Muzea i kolekcje Iwona Grys

STARE MUZEUM SPORTU I TURYSTYKI W NOWYM CENTRUM OLIMPIJSKIM Centrum Olimpijskie Otwarte w Warszawie 1 czerwca 2004 r. przy Wybrzeżu Gdyńskim 4 Centrum Olimpijskie stało się niebywałym impulsem dla całego polskiego środowiska sportowego, szczególnie zaś dla szeroko rozumianej „rodziny olimpijskiej”. Wpłynęło też w sposób zasadniczy na losy Muzeum Sportu i Turystyki. Autorami Centrum są architekci Bogdan Kulczyński i Paweł Pyłka, absolwenci Politechniki Warszawskiej, współpracujący z sobą od 1999 r. w Pracowni Kulczyński Architekt sp. zoo. Nowa siedziba Polskiego Komitetu Olimpijskiego, zlokalizowana na płaskim nabrzeżu Wisły, w miejscu schodzenia się przedwojennych założeń urbanistycznych i architektonicznych tzw. Żoliborza Dziennikarskiego i Oficerskiego, sąsiaduje z fortyfikacjami Cytadeli Warszawskiej i Kępy Potockiej, a bezpośrednio z Klubem Sportowym Spójnia. W zamyśle kreatorów Centrum, nowa siedziba PKOl ma ukryte w swym kształcie i funkcjach symbole związane z igrzyskami olimpijskimi. Rzut budynku nawiązuje do elipsoidalnego kształtu stadionu, a dach przywołuje na myśl zadaszenie trybun stadionów. Panoramiczny, przeszklony szyb windowy symbolizuje olimpijski znicz. We wnętrzu Centrum biegnący przez dwie kondygnacje centralny betonowy trzon jest opasany wstęgą rampy – bieżni w kolorze tartanu – prowadzącej do kondygnacji II, przeznaczonej na ekspozycję stałą Muzeum Sportu i Turystyki. Wreszcie centralny fragment fasady z motywem olimpijskich kół bardzo wyraźnie identyfikuje budynek. Podziemia mają z czasem zagospodarować instytucje użytkowe: bank i poczta, a ostatnie piętro z dwoma tarasami zostało zaprojektowane z myślą o restauracji i Klubie Olimpijczyka. Ponieważ na swoje utrzymanie budynek musi zarobić we własnym zakresie, dwie sale konferencyjne i kameralna sala kinowa Silver Sport mogą służyć także działalności komercyjnej. Ekologiczna otoczka budynku to oblewający cały obiekt strumyk, spływający po szklanych taflach wokół szybu windowego, łączący się z fontanną, której cen-

100

MUZEALNICTWO

tralnym punktem jest uskrzydlona rzeźba Igora Mitoraja Ikaro adalto. Wizja autorów sięgnęła też pobliskiego placu Wilsona, z którego miałaby prowadzić do Centrum aleja Miast Olimpijskich, wzdłuż której znalazłyby miejsce rzeźby, instalacje bądź inne symbole podarowane przez miasta – organizatorów igrzysk. Dodatkowo, na całym terenie wokół Centrum mógłby powstać Edukacyjny Park Olimpijski, który byłby przestrzenią zajęć i zabaw o charakterze sportowym i rekreacyjnym. Już w założeniach architektów i PKOl przyszli lokatorzy budynku mieli ze sobą ściśle współpracować na rzecz promocji ruchu olimpijskiego oraz tworzenia nowych form edukacyjnych. Tworzone Centrum ma się stać miejscem magicznym, miejscem koegzystencji muz, świątynią sportu, domem zawsze otwartym dla wielkiej rodziny olimpijskiej oraz przyjaznym dla dzieci i młodzieży zainteresowanej sportem, ale też miejscem pulsującym wiedzą współczesną i duchem historii. Wiele z tych postulatów mieści się w statutowych powinnościach Muzeum Sportu i Turystyki oraz w planach działań Centrum Edukacji Olimpijskiej – instytucji powołanej do życia w 2005 r. przez PKOl dla wszechstronnej promocji olimpizmu.

