Nr 14, listopad, 2007 r. Na świętego Andrzeja… To najlepszy w roku czas na uprawianie magii i zaczarowanie chłopaka/dziewczyny… w tym numerze znajdziecie kilka wróżb na udane andrzejkowe party. Redakcja.

W numerze: Stałe tematy: ⇒ Aktualki s. 2 ⇒ Nasze talenty s. 5 ⇒ Zwierzyniec s. 6 ⇒ Po sportowemu s. 9 ⇒ Gotuj z nami s. 10 ⇒ Skrzyp regałów s. 12 ⇒ Podróże z Agniechą s. 11 ⇒ Łamiłepek s. 13 ⇒ Beczka śmiechu s. 13

Na topie: ⇒ Apel z okazji Dnia Edukacji Narodowej s. 2 ⇒ Klasy trzecie w kinie s. 12 ⇒ Wycieczka do Gross-Rosen s. 2 ⇒ Wyniki Góry Grosza s. 2 ⇒ Wolontariat s. 3

Nasza redakcja: Po sportowemu - Adrian Błaszczak (1a), Tańce - Marta Brychacek (1c) Gotuj z nami, Zwierzyniec - Joanna Konstanciuk (1c), Marta Brychacek (1c), Edyta Eljaszewicz (1c) Nasze talenty - Magda Dawidiuk (3c), Karolina Tomczyszyn (3c) Aktualki- Kamila Smółkowska (3c), Karolina Draczyńska (3c), Nina Dębska (3c) Skrzyp regałów - Magda Dawidiuk (3c), Kamila Smółkowska (3c) Łamiłepek - Podróże z Agniechą - Agnieszka Bogucka (1c) Grafika - Karolina Tomczyszyn (3c), Nina Dębska (3c) Beczka śmiechu – Maciej Wypych (3c) Artur Malec (3c)

Aktualki Zebranie samorządu W naszej szkole ogłoszony jest konkurs pt. „Szczęście nie jedno ma imię. Rozważania na podstawie osobistych doświadczeń i własnych spostrzeżeń.” Może być to praca literacka lub plastyczna (obydwie w formie dowolnej). Prace należy oddawać do 14 grudnia b.r. 21 listopada odbył się „Dzień Życzliwości.” Z tej okazji po Wrocławiu krążył piętrowy, angielski autobus przepełniony życzliwością. Odwiedził on niektóre wrocławskie uczelnie, które przygotowały się na ten dzień, a pasażerowie otrzymali naklejki z napisem: „Jestem Życzliwy”. Na wrocławskim Rynku stanęły specjalnie oznakowane budki telefoniczne, dzięki którym można było ciepło i życzliwie (no i zupełnie za darmo!) pozdrowić znajomych w całej Polsce. Wzniesiona została Wieża Życzliwości, z której każdy mógł ogłosić swoje życzliwe przesłanie. Zamieszkał również, na rynku, nowy krasnal- Życzliwek. W naszej szkole natomiast odbyła się poczta życzliwości, w której można było, do „Życzliwej Skrzynki”, wrzucać życzenia dla znajomych. Odbył się również konkurs na plakat o dniu życzliwości.

Z życia szkoły: Wycieczka do Gross – Rosen. Dnia 27 października klasy trzecie pojechały na wycieczkę do obozu koncentracyjnego Gross-Rosen. Uczniowie zwiedzili obóz, m. in. kamieniołomy, kuchnie, muzeum ofiar. Młodzież dowiedziała się bardzo dużo o życiu ofiar obozu koncentracyjnego.

Podajemy wyniki Góry Grosza w naszej szkole Zakończyła się w naszej szkole ogólnopolska akcja „Góra grosza”. Cieszyła się ona dużym zainteresowaniem uczniów. Nasza szkoła zebrała 200 zł i 18 gr, co w przeliczeniu na jednego ucznia wynosi 80 gr. Nie jest to może imponujący wynik, ale wszystkim wam serdecznie dziękujemy! Najlepszą klasą okazała się III a, która nazbierała 91 zł i 67 gr. (4 zł 58 gr. na jednego ucznia). Oto wyniki w pozostałych klasach: klasa 3a – 91,67 klasa 2c – 51,44 klasa 3c – 24,55 klasa 3b – 19,88 klasa 1d – 12,64

Obchody Dnia Narodowej

Edukacji

15. października odbył się apel z okazji Dnia Edukacji Narodowej. Klasy pierwsze były pasowane na uczniów naszego gimnazjum (życzymy im miłych chwil spędzonych na lekcjach). W części artystycznej oglądaliśmy pokaz mody szkolnej dla uczniów i dla nauczycieli. Pokaz prowadziły: Angelika Wojdyła i Karolina Bociarska. Wśród modeli można było zobaczyć: - Mariusza Króla jako Simon a’la saper [chemik], - Marcina Malika jako Elektro Margon [fizyk], - Agatę Piątkowską [nauczyciel sztuki], - Karolinę Tomczyszyn jako Czyrlifitka [w-f], - Jolę Wojciechowską jako ucznia dobrze przygotowanego do egzaminu, - Pawła Kowala jako dyrektora, - Ewelinę Piętak jako pedagoga, - Anię Schlossberger jako sekretarkę.

