1

SPECYFIKACJE TECHNICZNE (ST) WYKONANIA I ODBIORU ROBÓT BUDOWLANYCH ROBOTY BUDOWLANE

SST 1.2.0 – ROBOTY BUDOWLANE SST 1.2.1 – ROBOTY MUROWE

Opracowała: mgr inŜ. Dorota Bułka - upr. bud. nr 203/Sz/90 upr. bud. nr 53/Sz/92

SPIS TREŚCI: 1. Wstęp 2. Materiały 3. Sprzęt 4. Transport 5. Wykonanie robót 6. Kontrola jakości 7. Obmiar robót 8. Odbiór robót 9. Podstawa płatności 10. Przepisy związane

2

1. WSTĘP 1.1. Przedmiot Szczegółowej Specyfikacji Technicznej (SST) Przedmiotem niniejszej specyfikacji technicznej są wymagania dotyczące wykonania i odbioru robót budowlanych związanych z remontem, przebudową, rozbudową i nadbudową budynku stanowiącego siedzibę Zespołu Szkół Muzycznych w Szczecinie, usytuowanego przy ul. Staromłyńskiej 13 w Szczecinie. Podstawą opracowania niniejszej SST jest Dokumentacja Projektowa wielobranŜowa, przepisy obowiązującego prawa, normy i zasady sztuki budowlanej. 1.2. Zakres stosowania SST Niniejsza SST traktowana jest obok Projektu Budowlanego i przedmiaru robót jako pomocnicza dokumentacja przy zlecaniu i realizacji robót w zakresie przedmiotowej inwestycji. 1.3. Zakres robót objętych SST Zakres SST obejmuje wykonanie robót murowych niezbędnych do zrealizowania przedmiotowego przedsięwzięcia inwestycyjnego. Roboty te obejmują m.in.: - wymurowanie ścian lub ich fragmentów - osadzenie nowych nadproŜy drzwiowych i okiennych i mocowanie siatki na belkach - wykonanie podlewek betonowych - roboty adaptacyjne przy demontaŜach i montaŜu nowych okien i drzwi. 1.4. Ogólne wymagania dotyczące robót Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną ST 1.0.0. „Wymagania ogólne” 1.4.1. Przekazanie terenu budowy Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną ST 1.0.0. „Wymagania ogólne” 1.4.2. Dokumentacja Projektowa do opracowania przez Wykonawcę Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną SST 1.0.0. „Wymagania ogólne” 1.4.3. Zgodność robót z Dokumentacją Projektową i ST Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną ST 1.0.0. „Wymagania ogólne” 1.4.4. Zabezpieczenie terenu budowy Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną ST 1.0.0. „Wymagania ogólne” 1.4.5. Ochrona środowiska w czasie wykonywania robót Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną ST 1.0.0. „Wymagania ogólne” 1.4.6. Ochrona przeciwpoŜarowa Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną ST 1.0.0. „Wymagania ogólne” 1.4.7. Ochrona własności publicznej i prywatnej Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną ST 1.0.0. „Wymagania ogólne” 1.4.8. Ograniczenie obciąŜeń osi pojazdów Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną ST 1.0.0. „Wymagania ogólne” 1.4.9. Bezpieczeństwo i higiena pracy Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną ST 1.0.0. „Wymagania ogólne”

3

1.4.10. Ochrona i utrzymanie robót Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną ST 1.0.0. „Wymagania ogólne” 1.4.11. Stosowanie się do prawa i innych przepisów Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną ST 1.0.0. „Wymagania ogólne” 1.5. Wspólny Słownik Zamówień (CPV) – nazwy i kody grup, klas i kategorii robót Dział

Grupa

Klasa

Kategoria

45000000-7 45200000-9

45210000-2 45260000-7

45262100-2 45262110-5 45262120-8 45262410-8 45262500-6 45262620-3 45262700-8

Nazwa robót Roboty budowlane Roboty budowlane w zakresie wznoszenia kompletnych obiektów budowlanych lub ich części oraz roboty w zakresie inŜynierii lądowej i wodnej Roboty budowlane w zakresie budynków Roboty w zakresie wykonywania pokryć konstrukcji dachowych i inne podobne roboty specjalistyczne Roboty przy wznoszeniu rusztowań DemontaŜ rusztowań Wznoszenie rusztowań Wznoszenie konstrukcji budynków Roboty murarskie Ściany nośne Przebudowa budynków

1.6. Określenia podstawowe Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną ST 1.0.0. „Wymagania ogólne” 1.

WYMAGANIA DOTYCZĄCE WŁAŚCIWOŚCI MATERIAŁÓW BUDOWL.

2.1. Elementy drobnowymiarowe Kategoria produkcji elementów murowych wg PN-B-03002:1999 → I. W zakresie cech zewnętrznych bloczek powinien odpowiadać następującym wymaganiom: a). Mieć kształt prostopadłościanu o płaskich powierzchniach i prostych krawędziach b). Dopuszczalne odchyłki wymiarowe bloczków nie mogą przekraczać ± 6 mm na długości, ± 4 mm na szerokości i ± 3 mm na grubości c). Wady i uszkodzenia bloczków nie mogą przekraczać wielkości i liczb podanych w normie. W kaŜdej dostarczonej partii 25% powinno być cechowanych znakami wytwórni. 2.2. Spoiwa Spoiwa stosowane powszechnie do zapraw murarskich, jak cement, wapno i gips, powinny odpowiadać wymaganiom podanym w obowiązujących normach i przepisach branŜowych. 2.3. Woda Do przygotowania zapraw moŜna stosować kaŜdą wodę zdatną do picia oraz wody z rzek, jezior i innych miejsc, jeśli odpowiada ona wymaganiom podanym w normie państwowej dotyczącej wody do celów budowlanych. Niedozwolone jest uŜycie wód morskich, ściekowych, kanalizacyjnych, bagiennych oraz wód zawierających tłuszcze organiczne, oleje, glony i muł. Niedozwolone jest takŜe uŜycie wód mineralnych, nieodpowiadających ww. warunkom.

4

2.4. Pozostałe materiały Zgodnie z Dokumentacją Projektową, zestawieniem materiałów zawartym w przedmiarze robót. 3. WYMAGANIA DOTYCZĄCE SPRZĘTU I MASZYN 3.1. Ogólne wymagania dotyczące sprzętu i maszyn Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną ST 1.0.0. „Wymagania ogólne” 3.2. Sprzęt i maszyny, które mogą być uŜyte do wykonywania robót (podstawowe) - Ubijak spalinowy, wyciąg, Ŝuraw samochodowy (samojezdny), Ŝuraw okienny przenośny, ciągnik kołowy 75-85 KM, samochód dostawczy do 0,9 t, środek transportowy, przyczepa skrzyniowa 3,5 t, przyczepa skrzyniowa 10 t, betoniarka elektryczna, mieszarka do zapraw, - Skrzynia do zaprawy, wiadra, kielnie murarskie, czerpak blaszany, poziomice, łaty - kierująca i murarska, warstwomierz naroŜny, pion i sznur murarski, szczotki stalowe, pędzle, (sprzęt prosty), rusztowania systemowe. 3.3. Pozostały sprzęt, maszyny oraz sprzęt i maszyny zamienne Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną SST 1.0.0. „Wymagania ogólne” 4. WYMAGANIA DOTYCZĄCE ŚRODKÓW TRANSPORTU 4.1. Ogólne wymagania dotyczące transportu Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną ST 1.0.0. „Wymagania ogólne” 4.2. Transport i składowanie elementów drobnowymiarowych Wyroby i materiały słuŜące do wznoszenia lub uzupełniania murów mogą być przewoŜone dowolnymi środkami transportu – jak np. samochód cięŜarowy, wózek widłowy, taczki, dźwig pionowy lub wciągarka ręczna. Rozładunek ręczny lub mechaniczny. Transportowane elementy układane powinny być na środku transportowym szczelnie – jeden obok drugiego, w jednakowej liczbie warstw. Ewentualne wolne miejsca między ściankami środka transportowego, a załadowanym stosem materiałów powinny być wypełnione materiałem wyściółkowym (np. słoma, włóknina). Na placu składowym układa się elementy w stosy. 5. WYKONYWANIE ROBÓT 5.1. Ogólne zasady wykonania robót Wykonawca jest odpowiedzialny za prowadzenie robót zgodnie z umową, oraz za jakość zastosowanych materiałów i wykonywanych robót, za ich zgodność z Dokumentacją Projektową, przedmiarem robót, wymaganiami niniejszej Specyfikacji, PZJ, projektem organizacji robót oraz poleceniami Inspektora Nadzoru. Wykonawca ponosi odpowiedzialność za dokładne wytyczenie w planie i wyznaczenie wysokości wszystkich elementów robót zgodnie z wymiarami i rzędnymi określonymi w Dokumentacji Projektowej lub wskazanymi na piśmie przez Inspektora Nadzoru. Następstwa jakiegokolwiek błędu spowodowanego przez Wykonawcę w wytyczeniu i wyznaczaniu robót zostaną – jeśli wymagać będzie tego Inspektor Nadzoru – poprawione przez Wykonawcę na jego własny koszt. Sprawdzenie wytyczenia robót lub wyznaczenia wysokości przez Inspektora Nadzoru nie zwalnia Wykonawcy od odpowiedzialności za ich dokładność.

5 Decyzje Inspektora Nadzoru dotyczące akceptacji lub odrzucenia materiałów i elementów robót będą oparte na wymaganiach sformułowanych w dokumentach Umowy, Dokumentacji Projektowej i w ST, a takŜe w normach i wytycznych. Przy podejmowaniu decyzji Inspektor Nadzoru uwzględni wyniki badań materiałów z przeszłości, wyniki badań naukowych oraz inne czynniki wpływające na rozwaŜaną kwestię. Polecenia Inspektora Nadzoru będą wykonywane nie później niŜ w czasie przez niego wyznaczonym, po ich otrzymaniu przez Wykonawcę, pod groźbą zatrzymania robót. Skutki finansowe z tego tytułu ponosi Wykonawca. 5.2. Roboty murowe Ściany prostopadłe lub ukośne względem siebie powinny być ze sobą połączone, co zapewnia przenoszenie obciąŜeń pionowych i poziomych między nimi. Połączenia te, zapewniające sztywność konstrukcji, naleŜy wykonywać za pomocą: − przewiązania elementów murowych − łączników metalowych, kotew, lub zbrojenia łączącego ściany. Połączenia ścian naleŜy realizować równocześnie. Do wykonania murów naleŜy stosować zaprawę cementowo-wapienną marki określonej w Dokumentacji Projektowej i nie niŜszej niŜ 1,5. Zaprawy stosowane do murowania powinny mieć konsystencję gęstoplastyczną w granicach zagłębienia stoŜka pomiarowego 6-8. Cegły i bloczki w murze naleŜy układać tak, by znajdujące się w nich szczeliny miały kierunek pionowy. Grubość spoin poziomych w murze powinna wynosić 12 mm, a grubość spoin pionowych – 10 mm. Dopuszczalne odchyłki wymiarowe nie powinny przekraczać: - dla spoin poziomych: +5 i -2 mm - dla spoin pionowych: ±5 mm. Spoina pozioma musi być wypełniona zaprawą na całej grubości i szerokości spoiny. Natomiast spoina pionowa moŜe być wypełniona co najmniej na 0,4 długości spoiny. Maksymalne dopuszczalne odchyłki wymiarów z bloczków, pustaków ceramicznych i bloczków betonowych powinny odpowiadać wymaganiom określonym poniŜej. Minimalna grubość i odchyłki konstrukcji murowych Minimalna grubość ściany konstrukcyjnej uzaleŜniona jest od wytrzymałości charakterystycznej na ściskanie muru fk i równa się: • 100 mm, przy fk ≥ 5 MPa • 150 mm, przy fk < 5 MPa przy czym warunek ten moŜna uznać za spełniony tylko w przypadku zapewnienia w trakcie wznoszenia konstrukcji odchyłek wymiarowych mniejszych od dopuszczalnych. RODZAJ ODCHYŁKI

ODCHYŁKA DOPUSZCZALNA – mm

MUR Z BLOCZKÓW MUR Z BLOCZKÓW I PUSTAKÓW CERAMICZNYCH Z BET. KOMÓRKOWEGO mury spoinowane mury niespoinowane Zwichrowania i skrzywienia powierzchni murów: - na długości 1m 3 6 4 - na całej powierzchni ściany pomieszczenia 10 20 Odchylenia od pionu powierzchni i krawędzi: - na wysokości 1m 3 6 3 - na wysokości 1 kondygnacji 6 10 6 - na całej wysokości ściany 20 30 15

6 Odchylenia od kierunku poziomego górnej powierzchni kaŜdej warstwy muru: - na długości 1m - na całej długości muru Odchylenia od kierunku poziomej górnej powierzchni ostatniej warstwy muru pod stropem: - na długości 1m - na całej długości budynku Odchylenia przecinających się powierzchni muru od kąta przewidzianego w projekcie (zwykle 90°): - na długości 1m - na całej długości ściany Odchylenia wymiarów otworów w świetle ościeŜy dla otworów o wymiarach: - do 100cm: a) szerokość b) wysokość - powyŜej 100cm: a) szerokość b) wysokość

1 15

1 10

2 30

2 20

3 -

2 30

-

6 -

10 30

± 10 +6, -3 +15, -10

+6, -3 +15, -10

+10, -5 +15, -10

+10, -5 +15, -10

W przypadku gdyby okazało się, iŜ nie mogą być spełnione powyŜsze wymagania, naleŜy przeprowadzić dodatkową analizę wytrzymałościową konstrukcji, z uwzględnieniem rzeczywistych odchyłek wymiarowych. Kategoria wykonania robót murarskich wg PN-B-03002:1999 → A. 5.3. Bruzdy i wnęki w konstrukcjach murowych Zakres wymiarów bruzd i wnęk, jak równieŜ innych wytycznych przy spełnieniu których nie jest naruszana nośność konstrukcji podaje norma PN-B-02002:1999. Tymi wytycznymi naleŜy kierować się, w przypadku gdy elementy te nie zostały określone w Dokumentacji Projektowej. Przy wykonywaniu bruzd w ścianach istniejących zaleca się minimalizować działania dynamiczne, a w ścianach o grubości nie większej niŜ 225mm zaleca się wykonywać nacięcia za pomocą pił tarczowych. 5.4. Osadzanie ościeŜnic okiennych i drzwiowych OścieŜnice drewniane osadzone w wykonanym otworze w ścianie istniejącej naleŜy osadzać w ościeŜach zgodnie z zasadami podanymi w SST dotyczącej montaŜu stolarki okiennej i drzwiowej. Zewnętrzne płaszczyzny ościeŜnicy metalowej powinny być oddalone od zewnętrznej płaszczyzny surowych ścianek działowych o 2,5 cm, a połączenie ościeŜnicy z samą ścianką powinno być tak wykonane, aby profil ościeŜnicy był całkowicie wypełniony ścianką i zaprawą. Odległość między czołem ścianki działowej a blachą profilu powinna wynosić co najmniej 1,5 cm, a wolna przestrzeń wypełniona zaprawą o marce nie niŜszej niŜ 3,0 MPa. Wbudowanie ościeŜnicy stalowej moŜe odbywać się równolegle ze wznoszeniem murów lub teŜ po jego wykonaniu. Zamocowanie ościeŜnic w czasie wznoszenia ścian powinno być wykonane za pomocą wąsów omurowanych cegłą na zaprawie cementowej marki co najmniej 3,0. Przy osadzaniu ościeŜnic metalowych w ściankach uprzednio wykonanych naleŜy wykuć gniazda na wąsy kotwiące, a następnie po ustawieniu i wyspoinowaniu stojaków naleŜy zaklinować ościeŜnicę silnie w murze. Zalewanie zaprawą cementową tak usztywnionej ościeŜnicy powinno się odbywać z góry przez płaskie lejki.

7 6. KONTROLA JAKOŚCI ROBÓT 6.1. Zasady ogólne Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną ST 1.0.0. „Wymagania ogólne” 6.2. Kontrola, pomiary i badania Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną ST 1.0.0. „Wymagania ogólne” 7. OBMIAR ROBÓT 7.1. Ogólne zasady obmiaru robót Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną ST 1.0.0. „Wymagania ogólne” 7.2. Zasady określania ilości robót i materiałów Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną ST 1.0.0. „Wymagania ogólne” 7.3. Urządzenia i sprzęt pomiarowy Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną ST 1.0.0. „Wymagania ogólne” 7.4. Czas przeprowadzania obmiaru Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną ST 1.0.0. „Wymagania ogólne” 8. ODBIÓR ROBÓT 8.1. Rodzaje odbiorów robót Roboty podlegają następującym etapom odbioru robót: a). odbiór robót zanikających i ulegających zakryciu b). odbiór częściowy c). odbiór końcowy (ostateczny) d). odbiór pogwarancyjny. 8.2. Odbiór robót zanikających lub ulegających zakryciu Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną ST 1.0.0. „Wymagania ogólne” 8.3. Odbiór częściowy Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną SST 1.0.0. „Wymagania ogólne” 8.4. Odbiór ostateczny robót Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną ST 1.0.0. „Wymagania ogólne” 8.5. Odbiór pogwarancyjny Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną ST 1.0.0. „Wymagania ogólne” 9. PODSTAWA PŁATNOŚCI 9.1. Ustalenia ogólne Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną ST 1.0.0. „Wymagania ogólne” 10. PRZEPISY ZWIĄZANE 10.1. Polskie normy - PN-68/B-10020 - Roboty murowe z cegły. Wymagania i badania przy odbiorze - PN-B-03002 - Konstrukcje murowe z cegły. Obliczenia statyczne i projektowanie

8 - PN-B-03005 -

PN-74/B-12002 PN-65/B-14503 PN-65/B-14502 BN-81/6732-12 PN-86/B-30020 BN-78/6733-08 PN-69/B-30302 PN-88/B-30000 PN-88/B-30001 PN-81/B-30003 PN-88/B-30005 PN-81/B-30010 PN-79/B-06711 BN-88/6722-01

- Konstrukcje murowe z cegły i innych elementów drobnowymiarowych ze brojeniem stalowym. Obliczenia statyczne i projektowanie - Cegła drąŜona wypalana z gliny - dziurawka - Zaprawy budowlane cementowo-wapienne - Zaprawy budowlane wapienne - Ciasto wapienne - Wapno - Wapno pokarbidowe - Wapno suchogaszone do celów budowlanych - Cement portlandzki - Cement portlandzki z dodatkami - Cement murarski 15 - Cement hutniczy 25 - Cement portlandzki biały - Kruszywa mineralne. Piaski do zapraw budowlanych - Kruszywo mineralne. Kruszywa sztuczne. Łupkoporyt ze zwałów

10.2. Pozostałe przepisy - Instrukcja nr 262. Instrukcja stosowania cegły kratówki w budownictwie. ITB, W-wa 1984 - Wytyczne badania promieniotwórczości naturalnych surowców i materiałów budowlanych. ITB, W-wa 1980

9

SPECYFIKACJE TECHNICZNE (ST) WYKONANIA I ODBIORU ROBÓT BUDOWLANYCH ROBOTY BUDOWLANE

SST 1.2.0 – ROBOTY BUDOWLANE SST 1.2.2 – ROBOTY BUDOWLANO – - KONSTRUKCYJNE

Opracowała: mgr inŜ. Dorota Bułka - upr. bud. nr 203/Sz/90 upr. bud. nr 53/Sz/92

SPIS TREŚCI: 1. Wstęp 2. Materiały 3. Sprzęt 4. Transport 5. Wykonanie robót 6. Kontrola jakości 7. Obmiar robót 8. Odbiór robót 9. Podstawa płatności 10. Przepisy związane

10 1. WSTĘP 1.1. Przedmiot Szczegółowej Specyfikacji Technicznej (SST) Przedmiotem niniejszej specyfikacji technicznej są wymagania dotyczące wykonania i odbioru robót budowlanych związanych z remontem, przebudową, rozbudową i nadbudową budynku stanowiącego siedzibę Zespołu Szkół Muzycznych w Szczecinie, usytuowanego przy ul. Staromłyńskiej 13 w Szczecinie. Podstawą opracowania niniejszej SST jest Dokumentacja Projektowa wielobranŜowa, przepisy obowiązującego prawa, normy i zasady sztuki budowlanej. 1.2. Zakres stosowania SST Niniejsza SST traktowana jest obok Projektu Budowlanego i przedmiaru robót jako pomocnicza dokumentacja przy zlecaniu i realizacji robót w zakresie przedmiotowej inwestycji. 1.3. Zakres robót objętych SST Zakres SST obejmuje wykonanie robót budowlanych niezbędnych do zrealizowania przedmiotowego przedsięwzięcia inwestycyjnego. Roboty te obejmują m.in.: - wykonanie nowych fundamentów (szyb dźwigowy) - wykonanie nowej konstrukcji budynku – ścian Ŝelbetowych szybu dźwigowego, Ŝelbetowych stropów, podciągów, elementów klatek schodowych - wzmocnienie konstrukcji budynku po usunięciu ścian nośnych - wykonanie nowych nadproŜy - wszystkie inne nie wymienione wyŜej roboty betonowe i Ŝelbetowe jakie występują przy realizacji umowy. 1.4. Ogólne wymagania dotyczące robót Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną ST 1.0.0. „Wymagania ogólne” 1.4.1. Przekazanie terenu budowy Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną SST 1.0.0. „Wymagania ogólne” 1.4.2. Dokumentacja Projektowa do opracowania przez Wykonawcę Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną ST 1.0.0. „Wymagania ogólne” 1.4.3. Zgodność robót z Dokumentacją Projektową i ST Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną ST 1.0.0. „Wymagania ogólne” 1.4.4. Zabezpieczenie terenu budowy Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną SST 1.0.0. „Wymagania ogólne” 1.4.5. Ochrona środowiska w czasie wykonywania robót Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną ST 1.0.0. „Wymagania ogólne” 1.4.6. Ochrona przeciwpoŜarowa Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną ST 1.0.0. „Wymagania ogólne” 1.4.7. Ochrona własności publicznej i prywatnej Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną ST 1.0.0. „Wymagania ogólne” 1.4.8. Ograniczenie obciąŜeń osi pojazdów Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną ST 1.0.0. „Wymagania ogólne”

11 1.4.9. Bezpieczeństwo i higiena pracy Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną ST 1.0.0. „Wymagania ogólne” 1.4.10. Ochrona i utrzymanie robót Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną ST 1.0.0. „Wymagania ogólne” 1.4.11. Stosowanie się do prawa i innych przepisów Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną ST 1.0.0. „Wymagania ogólne” 1.5. Wspólny Słownik Zamówień (CPV) – nazwy i kody grup, klas i kategorii robót Dział

Grupa

Klasa

Kategoria

45000000-7

Nazwa robót Roboty budowlane

45200000-9

45260000-7

45262000-1 45262100-2 45262110-5 45262120-8 45262200-3 45262210-6 45262300-4 45262310-7 45262311-4 45262320-0 45262350-9 45262360-2 45262400-5 45262410-8 45262500-6 45262520-2 45262600-7 45262620-3 45262700-8

Roboty budowlane w zakresie wznoszenia kompletnych obiektów budowlanych lub ich części oraz roboty w zakresie inŜynierii lądowej i wodnej Roboty w zakresie wykonywania pokryć konstrukcji dachowych i inne podobne roboty specjalistyczne Specjalne roboty budowlane inne, niŜ dachowe Roboty przy wznoszeniu rusztowań DemontaŜ rusztowań Wznoszenie rusztowań Fundamentowanie i wiercenie studni wodnych Fundamentowanie Betonowanie Zbrojenie Betonowanie konstrukcji Wyrównywanie Betonowanie bez zbrojenia Cementowanie Wznoszenie konstrukcji ze stali konstrukcyjnej Wznoszenie konstrukcji budynków Roboty murarskie Roboty murarskie RóŜne specjalne roboty budowlane Ściany nośne Przebudowa budynków

1.6. Określenia podstawowe Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną ST 1.0.0. „Wymagania ogólne” 2. WYMAGANIA DOT. WŁAŚCIWOŚCI MATERIAŁÓW BUDOWLANYCH 2.1.

Szalowanie

Drewno do wyrobu szalunków: deski i sklejki uŜywane przy deskowaniu oraz pozostałe materiały do budowy szalunków - zgodne z WTWO, rozdział 5. Płyty deskowania: 1. Sklejka – patrz WTWO, rozdział 5 2. W miejscach gdzie jest to potrzebne – metalowe formy kształtowe 3. Łączenie deskowań: złącza usuwalne lub na zatrzaskach metalowych o stałej lub zmiennej długości, nie posiadające elementów pozostawiających w powierzchni betonu otworów o średnicy większej niŜ 25 mm.

12 Środek anty-przyczepny: aktywne chemicznie środki zawierające składniki wchodzące w reakcję z wolnym wapnem znajdującym się w betonie, powodujące wytwarzanie się nierozpuszczalnych w wodzie substancji, zapobiegających przywieraniu betonu do deskowania. Środek uŜywany przy demontaŜu deskowań: bezbarwny olej mineralny, nie zawierający kerosenu, o lepkości od 100 do 110 s (w uniwersalnej skali Saybolta) w temp. 40oC, oraz temperaturze zapłonu wyŜszej od 150oC, w otwartych pojemnikach. 2.2. Beton Elementy konstrukcyjne naleŜy wykonać z betonu B20, podkłady betonowe pod fundamenty – z betonu B7,5. Wykonawca jest odpowiedzialny za jakość materiałów uŜytych do produkcji. Urabianie mieszanki betonowej powinno pozwolić na uzyskanie maksymalnej szczelności po zawibrowaniu bez wystąpienia pustek w masie betonu lub na powierzchni. - Minimalna zawartość cementu w mieszance - 260 kg/m3 - Maksymalna zawartość cementu w mieszance - 400 kg/m3 - Maksymalny w/c - 0,5 - Konsystencja nie rzadsza od plastycznej, badania wg normy PN-B-02650, nie moŜe być osiągnięta przez większe zuŜycie wody, niŜ jest to przewidziane w składzie mieszanki. Mieszanka betonowa zamawiana w wyspecjalizowanej wytwórni betonu (tzw. beton towarowy) musi odpowiadać wymaganiom PN-B-06250. 2.2.1 Składniki mieszanki betonowej Cement Do stosowania dopuszczone są tylko cementy podane poniŜej. Nie wolno stosować Ŝadnych materiałów zamiennych. 1. Cement hutniczy, marki 25 i 35 zgodnie z normą PN-88/B-30005. 2. Cement portlandzki, marki 25 i 35 zgodnie z normą PN-88/B-30000. Woda Czysta woda, nie zawierająca oleju, kwasu, zasad, związków organicznych i innych substancji zabronionych w normie PN-88/B-32250. Kruszywo A. ZałoŜenia ogólne: Kruszywo naturalne, wolne od zanieczyszczeń zgodnie z WTWO rozdział 6, z wyjątkami wymienionymi w niniejszym opracowaniu. Kruszywo nie powinno wchodzić w reakcje chemiczne. Przed uŜyciem powinno być w całości i dokładnie przepłukane. Zawartość siarczanów powinna być mniejsza od 1%. B. Kruszywo drobnoziarniste (0 - 2 mm): Frakcje o uziarnieniu mniejszym niŜ 0,063 mm nie powinny przekraczać 4%. NaleŜy uŜywać tylko czystego, naturalnego piasku o ostrych krawędziach. C. Kruszywo grube (2 - 96 mm): NaleŜy uŜywać Ŝwiru naturalnego, mieszanki Ŝwiru i łamanego Ŝwiru, łamanych kamieni lub mieszanki tych materiałów, zawierającej nie więcej niŜ 15% płaskich bądź wydłuŜonych ziaren (długość 5 razy większa od szerokości). Frakcje o uziarnieniu mniejszym niŜ 0,063 mm nie powinny przekraczać 2%. D. Mrozoodporność kruszywa: Ubytek masy nie powinien przekraczać 5%. Domieszki do betonu W miarę potrzeby, w uzasadnionych przypadkach, dopuszcza się stosowanie domieszek, środków i dodatków do betonu: uplastyczniających, opóźniających lub przyspieszających twardnienie betonu, uszczelniających i przeciwmrozowych, środków do pielęgnacji betonu.

13 Wszystkie domieszki do betonów naleŜy stosować zgodnie z zaleceniami laboratorium. Domieszki powinny spełniać wymagania sprecyzowane w WTWO rozdział 6 punkt 6.4.1.4. Od producenta naleŜy uzyskać gwarancje zgodności z powyŜszymi wymaganiami. Domieszki powinny być zatwierdzane przez InŜyniera / Inspektora Nadzoru. Warunkiem dopuszczenia do stosowania domieszki jest przedstawienie zarówno przez dostawcę jak i laboratorium dokumentacji potwierdzającej zachowanie wymaganych parametrów oraz pozostałych wymagań przez betony, w których zastosowano domieszkę. 2.3. Stal zbrojeniowa Stal do zbrojenia konstrukcji Ŝelbetowych musi odpowiadać wymaganiom PN-H-93215, PN88/H-84020. Klasa, gatunek i średnica musi być zgodna z Dokumentacją Projektową i ST. Pręty do zbrojenia betonu: - gładkie: Ø(St0S) – średnice prętów według Dokumentacji Technicznej - Ŝebrowane: #(34GS) - średnice prętów według Dokumentacji Technicznej Nie dopuszcza się zamiennego uŜycia innych stali i innych średnic bez zgody Projektanta i Inspektora Nadzoru. Wszystkie materiały i wyroby powinny mieć zaświadczenia jakości zgodnie z PN-EN-45014 oraz PN-H-01107 lub wyniki badań laboratoryjnych potwierdzające wymaganą jakość. Elektrody spawalnicze powinny spełniać warunki normy PN-84/B-03264. 2.3.1. Kontrola jakości Dla kaŜdej partii betonu powinny być wystawione przez producenta zaświadczenia o jakości betonu. NajdłuŜszy okres na wystawienie zaświadczenia o jakości nie moŜe być dłuŜszy niŜ 3 miesiące, licząc od daty rozpoczęcia produkcji betonu zaliczanego do danej partii. Zaświadczenie o jakości powinno zawierać następujące dane merytoryczne: - charakterystykę betonu - jego klasę, cechy fizyczne (np. beton odporny na wpływy atmosferyczne, wodoszczelny) oraz inne niezbędne dane - wyniki badań kontrolnych wytrzymałości betonu na ściskanie oraz typ próbek stosowanych do badania - wyniki badań dodatkowych (nasiąkliwość, mrozoodporność, wodoszczelność) - okres, w którym wyprodukowano daną partię betonu. Projekt kontroli betonu powinien w sposób ścisły odzwierciedlać jakość i ilość uŜytych składników oraz sposób i warunki wykonania, twardnienia, a takŜe rzeczywiste cechy betonu znajdującego się w konstrukcji. Stal dostarczona na budowę musi posiadać atest producenta zawierający: - nazwę wytwórcy - oznaczenie wyrobu wg PN-H-93215 - numer wytopu lub numer partii - wszystkie wyniki przeprowadzonych badań oraz skład chemiczny wg analizy wytopowej - masę partii - rodzaj obróbki cieplnej (w przypadku dostawy prętów obrobionych cieplnie). Pręty zbrojenia przed ich uŜyciem do zbrojenia konstrukcji naleŜy oczyścić z zendry, luźnych płatków rdzy, kurzu i błota. Niedopuszczalne jest stosowanie prętów zanieczyszczonych tłuszczami i farbami. Pręty powinny być proste – dopuszczalna wielkość miejscowego wykrzywienia nie powinna przekraczać 4 mm.