Muzeum Obecne Muzeum Sportu i Turystyki, ukonstytuowane 27 października 1952 r. jako Muzeum Sportu, w potocznym odbiorze było postrzegane przez ludzi sportu jako resortowe muzeum, chociaż koleje jego oficjalnego podporządkowania były zmienne. Wprawdzie przez większość swoich dziejów muzeum było instytucją umocowaną w strukturach resortu sportu, to od 1 stycznia 1999 r., w związku z reformą administracyjną państwa, tzw. organem założycielskim instytucji stał się Samorząd Województwa Mazowieckiego. Jednak związki emocjonalne muzeum ze sportem nie wygasły nigdy, odwrotnie, zaczęły się intensyfikować w czasie budowy Centrum Olimpijskiego. Wszyscy

Muzea i kolekcje

zainteresowani losem placówki oraz odpowiedzialni za jej działalność w latach minionych pamiętali, że przez ostatnie kilkanaście lat trwała – prowadzona ze zmiennym natężeniem – kampania nagłaśniająca coraz tragiczniejsze warunki egzystencji muzeum, które zlokalizowane było na systematycznie dewastowanym od lat stadionie SKRA przy ul. Wawelskiej 5. Ta tymczasowa – w założeniach z lat 60. – siedziba w pomieszczeniach zaadaptowanych wokół korony stadionu służyła ostatecznie aż 38 lat wszystkim funkcjom, jakie musiała w niej spełniać instytucja kultury. Szybka, bo szesnastomiesięczna, realizacja reprezentacyjnego budynku Centrum, jak też patowa sytuacja w poszukiwaniach innej siedziby dla Muzeum Sportu sprawiły, że od 2003 r. trwały rozmowy pomiędzy PKOl a Samorządem Województwa Mazowieckiego, wspierane konsultacjami Ministerstwa Kultury oraz Sejmowej Komisji Kultury Fizycznej i Turystyki. Efektowną pointą tych długotrwałych negocjacji stało się podpisanie umowy precyzującej szczegółowe warunki działalności MSiT w Centrum Olimpijskim od dnia 1 stycznia 2005 roku. W nowej siedzibie muzeum dysponuje powierzchnią porównywalną do zajmowanej na stadionie SKRA (od 2800 m² w pierwszym do 1400 m² w ostatnim okresie działalności). Kubatura budynku Centrum Olimpijskiego wynosi 40 813 m3, a powierzchnia użytkowa 6847 m² – MSiT zajmuje w Centrum 2150 m², tzn. 31,5 % powierzchni użytkowej. Pomieszczenia muzealne znajdują się na czterech kondygnacjach budynku: poziom –1 magazyny zbiorów 387 m2 poziom +2 ekspozycja stała 980 m2 poziom +3 sala wystaw czasowych 230 m2 poziom +4 pracownie muzealne, czytelnia, administracja 367 m2 tzw. powierzchnia wspólna 183 m2. Dodatkowo MSiT ma zapewnioną możliwość korzy-

1 – 2. Centrum Olimpijskie w Warszawie, na pierwszym planie rzeźba Igora Mitoraja Ikar Alato 1 – 2. Olympic Centre in Warsaw, in the foreground Icarus Alato, a sculpture by Igor Mitoraj

stania z sal konferencyjnych zlokalizowanych na parterze i na IV kondygnacji oraz z kina Silver Sport mieszczącego się na kondygnacji III. Przeprowadzka do nowej siedziby zamknęła trwający półwiecze okres narodzin muzeum, wypracowywania form jego działalności, gromadzenia podstawowego zasobu zbiorów, realizacji pierwszych stu wystaw czasowych i nawiązywania kontaktów z bliźniaczymi placówkami za granicą. Było to też półwiecze kilkakrotnych zmian siedzib i tworzenia kilku ekspozycji stałych, dostosowywania się do różnych struktur administracyjnych, finansowych i ustrojowych. Obchody jubileuszu 50-lecia muzeum w październiku 2002 r. były bardzo dobrą okazją do podsumowania dorobku placówki – jednego z najstarszych w Europie muzeum sportu.

3. Centrum Olimpijskie nocą 3. Olympic Centre at night

MUZEALNICTWO

101

Muzea i kolekcje

Przeprowadzka W maju 2004 r. zamknięto muzeum dla zwiedzających. Opracowany wcześniej plan zakładał trzy etapy prac: — demontaż i pakowanie zbiorów (muzealia: 44 500 poz. inw.; fotografie: 57 000 poz. inw.; książki: 16 200 vol.); — dezynfekcję wszystkich zbiorów w komorze fumigacyjnej i przewóz do nowej siedziby; — rozpakowywanie zbiorów oraz urządzanie się w nowej siedzibie, połączone z dostosowywaniem pomieszczeń do funkcji muzealnych. Zdecydowano, że ze względu na bezpieczeństwo zbiorów i konieczność profesjonalnego przeprowadzenia tych niezwykle odpowiedzialnych czynności, całokształtem prac zajmą się pracownicy muzeum i tylko w niektórych wypadkach (przenoszenie, transport itp.) skorzystają z pomocy wynajętych ekip, głównie studenckich. Chcąc jak najbardziej zminimalizować okres „nieistnienia” Muzeum Sportu i Turystyki na rynku warszawskich instytucji kultury, przyjęto metodę jak najszybszego udostępniania publiczności kolejnych funkcji