2

Pani Dyrektor najbardziej spodobało się wyposażenie stroju dla dyrektora, w wyposażeniu można było znaleźć np. młotek i kask z latarką.

Wolontariat Dnia 25. września odbyło się pierwsze zebranie wolontariatu, prowadzonego przez panią Annę Chochowską. Podczas spotkania pani objaśniła formy pracy wolontariuszy m.in. akcję mającą na celu czytanie dzieciom w przedszkolu oraz pomoc osobom starszym. Zostały omówione prawa i obowiązki wolontariusza. Każdy z nich otrzyma identyfikator i dzienniczek.

Pora na wróżby

Andrzejkowe

Wróżby to stary jak ludzkość sposób na poznanie niepewnej przyszłości. Wierzono, że są dni, kiedy duchy przodków wracają na ziemię i odsłaniają przed nami odrobinę nieznanego. Wróżbom miłosnym sprzyjał początek adwentu. Panny wróżyły zamążpójście w wigilię świętego Andrzeja (tj. 29. listopada) a kawalerowie w przeddzień świętej Katarzyny. Andrzejkowe wróżby przetrwały aż do dziś i do dziś cieszą się niesłabnącą popularnością, mimo iż przez stulecia Kościół potępiał je jako zabobony. W Andrzejki próbujemy trochę dla zabawy, a trochę na serio uchylić rąbka zasłony spowijającej przyszłość Lanie Wosku Jednym z najpopularniejszych zwyczajów nieustannie kojarzącym się z wieczorem andrzejkowym jest lanie wosku. Roztop wosk w małym naczyniu i lej na wodę przez ucho od klucza. Według dawnych wierzeń klucz ułatwia, bowiem nawiązywanie kontaktu z zaświatami, a tylko dobre duchy przodków mogą odsłonić

przyszłość. Kształt woskowej figurki może wydawać się nieczytelny, ale gdy obejrzysz jego cień na ścianie, łatwiej dopatrzysz się zarysu. Gdy puścisz wodze fantazji, dowiesz się, co czeka Cię w nadchodzącym roku. Buty Aby dowiedzieć się, która z panien, wdów i rozwódek z grona wróżących sobie osób wyjdzie pierwsza za mąż posłużymy się butami. Ustawiamy buty z lewej nogi rzędem w kącie pokoju. Ostatni w kolejce przestawiacie na początek. Właścicielka buta, który pierwszy dotknie czubkiem progu, może liczyć na błyskawiczną zmianę stanu cywilnego. Obierka jak wąż. Chcesz dowiedzieć się, na jaka literę zaczyna się imię ukochanego przeznaczonego Ci przez los? Do tej wróżby musisz użyć jabłka a dokładniej jego skórki. Ale uwaga! Musisz to zrobić w ten sposób, żeby powstała jedna obierka. Rzuć nią za siebie przez lewe ramię i odczytaj literę utworzoną przez leżąca na podłodze obierzynę. Wahadełko Chcesz wiedzieć czy czeka cię rychły ślub? Zrób wahadełko i...do roboty! Zawieś pierścionek albo obrączkę na czerwonej nitce. Palcem wskazującym i kciukiem lewej dłoni uchwyć nitkę, łokieć oprzyj na stole. Ustaw wahadełko nad szklanym naczyniem wypełnionym wodą w ten sposób, aby znalazło się pośrodku naczynia i nieco poniżej jego brzegów. Rękę trzymaj nieruchomo i obserwuj obrączkę. Jeśli wahadełko nie poruszy się, upłynie wiele lat, nim spotkasz ukochana osobę. Teraz przesuń wahadełko tak by wisiało 3 cm od brzegu wazy. Gdy zacznie się kołysać i uderzać o brzegi naczynia policz ile razy zrobi to w ciągu pięciu minut. Wynik odejmij od łącznej sumy liter swojego imienia i nazwiska. Na przykład w imieniu i nazwisku jest razem 17 liter, a obrączka uderzyła 15 razy. Oznacza to, że

3

za dwa lata weźmiesz ślub. Jeśli wynik odejmowania jest ujemny, jeszcze w tym roku zmienisz stan cywilny. Wróżba z papieru. Potnij czysta kartkę na trzynaście równych części. Na sześciu z nich napisz swoje najskrytsze marzenia, najlepiej wodoodpornym pisakiem. Teraz wymieszaj dokładnie karteczki, ale nie składaj ich. Wszystkie kartki połóż na dnie dużej szklanej wazy albo miski i powoli wlewaj wodę wąskim strumieniem. Obserwuj zapisane kawałki papieru. Który pierwszy wypłynie na powierzchnie wody, to marzenie pierwsze się spełni. Jeśli najpierw wypłyną czyste karteczki, uzbrój się w cierpliwość, bo będziesz musiała trochę poczekać na spełnienie marzenia. Magiczny ogień. Pomyśl sobie życzenie i zapal dwie zapałki. Trzymaj je płonącymi łebkami do góry. Jeżeli zapałki będą palić się “ku sobie”, życzenie się spełni w ciągu roku, a jeśli nie – będziesz musiała dłużej poczekać na jego realizację. Filiżanki Pod trzema filiżankami schowaj: obrączkę, monetę, listek a czwartą zostaw pustą. Zamień miejscami filiżanki. Wybierz jedna z nich. Jeśli trafisz na obrączkę, czeka cię miłość, listek-ślub, monetę - bogactwo. Gdy wybierzesz pusta filiżankę, nowy rok nie przyniesie zmian. Szpilka prawdy. Potrzebne jest 7 lub 13 szpilek. Włóż je do kubka, potrząśnij i wysyp na stół przykryty obrusem. Następnie odczytaj, jakie litery zostały utworzone przez rozsypane szpilki. A. przed Tobą podróż lub przeprowadzka E. pomyślność w miłości i w pracy, jeśli litera jest odwrócona – przejściowe kłopoty H. szczęście w miłości, małżeństwo K. sukces zawodowy