14 2.4. Pozostałe materiały Zgodnie z Dokumentacją Techniczną, zestawieniem materiałów zawartym w przedmiarze robót. 3. WYMAGANIA DOTYCZĄCE SPRZĘTU I MASZYN 3.1. Ogólne wymagania dotyczące sprzętu i maszyn Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną ST 1.0.0. - „Wymagania ogólne” 3.2. Sprzęt i maszyny, które mogą być uŜyte do wykonywania robót (podstawowe) - Ubijak spalinowy, wyciąg, Ŝuraw samochodowy (samojezdny), Ŝuraw okienny przenośny, ciągnik kołowy 75-85 KM, samochód dostawczy do 0,9 t, środek transportowy, przyczepa skrzyniowa 3,5 t, przyczepa skrzyniowa 10 t, betoniarka elektryczna, mieszarka do zapraw, giętarka do prętów, prościarka do prętów, noŜyce do prętów, spawarka, spręŜarka powietrza, spręŜarka powietrza spalinowa 4-5 m3/min., gwintownice - Skrzynia do zaprawy, wiadra, kielnie murarskie, czerpak blaszany, poziomice, szczotki stalowe, pędzle, (sprzęt prosty), rusztowania systemowe. Rodzaje sprzętu uŜywanego do robót betonowych i zbrojarskich oraz szalowań pozostawia się do uznania Wykonawcy, po uzgodnieniu z zarządzającym realizacją umowy. Jakikolwiek sprzęt, maszyny lub narzędzia nie gwarantujące zachowania wymagań jakościowych robót i przepisów BIOZ zostaną przez zarządzającego realizacją umowy zdyskwalifikowane i niedopuszczone do robót. 3.3. Pozostały sprzęt, maszyny oraz sprzęt i maszyny zamienne Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną ST 1.0.0. - „Wymagania ogólne” 4. WYMAGANIA DOTYCZĄCE ŚRODKÓW TRANSPORTU 4.1. Ogólne wymagania dotyczące transportu Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną ST 1.0.0. - „Wymagania ogólne” 4.2. Transport mieszanki betonowej Załadunek, transport i rozładunek materiałów naleŜy przeprowadzić zgodnie z przepisami BIOZ i przepisami o ruchu drogowym. Transport mieszanki betonowej powinien odbywać się zgodnie z normą PN-B-06251. Transport mieszanki betonowej w pojemnikach samochodowych (gruszkach) mieszających ją w czasie jazdy powinien być tak zorganizowany, aby wyładunek mieszanki następował bezpośrednio nad miejscem jej ułoŜenia. Na miejsce ułoŜenia – transport za pomocą pomp. Transport mieszanki betonowej nie moŜe spowodować: - segregacji składu mieszanki - zmian składu mieszanki - zanieczyszczenia mieszanki - zmiany temperatury nie więcej niŜ 5°C. Czas trwania transportu powinien spełniać wymogi zachowania dopuszczalnej zmiany konsystencji mieszanki uzyskanej przy jej wytworzeniu. Mieszanka musi być wbudowana nie później niŜ: - przy temp. otoczenia +15°C - 90 min. - przy temp. otoczenia +20°C - 70 min. - przy temp. otoczenia +30°C - 30 min. W czasie transportu mieszanki betonowej powinny być zachowane wymagania: - mieszanka powinna być dostarczona na miejsce ułoŜenia bez przeładunku

15 - pojemniki uŜyte do przewoŜenia mieszanki powinny zapewniać moŜliwość stopniowego ich opróŜnienia oraz być łatwe do czyszczenia i przepłukiwania - przewoŜenie mieszanki w pudłach samochodów cięŜarowych jest niedopuszczalne. Beton powinien być dostarczony i wbudowany w ciągu 1 godziny po wyprodukowaniu, przetransportowany przy uŜyciu samochodów-betoniarek. UŜycie domieszek redukujących ilość wody oraz opóźniających wiązanie moŜe zmienić wymieniony powyŜej czas. Wymaga ono akceptacji wytwórcy betonu i zarządzającego realizacją umowy. 5. WYKONYWANIE ROBÓT Roboty konstrukcyjne muszą być wykonane zgodnie z Dokumentacją Projektową i ST. 5.1. Szalunki 5.1.1 Wykonanie deskowań 1) Przed przystąpieniem do wykonania deskowań naleŜy sprawdzić zgodność osi i poziomów oraz zgodność wymiarów z rysunkami. Do betonowania w wykopach bez szalunku wymagana jest zgoda InŜyniera / Inspektora Nadzoru 2) Przed ułoŜeniem betonu naleŜy uformować i wygładzić skarpy i dno formy ziemnej oraz ręcznie usunąć luźną ziemię. 3) Szalunki naleŜy wykonywać zgodnie z zasadami określonymi w WTWO, rozdz. 5. NaleŜy je ustawiać w taki sposób aby docelowo beton spełniał warunki tolerancji co do kształtu, połoŜenia i wymiarów wymagane w WTWO, rozdz. 5. 4) NaleŜy dopasowywać połączenia szalunków oraz zapewnić ich wodoszczelność. Ilość połączeń naleŜy ograniczać do minimum. 5) Na wszystkich wysuniętych, eksponowanych zewnętrznych naroŜnikach ścian i płyt, deskowania naleŜy wzmacniać 25mm taśmą stalową 6) Obudowy, gniazda, okapy, otwory, wnęki, oraz dylatacje i połączenia pomiarowe naleŜy kształtować zgodnie z projektem. 7) Przed połoŜeniem betonu naleŜy wyczyścić deskowanie i podłoŜe zgodnie z WTWO, rozdz. 5 8) Deskowania powinny pozostać na miejscu aŜ do uzyskania przez beton odpowiedniej wytrzymałości, pozwalającej przenieść obciąŜenia od cięŜaru własnego betonu oraz konstrukcji na nim umieszczonych. 9) MoŜliwość ponownego wykorzystania deskowań i szalunków określono w WTWO, rozdz. 5. 5.1.2. Dopuszczalne odchyłki w dokładności wykonania deskowań Deskowania powinny być zaprojektowane i wykonane zgodnie z wymaganiami określonymi w WTWO - Rozdz. 6, oraz wykonane zgodnie z określonymi poniŜej minimalnymi wymaganiami dla prac wykończeniowych. Niedotrzymanie powyŜszych wymagań będzie podstawą do odmowy przyjęcia prac betonowych. Odrzucone betony zostaną naprawione lub wymienione na koszt własny Wykonawcy. Wszelkie naprawy lub wymiana betonów podlegają powyŜszym warunkom i muszą być zaakceptowane przez zarządzającego realizacją umowy. 5.1.3. Przygotowanie powierzchni deskowań 1) Wszystkie powierzchnie deskowań mające wchodzić w kontakt z betonem przed przystąpieniem do prac opisanych poniŜej powinny zostać gruntownie oczyszczone z pozostałości wcześniejszego betonu, brudu i innych zanieczyszczeń powierzchniowych. Nie wolno powtórnie uŜywać deskowań o zniszczonej powierzchni.

16 2) Z powierzchni kontaktowej deskowań naleŜy usunąć wszelkie złuszczenia stali i inne pozostałości metali. 3) Przed zainstalowaniem płyty mają być pokryte środkiem zapobiegającym przywieraniu betonu. Środek ten nie powinien zmieniać barwy betonu i po 30-tu dniach nie powinien być toksyczny. 5.1.4. Rozbieranie deskowań 1) Wykonawca odpowiada za wszystkie uszkodzenia będące skutkiem usuwania . 2) Deskowania oraz podpory dla wykonywanych konstrukcji płytowych lub belek powinny pozostać na miejscu zgodnie z WTWO - Rozdz. 6, do czasu gdy beton osiągnie wytrzymałość 28-dniową, która zostanie potwierdzona przez testy cylindryczne, lub do czasu zezwolenia na piśmie przez zarządzającego realizacją umowy. Usuwanie jakichkolwiek podpór w celu ich ponownego wykorzystania jest niedopuszczalne. 3) Wszystkie deskowania, elementy usztywniające oraz podpory powinny zostać usunięte. śadne z nich nie mogą zostać pod tynkiem. 5.2. Wykonanie zbrojenia 5.2.1. Przygotowanie zbrojenia Stal powinna być dostarczana na budowę wraz z odpowiednimi narzędziami. Powinna ona być oznaczona metkami dla łatwiejszej identyfikacji. Przed uŜyciem naleŜy ją chronić przed kontaktem z gruntem. Zbrojenie powinno być składowane na stojakach dla zabezpieczenia przed zanieczyszczeniami i zachowania kształtu nadanego prętom. 5.2.1.Dokumenty, które naleŜy przedstawić w trakcie budowy a) Dokumenty dostarczane przez Wykonawcę w trakcie budowy muszą być zgodne z zasadami podanymi w ST 1.0.0 – „Wymagania Ogólne” b) Rysunki robocze dostarczone przez wykonawcę przedstawiające szczegóły gięcia, zestawienia stali i układ zbrojenia c) Na rysunkach przedstawiających sposób układania zbrojenia naleŜy określić następujące elementy: wymiary, przekroje, odstępy, układ i liczbę prętów, oraz połączenia z oznaczeniami kodowymi pozwalającymi na poprawne ułoŜenie stali zbrojeniowej bez odwoływania się do szczegółowych rysunków roboczych. d) Zbrojenie naleŜy przygotowywać zgodnie z normą PN-84/B-03264, oraz WTWO rozdz. 7. Wszystkie pręty muszą być gięte na zimno. 5.3.3. Układanie stali zbrojeniowej 1) Czyszczenie stali: z metalu naleŜy usunąć wszelkie złuszczania hutnicze, tłuszcz, ziemię, oraz inne zanieczyszczenia 2) Zabezpieczenie, odstępy i układanie zbrojenia: 1. Zgodnie z PN-84/B-03264, WTWO oraz szczegółami i uwagami podanymi na rysunkach. 2. Jeśli rysunki nie stanowią inaczej naleŜy stosować następującą otulinę betonową stali zbrojeniowej: a. Konstrukcje będące w stałym kontakcie z gruntem: 60 mm b. Konstrukcje mające kontakt z gruntem i atmosferą: 50 mm c. Ściany konstrukcji zawierających substancje płynne: 50 mm d. Konstrukcje nie wystawione na działanie gruntu, atmosfery ani substancji płynnych:

17 - płyty: 40 mm - ściany, belki: 40 mm. Połączenia: zgodnie z PN-84/B-03264, WTWO oraz szczegółami i uwagami podanymi na rysunkach. Wiązanie Ŝebrowanej stali zbrojeniowej: zgodnie z WTWO - rozdz. 7. Zbrojenie otworów: JeŜeli na rysunkach nie podano inaczej, na kaŜdym boku otworu (zarówno w pionie jak i w poziomie) naleŜy umieścić dodatkowe pręty o przekroju równym połowie zbrojenia jakie byłoby umieszczone w miejscu gdzie występuje otwór, gdyby go nie było. Oś dodatkowej wiązki prętów musi znajdować się w odległości 100mm od krawędzi kaŜdego z boków otworu. Spawanie zbrojenia: niedozwolone bez uprzedniego zezwolenia InŜyniera/Inspektora Nadzoru Gięcie i formowanie zbrojenia na miejscu budowy nie jest dozwolone, za wyjątkiem przypadków kiedy zachodzi konieczność przeformowania przygotowanych w warsztacie prętów. Przed kaŜdym przeformowaniem prętów na miejscu wbudowania naleŜy uzgodnić to z InŜynierem/Inspektorem Nadzoru. Zbrojenie musi być wykonane wg Dokumentacji Projektowej, wymagań ST i zgodnie z postanowieniami PN-B-06251 tzn. powinno być wykonane w zbrojarni stałej lub poligonowej. Sposób wykonania szkieletu musi zapewnić jego niezmienność geometryczną w czasie transportu na miejsce wbudowania. Do tego zaleca się łączenie węzłów na przecięciu prętów drutem wiązałkowym wyŜarzonym, o średnicy nie mniejszej niŜ 1,6 mm (wiązanie na podwójny krzyŜ) albo stosowanie spawania. Zbrojenie musi zachować dokładne połoŜenie w czasie betonowania. NaleŜy stosować podkładki dystansowe prefabrykowane z zapraw cementowych albo z materiałów z tworzywa sztucznego. Niedopuszczalne jest stosowanie podkładek z prętów stalowych. Szkielet zbrojenia powinien być zgłoszony do odbioru. Sprawdzenia i zatwierdzenia dokonuje Inspektor Nadzoru wpisem do Dziennika Budowy. Sprawdzeniu podlegają: - średnice uŜytych prętów - rozstaw prętów, przy czym róŜnice rozstawu prętów głównych w płytach nie powinny przekraczać 1cm, a w innych elementach 0,5 cm - rozstaw strzemion - długość prętów, połoŜenie miejsc kończenia ich hakami, odgięcia - otuliny zewnętrzne (utrzymane winny być w granicach wymagań projektowych bez tolerancji ujemnych) - powiązanie zbrojenia w sposób stabilizujący jego połoŜenie w czasie betonowania i zagęszczania. 5.3. Betonowanie i pielęgnacja betonu 5.3.1. Produkcja betonu i ustalanie składu mieszanki betonowej A.

Beton musi być dostarczany z jednej z profesjonalnych wytwórni betonu znajdujących się w pobliŜu budowy. Ze względu na szczególne warunki wykonania robót nie dopuszcza się przygotowywania mieszanki na miejscu budowy. B. Wymagany skład mieszanki (dane ogólne): 1. Przed rozpoczęciem jakichkolwiek prac betonowych, wykonawca powinien przedstawić projektowany skład mieszanki betonowej, dostarczony przez autoryzowane, niezaleŜne laboratorium i podpisany przez uprawnionego inŜyniera budownictwa. Potwierdzone kopie dokumentacji badań wszystkich próbek mieszanek, przeprowadzonych przez laboratorium,

18 powinny zostać przesłane zarządzającemu realizacją umowy. Nie wolno układać mieszanki betonowej przed zatwierdzeniem jej przez zarządzającego realizacją umowy. 2. Producent betonu powinien dostarczyć atest stwierdzając, Ŝe stosowane przez niego z aktualnej dostawy materiały: cement, domieszki, kruszywa i woda spełniają wszystkie wyŜej wymienione wymagania, oraz Ŝe stosowany przez niego projekt mieszanki, wykorzystujący te składniki, spełnia wszystkie warunki specyfikacji co do wytrzymałości, gęstości, urabialności i trwałości. Taki atest musi być przedstawiony do wiadomości zarządzającego realizacją umowy, dla porównania z wynikami badań mieszanki wykonanymi przez niezaleŜne laboratorium. Dokumentacja przedstawiona przez wykonawcę powinna być kompletna i zawierać wystarczający dowód, Ŝe dotyczy bieŜącej produkcji wytwórni. 3. Projekt mieszanki betonowej dla betonów konstrukcyjnych powinien spełniać następujące wymagania: a. Projektowana 28-dniowa wytrzymałość betonu powinna wynosić 20MPa jeśli w rysunkach i specyfikacji nie zaleca się inaczej. Maksymalne ziarna kruszywa nie powinny przekraczać 63 mm, jeśli w rysunkach i specyfikacji nie zaleca się inaczej lub jeśli zmianę zaakceptuje zarządzający realizacją umowy. b. Maksymalny stosunek w/c powinien wynosić 0.60 w proporcjach wagowych, chyba Ŝe InŜynier/Inspektor Nadzoru wyda inne pisemne instrukcje. c. Maksymalna zawartość cementu w elementach masywnych powinna wynosić 320kg/m3. d. Zawartość całkowita powietrza: 2-4%. e. Opad betonu - Fundamenty: 70-80 mm 50-75 mm - Ściany, płyty i belki: - Słupy i elementy o cienkim przekroju: 65-75 mm NaleŜy sprawdzić czy wyniki badań mieszanki betonowej są zgodne z wynikami testów opadu betonu. W celu ułatwienia układania mieszanki moŜna zwiększyć opad mieszanki betonowej, ale tylko przy pomocy dodatków plastyfikujących, a nie przez dodawanie wody. C.

D.

E.

Skład mieszanki do betonowania fundamentów 1. Projektowana wytrzymałość 28-dniowa powinna wynosić 15 MPa. Maksymalny rozmiar ziaren kruszywa powinien wynosić 63 mm. 2. Minimalna zawartość cementu na 1 m3 powinna wynosić 180 kg. Homologacja (atest) Do kaŜdej partii betonu, przed jej rozładowaniem na miejscu wbudowania, naleŜy dostarczyć metrykę dostawy zawierającą informacje zgodne z wymaganiami określonymi w WTWO -rozdz. 6 oraz wymaganiami stawianymi przez zarządzającego realizacją umowy. Badania materiałów i mieszanki Powinno być zgodne z WTWO rozdz. 6, i pozostałymi wymaganiami określonymi powyŜej, dotyczącymi ustalania składu mieszanki betonowej, przeprowadzania testów oraz kontroli jakości.

Przed przystąpieniem do betonowania powinna być formalnie potwierdzona prawidłowość wykonania wszystkich robót poprzedzających betonowanie, a w szczególności: - wykonanie deskowań - wykonanie zbrojenia - prawidłowość rozmieszczenia i niezawodność mocowania elementów kotwiących zbrojenie - gotowość sprzętu i urządzeń do betonowania.

19 Deskowanie i zbrojenie powinno być bezpośrednio przed betonowaniem oczyszczone ze śmieci, brudu, płatków rdzy, ewentualnie z resztek substancji betonowej. 5.3.2. Układanie mieszanki betonowej Na co najmniej 2 dni przed przystąpieniem do układania mieszanki betonowej naleŜy powiadomić o tym zarządzającego realizacją umowy, w celu sprawdzenia deskowań, zbrojeń, otworów i innych elementów mających się znajdować w betonie. Układanie mieszanki betonowej powinno przebiegać zgodnie z zaleceniami przedstawionymi w WTWO, rozdz. 6, a takŜe zaleceniami przedstawionymi w niniejszym opracowaniu. Mieszankę betonową naleŜy układać bezzwłocznie po opuszczeniu betoniarki, nie dopuszczając do jej segregacji lub utraty składników oraz rozpryskiwania się mieszanki o deskowania i stal zbrojeniową, w warstwach o grubości nie większej niŜ 450 mm. Podczas układania mieszanki betonowej nie dopuszcza się stosowania rur i innych urządzeń wykonanych z aluminium. Przed przystąpieniem do betonowania naleŜy usunąć z podłoŜa gruz i inne zanieczyszczenia. Kruszywo lub piasek będący podkładem pod mieszankę betonową naleŜy nawilŜyć. Przed ułoŜeniem betonu naleŜy posmarować wszystkie drewniane deskowania. Rozmieszczenie zbrojenia powinno być sprawdzone i zatwierdzone przez zarządzającego realizacją umowy przed ułoŜeniem betonu. 5.3.3. Podawanie betonu przy pomocy pompy Pompowanie betonu dopuszcza się tylko za zgodą zarządzającego realizacją umowy. JeŜeli w jego opinii pompowanie beton nie da odpowiednich efektów końcowych, wykonawca powinien przeprowadzić betonowanie przy uŜyciu metod konwencjonalnych. Sprzęt niezbędny do układania betonu przy pomocy pompy: 1. Wykonawca powinien dysponować na miejscu, podczas betonowania gotową do pracy pompą, transporterem, dźwigiem i pojemnikiem do betonowania, lub innym systemem zaaprobowanym przez InŜyniera pozwalającym na odpowiednie rozłoŜenie betonowania w czasie i uniknięcie powstawania niepoŜądanych szwów roboczych w przypadku uszkodzenia uŜywanego sprzętu. 2. Minimalna średnica przewodu tłocznego 100 mm. 3. Jeśli sprzęt potrzebny do betonowania lub przewody w opinii zarządzającego realizacją umowy nie funkcjonują prawidłowo, naleŜy je wymienić. 4. Do betonowania nie wolno uŜywać przewodów aluminiowych. 5. Kontrola jakości pompowanego betonu na miejscu budowy: próbki betonu na opad i do prób cylindrycznych mają być pobierane podczas betonowania na końcu kaŜdej partii. Wysokość swobodnego zrzucania mieszanki betonowej o konsystencji gęstoplastycznej lub wilgotnej nie powinna przekraczać 3,0 m, ale im mieszanka jest bardziej ciekła, tym wysokość ta powinna być mniejsza. Mieszanka ciekła - z uwagi na podatność rozsegregowywania się w niej poszczególnych składników - nie powinna być układana z wysokości większej niŜ 50 cm. Stosując urządzenia pochyłe naleŜy ich wyloty zaopatrzyć w odpowiednie klapy, pozwalające na pionowe opadanie mieszanki betonowej. Układanie mieszanki betonowej w ławach powinno być wykonane jednocześnie i bez przerw. Mieszanka betonowa powinna być ułoŜona i zagęszczona w deskowaniu przed rozpoczęciem wiązania.

20 5.3.4. Zagęszczanie betonu Zagęszczanie mieszanki betonowej podwyŜsza szczelność i wytrzymałość betonu. Ponadto ułatwia formowanie elementów o skomplikowanym kształcie, cienkich ścianach i gęstym zbrojeniu. PodwyŜszenie jakości betonu uzyskuje się przede wszystkim przez zmniejszenie objętości pustek (porów). Zagęszczanie moŜe być ręczne lub mechaniczne. Zagęszczanie ręczne jest mało wydajne i powinno być stosowane w wyjątkowych przypadkach. Zagęszczanie betonu wibratorem pogrąŜanym naleŜy wykonywać przy stosowaniu wibratorów o częstotliwości co najmniej 6000 drgań/min i średnicy buławy nie większej niŜ 0,65 rozstawu zbrojenia. Promień skutecznego działania wibratora wynosi ok. 8-10 średnic buławy. Odległość sąsiednich zagłębień wibratorów nie powinna być większa niŜ 1,5 promienia skuteczności jego działania, tak, by strefy oddziaływania częściowo się pokrywały. Głębokość układanych warstw nie powinna przekraczać 0,75 promienia oddziaływania wibratora – tj. 30-50 cm. Beton będzie zagęszczany przy uŜyciu wibratorów wgłębnych pracujących z minimalną częstotliwością 8000 o\min i odpowiednią do zagęszczenia betonowanej sekcji amplitudą. Przed rozpoczęciem betonowania na miejscu budowy powinny znajdować się co najmniej 3 gotowe do pracy wibratory. Sposoby wibrowania oraz potrzebny sprzęt powinny spełniać załoŜenia przedstawione w WTWO rozdz. 6. W celu zapewnienia odpowiedniej jakości zagęszczenia pracownik obsługujący wibrator musi mieć moŜliwość obserwacji wibrowanego betonu, lub Wykonawca powinien wyznaczyć dodatkową osobę odpowiedzialną za obserwację betonu podczas wibrowania. 5.3.5. Pielęgnacja betonu. Układanie betonów przy upalnej i chłodnej pogodzie Pielęgnacja betonu Nawilgacanie powierzchni betonu powinno być wykonane zgodnie z normą PN-B-06251. ŚwieŜy beton powinien być utrzymywany w duŜej wilgotności przez okres co najmniej: - 7 dni - przy stosowaniu cementów portlandzkich - 14 dni - przy stosowaniu cementów hutniczych i innych - 3 dni - dla betonów naparzanych. W celu zapewnienia twardniejącemu betonowi potrzebnej wilgoci stosuje się najczęściej polewanie wodą. MoŜna teŜ nakrywać beton matami słomianymi lub tkaniną materiałową oraz powłokami z folii. Szkodliwe dla betonu jest równieŜ działanie promieni słonecznych jak i niska temperatura (instrukcja ITB nr 156/87). Beton naleŜy takŜe chronić przed uszkodzeniami typu mechanicznego, w tym przed deszczem oraz przed wstrząsami. Wybór metody pielęgnacji betonu zaleŜy od opinii zarządzającego realizacją umowy. W przypadku gdy przewidziane jest pokrycie powierzchni powłokami, farbą, materiałami cementowymi lub innymi materiałami wykończeniowymi, naleŜy przed zastosowaniem specyfików do pielęgnacji betonu upewnić się czy są one zgodne z przewidywanym pokryciem. W przypadku wystąpienia jakichkolwiek wątpliwości naleŜy do pielęgnacji uŜywać tylko wody. A.

B.

Ściany 1. Przez cały czas gdy beton podlega pielęgnacji, deskowania ścian powinny pozostawać na miejscu, w celu zmniejszenia odpływu wody i wysychania betonu. 2. Środek do pielęgnacji betonu (jeśli jest dopuszczony) powinien być stosowany zaraz po usunięciu deskowań. 3. Powierzchnie eksponowane powinny być cały czas zraszane. W trakcie pielęgnacji betonu w płytach i wieńcach naleŜy:

21 1. Chronić powierzchnię przez przykrywanie matami lub przykryciami z materiałów wełnianych utrzymywanych w ciągłej wilgotności. 2. Przykrywać 25 mm warstwą mokrego piasku, ziemi, lub trocin i utrzymywać w wilgotności. 3. Stale zraszać eksponowaną powierzchnię. 4. Jeśli dodatkowe wykończenie płyt nie będzie wykluczało obecności środka, stosować środek pielęgnacyjny. Wykonawca będzie odpowiedzialny za zgodność zastosowanych środków z materiałami uszczelniającymi lub innymi, które będą stosowane w przyszłości. 5. W przypadku zastosowania innych metod pozwalających utrzymać wymaganą stałą wilgotność na całej powierzchni płyt Wykonawca powinien określić ją i przedstawić do zatwierdzenia InŜynierowi. C. D.

Betonowanie przy niskich temperaturach Pielęgnacja i ochrona betonu przy chłodnej pogodzie powinna przebiegać zgodnie z WTWO, rozdz. 6. Mieszankę betonową naleŜy układać i zabezpieczać zgodnie z wymaganiami podanymi w WTWO, rozdz. 6. Mieszanki nie wolno układać na zamarzniętej ziemi, lodzie, oblodzonych lub oszronionych deskowaniach. Nie wolno układać mieszanki w temperaturze zewnętrznej niŜszej lub równej 4oC bez specjalnego zabezpieczenia zaaprobowanego przez zarządzającego realizacją umowy. Beton zniszczony przez przemarznięcie musi być usunięty i zastąpiony nowym na koszt Wykonawcy.

E.

Betonowanie przy wysokich temperaturach Przygotowanie kruszywa, wody oraz innych składników mieszanki betonowej powinno odbywać się zgodnie z wymaganiami podanymi w WTWO, rozdz. 6. NaleŜy zastosować specjalne metody pielęgnacji betonu oraz domieszki opisane w innych rozdziałach niniejszej specyfikacji, nawet jeśli nie są one wymagane w WTWO, rozdz. 6. Domieszki redukujące zawartość wody oraz opóźniające wiązanie betonu w celu zapewnienia urabialności betonu i uniknięcia nierówności powierzchni po pracach wykończeniowych mają być stosowane w ilościach zgodnych z zaleceniami producenta. Nie naleŜy dopuszczać do przekroczenia przez mieszankę podczas betonowania temperatury wyŜszej od 30oC. W celu uniknięcie podwyŜszenia temperatury betonu naleŜy przed zmieszaniem schłodzić składniki mieszanki.

5.3.6. Łączenie ze starym betonem Powierzchnię starego betonu naleŜy skuć i oczyścić aŜ do odsłonięcia kruszywa. Powierzchnie kontaktowe naleŜy pokryć środkiem wiąŜącym, którego typ musi być zaakceptowany przez InŜyniera/Inspektora Nadzoru. Metody przygotowania zaprawy i środka wiąŜącego powinny spełniać pisemne instrukcje i zalecenia producenta oraz odpowiadać szczególnym warunkom określonym w projekcie. Wymaga się od producenta środków wiąŜących dostarczenia na piśmie instrukcji stosowania. 5.3.7. Drobne naprawy Wszystkie uszkodzenia wykonanych betonów niezaleŜnie od tego czy są eksponowane, czy nie powinny być naprawiane zgodnie z zaleceniami niniejszego działu. Przed przystąpieniem do napraw Wykonawca jest zobowiązany uzyskać (poza określonymi wyjątkami) zgodę zarządzającego realizacją umowy co do sposobu wykonywania mieszanki przeznaczonej do napraw. Przed przystąpieniem do betonowania Wykonawca powinien przedstawić zarządzającemu realizacją umowy do akceptacji próbki mieszanki w stanie płynnym.

22 Powierzchnia zewnętrzna uzupełnień betonu powinna być zgodna co do koloru i faktury ze stykającymi się z nią powierzchniami betonu. Przerwy robocze za wyjątkiem miejsc występowania uszczelnień powinny być wypełnione bezskurczową niemetaliczną zaprawą. Kolor zaprawy powinien być dopasowany do przylegającego betonu. Powierzchnia uszkodzeń i cały wadliwy beton ma być usunięty aŜ do odsłonięcia zdrowego betonu. W przypadku konieczności skuwania, krawędzie skucia mają być prostopadłe do powierzchni betonu. Nie dopuszcza się ostrych krawędzi. Powierzchnia uszkodzeń ma być wypełniony niemetaliczną bezskurczową zaprawą. Przed rozpoczęciem napraw i zamówieniem materiałów naleŜy określić technikę naprawy, gdyŜ niektóre środki wiąŜące nie nadają się do naprawy powierzchni pionowych. Wykonawca powinien ją przedstawić przekonsultować z przedstawicielem producenta środków wiąŜących i zaprawy bezskurczowej oraz uzyskać pisemne instrukcje co do sposobu naprawy uszkodzeń i je przed przystąpieniem do prac zarządzającemu realizacją umowy do akceptacji. 5.3.8. Prace wykończeniowe A.

Normalne wykończenie ścian: Natychmiast po usunięciu deskowań naleŜy uzupełnić braki i skuć wszystkie nierówności powierzchni, a wstawki betonu mają być poddane pielęgnacji. W celu uzyskania wyrównanej powierzchni ściany muszą być wypełnione wszystkie ubytki oraz ślady po deskowaniu.

Gładkie wykończenia powierzchni: a) Natychmiast po usunięciu deskowań i naprawie powierzchni, naleŜy ją przetrzeć średnio ziarnistym kamieniem karborundowym i cementem lub zaprawą murarską z drobnym piaskiem. Kontynuować tarcie aŜ do usunięcia nieregularności i uzyskania jednolitej powierzchni. b) Przetrzeć drobnoziarnistym kamieniem karborundowym i wodą aŜ do uzyskania gładkiej powierzchni. c) Po wyschnięciu, w celu usunięcia pyłu i kurzu, przetrzeć ścianę tkaniną jutową. Powierzchnia betonu powinna być wykończona w sposób gwarantujący uzyskanie gładkiej powierzchni nadającej się do malowania. C. Wygładzanie powierzchni: a) packą drewnianą, kielnią drewnianą, itp. b) wykańczać szczotką dla otrzymania powierzchni bezpoślizgowej c) wystające krawędzie wykończyć kątownikami stalowymi. B.

D. Wykończenia płyt i podłóg: Płyty i podłogi mają być dokładnie zagęszczone przy pomocy wibrowania. Wykończenie, do osiągnięcia odpowiedniego wyrównania, powinno być wykonane po całkowitym rozprowadzeniu i usunięciu nadmiaru wody, ale jeszcze dla betonu znajdującego się w stanie plastycznym. Wyrównanie powierzchni powinno zostać sprawdzone przez przyłoŜenie 3 metrowej przykładnicy. W przypadku stwierdzenia jakichkolwiek zagłębień naleŜy je natychmiast wypełnić świeŜo zarobionym betonem, wyrównać, zagęścić i ponownie poddać pracom wykończeniowym. E. Kolejność prac wykończeniowych Wykończenie powierzchni betonów naleŜy wykonywać w następującej kolejności: a. Ściany fundamentowe b. Ściany i płyty c. Przejścia

23 d. Płyty zewnętrzne i przejścia boczne e. Pozostałe F. Ochrona betonów po wykonaniu prac wykończeniowych. Betony po wykonaniu prac wykończeniowych powinny być chronione przed zniszczeniem fizycznym a przypadku jego wystąpienia naprawione. Powinny być takŜe chronione przed działaniem chemikaliów, środków i materiałów metalowych oraz innych środków powodujących zabrudzenie. 5.3.9. Dopuszczalne odchyłki wymiarów i połoŜenia elementów lub konstrukcji nie powinny być większe od podanych poniŜej: ODCHYLENIA

DOPUSZCZ. ODCHYŁKA – mm

Odchylenie płaszczyzn i krawędzi ich przecięcia do projektowanego pochylenia: a). na 1 m wysokości b). na całą wysokość konstrukcji i w fundamentach c). w ścianach wzniesionych w deskowaniu nieruchomym oraz słupów podtrzymujących stropy monolityczne d). w ścianach (budowlach) wzniesionych w deskowaniu ślizgowym lub przestawnym Odchylenia płaszczyzn poziomych od poziomu: a). na 1m płaszczyzny w dowolnym kierunku b). na całą płaszczyznę Miejscowe odchylenia powierzchni betonu przy sprawdzeniu długości 2,0 m z wyjątkiem powierzchni podporowych: a). powierzchni bocznych i spodnich b). powierzchni górnych Odchylenia w długości lub rozpiętości elementów Odchylenia w wymiarach przekroju poprzecznego Odchylenia w rzędnych powierzchni dla innych elementów

5 20 15 1/150 wysokości budowli lecz nie więcej niŜ 100 mm 5 15

±4 ±8 ± 20 ±8 ±5

Dopuszczalne odchyłki w dokładności wykonania elementów: A. Ściany 1. Płaskie powierzchnie pionowe i poziome ścian powinny być wyrównane w ramach określonych poniŜej tolerancji. 2. Wgłębienia w powierzchni ściany nie powinny być większe niŜ: - 2 mm niezaleŜnie od miejsca i kierunku jeśli przykładnica długości 1 m połoŜona jest na najwyŜszym punkcie - 5 mm niezaleŜnie od miejsca i kierunku jeśli 3 m przykładnica połoŜona jest na najwyŜszym punkcie - 10 mm na całej wysokości ściany Dopuszczalne odchyłki w załoŜonej grubości ściany nie powinny przekraczać 5 mm. 3. Wszelkie defekty wykonania ścian powinny zostać naprawione z godnie z zasadami określonymi w punkcie 5.3.8. B. Płyty Płaskie powierzchnie płyt powinny odpowiadać następującym wymaganiom co do tolerancji: 1. nierówności powierzchni płyt nie powinny przekraczać 5 mm niezaleŜnie od miejsca i kierunku. Sprawdzenia dokonuje się przykładnicą 3 m długości połoŜoną na najwyŜszym punkcie.

24 2. wzniesienia na wykończonej płycie powinny się mieścić w zakresie 10 mm tolerancji za wyjątkiem płyt zaprojektowanych i opisanych jako płyty mające gwarantować odpływ do rynien podłogowych lub kanałów, które powinny dobrze spełniać swoje zadanie, pomijając tolerancje. Wykonawca jest całkowicie odpowiedzialny za odpowiednie funkcjonowanie ukończonej budowli. Spadki naleŜy poprawić, jeśli jest to konieczne dla uzyskania całkowitego odpływu. Odchyłki w grubościach płyt nie powinny być większe niŜ 5 mm i powinny spełniać określone powyŜej wymagania. 6. KONTROLA JAKOŚCI ROBÓT 6.1. Zasady ogólne 6.1.1. Program Zapewnienia Jakości Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną ST 1.0.0. „Wymagania ogólne” 6.1.2. Zasady kontroli jakości robót Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną ST 1.0.0. „Wymagania ogólne” 6.1.3. Badania i pomiary Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną ST 1.0.0. „Wymagania ogólne” 6.1.4. Raporty z badań Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną ST 1.0.0. „Wymagania ogólne” 6.1.5. Badania prowadzone przez Inspektora nadzoru Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną ST 1.0.0. „Wymagania ogólne” 6.1.6. Certyfikaty i deklaracje Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną ST 1.0.0. „Wymagania ogólne” 6.1.7. Dokumenty budowy Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną ST 1.0.0. „Wymagania ogólne” 6.2. Kontrola, pomiary i badania Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną ST 1.0.0. „Wymagania ogólne” 6.3. Kontrola jakości robót polega na sprawdzeniu: − szalunków − zbrojenia − cementu i kruszyw do betonu − receptury betonu − sposobu przygotowania i jakości mieszanki betonowej przed wbudowaniem − sposobu ułoŜenia betonu i jego zawibrowania − dokładności prac wykończeniowych − pielęgnacji betonu. W czasie kontroli szczególna uwaga będzie zwracana na sprawdzenie zgodności prowadzenia robót rozbiórkowych z projektem organizacji robót i warunkami BIOZ. 6.3. Kontrola jakości betonów InŜynier/Inspektor Nadzoru powinien mieć dostęp i prawo do kontroli wszystkich wytwórni betonu, cementowni oraz urządzeń dostawców, producentów, podwykonawców i wykonawców dostarczających materiały wykorzystywane do robót objętych niniejszym działem.

