Projekt USTAWA z dnia………………….. 2013 r. o zmianie ustawy - Prawo wodne

Art. 1. W ustawie z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne (Dz. U. z 2012 r. poz. 145, poz. 951 i poz. 1513 oraz z 2013 r. poz. 21 i poz. 165) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 88l:

a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: „2. Jeżeli nie utrudni to ochrony przed powodzią, dyrektor regionalnego zarządu gospodarki wodnej może, w drodze decyzji, zwolnić, a w przypadku kiedy dotyczy to przedsięwzięcia polegającego na realizacji inwestycji w postaci drogi dla rowerów, drogi dla pieszych lub wyznaczenia szlaku rowerowego, szlaku pieszego, zwalnia, na obszarach szczególnego zagrożenia powodzią, od zakazów określonych w ust. 1.”, b) po ust. 5 dodaje się ust. 5a – 5d w brzmieniu: „5a. Decyzję, o której mowa w ust. 2 w odniesieniu do przedsięwzięcia polegającego na realizacji inwestycji w postaci drogi dla rowerów, drogi dla pieszych lub wyznaczenia szlaku rowerowego, szlaku pieszego, wydaje się w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 4. 5b. Do terminu, o którym mowa w ust. 5a, nie wlicza się terminów przewidzianych w przepisach prawa do dokonania określonych czynności, okresów zawieszenia postępowania oraz okresów opóźnień spowodowanych z winy strony albo z przyczyn niezależnych od organu. 5c. W przypadku wystąpienia sytuacji zagrożenia powodziowego lub innego zagrożenia powodującego konieczność ograniczenia możliwości poruszania się po obszarach szczególnego zagrożenia powodzią, dyrektor regionalnego zarządu gospodarki wodnej na wniosek marszałka województwa wprowadza w drodze 1

zarządzenia czasowy zakaz poruszania się po obszarach szczególnego zagrożenia powodzią. 5d. Organ, który wprowadził zakaz, o którym mowa w ust. 5c, jest obowiązany do oznaczenia obszaru, na którym obowiązuje zakaz poruszania się po obszarach szczególnego zagrożenia powodzią, tablicami zawierającymi informację o zakazach lub poprzez ogłoszenie wprowadzenia zakazu w sposób zwyczajowo przyjęty na danym terenie lub w środkach masowego przekazu.”,

2) w art. 88n:

a) w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: „1) przejeżdżania przez wały oraz wzdłuż korony wałów pojazdami innymi niż rowery lub konno oraz przepędzania zwierząt, z wyjątkiem miejsc do tego przeznaczonych;”, b) ust 3 otrzymuje brzmienie: „3. Jeżeli nie wpłynie to na szczelność i stabilność wałów przeciwpowodziowych, marszałek województwa może, w drodze decyzji, zwolnić, a w przypadku kiedy dotyczy to przedsięwzięcia polegającego na realizacji inwestycji w postaci drogi dla rowerów, drogi dla pieszych lub wyznaczenia szlaku rowerowego, szlaku pieszego, zwalnia od zakazów określonych w ust. 1.”, c) po ust. 3 dodaje się ust. 3a i 3b w brzmieniu: „3a. W przypadku, kiedy na skutek ruchu rowerów lub ruchu pieszego zagrożona jest szczelność lub stabilność wałów przeciwpowodziowych oraz w razie wystąpienia sytuacji zagrożenia powodziowego lub innego zagrożenia powodującego konieczność ograniczenia możliwości poruszania się po wałach, jak również w razie konieczności wykonania

prac

związanych

z

konserwacją

lub

remontem

wałów

przeciwpowodziowych, dyrektor regionalnego zarządu gospodarki wodnej na wniosek marszałka województwa wprowadza w drodze zarządzenia czasowy zakaz przejeżdżania przez wały oraz wzdłuż korony wałów rowerami lub poruszania się pieszych po wałach.