L. uważaj na złodziei, jeżeli litera jest odwrócona – ostrzega przed chorobą lub wypadkiem M. wyjątkowo korzystna propozycja N. okres dobrej passy T. pomoc przyjaciół W. uwaga na oszustów wokół siebie V. ktoś będzie chciał cię wykorzystać X. szczęście sprzyja ci we wszystkim Książka Odpowiedzi na jedno, najważniejsze pytanie możesz szukać również w książce. Sformułuj je w ten sposób, by można odpowiedzieć na nie “tak” lub “nie”. Otwórz na chybił trafił jakąś książkę i sprawdź numer strony. Jeśli jest dwu- lub trzycyfrowy, dodaj do siebie cyfry, aż uzyskasz jedną cyfrę. Wynik parzysty to “tak”, nieparzysty “nie”. Świeca i lustro O północy zapal świecę i zgaś światło. Stań przed lustrem ze świecą w dłoni. Powtarzaj, że chcesz ujrzeć twarz przyszłego męża. Musisz skoncentrować się i głęboko uwierzyć, a magia zadziała. Po pewnym czasie nad ramieniem dostrzeżesz zarys męskiej twarzy. Imię przyszłego męża Zanim pójdziesz spać, włóż pod poduszkę karteczki z męskimi imionami i rano wyciągnij jedną. Tak będzie nazywał się twój przyszły mąż. Starym sposobem na sprawdzenie snu o ukochanym jest włożenie pod poduszkę....męskich spodni. Wróżb jest jeszcze całe mnóstwo, ale nie sposób wspomnieć o wszystkich. Wystarczy tyko tych kilka na początek, a cała reszta długiego, upojnego wieczoru zależy tylko od waszej inicjatywy, wyobraźni, waszego szaleństwa i nie tuzinkowości

4

Przed imprezą przeczytać:

warto

Zapach ma wpływ nie tylko na urodę lecz także na zdrowie człowieka, np.: • cytryna i pomarańcza – mobilizują do pracy • grapefruit i bazylia – sprzyjają koncentracji • olejek z drzewa herbacianego i sosny – zwalcza dolegliwości grypy • róża – podnosi na duchu • lawenda – pomaga zasnąć • jaśmin – wzmaga pewność siebie Mowa kwiatów • żonkil – Czy mogę mieć nadzieję? • paproć – Fascynujesz mnie • mieczyk – Twoje słowa mnie ranią • hiacynt – Jestem tobą zachwycony/zachwycona • bratek – Jesteś zawsze w moich myślach • fiołek – Ciągle o tobie myślę • krokus – Moje serce bije tylko dla ciebie

Nasze talenty „W barze” – *** Wszyscy krzyczmy „hura”, bo wiemy, że zginiesz. To takie proste. Chcesz to ci pomogę. Nie patrz mi w oczy. Przecież cię nienawidzę. Byłam za dobra, Więc teraz nie licz na litość. To tylko sen. Żelazny sen, który będzie wiecznie trwał. Bez końca i odwrotu. Czego się bać?

• narcyz – nie odwzajemniam twoich uczuć Mowa kolorów • fiolet – uwielbiam magię, może mnie zaczarujesz? • błękit – Dla mnie najważniejsza jest wolność! • żółty – Cieszę się, że jestem z tobą • brązowy – Przy tobie czuję się bezpiecznie • turkusowy – Ze mną nie będziesz się nudzić Dyskretne sygnały • Noga założona na nogę – Czuję się skrępowany/skrępowana • Unikanie spojrzenia – Nie jestem do końca szczery/szczera • Ziewanie – Nudzisz mnie • Nachylanie się nad kimś – Chcę być jak najbliżej ciebie • Zbyt głośne mówienie – Zwróć na mnie uwagę!

Świętujemy twój zgon. Przecież nie zmarłeś na marne. Barman! Kolejka dla wszystkich. Śpiewajmy radosne pieśni. Wszystko będzie dobrze

„***” – K*** Ciemność Otwieram oczy… Nie widzę nic! Widzę czarną przestrzeń Otaczającą moje ciało! Zamykam oczy… Nie widzę nic!

