƒstwa na scenie i czyniç wszystko tak, by akcja odbywa∏a si´ p∏ynnie i sprawnie, co wymaga wielkiej koncentracji i dobrej pami´ci do szczegó∏ów. A pami´tajmy, ˝e w naszym teatrze bywa o wiele wi´cej ni˝ w tzw. dramacie rekwizytów, dekoracji, parawanów czy po prostu samych lalek, a niekiedy, tak jak w „BaÊni o Roszpunce”, g∏ówna postaç wyst´puje w formie marionetki i jawajki. Czasami równie˝ aktorzy spe∏niajà podobnà funkcj´, wykonujàc tzw. pomoc technicznà. I odwrotnie, niekiedy ci zazwyczaj niewidzialni panowie techniczni – pokazujà si´ na scenie jako statyÊci („O Rycerzu

„Ba∏wan i inni“, Karolinka Chociej, lat 7

Janusz Wi´ckowski

Pryszczycerzu”, „Krzesiwo”) lub majà do odegrania ma∏à rol´ np. Renifery w przedstawieniu „Ba∏wan i inni”. Jak widzicie, drodzy Czytelnicy – u nas wszyscy pracownicy muszà byç wszechstronni. A panowie techniczni, kiedy akurat nie obs∏ugujà przedstawienia lub nie przebudowujà dekoracji – wykonujà drobne prace naprawcze i pomagajà w magazynie, biorà te˝ czynny udzia∏ podczas zmian wystroju teatru i przewa˝nie sà wsz´dzie tam, gdzie potrzeba ràk do pracy. Wnioski z powy˝szego tekstu wy∏aniajà si´ dwa. Mimo racjonalizatorskich pomys∏ów – PLECIUGA potrzebuje swojej siedziby. Drugi – praca ca∏ego ZESPO¸U naszego teatru to nie tylko prezentacja przedstawieƒ, to tak˝e ˝mudna i codzienna krzàtanina wielu osób. E. Stelmaszczyk i M. Heropolitaƒska

7

O KOLEKCJI AFRYKA¡SKIEJ W MUZEUM NARODOWYM W SZCZECINIE Muzeum Narodowe w Szczecinie od 45 lat gromadzi eksponaty z „Czarnego Làdu”. Dzi´ki zaanga˝owaniu pracowników wspó∏pracujàcych z nami przedsi´biorstw ˝eglugowych oraz wielu instytucji kultury i uczelni wy˝szych, uda∏o si´ przez te lata zebraç kolekcj´ obejmujàcà ponad 10 tys. obiektów, g∏ównie z Afryki Zachodniej, docenianà w kraju i za granicà.

Afryki Zachodniej i Ârodkowej. W gablotach mo˝na obejrzeç najcenniejsze okazy sztuki afrykaƒskiej muzeum szczeciƒskiego zgromadzone przez kilkadziesiàt lat, reprezentujàce kilkadziesiàt plemion. Ca∏oÊç pokazana jest w oryginalnej oprawie plastycznej, nawiàzujàcej do bogatej tradycji artystycznej afrykaƒskich spo∏ecznoÊci.

Muzeum Narodowe w Szczecinie eksponuje swoje zbiory na wystawach zajmujàcych ponad 500 m2. Sà to najwi´ksze ekspozycje dotyczàce kultury ludów afrykaƒskich w Polsce.

W szczeciƒskim Muzeum Narodowym od kwietnia 2007 roku znajduje si´ unikalna kolekcja afrykaƒskich lalek i marionetek z Czarnego Làdu, ofiarowana przez mieszkajàce we Francji (Marsylia)

***

ma∏˝eƒstwo Oleƒk´ Darkowskà-Nidzgorski i Denisa Nidzgorski-Gordier, którzy w ciàgu 40 lat zgromadzili dzi´ki wielokrotnym i d∏ugotrwa∏ym pobytom w Afryce jedyny taki zbiór afrykaƒskich lalek rytualnych i teatralnych w Europie. Kolekcja liczy blisko 2000 sztuk, które b´dà stopniowo pokazywane zwiedzajàcym. O tej niezwyk∏ej kolekcji pisano, mi´dzy innymi, w czasopiÊmie „Teatr Lalek” w numerze 2-3/2005. Z materia∏ów Muzeum Narodowego w Szczecinie

Lalki w przedstawieniu „Syn Gwiazdy“ powsta∏y z inspiracji opisanà powy˝ej kolekcjà.