2

3b. Organ, który wprowadził zakaz, o którym mowa w ust. 3a, jest obowiązany do oznaczenia obszaru, na którym obowiązuje zakaz przejeżdżania przez wały oraz wzdłuż korony wałów rowerami lub poruszania się pieszych, tablicami zawierającymi informację o zakazach.”, d) po ust. 5 dodaje się ust. 5a i 5b w brzmieniu: „5a. Decyzję o której mowa w ust. 3 w odniesieniu do przedsięwzięcia polegającego na realizacji inwestycji w postaci drogi dla rowerów, drogi dla pieszych lub wyznaczenia szlaku rowerowego, szlaku pieszego wydaje się w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 4. 5b. Do terminu, o którym mowa w ust. 5a, nie wlicza się terminów przewidzianych w przepisach prawa do dokonania określonych czynności, okresów zawieszenia postępowania oraz okresów opóźnień spowodowanych z winy strony albo z przyczyn niezależnych od organu.”; 3) Po art. 140 dodaje się art. 140a w brzmieniu: „140a 1. Jeżeli dla realizacji przedsięwzięcia polegającego na realizacji inwestycji w postaci drogi dla rowerów, drogi dla pieszych lub wyznaczenia szlaku rowerowego, szlaku pieszego wymagane jest pozwolenie wodnoprawne, organ właściwy do wydania pozwolenia wydaje je w terminie 60 dni od dnia złożenia wniosku, o którym mowa w art. 131 ust. 1. 2. Do terminu, o którym mowa w ust. 1, nie wlicza się terminów przewidzianych w przepisach prawa do dokonania określonych czynności, okresów zawieszenia postępowania oraz okresów opóźnień spowodowanych z winy strony albo z przyczyn niezależnych od organu.”.

Art. 2. Do postępowań, o których mowa w art. 88l ust. 2 i art. 88n ust. 3 wszczętych, a niezakończonych wydaniem decyzji ostatecznej przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe. Art. 3. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

3

UZASADNIENIE

Projektowana zmiana ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne (Dz. U. z 2012 r. poz. 145, z późn. zm.) ma na celu ułatwienie realizacji inwestycji w postaci drogi dla rowerów lub pieszych oraz wyznaczania szlaków rowerowych lub szlaków pieszych na obszarach szczególnego zagrożenia powodzią oraz na wałach przeciwpowodziowych. Przedmiotowa nowelizacja znosi również zakaz poruszania się rowerami po koronie i wzdłuż wałów przeciwpowodziowych. Jednocześnie proponowana regulacja zachowuje wszelkie zakazy mające na celu ochronę wody przed zanieczyszczeniem oraz służące ochronie przed powodzią. Wprowadzane zmiany sprowadzają się zatem do zastąpienia w przypadku inwestycji mających służyć rekreacji rowerowej i pieszej uznania administracyjnego związaniem administracyjnym. Właściwy w sprawie organ po stwierdzeniu braku przesłanek do utrzymania określonego zakazu lub przy ich zaistnieniu będzie zatem zobowiązany w przypadku wskazanych inwestycji do podjęcia określonych decyzji. Należy zauważyć, że obszary szczególnego zagrożenia powodzią nie są jednorodne ani pod względem ukształtowania terenu ani pod względem prawdopodobieństwa częstotliwości wystąpienia na nich zjawiska powodzi. Zgodnie bowiem z definicją zawartą w art. 9 ust. 1 pkt 6c ustawy Prawo wodne przez obszar szczególnego zagrożenia powodzią rozumie się: a) obszary, na których prawdopodobieństwo wystąpienia powodzi jest średnie i wynosi raz na 100 lat, b) obszary, na których prawdopodobieństwo wystąpienia powodzi jest wysokie i wynosi raz na 10 lat, c) obszary, między linią brzegu a wałem przeciwpowodziowym lub naturalnym wysokim brzegiem, w który wbudowano trasę wału przeciwpowodziowego, a także wyspy i przymuliska, o których mowa w art. 18, stanowiące działki ewidencyjne, d) pas techniczny w rozumieniu art. 36 ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej; Z terenami tymi wiążą się natomiast wysokie walory naturalne: krajobraz, urozmaicona rzeźba terenu, jeziora, rzeki, parki krajobrazowe, rezerwaty przyrody, pomniki przyrody, bogata i różnorodna flora i fauna, sieć haydrograficzna, Obszary te będą zwykle 4