i działów. Jako pierwsze zaczęto organizować na nowym miejscu giełdy kolekcjonerów pamiątek sportowych, lekcje muzealne oraz wystawy czasowe. Już w dniu otwarcia Centrum Olimpijskiego, muzeum zaprezentowało wystawę „Polski debiut olimpijski Chamonix – Paryż 1924”. W pierwszym roku działalności przy ul. Wybrzeże Gdyńskie 4 muzeum przygotowało wystawę z okazji mistrzostw świata „Pięciobój nowoczesny w Polsce 1922-2005”, wystawę zaproszoną z Norwegii „The Ski Story” oraz było współorganizatorem trzech wystaw prezentujących sztuki piękne: „Jerzy Pawłowski – malarstwo”, „Akt”, „Potęga wyobraźni”. W maju 2005 r., tradycyjnie już, muzeum zaprosiło swoich gości na kolejną edycję Przeglądu Filmów Alpinistycznych im. Wandy Rutkiewicz oraz rozpoczęło działalność merytoryczną, polegającą na pozyskiwaniu i opracowywaniu zbiorów. W tym samym czasie trwały intensywne prace w związku z rozpakowywaniem zasobów Biblioteki i Archiwum Fotograficznego, połączone z zakupem nowego wyposażenia, głównie mebli i sprzętu komputerowego. Jako pierwszą udostępniono publiczności czytelnię. Dla muzeum jest to nowe doświadczenie, także organizacyjne, bowiem po raz pierwszy rozdzielono magazyn biblioteki od czytelni. Trzy miesiące później włączono do powszechnego udostępniania bogate zasoby Archiwum Fotograficznego. Realizacja wszystkich wymienionych zadań wymagała zwiększenia zatrudnienia o cztery etaty. Obecnie w muzeum są zatrudnione 24 osoby na 21 etatach. Nie jest to wystarczająca liczba pracowników, przed muzeum bowiem zadanie najtrudniejsze: rozpakowanie zbiorów i przygotowanie ekspozycji stałej.

Konkurs

4. Uroczystość otwarcia Archiwum Fotograficznego Muzeum Sportu i Turystyki – dyr. dr I. Grys i red. J. Jakobsche dziękują za przekazane dary 4. Ceremony of opening the Photography Archive at the Sports and Tourism Museum – Director Dr. I. Grys and editor J. Jakobsche thank for donations

102

MUZEALNICTWO

Kształt plastyczny i przesłanie merytoryczne ekspozycji stałej jest zawsze dużym wyzwaniem tak dla projektanta, jak i zespołu muzealników. W starej siedzibie przestrzeń ekspozycyjna, będąca wizytówką muzeum przez długie lata, została ukształtowana przez projektantów tej miary, co Wojciech Zamecznik (1923-1967) i Jerzy Kosiński