W ciàgu ostatnich 15 lat nasza obecnoÊç w Afryce pozwoli∏a na podj´cie nowych tematów badawczych, jak równie˝ na pozyskanie nowych zbiorów. Najcenniejsze i najciekawsze eksponaty zosta∏y zaprezentowane na dwóch nowych wystawach: „W afrykaƒskiej wiosce” i „Sztuka Afryki – mi´dzy maskà a fetyszem”. Pierwsza z wystaw przybli˝a zwiedzajàcym ˝ycie w typowej wiosce afrykaƒskiej. Wokó∏ zagród prezentowane jest bogate wyposa˝enie afrykaƒskiego gospodarstwa domowego. Wystawa druga przybli˝a magiczny Êwiat afrykaƒskiej sztuki. Pokazane sà liczne postaci w maskach, w charakterystycznych, bogato zdobionych strojach z ró˝nych terenów

Przyjaciele „Pleciugi“ Kart´ Przyjaciela naszego teatru zdobyli:

8

GRUPY SZKOLNE I PRZEDSZKOLNE: Klasa II b – SPr 59, nauczycielka – El˝bieta WiÊniewska Klasa II B – SP nr 3, nauczycielka Renata Galwas SP nr 59, nauczycielka Agnieszka St´pniewicz SP nr 7, klasa III c, nauczycielka Iwona Skiba SP nr 10, klasa IIc, nauczycielka Jolanta Piƒkowska SP nr 5 Stargard Szczeciƒski, nauczycielka Ewa Jab∏oƒska SP nr 5, Stargard Szczeciƒski, nauczycielka Beata Warzec SP nr 16, klasa II d, nauczycielka Iwona Pisarska SP nr 37, nauczycielka Danuta Czapla SP nr 1 Gryfino, nauczycielka El˝bieta Bloch SP nr 59, nauczycielka Cecylia Baran SP nr 16, nauczycielka Aneta Kucharska SP w Trzebie˝y, nauczycielka El˝bieta Towpyka SP w Trzebie˝y, nauczycielka Iza Kiezik SP nr 59, klasa 0 A, nauczycielka Lucyna Grala

WIDZOWIE INDYWIDUALNI: Martyna Mochol. Szczecin Agata Wasik, Szczecin Ania Urbala, Szczecin Dominika S∏oka, Szczecin Wiktoria Pielka, Szczecin GrzeÊ Ratajski, Szczecin

Anna Delegacz, Szczecin Szymon Urbala, Szczecin Ala Âlepowroƒska, Szczecin Wiktoria Zarzycka, Szczecin Kinga Mantur, Szczecin Bartosz Skuza, Szczecin

Karta upowa˝nia do zakupu ulgowych biletów. Wi´cej informacji – Biuro Obs∏ugi Widzów.

KONKURS NA SZOPK¢ SZCZECI¡SKÑ 2007 rozstrzygni´ty Dnia 13.12.07 r. jury w sk∏adzie : – Anna Bartczak ( Muzeum Narodowe w Szczecinie) – Danuta Dàbrowska-Wojciechowska (Wy˝sza Szko∏a Sztuki U˝ytkowej) – Paulina ¸àtka („Moje Miasto”) – Wojciech A. Faliƒski ( Muzeum Narodowe w Szczecinie) – Zbigniew Niecikowski (Teatr Lalek „Pleciuga”) wy∏oni∏o zdobywców nagród w konkursie na szopk´ szczeciƒskà (organizowanym przez Teatr Lalek „Pleciuga” we wspó∏pracy z Muzeum Narodowym w Szczecinie) I grupa wiekowa (3-6 lat): – I nagroda – Przedszkole Publiczne nr 32 „Hejna∏ek ”, grupa” 0” szkolna, nauczycielka – Dorota Go∏ubska – II nagroda – Przedszkole Publiczne nr 73 „EKOLANDIA”, nauczycielki – Lucyna Wroƒska (grupa II), Maria Seku∏a (gr. IV)

– III nagroda – Ko∏o Przedszkolaka „MiÊ”, Klub Garnizonowy, Szczecin-Podjuchy, opiekunka – Jolanta Fryder II grupa wiekowa (7-10 lat): – I nagroda – Szko∏a Podstawowa nr 8 Filia Police, kl. II g, nauczycielka – Joanna Nowicka. – II nagroda – Êwietlica przy Szkole Podstawowej nr 10 w Szczecinie, nauczycielki – Teresa Lemaƒska, Agnieszka Jakubowska, Kamila Sroka. – III nagroda – Szko∏a Podstawowa nr 10, kl. I b (Bartosz Styrczula, Zosia Ledworowska, Milena Ogrodniczak, Miko∏aj ReligaRogowski), nauczycielka – Anna Iskra. wyró˝nienia: 1. Przedszkole Publiczne nr 61 „Niezapominajka”, 5-latki z grupy „Motylki” nauczycielki: Anita Zalepa, Ma∏gorzata Zi´tek.