5

"kochanie" - Sunako gdy widzę twe oczy me serce raduje się gdy słyszę twój głos wiem, że jesteś aniołem gdy me dotykasz roztapiam się pod twą dłonią gdy mnie całujesz czuję, że żyję gdy nie ma cię blisko czuję, że usycham gdy już to przeczytasz nie opuszczaj mnie nigdy

Zwierzyniec Żbik Gatunek: Żbik – Felis silvestris Rodzina: Kotowate Rząd: Drapieżne Gromada: Ssaki Podtyp: Kręgowce Żbik wyglądem przypomina pręgowanego kota domowego. Jest jednak od niego większy i masywniejszy. Drapieżnika tego trudno zaobserwować, gdyż prowadzi skryty, nocny tryb życia.

Środowisko Żbik żyje w wielu różnorodnych środowiskach. Ulubionym terenem tego kota są obrzeża dużych, starych lasów. W zachodniej i środkowej Europie kot ten zamieszkuje gęste lasy liściaste i mieszane, na wysokościach od 300 do 800 m n.p.m. W Szkocji pojawia się na terenach nieużytków i wrzosowisk w pobliżu lasu oraz niewielkich pól uprawnych. We Francji zamieszkuje lasy przecinane

polanami oraz zbocza łagodnych wzniesień. Bardzo chętnie osiedla się w lasach wilgotnych, ciągnących się wzdłuż dużych rzek, np. Nad brzegami Dniestru i Dunaju. W krajach śródziemno morskich żbik jest spotykany w lasach dębowych, w zaroślach makii i na stepach. Występujące w Afryce żbiki zasiedlają sawannę i busz. Koty te unikają kontaktu z człowiekiem, jednak osobniki osłabione czy okaleczone mogą pojawić się w pobliżu gospodarstw.

Zachowanie Żbik jest zwierzęciem terytorialnym. Znaczy granice swego terytorium moczem oraz substancją wydzielaną przez gruczoły znajdujące się pod stopami, a także zostawiając na korze ślady pazurów. Rewiry poszczególnych kotów zachodzą na siebie i spotkania zwierząt są nieuniknione. Tylko obszar, na którym znajduje się legowisko, jest zaciekle broniony przed innymi przedstawicielami gatunku. Żbik spędza dzień na odpoczynku, łowy zaczyna o zmierzchu i poluje przez całą noc. Kot ten poszukując pożywienia porusza się z prędkością 3 – 6 km/h, w ciągu nosy może pokonać do 20 km. Samica odbywa krótsze wędrówki niż samiec i częściej powraca do swego legowiska. Żbik doskonale wspina się na drzewa, ale rzadko przeskakuje z jednego na drugie. Poluje wyłącznie na ziemi. Jego zdobycz stanowią przede wszystkim gryzonie, króliki oraz ptaki gniazdujące na ziemi. Zjada także płazy, niekiedy małe gady, potrafi chwytać ryby. Kot ten poluje na dwa sposoby: w marszu lub z zasadzki. Podczas wędrówki bacznie obserwuje otoczenie, gdy dostrzeże ofiarę, zbliża się do niej

6

ukradkiem na niewielka odległość. Potem wykonuje skok, by ją pochwycić. Polując z zasadzki drapieżnik tkwi nieruchomo w wybranym miejscu i czeka, aż zdobycz zbliży się do niego. Wtedy decyduje się na skok. Upolowane drobne zwierze żbik zaczyna zjadać od głowy i połyka w całości. Większą zdobycz rozrywa na fragmenty, które połyka bez gryzienia. Jeśli ofiara jest zbyt duża na jeden posiłek, kot ukrywa jej resztki na później. Wiosną, latem i jesienią żbik uzupełnia dietę owadami oraz owocami. Jest aktywny przez cały rok, jednak zimą obfite opady śniegu utrudniają mu poruszanie się. Jeśli grubość pokrywy śnieżnej przekroczy 20 cm, żbik opuszcza swoje terytorium i poszukuje nowych terenów łowieckich.

Budowa Zęby: Żbik ma 30 zębów, na które składają się siekacze, kły, zęby przedtrzonowe i trzonowe. Uszy: Wnętrze niewielkich, lekko zaokrąglonych uszu pokrywa biała sierść. Oczy: Źrenice żbika są przystosowane do widzenia w mroku. Oczy są ustawione blisko siebie z przodu głowy. Wibrysy: Po obu stronach pyska występują długie, białe, zakrzywione do dołu wibrysy. Kończyny przednie: Przednie łapy maja 5 palców, ale żbik stąpa tylko na czterech. Pazury: Krótkie, bardzo ostre pazury maja łukowaty kształt i mogą być wciągane w pochewki skórne. Kończyny tylne: Mocno umięśnione kończyny tylne są zakończone 4 palcami. Ogon: na mocno owłosionym ogonie znajdują się czarne pierścienie. Sierść: Ciało jest porośnięte gęstym, dość długim futrem. Ubarwienie: Futro ma różne odcienie koloru płowego i szarego. Na tym tle na tułowiu słabo zaznaczają się pionowe pręgi. Na łapach pręgi są poziome.

