E-ILF-B-C10-ARC-SPC-0002_R03

Numer dokumentu: Inwestor:

Miasto Stołeczne Warszawa reprezentowane przez Zarząd Transportu Miejskiego w Warszawie, w imieniu i na rzecz którego działa Metro Warszawskie Sp. z o. o. w Warszawie; ul. Wilczy Dół 5 The Capital City of Warsaw represented by the Municipal Transport Management in Warsaw, on behalf and for the benefit of which acts Metro Warszawskie Sp. z o. o. in Warsaw; 5 Wilczy Dol Street, Warsaw

Projekt ubiega się o współfinansowanie przez Unię Europejską z Funduszy Spójności w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko / The Project is applying for the European Union co-financing from the Cohesion Fund within the framework of the Operational Program Infrastructure and Environment

Wykonawca:

ASTALDI S.p.A. – lider via G. V. Bona 65 – 00156 Rome, Italy

Gülermak Ağır Sanayi Đnşaat ve Taahhüt A.Ş. – partner Karanfil Sokak 15/2 Kızılay 06650 Ankara

Przedsiębiorstwo Budowy Dróg i Mostów Sp. z o.o. – partner ul. Kolejowa 28, 05-300 Mińsk Mazowiecki

Projektant / Designer:

ILF CONSULTING ENGINEERS Polska Sp. z o. o. ul. Postępu 15 B, 02-676 Warszawa Nazwa inwestycji:

PROJEKT I BUDOWA II LINII METRA OD STACJI „RONDO DASZYŃSKIEGO” DO STACJI „DWORZEC WILEŃSKI” W WARSZAWIE / DESIGN AND CONSTRUCTION OF THE UNDERGROUND LINE II FROM “RONDO DASZYŃSKIEGO” STATION TO THE “DWORZEC WILEŃSKI” STATION IN WARSAW Przedmiot opracowania:

PROJEKT BUDOWLANY PROJEKT ARCHITEKTONICZNO-BUDOWLANY ZAMIERZENIE BUDOWLANE NR 4, C10 STACJA „RONDO ONZ” ul. Prosta/ al. Jana Pawła II - rejon Ronda ONZ – Warszawa wraz z komorą rozjazdów oraz w zakresie hektometraŜu 111 – 118+30 z urządzeniami i systemami kolejowymi

ARCHITEKTURA Tom III; Rozdział 01 Warszawa, sierpień 2010

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

Egz.

…

Strona 1

 ILF 2010

Imię i nazwisko

Nr uprawnień

Data

mgr inŜ. Sławomir Kaszewski

MAZ/0070/POOK/05

08.2010

Zakres opracowania

Imię i nazwisko

Nr uprawnień

Data

Architektura

mgr inŜ. arch. Tomasz Grzywacz

St-176/87

08.2010

Imię i nazwisko

Nr uprawnień

Data

GP.II-8346-140/77

08.2010

Koordynator prac projektowych

Podpis

Zespół autorski: Projektanci: Podpis

Sprawdzający: Zakres opracowania

Architektura

mgr inŜ. arch. Ewa Radomska-Kuklińska

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

Podpis

Strona 2

 ILF 2010

SPIS OPRACOWAŃ PROJEKTU BUDOWLANEGO

Tom I

PROJEKT ZAGOSPODAROWANIA TERENU

Tom II

PROJEKT ARCHITEKTONICZNO-BUDOWLANY DROGI, SIECI, ZIELEŃ

Tom III

PROJEKT ARCHITEKTONICZNO-BUDOWLANY ARCHITEKTURA, KONSTRUKCJA, INSTALACJE 01 ARCHITEKTURA 02 KONSTRUKCJA 03 MONITORING 04 INSTALACJE WODNO-KANALIZACYJNE 05 INSTALACJE WENTYLACJI I OGRZEWANIA 06 INSTALACJE ELEKTRYCZNE 07 SYSTEMY KOMUNIKACJI: CCTV, SIP, DSO, SKD, SIEĆ TELEFONICZNA 08 RADIOŁĄCZNOŚĆ 09 MIĘDZYOBIEKTOWE KABLE ŚWIATŁOWODOWE 10 LAN/WLAN 11 URZĄDZENIA STEROWANIA RUCHEM POCIĄGÓW 12 SIEĆ CZASU