terenami o dużych walorach przyrodniczych i krajobrazowych, czystym środowisku wyśmienicie nadającym się na uprawianie turystyki w tym zwłaszcza turystyki rowerowej. Aktywny wypoczynek na rowerze jest doskonałą formą relaksu, która pozwala również na poznawanie ciekawych miejsc, spotkanie niezwykłych ludzi, a także sprawdzenie swoich możliwości fizycznych. Turystyka rowerowa doskonale wpisuje się w propagowaną przez Komisję Europejską politykę zrównoważonego rozwoju oraz nurt turystyki zrównoważonej, której podstawowym celem jest zintegrowanie działalności turystycznej z celami ochrony przyrody, a także kształtowaniem nowych postaw i zachowań turystów i organizatorów ruchu turystycznego. Rowerzystom rzadko zarzucić można działanie na szkodę środowiska naturalnego, a uprawiany przez nich sport jest promocją zdrowego stylu życia, aktywnego wypoczynku w harmonii z naturą, a także mniejszej emisji substancji szkodliwych dla środowiska. Polska z uwagi na piękno walorów przyrodniczych (natura, krajobrazy) o niskim stopniu ingerencji człowieka oraz bogactwo śladów przeszłości, świadczących o burzliwej niekiedy, ale ciekawej historii, ma wiele do zaoferowania miłośnikom turystyki rowerowej. Projektowana nowelizacja próbując pogodzić z jednej strony ograniczone możliwości

wykorzystania

wykorzystania

urządzeń

pod

zabudowę

chroniących

obszarów przed

zagrożonych

powodzią

w

powodzią postaci

oraz wałów

przeciwpowodziowych utrzymuje w zasadzie zakazy z tym związane, z drugiej strony ułatwia wszędzie tam gdzie to będzie możliwe budowę ścieżek dla rowerów i pieszych lub wyznaczanie szlaków rowerowych i pieszych przyczyniając się zarazem do projektowania ciekawych krajobrazowo szlaków turystycznych. Zmiana art. 88l ust. 2 obejmuje ułatwienia realizacji inwestycji w postaci drogi dla rowerów lub pieszych są to bowiem zwykle obiekty budowlane o charakterze liniowym, których realizacja może choć nie musi znacząco oddziaływać na środowisko. Zmiana ta umożliwia również wyznaczanie na obszarach szczególnego zagrożenia powodzią szlaków rowerowych i pieszych. Z uwagi na fakt, iż najszerszy katalog zakazów wiąże się obecnie z ochroną wałów przeciwpowodziowych, zabrania się bowiem m. in. przejeżdżania przez wały oraz wzdłuż korony wałów wszelkimi pojazdami, wykonywania obiektów budowlanych, uszkadzania darniny lub innych umocnień skarp i korony wałów, nowelizacja art. 88n dotyczy zniesienia 5