Żbik - Felis silvestris Długość ciała: 45 – 90 cm

Długość ogona: 25 – 40 cm Wysokość w kłębie: 25 – 35 cm Waga: 4 – 10 kg Ciąża: 63 – 69 dni Liczba młodych: 1 - 4 Dojrzałość płciowa: samica – 10 miesięcy samiec – 22 miesiące Pożywienie: owady, płazy, gady, ptaki, małe ssaki Długość życia: 12 – 18 lat w niewoli

Ciekawostki - Żbik poluje przez 7 – 9 godzin w ciągu doby. Jedynie 50% ataków zostaje uwieńczonych sukcesem. - Żbiki porozumiewają się za pomocą sygnałów zapachowych, wzrokowych i dźwiękowych. Przy spotkaniu właściciel rewiru wygina grzbiet w łuk, opuszcza ogon, tuli uszy, warczy i prycha. Intruz wyraża uległość kładąc uszy do tyłu i uginając kończyny. Żbik – Felis silvestris

Szakal Czaprakowy Gatunek: Szakal mesomelas Rodzina: Psowate Rząd: Drapieżne Gromada: Ssaki Podtyp: Kręgowce

czaprakowy-

Canic

Od tysiącleci szakal żyje w sąsiedztwie ludzkich siedzib. Niektórzy naukowcy sądzą, że właśnie ten drapieżnik jest przodkiem psa domowego. To inteligentne zwierzę jest bohaterem wielu afrykańskich baśni.

Środowisko Szakal czaprakowy zamieszkuje dwa oddzielone od siebie obszary Afryki. We Wschodniej części kontynentu żyje w Somalii, Etiopii, Erytrei, Sudanie, Kenii i Tanzanii. Południowy obszar jego występowania obejmuje Angolę, Namibię, Zimbabwe, Botswanę, Mozambik, 7

Republikę Południowej Afryki, Lesoto, Suazi i południową część Zambii. Naturalnym siedliskiem szakala czaprakowatego są sawanny i rzadkie lasy. Zwierzę to doskonale przystosowało się także do życia w okolicach pustynnych (część tych drapieżników zamieszkuje skraje pustyni Kalahari). Szakal czaprakowy często osiedla się w pobliżu ludzkich siedzib. Stanowi wtedy utrapienie hodowców, gdyż atakuje drób i owoce.

Zachowanie Szakal czaprakowy żyje w niewielkich grupach rodzinnych. Para zwierząt dobiera się na całe życie. Część czasu partnerzy spędzają razem, wychowując potomstwo. Niekiedy zwierzęta tworząc parę rozstają się na kilka miesięcy, by potem znowu się połączyć. Rodzina szakali zajmuje terytorium, którego granice są znaczone odchodami oraz wydzieliną zapachową gruczołów okołoodbytowych. Szakal jest bardzo aktywny w poszukiwaniu pożywienia. Czasami robi przerwę na odpoczynek, ukrywając się w wykopanej

specjalnie do tego celu norze. Młode samce tworzą grupy liczące 6 lub więcej osobników. Zwierzęta wędrują razem, wspólnie rewirów. Granica nowego terytorium zostaje najczęściej wyznaczona przez nowo utworzoną parę. Obszar ten jest broniony przed innymi szakalami. Para porozumiewa się za pomocą wielu dźwięków i różnych postaw ciała. Zwierzęta skomlą, piszczą, pomrukują warczą i wyją podobnie jak wilki. Partnerzy pogłębiają łączące je więzy przez radosne

powitania i długie wzajemne wylizywanie sierści. Szakal może polować sam lub w grupie. Ma doskonały wzrok, węch i słuch, co czyni go sprawnym myśliwym. Często wyrusza na łowy o zmierzchu. Poluje przede wszystkim na małe gazele, gryzonie i inne drobne ssaki. Z upodobaniem plądruje ptasie gniazda, zjada również padlinę. Często towarzyszy lwom, które zabijają duże zwierzęta, a podczas uczty nie zwracają uwagi nie niewielkie szakale, które korzystają z resztek ich zdobyczy. W czasie suszy szakal chwyta termity, żuki, larwy owadów, świerszcze, mrówki, pajęczaki skorpiony. Żaby, jaszczurki, a nawet niektóre jadowite węże. Jego dietę uzupełniają opadłe owoce, orzechy, zioła i grzyby. Szakal potrafi przez wiele dni obejść się bez wody. Jednak, jeśli tylko ma taka możliwość, codziennie korzysta z wodopoju.

Budowa Uszy: zawsze stojące, bardzo ruchliwe uszy są duże i szerokie. Oczy: Osadzone blisko siebie oczy maja złociste tęczówki. Pysk: Dzięki długiemu i szpiczastemu pyskowi szakal chwyta drobne zwierzęta ukryte w norach Umaszczenie: Ciało porasta sierść w różnych odcieniach koloru rudego tylko okrywa grzbietu, karku i ogona jest srebrzysto czarna. Kończyny: Obie pary kończyn są długie, smukłe i mocne, dzięki czemu szakal wytrwale kłusuje. Głowa: Niewielka głowa jest mocno spłaszczona. Czaprak: Srebrzysto czarna sierść na grzebiecie, karku i ogonie wyraźnie odróżnia się od rudych boków. Przypomina nakrycie na konia używane pod siodło, tzw. czaprak.