25 Wytwórnie betonu muszą prowadzić bieŜącą dokumentację badań wszystkich frakcji kruszywa w granicach tolerancji podanych w WTWO - rozdział 6. 7. OBMIAR ROBÓT 7.1. Ogólne zasady obmiaru robót Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną ST 1.0.0. „Wymagania ogólne” 7.2. Zasady określania ilości robót i materiałów Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną ST 1.0.0. „Wymagania ogólne” Jednostkami obmiarowymi są: 1 m3 kubatury fundamentów 1 m2 płaskich płyt Ŝelbetowych 1 m2 płyty posadzki Ŝelbetowej wraz z podkładem z betonu B10 1 m2 ścian Ŝelbetowych 1 m3 kubatury stopni schodów zewnętrznych. 7.3. Urządzenia i sprzęt pomiarowy Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną ST 1.0.0. „Wymagania ogólne” 7.4. Czas przeprowadzania obmiaru Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną ST 1.0.0. „Wymagania ogólne” 8. ODBIÓR ROBÓT 8.1. Rodzaje odbiorów robót Roboty podlegają następującym etapom odbioru robót: a). odbiór robót zanikających i ulegających zakryciu b). odbiór częściowy c). odbiór końcowy (ostateczny) d). odbiór pogwarancyjny. 8.2. Odbiór robót zanikających lub ulegających zakryciu Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną ST 1.0.0. „Wymagania ogólne” 8.3. Odbiór częściowy Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną ST 1.0.0. „Wymagania ogólne” 8.4. Odbiór ostateczny robót Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną ST 1.0.0. „Wymagania ogólne” 8.5. Odbiór pogwarancyjny Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną ST 1.0.0. „Wymagania ogólne” 9. PODSTAWA PŁATNOŚCI 9.1. Ustalenia ogólne Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną ST 1.0.0. „Wymagania ogólne” Ceny jednostkowe obejmują: − Dostarczenie niezbędnych materiałów i innych czynników produkcji − Przygotowanie i montaŜ zbrojenia − Wykonanie i rozbiórka potrzebnych rusztowań i deskowań

26 − Dostarczenie i ułoŜenie mieszanki betonowej z zagęszczeniem, pielęgnacją i wszystkimi pracami dodatkowymi − Prace wykończeniowe oraz oczyszczenie stanowiska pracy i usunięcie – będących własnością Wykonawcy – materiałów rozbiórkowych z placu budowy. 10. PRZEPISY ZWIĄZANE 10.1. Polskie Normy - PN-B-03264:2002 - Konstrukcje betonowe, Ŝelbetowe i spręŜone. Obliczenia statyczne i projektowanie - PN-88/B-06250 - Beton zwykły - PN-EN-206-1, PN-B-06265 - Beton. Wymagania, właściwości, produkcja i zgodność - PN-B-06712 - Kruszywa mineralne do betonu - PN-B-06714/15 - Badania. Oznaczanie składu ziarnowego - PN-B-06714/16 - Badania. Oznaczanie kształtu ziaren - PN-B-06714/13 - Badania. Oznaczanie zawartości pyłów mineralnych - PN-B-06714/12 - Badania. Oznaczanie zawartości zanieczyszczeń obcych - PN-B-06714/18 - Badania. Oznaczanie nasiąkliwości - PN-B-19701:1997 - Cement. Cement powszechnego uŜytku. Skład, wymagania i ocena zgodności - PN-EN-196-1:1996 - Metody badania cementu. Oznaczanie wytrzymałości - PN-EN-196-2:1996 - Metody badania cementu. Analiza chemiczna cementu - PN-EN-196-3:1996 - Metody badania cementu. Oznaczanie czasu wiązania i stałości objętości - PN-EN-196-6:1997 - Metody badania cementu. Oznaczanie stopnia zmielenia - PN-EN-196-7:1997 -Metody badania cementu. Sposoby pobierania i przygotowywania próbek - PN-B-32250 - Materiały budowlane. Woda do betonów i zapraw - PN-82/M-82054 20 - Śruby wkręty i nakrętki. Pakowanie, przechowywanie i transport - PN-86/B-01806 - Antykorozyjne zabezpieczenia w budownictwie – Ogólne zasady uŜytkowania, konserwacji i napraw. - PN-90/B-03200 - Konstrukcje stalowe. Obliczenia statyczne i projektowanie - PN-B-06200 - Konstrukcje stalowe budowlane. Warunki wykonania i odbioru. Wymagania podstawowe. - PN-EN-10113-1,2,3 - Wyroby walcowane na gorąco ze spawalnych drobnoziarnistych stali konstrukcyjnych. Ogólne warunki dostawy - PN-H-93215 - Walcówka i pręty stalowe do zbrojenia betonu - PN-H-043 - Próba statyczna rozciągania metali 10.2. Pozostałe przepisy „Warunki techniczne wykonania i odbioru robót budowlano – montaŜowych” Tom 1 - Budownictwo ogólne: − Rozdział 1 - Warunki Ogólne Wykonania − Rozdział 5 - Deskowania − Rozdział 6 - Roboty Betonowe − Rozdział 7 - Zbrojenia − Rozdział 8 - Konstrukcje drewniane − Rozdział 12 - Betonowe elementy prefabrykowane

27

SPECYFIKACJE TECHNICZNE (ST) WYKONANIA I ODBIORU ROBÓT BUDOWLANYCH ROBOTY BUDOWLANE

SST 1.2.0 – ROBOTY BUDOWLANE SST 1.2.3 – ROBOTY KONSTRUKCYJNE - DACH

Opracowała: mgr inŜ. Dorota Bułka - upr. bud. nr 203/Sz/90 upr. bud. nr 53/Sz/92

SPIS TREŚCI: 1. Wstęp 2. Materiały 3. Sprzęt 4. Transport 5. Wykonanie robót 6. Kontrola jakości 7. Obmiar robót 8. Odbiór robót 9. Podstawa płatności 10. Przepisy związane

28 1. WSTĘP 1.1. Przedmiot Szczegółowej Specyfikacji Technicznej (SST) Przedmiotem niniejszej specyfikacji technicznej są wymagania dotyczące wykonania i odbioru robót budowlanych związanych z remontem, przebudową, rozbudową i nadbudową budynku stanowiącego siedzibę Zespołu Szkół Muzycznych w Szczecinie, usytuowanego przy ul. Staromłyńskiej 13 w Szczecinie. Podstawą opracowania niniejszej SST jest Dokumentacja Projektowa wielobranŜowa, przepisy obowiązującego prawa, normy i zasady sztuki budowlanej. 1.2. Zakres stosowania SST Niniejsza SST traktowana jest obok Projektu Budowlanego i przedmiaru robót jako pomocnicza dokumentacja przy zlecaniu i realizacji robót w zakresie przedmiotowej inwestycji. 1.3. Zakres robót objętych SST Zakres SST obejmuje wykonanie robót budowlanych niezbędnych do zrealizowania przedmiotowego przedsięwzięcia inwestycyjnego - konstrukcji drewnianych dachu. Zakres robót objęty postępowaniem przetargowych wchodzi wykonanie i montaŜ elementów drewnianych konstrukcji dachowej. Wyszczególnienie i opis robót i prac towarzyszących: − przygotowanie elementów do montaŜu oraz wskazanych do naprawy lub wymiany − wykonanie montaŜu i napraw, − impregnacja grzybo- i owadobójcza oraz ognioochronna elementów drewnianych w miejscach przecięć i zacięć. − czynności kontrolne, − czynności odbiorowe. 1.4. Ogólne wymagania dotyczące robót Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną ST 1.0.0. „Wymagania ogólne” 1.4.1. Przekazanie terenu budowy Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną SST 1.0.0. „Wymagania ogólne” 1.4.2. Dokumentacja Projektowa do opracowania przez Wykonawcę Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną ST 1.0.0. „Wymagania ogólne” 1.4.3. Zgodność robót z Dokumentacją Projektową i ST Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną ST 1.0.0. „Wymagania ogólne” 1.4.4. Zabezpieczenie terenu budowy Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną SST 1.0.0. „Wymagania ogólne” 1.4.5. Ochrona środowiska w czasie wykonywania robót Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną ST 1.0.0. „Wymagania ogólne” 1.4.6. Ochrona przeciwpoŜarowa Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną ST 1.0.0. „Wymagania ogólne” 1.4.7. Ochrona własności publicznej i prywatnej Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną ST 1.0.0. „Wymagania ogólne”

29 1.4.8. Ograniczenie obciąŜeń osi pojazdów Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną ST 1.0.0. „Wymagania ogólne” 1.4.9. Bezpieczeństwo i higiena pracy Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną ST 1.0.0. „Wymagania ogólne” 1.4.10. Ochrona i utrzymanie robót Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną ST 1.0.0. „Wymagania ogólne” 1.4.11. Stosowanie się do prawa i innych przepisów Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną ST 1.0.0. „Wymagania ogólne” 1.5. Wspólny Słownik Zamówień (CPV) – nazwy i kody grup, klas i kategorii robót 45261100-5 - Wykonywanie konstrukcji dachowych 45422000-1 - Roboty ciesielskie. 1.6

Określenia podstawowe, zawierające definicję pojęć i określeń nigdzie wcześniej niezdefiniowanych Podstawowe określenia przedstawiono w ST 1.0.0. „Wymagania ogólne”.

2. WYMAGANIA DOTYCZĄCE WŁAŚCIWOŚCI WYROBÓW BUDOWLANYCH 2.1. Drewno Do konstrukcji drewnianych stosuje się drewno iglaste impregnowane ciśnieniowe przed szkodnikami biologicznymi i ogniem. Preparaty do nasycania drewna naleŜy stosować zgodnie z instrukcją ITB - Instrukcja techniczna w sprawie powierzchniowego zabezpieczenia drewna budowlanego przed szkodnikami biologicznymi i ogniem. Dla robót wymienionych w pkt 2.1. stosuje się: − krawędziaki z drewna klasy C30 zgodnie z PN-EN 336:2001, PN-EN 338:1999, PN-EN 113:2000, PN-EN 351-1:1999, PN-EN 351-2:2000 − bale iglaste obrzynane grub. 50 mm - PN-EN 1611-1:2002, PN-84/D-04152 − deski iglaste obrzynane grub. 19-25 mm, grub. 25-38 mm, grub. 28-45 mm - PN-EN 1611-1:2002, PN-84/D-04152, PN-EN 113:2000. Dopuszczalne wady tarcicy Wady

C35

Sęki w strefie marginalnej do 1/4 Sęki na całym przekroju do 1/4 Skręt włókien do 7% Pęknięcia, pęcherze, zakorki i zbitki: 1/3 − głębokie 1/1 − czołowe Zgnilizna - niedopuszczalna Chodniki owadzie Szerokość słojów

- niedopuszczalne 4 mm

C30 1/4 do 1/2 1/4 do 1/3 do 10%

1/2 1/1

6 mm

30 Oblina

dopuszczalna na długości dwu krawędzi zajmująca do 1/4 szerokości lub długości

Krzywizna podłuŜna a) płaszczyzn 30 mm - dla grubości do 38 mm, 10 mm - dla grubości do 75 mm b) boków 10 mm - dla szerokości do 75 mm, 5 mm - dla szerokości > 250 mm Wichrowatość - 6% szerokości. Krzywizna poprzeczna - 4% szerokości. Rysy, falistość - dopuszczalna w granicach odchyłek grubości i szerokości elementu. Nierówność płaszczyzn - płaszczyzny powinny być wzajemnie równoległe, boki prostopadłe, odchylenia w granicach odchyłek. Nieprostopadłość - niedopuszczalna. Wilgotność drewna stosowanego na elementy konstrukcyjne powinna wynosić nie więcej niŜ: − dla konstrukcji na wolnym powietrzu - 23% − dla konstrukcji chronionych przed zawilgoceniem - 20%. Tolerancje wymiarowe tarcicy a. odchyłki wymiarowe desek powinny być nie większe: − w długości: do + 50 mm lub do -20 mm dla 20% ilości − w szerokości: do +3 mm lub do -1 mm − w grubości: do +1 mm lub do -1 mm b. odchyłki wymiarowe bali - jak dla desek c. odchyłki wymiarowe łat nie powinny być większe: • dla łat o grubości do 50 mm: +1 mm i -1 mm dla 20% ilości − w grubości: − w szerokości: +2 mm i -1 mm dla 20% ilości • dla łat o grubości powyŜej 50 mm: − w szerokości: +2 mm i -1 mm dla 20% ilości − w grubości: +2 mm i -1 mm dla 20% ilości d. odchyłki wymiarowe krawędziaków na grubości i szerokości nie powinny być większe niŜ +3 mm i -2 mm. e. odchyłki wymiarowe belek na grubości i szerokości nie powinny być większe niŜ +3 mm i -2 mm. 2.2 Łączniki NaleŜy stosować: − gwoździe okrągłe wg PN-EN 10230-1:2003 − śruby z łbem sześciokątnym wg PN-EN - ISO 4014:2002 − śruby z łbem kwadratowym wg PN-88/M-82121 − nakrętki sześciokątne wg PN-EN-ISO 4034:2002 − nakrętki kwadratowe wg PN-88/M-82151 − podkładki kwadratowe wg PN-59/M-82010 − wkręty do drewna z łbem sześciokątnym wg PN-85/M-82501 − wkręty do drewna z łbem stoŜkowym wg PN-85/M-82503 − wkręty do drewna z łbem kulistym wg PN-85/M-82505.

31 2.3 Środki ochrony drewna Do ochrony drewna przed grzybami, owadami oraz zabezpieczające przed działaniem ognia powinny być stosowane wyłącznie środki dopuszczone do stosowania np. Deimos, Fobos w oparciu o aprobatę techniczną. Środki do ochrony elementów konstrukcyjnych muszą w zaleŜności od potrzeb: − ochronić przed grzybami i owadami, − zabezpieczać przed sinizną i pleśnieniem, − zabezpieczać przed działaniem ognia do stopnia niezapalności R30. 2.4 Składowanie materiałów i konstrukcji 1. Materiały i elementy z drewna powinny być składowane na poziomym podłoŜu utwardzonym lub odizolowanym od elementów warstwą folii. 2. Elementy powinny być składowane w pozycji poziomej na podkładkach rozmieszczonych w taki sposób aby nie powodować ich deformacji. Odległość składowanych elementów od podłoŜa nie powinna być mniejsza od 20 cm. 3. Łączniki i materiały do ochrony drewna naleŜy składować w oryginalnych opakowaniach w zamkniętych pomieszczeniach magazynowych, zabezpieczających przed działaniem czynników atmosferycznych. 3. WYMAGANIA DOTYCZĄCE SPRZĘTU l MASZYN Roboty moŜna wykonać ręcznie lub przy uŜyciu dowolnego typu sprzętu przy zachowaniu warunków ogólnych określonych w ST 1.0.0. – „Wymagania ogólne”. 3.1.

Sprzęt do wykonywania robót

Wykonawca przystępujący do wykonania robót impregnacyjnych powinien wykazać się moŜliwością korzystania z następującego sprzętu: - szczotki, wałki, pędzle, piła elektr., siekierki, młotki, wciągnik, wiadra. 4. WYMAGANIA DOTYCZĄCE ŚRODKÓW TRANSPORTU Do transportu moŜna stosować dowolny sprzęt transportowy przy zachowaniu warunków ogólnych określonych w ST 1.0.0. – „Wymagania ogólne”. 4.1. Transport i przechowywanie impregnatów Dostawa - samochodem cięŜarowym , rozładunek ręczny, transport ręczny lub za pomocą ręcznej lub elektrycznej wciągarki, Ŝuraw samojezdny. Środki oleiste naleŜy przewozić w sposób przewidziany dla paliw płynnych i smarów. Przewóz impregnatów, jak równieŜ środków chemicznych stosowanych do ich sporządzania powinien odbywać się w szczelnych i nie uszkodzonych opakowaniach. Opakowania powinny być zaopatrzone w odpowiednie napisy ostrzegawcze (np. „Trucizna”, „Łatwo palne”) Środki transportu, stosowane do przewozu impregnatów powinny być po uŜyciu starannie oczyszczane. Przechowywanie środków oleistych powinno odbywać się przy zachowaniu przepisów dotyczących przechowywania materiałów łatwo palnych. Środki impregnacyjne naleŜy przechowywać w suchych pomieszczeniach i w zamkniętych opakowaniach, a mianowicie:

32 - środki oleiste – w zamkniętych naczyniach metalowych lub zklanych - sole – w opakowaniach papierowych lub drewnianych - pasty - w metalowych bębnach. 5 . WYMAGANIA DOTYCZĄCE WYKONANIA ROBÓT BUDOWLANYCH 5.1 Wymagania ogólne Roboty naleŜy prowadzić zgodnie z dokumentacją techniczną przy udziale środków, które zapewnią osiągnięcie projektowanej wytrzymałości, układu geometrycznego i wymiarów konstrukcji. 5.2 Więźba dachowa Przekroje i rozmieszczenie elementów powinno być zgodne z Dokumentacją Projektową. Przy wykonywaniu jednakowych elementów naleŜy stosować wzorniki z ostruganych desek lub ze sklejki. Dokładność wykonania wzornika powinna wynosić do 1 mm. Długość elementów wykonanych według wzornika nie powinny róŜnić się od projektowanych więcej jak 0,5 mm. Dopuszcza się następujące odchyłki: a) w rozstawie belek lub krokwi: − do 2 cm w osiach rozstawu belek − do 1 cm w osiach rozstawu krokwi b) w długości elementu - do 20 mm c) w odległości między węzłami - do 5 mm d) w wysokości - do 10 mm. Elementy więźby dachowej stykające się z murem lub betonem muszą być w miejscach styku odizolowane jedną warstwą papy. 5.3. Ołacenie połaci dachowej Do ołacenia połaci dachowej stosować łaty o wymiarach minimum 38x50mm w rozstawie dostosowanym do krycia dachówką karpiówką podwójnie w koronkę. Łaty układać stroną dordzeniową ku dołowi i przybijać minimum jednym gwoździem. Długość gwoździ powinna być co najmniej 4,5 cm większa od grubości łaty. Czoła łat powinny stykać się tylko na krokwiach. 5.4. Impregnacja drewna Impregnacja drewna winna zostać wykonana przed montaŜem elementu konstrukcyjnego. Zalecaną jest impregnacja ciśnieniowa, w innym przypadku stosować kąpiele w roztworach impregnujących zgodnie z zaleceniami producenta. W przypadku wykonywania impregnacji elementów wbudowanych lub miejsc przecięć, prace prowadzić zgodnie z zaleceniami w karcie wyrobu producenta środka. Wykonanie robót impregnacyjnych – bezpieczeństwo higieniczno-sanitarne - Roboty impregnacyjne mogą wykonywać pracownicy, przeszkoleni w zakresie stosowania chemicznych środków słuŜących do impregnacji. - W miejscach lub pomieszczeniach, w których przygotowuje się środki impregnujące zabronione jest przebywanie osób nie zatrudnionych.

33 - Pracownicy zatrudnieni przy pracach naraŜających ich na zetknięcie się ze szkodliwymi dla zdrowia substancjami powinni być zaopatrzeni w odpowiednia odzieŜ ochronną oraz w razie potrzeby takŜe we właściwy sprzęt ochrony osobistej. - ZbliŜanie się w zanieczyszczonej lub przemokniętej impregnatami odzieŜy do otwartego ognia jest zabronione. - W miejscach, w których wykonuje się zabiegi impregnacyjne zabronione jest palenie tytoniu. - Przed rozpoczęciem impregnacji pracownicy powinni natrzeć odkryte miejsca preparatem ochronnym. - W miejscu dokonywania robót związanych z impregnacją powinna być umieszczona apteczka podręczna zaopatrzona w szczególności w środki przeciw oparzeniu i zatruciu oraz w środki opatrunkowe. - Pracownicy przyjmowani do pracy przy robotach impregnacyjnych powinni być poddani badaniu lekarskiemu przed przyjęciem do pracy, a po przyjęciu - badaniom kontrolnym, co najmniej raz na 6 miesięcy - Pracownicy, u których na podstawie badań wstępnych stwierdzono schorzenia skóry, rany, uczulenia lub objawy zatrucia, nie powinni być dopuszczani do pracy przy robotach impregnacyjnych. - Miejsca, w których wykonuje się zabiegi impregnacyjne powinny być naleŜycie oświetlone i wentylowane, oraz zaopatrzone w sprzęt przeciwpoŜarowy - dostosowany do natury i rodzaju impregnatu. JeŜeli w pomieszczeniach jest zła widoczność, naleŜy pomieszczenia te oświetlić stosując lampy elektryczne zasilane prądem nie przekraczającym 24 V. - Sprzęt oraz naczynia zawierające środki impregnacyjne powinny być po zakończeniu prac usunięte i po dokładnym oczyszczeniu oddane do magazynu. - Wysoko usytuowane miejsca impregnacji naleŜy zabezpieczyć poręczami. Pracownicy pracujący na wysokości powinni być zabezpieczeni pasami i linkami bezpieczeństwa. Wykonanie robót impregnacyjnych - powlekanie ręczne - Elementy więźby dachowej naleŜy zaimpregnować powierzchniowo przygotowując impregnat zgodnie z instrukcją na opakowaniu. NaleŜy go nanosić pędzlem lub wałkiem powtarzając zabieg kilkakrotnie do całkowitego zuŜycia wymaganej ilości preparatu, określonej w instrukcji w gramach suchego preparatu na 1 m2 powierzchni drewna. NaleŜy wybrać wielkości, które gwarantują zabezpieczenie materiału w stopniu trudnozapalnym. Kolejne malowania naleŜy wykonywać po wyschnięciu poprzedniej warstwy. - Murłaty, płatwie pośrednie i kalenicowe, końce belek głównych - III (silny) stopień zagroŜenia zagrzybieniem, wymagana klasa grzybochronności A3: smarowanie minimum 2-krotne roztworami 10% (soli) plus izolowanie impregnowanego drewna od strony muru roztworami (soli) 15-30%. - Odeskowania - II (średni) stopień zagroŜenia zagrzybieniem, wymagana klasa grzybochronności A2: smarowanie minimum 2-krotne. - Włazy, końce krokwi wystające na zewnątrz budynku lub dotykające muru – III (silny) stopień, wymagana klasa grzybochronności A3: smarowanie minimum 2-krotne stęŜonym roztworem soli 15-30%. - Zastrzały, miecze, słupy, wieszaki, rozpory, jętki, kleszcze – I (słaby) stopień, wymagana klasa grzybochronności A1: minimum 2-krotne smarowanie rozcieńczonym roztworem soli 4-10%. - Przed zabiegiem właściwej impregnacji naleŜy zwilŜyć powierzchnię drewna czystą wodą.

34 - W kaŜdym przypadku naleŜy ustalić parametry technologiczne w zaleŜności od rodzaju stosowanego środka oraz impregnowanego drewna. - Szczotki i pędzle słuŜące do smarowania impregnatem powinny być osadzone na trzonkach z ochronami zapobiegającymi ściekaniu impregnatu na ręce pracownika. - Szczotki i pędzle słuŜące do smarowania nie mogą być uŜywane do innych prac. - Sprzęt słuŜący do natryskiwania drewna impregnatami powinien być zbadany przed uŜyciem przez pracownika odpowiedzialnego za przeprowadzenie impregnacji. - W czasie impregnacji metodą natryskową elementów konstrukcji zabrania się dokonywania w tych miejscach jakichkolwiek innych prac. - Rozdrabnianie i mieszanie (np. z trocinami, piaskiem) impregnatów słuŜących do suchej impregnacji powinno być dokonywane przy pomocy mieszadeł w naczyniach hermetyzowanych, przeznaczonych tylko do tego celu. - Trociny (lub piasek) powinny być uprzednio zwilŜone. - Miejsce impregnacji naleŜy zabezpieczyć przed przeciągiem. - Impregnaty stosowane przy metodzie nawiercania (np. sole grzybobójcze) powinny być w miarę technicznych moŜliwości dostarczane w postaci nabojów zawierających dozy wystarczające do wypełnienia otworów. - Materiały budowlane impregnowane mogą być uŜyte do wbudowania dopiero po zupełnym wyschnięciu impregnatu na ich powierzchni. - Norma zuŜycia dla środka o nazwie FOBOS M-2F: 1. Impregnacja powierzchniowa – nie mniej niŜ 0,20 kg soli na 1m2 rozwiniętej powierzchni poziomej drewna 2. impregnacja wgłębna, ciśnieniowa w 10% roztworze wodnym: dla drewna o grub. 20mm – 50 kg/m3, dla drewna o grub. 25mm – 40 kg/m3, dla drewna o grub. 50mm – 30 kg/m3, dla drewna o grub. 100mm – 20 kg/m3, dla drewna - Norma zuŜycia dla środka o nazwie OCEAN 441B: 1. nie mniej niŜ 0,50 dm3 na 1m2 rozwiniętej powierzchni poziomej drewna - Klasyfikacja poŜarowa zabezpieczonego materiału przy zastosow. FOBOS M-2F: 1. przy metodach powierzchniowych –II stopień palności (materiał trudno zapalny) 2. przy metodzie ciśnieniowej – materiały niezapalne (trwałość powłoki około 8-10 lat). - Klasyfikacja poŜarowa zabezpieczonego materiału przy zastosow. OCEAN 441B: 1. II stopień palności (materiał trudno zapalny). 6. KONTROLA JAKOŚCI WYROBÓW l ROBÓT BUDOWLANYCH 6.1 Program zapewnienia jakości Program zapewnienia jakości wykonać zgodnie z warunkami ogólnymi określonymi w ST 1.0.0. – „Wymagania ogólne”. Kontrola jakości robót polega na sprawdzeniu zgodności ich wykonania z wymaganiami niniejszej specyfikacji i projektu budowlanego: − kontrola materiałów polega na sprawdzeniu zgodności wbudowania materiałów z projektem budowlanym oraz normami bądź aprobatami technicznymi. − sprawdzaniu bieŜącym jakości zastosowanego materiału (zwłaszcza stan impregnacji i wilgotności oraz występujących wad drewna) − sprawdzeniu prawidłowości wymiarów i kształtu stosowanych elementów konstrukcji .

35 Kontrola przeprowadzana przez Inspektora Nadzoru: − w odniesieniu do prac zanikających (kontrola międzyoperacyjna) – podczas wykonywania robót, − w odniesieniu do całości robót (kontrola końcowa) – po zakończeniu prac. Kontrola wykonania powinna być przeprowadzona przez Inspektora nadzoru przed przystąpieniem do wykonania pokryć i obejmować m.inn.: - sprawdzenie prawidłowości oparcia konstrukcji na podporach - sprawdzenie zachowania rozstawu elementów spinających - sprawdzenie prawidłowości wykonania złączy ciesielskich i mechanicznych między poszczególnymi elementami konstrukcji - sprawdzenie odchyłek wymiarowych oraz odchyleń od kierunku poziomego i pionowego. Uznaje się, Ŝe kontrola dała wynik pozytywny, gdy wszystkie właściwości materiałów oraz wykonane prace są zgodne z wymaganiami niniejszej specyfikacji technicznej lub aprobaty technicznej, albo wymaganiami norm przedmiotowych, a takŜe zaleceniami producenta impregnatów do drewna. Ocena poszczególnych etapów robót potwierdzana jest wpisem do Dziennika Budowy. 6.2 Badanie jakości materiałów KaŜda partia materiału dostarczona na budowę przed Jej wbudowaniem musi odpowiadać wymaganiom określonym w pkt.2 i uzyskać akceptację Inspektora Nadzoru. Materiały uzyskane z rozbiórki przeznaczone do ponownego wbudowania kwalifikuje Inspektor Nadzoru. Odbiór materiałów z ewentualnymi zaleceniami szczegółowymi potwierdza Inspektor Nadzoru wpisem do Dziennika Budowy. 6.3 Badanie jakości robót Kontrola jakości polega na sprawdzeniu zgodności wykonania robót z Projektem oraz wymaganiami podanymi w punkcie 5, a ponadto: − wielkość przekrojów elementów drewnianych w konstrukcji dachu − łączenie elementów drewnianych − sprawdzenie impregnacji środkami grzybobójczymi, przeciwwilgociowymi i ognioochronnymi drewnianych elementów konstrukcji dachu. Roboty podlegają odbiorowi. 7. OBMIAR ROBÓT Przedmiar i obmiar robót naleŜy prowadzić zgodnie z warunkami określonymi w ST 1.0.0. – „Wymagania ogólne”. Jednostką obmiarową robót objętych niniejszą Specyfikacją jest: − m2 - dla ołacenia − m3 - dla elementów konstrukcyjnych. Ilość robót określa się na podstawie projektu z uwzględnieniem zmian zaaprobowanych przez Zamawiającego (Inspektora Nadzoru) i sprawdzonych w naturze. 8. ODBIÓR ROBÓT Odbiory robót prowadzić zgodnie z warunkami ogólnymi określonymi w ST 1.0.0. – „Wymagania ogólne” i w umowie.

36 9. ROZLICZENIE ROBÓT l PRAC TOWARZYSZĄCYCH Zgodnie z warunkami określonymi w ST 1.0.0. – „Wymagania ogólne”. 9.1. Ogólne ustalenia dotyczące podstawy płatności podano w ST B-00.00.00 „Wymagania ogólne” pkt. 9. 9.2. Płaci się za wykonaną i odebraną ilość m2 powierzchni według ceny jednostkowej, która obejmuje m.inn.: • przygotowanie stanowiska roboczego, • przygotowanie elementów do montaŜu oraz impregnatów, • dostarczenie materiałów i sprzętu, • obsługę sprzętu nie posiadającego etatowej obsługi, • ustawienie i rozbiórkę rusztowań przenośnych umoŜliwiających wykonanie robót na wysokości, • przygotowanie podłoŜa i wykonanie zabiegów impregnacyjnych, • oczyszczenie miejsca pracy z resztek materiałów, • zabezpieczenie konstrukcji przed wpływami atmosferycznymi przy zdemontowanym pokryciu • likwidacja stanowiska roboczego. 10. DOKUMENTY ODNIESIENIA 10.1. Normy 1. PN-EN 1611-1:2002 - Tarcica - Klasyfikacja drewna iglastego na podstawie wyglądu Część 1: Europejskie świerki, jodły, sosny i daglezje 2. PN-84/D-04152 - Tarcica - Oznaczanie modułu spręŜystości przy zginaniu statycznym 3. PN-EN 336:2004 Drewno konstrukcyjne - Gatunki iglaste i topola - Wymiary, dopuszczalne odchyłki 4. PN-EN 338:2004 - Drewno konstrukcyjne - Klasy wytrzymałości 5. PN-EN 351-1:1999 - Trwałość drewna i materiałów drewnopochodnych - Drewno lite zabezpieczone środkiem ochrony - Klasyfikacja wnikania i retencji środka ochrony 6. PN-EN 351-2:2000 - Trwałość drewna i materiałów drewnopochodnych - Drewno lite zabezpieczone środkiem ochrony - Wytyczne pobierania do analizy próbek drewna zabezpieczonego środkiem ochrony 7. PN-EN 1380:2000 - Konstrukcje drewniane - Metody badań - Nośność złączy na gwoździe 8. PN-B-03150:2000/Az2:2003 - Konstrukcje drewniane. Obliczenia statyczne i projektowanie. 9. PN-EN 844-3:2002 - Drewno okrągłe i tarcica. Terminologia. Terminy ogólne dotyczące tarcicy. 10. PN-EN 844-1:2001 - Drewno okrągłe i tarcica. Terminologia. Terminy ogólne wspólne dla drewna okrągłego i tarcicy. 11. PN-82/D-94021 Tarcica iglasta konstrukcyjna sortowana metodami wytrzymałościowymi. 12. PN-EN 12524:2003- Materiały i wyroby budowlane Właściwości cieplnowilgotnościowe. Tabelaryczne wartości obliczeniowe 13. PN-EN 26157-1:1998 - Części złączne. Nieciągłości powierzchni. Śruby, wkręty i śruby dwustronne ogólnego stosowania. 14. PN-EN ISO 4014:2004 - Śruby z łbem sześciokątnym. Klasy dokładności A i B 15. PN-EN ISO 4016:2004 - Śruby z łbem sześciokątnym. Klasy dokładności C 16. PN-88/M-82121 - Śruby z łbem kwadratowym

37 17. PN-85/M-82501 - Wkręty do drewna ze łbem sześciokątnym 18. PN-EN ISO 887:2003 - Podkładki okrągłe ogólnego stosowania do śrub, wkrętów i nakrętek metrycznych. Dane ogólne 19. PN-85/M-82503 - Wkręty do drewna z łbem stoŜkowym 20. PN-85/M-82505 - Wkręty do drewna z łbem kulistym 21. PN-88/M-82151 - Podkładki kwadratowe 22. PN-83/M-82171 - Nakrętki sześciokątne powiększone do połączeń spręŜanych 23. PN-EN ISO 4032:2004 - Nakrętki sześciokątne, odmiana 1. Klasy dokładności A i B 24. PN-EN ISO 4033:2004 - Nakrętki sześciokątne, odmiana 2. Klasy dokładności A i B 25. PN-EN 10230-1:2003 - Gwoździe ogólnego przeznaczenia 26. PN-EN 113:2000/Az1:2005 - Środki ochrony drewna - Metoda badania do oznaczania skuteczności zabezpieczania przeciwko podstawczakom rozkładającym drewno. Oznaczanie wartości grzybobójczych. - Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 4.02.1956r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy robotach impregnacyjnych i odgrzybieniowych (Dz.U. nr 5, poz. 25 z dn. 17.02.1956r.) - Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 6 lutego 2003 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy podczas wykonywania robót budowlanych (Dz.U. nr 47 poz. 401). - Instrukcja nr 312 – Ochrona drewna budowlanego przed zagrzybieniem, wymagania i badania, Instytut Techniki Budowlanej, W-wa 1992r. - Zarządzenie nr 16 Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dn. 21.05.1976r. w sprawie norm zuŜycia środków chemicznych przy wykonywaniu robót impregnacyjnych, grzybobójczych i owadobójczych. - Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dn. 12. 04. 2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie – Ochrona przed zawilgoceniem i zagrzybieniem.