Muzea i kolekcje (1928-1998). Ich realizacje, z kolejnymi mutacjami, były bardzo dobrze przyjmowane przez zwiedzających muzeum na ulicy Wawelskiej. Obecne warunki architektoniczne, świadomość tworzenia propozycji muzealno-edukacyjnej dla publiczności XXI w., a przede wszystkim przepisy dotyczące procedur zamówień publicznych sprawiły, że musiał zostać ogłoszony konkurs na opracowanie koncepcji wystawy stałej. Już samo sprecyzowanie celu i przedmiotu konkursu wywołało gorące dyskusje i emocje. Wielość tematów do zaprezentowania, różnorodność zbiorów muzealnych i coraz wspanialsze możliwości techniczne pozwalają na snucie śmiałych wizji ekspozycyjnych. W regulaminie konkursu na opracowanie koncepcji ekspozycji stałej w Muzeum Sportu i Turystyki w Warszawie główne zadania określono następująco: Wizyta w Muzeum powinna usystematyzować i pogłębić wiedzę o sporcie, a także skłaniać do refleksji nad takimi pojęciami, jak honor i duma ze zwycięstw reprezentantów Polski, wyjaśniać sens rywalizacji opartej na zasadach Fair Play i jej wyższość nad zachowaniami niegodnymi, pomagać w zrozumieniu sensu pojęcia „sport inspiruje artystów” – tzn. powinna działać na emocje i edukować widza. Ekspozycja stała Muzeum Sportu i Turystyki powinna w syntetyczny sposób dostarczać zwiedzającym podstawowe informacje o dziejach polskiego sportu i olimpizmu do czasów nam współczesnych. Powinna pokazywać radość sportu, jego powszechność i globalizm oraz – chociaż w pośredni sposób – promować zdrowy styl życia związany z uprawianiem sportu. Na ekspozycji powinny znaleźć swoje miejsce sylwetki najwybitniejszych przedstawicieli polskiego sportu, którzy byli symbolami swojej epoki, wzorcami osobowymi, kreatorami mody na uprawianie swojej dyscypliny. Wskazane jest zastosowanie wszystkich dostępnych środków technicznych dla stworzenia atmosfery wyjątkowości i emocjonalności tego miejsca (muzyka, film, prezentacje multimedialne). Wystawa będzie się składać z trzech głównych działów: — OLIMPIZM WCZORAJ – DZIŚ – JUTRO — NARODZINY – POCZĄTKI – MŁODOŚĆ SPORTU — SPORT WSPÓŁCZESNY. Mamy świadomość, że projektowana wystawa zostanie zlokalizowana na dosyć trudnej przestrzeni ekspozycyjnej – niskiej (wysokość 2,7.m), pełnej światła i dodatkowych elementów architektonicznych (kolumny). Komunikacja wewnątrz budynku zakłada wchodzenie publiczności spiralą – bieżnią, a schodzenie schodami lub – wyjątkowo – zjazd windą. Muzeum jest zainteresowane zaprezentowaniem na

5. Symulatory wioślarskie zamontowane na 3 kondygnacji Centrum Olimpijskiego są oblegane przez dzieci i młodzież nawet w „Noc muzeów” 5. Rowing simulators installed on the third floor of the Olympic Centre are very popular among children and adolescents even on “Museum night”

wystawie stałej całej gamy swoich eksponatów (trofea, sprzęt, stroje, weksylia, zdjęcia, dokumenty archiwalne). Bogate zbiory sztuki o tematyce sportowej będą prezentowane głównie na wystawach czasowych, bowiem plan zlokalizowania galerii sztuki na poziomie parteru nie może zostać zrealizowany ze względów formalnych. Organizator konkursu oczekuje, że ekspozycja zostanie tak zaprojektowana, aby widzowie Centrum Olimpijskiego po zwiedzeniu Muzeum Sportu i Turystyki mogli przejść na kondygnację III, 6. Ściana z makietami polskich medali olimpijskich na 2 kondygnacji Centrum Olimpijskiego 6. Wall featuring plaquettes of Polish Olympic medals on the second floor of the Olympic Centre

MUZEALNICTWO

103

Muzea i kolekcje gdzie będą zlokalizowane kioski multimedialne z bardzo wszechstronnymi informacjami o udziale Polaków w ruchu olimpijskim oraz mini-kinami wyświetlającymi fragmenty filmów z igrzysk olimpijskich. Kondygnacja III, zarządzana przez Centrum Edukacji Olimpijskiej, będzie miała do zaoferowania zwiedzającym także kilka rodzajów symulatorów różnych dyscyplin (np. w 2005 r. – wioślarstwo, golf, nordic walking). Uzupełnieniem wiedzy i emocji przekazanych na stałej ekspozycji muzealnej będzie jeszcze wizyta w kinie i zwiedzenie wystawy czasowej na następnej kondygnacji. Konkurs, który od strony procedur jest formą postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, wyłoni najciekawsze rozwiązanie plastyczno-merytoryczne ekspozycji muzealnej. Pracom sądu konkursowego

przewodniczy olimpijczyk i architekt profesor Wojciech Zabłocki1. Następnym etapem prac będzie ogłoszenie przetargu na wykonanie ekspozycji stałej oraz jej realizacja. Wstępny harmonogram realizacji obu przetargów pozwala założyć, że otwarcie ekspozycji stałej odbędzie się najwcześniej w końcu marca 2006 r., krótko po Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w Turynie.