Tom IV

PROJEKT ARCHITEKTONICZNO - BUDOWLANY WARUNKI OCHRONY PRZECIWPOśAROWEJ

Tom V

PROJEKT ARCHITEKTONICZNO - BUDOWLANY KOLEJ

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

Strona 3

 ILF 2010

Tom VI

PROJEKT ARCHITEKTONICZNO - BUDOWLANY INFORMACJA BIOZ

Tom VII

PROJEKT ARCHITEKTONICZNO - BUDOWLANY TECHNOLOGIA

Tom VIII

OŚWIADCZENIA – PRAWO DO DYSPONOWANIA NIERUCHOMOŚCIĄ NA CELE BUDOWLANE

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

Strona 4

 ILF 2010

SPIS ZAWARTOŚCI

L.p.

Nazwa

A

CZĘŚĆ OPISOWA

1

Opis techniczny

B

CZĘŚĆ RYSUNKOWA

Nr dokumentu

E-ILF-B-C10-ARC-SPC-0002_R03

1.

Schemat podziału

D-PRT-B-C10-ARC-LAY-1500_R02

2.

Rzut poziomu peronu (P-1)

D-PRT-B-C10-ARC-LAY-2000_R03

3.

Rzut poziomu peronu (P-2)

D-PRT-B-C10-ARC-LAY-2001_R03

4.

Komora rozjazdów (T-1)

D-PRT-B-C10-ARC-LAY-2002_R03

5.

Komora rozjazdów (T-2)

D-PRT-B-C10-ARC-LAY-2003_R03

6.

Rzut podperonia (UP-1)

D-PRT-B-C10-ARC-LAY-2500_R02

7.

Rzut podperonia (UP-2)

D-PRT-B-C10-ARC-LAY-2501_R02

8.

Rzut poziomu technologicznego i holu (TC-1)

D-PRT-B-C10-ARC-LAY-4000_R02

Rzut poziomu technologicznego i holu (TC-2)

D-PRT-B-C10-ARC-LAY-4001_R02

10. Rzut poziomu technologicznego i holu (TC-3)

D-PRT-B-C10-ARC-LAY-4002_R02

11. Rzut poziomu technologicznego i holu (TC-4)

D-PRT-B-C10-ARC-LAY-4003_R02

12. Rzut poziomu technologicznego i holu (TC-5)

D-PRT-B-C10-ARC-LAY-4004_R02

13. Rzut poziomu technologicznego i holu (TC-6)

D-PRT-B-C10-ARC-LAY-4005_R02

14. Rzut poziomu technologicznego i holu (TC-7)

D-PRT-B-C10-ARC-LAY-4006_R02

15. Rzut poziomu technologicznego i holu (TC-8)

D-PRT-B-C10-ARC-LAY-4007_R02

9.