Szakal czaprakowy- canic mesomelas Długość ciała: 65-75 cm

8

Wysokość w kłębie: 38-48 cm Długość ogona: 30-38 cm Waga: 7-13 kg. Ciąża: 60 dni Liczba młodych: 4 Dojrzałość płciowa: 10-12miesięcy Pożywienie: Ssaki, owady, padlina i owoce. Długość życie: 14 lat w niewoli

Ciekawostki -W starożytnym Egipcie szakal był zwierzęciem czczonym. Boga Anubisa, który opiekował się zmarłymi, przedstawiano jako człowieka z głową psa. -Dwa obce szakal w witają się według ustalonego rytuału. Jedno zwierzę podchodzi do drugiego, które w tym czasie siada, unosi łapę dotyka nią łopatki towarzysza. Ten odskakuje, obraca się i uderza zadem, a potem kilkakrotnie dotyka łapą siedzącego osobnika. Następnie przynosi suchą gałąź i zaprasza do zabawy. Zwierzęta podrzucają patyk, ciągną go zębami i ganiają się wokół krzewów.

Zwyczaje Delfiny są bardzo towarzyskimi zwierzętami, żyjącymi zarówno w grupach jednej płci, jak i mieszanych z samicami, samcami i młodymi. Zawsze pomagają sobie podczas łowów, narodzin i chorób. Ta współpraca jest niezbędna do przeżycia. Część dnia poświęcają zabawie. Porozumiewają się za pomocą gwizdów i specjalnych dźwięków. Nie wiadomo dotąd, jak bardzo złożona jest mowa delfinów, ale bez wątpienia mogą się one rozpoznawać i dobrze porozumiewać używając swej „mowy”.

Pożywienie i polowanie Delfiny spożywają ryby wielu różnych gatunków. Sposób polowania na nie jest uzależniony od rodzaju ryb. Delfiny prawie zawsze współpracują ze sobą, kiedy atakują ławicę ryb. Gdy delfiny się zbliżają, ryby próbują uciec. Delfiny, porozumiewają się ze sobą gwizdami, wspólnie otaczają ławicę. Uważa się, że delfiny używają dźwięków celu zdezorientowania i ogłuszenia ryb.

Delfin Butelkonosy

Po sportowemu:

Rząd: cetacea, Podrząd: odontoceti, Rodzina: delphiniade, Gatunek: tursiops truncatus,

Tango

Najbardziej znany gatunek delfina to „delfin butelkonosy”. Jest szybko pływającym i swawolnym zwierzęciem, często trzymanym w delfinariach. Pewne sfery życia delfinów są nadal zagadką.

Takt: 2/4 Tempo: 33 takty na minutę Zarys historii: Początków tanga należy szukać w Ameryce Południowej gdzie niewolnicy afrykańscy przywozili swe tańca, pieśni i rytmy. Najprawdopodobniej nazwa tango wywodzi się od „targano” - nazwy określającej taniec

9

Proces niewolników afrykańskich. kształtowania trwał bardzo długo, były to całe wieki. W początkowym okresie nie cieszyły się ono dobrą sławą, tańczone było głównie w knajpach, spelunach, tańczyli je ludzie prości, marynarze i robotnicy. Stopniowo taniec nabierał pewnej ogłady, chociaż w pewnym okresie władzę Nowego Jorku zastanawiały się nawet nad wydaniem ustawy zakazującej tanga. Pierwsza zaś techniki tanecznej podjęto na konferencji w Londynie w 1922 roku. Styl i charakter tańca: Kroki tanga nie są posuwiste, nogi stawia się płasko charakterystycznie się „skradając tańcu tym nie stosuje się nachyleń ciała, unoszeń ani opadań. Postawa Taneczna: Tancerka znajduje się bardziej po prawej stronie tancerza, tancerka umieszcza swoją dłoń na plecach partnera, jego zaś prawa ręka znajduje się daje na plecach partnerki niż ma to miejsce w innych tańcach. Para tańczy w ściślejszym objęciu niż w innych tańcach. Lewa ręka tancerza zgięta pod kątem ostrym, głowy skierowane lekko w lewo Rytm: Tango można tańczyć w trzech wariantach rytmicznych. Typowe tango argentyńskie winno być tańczone w następujący sposób: wolny, wolny, szybki, szybki. wolny, szybki, szybki, wolny. Całość mieści się w trzech taktach, krok wolny mieści się w dwóch uderzeniach. Krok szybki w jednym. Technika: Do przodu kroki tańczymy od pięty, do boku na podeszwach, do tyłu od podeszwy. Nie unosimy się, nie opadamy, brak jest nachyleń

Ranking FIVB: polskich siatkarek

awans

Międzynarodowa Federacja Piłki Siatkowej opublikowała najnowszy ranking siatkarek, uwzględniający rozegrane w tym roku

mistrzostwa kontynentów oraz niedawno zakończony Puchar Świata. Awans zanotowały Polki.

Anglia płacze, radość w Rosji Anglia po raz pierwszy od czternastu lat nie zagra w mistrzowskiej imprezie! Wyspiarze przegrali na Wembley z Chorwacją 2:3 i z grupy E el. ME awansowała Rosja. W środę przepustki na boiska Austrii i Szwajcarii wywalczyły także ekipy Portugalii, Turcji i Szwecji.