Przyszłość Udostępnienie ekspozycji stałej symbolicznie otworzy nowy okres w funkcjonowaniu Muzeum Sportu i Turystyki. Będzie to działalność często różniąca się od dotychczasowej. Niewątpliwie nowe, prestiżowe

7. Wnętrze Centrum Olimpijskiego – wstęga rampy-bieżni w kolorze tartanu prowadzi na 2 kondygnację, przeznaczoną na ekspozycję stałą Muzeum Sportu i Turystyki 7. Interior of the Olympic Centre – the ribbon of an ascent-race track in the colour of tartan leads to the second floor, intended for a permanent exposition of the Sports and Tourism Museum (Wszystkie fot. z archiwum Muzeum Sportu i Turystyki w Warszawie)

104

MUZEALNICTWO

Muzea i kolekcje miejsce, tak blisko związane ze światowym i polskim ruchem olimpijskim, wręcz narzuci dwuletni rytm pracy (igrzyska zimowe, igrzyska letnie) i poniekąd zobliguje muzeum do takiej samej cykliczności w działalności merytorycznej i wystawienniczej. Jednak ze strony MSiT nie będzie to zamykanie się tylko w problematyce olimpijskiej. Plan wystaw na najbliższe lata jest już bardzo zróżnicowany. Duży nacisk kładziony na funkcje edukacyjne Centrum pozwoli Muzeum Sportu i Turystyki na samodzielną lub we współpracy z Centrum Edukacji Olimpijskiej realizację rozszerzonego programu zajęć z dziećmi i młodzieżą szkolną. Planowana jest wręcz kompleksowa edukacja nauczycieli wychowania fizycznego i zacieśnienie ich współpracy z muzeum. Najbliższe lata pozwolą na wypracowanie nowego modelu tej współpracy, chociaż dysponujemy już sporym doświadczeniem w tej dziedzinie. Wśród możliwości, z których muzeum będzie coraz częściej korzystać, trzeba wymienić większy kontakt ze środowiskiem sportowym. Olimpijczyk opowiadający o swoim sportowym życiu, sukcesach i porażkach, demonstrujący własne trofea, jest jedynym w swoim rodzaju „ożywionym eksponatem”, z którym bezpośredni kontakt będzie można mieć tylko w magicznym muzeum sportu. Otwierający niebawem w Centrum Olimpijskim swoje podwoje Klub Olimpijczyka będzie dla muzeum bardzo korzystnym sąsiedztwem. To tutaj będą organizowane promocje książek, dyskusje, spotkania z artystami i ludźmi świata kultury. Także najważniejsze zadanie każdej placówki muzealnej – gromadzenie i przechowywanie eksponatów – może obecnie stać się łatwiejsze. Mamy nadzieję, że nowe, nieporównywalne z dotychczasowymi warunki ekspozycyjne spowodują naturalną, przynajmniej u części sportowców, chęć przekazywania swoich trofeów do „skarbnicy sportu polskiego”. Liczymy także na łatwiejsze pozyskiwanie donatorów, coraz bardziej doceniających możliwość zaprezentowania się w otoczeniu wyselekcjonowanych firm sponsorujących polski ruch olimpijski. W niedalekiej perspektywie muzeum widzi także możliwość skorzystania z funduszy Unii Europejskiej, na pewno bowiem nie będziemy mieli kłopotów z pozyskaniem do współpracy partnerów z zagranicy. Bardzo nowoczesne kino Silver Sport pozwoli na sprawniejsze realizowanie samodzielnych imprez filmowych (przeglądów filmów alpinistycznych, żeglarskich) lub łączenie filmu z innymi propozycjami edukacyjnymi muzeum. Bliskie sąsiedztwo Akademii Wychowania Fizyczne-