2. Przedszkole Publiczne nr 5 w Szczecinie, grupa IV, nauczycielki – Miros∏awa Pruszewska, Lidia Witting. 3. Stowarzyszenie Pomocy w Rozwoju Spo∏ecznym i Zawodowym Osób Niepe∏nosprawnych, Warsztat Terapii Zaj´ciowej Szczecin-P∏onia, opiekunka – Jolanta Tota. PATRON MEDIALNY:

SPONSOR KONKURSU:

WZNOWIENIE • WZNOWIENIE • WZNOWIENIE •WZNOWIENIE • Zapraszamy naszych widzów na wznowienia dwóch przedstawieƒ: Lewis Carroll „Alicja w krainie czarów” („Alice`s Adventures in Wonderland”)

Marek Maj „Czarny Koƒ Trzyg∏owa” (na motywach sztuki Marii Kann „Czarny Koƒ Tryg∏awa”)

t∏umaczenie – Antoni Marianowicz

re˝yseria – Zbigniew Niecikowski scenografia – Miko∏aj Malesza muzyka – Piotr Klimek

adaptacja i re˝yseria – Konrad Dworakowski scenografia – Andrzej Dworakowski s∏owa piosenek – Joanna Kulmowa muzyka – Piotr Klimek Jedna z najwybitniejszych Êwiatowych powieÊci – pe∏na angielskiego humoru, absurdu i groteski po raz pierwszy zrealizowana na deskach szczeciƒskiego teatru. Zapraszamy w podró˝ z Alicjà, do krainy snu, w której prawie wszystko jest mo˝liwe a sprawy uwa˝ane za codzienne zyskujà nowy wymiar. Przedstawienie w planie ˝ywym z wykorzystaniem technik lalkowych, dla widzów od lat 7. Czas trwania 80 min.

Baʃ oparta na historycznych motywach opowiada o dziejach Wszemi∏a, jednego z trzech braci, który dzi´ki swym wyjàtkowym cechom wp∏ywa na bieg dziejów w przedchrzeÊcijaƒskim Szczecinie, uznawanym za „macierz” innych miast pomorskich. Na scenie pojawià si´ historyczne postacie: (Wyszak i Domas∏aw) i ma∏o znane wàtki, np. o kulcie boga Trzyg∏owa. Wszemi∏ – wybraniec, rozumiejàcy mow´ zwierzàt, wplàtany zostaje w politycznà intryg´, zwiàzanà ze zwyczajem przeprowadzania wró˝by przy pomocy konia. Ch∏opiec, dzi´ki swej odwadze i pomocy braci wychodzi obronnà r´kà z tej próby, by w rezultacie zostaç opiekunem niezwyk∏ego konia Trzyg∏owa. Przedstawienie w planie lalkowym, dla widzów od lat 6. Czas trwania 80 min.

Od lewej: M. Fajak-S∏omiƒska, J. S∏omiƒski, E. Niewiƒska-Van der Moeren, K. Klimek.