Gotuj z nami Sernik na zimno: Składniki: 3 homogeniz. serki waniliowe 4 galaretki (2 czerwone i 2 żółte) owoce świeże/z kompotu/z puszki (np. truskawki, gruszki, ananasy, brzoskwinie) Przygotowanie Rozpuścić jedną galaretkę w półtorej szklanki wody. Ostudzić i połączyć z serkiem. Wlać do tortownicy i wstawić do lodówki. Gdy masa tężeje, po kolei, tak samo przygotować jeszcze 2 porcje. Na trzeciej warstwie ułożyć owoce i zalać tężejącą galaretką. Gdy masa stężeje torcik jest gotowy do spożycia.

Piernik z dodatkiem marchwi 4 jajka 1 szklanka cukru 1 szklanka oleju 2 szklanki mąki 1 łyżeczka sody 1 łyżeczka miodu 1 łyżka dżemu 1 łyżka cynamonu 1 łyżka przyprawy do piernika 1 ½ szklanki tartej marchwi

Technika wykonania Jajka ubić z cukrem. Mąkę wymieszać z sodą, cynamonem, przyprawą do piernika. Wszystkie składniki połączyć, dokładnie wymieszać. Gotowe ciasto wyłożyć na blachę i piec około 1 godziny w temp. 180O.

10

Podróże z Agniechą Brzeg – Zamek piastowskich książąt brzeskich. Zbudowany w stylu gotyckim w XIV. Przebudowany w XVI wieku w stylu renesansowym na wzór Wawelu. Od 1311 – 1675 był rezydencją książąt brzeskich. Po wygaśnięciu linii rodu piastowskiego zamek podupadł. Później przemieniono go na pomieszczenia gospodarcze. Zamek jest teraz perłą renesansowej architektury Śląska. Opole – Ruiny zamku książąt opolskich na wyspie Ostrówek. Został zbudowany przez księcia Kazimierza 1 na początku XIII w. Był rozbudowany i otoczony murem z cegły. W XIV wieku przeszedł w posiadanie księcia Władysława II Opolczyka, a następnie jego bratanków. Oblegany w czasie wojny trzydziestoletniej w XVII w. Nysa – Pozostałości biskupiego zamku z XIV wieku, w miejscu wcześniejszego

dworu. Przebudowany około połowy XV wieku, spłonął w 1524 r. Opuszczony na początku XVIII wieku uległ ruinie i został rozebrany. Prudnik – Ruiny książęcego zamku wzniesionego w stylu gotyckim w 2 połowie XIII wieku przez rycerza czeskiego Woka. Rozbudowany i umocniony w XIV i XV wieku przez piastowskich książąt opolskich. Potem przeszedł w ręce prywatne. Spłonął w 1806 roku. Głogówek – Zamek książęcy zbudowany w stylu gotyckim, prawdopodobnie w XIV wieku przez Piastów opolskich. W latach 1564-71 na miejscu pierwotnego Oppersdorfowie zbudowali zamek w stylu renesansowym. W okresie wojen szwedzkich w zamku przebywał król Jan Kazimierz. Racibórz – Zamek piastowskich książąt raciborskich nad Odrą. Zbudowany w końcu XIII wieku. W latach 1337- 1486 we władaniu książąt czeskich. Od 1532 roku w rękach możnowładców niemieckich.

11

Zachowała się tylko gotycka kaplica z XIII wieku i budynek bramy. Koźle – Ruiny książęcego zamku nad Odrą. Zbudowany przez Piastów opolskich w 1 połowie XIV wieku. Obwiedziony murami i fosą. W latach 1563- 82 gruntownie przebudowany. Zniszczony w czasie trwania wojny. Zachowały się fragmenty murów obwodowych, fundamenty wieży i fragmenty 2 skrzydeł. Strzelce Opolskie – Ruiny zamku książąt opolskich. Zbudowany w 1 połowie XIV wieku w stylu gotyckim przez księcia Alberta. Był siedzibą książęcą do 1562- 95 oraz w XIX wieku. Ujazd – Ruiny zamku nad Kłonicą. Zbudowany w stylu renesansowym w XVI wieku prawdopodobnie przez biskupów wrocławskich przebudowany w XVII w. XIX wieku zniszczony w czasie wojny w 1945 r. Gliwice – zamek książęcy zbudowany w XIV wieku przez książąt oświęcimskich. Zburzony w XV w. Obecny zamek przy ul. Pod murami. Był siedzibą Cetryczów. Odnowiony po 1950 roku. Obecnie muzeum regionalne. Toszek – ruiny zamku na wzgórzu. Zbudowany prawdopodobnie w XIV wieku przez piastowskich książąt opolskich. Zniszczony w czasie wojen husyckich w 1 połowie XV w, odbudowany przez księcia oświęcimskiego Przemysława. Od 1932 roku własnością wielu rodów. Spalony w 1811 roku. Opuszczony uległ ruinie. Potem odbudowany przeznaczony na potrzeby kulturalne.