go przyczyni się niewątpliwie do zdynamizowania kontaktów z tą uczelnią. Planowane jest też zacieśnienie współpracy z innymi szkołami wyższymi. W najbliższych latach pracownie muzealne staną się miejscem zajęć z młodzieżą akademicką, a zasoby muzeum bazą do badań naukowych. Nie bez znaczenia dla funkcjonowania muzeum w nowym miejscu jest też jego najbliższe sąsiedztwo – Cytadela Warszawska, Muzeum im. Ks. Jerzego Popiełuszki, Muzeum Sztuki Dziecka. Wszyscy potencjalni widzowie każdej z tych placówek powinni stać się gośćmi Centrum Olimpijskiego. Szacuje się, że już w 2006 r. Muzeum Sportu i Turystyki odwiedzi kilkadziesiąt tysięcy osób. Współpraca międzynarodowa, udanie realizowana przez warszawskie muzeum od lat 60., zostanie w najbliższym czasie wyraźnie zintensyfikowana. Pierwsza wystawa z zagranicy zostanie otwarta jeszcze przed udostępnieniem ekspozycji stałej. W planach perspektywicznych muzeum jest goszczenie wystaw z zaprzyjaźnionych muzeów sportu na świecie oraz prezentacja naszej kolekcji zagranicą. Urządzając Muzeum Sportu w nowej siedzibie musimy pamiętać, że w ciągu kilku najbliższych lat Warszawa wzbogaci się o nowe, bardzo nowoczesne muzea. Po Muzeum Powstania Warszawskiego swoje podwoje otworzy Muzeum Historii Żydów Polskich i Muzeum Sztuki Nowoczesnej. Te nowatorskie placówki wyznaczą standardy także dla mniejszych instytucji, które będą musiały z nimi konkurować. Po kilku pierwszych miesiącach działalności w Centrum Olimpijskim przy Wybrzeżu Gdyńskim 4 zakładamy, że Muzeum Sportu i Turystyki sprosta temu wyzwaniu.

Przypisy 1

Konkurs został rozstrzygnięty 20 września 2005 roku. I nagrodę zdobył zespół autorski Jarosław Kaput i Dariusz Kunowski, którzy w swoim dorobku mają wiele liczących się realizacji, m.in. Muzeum Powstania Warszawskiego i Muzeum Zagłady Żydów w Bełżcu. W uzasadnieniu wyboru Sąd Konkursowy napisał, że... praca prezentuje wysoki poziom merytoryczny i warsztatowy. Praca prawidłowo rozwiązuje funkcję muzealną. Na specjalne podkreślenie zasługuje uszanowanie architektury wnętrz budynku i nawiązanie elementami ekspozycyjnymi do istniejących elementów przestrzennych. Na uwagę zasługuje pomysł posadzki w postaci bieżni oraz niektóre pomysły ekspozycyjne – „przeplatanie” sylwetek zawodników z różnych epok, zastosowanie szklanych schodów i akwarium...

MUZEALNICTWO

105

Muzea i kolekcje Iwona Grys

The Old Sports and Tourism Museum in a New Olympic Centre The Olympic Centre opened in Warsaw on 1 June 2004 proved to be an extraordinary impulse for the whole sports milieu, and exerted an essential impact on the fate of the Sports and Tourism Museum. The authors of the Centre proposed that the shape and functions of the new seat of the Polish Olympic Committee express assorted symbols associated with the Olympic Games. The ground plan of the building refers to the ellipsoidal shape of a stadium, and the roof brings to mind stadium stands. The panoramic glassed-in lift shaft symbolises the Olympic torch, and Olympic disks are displayed in the central fragment of the façade. Within the Centre, the central concrete core is encircled with a ribbon of an ascent-race track, leading to the second storey intended for a permanent exposition of the Sports and Tourism Museum. The Centre is to become the magical site of co-existing muses, a temple of sport, and a home always open for the great Olympic family and hospitable to all children and adolescents interested in sport, as well as an institution offering contemporary knowledge and... a gust of history. Many of these postulates are to be found in the statutory tasks of the Sports and Tourism Museum. Transferred from the interior of the totally devastated SKRA sports

106

MUZEALNICTWO

club stadium, the Museum now has at its disposal an area of 2150 sq. m. and an additionally guaranteed use of conference halls on the ground and fourth floor as well as the Silver Sport cinema. The move to the new seat ended fifty years in the history of one of the oldest European sports museums. Already in June 2004 the Museum featured an exhibition entitled “The Polish Olympic Debut Chamonix – Paris 1924”, followed by an exposition held upon the occasion of world championships: “Modern Pentathlon in Poland 1922-2005” (July 2005), and “The Ski Story”, brought over from Norway. Today, new architectural conditions and the awareness of creating museum-educational proposals addressed to a public of the twenty-first century have inspired the announcement of a competition for a project of a permanent exposition. Its purpose should be a synthetic presentation of basic information about the history of Polish sport and the Olympic movement up to this day, a demonstration of the joy of sport, its universal nature and globalism, as well as a promotion of the healthy lifestyle associated with sport. The exhibition will be opened in March 2006 in the wake of the Winter Olympic Games, to be held in Turin.