zakazu poruszanie się po koronie i wzdłuż wałów przeciwpowodziowych rowerami. Jednocześnie dyrektor regionalnego zarządu gospodarki wodnej na wniosek marszałka województwa ma obowiązek wprowadzenia zakazu przejeżdżania przez wały oraz wzdłuż korony wałów rowerami lub poruszania się pieszych jeżeli zagrożona jest szczelność lub stabilność wałów przeciwpowodziowych lub w razie gdy wystąpi sytuacja zagrożenia powodziowego lub inne zagrożenie powodujące konieczność ograniczenia możliwości poruszania się po wałach, jak również w razie konieczności wykonania prac związanych z konserwacją lub remontem wałów przeciwpowodziowych. Zmianie ulega również ust. 3 powołanego przepisu, gdzie proponuje się zastąpienie uznania administracyjnego związaniem organu do wydania decyzji umożliwiającej realizację inwestycji w postaci drogi dla rowerów lub pieszych, jeżeli nie wpłynie to na szczelność i stabilność wałów przeciwpowodziowych. Zmiana ta dotyczy również możliwości wyznaczania na wałach oraz wzdłuż korony wałów szlaków rowerowych i pieszych. W celu możliwie szybkiego rozpoczęcia inwestycji polegającej na realizacji inwestycji w postaci drogi dla rowerów lub pieszych oraz wyznaczania na wałach oraz wzdłuż korony wałów szlaków rowerowych i pieszych wprowadzono terminy, w których organ zobligowany jest do załatwienia sprawy, uwzględniając zarazem przypadki, których zaistnienie nie wlicza się do biegu terminu. Projektowany

art.

2

wprowadza

przepisy

umożliwiające

stosowanie

dotychczasowych regulacji w odniesieniu do postępowań w sprawach wszczętych i niezakończonych decyzją ostateczną. Zgodnie z przepisem końcowym ustawa wejdzie w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Projekt ustawy jest zgodny z prawem Unii Europejskiej i wejście w życie proponowanych w nim regulacji nie spowoduje skutków dla budżetu państwa, acz może spowodować ewentualne znikome koszty dla budżetów jednostek samorządu terytorialnego.

6

Ocena skutków regulacji

projektu ustawy o zmianie ustawy – Prawo wodne

1. Podmioty, na które oddziałuje akt normatywny Przedmiotowy projekt ustawy będzie miał wpływ na działalność Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi, prezesa Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej, marszałków województw, dyrektorów

wojewódzkich

zarządów

melioracji

i

urządzeń

wodnych,

dyrektorów

regionalnych zarządów gospodarki wodnej, oraz na jednostki samorządu terytorialnego.

2. Wpływ na sektor finansów publicznych, w tym budżet państwa i budżety jednostek samorządu terytorialnego Projekt ustawy nakłada nowe zadania na organy administracji publicznej, decydujących o zwolnieniu z zakazów obowiązujących w obszarach szczególnego zagrożenia powodzią tj. art. 88l ust.2 oraz 88n ust.3, polegające na przyznaniu kompetencji prawnych i tym samym zobowiązaniu tych organów do udzielania takich zwolnień, w zakresie inwestycji mających służyć rekreacji rowerowej i pieszej. W Polsce mamy około 9,5 tys. km obwałowań, w przeważającej części położonych w terenach o bardzo dużych walorach przyrodniczych i krajobrazowych. Tereny te są także niezwykle atrakcyjne dla rozwoju turystyki, nie powodującej konieczności budowy infrastruktury drogowej, hotelowej czy żywieniowej. Ze względu na swoje walory, obszary te są niezwykle atrakcyjne, jednak ze względu na zagrożenie powodzią, muszą być jednocześnie poddane pewnym restrykcjom w postaci zakazu lokalizowania obiektów mogących pogorszyć warunki przepływu wód powodziowych lub mogących wygenerować znaczące straty wskutek zalania wodami powodziowymi. Współczesna i tym samym nowoczesna ochrona przed powodzią, wyrażona w prawie UE poprzez dyrektywę 2007/60/WE w sprawie oceny ryzyka powodziowego i zarządzania nim, wprowadzona do ustawy Prawo wodne, kładzie duży 7

nacisk na ograniczanie strat, tj. na takie zagospodarowywanie obszarów zagrożonych, aby nie generowało strat w przypadku wystąpienia powodzi. W przypadku wyznaczenia lub budowy szlaków rowerowych i pieszych dla rozwijania zdrowej rekreacji, warunek ograniczania strat powodziowych jest spełniony. Mamy tutaj do czynienia z czterema przypadkami: -