9

KRONIKA 2007 / 2008 10 listopada – PREMIERA „Krzesiwa” wg H.Ch. Andersena („Fyrtøiet”) na podstawie t∏umaczenia Bogumi∏y Sochaƒskiej; opracowanie tekstu i re˝yseria – Zbigniew Niecikowski, scenografia – Alicja Chodyniecka-Kuberska, muzyka – Piotr Klimek, ruch sceniczny – Arkadiusz Buszko, inspicjentka i asystentka re˝ysera – Marzena Heropolitaƒska; obsada: ˚o∏nierz – Przemek ˚ychowski, Wiedêma – Zbigniew Wilczyƒski, Królewna – Marta ¸àgiewka, Król – Leszek Czy˝, Królowa – Danuta Kamiƒska, Ochmistrz – Dariusz Kamiƒski, Karczmarz – Miros∏aw Kucharski, Córka Karczmarza – Maria Jamiƒska, Szewczyk – Krzysztof Tarasiuk, Pies I, II, III, T∏um, Stra˝nicy, ˚o∏nierze, GoÊcie w karczmie – Zespó∏. 14 listopada – obchody 100. rocznicy urodzin Astrid Lindgren, przygotowane razem z Fundacjà ABCXXI – Ca∏a Polska czyta dzieciom. W programie: wystawa na temat ˝ycia i twórczoÊci jubilatki; prezentacja przedstawienia przygotowanego przez uczniów Szko∏y Podstawowej nr 10 na podstawie „Emila ze Smalandii" (pod kierunkiem nauczycielki Ewy Szpakowskiej); czytanie tekstów jubilatki przez laureatów Nagrody „Brzdàc”: dra Tomasza Jarmoliƒskiego (zast´pc´ prezydenta Miasta Szczecina, lekarzapediatr´), Tomasza Jankiewicza (twórc´ „Pogotowia Teatralnego”), Zbigniewa Wilczyƒskiego (aktora Teatru Lalek „Pleciuga”) oraz przez aktorki „Pleciugi”: Mart´ ¸àgiewk´, Danut´ Kamiƒskà. 25 listopada – Êwi´towaliÊmy Âwiatowy Dzieƒ Pluszowego Misia; w programie: 10.00 – Biblioteka Miejska (oddzia∏ z pl. Lotników) – zaprezentowa∏a widzom ksià˝eczki o misiach; 11.00 – spektakl „Baʃ o Roszpunce”. Po spektaklu Widzowie uczestniczyli w projekcie „Szpital Pluszowego Misia”, realizowanym przez cz∏onków IFMSA – POLAND Mi´dzynarodowego Stowarzyszenia Studentów Medycyny. Jest to projekt mi´dzynarodowy, realizowany obecnie przez kilkadziesiàt oddzia∏ów w 24 krajach Êwiata m.in. w Niemczech, Anglii, Palestynie, Hiszpanii; w Polsce – od wielu lat w jedenastu Oddzia∏ach IFMSA – Poland: Poznaƒ, Bydgoszcz, Szczecin, Bia∏ystok, Gdaƒsk, Warszawa, Âlàsk, Kraków,

¸ódê, Lublin, Wroc∏aw. Akcja ta ma nast´pujàce cele: zmniejszenie poziomu stresu zwiàzanego z wizytà u lekarza u ma∏ego dziecka, przyzwyczajenie go do widoku personelu medycznego i zabiegów lekarskich, a tak˝e zdobycie przez studentów medycyny doÊwiadczenia z dzieci´cym pacjentem. Odby∏y si´ równie˝: zbiórka pluszowych zabawek do projektu IFMSA-Poland: „MiÊ pod szpitalnà choink´”, wystawa misiów z pleciugowych przedstawieƒ, np. „Tymoteusz wÊród ptaków”, „Chatka Puchatka”, itd.; wystawa pokonkursowa „Mój pluszowy przyjaciel”. 15,16 grudnia – sobotnio-niedzielny kiermasz ozdób Êwiàtecznych, przygotowanych przez: Dom Pomocy Spo∏ecznej Dom Kombatanta i Pioniera Ziemi Szczeciƒskiej, OÊrodek dla Dzieci S∏abos∏yszàcych, Ko∏o Twórców Regionu „Siedlisko" z Polic, Dom Dziecka w Tanowie. Dochód ze sprzeda˝y zosta∏ przeznaczony na potrzeby twórców. 30 grudnia – prezentacji ostatniego przedstawienia („Ba∏wan i inni”) w roku 2007 towarzyszy∏o losowanie nagród wÊród tych, którzy zdobyli Kart´ Przyjaciela Pleciugi (patrz str.8).

2008 6-8 stycznia – przedstawienie „Âpiàca Królewna” Beaty Pejcz w jej re˝yserii prezentowane by∏o na goÊcinnych wyst´pach w Teatrze „Guliwer” w Warszawie 12 stycznia – rozdanie nagród i dyplomów w konkursie na szopk´ szczeciƒskà (patrz str. 9).

8 stycznia 2008 odesz∏a po d∏ugiej i ci´˝kiej chorobie

Agnieszka Mazurek pracownica Biura Obs∏ugi Widzów w latach 1997-2001

NASI PRACOWNICY G∏ówna ksi´gowa

10

Maria Âledziewska – pochodzi z malowniczej miejscowoÊci Orlikowo (woj. podlaskie). Ze Szczecinem zwiàza∏a si´ od czasu praktyki (po ukoƒczeniu Technikum Mleczarskiego) w Pomorskich Zak∏adach Mleczarskich „Mila”, gdzie nast´pnie pracowa∏a na stanowisku referenta ds. rozliczeƒ. Przesz∏a przez wszystkie