38

SPECYFIKACJE TECHNICZNE (ST) WYKONANIA I ODBIORU ROBÓT BUDOWLANYCH

ROBOTY BUDOWLANE

SST 1.2.0 – ROBOTY BUDOWLANE SST 1.2.4 – cz.1 - ROBOTY DEKARSKIE

Opracowała: mgr inŜ. Dorota Bułka - upr. bud. nr 203/Sz/90 upr. bud. nr 53/Sz/92

SPIS TREŚCI: 1. Wstęp 2. Materiały 3. Sprzęt 4. Transport 5. Wykonanie robót 6. Kontrola jakości 7. Obmiar robót 8. Odbiór robót 9. Podstawa płatności 10. Przepisy związane

39

1. WSTĘP 1.1. Przedmiot Szczegółowej Specyfikacji Technicznej (SST) Przedmiotem niniejszej specyfikacji technicznej są wymagania dotyczące wykonania i odbioru robót budowlanych związanych z remontem, przebudową, rozbudową i nadbudową budynku stanowiącego siedzibę Zespołu Szkół Muzycznych w Szczecinie, usytuowanego przy ul. Staromłyńskiej 13 w Szczecinie. Podstawą opracowania niniejszej SST jest Dokumentacja Projektowa wielobranŜowa, przepisy obowiązującego prawa, normy i zasady sztuki budowlanej. 1.2. Zakres stosowania SST Specyfikacja Techniczna jest stosowana jako dokument przetargowy i kontraktowy przy zleceniu i realizacji robót wymienionych w punkcie 1.1. 1.3. Zakres robót objętych ST Roboty, których dotyczy specyfikacja, obejmują wszystkie podstawowe czynności umoŜliwiające i mające na celu wykonanie pokryć dachowych – papowych i ceramicznych. 1.4. Określenia podstawowe Określenia podane w niniejszej ST są zgodne z obowiązującymi odpowiednimi normami oraz określeniami podanymi w ST 1.0.0 - „Wymagania ogólne” – pkt. 1.4. 1.5. Ogólne wymagania dotyczące robót Wykonawca robót jest odpowiedzialny za jakość ich wykonania oraz za zgodność z dokumentacją projektową i ST i poleceniami Inspektora Nadzoru. Ogólne wymagania dotyczące robót podano w ST 1.0.0 - „Wymagania ogólne” – pkt. 1.5. 1.5. Wspólny Słownik Zamówień (CPV) – nazwy i kody grup, klas i kategorii robót Dział

Grupa

Klasa

Kategoria

45.0000007

Nazwa Roboty budowlane

451.00000-8 4511.0000-1 452.00000-9

4521.0000-2 4526.0000-7

45261.000-4 45261.100-5 45261.210-9 45261.2

Przygotowanie terenu pod budowę Roboty w zakresie burzenia i rozbiórki obiektów budowlanych; roboty ziemne Roboty budowlane w zakresie wznoszenia kompletnych obiektów budowlanych lub ich części oraz roboty w zakresie inŜynierii lądowej i wodnej Roboty budowlane w zakresie budynków Roboty w zakresie wykonywania pokryć i konstrukcji dachowych i inne podobne roboty specjalistyczne Wykonywanie pokryć i konstrukcji dachowych oraz podobne roboty Wykonywanie konstrukcji dachowych Wykonywanie pokryć dachowych Kładzenie dachów

40 45261.400-8 45261.410-1 45262.000-1 45262.100-2 45262.110-2 45262.120-8

Pokrywanie Izolowanie dachu Specjalne roboty budowlane inne, niŜ dachowe Roboty przy wznoszeniu rusztowań DemontaŜ rusztowań Wznoszenie rusztowań

2. MATERIAŁY 2.1. Ogólne wymagania dotyczące materiałów, ich pozyskiwania i składowania podano w ST 1.0.0 - „Wymagania ogólne” – pkt. 2. Ponadto materiały stosowane do wykonania pokryć dachowych powinny mieć m.in.: • aprobaty techniczne lub być produkowane zgodnie z obowiązującymi normami, • certyfikat lub Deklarację Zgodności z Aprobatą techniczną lub z PN, • certyfikat na znak bezpieczeństwa, • certyfikat zgodności ze zharmonizowaną normą europejską wprowadzoną do zbioru norm polskich, • na opakowaniach powinien znajdować się termin przydatności do stosowania. Wykonawca obowiązany jest posiadać na budowie pełną dokumentację dotyczącą składowania na budowie materiałów przeznaczonych do wykonania pokryć dachowych. 2.2.

Rodzaje materiałów – pokrycia papowe

2.2.1. Wszelkie materiały do wykonania pokryć dachowych powinny odpowiadać wymaganiom zawartym w normach polskich lub aprobatach technicznych ITB dopuszczających dany materiał do powszechnego stosowania w budownictwie. 2.2.2. Papa asfaltowa – wymagania ogólne: a. Wstęga papy powinna być bez dziur i załamań, o równych krawędziach. b. Powierzchnia papy nie powinna mieć widocznych plam asfaltu. c. Przy rozwijaniu rolki niedopuszczalne są uszkodzenia powstałe na skutek sklejenia się papy. d. Dopuszcza się naderwanie na krawędziach wstęgi papy w kierunku poprzecznym nie dłuŜszym niŜ w 3 miejscach na kaŜde 10 m długości papy. e. Papa po rozerwaniu i rozwarstwieniu powinna mieć jednolite ciemnobrunatne zabarwienie. f. Wymiary papy w rolce: - długości: 20 m, 40 m, 60 m, - szerokości: 90, 95, 100, 105, 110 cm ( ± 1 cm) 2.2.3. Lepik asfaltowy i asfaltowo – polimerowy z wypełniaczami stosowanymi na gorąco Wymagania wg normy PN-B-24625:1998: - temperatura mięknienia 60 – 80ºC, - temperatura zapłonu 200 ºC, - zawartość wody – nie więcej niŜ 0,5%, - pływalność – lepik nie powinien spływać w temperaturze 50 ºC w ciągu 5 godzin z warstwy sklejającej dwie warstwy papy nachyloną pod kątem 45º. - zdolność klejenia – lepik nie powinien się rozdzielić przy odrywaniu pasków papy sklejonych ze sobą i przyklejonych do betonu w temperaturze 18 ºC. 2.2.4. Roztwór asfaltowy do gruntowania Wymagania wg normy PN-74/B-24622.

41 2.2.5. Kit asfaltowy uszlachetniony KF Wymagania wg normy PN-75/B-30175. Wszystkie materiały powinny być przechowywane i magazynowane zgodnie z instrukcją producenta oraz według odpowiednich norm wyrobu. Przyjęcie materiałów i wyrobów na budowę powinno być potwierdzone wpisem do dziennika budowy. 2.3. Rodzaje materiałów – pokrycia ceramiczne (dachówkowe) 2.3.1. Ogólne wymagania dotyczące materiałów, ich pozyskiwania i składowania podano w ST 1.0.0. - „Wymagania ogólne” – pkt. 2. Ponadto materiały stosowane do wykonania pokryć dachowych powinny mieć m.in.: • aprobaty techniczne lub być produkowane zgodnie z obowiązującymi normami, • certyfikat lub Deklarację Zgodności z Aprobatą techniczną lub z PN, • certyfikat na znak bezpieczeństwa, • certyfikat zgodności ze zharmonizowaną normą europejską wprowadzoną do zbioru norm polskich, • na opakowaniach powinien znajdować się termin przydatności do stosowania. Wykonawca obowiązany jest posiadać na budowie pełną dokumentację dotyczącą składowania na budowie materiałów przeznaczonych do wykonania pokryć dachowych. 2.3.2. Dachówka ceramiczna Dachówka ceramiczna powinna spełniać wymagania podane w normach PN-75/B12029/Az11:1999. Wszystkie materiały do wykonania pokryć dachowych powinny odpowiadać wymaganiom zawartym w normach polskich lub aprobatach technicznych ITB dopuszczających dany materiał do powszechnego stosowania w budownictwie. 3.

SPRZĘT

3.1. Ogólne wymagania dotyczące sprzętu podano w ST 1.0.0 - „Wymagania ogólne” 3.2. Sprzęt do wykonywania robót • Roboty moŜna wykonywać ręcznie lub przy uŜyciu innych specjalistycznych narzędzi. • Wykonawca jest zobowiązany do uŜywania takich narzędzi, które nie spowodują niekorzystnego wpływu na jakość materiałów i wykonywanych robót oraz będą przyjazne dla środowiska. • Sprzęt podstawowy; niwelator, poziomica, łata metalowa, taśmy stalowe. 4.

TRANSPORT

4.1.

Ogólne wymagania dotyczące transportu podano w ST 1.0.0 „Wymagania ogólne” Sposób transportu i składowania powinien być zgodny materiałów warunkami i wymaganiami podanymi przez producenta.

4.2.

Transport materiałów do krycia papą

4.2.1. Lepik asfaltowy i materiały wiąŜące powinny być pakowane, przechowywane i transportowane w sposób wskazany w normach polskich. 4.2.2. Pakowanie, przechowywanie i transport pap: 1. Rolki papy powinny być po środku owinięte paskiem papieru o szerokości, co najmniej 20 cm i związane drutem grubości co najmniej 0,5 mm lub sznurkiem. 2. Na kaŜdej rolce papy powinna być umieszczona nalepka z podstawowymi danymi określonymi w normie lub świadectwie.

42 3. Rolki papy naleŜy przechowywać w pomieszczeniach krytych, chroniących przed zawilgoceniem i działaniem promieni słonecznych, w odległości, co najmniej 120 cm od grzejników. 4. Rolki papy naleŜy układać w stosy (do 1200 szt.) w pozycji stojącej, w jednej warstwie. Odległość między stosami – 80 cm. 4.3. Transport materiałów do krycia dachówką 4.3.1. Ogólne wymagania dotyczące transportu podano w ST 1.0.0 - „Wymagania ogólne” 4.3.2. Transport materiałów Sposób transportu i składowania powinien być zgodny materiałów warunkami i wymaganiami podanymi przez producenta. 5. WYKONANIE ROBÓT 5.1. Wykonanie pokryć papowych 5.1.1. Wymagania ogólne dla podłoŜy PodłoŜa pod pokrycia z papy powinny odpowiadać wymaganiom podanym w PN-80/B10240, w przypadku zaś podłoŜy nie ujętych w tej normie, wymaganiom podanym w aprobatach technicznych. Powierzchnia podłoŜa powinna być równa, prześwit pomiędzy powierzchnią podłoŜa a łatą kontrolną o długości 2 m nie moŜe być większy niŜ 5 mm. Krawędzie, naroŜa oraz styki podłoŜa z pionowymi płaszczyznami elementów ponad dachowych naleŜy zaokrąglić łukiem o promieniu nie mniejszym niŜ 3 cm lub złagodzić za pomocą odboju albo listwy o przekroju trójkątnym. Przed murami kominowymi lub innymi elementami wystającymi ponad dach naleŜy – od strony kalenicy – wykonać odboje o górnej krawędzi nachylonej przeciwnie do spadku połaci dachowej. 5.1.2. Wykonanie pokryć – wymagania ogólne Do wykonania pokryć dachowych naleŜy przystąpić: − po sprawdzeniu zgodności wykonania podłoŜa i podkładu z dokumentacją projektową oraz wymaganiami szczegółowymi dla danego rodzaju podłoŜa, − po zakończeniu robót budowlanych wykonanych na powierzchni połaci, na przykład tynkowaniu kominów, wyprowadzeniu wylewek kanalizacyjnych, tynkowaniu powierzchni pionowych, na które będą wyprowadzone (wywijane) warstwy pokrycia papowego, osadzeniu listew lub klocków do mocowania obróbek blacharskich, uchwytów rynnowych itp., z wyjątkiem robót, które ze względów technologicznych powinny być wykonane w trakcie układania pokrycia papowego lub po jego całkowitym zakończeniu, − po sprawdzeniu zgodności z dokumentacją projektową materiałów pokrywczych i sprzętu do wykonywania pokryć papowych. Roboty pokrywcze powinny być wykonane w sposób i zgodnie z wymaganiami podanymi w normie PN-80/B-10240, Dokumentacji Projektowej oraz szczegółowymi instrukcjami producenta, z tym Ŝe: − pokrycia papowe naleŜy wykonywać w porze suchej, przy temperaturze powyŜej 5ºC, − na połaciach o nachyleniu mniejszym niŜ 20% papę układa się pasami równoległymi do okapu, a przy nachyleniu połaci powyŜej 20% - pasami prostopadłymi do okapu,

43 − przy nachyleniu połaci powyŜej 30% arkusze papy powinny być przerzucone przez kalenicę i zamocowane mechanicznie, − szerokość zakładów arkusz papy w kaŜdej warstwie powinna wynosić, co najmniej 10cm; naleŜy je wykonywać zgodnie z kierunkiem spadku połaci, − zakłady kaŜdej następnej warstwy papy powinny być przesunięte względem szerokości arkusz, a przy trzywarstwowym – o 1/3 szerokości arkusza, − w miejscach załamania powierzchni połaci dachowej i w korytach odwadniających pokrycie naleŜy wzmocnić, układając pod pierwszą warstwę pokrycia dodatkową warstwę papy, − pokrycia papowe powinny być dylatowane w tych samych miejscach i płaszczyznach, w których wykonano dylatacje konstrukcji budynku lub dylatacje z sąsiednim budynkiem, − papa przed uŜyciem powinna być przez 24 godziny przechowywana w temperaturze nie niŜszej niŜ 18ºC, a następnie rozwinięta z rolki i ułoŜona na płaskim podłoŜu w celu rozprostowania, aby uniknąć tworzenia się garbów po ułoŜeniu jej na dachu. Bezpośredni przed ułoŜeniem papa moŜe być luźno zwinięta w rolkę i rozwijana z niej w trakcie przyklejania. Nie dotyczy to przypadków, gdy muszą być smarowane lepikiem zarówno podłoŜe, jak i spodnia warstwa przyklejanej papy, − wierzchnia warstwa pokrycia powinna być zabezpieczona warstwą ochronną przed nadmiernym działaniem promieniowania słonecznego. słonecznego pokryciach papowych funkcję tę spełnia posypka papowa naniesiona fabrycznie na papę wierzchniego krycia, − krycie dachów papą powinno być wykonane od okapu w kierunku kalenicy, − na podłoŜach z płyt izolacji termicznej na pierwszą warstwę pokrycia naleŜy zastosować papę o zwiększonej wytrzymałości na rozrywanie i przedziurawienie - odpowiadającą wymaganiom dla papy asfaltowej na tkaninie technicznej. 5.1.3.

Pokrycia papami asfaltowymi

Pokrycie dwuwarstwowe z papy asfaltowej zgrzewalnej Pokrycie z dwóch warstw papy asfaltowej zgrzewalnej moŜe być wykonane na połaciach dachowych o pochyleniu zgodnym z podanym w normie PN-B-02361:1999,tzn. do 1% do 20% na podłoŜu: a) betonowym, b) na płycie warstwowej ze styropianu z okleiną z pap asfaltowych; papa stanowiąca okleinę płyt styropianowych nie jest wliczana do liczby warstw pokrycia, c) na istniejącym (naprawionym i wyrównanym) pokryciu papowym. Papa asfaltowa zgrzewalna jest przeznaczona do przyklejania do podłoŜa oraz sklejania dwóch warstw metodą zgrzewania, tj. przez podgrzewanie swobodnej powierzchni papy płomieniem palnika gazowego do momentu nadtopienia masy powłokowej. Przy przyklejaniu pap zgrzewalnych za pomocą palnika na gaz propan-butan naleŜy przestrzegać następujących zasad: a) palnik powinien być ustawiony w taki sposób, aby jednocześnie podgrzewał podłoŜe i wstęgę papy od strony przekładki antyadhezyjnej. Jedynym wyjątkiem jest klejenie papy na powierzchni płyty warstwowej z rdzeniem styropianowym, kiedy nie dopuszcza się ogrzewanie podłoŜa, b) w celu uniknięcia zniszczenia papy działanie promienia powinno być krótkotrwałe, a promień palnika powinien być ciągle przemieszczany w miarę nadtapiania masy powłokowej,

44 c) niedopuszczalne jest miejscowe nagrzewanie papy, prowadzące do nadmiernego spływu masy asfaltowej lub jej zapalenia, d) fragment wstęgi papy z nadtopioną powłoką asfaltową naleŜy natychmiast docisnąć do ogrzewanego podłoŜa wałkiem o długości równej szerokości pasma papy. Pokrycie papowe wentylowane Pokrycie papowe wentylowane jest to pokrycie, w którym pierwszą warstwę wykonuje się z papy perforowanej lub papy podkładowej wentylacyjnej z gruboziarnistą posypka (układanej posypką w kierunku do podłoŜa) i na tak wykonanej warstwie przykleja się właściwe warstwy pokrycia. Pokrycie papowe wentylowane moŜe być wykonane na zawilgoconym podłoŜu, jeŜeli nie ma moŜliwości odsuszenia go przed przystąpieniem do wykonania pokrycia. Papy perforowanej nie wlicza się do liczby warstw pokrycia, papa wentylacyjna zaś (wykonana w postaci wstęgi ciągłej, bez perforacji) moŜe być wliczona jako pierwsza warstwa pokrycia. Wentylacja powierzchni utworzonej pod powierzchnią papy perforowanej lub wentylacyjnej moŜe następować w miejscach zamocowań obróbek dekarskich lub przez specjalne kominki wentylacyjne. Papa asfaltowa wentylacyjna jest przyklejana punktowo do podłoŜa. Powierzchnia doklejenia do podłoŜa powinna być ustalona na podstawie obliczeń uwzględniających wartość ssania wiatru indywidualnie w przypadku kaŜdego obiektu, z podziałem dachu na strefy naraŜone na wartości tego typu obciąŜeń. Papę wentylacyjna układa się bezpośrednio na czystym i odkurzonym oraz zagruntowanym miejscowo (punktowo) podłoŜu. Poszczególne arkusze (pasma) papy wentylacyjnej naleŜy przyklejać do zagruntowanych miejsc podłoŜa oraz skleja ze sobą na zakład szerokości 10 cm. Gdyby na szerokości zakładu znajdowała się posypka, naleŜy ją dokładnie usunąć przed sklejeniem papy. W przypadku zastosowania papy perforowanej papa ta powinna być ułoŜona luzem na zagruntowanym podłoŜu, bez łączenia na zakład, lecz jedynie na styk czołowy. Pierwsza warstwa pokrycia papowego jest przyklejana do podłoŜa przez otwory w papie perforowanej oraz do pozostałej powierzchni papy perforowanej. Papy wentylacyjnej i perforowanej nie naleŜy układać w miejscach, w których moŜe nastąpić wnikanie wody pod pokrycie dachowe, na przykład w paśmie przyokapowym, przy wpustach dachowych, przy dylatacjach konstrukcyjnych budynku itp. W miejscach tych naleŜy odsunąć papę wentylacyjną na odległość ok. 50 cm i nakleić pasmo papy podkładowej. Przy odpowietrzaniu przestrzeni spod papy wentylacyjnej kominkami wentylacyjnymi, średnicę kominka naleŜy ustalić w zaleŜności od powierzchni przypadającej na jeden kominek. Kominków wentylacyjnych nie naleŜy ustawiać w najniŜszych partiach połaci dachowej. 5.2. Wykonanie pokryć ceramicznych 5.1.1. Podkład z łat drewnianych Podstawowe wymagania dla podkładów z lat drewnianych pod pokrycia z dachówki ceramicznej są następujące: • grubość nowych łat powinna być taka sama jak łat istniejących, • wzdłuŜ okapu łaty powinny być grubsze o 20 mm • wzdłuŜ kalenicy i naroŜy dachu naleŜy przybić dodatkowe łaty do mocowania gąsiorów • nowe łaty zabezpieczyć przed owadami, grzybami i ogniem środkami dopuszczonymi do stosowania w budownictwie i posiadającymi stosowne aprobaty techniczne, • łaty przybijać do krokwi jednym gwoździem,

45 • •

styki łat powinny znajdować się na krokwiach, podkład powinien być zdylatowany w miejscu dylatacji konstrukcji.

Powierzchnia podkładu powinna być równa (stanowić jedną płaszczyznę), prześwit pomiędzy powierzchnią łacenia a łatą kontrolną o długości 2 m nie moŜe być większy niŜ 5 mm w kierunku prostopadłym do spadku i nie większy niŜ 10 mm w kierunku równoległym. 5.1.2. Wykonanie pokryć – wymagania ogólne Do wykonania pokryć dachowych naleŜy przystąpić: • po sprawdzeniu zgodności wykonania podłoŜa i podkładu z dokumentacją projektową oraz wymaganiami szczegółowymi dla danego rodzaju podłoŜa, • po zakończeniu robót budowlanych wykonanych na powierzchni połaci, na przykład: po naprawieniu murów kominowych, wyprowadzeniu wywiewek wentylacyjnych, po osadzeniu listew lub klocków do mocowania obróbek blacharskich, wykonaniu obróbek blacharskich, uchwytów rynnowych itp., • po sprawdzeniu zgodności z dokumentacją projektową materiałów pokrywczych i sprzętu do wykonywania pokryć z dachówki ceramicznej. Roboty pokrywcze powinny być wykonane w sposób i zgodnie z wymaganiami podanymi w normie PN-71/B-10241, w projekcie budowlanym oraz zgodnie ze szczegółowymi instrukcjami producenta. Pokrycia z dachówki ceramicznej naleŜy wykonywać w porze suchej, przy temperaturze powyŜej +5ºC (jeŜeli są uŜywane zaprawy). Dachówki powinny być ułoŜone prostopadle do okapu dachu tak, aby sznur przeciągnięty wzdłuŜ poszczególnych rzędów był poziomy i jednocześnie dotykał dolnego widocznego brzegu skrajnych dachówek; odległość od sznura do dolnego brzegu pozostałych dachówek nie powinna być większa niŜ 1 cm; dopuszczalne odchyłki wynoszą 2 mm na 1 m i 30 mm na całej długości rzędu. 6.

KONTROLA JAKOŚCI ROBÓT

6.1. Kontrola jakości robót polega na sprawdzeniu zgodności ich wykonania z Dokumentacją Projektową, wymaganiami obowiązujących przepisów i niniejszą specyfikacją 6.2. Kontrola wykonania pokryć papowych 6.2.1. Kontrola wykonania podkładów pod pokrycia z pap powinna być przeprowadzona przez Inspektora Nadzoru przed przystąpieniem do wykonania pokryć zgodnie z wymaganiami normy PN-80/B-10240 p.4.3.2. 6.2.2. Kontrola wykonania pokryć polega na sprawdzeniu zgodności ich wykonania z przywołanymi normami przedmiotowymi, projektem budowlanym i wymaganiami specyfikacji technicznej. Kontrola ta przeprowadzana jest przez Inspektora Nadzoru: a) w odniesieniu do prac zanikających (kontrola międzyoperacyjna) – podczas wykonywania robót, b) w odniesieniu do całości robót (kontrola końcowa) – po zakończeniu prac. Kontrola międzyoperacyjna pokryć papowych polega na bieŜącym sprawdzeniu zgodności wykonanych prac z wymaganiami niniejszej specyfikacji technicznej. Kontrola końcowa wykonania pokryć papowych polega na sprawdzeniu wykonania z projektem oraz wymaganiami specyfikacji. Kontrolę przeprowadza się w sposób podany w normie PN98/B-10240 pkt.4.

46 Uznaje się, Ŝe badania dały wynik pozytywny, gdy wszystkie właściwości materiałów i pokrycia dachowego są zgodne z wymaganiami niniejszej specyfikacji technicznej lub aprobaty technicznej albo wymaganiami norm przedmiotowych. 6.3. Kontrola wykonania pokryć ceramicznych 6.3.1. Kontrola jakości robót polega na sprawdzeniu zgodności ich wykonania z Dokumentacją Projektową, wymaganiami obowiązujących przepisów i niniejszą specyfikacją 6.3.2. Kontrola materiałów polega na sprawdzeniu zgodności wbudowania materiałów z projektem budowlanym oraz normami bądź aprobatami technicznymi. 6.3.3. Kontrola wykonania pokryć Kontrola wykonania podkładów pod pokrycia z dachówki ceramicznej powinna być przeprowadzona przez Inspektora Nadzoru przed przystąpieniem do wykonania pokryć zgodnie z wymaganiami normy PN-71/B-10241 p.4.3.1. Kontrola wykonania pokryć polega na sprawdzeniu zgodności ich wykonania z normą PN71/B-10241 p.4.3.3, projektem budowlanym i wymaganiami specyfikacji technicznej. Kontrola ta przeprowadzana jest przez Inspektora Nadzoru: − w odniesieniu do prac zanikających (kontrola międzyoperacyjna) – podczas wykonywania robót, − w odniesieniu do całości robót (kontrola końcowa) – po zakończeniu prac. Kontrola międzyoperacyjna pokryć polega na bieŜącym sprawdzeniu zgodności wykonanych prac z wymaganiami niniejszej specyfikacji technicznej. Kontrola końcowa wykonania pokryć ceramicznych polega na sprawdzeniu wykonania z projektem oraz wymaganiami niniejszej specyfikacji. Uznaje się, Ŝe badania dały wynik pozytywny gdy wszystkie właściwości materiałów i pokrycia dachowego są zgodne z wymaganiami niniejszej specyfikacji technicznej lub aprobaty technicznej albo wymaganiami norm przedmiotowych. 7.

OBMIAR ROBÓT Ilość robót określa się na podstawie Dokumentacji Projektowej z uwzględnieniem zmian podanych w Dokumentacji Powykonawczej zaaprobowanych przez Inspektora nadzoru i sprawdzonych w naturze. Z powierzchni dachu nie potrąca się urządzeń obcych, jak np. wywiewki itp. o ile powierzchnia kaŜdego przekracza 0,50 m2.

8.

ODBIÓR ROBÓT Podstawę do obmiaru wykonania robót powykonawczych papowych stanowi stwierdzenie zgodności ich wykonania z dokumentacją projektową i zatwierdzonymi zmianami podanymi w dokumentacji powykonawczej.

8.1. Ogólne wymagania odbioru robót pokrywczych 1) Roboty pokrywcze, jako roboty zanikające, wymagają odbiorów częściowych. Badania w czasie odbioru częściowego naleŜy przeprowadzać dla tych robót, do których dostęp później jest niemoŜliwy lub utrudniony. 2) Odbiór częściowy powinien obejmować: - dziennika budowy,

47

3) 4)

5)

6)

- jakości zastosowanych materiałów, - dokładności wykonania poszczególnych warstw, - dokładności wykonania obróbek blacharskich i ich połączenia z pokryciem. Badania końcowe naleŜy przeprowadzić po zakończeniu robót, po deszczu. Podstawę do odbioru robót pokrywczych stanowią następujące dokumenty: - dokumentacja projektowa i dokumentacja powykonawcza, - dziennik budowy z zapisem stwierdzającym odbiór częściowy podłoŜa oraz poszczególnych warstw lub fragmentów pokrycia, - zapisy dotyczące wykonania robót pokrywczych i rodzaju zastosowanych materiałów, - protokoły odbioru materiałów i wyrobów, które powinny zawierać: • zestawienie wyników badań międzyoperacyjnych i końcowych, • stwierdzenie zgodności lub niezgodności wykonania robót z dokumentacją, • spis dokumentacji przekazywanej inwestorowi, w skład tej dokumentacji powinien wchodzić program utrzymania pokrycia. Odbiór końcowy polega na dokładnym sprawdzeniu stanu wykonanego pokrycia i obróbek blacharskich i połączenia ich z urządzeniami odwadniającymi, a takŜe wykonania na pokryciu ewentualnych zabezpieczeń eksploatacyjnych. Roboty uznaje się za zgodne z dokumentacją projektową, SST i wymaganiami Inspektora nadzoru, jeŜeli wszystkie pomiary i badania z zachowaniem tolerancji wg pkt. 6 ST dały pozytywne wyniki.

JeŜeli chociaŜ jeden wynik badania daje wynik negatywny, roboty mogą być nie odebrane. W takim przypadku naleŜy przyjąć jedno z następujących rozwiązań: - poprawić i przedstawić do ponownego odbioru, - jeŜeli odchylenia od wymagań nie zagraŜają bezpieczeństwu uŜytkownika i trwałości elementu, obniŜyć cenę pokrycia, - w przypadku, gdy nie są moŜliwe podane rozwiązania – rozebrać wykonane elementy i ponownie wykonać roboty. Odbiór podłoŜa − Badania podłoŜa naleŜy przeprowadzić w trakcie odbioru częściowego, podczas suchej pogody, przed przystąpieniem do pokrycia połaci dachowych. − Sprawdzenie równości powierzchni podłoŜa (deskowania) naleŜy przeprowadzić za pomocą łaty kontrolnej o długości 2 m lub za pomocą szablonu z podziałką milimetrową. Prześwit między sprawdzaną powierzchnią a łatą nie powinien przekroczyć 5 mm. 8.2. Odbiór pokrycia z papy powinien obejmować: 1) Sprawdzenie przyklejenia papy do podłoŜa oraz papy do papy naleŜy przeprowadzić przez nacięcie i oderwanie paska papy szerokości nie większej niŜ 5 cm, z tym, Ŝe pasek papy naleŜy naciąć nad miejscem przyklejenia papy. 2) Sprawdzenie przybicia papy do deskowania. 3) Sprawdzenie szerokości zakładów papy naleŜy dokonać w trakcie odbiorów częściowych i końcowych przez pomiar szerokości zakładów w trzech dowolnych miejscach na kaŜde 100 m2. 8.3. Odbiór pokrycia ceramicznego (dachówka) Kontrola wykonania pokryć polega na sprawdzeniu zgodności ich wykonania z normą PN71/B-10241 p.4.3.3, Dokumentacją Projektową i wymaganiami ST. Kontrola ta przeprowadzana jest przez Inspektora Nadzoru:

48 - w odniesieniu do prac zanikających (kontrola międzyoperacyjna) – podczas wykonywania robót, - w odniesieniu do całości robót (kontrola końcowa) – po zakończeniu prac. Kontrola międzyoperacyjna pokryć polega na bieŜącym sprawdzeniu zgodności wykonanych prac z wymaganiami niniejszej specyfikacji technicznej. NaleŜy ocenić wygląd zewnętrzny pokrycia, które powinno mieć jednolity odcień barwy oraz nie wykazywać widocznych uszkodzeń mechanicznych. NaleŜy ocenić prawidłowość ułoŜenia dachówek w poszczególnych rzędach, zapewniających równość powierzchni pokrycia oraz prawidłowość wykończenia kalenicy, grzbietów oraz zlewni odwadniających. Szczelność pokrycia naleŜy sprawdzić np. przez polewanie połaci strumieniem wody przez co najmniej 10 min. w miejscach naraŜonych na zatrzymywanie się i przeciekanie wody. Uznaje się, Ŝe badania dały wynik pozytywny gdy wszystkie właściwości materiałów i pokrycia dachowego są zgodne z wymaganiami niniejszej specyfikacji technicznej lub aprobaty technicznej, albo wymaganiami norm przedmiotowych. 9.

PODSTAWA PŁATNOŚCI

9.1. Pokrycie dachu papą Płaci się za ustaloną ilość m2 krycia z wykonaniem warstwy dolnej i warstwy wierzchniej, która obejmuje: • przygotowanie stanowiska roboczego, • dostarczenie materiałów i sprzętu, • przygotowanie lepiku, • obsługę sprzętu nie posiadającego ewentualnej obsługi, • ustawienie i rozbiórkę rusztowań o wysokości do 4 m, • oczyszczenie i zagruntowanie podłoŜa, • pokrycie dachu papą na lepiku na zimno lub na gorąco (warstwa dolna i warstwa wierzchnia), • oczyszczenie miejsca pracy z resztek materiałów, • likwidacja stanowiska roboczego. 9.2. Pokrycie ceramiczne Płaci się za ustaloną ilość m2 krycia z wykonaniem łacenia i pokrycia ceramicznego, która obejmuje: • przygotowanie stanowiska roboczego, • dostarczenie materiałów i sprzętu, • obsługę sprzętu nie posiadającego ewentualnej obsługi, • ustawienie i rozbiórkę rusztowań o wysokości do 4 m, • oczyszczenie i zagruntowanie podłoŜa, • oczyszczenie miejsca pracy z resztek materiałów, • likwidacja stanowiska roboczego. 10.

PRZEPISY ZWIĄZANE

10.1. Normy PN-74/B-24622 PN-91/B-27618 PN-B-27620:1998

Roztwór asfaltowy do gruntowania. Papa asfaltowa na osnowie zdwojonej przyczepności z tkaniny szklanej i welonu szklanego. Papa asfaltowa na welonie szklanym.