dopuszczenia

ruchu

rowerowego

na

istniejących

obwałowaniach

przeciwpowodziowych,  wyznaczenia

szlaku

rowerowego

lub

pieszego

po

koronie

obwałowań

przeciwpowodziowych,  wyznaczenia szlaku rowerowego lub pieszego w terenie zalewanym w przypadku wystąpienia powodzi,  wybudowanie na obwałowaniach ścieżek rowerowych. Wszystkie przypadki nie generują żadnych kosztów inwestycyjnych, poza ewentualną koniecznością oznakowania szlaku odpowiednimi znakami informacyjnymi, tak, jak jest to przyjęte przy oznakowywaniu szlaków np. turystyki górskiej, szlaki w parkach krajobrazowych, parkach narodowych lub lasach. Za oznakowanie szlaku pieszo-rowerowego odpowiada wnioskodawca, który zamierza taki szlak uruchomić i może to być np. jednostka samorządu terytorialnego lub organizacja typu PTTK, której zamiarem jest udostępnienie swoich atrakcyjnych terenów dla turystyki pieszo-rowerowej. Sposób oznakowania szlaku rowerowego lub pieszego, w przypadku wyznaczenia go po koronie obwałowań, wymaga uzgodnienia z administratorem obwałowań, zarówno co do warunków dopuszczenia obwałowania do użytkowania jako szlaku, jak i odnośnie rodzaju i formy oznakowania. Na obwałowaniach nie mogą rosnąć drzewa, oznakowanie musi polegać na umieszczeniu np. kamieni, betonowych słupków lub drewnianych kołków z tabliczkami, a sposób ich umieszczenia musi być uzgodniony, aby nie osłabić korony urządzenia wodnego. Koszt wykonania oznakowania oraz sposobu zabezpieczenia przed uszkodzeniem korony obwałowania, obciąża wnioskodawcę, zatem nie stanowi obciążenia dla budżetu państwa lub administratora obwałowań, którym jest Marszałek województwa. Sposób oznakowania szlaku rowerowego lub pieszego, wyznaczonego w obszarach szczególnego zagrożenia powodzią, nie wymaga uzgadniania z właściwym dyrektorem RZGW, gdyż nie powoduje żadnych skutków dla przepływu wód powodziowych, niezależnie od przyjętej formy oznakowania. Uzgodnienie trasy szlaku rowerowego lub pieszego z

8

właścicielami gruntów oraz koszty oznakowania szlaku, obciążają wnioskodawcę, zatem nie stanowią obciążenia dla budżetu państwa. W trakcie użytkowania szlaków rowerowych i pieszych może wystąpi konieczność czasowego zawieszania ich użytkowania. Sytuacja taka wystąpi w dwóch przypadkach:  wystąpienia zagrożenia powodziowego na odcinku rzeki na którym wyznaczono szlak rowerowy lub pieszy,  konieczności przeprowadzenia konserwacji lub remontu odcinka obwałowania po którym wyznaczono szlak rowerowy lub pieszy, Jest oczywiste, że dla uchronienia użytkowników szlaków rowerowych lub pieszych przed niebezpieczeństwem utraty zdrowia a nawet życia, konieczne jest w wymienionych przypadkach, czasowe zamknięcie szlaku na odcinku, na którym takie zagrożenie występuje. Wymagać to będzie odmiennego podejścia dla szlaków wyznaczonych po koronie obwałowań i odmiennego dla szlaków wyznaczonych w obszarach szczególnego zagrożenia powodzią, co będzie miało wpływ na koszty tych działań. Dla szlaków wyznaczonych na koronie obwałowań, zarówno dla przypadku zagrożenia wezbraniem powodziowym jak i przypadku konieczności przeprowadzenia konserwacji lub remontu obwałowania – konieczne będzie zastosowanie specjalnych tablic zamykających szlak rowerowy lub pieszy na określonym odcinku, ustawianych na początku i na końcu odcinka oraz na wszystkich dojazdach (dojściach) do szlaku. Koszty oznakowania tablicami zamknięcie szlaku na określony czas, poniesie administrator obwałowania, którymi są:  dla obwałowań zlokalizowanych w terenach wiejskich – wojewódzkie zarządy melioracji i urządzeń wodnych,  dla obwałowań zlokalizowanych w miastach – zarządy tych miast, Dla szlaków wyznaczonych na obszarach szczególnego zagrożenia powodzią, dla przypadku zagrożenia wezbraniem powodziowym, konieczne będzie zamknięcie szlaków rowerowych i pieszych, ale w formie ogłoszenia w Internecie i w mediach. Nie będzie możliwości ustawiania tablic na tych obszarach, ze względu na bardzo zróżnicowana strukturę własnościowa gruntów. Organami odpowiedzialnymi za ogłoszenie o zamknięciu szlaków rowerowych lub pieszych, położonych w obszarach szczególnego zagrożenia powodzią, będą dyrektorzy regionalnych zarządów gospodarki wodnej. Należy zwrócić uwagę na fakt rozłączności decyzji o zamknięciu szlaku wyznaczonego na koronie obwałowania od decyzji o zamknięciu szlaku wyznaczonego w obszarach szczególnego zagrożenia powodzią, które 9