Skrzyp Regałów Katyń W połowie października wszystkie klasy trzecie wybrały się do kina Helios na film Andrzeja Wajdy pt. „Katyń”. Opowiada on o zbrodni katyńskiej na żołnierzach polskich. Tyle smutku i żalu przepełnia nasze serca, gdy oglądamy te wstrząsające sceny. Film ukazuje płacz i udrękę matek i dzieci, które pozostały bez swoich mężów i braci. Często pojawiały się też czarno-

białe sceny ukazujące jak Niemcy wykańczali i zabijali naszych rodaków. „Stowarzyszenie Wędrujących Dżinsów” jest to pierwsza książka autorki Ann Brashares. Opowiada ona historię o czterech dziewczynach: Carmen, Tibby, Lenie i Bridget, które są najlepszymi przyjaciółkami jeszcze od momentu, gdy były w brzuchach swoich matek. W momencie rozpoczęcia książki mają 16 lat. Bardzo długa jest ta znajomość, nie? Mimo, że przyjaźń, która podczas ciąży, łączyła matki dziewczyn się rozpadła, to ich wytrzymała. W tej książce jest opisane pierwsze lato, które główne bohaterki spędzają osobno. Carmen leci do swojego ojca do Karoliny Południowej, Tibby zostawała w Waszyngtonie, Lenia wyjeżdża do dziadków mieszkających w Grecji, a Bridget na obóz futbolowy w Baja California. Dziewczyny bardzo przeżywają rozstanie. Dzień przed ich „rozjazdem” Carmen kupuje dżinsy w jednym ze szmateksów, które wieczorem spodobały się Tibby. Przez pewien zbieg słów wszystkie przyjaciółki przymierzyły spodnie i każda, mimo kompletnej budowy ciała (od „dobrze” zbudowanej, po bardzo szczupłą), wszystkie w tych dżinsach wyglądały świetnie. W ten właśnie sposób powstało stowarzyszenie, a dziewczyny, mimo że były osobno, przeżyły wiele ciekawych historii. Ann Brashares wydała w sumie cztery części tej historii: „Stowarzyszenie Dżinsów”, o którym Wędrujących wspomniałam, „Stowarzyszenie Wędrujących Dżinsów rok później”, „Stowarzyszenie Wędrujących Dżinsów trzecie lato” i „Stowarzyszenie Wędrujących Dżinsów ostatnie wakacje”. Szczerze polecam każdą część. Ratatuj jest to film, który opowiada o przygodach małego szczura potrafiącego gotować. Stara się pomagać w kuchni potajemni jednak pewnego wieczoru jego tajemnica się wydaje i kucharz, niepotrafiący gotować nakrywa go jak do 12

zupy dodaje przyprawy. Po tym incydencie zostają najlepszymi przyjaciółmi. Gotują razem, dzięki czemu młody kucharz ma prace. Jego szef myśli, że jego pracownik to geniusz nie wiedząc, że wszystkie dotychczasowe rarytasy gotował szczur. Szczur natomiast próbuje w tym samym czasie przekonać inne szczury do ludzi, bowiem krąży po kanałach stereotyp, iż ludzie są źli i nienawidzą szczurów. Cała akcja rozgrywa się w restauracyjnej kuchni w małym

miasteczku. Film kończy się bardzo szczęśliwie, bowiem i ludzie i szczury stają się przyjaciółmi. Cały film jest dowodem na to, że szczury to bardzo inteligentne zwierzęta.

Łamiłepek 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8.

Beczka śmiechu W pewnym okresie życia Einstein regularnie prowadził zajęcia na uczelni. Jeden z jego studentów ze zdziwieniem stwierdził: - Panie Profesorze! Pytania na tegorocznym egzaminie były takie same jak w poprzednich latach. - To prawda. – powiedział Einstein. – Lecz w tym roku odpowiedzi były inne. Nabór na agentów FBI. Zgłaszały się całe tłumy. Po prostu końca nie było widać. Niestety do ostatniego egzaminu dostały się tylko trzy osoby: dwóch mężczyzn i kobieta. Do pokoju wchodzi pierwszy z panów. - Ma pan tutaj pistolet – mówi egzaminator – a za tymi drzwiami jest pana żona. Proszę iść i ją zabić. Mężczyzna nie zgadza się na wykonanie zadania i wychodzi. Wchodzi drugi pan, to samo zadanie, wchodzi do pokoju. Po chwili ciszy wybiega i krzyczy:

1. 2. 3. 4. 5. 6. 7.

Największy grecki poeta Zasiedlanie terenów poza ojczyzną Miasta i państwa greckie Wiara w wielu bogów Opiekun mórz w mitologii greckiej Bóg wojny w mitologii greckiej Obrazkowe pismo Egipskie 8. W starożytności - czas między igrzyskami

- Nie zrobię tego! Wchodzi kobieta. Zadanie jest takie samo tyle, że z mężem. Wchodzi do pokoju. Po chwili słychać strzał, krzyk i jakieś łupnięcie. Wychodzi z pokoju oblana potem i mówi: - Co za idiota wsadził mi do pistoletu ślepaki?! Musiałam go krzesłem dobić! Na pustyni wyczerpany turysta zapytuje Beduina: - Jak dojść do Kairu? - Cały czas prosto, a w czwartek w prawo.

Znaleziono w notatkach….. Dzięki seppuku Japończycy mogli pokazać swoje prawdziwe wnętrze W czasie mgły latarnik wyje na latarni i tym ostrzega okręty. Na niektórych wyspach Indonezji ludzie chodzą poubierani nago Żółw musi być z wierzchu twardy, bo w środkowej części jest zupełnie miękki

13