szczeble kariery – od ksi´gowej (Wojewódzki Zak∏ad Gruêlicy i Chorób P∏uc) poprzez kierownika ksi´gowoÊci (Akademia Rolnicza) do g∏ównej ksi´gowej w naszym teatrze. Absolwentka kierunku rachunkowoÊç i finanse (Akademia Rolnicza). Pani Maria ma doros∏e ju˝ dzieci – Barbar´ i Mariusza. Prywatnie – bardzo lubi przyrod´ i morze, ch´tnie odwiedza swe rodzinne strony – w∏aÊnie ze wzgl´du na pi´kno natury. Sama jest osobà bardzo przyjaznà ludziom, tolerancyjnà i odznacza si´ wspania∏ym poczuciem humoru. Nasza szefowa „od pieni´dzy” (a to bardzo wa˝na funkcja w instytucji kultury) deklaruje, ˝e bardzo odpowiada jej atmosfera teatru, tym bardziej niepokoi si´ o dalsze losy „Pleciugi” i zastanawia si´, czy w nowej siedzibie pojawi si´ ten specyficzny „duch miejsca”, tak bardzo wyczuwalny w budynku przy ul. Kaszubskiej 9.

Nasza Galeria

„Dzieƒ dobry, Âwinko“

Nikola Jab∏oƒska, lat 6, Przedszkole Publiczne nr 8 w Szczecinie

Sara Sawicka, lat 6, Przedszkole Publiczne nr 8 w Szczecinie

Natalia Winkiewicz, lat 6, Przedszkole Publiczne nr 8 w Szczecinie

Ewa Bartosik, lat 6, Przedszkole Publiczne nr 8 w Szczecinie

Sebastian Lewandowski, kl. II c, SP nr 5 w Stargardzie

Konrad Ogórek, kl. II c, SP nr 5 w Stargardzie

11

DZI¢KUJEMY • wszystkim autorom (artyku∏ów, opinii, listów, recenzji, prac plastycznych), którzy nades∏ali swe prace do Gazetki Teatralnej „Gabit“

• naszym sponsorom:

Map Polska Sp. z o.o. Oddzia∏ w Szczecinie ul. Chmielewskiego 20 70-028 Szczecin tel. +48 91 483 56 37

70-101 Szczecin, ul. Madaliƒskiego 9 www.softvision.pl tel. (091) 485 48 73...4

ul. Czarnieckiego 1, 70-221 Szczecin tel./fax +48 91 471 58 89

SPONSOR ROBÓT REMONTOWO-BUDOWLANYCH W OBIEKCIE TEATRALNYM

INFORMACJE • Przypominamy, ˝e po ka˝dym spektaklu mo˝ecie zostaç na zaj´ciach z cyklu „Poznaj teatr”, w czasie których spotkacie si´ z aktorami. Opowiedzà Wam o swej pracy, zademonstrujà techniki lalkowe i odkryjà przed Wami niektóre tajemnice teatru! • Proponujemy Wam równie˝ warsztaty teatralne – cykl zaj´ç, w czasie których nauczycie si´ tworzyç scen´ teatralnà, wykonaç lalk´, stosowaç techniki jej animowania, budowaç rol´ teatralnà. • Pi´cioro pierwszych dzieci, które obchodzà urodziny akurat w dniach sobotnich i niedzielnych przedstawieƒ, otrzyma bezp∏atny bilet.

• Zapraszamy na nasze strony internetowe: www.pleciuga.pl na których, mi´dzy innymi, znajduje si´ aktualny repertuar. • Czekamy na Wasze propozycje: teksty, recenzje, opinie, rysunki. Nadsy∏ajcie je na adres Teatru Lalek “Pleciuga” z dopiskiem „Gabit” lub korzystajàc ze skrzynki: [email protected]

Bilety mo˝na zamawiaç: wysy∏ajàc e-mail na adres [email protected] lub dzwoniàc tel./fax 091/ 433 58 04 Kierownik Biura Obs∏ugi Widzów Jadwiga Wójcik

Wydawca: Teatr Lalek „Pleciuga”, ul. Kaszubska 9, 70-403 Szczecin, tel. 091 43 41 002 (centrala) redaktorka – El˝bieta Stelmaszczyk fot.: Dariusz Kamiƒski, Zbigniew Niecikowski opracowanie graficzne – Danuta Dàbrowska-Wojciechowska sk∏ad i repro: Anna Rajska, SOFT VISION, Szczecin, ul. Madaliƒskiego 9; tel. [0-91] 485 48 73...4 druk: „Colorado”, al. Woj. Polskiego 184 B, Szczecin, tel. [0-91] 486 41 00 Redakcja zastrzega sobie prawo do skracania i zmian nades∏anych tekstów.