muszą być zamykane zdecydowanie wcześniej, ze względu na występująca wodę z koryta rzeki. Natomiast dla tych szlaków nie wystąpi przypadek ich zamykania z konieczności przeprowadzenia konserwacji lub remontu. Koszty zamykania i otwierania tych szlaków obciążą budżet państwa, jako że dotyczą regionalnych zarządów gospodarki wodnej. Będą one jednak nieznaczne, ze względu na ogłaszanie głównie za pośrednictwem Internetu. Można znaleźć kilka podobnych sytuacji, w których nie ponosi się kosztów, lub jest on niewielki np. informowanie o zamykaniu-otwieraniu szlaków żeglownych, informowanie o warunkach udostępniania obwodów rybackich do wędkowania itp.

W każdym takim

przypadku zainteresowany ma obowiązek znaleźć interesującą go informację.

Szczegółowe zestawienie kosztów i źródeł finansowania

Szacunkow Lp .

Jednostka

Zadanie

realizująca

Rok

Szacunkow

koszt Źródło koszt y finansowan roczny całkowity ia [zł] [zł] y

KZGW RZGW 1

Wzmocnienie

WZMiUW

instytucjonalne

Marszałkow ∞ ie

Nie

2013 0

0

przewiduje się

Samorządy KZGW 2

3

Wydawanie

decyzji RZGW

administracyjnych

Wytyczenie oznakowanie

Bez 2013 0

0

kosztów

Marszałkow ∞

dodatkowyc

ie

h

i Samorządy szlaków

2013 Wg potrzeb

Wg potrzeb

budżet

10

rowerowych

∞

lub

samorządu

pieszych Czasowe zamykanie i 4

otwieranie

szlaków

wyznaczonych

na

2013 WZMiUW

budżet Wg potrzeb

Wg potrzeb

∞

samorządu

koronie obwałowań Czasowe zamykanie i otwieranie 5

szlaków RZGW wyznaczonych w obszarach szczególnego KZGW

Bez kosztów

2013 0

0

∞

budżetu

zagrożenia powodzią

ŁĄCZNIE :

państwa 2013 ∞

w tym BUDŻET PAŃSTWA :

dla

0

0

0

0

2013 ∞

Mimo nałożenia, poprzez wprowadzenie zmiany ustawy – Prawo wodne, nowych obowiązków na regionalne zarządy gospodarki wodnej oraz marszałków województw, w zakresie wydawania decyzji administracyjnych, nie będzie konieczności wzmocnienia instytucjonalnego tych jednostek. Zarówno zakres jak i ilość tych decyzji nie będzie na tyle istotne, aby konieczne było wzmacnianie instytucjonalne. Nowelizacja ustawy w zakresie umożliwienia wyznaczania szlaków rowerowych lub pieszych nie wpłynie na sektor finansów publicznych.