49 PN-B-27621:1998 PN-80/B-10240

Papa asfaltowa podkładowa na włókninie przeszywanej. Pokrycia papowe z papy i powłok asfaltowych. Wymagania i badania przy odbiorze PN-71/B-10241 Roboty pokrywcze. Krycie dachów dachówką ceramiczną. Wymagania i badania przy odbiorze PN-75/B-12029/Az:1999 Ceramiczne materiały dekarskie. Dachówki i gąsiory dachowe. Badania PN-71/B-10080 Roboty ciesielskie. Wymagania i badania przy odbiorze. PN-B-12020 Dachówki i gąsiory dachowe. 10.2. Inne dokumenty i instrukcje 1) Warunki techniczne wykonania i odbioru robót budowlanych – część C: zabezpieczenie i izolacje, zeszyt 1: Pokrycia dachowe, wydany przez ITB – Warszawa 2004r. 2) Instrukcje producenta.

50

SPECYFIKACJE TECHNICZNE (ST) WYKONANIA I ODBIORU ROBÓT BUDOWLANYCH

ROBOTY BUDOWLANE

SST 1.2.0 – ROBOTY BUDOWLANE SST 1.2.4 – cz.2 - OBRÓBKI BLACHARSKIE

Opracowała: mgr inŜ. Dorota Bułka - upr. bud. nr 203/Sz/90 upr. bud. nr 53/Sz/92

SPIS TREŚCI: 1. Wstęp 2. Materiały 3. Sprzęt 4. Transport 5. Wykonanie robót 6. Kontrola jakości 7. Obmiar robót 8. Odbiór robót 9. Podstawa płatności 10. Przepisy związane

51 1. WSTĘP 1.1. Przedmiot Szczegółowej Specyfikacji Technicznej (SST) Przedmiotem niniejszej specyfikacji technicznej są wymagania dotyczące wykonania i odbioru robót budowlanych związanych z remontem, przebudową, rozbudową i nadbudową budynku stanowiącego siedzibę Zespołu Szkół Muzycznych w Szczecinie, usytuowanego przy ul. Staromłyńskiej 13 w Szczecinie. Podstawą opracowania niniejszej SST jest Dokumentacja Projektowa wielobranŜowa, przepisy obowiązującego prawa, normy i zasady sztuki budowlanej. 1.2. Zakres stosowania SST Specyfikacja Techniczna jest stosowana jako dokument przetargowy i kontraktowy przy zleceniu i realizacji robót wymienionych w punkcie 1.1. 1.3. Zakres robót objętych ST Roboty, których dotyczy specyfikacja, obejmują wszystkie podstawowe czynności umoŜliwiające i mające na celu wykonanie obróbek blacharskich, rynien i rur spustowych w przedmiotowym budynku szkoły. 1.4. Określenia podstawowe Określenia podane w niniejszej ST są zgodne z obowiązującymi odpowiednimi normami oraz określeniami podanymi w ST 1.0.0 - „Wymagania ogólne” – pkt. 1.4. 1.5. Ogólne wymagania dotyczące robót Wykonawca robót jest odpowiedzialny za jakość ich wykonania oraz za zgodność z dokumentacją projektową, ST i poleceniami Inspektora Nadzoru. Ogólne wymagania dotyczące robót podano w ST 1.0.0 - „Wymagania ogólne” – pkt. 1.5. 2. MATERIAŁY 2.1. Ogólne wymagania dotyczące materiałów, ich pozyskiwania i składowania podano w ST 1.0.0 - „Wymagania ogólne” – pkt. 2. Ponadto materiały stosowane do wykonania pokryć dachowych powinny mieć m.in.: • aprobaty techniczne lub być produkowane zgodnie z obowiązującymi normami, • certyfikat lub Deklarację Zgodności z Aprobatą techniczną lub z PN, • certyfikat na znak bezpieczeństwa, • certyfikat zgodności ze zharmonizowaną normą europejską wprowadzoną do zbioru norm polskich, • na opakowaniach powinien znajdować się termin przydatności do stosowania. Sposób transportu i składowania powinien być zgodny z warunkami i wymaganiami podanymi przez producenta.

52 Wykonawca obowiązany jest posiadać na budowie pełną dokumentację dotyczącą składowania na budowie materiałów przeznaczonych do wykonania pokryć dachowych. 2.1.

Rodzaje materiałów

2.1.1. Wszelkie materiały do wykonania robót powinny odpowiadać wymaganiom zawartym w normach polskich lub aprobatach technicznych ITB dopuszczających dany materiał do powszechnego stosowania w budownictwie. 2.1.2. Blachy - blacha tytanowo –cynkowa, grub. 0,55(0,5)–0,6(0,7) mm, arkusze o wymiarach typowych 1000x2000 mm; blachy w rolkach – do 6m długości; - zaleca się montowanie obróbek przygotowanych „fabrycznie” przez wyspecjalizowane zakłady blacharskie, wyposaŜone w profesjonalne narzędzia i sprzęt 3.

SPRZĘT

3.1. Ogólne wymagania dotyczące sprzętu podano w ST - B.00.00.00 „Wymagania ogólne” – pkt. 3. Sposób transportu i składowania powinien być zgodny z warunkami i wymaganiami podanymi przez producenta. Wykonawca obowiązany jest posiadać na budowie pełną dokumentację dotyczącą składowania na budowie materiałów przeznaczonych do wykonania pokryć dachowych. 3.2.

4.

Sprzęt do wykonywania robót • Roboty moŜna wykonywać ręcznie, lub przy uŜyciu innych specjalistycznych narzędzi. • Do robót ręcznych: noŜyce do cięcia blachy, materiały do lutowania, kołki szybkiego montaŜu, kleje i spoiwa dekarskie (uszczelniacze - silikony, masy dekarskie), blachowkręty o róŜnych kształtach łebka, Ŝabki stałe i ruchome • Wykonawca jest zobowiązany do uŜywania takich narzędzi, które nie spowodują niekorzystnego wpływu na jakość materiałów i wykonywanych robót oraz będą przyjazne dla środowiska. TRANSPORT 4.1.

Ogólne wymagania dotyczące transportu podano w ST 1.0.0 - „Wymagania ogólne” – pkt. 4.

4.2.

Transport materiałów Blachy do wykonywania robót mogą być przewoŜone dowolnymi środkami transportu. NaleŜy zwrócić uwagę, by produkty transportować zawsze w warunkach suchych i wentylowanych – unikać transportu otwartego, w szczególności przy zmiennej pogodzie. Blachy powinny być układane w pozycji poziomej wzdłuŜ środka transportu. Przy za- i wyładunku oraz przewozie na środkach transportowych naleŜy przestrzegać przepisów obowiązujących w transporcie drogowym. Wykonawca jest zobowiązany do stosowania takich środków transportu, które wpływają korzystnie na jakość robót i właściwości przewoŜonych materiałów. Przy ruchu po drogach publicznych środki transportowe muszą spełniać wymagania przepisów ruchu drogowego.

53 Blachy powinny być pakowane i przechowywane zgodnie z BN-79/0601-06. NaleŜy zwrócić uwagę, by produkty składować zawsze w warunkach suchych i wentylowanych. W przypadku niedochowania warunków jw. naleŜy liczyć się z powstaniem wodorotlenku cynku – białej korozji. Ponadto naleŜy unikać: − nakrywania kręgów blachy lub sprefabrykowanych pasów bez przewietrzania − powstawania punktu rosy na okryciu − magazynowania na wilgotnym gruncie − transportowania/magazynowania na wilgotnych paletach − zbyt ścisłego ulokowania produktów w transporcie i składowaniu (równieŜ w celu uniknięcia otarć) 5. WYKONANIE ROBÓT 5.1. Wymagania ogólne Blacha tytanowo-cynkowa nie wymaga konserwacji i jest trwalsza od blachy stalowej. Jest jednak niskich temperaturach krucha i łamliwa – wymaga więc szczególnej ostroŜności przy wykonywaniu robót zimą. Niektórzy producenci zalecają, by przy temperaturze poniŜej 10ºC obrabiane miejsca nagrzewać. Blachy tytanowo-cynkowej nie naleŜy łączyć z miedzią, poniewaŜ przyspiesza to korozję. Pod blachę stosować specjalne maty, zapewniające odpowiednią wentylację. 5.2. Odwodnienia zewnętrzne - rynny i rury spustowe Rynny i rury spustowe z blachy powinny odpowiadać wymaganiom podanym w PN-EN 612:1999, uchwyty zaś do rynien i rur spustowych wymaganiom PN-EN 1462:2001, PNB-94701:1999. Przekroje poprzeczne rynien dachowych, rur spustowych i wpusty dachowych powinny być dostosowane do wielkości odwadnianych powierzchni dachu (stropodachu). Rynny. Poszczególne odcinki rynien powinny być łączone na zakład 20 mm z lutowaniem miękkim lub klejeniem. Zakłady powinny być wykonane w kierunku spływu wody. Rynny powinny być zakończone denkami – brzegi denka powinny być zagięte do środka 57mm i obustronnie oblutowane. Uchwyty rynnowe muszą być rozstawione w odległościach nie większych niŜ 0,5m (±4mm) i wpuszczone w podłoŜe na głębokość równą grubości uchwytu. Mocowanie uchwytów rynnowych – do deski okapowej, krokwi lub ściany. W razie moŜliwości zaleca się stosowanie systemu uchwytów wpinanych – szybki montaŜ szyny rynnowe zastępuje kłopotliwe poziomowanie uchwytów rynnowych. W celu kompensacji ruchów termicznych rynien, naleŜy zamontować prefabrykowane elementy dylatacyjne (które moŜna układać na poziomie wody). Spadki rynien: 0,5 - 2%; moŜliwy jest poziomy (tj. bez spadków) montaŜ rynien przy zachowaniu pełnej skuteczności instalacji odprowadzającej wody opadowe – jednak efekt samooczyszczania rynien następuje dopiero przy spadku min. 5mm/m. Spadek porzeczny rynny nie jest konieczny. Zaleca się podwyŜszenie tylnej krawędzi rynny (do 20mm), aby w razie cofania się wody zapobiec wnikaniu jej do konstrukcji dachu.

54 Rynny leŜące na gzymsie. MontaŜ rynny leŜącej na gzymsie róŜni się od rynny wiszącej jedynie dodatkową obróbką gzymsu. Obróbkę zakłada się za pomocą paska usztywniającego lub nakleja na pełnym poszyciu podkonstrukcji. Aby uniknąć zastoin ,minimalny spadek poprzeczny obróbki nie powinien być mniejszy niŜ 3º. Przy szerokości gzymsu poniŜej 50mm, rynna leŜąca na gzymsie moŜe być jednoczęściowa. JeŜeli szerokość gzymsu jest większa od 50mm – rynna musi być dwuczęściowa. Zaleca się, by wloty wpustów dachowych zabezpieczyć specjalnymi kołpakami ochronnymi, nałoŜonymi na wpust przed moŜliwością zanieczyszczenia liśćmi lub innymi elementami mogącymi stać się przyczyną niedroŜności rur spustowych.









Rury spustowe. Wiadomości ogólne Rury spustowe odbierają wodę z dachu zebrane przez rynny w celu odprowadzenia ich do kanalizacji. Połączenie podłuŜne rury - lutowane (lutem miękkim) na całej długości; zakład – 20mm. W celu umoŜliwienia prawidłowej konserwacji rury spustowej złącze pionowe powinno być łatwo dostępne; nie dopuszcza się stosowania złacza od strony muru. Połączenie rury na długości (złącze poziome) – z oblutowaniem na całej długości zakładu; zakład 30-40mm. Mocowanie rur do muru – za pomocą obejm typowych, aby nie przeszkadzać uwarunkowanemu temperaturą wydłuŜaniu się rur spustowych. Rozstaw mocowań: do 3m. Zaleca się stosowanie uchwytów uniwersalnych – który w przeciwieństwie do klasycznych obejm – jest niemal niewidoczny. Wymiary. Norma długości rur spustowych wynosi 2 lub 3 m, niekiedy mogą być stosowane rury długości 6 m. Grubości ścianek są zaleŜne od przekroju rur. 5.3. Obróbki blacharskie
Obróbki blacharskie powinny być dostosowane do rodzaju pokrycia
Przy wykonywaniu obróbek blacharskich naleŜy pamiętać o konieczności zachowania dylatacji. Dylatacje konstrukcyjne powinny być zabezpieczone w sposób umoŜliwiający przeniesienie ruchów poziomych i pionowych dachu w taki sposób, aby następował szybki odpływ wody z obszaru dylatacji. Obróbki okapowe Na dachach krytych papą o spadkach mniejszych od 10% obróbka blacharska powinna być wyłoŜona na wywinięte warstwy papy. W dachach o spadkach nie mniejszych niŜ 10% dopuszcza się wklejenie obróbki blacharskiej między warstwy papy. Górna część obróbki musi być zabezpieczona przed przenikaniem wody za pomocą tzw. wydry, lub za pomocą obróbki dwudzielnej. Przy wykonywaniu obróbek okapu naleŜy zwrócić uwagę Ŝe: − haki rynnowe muszą być zlicowane z podkładem − pod obróbkami blacharskimi gzymsu musi znajdować się dodatkowa warstwa papy wywinięta na połać dachową − podkład pod pokrycie dachowe w obrębie okapu powinien być odpowiednio obniŜony w celu uniknięcia wygórowania spowodowanego wklejeniem blachy okapowej między warstwy papy. W dachach z pokryciem ceramicznym (ze względu na ich większe spadki) nie wykonuje się specjalnych zabezpieczeń przed przeciekami spowodowanymi np. oblodzeniem okapów.

55 Obróbki kominów Kołnierze naleŜy przygotować na podstawie dokładnego obmiaru wykonanych kominów, które polegają na wycięciu prostokątnych pasów blachy o szer. 40 cm i zagięciu ich pod kątem jaki tworzy komin z połacią dachu. Gotowe kołnierze połączyć na dachu na zakład i polutować. W przypadku dachów krytych dachówką wykonać zagięcia brzegów boków kołnierza przylegających do połaci na rąbek podwójny leŜący. Na dachach o spadku przekraczającym 30º za kominami zamontować odboje (kozubki), które zmuszają strugi wody opadowej do omijania komina. Obróbki okien połaciowych i wyłazów Części kołnierzy, które wychodzą na połać dachową od strony kalenicy i z boków zakończa się rąbkami wywiniętymi do góry. Opiera się na nich przyległe do okna rzędy dachówek. Od strony okapu nałoŜyć na pokrycie kołnierz czołowy (fartuch). Poszczególne części kołnierza, tj. 4 pasy blachy: górny, boczne i czołowy, połączyć ze sobą na dachu na zakład – na rąbki leŜące pojedyncze lub podwójne i polutować. Parapety zewnętrzne i obróbki elewacyjne Szerokość parapetów zewnętrznych i obróbek elewacyjnych powinna uwzględniać przyszłe wykonanie remontu zabytkowych elewacji frontowych budynku, oraz wykonanie termomodernizacji ścian od strony podwórza. 5.4. Dylatacje Tak jak kaŜdy inny materiał naraŜony na wahania temperatury, stal jest poddana pewnym odkształceniom temperaturowym. W czasie układania wyrobów z blachy naleŜy zapewnić im swobodę rozszerzania. W celu kompensacji ruchów termicznych rynien, naleŜy zamontować prefabrykowane elementy dylatacyjne (które moŜna układać na poziomie wody). 5.5. Odpowiedzialność blacharza Przed realizacją prac blacharskich dekarz – blacharz powinien upewnić się, czy dotychczasowe roboty zostały wykonane prawidłowo. JeŜeli roboty poprzedzające wykonanie pokrycia nie zostały wykonane właściwie, dekarz – blacharz powinien poinformować o tym InŜyniera Kontraktu/ Inspektora Nadzoru, przedstawiając zakres napraw, które naleŜy wykonać. 6. KONTROLA JAKOŚCI ROBÓT 6.1. Kontrola jakości robót polega na sprawdzeniu zgodności ich wykonania z wymaganiami niniejszej specyfikacji. 6.2. Kontrola wykonania obróbek blacharskich Kontrola wykonania obróbek polega na sprawdzeniu zgodności ich wykonania z powołanymi normami przedmiotowymi, dokumentacją Projektową i wymaganiami specyfikacji technicznej. Kontrola ta przeprowadzana jest przez Inspektora Nadzoru: − w odniesieniu do prac zanikających (kontrola międzyoperacyjna) – podczas wykonywania robót, − w odniesieniu do całości robót (kontrola końcowa) – po zakończeniu prac. Kontrolę międzyoperacyjną i końcową dotyczącą robót z blachy przeprowadza się sprawdzając zgodność wykonanych robót z wymogami norm PN-61/B-10245 i PN-EN 504:2002, wymaganiami niniejszej specyfikacji technicznej oraz sztuką budowlaną.

56 Uznaje się, Ŝe badania dały wynik pozytywny gdy wszystkie właściwości materiałów i wykonania są zgodne z wymaganiami niniejszej specyfikacji technicznej lub aprobaty technicznej albo wymaganiami norm przedmiotowych. 7. OBMIAR ROBÓT 7.1.

Jednostką obmiarowi robót jest: • Dla obróbek blacharskich: 1m2 wykonanych obróbek. • Dla rynien i rur spustowych: 1 mb wykonanych rynien i rur spustowych.

7.2.

Ilość robót określa się na podstawie Dokumentacji Projektowej z uwzględnieniem zmian podanych w Dokumentacji Powykonawczej zaaprobowanych przez InŜyniera Kontraktu/Inspektora Nadzoru.

8. ODBIÓR ROBÓT 8.1. Podstawę do obmiaru wykonania robót stanowi stwierdzenie zgodności ich wykonania z Dokumentacją Projektową i zatwierdzonymi zmianami podanymi w Dokumentacji Powykonawczej. 8.2. Odbiór podkładu (podokienniki okienne, obróbki poziome, instalacja odprowadzania wód opadowych, i inne) 8.2.1. Badania podkładu naleŜy przeprowadzić trakcie odbioru częściowego, podczas suchej pogody, przed przystąpieniem do wykonania obróbki. 8.2.2. Sprawdzenie równości powierzchni podkładu naleŜy przeprowadzić za pomocą łaty kontrolnej. Prześwit między sprawdzaną powierzchnią a łatą nie powinien przekraczać 4mm. 8.3.

Ogólne wymagania odbioru robót blacharskich

8.3.1. Roboty blacharskie, jako roboty częściowo zanikające, wymagają odbiorów częściowych. Badania w czasie odbioru częściowego naleŜy przeprowadzać dla tych robót, do których dostęp później jest niemoŜliwy lub utrudniony. 8.3.2. Odbiór częściowy powinien obejmować sprawdzenie: - podkładu (elementy poziome) - jakości zastosowanych materiałów, - dokładności wykonania rur spustowych, - dokładności wykonania elementów poziomych i ich połączenia z podkładem, - dokładności wykonania połączenia z przykanalikiem. Dokonanie odbioru częściowego powinno być potwierdzone wpisem do dziennika budowy. Badania końcowe naleŜy przeprowadzić po zakończeniu robót, po deszczu. Podstawę do odbioru robót stanowią następujące dokumenty: • dokumentacja projektowa i dokumentacja powykonawcza, • dziennik budowy z zapisem stwierdzającym odbiór częściowy, • zapisy dotyczące wykonania robót i rodzaju zastosowanych materiałów, • protokoły odbioru materiałów i wyrobów, które powinny zawierać: - zestawienie wyników badań międzyoperacyjnych i końcowych,

57 - stwierdzenie zgodności lub niezgodności wykonania robót z dokumentacją, - spis dokumentacji przekazywanej inwestorowi. Odbiór końcowy polega na dokładnym sprawdzeniu stanu wykonanych obróbek blacharskich i połączenia ich z urządzeniami odwadniającymi. 8.3.3. Roboty uznaje się za zgodne z Dokumentacją Projektową, SST i wymaganiami Inspektora Nadzoru, jeŜeli wszystkie pomiary i badania z zachowaniem tolerancji wg pkt. 6 ST dały pozytywne wyniki. JeŜeli chociaŜ jeden wynik badania daje wynik negatywny, roboty mogą być nie odebrane. W takim przypadku naleŜy przyjąć jedno z następujących rozwiązań: - Poprawić i przedstawić do ponownego odbioru - JeŜeli odchylenia od wymagań nie zagraŜają bezpieczeństwu uŜytkownika i trwałości elementu, obniŜyć cenę pokrycia - W przypadku, gdy nie są moŜliwe podane rozwiązania – rozebrać wykonane elementy i ponownie wykonać roboty. 8.4.

Odbiór obróbek blacharskich (rur spustowych i elementów poziomych) powinien obejmować:
Sprawdzenie prawidłowości połączeń poziomych i pionowych.
Sprawdzenie mocowania elementów, podokienników itp.
Sprawdzenie prawidłowości spadków elementów poziomych.
Sprawdzenie szczelności połączeń rur spustowych z przewodami kanalizacyjnymi.
Rury spustowe mogą być montowane po sprawdzeniu droŜności przewodów kanalizacyjnych.

8.5.

Zakończenie odbioru Odbiór robót potwierdza się protokołem, który powinien zawierać: • ocenę wyników badań, • wykaz wad i usterek ze skazaniem moŜliwości ich usunięcia, • stwierdzenie zgodności lub niezgodności wykonania z zamówieniem.

9. PODSTAWA PŁATNOŚCI 9.1.

9.2.

Obróbki blacharskie (płaskie elementy) Płaci się za ustalona ilość m2 obróbki wg ceny jednostkowej, która obejmuje: • przygotowanie, • zamontowanie i umocowanie obróbek w podłoŜu, zalutowanie połączeń, • uporządkowanie stanowiska pracy. Rury spustowe, rynny Płaci się za ustalona ilość „mb” rynien i rur spustowych wg ceny jednostkowej, która obejmuje: • przygotowanie, • zamontowanie, umocowanie rur spustowych oraz zalutowanie połączeń, • uporządkowanie stanowiska pracy.

58 10. PRZEPISY ZWIĄZANE 10.1. Normy PN-61/B-10245

PN-B-94701:1999 PN-EN 1462:2001 PN-EN 612:1999 PN-61/B-10245

Roboty blacharskie budowlane z blachy stalowej cynkowanej i cynkowej. Wymagania i badania techniczne przy odbiorze Dachy. Uchwyty stalowe ocynkowane do rur spustowych okrągłych. Uchwyty do rynien okapowych. Wymagania i badania. Dachy. Uchwyty stalowe ocynkowane do rynien półokrągłych. Roboty blacharskie budowlane z blachy stalowej ocynkowanej, cynkowej. Wymagania i badania techniczne przy odbiorze. Własności materiałowe blachy cynkowotytanowej

DIN 1787. 10.2. Inne dokumenty i instrukcje 1) Warunki techniczne wykonania i odbioru robót budowlanych – część C: zabezpieczenie i izolacje, zeszyt 1: Pokrycia dachowe, wydany przez ITB – Warszawa 2004 r. 2) Akcesoria i pokrycia z miedzi – WSP Warszawa 2000 r.

59

SPECYFIKACJE TECHNICZNE (ST) WYKONANIA I ODBIORU ROBÓT BUDOWLANYCH

ROBOTY BUDOWLANE

SST 1.2.0 – ROBOTY BUDOWLANE SST 1.2.5 - ROBOTY POSADZKOWE

Opracowała: mgr inŜ. Dorota Bułka - upr. bud. nr 203/Sz/90 upr. bud. nr 53/Sz/92

SPIS TREŚCI: 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. 10.

Wstęp Materiały Sprzęt Transport Wykonanie robót Kontrola jakości Obmiar robót Odbiór robót Podstawa płatności Przepisy związane

60 1. WSTĘP 1.1. Przedmiot Szczegółowej Specyfikacji Technicznej (SST) Przedmiotem niniejszej specyfikacji technicznej są wymagania dotyczące wykonania i odbioru robót budowlanych związanych z remontem, przebudową, rozbudową i nadbudową budynku stanowiącego siedzibę Zespołu Szkół Muzycznych w Szczecinie, usytuowanego przy ul. Staromłyńskiej 13 w Szczecinie. Podstawą opracowania niniejszej SST jest Dokumentacja Projektowa wielobranŜowa, przepisy obowiązującego prawa, normy i zasady sztuki budowlanej. 1.2. Zakres stosowania SST Specyfikacja Techniczna jest stosowana jako dokument przetargowy i kontraktowy przy zleceniu i realizacji robót wymienionych w punkcie 1.1. 1.3. Zakres robót objętych ST Roboty, których dotyczy specyfikacja, obejmują wszystkie podstawowe czynności umoŜliwiające i mające na celu wykonanie posadzek w budynku szkoły. Ustalenia zawarte w niniejszej specyfikacji dotyczą prowadzenia robót przy wykonaniu posadzek wykonanych na powierzchni podłoŜa i obejmują: a) wykonanie podkładów b) wykonanie posadzek z płytek ceramicznych, gresowych c) wykonanie izolacji wodoszczelnej z folii płynnej d) wykonanie posadzek dywanowych e) wykonanie posadzek tarkett. 1.4. Określenia podstawowe Określenia podane w niniejszej ST są zgodne z obowiązującymi odpowiednimi normami oraz określeniami podanymi w ST 1.0.0 - „Wymagania ogólne” – pkt. 1.4. 1.5. Ogólne wymagania dotyczące robót Wykonawca robót jest odpowiedzialny za jakość ich wykonania oraz za zgodność z dokumentacją projektową, ST i poleceniami Inspektora Nadzoru. Ogólne wymagania dotyczące robót podano w ST 1.0.0 - „Wymagania ogólne” – pkt. 1.5. Wspólny Słownik Zamówień (CPV) – nazwy i kody grup, klas i kategorii robót Dział 45.0000007

Grupa

Klasa

Kategoria

454.000001

Nazwa Roboty budowlane Roboty wykończeniowe w zakresie obiektów budowlanych Pokrywanie podłóg i ścian

4543.00000 45431.000-7 45431.100-8 45431.200-9 45432.000-4 45432.100-5 45432.110-8

Kładzenie płytek Kładzenie terakoty Kładzenie glazury Kładzenie i wykładanie podłóg, ścian i tapetowanie ścian Kładzenie i wykładanie podłóg Kładzenie podłóg

61 45432.111-5 45432.112-2 45432.113-9 45432.114-9 45432.120-1 45432.121-8 45432.130-4

Kładzenie wykładzin elastycznych Kładzenie terakoty Kładzenie parkietu Roboty w zakresie podłóg drewnianych Instalowanie nawierzchni podłogowych Roboty w zakresie podłóg w pomieszczeniach komputerowych Pokrywanie podłóg

1.6. Określenia podstawowe Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną nr 1.0.0. „Wymagania ogólne”. 2. MATERIAŁY Materiałami stosowanymi przy wykonaniu robót wg zasad niniejszej specyfikacji są: 2.1. Izolacja przeciwwilgociowa Izolacje przeciwwilgociowe naleŜy wykonać z folii w płynie. Wszelkie materiały do wykonywania izolacji wodochronnych powinny odpowiadać wymaganiom zawartym w normach państwowych lub świadectwach ITB dopuszczających dany materiał do powszechnego stosowania w budownictwie. Transport i składowanie: Materiał izolacyjny oraz materiał do gruntowania muszą być przechowywane w miejscu suchym, zabezpieczone przed przemarzaniem w oryginalnie zamkniętych pojemnikach. Tak zabezpieczone mogą być składowane do 12 miesięcy. MoŜna je przewozić dowolnymi środkami transportu. 2.2. Podkłady cementowe i betonowe W zaleŜności od wymaganej wytrzymałości na ściskanie i zginanie podkład cementowy moŜe być wykonany z zaprawy cementowej lub betonu zwykłego z cementem portlandzkim marki 35 albo 25, albo innego cementu wskazanego w projekcie. Jako kruszywo do zapraw cementowych naleŜy stosować piasek do zapraw budowlanych dowolnej klasy, odmiany 1 lub piasek uszlachetniony, odpowiadające normie PN-B/79-06711. Jako kruszywo do mieszanek betonowych naleŜy stosować kruszywo mineralne stosowane do betonu zwykłego. Największy wymiar ziarna kruszywa w podkładach grubości do 40 mm nie powinien być większy niŜ 8 mm, a w podkładach o grubości powyŜej 40 mm - 16 mm. Do zapraw cementowych i mieszanek beton. mogą być stosowane w razie potrzeby domieszki uplastyczniające, poprawiające urabialność lub modyfikujące właściwości techn. zapraw i betonów. Rodzaj domieszki i jej ilość powinna być określona przez laboratorium zakładowe. Woda zarobowa powinna spełniać wymagania podane w normie państwowej na wodę do celów budowlanych. Transport i składowanie: Cement powinien pochodzić z jednego źródła dla danego obiektu. Pochodzenie cementu i jego jakość określona atestem - musi być zatwierdzona przez Kierownika Budowy. Przewóz cementu powinien odbywać się dostosowanymi do tego celu środkami transportu w warunkach zabezpieczających go przed opadami atmosferycznymi, zawilgoceniem, uszkodzeniem opakowania i zanieczyszczeniem. Cement przechowywany moŜe być w następujących miejscach: a) cement luzem - w magazynach specjalnych, b) cement workowy - w składach otwartych, zabezpieczonych przed opadami albo w magazynach zamkniętych.

62 Inne warunki transportu i składowania – wg postanowień normy BN-8 8/B-6731-08. Kruszywo powinno pochodzić z jednego źródła. Pochodzenie kruszywa i jego jakość - określona w pełnej charakterystyce technicznej wykonanej przez producenta, podlega zatwierdzeniu przez Inspektora Nadzoru. Kruszywo naleŜy przewozić w warunkach zabezpieczających przed rozsypaniem, rozpyleniem, zanieczyszczeniem oraz zmieszaniem z innymi kruszywami (np. innych klas, gatunków itp.). W/w zasad naleŜy przestrzegać przy załadunku i wyładunku. Kruszywo naleŜy przechowywać w warunkach zabezpieczających je przed rozfrakcjonowaniem, zanieczyszczeniem oraz zmieszaniem z innymi kruszywami. 2.3. Posadzki z płytek Do układania płytek stosuje się gotową zaprawę klejącą przygotowaną zgodnie z instrukcją producenta. Wszystkie materiały muszą odpowiadać celowi zastosowania, normom państwowym lub świadectwom ich dopuszczenia do stosowania. Wzory i kolorystyka płytek wymagają akceptacji Zamawiającego. Transport i składowanie: Zwykle płytki sprzedawane są w paczkach, a wykładziny w rulonach. Sposób składowania powinien zabezpieczać materiał przed wpływem warunków atmosferycznych i uszkodzeniami mechanicznymi. Gotowe zaprawy klejące dostarczane są w postaci suchych mieszanek, pakowanych w worku. Przewóz mieszanki powinien odbywać się dostosowanymi do tego środkami transportu w warunkach zabezpieczających ją przez opadami atmosferycznymi, zawilgoceniem, uszkodzeniem opakowania i zanieczyszczeniem. Suche mieszanki zaprawy klejącej powinny być przechowywane w workach na drewnianych rusztach w pomieszczeniach zamkniętych. 2.4. Wykładziny dywanowe Przechowywanie : Wykładziny dywanowe naleŜy przechowywać w pomieszczeniach suchych, przewiewnych, nienasłonecznionych w temperaturze od +5 do +30°C, w warunkach zabezpieczających przed zabrudzeniem, zawilgoceniem, uszkodzeniem mechanicznym lub chemicznym w odległości od urządzeń grzejnych i punktów oświetleniowych zgodnie z obowiązującymi przepisami przeciwpoŜarowymi. PodłoŜe pod wykładziny powinno być równe oraz pozbawione jakichkolwiek wystających ostrych przedmiotów czy krawędzi mogących uszkodzić wykładzinę. Transport: Wykładziny dywanowe naleŜy przewozić krytymi środkami transportowymi w warunkach zabezpieczających przed zamoczeniem, zabrudzeniem oraz uszkodzeniami mechanicznymi i chemicznymi zgodnie z przepisami o ładowaniu samochodów cięŜarowych i przyczep. 2.5. Pozostałe materiały Zgodnie z Dokumentacją techniczną, Zestawieniem materiałów zawartym w Przedmiarze Robót. 3. SPRZĘT 3.1. Ogólne wymagania dotyczące sprzętu Zgodnie ze ST 1.0.0. „Wymagania ogólne”. 3.2. Sprzęt, który moŜe być uŜyty do wykonywania robót (podstawowy): - środek transportowy - samochód dostawczy do 0,9 t - mieszarka do zapraw - piła do cięcia płytek - betoniarka elektryczna 3.3. Pozostały sprzęt i sprzęt zamienny Zgodnie ze ST 1.0.0. „Wymagania ogólne”.

63

4. TRANSPORT 4.1. Ogólne wymagania dotyczące dotycz transportu Zgodniee ze Specyfikacją Specyfikacj Techniczną 1.0.0. „Wymagania ogólne”. 4.2. Wymagania pozostałe Zgodnie z wytycznymi zawartymi w punkcie 2. Materiały.