3. Wpływ regulacji na rynek pracy Przewiduje się umiarkowany, korzystny wpływ projektu ustawy na lokalny rynek pracy. W otoczeniu wyznaczonych szlaków rowerowych lub pieszych, wskutek wzmożonego ruchu turystycznego, może rozwinąć się w sposób umiarkowany, sektor usług gastronomicznych, serwisowych i innych. Zakłada się, że rozwój ten będzie umiarkowany, ze względu na 11

niemożność lokalizowania w obszarach szczególnego zagrożenia powodzią obiektów o charakterze stałym, generującym straty w przypadku zalania. Nie można lokalizować także żadnych obiektów na wałach przeciwpowodziowych oraz w odległości 50 m od nich. Oznacza to, że usługi będą mogły mieć charakter obiektów przewoźnych, łatwych do usunięcia z zagrożonych terenów, lub oddalonych od urządzeń wodnych jakim są obwałowania.

4. Wpływ regulacji na konkurencyjność gospodarki i przedsiębiorczość, w tym funkcjonowanie przedsiębiorstw Zakłada się, że projekt ustawy nie będzie miał wpływu na konkurencyjność gospodarki, natomiast może mieć wpływ na przedsiębiorczość i funkcjonowanie przedsiębiorstw. Głównie wpływ ten może mieć wpływ na znaczący rozwój usług o charakterze turystycznym, w rejonach o szczególnych walorach przyrodniczych i krajobrazowych. Z reguły, są to rejony najbiedniejsze, pozbawione przemysłu, handlu i dużych usług, stąd stworzenie możliwości rozwoju rekreacji i turystyki, spowoduje rozwój małych usług i serwisowania.

5. Wpływ regulacji na sytuację i rozwój regionalny Nowe regulacje w zakresie umożliwienia bardziej aktywnego wykorzystania zasobów przyrodniczych społeczności lokalnych, mają na celu zaktywizowanie społeczności lokalnych z ukierunkowaniem na usługi rekreacyjne i turystyczne, z jednoczesnym zminimalizowanie ryzyka wyrządzenia szkód w środowisku i zwiększenia ryzyka powodziowego. Regulacja powinna przyczynić się do poprawy wykorzystania zasobów przyrody z zachowaniem jakości środowiska naturalnego, a szczególnie środowiska wodnego. Regulacja może mieć bardzo pozytywny wpływ na rozwój regionalny.

6. Wskazanie źródeł finansowania Zakłada się, że nowe zadania nakładane przez projekt ustawy na organy administracji publicznej, polegające na wydawaniu decyzji administracyjnych, nie będą skutkowały zwiększeniem wydatków z budżetu państwa. Koszty oznakowania szlaków w przypadkach konieczności ich wyłączenia z użytkowania, zostaną pokryte przez budżety samorządów oraz

12

ze środków wojewódzkich funduszy ochrony środowiska i gospodarki wodnej, przy czym są to koszty tak niewielkie, a więc pomijalne w szacunkach co do ich wielkości.

7. Wpływ regulacji na ochronę środowiska Projekt uregulowań polegający na możliwości wytyczania szlaków rowerowych lub pieszych w obszarach szczególnego zagrożenia powodzią, nie będzie miał negatywnego wpływ na ochronę środowiska. Proponowane uregulowania będą miały pozytywny wpływ na wzrost ilości wyjazdów rekreacyjnych mieszkańców, a tym samym podniesienie ich kondycji zdrowotnej.

8. Zgodność regulacji z prawem Unii Europejskiej Regulacja jest zgodna z prawem Unii Europejskiej.

13