5. WYKONANIE ROBÓT 5.1. Wymagania podstawowe dotyczące dotycz posadzek Posadzki naleŜyy wykonywać zgodne z projektem, który powinien określać określa konstrukcję podłogi, wytrzymałość podkładu, rodzaj, typ i gatunek płytek (rulonów). Posadzki kamionkowe mogą być wykonane jako zwykłe lub specjalnego przeznaczenia. przezn Posadzki zwykłe powinny byćć stosowane w pomieszczeniach naraŜonych nara onych na zawilgocenie. Posadzkii zwykłe z płytek kamionkowych naleŜy nale układać na podkładach określonych okre w projekcie - najlepiej cementowych o wytrzymałości wytrzymało na ściskanie ciskanie co najmniej 12 MPa, a na zginanie co najmniej 3 MPa. Spadki powinny być wyrobione w podkładzie. Temperatura pomieszczeń,, w których prowadzone są s prace posadzkarskie nie powinna p być niŜº sza niŜ + 5 C. 5.2. Wykonanie warstwy izolacji przeciwwilgociowej z folii w płynie a) przygotowanie podłoŜa podłoŜe powinno byćć suche, wolne od kurzu i tłustych plam, nieprzemarznięte nieprzemarzni i nośne b) przygotowanie materiału przed uŜyciem em preparat dokładnie wymieszać wymiesza c) nakładanie • prace wykonywaćć w temperaturze powyŜej powy +5oC • w celu uzyskania optymalnej szczelności, szczelno ci, uszczelnianie powierzchni rozpocząć rozpocz od zabezpieczenia naroŜyy pionowych i poziomych przez nałoŜenie nało enie w te miejsca mie silikonu sanitarnego • po wyschnięciu ciu silikonu, nakładać nakłada 2-33 warstwy preparatu wałkiem lub pędzlem p w odstępach 2-4 godz. • po 12 godz. od zakończenia zakończenia nakładania ostatniej warstwy preparatu moŜna mo wykonywać prace wykończeniowe czeniowe • do układania glazury i terakoty stosować stosowa elastyczną zaprawęę klejową klejow pamiętając aby nie uszkodzić warstwy rstwy folii. 5.3. Wykonanie masy niwelującej niweluj Podczas mieszania i wylewania mas niwelujących niweluj naleŜyy bardzo dokładnie przestrzegać prz zaleceń producenta danego produktu. Zapewnia to uzyskanie odpowiednich parametrów masy, masy a co za tym idzie podłoŜaa o wysokiej jakości. jako Bardzo istotną czynnością ścią jest mieszanie suchej mieszanki z odpowiednia ilością ilo wody. NaleŜy ściśle przestrzegać podanej danej przez producenta ilości ilo wody. NaleŜy pamię miętać, Ŝe jest ona ustalona w wyniku wielu badań laboratoryjnych. Masy niwelujące niweluj są produktami bardzo wraŜliwymi wra na zmiany ilości ci wody zarobowej. Zbyt mała ilość ilo wody prowadzi do utraty podawanych parameparam trów rozlewności ci i osłabienie wiązania, wi natomiast zbyt duŜa ilość ść wody zwiększa zwi nawilŜenie

64 podkładu, prowadzi do oddzielenia się wody i rozwarstwienia masy. MoŜe objawić się to pojawieniem się na powierzchni masy „mleczka cementowego” i łuszczenia się powierzchni. Dla właściwego przygotowania mieszanki naleŜy do czystego pojemnika wlać dokładnie odmierzoną, podaną przez producenta ilość zimnej czystej wody, do której wsypujemy suchą zaprawę. Następnie masę mieszamy w pojemniku. Do mieszania uŜywamy wiertarek wolnoobrotowych (około 700 obr/min) i mieszadeł koszowych z drutu. Nie naleŜy stosować wiertarek szybkoobrotowych i mieszadeł spiralnych gdyŜ powodują one napowietrzanie masy. Zaprawę naleŜy mieszać aŜ do uzyskania jednorodnej masy. Następnie wymieszaną masę odstawiamy w pojemniku na kilka minut celem wstępnego odpowietrzenia. Ponownie krótko mieszamy i wylewamy przygotowaną masę na podłoŜe. Wylaną masę rozprowadzamy przy uŜyciu pacy stalowej lub rakli do przewidzianej grubości warstwy. Bardzo pomocne są repery wysokościowe słuŜące do niwelacji podłoŜa. Po wylaniu masy całą powierzchnię naleŜy odpowietrzyć tzn. usunąć z niej resztki pęcherzyków powietrza. Czynność tą zwaną tepowaniem wykonujemy prowadząc wałek z kolcami po podłoŜu. Chodzenie po wylanej masie moŜliwe jest przy uŜyciu specjalnych butów z kolcami. NaleŜy pamiętać, Ŝe właściwa kontrola podłoŜa, wykonanie pomiarów, a następnie dobór odpowiednich produktów mają kluczowe znaczenie dla ostatecznego efektu robót. 5.3.1. Oczyszczenie powierzchni podłoŜa Po wykonaniu niwelacji ostatnią czynnością przed rozpoczęciem gruntowania jest dokładne oczyszczenie podłoŜa. Wszelkie zabrudzenia, gruz, piasek, resztki zaprawy tynkarskiej itp. osłabiają przyczepność podłoŜa oraz mają bezpośredni wpływ na wystąpienie wad powierzchni masy niwelującej. PodłoŜe naleŜy równieŜ oczyścić z resztek farb, klejów bitumicznych, olejów itp. MoŜna to uzyskać przez mechaniczne usunięcie zabrudzonej warstwy. Fragmenty zaolejone znacznie pogarszają przyczepność i bezwzględnie muszą zostać dokładnie oczyszczone. Po oczyszczeniu mocno zanieczyszczonych fragmentów podłoŜa naleŜy całą jego powierzchnię przeszlifować. Pozwoli to usunąć drobne zanieczyszczenia lub fragmenty słabo związane. Prace rozpoczynamy od ręcznego przeszlifowania podłoŜa przy ścianie oraz w miejscach trudno dostępnych. Szlifowanie duŜych powierzchni wykonujemy za pomocą maszyny szlifierskiej. Na zakończenie naleŜy bardzo dokładnie odkurzyć powstały pył, który moŜe w znacznym stopniu zmniejszyć przyczepność kolejnych warstw posadzki oraz spowodować zanieczyszczenie masy szpachlowej pogarszając jej gładkość i estetykę. 5.3.2. Gruntowanie podłoŜa Dla właściwego zagruntowania wystarcza jednokrotne naniesienie preparatu gruntującego na podłoŜe. Przed uŜyciem naleŜy dokładnie wymieszać zawartość opakowania, a następnie przelać preparat do czystego wiadra lub pojemnika. Przy uŜyciu wałka równomiernie nanieść preparat na podłoŜe. Nie naleŜy wylewać środka gruntującego bezpośrednio na podłoŜe wprost z opakowania, gdyŜ moŜe to spowodować miejscowe przesycenie. Podczas gruntowania rozprowadzamy grunt cienką warstwą nie pozostawiając kałuŜ. Zagruntowaną powierzchnię naleŜy pozostawić do przeschnięcia, aŜ powstanie nie klejąca się warstwa (około 2-4 godzin). Tak zagruntowane podłoŜe jest gotowe do stosowania mas szpachlowych. Istnieje teŜ grupa specjalistycznych epoksydowych środków gruntujących zapewniających izolację przeciwwilgociową i pozwalających na ułoŜenie wykładzin w warunkach kiedy wilgotność jest wyŜsza niŜ 3% CM, ale nie przekracza 5% CM. Środki gruntujące mogą teŜ umoŜliwić stosowanie mas szpachlowych na podłoŜach słabo lub zupełnie niechłonnych takich jak płytki ceramiczne, gresowe, kamień naturalny, lastriko i inne oraz na podłoŜach zanieczyszczonych resztkami starych klejów które nie muszą być usunięte. Gruntowanie jest czynnością bardzo istotną i mającą bezpośredni wpływ na jakość podłoŜa, a co za tym idzie ostateczny wygląd i trwałość wykładzin. We wszystkich przypadkach zastosowania

65 grunt zapewnia uzyskanie trwalszego wiązania lub wręcz w ogóle umoŜliwia prawidłowe przygotowanie podłoŜa. Zaniedbania wykonawcze na etapie gruntowania i prac przygotowawczych prowadzą do częstych uszkodzeń podkładu niejednokrotnie ujawniających się dopiero po instalacji wykładziny. Z tych teŜ powodów naleŜy przywiązywać duŜą wagę do właściwego gruntowania podłoŜa zawsze stosując odpowiednie środki gruntujące renomowanych producentów. 5.4. Wykonanie posadzek z płytek ceramicznych, gresowych Posadzki z gresu naleŜą do posadzek stałych, naleŜy układać je na podkładzie betonowym. Elementy są przyklejane (klejami, zaprawami klejowymi lub zaprawami cementowymi). Przed rozpoczęciem montaŜu płytki naleŜy ułoŜyć na sucho na fragmencie lub całej powierzchni, którą zamierzamy pokryć. Pozwala to ustalić rozmieszczenie płytek i odkryć ewentualne nierówności podkładu. Pomiędzy elementami pozostawić się ok. 1,5-3 mm szczeliny. NaleŜy uŜyć specjalne krzyŜyki dystansowe z tworzywa sztucznego. Szczeliny później wypełnić zaprawami do fugowania. 5.5. Układanie wykładzin dywanowych PRZYGOTOWANIE PODŁOśA

Zaleca się stosowanie mas wyrównujących - masa musi posiadać wytrzymałość odpowiednią do rodzaju ruchu i sprzętów, uŜywanych w pomieszczeniach. W sprawie doboru masy, klejów - prosimy kontaktować się z producentami chemii budowlanej. PodłoŜe powinno być równe, suche (max. wilgotność 5%), mocne, bez zanieczyszczeń. Temperatura otoczenia powinna być powyŜej 18°C. UKŁADANIE

Układając arkusze materiału w tym samym pomieszczeniu naleŜy uŜywać rolek o tym samym numerze seryjnym. Zaleca się układać rolki kolejno numerami. 1. Układanie zaleca się rozpocząć od środka pomieszczenia • Wykładziny z wzorem (Tapisom Design) - naleŜy odwrócić arkusz w stosunku do poprzednio ułoŜonego • Wykładziny jednobarwne - ułoŜyć arkusz w tym samym kierunku co ułoŜony poprzednio 2. UłoŜyć arkusze na zakładkę - szerokości 3 cm lub tak jak wymaga tego wzór 3. UŜywając noŜa z zakrzywionym ostrzem ciąć jednocześnie górny i dolny arkusz, korzystając z liniału do prowadzenia noŜa. W przypadku montaŜu pasów wykładziny węŜszych niŜ szerokość rolki naleŜy uŜywać pasków posiadających wzdłuŜną fabryczną krawędź. Pasek taki naleŜy odwrócić i fabryczną krawędzią przyłoŜyć do poprzednio ułoŜonego arkusza. Nie stosować pasów wykładziny wyciętych ze środka arkusza. Unikniemy w ten sposób róŜnicy w odcieniach. 4. Klejenie: Zwinąć arkusze w kierunku wzdłuŜnym. NałoŜyć klej akrylowy do połowy arkuszy w ilości ok. 320g/m2 za pomocą packi z wycięciami - co do ilości kleju i rodzaju packi stosować się do zaleceń producenta klejów. Odczekać do momentu przeschnięcia kleju. 5. Po nałoŜeniu kleju rozwinąć pierwszy arkusz do połowy i mocno dociskać wykładzinę do podłoŜa. NaleŜy zwrócić szczególną uwagę na łączenia. Postępować tak samo z dalszymi arkuszami. 6. Nachodzący na ścianę nadmiar wykładziny dociąć przy pomocy noŜa z hakowym ostrzem. 7. Postępować w ten sam sposób z drugą połową wszystkich arkuszy. 8. Do wykonania cokołów stosować specjalne listwy cokołowe. Dopuszczalne jest równieŜ wywijanie wykładziny na ścianę.

66

Uwaga: Przed ustawieniem mebli odczekać 24 godziny. 5.6. Układanie wykładzin elastycznych Tarkett

Przygotowanie podłoża PodłoŜe powinno być gładkie, odpowiedniej wytrzymałości, równe, suche, oczyszczone z wszelkich zanieczyszczeń i przygotowane zgodnie z miejscowymi przepisami budowlanymi. Uwaga: NaleŜy pamiętać, Ŝe resztki asfaltu, tłuszczy, środków impregnujących, atrament z długopisów itp. mogą powodować odbarwienia wykładziny. Przy podkładach cementowych zaleca się stosowanie mas wygładzających (samopoziomujących), przeznaczonych do stosowania pod wykładziny elastyczne. PodłoŜa z płyt wiórowych naleŜy kłaść zgodnie z zaleceniami ich producenta. Gdy zastosowane jest ogrzewanie podłogowe naleŜy pamiętać, Ŝe wykładzina podłogowa nie moŜe być naraŜona na temperaturę przekraczającą 30°C. W przeciwnym wypadku moŜe ulec odbarwieniu lub innym nieodwracalnym zmianom. Uwaga: W przypadku stosowania dwuskładnikowych środków poliestrowych mogą wystąpić odbarwienia, jeśli proporcje zostaną dobrane niewłaściwie. Wszelkie oznaczenia mogą być dokonywane jedynie ołówkami grafitowymi. NaleŜy pamiętać, Ŝe wszelkie oznaczenia flamastrami, markerami, długopisami, piórami kulkowymi itp. spowodować mogą odbarwienia na skutek dyfuzji tuszu w strukturę wykładziny. Do przygotowania podłoŜa uŜywać tylko mas wodoodpornych. Wilgotność podłoŜa nie powinna być wyŜsza niŜ 2% dla cementu i 0,5% dla anhydrytu (gipsu).

Przygotowanie materiału Przed instalacją naleŜy sprawdzić rolki wykładziny pod kątem numerów fabrycznych. Zachować etykiety fabryczne wszystkich rolek, aŜ do chwili zakończenia instalacji. Uwaga: W celu uniknięcia róŜnicy w odcieniach, do jednego pomieszczenia naleŜy dobrać wykładzinę pochodzącą z tej samej serii produkcyjnej. Zaleca się równieŜ układanie wykładziny kolejno sąsiednimi numerami rolek. W miarę moŜliwości rolki naleŜy przewijać przed instalacją. Rolki naleŜy przechowywać w pozycji pionowej lub poziomo w jednej warstwie. Uwaga: Ewentualne wady towaru naleŜy zgłaszać w biurze handlowym lub u dystrybutora. Zgłoszenie powinno zawierać kody barw, numery serii oraz rolek. Dane te są podane na etykietach na opakowaniu. O wadach widocznych naleŜy informować niezwłocznie jeszcze przed zamontowaniem wykładziny.

Instalacja wykładzin elastycznych Tarkett Przed instalacją wykładzina powinna przyjąć temperaturę pomieszczenia (nie niŜszą niŜ 18°C). Dopiero wtedy przyciąć arkusze wykładziny. W miarę moŜliwości rozłoŜyć je na płaskim podłoŜu, by materiał pozbył się napręŜeń i przyjął temperaturę pomieszczenia. Jest to szczególnie istotne w przypadku dłuŜszych arkuszy. NaleŜy unikać marszczenia i zaginania materiału, gdyŜ moŜe to doprowadzić do nieodwracalnych zmian. UŜywać tylko klejów przeznaczonych do wykładzin winylowych, stosować się do wskazań producenta klejów. Arkusze wykładziny naleŜy łączyć termicznie przy pomocy sznura spawalniczego Tarkett.

67 Dopasowanie. Cokoliki i narożniki Przy uŜyciu przymiaru i ołówka zaznaczyć linie na wszystkich ścianach pomieszczenia na wysokości ok. 10 cm. Przy pomocy drobno ząbkowanej pacy nałoŜyć warstwę kleju na ściany do poziomu linii. Rozprowadzić część kleju na podłoŜe (tak jak to pokazano na rysunku).

Podczas gdy klej nabiera ciągliwej konsystencji, przyciąć wykładzinę według projektu. Długość arkuszy powinna przewyŜszać długość pomieszczenia, oznaczyć środek arkusza oraz środek podłoŜa prostopadłymi osiami. Ułatwi to ułoŜenie arkusza we właściwej pozycji. Punkty przecięcia osi na wykładzinie i na podłoŜu powinny zachodzić na siebie. Jeśli szerokość pomieszczenia przekracza szerokość wykładziny (tzn. jeśli dla przykrycia podłoŜa potrzeba więcej niŜ jednego arkusza), zaznaczyć na podłoŜu linię równoległą do ściany wzdłuŜnej w odległości 12 cm od miejsca, gdzie sięga arkusz wykładziny. Na tej linii zaznaczyć środek pomieszczenia. Na odwrotnej stronie wszystkich arkuszy zaznaczyć ich środek prostopadłymi osiami. Punkty przecięcia osi na podłoŜu i na arkuszach powinny zachodzić na siebie. Zwinąć arkusze z połowy długości pomieszczenia. Rozprowadzić klej na podłoŜu pacą zębatą. Wokół otworów ściekowych i w miejscach trudno dostępnych uŜyć pędzla z miękkiego włosia. Wokół i wewnątrz otworów ściekowych zastosować klej kontaktowy. Stosować się do zaleceń producenta wybranego kleju.

Docisnąć starannie wykładzinę rolką naroŜnikową.

Powstała luka musi zostać uzupełniona trójkątem wyciętym z wykładziny. Aby ułatwić przyklejanie trójkąta, wykonać Ŝłobek na odwrotnej stronie materiału za pomocą noŜa okrągłego Tarkett. Głębokość Ŝłobka nie powinna przekraczać połowy grubości arkusza.

Przy pomocy rolki naroŜnikowej docisnąć wykładzinę tak, aby przylegała ściśle do linii zetknięcia ściany z podłogą. W pomieszczeniach, gdzie arkusz wykładziny wystarcza dla zakrycia całego podłoŜa, klej moŜna rozprowadzić na całej powierzchni przed połoŜeniem arkusza. Metoda ta wymaga doświadczenia, lecz jest najszybsza.

68

Połączenie naroŜnikowe powinno być umieszczone na jednej ze ścian, pod kątem ok. 45°. Wybierać najmniej widoczną (słabo oświetloną) ścianę.

Teraz moŜna zagiąć trójkąt i docisnąć go do naroŜnika. JeŜeli trójkąt będzie zachodził na część ścienną wykładziny, przyciąć nadmiar materiału tak, aby krawędzie dokładnie do siebie pasowały. Przeciąć zachodzący materiał, aby ściśle przylegał. Frezowanie i spawanie połączeń naleŜy wykonać po dokładnym wyschnięciu kleju

W naroŜnikach wewnętrznych naleŜy przeciąć fałdę materiału rozpoczynając na wysokości ok. 5 mm nad podłoŜem. JeŜeli przed dopasowaniem materiału zachodzi potrzeba jego podgrzania (uplastycznienia), podgrzać takŜe przestrzeń pomiędzy ścianą a materiałem. Dzięki temu wykładzina będzie lepiej przylegała do pokrytej klejem ściany.

W naroŜnikach zewnętrznych wykładzinę naleŜy odgiąć i naciąć, rozpoczynając na wysokości ok. 5 mm nad podłoŜem. (Linie na rysunku pokazują zarys naroŜnika na arkuszu i pozycję przecięcia pod kątem 45"). Następnie naleŜy wykonać cięcie po przekątnej, tak jak pokazano na rysunku.

W naroŜnikach wewnętrznych i zewnętrznych uŜyć do spawania zgrzewarki termicznej. Końcówka do zgrzewania sznurowego Tarkett jest specjalnie przystosowana do zgrzewania podłóg winylowych. Doskonały rezultat zapewnia stosowanie końcówki reperacyjnej firmy Tarkett (Swan neck), którą ostatecznie uszczelnia się wszystkie zgrzewy wzdłuŜ ścian i podłóg.

Dopasowanie wykładziny wokół rur i podłogowych otworów ściekowych W przypadku rur usytuowanych w pobliŜu ścian wykonać nacięcie w arkuszu i docisnąć wokół rury tak, by powstał kołnierz. Jeśli rura znajduje się blisko ściany, cięcie naleŜy wykonać tak, jak pokazano na rysunku (linia przerywana). Jeśli osłona rury wykonywana jest: A) z wykładziny podłogowej: przygotowaną osłonę naleŜy dopasować do rury, następnie uŜywając kleju kontaktowego przykleić i ostatecznie zespawać brzegi wykładziny, uŜywając w tym celu końcówki typu "swan neck" (szyja łabędzia). B) Osłony prefabrykowane - zamontuj wg wskazań producenta. Dla dodatkowego uszczelnienia wokół rur moŜna uŜyć odpowiedniego uszczelniacza do zgrzewów, bądź masy uszczelniającej (np. silikon lub podobne). Uszczelniacz naleŜy stosować pomiędzy podłoŜem, a arkuszem winylowym.

69

W przypadku rur ściekowych zgiąć arkusz przy rurze i zaznaczyć na nim punkt odpowiadający środkowi rury. Wyciąć w wykładzinie otwór o średnicy ok. 25 mm mniejszej niŜ średnica rury. Otwór wycinać zaczynając od zgięcia - tak jak pokazano na rysunku. Ogrzać arkusz winylowy i wcisnąć go w rurę. Odciąć nadmiar materiału noŜem hakowym.

Zgrzewanie Otwory ściekowe, leŜące w tej samej płaszczyźnie co podłoga. Ogrzać arkusz i zaznaczyć usytuowanie otworu przy pomocy pierścienia zaciskowego. Następnie wyciąć niewielki otwór pośrodku oznaczonego otworu ściekowego. Ogrzać wykładzinę i wcisnąć pierścień w otwór. Jeśli posłuŜono się pierścieniem nastawnym, upewnic się, czy przylega on ściśle do krawędzi otworu. W celu dodatkowego uszczelnienia rozprowadza się warstwę silikonu pomiędzy arkuszem, a krawędzią pierścienia. Do frezowania wszystkich złącz stosuje się frezarkę ręczną Tarkett z ostrzem ze stopu twardego. DuŜe powierzchnie moŜna frezować przy pomocy frezarki elektrycznej. Spawanie termiczne wykonać przy pomocy zgrzewarki termicznej wyposaŜonej w końcówkę do zgrzewania sznurowego (speed welding nozzle). Zgrzewać gorącym powietrzem przy uŜyciu końcówki do zgrzewania sznurowego Tarkett. Uwaga: wszystkie zgrzewy muszą ostygnąć przed odcięciem nadmiaru zgrzewu. Odcinanie rozpocząć w miejscu, gdzie rozpoczęto zgrzewanie. Zaleca się dwuetapową obróbkę zgrzewu: wstępną i wygładzającą. NóŜ do odcinania nadmiaru zgrzewu zapewnia wykonanie obu etapów pracy. Po jednej stronie noŜa znajduje się ostrze do obróbki wstępnej, a po drugiej ostrze do wygładzania.

W celu uzyskania najlepszego rezultatu: - kłaść wykładzinę ściśle według instrukcji, - uŜywać tylko klejów do podłóg winylowych polecanych przez producenta - dokonać przeglądu podłogi po połoŜeniu wykładziny. 6. KONTROLA JAKOŚCI ROBÓT 6.1. Zasady ogólne 6.1.1. Program Zapewnienia Jakości Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną 1.0.0. „Wymagania ogólne”. 6.1.2. Zasady kontroli jakości robót Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną 1.0.0. „Wymagania ogólne”. 6.1.3. Badania i pomiary Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną 1.0.0. „Wymagania ogólne”.

70 6.1.4. Raporty z badań Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną 1.0.0. „Wymagania ogólne”. 6.1.5. Badania prowadzone przez Inspektora nadzoru Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną 1.0.0. „Wymagania ogólne”. 6.1.6. Certyfikaty i deklaracje Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną 1.0.0. „Wymagania ogólne”. 6.1.7. Dokumenty budowy a) Dziennik budowy b) Rejestr obmiarów c) Dzienniki laboratoryjne d) Pozostałe dokumenty e) Przechowywanie dokumentów budowy Zgodnie ze ST 1.0.0. - „Wymagania ogólne”. 5.2. Kontrola, pomiary i badania 6.2.1. Badania przed przystąpieniem do robót Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną nr 1.0.0. „Wymagania ogólne”. 7. OBMIAR ROBÓT 7.1. Ogólne zasady obmiaru robót Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną nr 1.0.0. „Wymagania ogólne”. 7.2. Zasady określania ilości robót i materiałów Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną nr 1.0.0. „Wymagania ogólne”. 7.3. Urządzenia i sprzęt pomiarowy Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną nr 1.0.0. „Wymagania ogólne”. 7.4. Czas przeprowadzania obmiaru Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną nr 1.0.0. „Wymagania ogólne”. 8. ODBIÓR ROBÓT 8.1. Rodzaje odbiorów robót Roboty podlegają następującym etapom odbioru robót: a) odbiór robót zanikających i ulegających zakryciu b) odbiór częściowy c) odbiór ostateczny d) odbiór pogwarancyjny. 8.2. Odbiór robót zanikających lub ulegających zakryciu Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną 1.0.0. „Wymagania ogólne”. 8.3. Odbiór częściowy Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną 1.0.0. „Wymagania ogólne”. 8.4. Odbiór ostateczny robót Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną 1.0.0. „Wymagania ogólne”. 8.4.1. Zasady odbioru ostatecznego robót Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną 1.0.0. „Wymagania ogólne”.

71

8.4.2. Dokumenty odbioru ostatecznego Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną 1.0.0. „Wymagania ogólne”. 8.5. Odbiór pogwarancyjny Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną 1.0.0. „Wymagania ogólne”.

9. PODSTAWA PŁATNOŚCI 9.1. Ustalenia ogólne Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną 1.0.0. „Wymagania ogólne”.

10.PRZEPISY ZWIĄZANE 10.1. Polskie normy -

PN-62/B-10144 - Posadzki z betonu i zaprawy cementowej. Wymagania i badania techniczne przy odbiorze. PN-63/B-10145 - Posadzki z płytek kamionkowych (terakotowych) klinkierowych i la strykowych. Wymagania i badania techniczne przy odbiorze. PN-EN 685:2002 - Elastyczne pokrycia podłogowe. Klasyfikacja.

10.2.Świadectwa, wytyczne i instrukcje, materiały pomocnicze - Katalog rozwiązań podłóg dla budownictwa mieszkaniowego i ogólnego. COBP Budownictwa Ogólnego. Warszawa 1992. - Dz. U. nr 75/2002 — ,,Warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie” - „Warunki techniczne wykonania i odbioru robót budowlano — montaŜowych” Tom I ,,Budownictwo ogólne”. Warszawa 1990, wyd. LV MGPiB, ITB - „ Poradnik majstra budowlanego” Arkady, Warszawa 1997

72

SPECYFIKACJE TECHNICZNE (ST) WYKONANIA I ODBIORU ROBÓT BUDOWLANYCH

ROBOTY BUDOWLANE

SST 1.2.0 – ROBOTY BUDOWLANE SST 1.2.6 – ROBOTY TYNKARSKIE i MALARSKIE

Opracowała: mgr inŜ. Dorota Bułka - upr. bud. nr 203/Sz/90 upr. bud. nr 53/Sz/92

SPIS TREŚCI: 1. Wstęp 2. Materiały 3. Sprzęt 4. Transport 5. Wykonanie robót 6. Kontrola jakości 7. Obmiar robót 8. Odbiór robót 9. Podstawa płatności 10. Przepisy związane

73 1. WSTĘP 1.1. Przedmiot Szczegółowej Specyfikacji Technicznej (SST) Przedmiotem niniejszej specyfikacji technicznej są wymagania dotyczące wykonania i odbioru robót budowlanych związanych z remontem, przebudową, rozbudową i nadbudową budynku stanowiącego siedzibę Zespołu Szkół Muzycznych w Szczecinie, usytuowanego przy ul. Staromłyńskiej 13 w Szczecinie. Podstawą opracowania niniejszej SST jest Dokumentacja Projektowa wielobranŜowa, przepisy obowiązującego prawa, normy i zasady sztuki budowlanej. 1.2. Zakres stosowania SST Specyfikacja Techniczna jest stosowana jako dokument przetargowy i kontraktowy przy zleceniu i realizacji robót wymienionych w punkcie 1.1. 1.3. Zakres robót objętych ST Roboty, których dotyczy specyfikacja, obejmują wszystkie podstawowe czynności umoŜliwiające i mające na celu wykonanie tynków wewnętrznych i powłok malarskich. Ustalenia zawarte w niniejszej specyfikacji obejmują: a) przygotowanie podłoŜa b) przygotowanie zapraw tynkarskich c) wykonanie tynków wewnętrznych d) malowanie ścian i sufitów. 1.4. Określenia podstawowe Określenia podane w niniejszej ST są zgodne z obowiązującymi odpowiednimi normami oraz określeniami podanymi w ST 1.0.0 - „Wymagania ogólne” – pkt. 1.4. 1.5. Ogólne wymagania dotyczące robót Wykonawca robót jest odpowiedzialny za jakość ich wykonania oraz za zgodność z dokumentacją projektową, ST i poleceniami Inspektora Nadzoru. Ogólne wymagania dotyczące robót podano w ST 1.0.0 - „Wymagania ogólne” – pkt. 1.5. 1.6. Wspólny Słownik Zamówień (CPV) – nazwy i kody grup, klas i kategorii robót Dział 45.0000 00-7

Grupa

Klasa

454.00000-1 4541.0000-4 4543.0000-0 4544.0000-3

Kategoria

Nazwa Roboty budowlane

Roboty wykończeniowe w zakresie obiektów budowlanych Tynkowanie Pokrywanie podłóg i ścian Roboty malarskie i szklarskie 4544.2000-7 Nakładanie powierzchni kryjących 45442100-8 Roboty malarskie 45442110-1 Malowanie budynków 45442120-4 Malowanie budowli i zakładanie okładzin ochronnych 45442121-1 Malowanie budowli

74 45442180-2 45442190-5 45442200-9 45450000-6 45454100-5

Powtórne malowanie Usuwanie warstwy malarskiej Nakładanie powłok antykorozyjnych Roboty budowlane wykończeniowe, pozostałe Odnawianie

1.7. Określenia podstawowe Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną 1.0.0. „Wymagania ogólne”. 2. MATERIAŁY Materiałami stosowanymi przy wykonaniu robót wg zasad niniejszej specyfikacji są: 2.1. Spoiwa 2.1.1. Cement i wapno Cement, wapno powinny spełniać wymagania podane w normach państwowych Transport i składowanie: Cement powinien pochodzić z jednego źródła dla danego obiektu. Pochodzenie cementu i jego jakość określona atestem — musi być zatwierdzona przez Inspektora Nadzoru. Przewóz cementu powinien odbywać się dostosowanymi do tego celu środkami transportu w warunkach zabezpieczających go przed opadami atmosferycznymi, zawilgoceniem, uszkodzeniem opakowania i zanieczyszczeniem. Cement przechowywany moŜe być w następujących miejscach: a) cement luzem - w magazynach specjalnych, b) cement workowy - w składach otwartych, zabezpieczonych przed opadami albo w magazynach zamkniętych. Inne warunki transportu i składowania odpowiadać muszą postanowieniom normy BN-88/B6731-08. 2.1.2. Glina Glina stosowana do tynków powinna zawierać 5-20 % piasku, nie powinna zaś mieć obcych zanieczyszczeń. Powinna ona po ukopaniu leŜakować przez okres zimowy w hałdzie na otwartym powietrzu. Glinę naleŜy, co najmniej 24 godziny wcześniej rozrobić wodą do konsystencji ciekłej, a przed dodaniem do zaprawy usunąć nadmiar wody i dodawać w postaci zawiesiny (o konsystencji gęstej śmietany). MoŜna równieŜ dodawać glinę w postaci proszku. Transport i składowanie: Glina powinna pochodzić z jednego źródła. Pochodzenie gliny i jej jakość określona w pełnej charakterystyce technicznej wykonanej przez producenta, podlega zatwierdzeniu przez Inspektora Nadzoru. Glinę naleŜy przewozić w warunkach zabezpieczających przed rozsypaniem, rozpyleniem, zanieczyszczeniem oraz zmieszaniem z innymi kruszywami. W/w zasad naleŜy przestrzegać przy załadunku i wyładunku. Glinę naleŜy przechowywać w warunkach zabezpieczających ją przed zanieczyszczeniem oraz zmieszaniem z innymi kruszywami.

75 2.2. Piasek i woda Piasek powinien spełniać wymagania obowiązującej normy przedmiotowej, a w szczególności: - nie zawierać domieszek organicznych - mieć frakcje róŜnych wymiarów, a mianowicie: piasek drobnoziarnisty 0,25 - 0,5 mm, piasek średnioziarnisty 0,5 ÷ 1,0 mm, piasek gruboziarnisty 1,0 ÷ 2,0 mm - przy zastosowaniu cementu białego lub kolorowego zawartość pyłów mineralnych o średnicy poniŜej 0,05 mm nie powinna być większa niŜ 1 % masy cementu. Do spodnich warstw tynku naleŜy stosować piasek gruboziarnisty, do warstw wierzchnich średnioziarnisty. Do gładzi piasek powinien być drobnoziarnisty i przechodzić całkowicie przez sito o oczkach 0,5 mm. Transport i składowanie: Kruszywo powinno pochodzić z jednego źródła. Pochodzenie kruszywa i jego jakość określona w pełnej charakterystyce technicznej wykonanej przez producenta, podlega zatwierdzeniu przez Inspektora Nadzoru. Kruszywo naleŜy przewozić w warunkach zabezpieczających przed rozsypaniem, rozpyleniem, zanieczyszczeniem oraz zmieszaniem z innymi kruszywami (np. innych klas, gatunków itp.). W/w zasad naleŜy przestrzegać przy załadunku i wyładunku. Kruszywo naleŜy przechowywać w warunkach zabezpieczających je przed rozfrakcjonowaniem, zanieczyszczeniem oraz zmieszaniem z innymi kruszywami. Woda zarobowa Woda zarobowa powinna spełniać wymagania podane w normie państwowej na wodę do celów budowlanych. Tablica 1. Wymagania ogólne Wymagania powinna odpowiadać barwie wody wodociągowej woda nie powinna wydzielać zapachu gnilnego woda nie powinna zawierać zawiesiny np. grudek, kłaczków PH nie mniej niŜ 4 Barwa Zapach Zawiesina

Metoda badań wg PN-B-32250

Transport i składowanie: Nie określa się wymagań dotyczących transportu i składowania. 2.3. Farby Farby niezaleŜnie od ich rodzaju powinny odpowiadać wymogom norm państwowych lub świadectw dopuszczenia do stosowania w budownictwie. Wszystkie materiały muszą mieć odpowiednie atesty i certyfikaty potwierdzające ich przydatność w budownictwie. W robotach malarskich naleŜy stosować gotowe, produkowane fabrycznie materiały. Materiały malarskie powinny znajdować się w osobno stojącym ognioodpornym budynku (ewent. w części budynku oddzielonej ścianami ogniotrwałymi) z naleŜytą wentylacją - z uwagi na ich łatwopalność. Drzwi magazynu powinny wychodzić bezpośrednio na zewnątrz budynku. Woda: Do przygotowania farb stosować moŜna kaŜdą wodę zdatną do picia. Niedozwolone jest uŜycie wód ściekowych, kanalizacyjnych, bagiennych oraz wód zawierających tłuszcze organiczne, oleje i muł. Rozcieńczalniki: W zaleŜności od rodzaju farb naleŜy stosować: − terpentynę i benzynę - do farb i emalii olejnych − inne rozcieńczalniki przygotowane fabrycznie dla poszczególnych rodzajów farb powin-

76 ny odpowiadać normom państwowym lub mieć cechy techniczne zgodne z zaświadczeniem o jakości wydanym przez producenta oraz z zakresem ich stosowania. Farby budowlane gotowe: Farby emulsyjne wytwarzane fabrycznie Na tynkach moŜna stosować farby emulsyjne na spoiwach z: polioctanu winylu, lateksu butadieno-styrenowego i innych zgodnie z zasadami podanymi w normach i świadectwach ich dopuszczenia przez ITB. • Wyroby chlorokauczukowe − emalia chlorokauczukowa ogólnego stosowania, wydajność – 6-10m2/dm3, max. czas schnięcia – 24h − farba chlorokauczukowa do gruntowania przeciwrdzewna cynkowa 70% szara metaliczna, wydajność – 15-16 m2/dm3, max. czas schnięcia – 8h − kit szpachlowy chlorokauczukowy ogólnego stosowania – biały, do wygładzania podkładu pod powłoki chlorokauczukowe − rozcieńczalnik do wyrobów chlorokauczukowych ogólnego stosowania – biały, do rozcieńczania wyrobów chlorokauczukowych. • Wyroby epoksydowe − gruntoszpachlówka epoksydowa bezrozpuszczalnikowa, chemoodporna, wydajność 6-10m2/dm3, max. czas schnięcia – 24h − farba do gruntowania epoksydowa wg PN-C-81911:1997, wydajność 4,5-5m2/dm3, czas schnięcia -24h − emalia epoksydowa chemoodporna, biała, wydajność 5-6m2/dm3, max. czas schnięcia – 24h − emalia epoksydowa chemoodporna, szara, wydajność 6-8m2/dm3, max. czas schnięcia – 24h • Farby olejne i ftalowe − farby olejne i alkilowe nawierzchniowe ogólnego stosowania, wg PN-C-81901:2002, wydajność 6-10m2/dm3. • Farby akrylowe – do malowania powierzchni ocynkowanych. Wymagania dla farb: − lepkość umowna: min. 60, gęstość max. 1,6 g/cm3, zawartość substancji lotnych w % masy max. 45% − roztarcie pigmentów max. 90 m − czas schnięcia powłoki w temp. 20ºC i wilgotności względnej powietrza 65% do osiągnięcia 5 stopnia wyschnięcia – max 2 godz. − Odporność na działanie wody – po 120 godz. Zanurzenia w wodzie nie moŜe nastąpić spęcherzenie powłoki. Farby powinny być pakowane zgodnie z BN-87/5046-02 w bębny lekkie lub wiaderka stoŜkowe wg BN-82/5046-05 i przechowywane w temperaturze min. +5ºC wg PN-73/C-81400. Środki gruntujące Przy malowaniu farbami emulsyjnymi: − powierzchni betonowych lub tynków zwykłych nie zaleca się gruntowania, o ile świadectwo dopuszczenia nowego rodzaju farby emulsyjnej nie podaje inaczej − na chłonnych podłoŜach naleŜy stosować do gruntowania farbę emulsyjną rozcieńczoną wodą w stosunku 1:3-5 z tego samego rodzaju farby, z jakiej przewiduje się wykonanie powłoki malarskiej. Przy malowaniu farbami olejnymi i syntetycznymi powierzchnie naleŜy zagruntować rozcieńczonym pokostem 1:1.

77 3. SPRZĘT 3.1. Ogólne wymagania dotyczące sprzętu Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną 1.0.0. „Wymagania ogólne”. 3.2. -

Sprzęt, który moŜe być uŜyty do wykonywania robót (podstawowy): środek transportowy samochód dostawczy do 0,9 t Ŝuraw okienny przenośny betoniarka wolnospadowa elektryczna.

Przy robotach malarskich: - pomosty robocze, rusztowania, stoliki tynkarskie, łaty, taczki, mieszadła do tynków i farb - pojemniki i wiadra, betoniarka elektryczna, pędzle, ewent. Ŝuraw okienny przenośny i aparaty natryskowe. 3.3. Pozostały sprzęt i sprzęt zamienny Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną 1.0.0. „Wymagania ogólne”. 4. TRANSPORT 4.1.

Ogólne wymagania dotyczące transportu Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną 1.0.0. „Wymagania ogólne”.

4.2. Wymagania szczegółowe Warunki transportu materiałów przeznaczonych do wykonania tynków są określone: - dla spoiw w punkcie 2.1. - dla piasku w punkcie 2.2. Dla pozostałych materiałów nie określa się warunków transportu. Dostawa - samochodem cięŜarowym, na placu budowy i we wnętrzach - ręcznie. Transport farb: farby naleŜy transportować zgodnie z PN-85/0-79252 i przepisami obowiązującymi w transporcie kolejowym i drogowym. Transport - środkami dostosowanymi do tego celu oraz zabezpieczającymi przewoŜony materiał przed opadami atmosferycznymi, zawilgoceniem, uszkodzeniem opakowań i zanieczyszczeniem, a takŜe przed rozsypaniem i niekontrolowanym zmieszaniem z innymi składnikami. WyŜej wymienionych zasad przestrzegać przy załadunku i wyładunku. 5. WYKONANIE ROBÓT 5.1. Przygotowanie podłoŜa pod tynki Przygotowanie podłoŜa po robotach murarskich konstrukcyjnych lub remontowych oraz robotach instalacyjnych, elektrycznych i teletechnicznych - w murze ceglanym spoiny powinny być nie zapełnione zaprawą, na głębokość 10 – 15 mm od lica muru. JeŜeli mur jest wykonany na spoiny pełne, naleŜy je wyskrobać na głębokość jak wyŜej lub zastosować specjalne środki zapewniające naleŜytą przyczepność tynku do podłoŜa. Bezpośrednio przed tynkowaniem podłoŜe naleŜy oczyścić z kurzu szczotkami oraz usunąć plamy z rdzy i substancji tłustych. Plamy z substancji tłustych moŜna usunąć przez zmycie 10 % roztworem szarego mydła lub przez wypalenie 1ampą, benzynową Nadmiernie suchą, powierzchnię muru naleŜy zwilŜyć wodą. W przypadku zastosowania w murze bloczki rozbiórkowej naleŜy wykuć bloczki przesiąknięte sadzą z przewodów dymowych i uzupełnić mur cegłami nowymi. Oczyszczone podłoŜe bezpośrednio przed tynkowaniem obficie zmyć wodą.

78 5.2. Przygotowanie zapraw tynkarskich Zaprawa cementowo - wapienna Dla zapraw cementowo - wapiennych do wykonania tynków wewnętrznych moŜna stosować następujące proporcje - cement marki 35; ciasto wapienne: piasek 1:1:9, 1:1,5:8, 1:2:10. Sposób przygotowania zaprawy jest następujący: a) miesząc składniki sypkie (cement, wapno suchogaszone i piasek) aŜ do uzyskania jednolitej mieszaniny b) dodać wodę i mieszać do uzyskania jednorodnej masy. W przypadku stosowania dodatków sypkich naleŜy je miesząc na sucho z cementem, przed zmieszaniem go z pozostałymi składnikami sypkimi. W przypadku dodatków ciekłych, np. ciasta wapiennego zamiast wapna hydratyzowanego, naleŜy je rozprowadzić w wodzie, przed dodaniem do składników sypkich. Przy mechanicznym sposobie przygotowywania zaprawy, kolejność wykonywania czynności pozostaje taka sama jak przy przygotowywaniu ręcznym (j. w.), tylko przy uŜyciu mieszarki. 5.3. Wykonanie tynków Tynki cementowo - wapienne 5.3.1. Wykonanie ręczne tynków dwuwarstwowych Do wyznaczenia powierzchni tynku uŜywa się pionu, sznura i gwoździ, które wbija się co 1,5 m wzdłuŜ długości i wysokości ściany. Dookoła tych gwoździ wykonuje się placki z zaprawy i wygładza je równo z główką gwoździa. Następnie miedzy plackami narzuca się pasy z zaprawy i ściąga je równo z powierzchni placków. Pasy te spełniają rolę prowadnic przy narzucaniu i wyrównywaniu warstwy tynku. DuŜym ułatwieniem jest zastosowanie zamiast pasów listew drewnianych lub stalowych. Tynki dwuwarstwowe powinny być wykonywane z obrzutki i narzutu. Rodzaj obrzutki naleŜy uzaleŜnić od rodzaju podłoŜa. Narzut powinien być wyrównany i zatarty jednolicie na ostro (tynk kat. II) lub na gładko (tynk kat. III). Marka zaprawy na narzut powinna być niŜsza niŜ na obrzutkę. Obrzutkę na podłoŜach ceramicznych i z betonów kruszywowych naleŜy wykonywać z zaprawy bardzo rzadkiej (cementowej 1:1), o grubości nie przekraczającej 3÷4 mm na ścianach i 4 mm na suficie. Konsystencja zaprawy cementowej lub cementowej obrzutki powinna wynosić 10÷12 cm zanurzenia stoŜka. Narzut stanowi drugą warstwę tynku wykonywaną po lekkim stwardnieniu obrzutki i skropieniu jej wodą. Grubość narzutu powinna wynosić 8÷15 mm, a gęstość zaprawy nie powinna przekraczać 9 cm zanurzenia stoŜka. Po naniesieniu narzutu następuje równanie go za pomocą łaty. Narzut w naroŜach wyrównuje się za pomocą pac w kształcie kątownika, narzut zaś na wrębach, na słupach itp. - specjalnymi wzornikami. Narzut zaciera się na gotowo pacą drewnianą. 5.3.2. Wykonanie mechaniczne tynków Kolejność czynności przy mechanicznym wykonywaniu tynków na oczyszczonym i przygotowanym podłoŜu jest następująca: a) wyznaczenie lica powierzchni tynku, b) mechaniczne wykonanie obrzutki, c) mechaniczne wykonanie narzutów, d) mechaniczny narzut gładzi z mechanicznym lub ręcznym zatarciem, e) ręczne wykańczanie tynków, tj. wykonanie ościeŜy, gzymsów, wyskoków itp.

79 Dokładną recepturę zaprawy naleŜy ustalać kaŜdorazowo po dostarczeniu na budowę nowej partii składników lub przy zmianie wilgotności dostarczonych składników. Czas 1 cyklu mieszania zaprawy od chwili załadowania do mieszarki ostatniego składnika powinien wynosić nie mniej niŜ 2 minuty. KaŜdorazowo naleŜy sprawdzać stan węŜy oraz ich połączeń i mocowań. Przed rozpoczęciem tynkowania naleŜy przepompować przez węŜe 2 wiadra mleka wapiennego w celu zwiększenia poślizgu zaprawy. Końcówkę tynkarską, naleŜy prowadzić ruchem ciągłym wahadłowo - posuwistym, zachowując optymalna odległość końcówki od powierzchni tynkowanej, a mianowicie: a) nanoszenie obrzutki i gładzi - przy średnicy dyszy 11÷12 mm ok. 40 cm, przy średnicy dyszy 13÷14 mm ok. 30 cm, b) nanoszenie narzutu - przy średnicy dyszy 11÷12 mm ok. 20 cm, przy średnicy dyszy 13 – 14 mm ok. 18cm. Narzut naleŜy ściągać pacą drewnianą. Przy mechanicznym nanoszeniu gładzi zaprawę naleŜy narzucać pasmami, przy czym przerwy między pasmami nie powinny być szersze niŜ pasma. Następnie wypełnia się przerwy między pasmami. Grubość gładzi po ręcznym jej wyrównaniu powinna wynosić 2 mm. 5.3.3. Lista kontrolna do sprawdzenia stanu podłoŜa pod tynk Cecha Wilgotność

Równość podłoŜa Przywierające ciała obce, kurz, zabrudzenia Luźne i zwietrzałe części podłoŜa Resztki oleju szalunkowego względnie środków antyadhezyjnych

Słaba chłonność podłoŜa betonowego bez środków antyadhezyjnych

1

Metoda kontroli Wygląd Próba ścierania Próba zwilŜania

Wynik kontroli Ciemny kolor Odczucie wilgoci Powolne wchłanianie wilgoci lub jej brak Sprawdzanie przy Nierówności pomocy łaty Wygląd RóŜnica w kolorze Próba ścierania Kurzenie się

Próba drapania (skrobania) Próba ścierania Próba zwilŜania Światło ultrafioletowe

Wygląd Próba ścierania Próba zwilŜania

Środki zaradcze Odczekać aŜ podłoŜe odpowiednio wyschnie1

Wyrównać, jeŜeli powyŜej dopuszczalnych2 Oczyszczenie przy pomocy kielni, szczotki, miotły, itp., względnie wody i pozostawienie do wyschnięcia Odłupywanie się części Dokładne usuniecie zanieczyszpodłoŜa czeń przy pomocy szpachli, szczotki stalowej, miotły Piaszczenie się Woda nie wsiąka (tworzy Oczyszczenie przy pomocy pary krople) wodnej z dodatkiem środków, Fluoroscencyjne świece- zmycie czystą wodą i pozostawienie do wyschnięcia lub zastosowanie nie środków specjalnych

Powierzchnia błyszcząca Powierzchnia gładka Beton nie zmienia koloru z jasnego na ciemny, nie wchłania kropelki wody

W przypadku tynków zawierających gips: zastosować mostek zwiększający przyczepność3, w przypadku tynków cem.-wap.: zastosować środek zwiększający przyczepność

Wymagany ewentualny pomiar wilgotności szczątkowej betonu wykonuje się przy pomocy wilgotnościomierza elektrycznego lub próby suszenia a materiał do badania pobiera się z głębokości 2÷4cm. 2 Dopuszczalne odchyłki podano w normach: PN-68/B-10020, PN-80/B-10021, PN-69/B-10023, PN-68/B-10024 PN70/B-10026. 3 Mostki przyczepnościowe dla tynków zawierających gips nie nadają się pod tynki cementowo — wapienne.

80 Silna chłonność pozostałych podłoŜy tynkarskich (nie beton) Złuszczenie i powierzchniowe odspojenie betonu

Próba zwilŜenia

Próba drapania (skrobania Próba zwilŜania

Wykwity

Wygląd

Temperatura: 1. powietrza w pomieszczeniu 2. podłoŜą

Pomiar: 1.termomoetr 2.termomoetr do mierzenia temp. podłoŜa

Bardzo szybko zmienia kolor z jasnego na ciemny Odrywanie się, łuszczenie Niska chłonność podłoŜa, w zarysowaniach przebarwienie (mocne wchłanianie wody) Wykwity solne

PoniŜej + 5° C

Obrzutka wstępna, środek wyrównujący chłonność Szczotkowanie szczotką stalową, piaskowanie, szlifowanie

Szczotkowanie na sucho, o ile konieczne naniesienie mostka adhezyjnego, względnie innego środka zwiększającego przyczepność Ogrzewanie i wietrzenie pomieszczenia i dostateczne nagrzanie podłoŜa

Wymagania dla tynków zgodnie z tabelą nr 5 PN-70/B-10100 Kategoria Odchylenia potynku wierzchni tynku od płaszczyzny i odchylenie od linii prostej III Nie większe niŜ 3 mm i w liczbie nie większej niŜ 3 na całej długości łaty kontrolnej 2 m

odchylenie powierzchni i krawędzi od kierunku Pionowego Poziomego

Nie większe niŜ 2 mm na 1 m i ogółem nie więcej niŜ 4 mm w pomieszczeniach do 3,5 m wysokości oraz nie więcej niŜ 6 mm w pomieszczeniach powyŜej 3,5 m wysokości

Odchylenie przecinających się płaszczyzn od kąta przewidzianego w Projektu Nie większe niŜ 3 mm Nie większe niŜ 3 na 1 m i ogółem nie mm na 1 m więcej niŜ 6 mm na całej powierzchni ograniczonej przegrodami pionowymi ( ściany, belki itp.)

5.4. Roboty malarskie Malowanie ścian i sufitów moŜna wykonywać po: - wyschnięciu podłoŜa i miejsc reperowanych - osadzeniu i dopasowaniu stolarki - ukończeniu robót instalacyjnych, sanitarnych i elektrycznych - wykonaniu posadzek - dokładnym sprzątnięciu pomieszczeń - akceptacji kolorystyki przez Zamawiającego. Przygotowanie podłoŜy PodłoŜe posiadające drobne uszkodzenia powierzchni powinny być naprawione przez wypełnienie ubytków zaprawą. Powierzchnie powinny być oczyszczone z kurzu i brudu, wystających drutów, nacieków zaprawy itp. Odstające tynki naleŜy odbić, a ewentualne rysy poszerzyć i ponownie wypełnić zaprawą cementowo-wapienną. Powierzchnie metalowe powinny być oczyszczone, odtłuszczone zgodnie z wymaganiami normy PN-70/H-97050.

81

Gruntowanie Przy malowaniu farbami emulsyjnymi do gruntowania stosować farbe emulsyjną tego samego rodzaju z jakiej ma być wykonana powłoka lecz rozcieńczoną wodą w stosunku 1:3-5 lub gotowymi płynami do gruntowania. Przy malowaniu farbami olejnymi i syntetycznymi powierzchnie gruntować pokostem. Przy malowaniu farbami chlorokauczukowymi elementów stalowych stosuje się odpowiednie farby podkładowe. Przy malowaniu farbami epoksydowymi powierzchnie pokrywa się gruntoszpachlówką epoksydową. Wykonanie powłok malarskich − Powłoki z farb emulsyjnych powinny być niezmywalne, przy stosowaniu środków myjących i dezynfekujących. Powłoki powinny dawać aksamitno-matowy wygląd powierzchni, bez uszkodzeń, smug, plam i śladów pędzla. Barwa powłok powinna być jednolita, bez smug i plam. − Powłoki z farb i lakierów olejnych i syntetycznych powinny mieć barwę jednolitą, zgodną ze wzorcem, bez smug i zacieków, uszkodzeń, zmarszczeń, plam i zmiany odcienia. Powłoki powinny mieć jednolity połysk. Przy malowaniu wielowarstwowym naleŜy na poszczególne warstwy stosować farby w róŜnych odcieniach Roboty malarskie wewnątrz pomieszczeń powinny być wykonane w temp. umiarkowanej. Zaleca się temperaturę: • + 15°C - przy farbach wodorozcieńczalnych • + 20°C - przy wyrobach lakierowych • poniŜej + 5°C - nie naleŜy malować.

6. KONTROLA JAKOŚCI ROBÓT 6.1. Zasady ogólne Tynki Sprawdzenie zgodności z Dokumentacją Techniczną naleŜy przeprowadzać przez porównanie wykonanych tynków z dokumentacją opisową i rysunkową według protokołów badań kontrolnych i atestów jakości materiałów, protokołów odbiorów częściowych podłoŜa i podkładu oraz stwierdzenie wzajemnej zgodności za pomocą oględzin zewnętrznych i pomiarów. NaleŜy przeprowadzić: - badanie przyczepności tynku do podłoŜa poprzez opukiwanie tynku lekkim młotkiem - badania grubości tynku poprzez wycięcie pięciu otworów o średnicy około 30 mm w ten sposób, aby podłoŜe było odsłonięte lecz nie naruszone - sprawdzenie sposobu wykonania obrzutki - sprawdzenie wykonania narzutu z tynku wewnętrznego - sprawdzenie wykonania gładzi - sprawdzenie kolorystyki i jakości robót malarskich. Malowania • Powierzchnia do malowania: − sprawdzenie wyglądu powierzchni − sprawdzenie wsiąkliwości − sprawdzenie wysychania podłoŜa

82 − sprawdzenie czystości. Sprawdzenia wyglądu powierzchni pod malowanie wykonać naleŜy przez oględziny zewnętrzne. Sprawdzenie wsiąkliwości naleŜy wykonać przez spryskanie powierzchni przewidzianej pod malowanie kilku kroplami wody. Ciemniejsza plama zwilŜonej powierzchni powinna nastąpić nie wcześniej niŜ po 3 sek. • Roboty malarskie Badanie powłok przy ich odbiorze naleŜy przeprowadzić po zakończeniu ich wykonania: − dla farb emulsyjnych nie wcześniej niŜ po 7 dniach − dla pozostałych – nie wcześniej niŜ po 14 dniach. Badania przeprowadza się przy temperaturze powietrza nie niŜszej niŜ +5ºC, przy wilgotności powietrza mniejszej od 65%. Badania powinny obejmować: − sprawdzenia wyglądu zewnętrznego − sprawdzenie zgodności barwy ze wzorcem − dla farb olejnych i syntetycznych: sprawdzenie powłok na zarysowanie i uderzenia, sprawdzenie elastyczności i twardości oraz przyczepności zgodnie z odpowiednimi normami państwowymi. Jeśli badania dadzą wynik pozytywny – roboty malarskie naleŜy uznać za wykonane poprawnie. Gdy którekolwiek z badań da wynik ujemny – naleŜy usunąć wykonane powłoki częściowo lub całkowicie, i wykonać powtórnie. 6.1.1. Program Zapewnienia Jakości Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną nr 1.0.0. „Wymagania ogólne”. 6.1.2. Zasady kontroli jakości robót Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną nr 1.0.0. „Wymagania ogólne”. Zgodnie z punktem 5.3.3 6.1.3. Badania i pomiary Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną nr 1.0.0. „Wymagania ogólne”. 6.1.4. Raporty z badań Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną nr 1.0.0. „Wymagania ogólne”. 6.1.5. Badania prowadzone przez Inspektora Nadzoru Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną nr 1.0.0. „Wymagania ogólne”. 6.1.6. Certyfikaty i deklaracje Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną nr 1.0.0. „Wymagania ogólne”. 6.1.7. Dokumenty budowy a) Dziennik budowy b) Rejestr obmiarów c) Dzienniki laboratoryjne d) Pozostałe dokumenty Przechowywanie dokumentów budowy - zgodnie ze Specyfikacją Techniczną 1.0.0. „Wymagania ogólne”. 6.2.Kontrola, pomiary i badania 6.2.1. Badania przed przystąpieniem do robót Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną 1.0.0. „Wymagania ogólne”.

83 7. OBMIAR ROBÓT 7.1. Ogólne zasady obmiaru robót Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną 1.0.0. „Wymagania ogólne”. 7.2. Zasady określania ilości robót i materiałów Jednostką obmiarową robót jest [m2] powierzchni zamalowanej wraz z przygotowaniem podłoŜa pod malowanie, przygotowaniem farb, ustawieniem i rozebraniem rusztowań lub drabin malarskich oraz uporządkowaniem stanowiska pracy. Ilość robót określa się na podstawie projektu z uwzględnieniem zmian zaakceptowanych przez Inspektora Nadzoru i pomiarów dokonanych w naturze. 7.3. Urządzenia i sprzęt pomiarowy Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną 1.0.0. „Wymagania ogólne”. 7.4. Czas przeprowadzania obmiaru Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną 1.0.0. „Wymagania ogólne”. 8. ODBIÓR ROBÓT 8.1. Rodzaje odbiorów robót Roboty podlegają następującym etapom odbioru robót: a) odbiór robót zanikających i ulegających zakryciu b) odbiór częściowy c) odbiór ostateczny d) odbiór pogwarancyjny. Dla robót malarskich Odbiór podłoŜa Zastosowane do przygotowania podłoŜa materiały powinny odpowiadać wymaganiom zawartym w normach państwowych lub świadectwach dopuszczenia do stosowania w budownictwie. PodłoŜe posiadające drobne uszkodzenia powinno być naprawione i przygotowane wg 5.4. Odbiór robót malarskich − Sprawdzenie wyglądu zewnętrznego powłok malarskich polegające na stwierdzeniu równomiernego rozłoŜenia farby, jednolitego natęŜenia barwy i zgodności ze wzorcem producenta, braku prześwitów i dostrzegalnych skupisk lub grudek nie roztartego pigmentu lub wypełniaczy, braku plam, smug, zacieków, pęcherzy odstających płatów powłok, widocznych okiem śladów pędzla itp., w stopniu kwalifikującym powierzchnię malowaną do powłok o dobrej jakości wykonania. − Sprawdzenie odporności powłoki na wycieranie polegające na lekkim, kilkakrotnym potarciu jej powierzchni miękką, wełnianą lub bawełnianą szmatką kontrastowego koloru. − Sprawdzenie odporności powłoki na zarysowanie. − Sprawdzenie przyczepności powłoki do podłoŜa na próbie poderwania ostrym narzędziem od podłoŜa. − Sprawdzenie odporności powłoki na zmywanie wodą, polegające na zwilŜeniu badanej powłoki przez kilkakrotne potarcie mokrą szczotką lub szmatką. Wyniki odbiorów powinny być kaŜdorazowo wpisywane do Dziennika Budowy. 8.2. Odbiór robót zanikających lub ulegających zakryciu Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną 1.0.0. „Wymagania ogólne”. 8.3. Odbiór częściowy Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną 1.0.0. „Wymagania ogólne”.

84 8.4. Odbiór ostateczny robót Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną 1.0.0. „Wymagania ogólne”. 8.4.1. Zasady odbioru ostatecznego robót Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną 1.0.0. „Wymagania ogólne”. 8.4.2. Dokumenty odbioru ostatecznego Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną 1.0.0. „Wymagania ogólne”. 8.5. Odbiór pogwarancyjny Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną 1.0.0. „Wymagania ogólne”. 9. PODSTAWA PŁATNOŚCI 9.1. Ustalenia ogólne Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną nr 1.0.0. „Wymagania ogólne”. 10. PRZEPISY ZWIĄZANE 10.1. Polskie Normy − PN-86/B-02355 - Tolerancja wymiarów w budownictwie. Postanowienia ogólne − PN-85/B-04500 - Zaprawy budowlane. Badania cech fizycznych i wytrzymałościowych − PN-70/B-10100 - Roboty tynkowe. Tynki zwykłe. Wymagania i badania przy odbiorze − PN-62/C-81502 - Szpachlówki i kity szpachlowe. Metody badań − PN-B-10109:XI 1998 - Tynki i zaprawy budowlane. Suche mieszanki tynkarskie − PN-90/B-14501 - Zaprawy budowlane zwykłe − PN-B-19701 - Cementy powszechnego uŜytku − PN 90/B-30020 - Wapno budowlane. Wymagania − PN-88/B-32250 - Materiały budowlane. Woda do betonów i zapraw − PN-ISO 3443-1:Xll 1994 - Tolerancje w budownictwie. Podstawowe zasady oceny i określenia − PN-75/C-04630 - Woda do celów budowlanych. Wymagania i badania − BN-84/6112-15 - Szpachlówka chlorokauczukowa ogólnego stosowania biała − PN-69/B-10280 - Roboty malarskie budowlane farbami wodnymi i wodorozcieńczalnymi. Wymagania i badania techniczne przy odbiorze − PN-69/B-10285 - Roboty malarskie budowlane farbami lakierowymi. Wymagania i badania techniczne przy odbiorze − BN-76/6113-32 - Farby do gruntowania przeciwrdzewne cynkowe − PN-C-81900:1997 - Farby wodorozcieńczalne do gruntowania nanoszone metodą zanurzenia − PN-C-81901:2002 - Farby olejne i alkilowe − PN-C-81911:1997 - Farby epoksydowe do gruntowania odporne na czynniki chemiczne − BN-76/6115-17 - Emalie chlorokauczukowe ogólnego stosowania − BN-80/6117-05 - Farby emulsyjne do wymalowań wewnętrznych − BN-70/6113-32 - Farby epoksypoliamidowe do gruntowania − PN-C-81932:1997 - Emalie epoksydowe chemoodporne − PN-71/H-97053 - Ochrona przed korozją. Malowanie konstrukcji stalowych. Ogólne wytyczne − PN-73/C-81400 - Wyroby lakierowe. Pakowanie, przechowywanie, transport − PN-70/H-97051 - Ochrona przed korozją. Przygotowanie stali, staliwa i Ŝeliwa do malowania

85 − PN-70/H-97050 - Ochrona przed korozją. Wzorce jakości przygotowania Powierzchni stali do malowania 10.2. Materiały pomocnicze − Dz. U. nr 75/2002 - ,,Warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie” − Aprobata Techniczna Instytutu Techniki Budowlanej odpowiednia dla zastosowanego materiału okładzinowego − ,,Warunki techniczne wykonania i odbioru robót budowlano - montaŜowych” Tom I ,,Budownictwo ogólne” − „ Poradnik majstra budowlanego” Arkady, Warszawa 1997.

86

SPECYFIKACJE TECHNICZNE (ST) WYKONANIA I ODBIORU ROBÓT BUDOWLANYCH

ROBOTY BUDOWLANE

SST 1.2.0 – ROBOTY BUDOWLANE SST 1.2.7 – ROBOTY OKŁADZINOWE - CERAMICZNE

Opracowała: mgr inŜ. Dorota Bułka - upr. bud. nr 203/Sz/90 upr. bud. nr 53/Sz/92

SPIS TREŚCI: 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. 10.

Wstęp Materiały Sprzęt Transport Wykonanie robót Kontrola jakości Obmiar robót Odbiór robót Podstawa płatności Przepisy związane

87 1. WSTĘP 1.1. Przedmiot Szczegółowej Specyfikacji Technicznej (SST) Przedmiotem niniejszej specyfikacji technicznej są wymagania dotyczące wykonania i odbioru robót budowlanych związanych z remontem, przebudową, rozbudową i nadbudową budynku stanowiącego siedzibę Zespołu Szkół Muzycznych w Szczecinie, usytuowanego przy ul. Staromłyńskiej 13 w Szczecinie. Podstawą opracowania niniejszej SST jest Dokumentacja Projektowa wielobranŜowa, przepisy obowiązującego prawa, normy i zasady sztuki budowlanej. 1.2. Zakres stosowania SST Specyfikacja Techniczna jest stosowana jako dokument przetargowy i kontraktowy przy zleceniu i realizacji robót wymienionych w punkcie 1.1. 1.3. Zakres robót objętych ST Roboty, których dotyczy specyfikacja, obejmują wszystkie podstawowe czynności umoŜliwiające i mające na celu wykonanie okładzin ceramicznych na podłoŜach, tj. na ścianach budynku szkoły. Ustalenia zawarte w niniejszej specyfikacji obejmują: a) warunki przystąpienia do wykonywania robót okładzinowych b) wykonanie okładzin ceramicznych. 1.4. Określenia podstawowe Określenia podane w niniejszej ST są zgodne z obowiązującymi odpowiednimi normami oraz określeniami podanymi w ST 1.0.0 - „Wymagania ogólne” – pkt. 1.4. 1.5. Ogólne wymagania dotyczące robót Wykonawca robót jest odpowiedzialny za jakość ich wykonania oraz za zgodność z dokumentacją projektową, ST i poleceniami Inspektora Nadzoru. Ogólne wymagania dotyczące robót podano w ST 1.0.0 - „Wymagania ogólne” – pkt. 1.5. 1.6. Wspólny Słownik Zamówień (CPV) – nazwy i kody grup, klas i kategorii robót Dział 45000000-7

Grupa

Klasa

Kategoria

45400000-1 45430000-0 45431000-7 45431100-8 45431200-9 45432000-4 45432210-9

Nazwa Roboty budowlane Roboty wykończeniowe w zakresie obiektów budowlanych Pokrywanie podłóg i ścian Kładzenie płytek Kładzenie terakoty Kładzenie glazury Kładzenie i wykładanie podłóg, ścian i tapetowanie ścian Wykładanie ścian

1.7. Określenia podstawowe Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną 1.0.0. „Wymagania ogólne”.

88 2. WYMAGANIA DOTYCZĄCE MATERIAŁOW BUDOWLANYCH

Materiałami stosowanymi przy wykonaniu robót wg zasad niniejszej specyfikacji są: 2.1. Zaprawa Do mocowania okładzin ceramicznych do podłoŜa moŜna stosować, w zaleŜności od rodzaju podłoŜa, miejsca zamocowania, warunków eksploatacyjnych oraz od rodzaju elementów okładzinowych, zaprawy cementowe, cementowo - wapienne oraz zaprawy polimerowo - cementowe (na dyspersji wodnej polioctanu winylu). Zaprawy gipsowe i gipsowo - wapienne marki 0,3 moŜna stosować wyłącznie w pomieszczeniach suchych i nie naraŜonych na zawilgocenie. Na dokładnie wyrównanym podłoŜu moŜna stosować takŜe odpowiednie kleje (np. klej lateksowy ekstra). Spoiwo do mocowania okładzin musi charakteryzować się elastycznością i odpornością na zawilgocenie. Wytrzymałość zaprawy stosowanej do i mocowania okładzin powinna wynosić: - dla zapraw cementowych - 5 - 8 MPa - dla zapraw cementowo - wapiennych - 3 - 5 MPa Zaprawa powinna być wykonana zgodnie z zasadami ujętymi w PN-B-03002/99. Transport i składowanie Zaprawę naleŜy przewozić i przechowywać w szczelnie zamkniętych workach, w suchych warunkach (najlepiej na paletach). Chronić przed wilgocią. Okres przydatności do uŜycia zaprawy wynosi około 6÷12 miesięcy od daty produkcji umieszczonej na opakowaniu. 2.2. Materiały okładzinowe ceramiczne Okładziny wewnętrzne mogą być wykonywane z płytek i kształtek ceramicznych szkliwionych (glazura), płytek kamionkowych zwykłych, mrozoodpornych i kwasoodpornych, płytek klinkierowych i płytek fajansowych. W projekcie budowlanym ww. obiektu załoŜono płytki ceramiczne szkliwione. Płytki i kształtki szkliwione powinny mieć czerep drobnoporowaty, gładką i lśniącą powierzchnię licową (pokrytą szkliwem), a stronę montaŜową - nieszkliwioną, Ŝeberkowaną. Nasiąkliwość płytek nie powinna być większa niŜ 14 %. Płytki te muszą odpowiadać wymaganiom norm państwowych lub świadectwom dopuszczenia ich do stosowania w budownictwie. Wzory i kolorystyka płytek wymagają akceptacji Inwestora. Transport i składowanie Zwykle płytki sprzedawane są w paczkach zawierających 1-1,5m2 ; liczbę płytek oblicza się dla kaŜdej ściany oddzielnie, a płytki które mają być przycięte - liczy się jako całe. Zaleca się kupić kafle z pewnym zapasem przy układaniu prostym ok. 10 % więcej, przy układaniu w karo 1520% więcej. 2.3. Elementy uzupełniające Elementami uzupełniającymi są: plastikowe wkładki dystansowe lub listewki do zachowania jednolitej szerokości spoin oraz flizówki z PVC do wykańczania naroŜników wypukłych i listwy przyścienne z polichlorku winylu klejone. 3. WYMAGANIA DOTYCZĄCE SPRZĘTU I MASZYN Wykonawca przystępujący do wykonania okładzin ceramicznych winien wykazać się moŜliwością korzystania z maszyn i sprzętu gwarantujących właściwą tj. spełniającą wymagania ST jakość robót.

89

4. WYMAGANIA DOTYCZACE ŚRODKÓW TRANSPORTU Warunki transportu materiałów są określone: — dla zaprawy w punkcie 2.1 — dla płytek ceramicznych w punkcie 2.2. Dla pozostałych materiałów nie określa się warunków transportu. 5. WYKONANIE ROBÓT 5.1. Warunki przystąpienia do robót okładzinowych Okładziny ceramiczne wewnątrz budynku moŜna wykonywać po: a) wykonaniu robót budowlanych, jak: wykonanie podłoŜa pod posadzki, osadzenie ościeŜnic drzwiowych, szaf ściennych, okucie i dopasowanie stolarki itp. b) wykonaniu robót tynkowych na wszystkich powierzchniach i robót malarskich na powierzchniach ścian, na których nie będzie wykonana okładzina c) wykonaniu robót instalacyjnych (wodociągowych, kanalizacyjnych, elektrycznych i centralnego ogrzewania), z wyjątkiem tzw. białego montaŜu i załoŜenia armatury oświetleniowej d) wykonaniu robót podłogowych bez zamontowania listew przypodłogowych (tylko w przypadku wykładzin przyklejonych), z wyjątkiem wykładzin dywanowych. Okładziny wewnętrzne powinny być wykonane me wcześniej niŜ po upływie 4 miesięcy, licząc od daty zakończenia budowy w stanie surowym. Przygotowanie podłoŜa przed ułoŜeniem płytek w zaleŜności od rodzaju zaprawy tynkarskiej oraz stopnia zawilgocenia: Rodzaj zawilgoceW1 nia Przykłady korytarze, toalety, klatki schodowe Tynk cementowy Tynk cem. – wap.

Tynk gipsowy

W2

W3

W4

w pom. mieszk.: w pom. mieszk.: na- w zakładach: kuchkuchnie, w zakłatryski w umywalnie, natryski pralnie dach toalety niach i łazienkach nie są konieczne Ŝadne prace przygotowawcze uszczelnienie powierzchni brak przygotowań alternatywne uszczelnienie pouszczelnienie powierzchni wierzchni brak przygotowań4 gruntowanie pouszczelnienie ponie stosować tynwierzchni wierzchni ków gipsowych

5.2. Zasady wykonywania okładzin ceramicznych Okładziny ceramiczne powinny być mocowane do podłoŜa z warstwą wyrównującą lub bezpośrednio do równego i gładkiego podłoŜa (np. do tynku). Przed połoŜeniem płytek naleŜy zagruntować tynk środkiem do gruntowania wgłębnego (szczególnie jeśli jest to tynk gipsowy). W przypadku obszaru naraŜonego na oddziaływanie wody rozpryskowej, np. za wanną lub natryskiem, powinien być zastosowany środek izolacyjny. W strefie naroŜników i styków naleŜy zastosować taśmę uszczelniającą

4

Przestrzegać danych producenta kleju do płytek

90 PodłoŜe pod okładziny ceramiczne mogą stanowić nieotynkowane lub otynkowane mury z elementów drobnowymiarowych oraz ściany betonowe monolityczne lub montowane z elementów wielkopłytowych lub wielkoblokowych. Projekt zakłada wykonanie okładziny z płytek ceramicznych na tynkach. PodłoŜe pod płytki musi być suche i wolne od pyłu. W przypadku tynków z gotowych gipsowych mieszanek tynkarskich zaleca się Ŝeby zawartość wilgoci w podłoŜu nie była większa niŜ 1 % (wg zalecenia producenta tynków). Powierzchnie o dość znacznych nierównościach, naleŜy wyrównać zaprawą o wytrzymałości nie niŜszej niŜ 5 MPa po uprzednim nakuciu podłoŜa, jego oczyszczeniu i zmoczeniu. Przy nierównościach podłoŜa do 3mm wystarczające jest nałoŜenie cienkiej warstwy wygładzającej, np. mieszaniny kleju lateksowego extra z cementem, lub wykonanie tynku pocienionego. Elementy ceramiczne powinny być posegregowane wg wymiarów, gatunków i odcieni barwy (co jest szczególnie istotne w przypadku płytek o szkliwie barwnym), a przed przystąpieniem do ich mocowania - moczone w ciągu 2-3 godzin w wodzie czystej. Zastosowanie płytek w dwóch lub więcej kolorach wymaga uprzedniego zaprojektowania ich układu. Przed przystąpieniem do osadzania elementów okładzinowych naleŜy ustalić obrys okładziny, wyznaczyć połoŜenie jej powierzchni oraz określić poziom górnej krawędzi elementów w poszczególnych rzędach za pomocą naciągniętego sznura. Osadzenie elementów okładzinowych naleŜy wykonywać od dołu po stwardnieniu podkładu (po upływie 16 do 20 godzin). JeŜeli istnieje moŜliwość działania na okładzinę temperatury ponad 35°C, konieczne jest zastosowanie zaprawy cementowej o wytrzymałości nie niŜszej niŜ 5 MPa. W celu umocowania płytek, na tylną Ŝeberkowaną ich powierzchnię nakłada się taką samą zaprawę jak zaprawa podkładu i płytkę dociska się do podkładu. Dociśniętej płytki nie wolno przesuwać. Po ułoŜeniu całego rzędu płytek usuwa się nadmiar zaprawy i rozpoczyna układanie następnego rzędu, sprawdzając pionowość ustawienia krawędzi płytek. Temperatura powietrza w czasie układania płytek powinna wynosić, co najmniej +50C. Spoiny powinny stanowić proste, ciągłe linie pionowe i poziome. W celu zagwarantowana jednolitej szerokości spoin moŜna stosować wkładki dystansowe lub listewki odpowiedniej grubości. Dopasowywanie płytek ceramicznych w naroŜnikach i obrabianie potrzebnych otworów odbywa się przez docinanie płytek. NaleŜy pamiętać, aby ostatni rząd i równieŜ naroŜe wypukle były wykończone flizówkami z PCV. Po upływie 5 do 7 dni od wykonania okładziny wypełnia się spoiny odpowiednio dobraną kolorystycznie zaprawą do fugowania, przygotowywaną zgodne z zaleceniami producenta. Na dokładnie wyrównanym podkładzie mogą być mocowane cienkie płytki ceramiczne za pomocą klejów. Powierzchnie te pod względem ich równości i gładkości powinny spełniać wymagania co najmniej dla tynku dwuwarstwowego kat. III. Układanie płytek na kleju lateksowym extra rozpoczyna się od rozprowadzenia na podłoŜu szpachlą warstwy kleju grubości około 2mm, wymieszanego z cementem marki 25 w stosunku wagowym 1:1 do 1:5. Do tak rozprowadzonej warstwy kleju przykleja się płytki w takiej samej kolejności jak przy układaniu na zaprawie. Przykładając płytkę do podłoŜa naleŜy ją przesunąć o 10-15 mm po powierzchni nałoŜonego kleju do pozycji, jaką zająć ma w układanej warstwie. Przesunięcie to nie powinno spowodować zgarnięcia kleju na podłoŜu. Wykonanie fragmentu okładziny na nałoŜonej partii kleju powinno nastąpić w ciągu 15min. Po wykonaniu całej okładziny naleŜy powierzchnie płytek dokładnie oczyścić z nadmiaru kleju lub plam. Odchylenie krawędzi płytek od kierunku pionowego lub poziomego nie powinno być większe od 2 mm/m, odchylenie powierzchni okładziny od płaszczyzny nie większe niŜ 2 mm na długości łaty dwumetrowej.

91

6. KONTROLA JAKOŚCI ROBÓT 6.1. Zasady ogólne Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną nr 1.0.0. „Wymagania ogólne”. 6.2. Kontrola, pomiary i badania Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną nr 1.0.0. „Wymagania ogólne”. 7. OBMIAR ROBÓT 7.1. Ogólne zasady obmiaru robót Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną nr 1.0.0. „Wymagania ogólne”. 7.2. Zasady określania ilości robót i materiałów Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną nr 1.0.0. „Wymagania ogólne”. 7.3. Urządzenia i sprzęt pomiarowy Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną nr 1.0.0. „Wymagania ogólne”. 7.4. Czas przeprowadzania obmiaru Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną nr 1.0.0. „Wymagania ogólne”. 8. ODBIÓR ROBÓT 8.1. Rodzaje odbiorów robót Roboty podlegają następującym etapom odbioru robót: a) odbiór robót zanikających i ulegających zakryciu b) odbiór częściowy c) odbiór ostateczny d) odbiór pogwarancyjny. 8.2. Odbiór robót zanikających lub ulegających zakryciu Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną nr 1.0.0. „Wymagania ogólne”. 8.3. Odbiór częściowy Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną nr 1.0.0. „Wymagania ogólne”. 8.4. Odbiór ostateczny robót rozbiórkowych Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną nr 1.0.0. „Wymagania ogólne”. 8.4.1. Zasady odbioru ostatecznego robót Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną nr 1.0.0. „Wymagania ogólne”. 8.4.2. Dokumenty odbioru ostatecznego Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną nr 1.0.0. „Wymagania ogólne”. 8.5. Odbiór pogwarancyjny Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną nr 1.0.0. „Wymagania ogólne”. 9. PODSTAWA PŁATNOŚCI 9.1. Ustalenia ogólne Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną nr 1.0.0. „Wymagania ogólne”.

92

10. PRZEPISY ZWIĄZANE 10.1. Polskie normy, świadectwa, wytyczne − Dz. U. nr 75/2002 - ,,Warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie” − PN-B-03002/99 - Aprobata techniczna Instytutu Techniki Budowlanej odpowiednia dla zastosowanego materiału okładzinowego. − PN-B-12061/97 - ,,Warunki techniczne wykonania i odbioru robót budowlano - montaŜowych” Tom I ,,Budownictwo ogólne”.

93

SPECYFIKACJE TECHNICZNE (ST) WYKONANIA I ODBIORU ROBÓT BUDOWLANYCH

ROBOTY BUDOWLANE

SST 1.2.0 – ROBOTY BUDOWLANE SST 1.2.8 – ŚCIANY I SUFITY Z PŁYT „g - k”

Opracowała: mgr inŜ. Dorota Bułka - upr. bud. nr 203/Sz/90 upr. bud. nr 53/Sz/92

SPIS TREŚCI: 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. 10.

Wstęp Materiały Sprzęt Transport Wykonanie robót Kontrola jakości Obmiar robót Odbiór robót Podstawa płatności Przepisy związane

94 1. WSTĘP 1.1. Przedmiot Szczegółowej Specyfikacji Technicznej (SST) Przedmiotem niniejszej specyfikacji technicznej są wymagania dotyczące wykonania i odbioru robót budowlanych związanych z remontem, przebudową, rozbudową i nadbudową budynku stanowiącego siedzibę Zespołu Szkół Muzycznych w Szczecinie, usytuowanego przy ul. Staromłyńskiej 13 w Szczecinie. Podstawą opracowania niniejszej SST jest Dokumentacja Projektowa wielobranŜowa, przepisy obowiązującego prawa, normy i zasady sztuki budowlanej. 1.2. Zakres stosowania SST Specyfikacja Techniczna jest stosowana jako dokument przetargowy i kontraktowy przy zleceniu i realizacji robót wymienionych w punkcie 1.1. 1.3. Zakres robót objętych ST Roboty, których dotyczy specyfikacja, obejmują wszystkie podstawowe czynności umoŜliwiające i mające na celu wykonanie elementów ściennych i sufitowych na bazie płyt gipsowokartonowych. Zakres SST obejmuje realizację robót niezbędnych do wykonania: - ścian działowych z płyt gipsowo – kartonowych, - obłoŜenia ścian płytami gipsowo – kartonowymi na zaprawie, - sufitów podwieszanych z płyt gipsowo – kartonowych na rusztach stalowych, - obłoŜenia sufitów płytami gipsowo – kartonowymi na zaprawie. 1.4. Ogólne wymagania dotyczące robót Wykonawca robót jest odpowiedzialny za jakość ich wykonania oraz za zgodność z dokumentacją projektową, ST i poleceniami Inspektora Nadzoru. Ogólne wymagania dotyczące robót podano w ST 1.0.0 - „Wymagania ogólne” – pkt. 1.4. 1.5. Wspólny Słownik Zamówień (CPV) – nazwy i kody grup, klas i kategorii robót Dział

Grupa

Klasa

Kategoria

Nazwa

45421000-4 45421141-4 45421146-9 45421160-3

Roboty w zakresie zakładania stolarki budowlanej oraz roboty ciesielskie Roboty w zakresie stolarki budowlanej Instalowanie ścianek działowych Instalowanie sufitów podwieszanych Instalowanie wyrobów metalowych

45420000-7

1.6. Określenia podstawowe Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną 1.0.0. „Wymagania ogólne”.

2. MATERIAŁY 2.1. Materiały podstawowe - kształtowniki stalowe profilowane (np. typ U, C) - wkręty do płyt gipsowych - płyty gipsowo – kartonowe wodo-, oraz ognioodporne

95 -

płyty z wełny mineralnej filc zbituminizowany z wełny mineralnej.

2.2. Pozostałe materiały Zgodnie z Dokumentacją techniczną, Zestawieniem materiałów zawartym w Przedmiarze Robót. 3. SPRZĘT 3.1. Ogólne wymagania dotyczące sprzętu Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną nr 1.0.0. „Wymagania ogólne”. 3.2. Sprzęt, który moŜe być uŜyty do wykonywania robót (podstawowy): - samochód dostawczy do 0,9 t - środek transportowy - wyciąg - Ŝuraw okienny przenośny. 3.3. Pozostały sprzęt i sprzęt zamienny Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną 1.0.0. „Wymagania ogólne”. 4.TRANSPORT 4.1. Ogólne wymagania dotyczące transportu Zgodnie ze Specyfikacją Techniczną 1.0.0. „Wymagania ogólne” i zaleceniami producenta wyrobu. 5. WYKONANIE ROBÓT 5.1. Ogólne zasady wykonania robót Wykonawca jest odpowiedzialny za prowadzenie robót zgadnie z umową oraz za jakość zastosowanych materiałów i wykonywanych robót, za ich zgodność z dokumentacją projektową, przedmiarem robót, wymaganiami niniejszej specyfikacji, PZJ, projektu organizacji robót oraz poleceniami Inspektora nadzoru. Wykonawca ponosi odpowiedzialność za dokładne wytyczenie w planie i wyznaczenie wysokości wszystkich elementów robót - zgodnie z wymiarami i rzędnymi określonymi w dokumentacji projektowej lub wskazanymi na piśmie przez Inspektora Nadzoru. Następstwa jakiegokolwiek błędu spowodowanego przez Wykonawcę w wytyczeniu i wyznaczaniu robót zastaną, jeŜeli wymagać będzie tego Inspektor Nadzoru, poprawione przez Wykonawcę na własny koszt. Sprawdzenie wytyczenia robót lub wyznaczenia wysokości przez Inspektora Nadzoru nie zwalnia Wykonawcę od odpowiedzialności za ich dokładność. Decyzje Inspektora Nadzoru dotyczące akceptacji lub odrzucenia materiałów i elementów robót będą oparte na wymaganiach sformułowanych w dokumentach umowy, Dokumentacji Projektowej i w ST, a takŜe w normach i wytycznych. Przy podejmowaniu decyzji Inspektor Nadzoru uwzględni wyniki badań materiałów, doświadczenia z przeszłości, wyniki badań naukowych oraz inne czynniki wpływające na rozwaŜaną kwestię. Polecenia Inspektora Nadzoru będą wykonywane nie później niŜ w czasie przez niego wyznaczonym, po ich otrzymaniu przez Wykonawcę, pod groźbą zatrzymania robót. Skutki finansowe z tego tytułu ponosi Wykonawca.

96 5.2. Sufit podwieszany z płyt gipsowo-kartonowych ZaleŜnie od wielkości i kształtu pomieszczenia montuje się róŜnego rodzaju stelaŜe: - jednopoziomowy jednokierunkowy do pomieszczeń podłuŜnych - jest to najprostsza wersja sufitu na stelaŜu stalowym; - dwupoziomowy krzyŜowy do pomieszczeń o duŜej powierzchni - bardziej obniŜa pomieszczenie niŜ sufit na stelaŜu jednopoziomowym; - jednopoziomowy krzyŜowy - jest łatwy do wypoziomowania i ma mniej punktów zaczepienia w stropie. Płyty mają więcej miejsc podparcia i dzięki temu są mniej naraŜone na ewentualne uszkodzenia. 5.2.1. Wykonanie 1. NaleŜy wymierzyć pomieszczenie i dobrać odpowiednią ilość profili. 2. NaleŜy wykonać montaŜ profili przyściennych. Najpierw na ścianach zaznaczyć linie, które wyznaczą poziom przyszłego sufitu. Aby były idealnie wypoziomowane, naleŜy uŜyć długiej poziomnicy. WzdłuŜ tych linii mocować profile UD. 3. Wyznaczamy układ profili głównych (CD). Powinny przebiegać równolegle do siebie, w odstępach co 100 cm. W miejscach przebiegu profili głównych zaznaczyć punkty, w których będą zamocowane wieszaki. Rozmieścić je na kaŜdej linii, w odstępach 70-90 cm. W tych punktach wiercić otwory i umieścić w nich stalowe kołki rozporowe. 4. Zamocować wieszaki na kołkach metalowych (odpowiednio dobranych do rodzaju stropu). Ich części, które mają być wsunięte w profil, naleŜy zdjąć. Zdemontowane części wieszaków wsunąć w profile CD. 5. Zamontować profile. Końce profili podłuŜnych CD naleŜy umieścić w profilach UD i połączyć obie części wieszaków. Pomiędzy podłuŜnymi umieścić profile poprzeczne za pomocą łączników poprzecznych. Gotowy ruszt naleŜy wypoziomować, regulując połoŜenie ramion wieszaków. 6. Zamocowanie płyt. NaleŜy przykręcamy je do profili CD wkrętami typu TN. Wkręty rozmieścić naleŜy maksymalnie w odstępach co 15 cm. 7. Wykończenie. Po zamontowaniu płyt na ich połączenia naleŜy nakleić taśmę spoinową i wypełnić warstwą masy szpachlowej. Następnie naleŜy nanieść masę finiszową. Wygładzić ją, a po całkowitym wyschnięciu wyszlifować specjalną pacą z siatką ścierną. NaleŜy szpachlować i szlifować równieŜ łebki wkrętów.

Na kaŜdej ścianie wyznaczamy poziom zamocowania sufitu. Rysujemy poziome linie przy uŜyciu poziomnicy. WzdłuŜ linii montujemy profile UD.

Po zamocowaniu profili UD na obwodzie pomieszczenia umieszczamy wieszaki i montujemy profile podłuŜne CD.

Prostopadle do juŜ zamocowanych profili CD przytwierdzamy (na zatrzask) profile poprzeczne.

97

Po zmontowaniu siatki rusztu mocujemy do profili płyty gipsowo-kartonowe. Później wykańczamy spoiny.

5.3. Ściany z płyt gipsowo-kartonowych 5.3.1. Informacje ogólne Płyty gipsowo-kartonowe mocuje się na szkielecie nośnym wykonanym z cienkościennych kształtowników stalowych lub z drewna (np. słupki drewniane 6x6 cm). MoŜna je takŜe przytwierdzać do ścian murowanych lub betonowych klejem gipsowym. Do produkcji profili szkieletu metalowego stosuje się najczęściej blachy stalowe nominalnej grubości powyŜej 0,6 mm z tolerancją wymiarów ±0,04 mm. Norma DIN 18182 określa równieŜ kształty, wymiary i przeznaczenie kształtowników wygiętych z blach. Profile stalowe mają dwa podstawowe kształty: UW (wand - ściana) lub UD (decken - strop) oraz CW lub CD. Do wykonywania szkieletu drewnianego naleŜy uŜywać drewna pierwszej (w ostateczności drugiej) klasy. Mankamentem tej konstrukcji jest natomiast wraŜliwość na wilgoć. Konstrukcję ścian moŜe tworzyć: - szkielet pojedynczy, - szkielet podwójny, - szkielet podwójny przedzielony taśmą uszczelniającą (akustyczną), - szkielet podwójny usztywniony przewiązkami z płyt g-k (ściany instalacyjne), - szkielet podwójny rozsunięty (okładziny w tych ścianach nie współpracują). Ściany mogą być pokryte jedną, dwiema lub trzema warstwami płyt. Poza funkcją uŜytkową (podział przestrzeni na mniejsze wnętrza) ściany działowe muszą spełniać wymagania ochrony przeciwpoŜarowej zawarte w warunkach technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Rozporządzenie MGPiB z późniejszymi zmianami MSWiA w Dz.U. 15/1999 poz. 140 oraz wymagania izolacyjności akustycznej według normy PN-B-02151-3:1999). 5.3.2. Odporność ogniowa Klasę odporności ogniowej i stopień rozprzestrzeniania ognia ścian działowych naleŜy dostosować do klasy odporności poŜarowej budynku. W budynkach klas D i E ściany działowe muszą być wykonane co najmniej jako słabo rozprzestrzeniające ogień (SRO). Brakuje jednak wymagań dotyczących odporności ogniowej tych ścian. W budynkach kategorii zagroŜenia ludzi ZL II (budynki lub ich części przeznaczone do uŜytku ludzi o ograniczonej zdolności poruszania się np. szpitale) wymagane jest wykonanie ścian działowych jako nierozprzestrzeniających ognia (NRO). W budynkach klas od A do C wymaga się, Ŝeby ściany działowe były klasyfikowane jako nierozprzestrzeniające ognia, ale takie, aby ich klasa odporności ogniowej wynosiła: − dla budynków klasy C - F 0,25, − dla budynków klasy B - F 0,5, − dla budynków klasy A - F 1. Klasę odporności ogniowej (F) elementów budynków ustala się według PN-B-02851:1990 lub nowej wersji PN-B-02851:1997, na podstawie trzech podstawowych kryteriów: izolacyjności (I),

98 szczelności (E) i nośności przegrody (R). Sufity podwieszane muszą spełniać wszystkie te kryteria, czyli muszą mieć klasę REI (określa jak długo elementy nośne spełniające funkcje oddzielające zachowują nośność, szczelność i izolacyjność ogniową), natomiast ściany działowe muszą mieć klasę EI (określa jak długo elementy nienośne zachowują szczelność i izolac. ogniową). Maksymalna wysokość ściany [m] rodzaj konstrukcji ściany

obszar obszar obszar obszar obszar obszar montaŜu 1 montaŜu 1 montaŜu 1 montaŜu 2 montaŜu 2 montaŜu 2 - CW50 - CW75 - CW100 - CW50 - CW75 - CW100

pojedyncza metalowa konstrukcja nośna, pokrycie jednowarstwowe

3.00

4.50

5.00

2.75

3.75

4.25

pojedyncza metalowa konstrukcja nośna, pokrycie dwuwarstwowe

4.00

5.50

6.50

3.50

5.00

5.75

podwójna metalowa konstrukcja nośna, pokrycie dwuwarstwowe

4.50

6.00

6.50

4.00

5.50

6.00

instalacyjna, podwójna metalowa konstrukcja nośna, pokrycie dwuwarstwowe

4.50

4.50

4.50

4.00

4.00

4.00

5.3.3. MontaŜ ścian Na podstawie projektu wytycza się na podłodze, ścianach i suficie przebieg ściany, zaznaczając ewentualne otwory drzwiowe. Następnie przystępuje się do wykonania połączeń obwodowych ściany działowej. Połączenie z podłogą i stropem wykonuje się, uŜywając profili UW. W połączeniach ścian dział. ze stropami i ścianami bocznymi naleŜy stosować taśmy uszczelniające. Taśmę przykleja się do profili UW, które następnie układa się ściśle przy podłodze i suficie. Potem mocuje się je kołkami rozporowymi w odstępie nie większym niŜ 1000 mm. Konstrukcję ściany działowej ze ścianami konstrukcyjnymi łączy się w taki sam sposób, stosując profile CW. Profile pionowe CW powinny być przymocowane do ścian co najmniej w trzech punktach, ale odległość między punktami zamocowania nie powinna być większa niŜ 1000 mm. Połączenie profili CW ze ścianą równieŜ musi być uszczelnione taśmą. Wstawia się je otwartą stroną w kierunku montaŜu, w rozstawie osiowym maksimum 600 mm i dokładnie pionuje. Powinny one wchodzić w górny profil UW na głębokość 20 mm.

Połączenie ściany działowej z jastrychem pływającym na stropie pełnym. Rozdzielenie jastrychu i warstwy izolacji ogranicza wzdłuŜne przenoszenie dźwięków przez podłogę.

Połączenie ściany działowej z jastrychem pływającym na stropie pełnym. Szczelina dylatacyjna w jastrychu poprawia izolac. akustyczną połączenia, ogranicza wzdłuŜne przenoszenie dźwięków przez podłogę.

99 Profile CW mogą być rozmieszczone gęściej (co 200, 400 mm), jeŜeli wymaga tego konstrukcja (wysokość ściany, rodzaj okładziny, np. płytki ceramiczne). Drzwi w ścianie działowej montuje się na konstrukcji wykonanej z normalnych profili CW, ale pod warunkiem, Ŝe jej maksymalna wysokość wynosi 260 cm, maksymalna szerokość skrzydła drzwi 88,5 cm, a cięŜar skrzydła drzwiowego nie przekracza 25 kg. JeŜeli jeden z tych warunków nie jest spełniony, to wówczas jako słupki konstrukcyjne do montaŜu ościeŜnicy naleŜy zastosować profile usztywniające UA. Łączy się je ze stropami podłogi i sufitu za pomocą kątowników drzwiowych. Dolny profil UW w bezpośrednim sąsiedztwie drzwi jest przytwierdzony do podłoŜa kołkami rozporowymi, a między ościeŜnicami powinien być wycięty. Jako nadproŜe stosuje się profil UW. Okładanie konstrukcji Opłytowanie zredukowane w ściany naleŜy rozpocząć od płyty pełnej szerokości (1200 mm). strefie cokołu. Aby poprawić izoPrzy pokryciu dwuwarstwowym pierwsza warstwa powinna być lacyjność akustyczną tego fragmentu ściany, wewnątrz szkieleprzykręcana co 75 cm. NaleŜy takŜe pamiętać o wzajemnym tu naleŜy ułoŜyć paski płyt g-k. przesunięciu spoin pomiędzy pierwszą a drugą warstwą. Do mocowania ostatniej warstwy stosuje się wkręty w rozstawie co 25 cm. Po opłytowaniu pierwszej strony ściany i ułoŜeniu instalacji elektrycznej lub sanitarnej między profilami trzeba umieścić wełnę bazaltową lub szklaną i zabezpieczyć ją przed osunięciem. Pokrycie drugiej strony ściany naleŜy rozpocząć od przykręcenia płyty szerokości 60 cm, aby wzajemne przesunięcie spoin płyt z obu stron było równe odległości między profilami CW. Niedopuszczalne jest krzyŜowanie się styków. Połączenia między płytami nad otworem drzwiowym muszą być odsunięte od krawędzi drzwi na minimum 15 cm. W ścianach działowych instalację kablową układa się w przestrzeni wewnętrznej ściany. Profile słupkowe, przez które pro- Połączenie przesuwne ściany wadzi się instala- Połączenie ściany działowej z ze stropem pełnym. cję, kablową są nacięte w podłogą na drewnianym strokształcie litery H. NaleŜy stosować przewody w podwójnej izo- pie belkowym. Połączenie z lacji (typ YDY). Puszki elektryczne mocuje się bezpośrednio w suchym jastrychem pływająpłycie. Profile przyłączeniowe UW i CW mocuje się po obwo- cym. dzie konstrukcji za pomocą standardowych elementów mocujących (np. kołkami rozporowymi) w rozstawie 100 cm. Wkręty muszą mieć ostry, twardy czubek. Łączniki muszą być zabezpieczone przed korozją. Wkręty do mocowania płyt gipsowo-kartonowych mają specjalnie ukształtowany łeb, który podczas wkręcania nie przecina kartonu. Jest to bardzo waŜne dla prawidłowego wykonania poszycia ściany. Wkręty powinny mieć odpowiedni gwint - inny do drewna i inny do metalu. Wkręty do mocowania płyt do metalu są dostępne w dwóch rodzajach: TN - cienkie, szybkiego montaŜu, TB - grube (czubek z borem). Długość wkrętu musi być o 10 mm większa od grubości przykręcanych płyt. W szkielecie drewnianym, ze względu na wymagane minimalne zagłębienie w drewnie, wkręt musi być dłuŜszy o 20mm

100 5.3.4. Połączenia obwodowe ścian Połączenia ścian działowych z podłogami na stropach pełnych i belkowych drewnianych Ze względu na izolacyjność akustyczną najkorzystniej jest połączyć ścianę z podłoŜem, gdy jastrych jest wykonany po zakończeniu montaŜu ściany. Dzięki temu zostają przecięte boczne drogi przenoszenia dźwięków. JeŜeli osadza się ścianę na jastrychu pływającym, dla zachowania dźwiękoszczelności, naleŜy w trakcie wykonywania jastrychu zrobić w nim dylatacje. Dylatacja nie powinna przebiegać w osi ściany, ale obok niej, aby dolny profil moŜna było poprawnie zamocować do jastrychu. Izolacyjność akustyczną i właściwości przeciwogniowe ściany działowej pogarsza redukcja opłytowania w strefie cokołu np. - na wyłoŜenie wykładziny podłogowej lub ułoŜenie listew przypodłogowych. JeŜeli konieczna jest redukcja opłytowania, to ubytek izolacyjności akustycznej moŜna zrekompensować, montując wewnątrz ściany działowej paski płyty g-k. Na drewnianych stropach belkowych (często dla zmniejszenia ich cięŜaru) stosuje się pływające, suche jastrychy. Usytuowanie ściany bezpośrednio na suchym jastrychu pogarsza izolacyjność akustyczną ściany. JeŜeli jest to moŜliwe, naleŜy dąŜyć do rozdzielenia całego stropu belkowego. Ze względów przeciwpoŜarowych korzystne jest sytuowanie ścian bezpośrednio na belkach stropowych. JeŜeli połączenia ścian wypadają między belkami, zaleca się zaprojektować dodatkową belkę. W pustce stropu naleŜy umieścić przeponę absorpcyjną, np. z wełny mineralnej.

Połączenie ściany ze stropem drewnianym. Przerwanie opłytowania stropu, zastosowanie desek wypełniających w pustce oraz wełny mineralnej.

Połączenie ściany z sufitem podwieszonym. Ściana jest doprowadzona do konstrukcji nośnej sufitu, a opłytowanie sufitu jest przerwane, co ogranicza wzdłuŜne przenoszenie dźwięków.

5.3.5. Połączenia ścian działowych ze stropami pełnymi i drewnianymi stropami belkowymi JeŜeli obliczeniowa strzałka ugięcia f >10 mm, to połączenia ścian działowych ze stropami pełnymi wykonuje się jako przesuwne. W tych wypadkach między górną krawędzią opłytowania i dolną krawędzią stropu musi być wykonana szczelina dylatacyjna, wielkości odpowiadającej strzałce ugięcia stropu. Przy starannym wykonaniu szczeliny ubytki izolacyjności akustycznej są niewielkie. Według wymagań przeciwpoŜarowych szczelina dylatacyjna nie moŜe przekraczać 20 mm. Szerokość pasków płyt musi odpowiadać szerokości profilu połączeniowego UW. Całkowitą grubość pasków określa się poprzez dodanie wartości obliczeniowej strzałki ugięcia (lub dopuszczalnej szczeliny dylatacyjnej) i minimum 20 mm.

101 Profile słupowe CW naleŜy skrócić o wymiar szczeliny dylatacyjnej. Profile te powinny wchodzić na co najmniej 15-20 mm w profil połączeniowy UW. Aby zapewnić przesuw profili CW w profilu połączeniowym UW, opłytowanie moŜe być przykręcone tylko do profili słupów CW, w odległości 20 mm poniŜej stopek profili UW. Na wolnych krawędziach płyt moŜna zamocować półnaroŜnik aluminiowy, a następnie go zaszpachlować. JeŜeli f