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

Strona 5

 ILF 2010

16. Przekrój A-A (S-1)

D-PRT-B-C10-ARC-SEC-7000_R02

17. Przekrój A-A (S-2)

D-PRT-B-C10-ARC-SEC-7001_R03

18. Przekrój A-A (S-3)

D-PRT-B-C10-ARC-SEC-7002_R03

19. Przekrój A-A (S-4)

D-PRT-B-C10-ARC-SEC-7003_R03

20. Przekrój B-B, C-C, D-D

D-PRT-B-C10-ARC-SEC-7100_R03

21. Przekrój E-E, F-F, G-G

D-PRT-B-C10-ARC-SEC-7200_R03

22. Przekrój H-H, I-I, J-J

D-PRT-B-C10-ARC-SEC-7300_R03

23. ARCHITEKTURA ELEMENTOW NAZIEMNYCH - 01

D-PRT-B-C10-ARC-LAY-8000_R02

24. ARCHITEKTURA ELEMENTOW NAZIEMNYCH - 02

D-PRT-B-C10-ARC-LAY-8001_R02

25. ARCHITEKTURA ELEMENTOW NAZIEMNYCH - 03

D-PRT-B-C10-ARC-LAY-8002_R03

26. ARCHITEKTURA ELEMENTOW NAZIEMNYCH - 04

D-PRT-B-C10-ARC-LAY-8003_R02

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

Strona 6

 ILF 2010

A. CZĘŚĆ OPISOWA

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

Strona 7

 ILF 2010

SPIS TREŚCI 1

2

CZĘŚĆ OGÓLNA

13

1.1

Przedmiot inwestycji

14

1.2

Podstawa opracowania

14

1.3

Zakres opracowania

16

ROZWIĄZANIA FUNKCJONALNE ORAZ CHARAKTERYSTYKA OBIEKTU

18

2.1

Opis budowli

18

2.2

Charakterystyka konstrukcji budowli

18

2.3

Opis funkcjonalny stacji

20

3

ZESTAWIENIE POWIERZCHNI I KUBATUR

23

4

ROZWIĄZANIA ARCHITEKTONICZNE I BUDOWLANE

24

4.1

Roboty budowlane

24

4.2

Ściany zewnętrzne

25

4.3

Ściany wewnętrzne

25

4.4

Sufity

26

4.4.1

Sufity z betonów architektonicznych

26

4.4.2

Sufity podwieszane

26

4.4.3

Sufity podwieszane nad peronem

26

4.5

Tynki wewnętrzne

26

4.6

Izolacje przeciwwodne i przeciwwilgociowe

26

4.7

Izolacje termiczne

27

4.8

Okładziny i tynki dźwiękochłonne

28

4.9

Bramki biletowe

28

4.10 Bramki / drzwi – wygrodzenia sterfy biletowej

29

4.11 Drzwi 29 4.11.1

Drzwi wewnętrzne

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

30

Strona 8

 ILF 2010

4.11.2

Drzwi zewnętrzne

30

4.11.3

Drzwi technologiczne

30

4.11.4

Drzwi ppoŜ.

30

4.11.5

Drzwi szklone

30

4.12 śaluzje rolowane.

31

4.13 Ścianki przeszklone w pasaŜach

31

4.14 Okna w pomieszczeniach dozoru stacji

31

4.14.1

Dyspozytornia stacyjna nr 110.

31

4.14.2

Pomieszczenie DyŜurnego Ruchu nr 111.

31

4.15 Ławki na peronach

32

4.16 Poręcze, pochwyty

32

4.17 Zadaszenia / ekrany wejścia do metra

32

4.18 Schody ruchome oraz windy

33

4.18.1

Schody ruchome

33

4.18.2

Windy

33

4.19 Wykończenie zewnętrzne powierzchni wyrzutni, czerpnio-wyrzutni

34

4.20 Elementy małej architektury

34

4.21 Opaski wokół elementów naziemnych

34

4.22 Elementy wykończenia

35

4.22.1

Wykończenia kamienne

35

4.22.2

Wykończenia podłogi na peronie pasaŜerskim

35

4.22.3

Wykończenia ścian peronu pasaŜerskiego

35

4.22.4

Wykończenia podłogi w hali odpraw oraz przejściach podziemnych

35

4.22.5

Ściany w halach odpraw i przejściach podziemnych

35

4.22.6

Panele ścienne na poziomie peronów

36

4.22.7

Ceramiczne wykończenie ścian i podłóg

36

4.22.8

Posadzka epoksydowa

36

4.22.9

Wykładzina antyelektrostatyczna

36

4.22.10

Posadzki dielektryczne

37

4.22.11

Podłogi podniesione, wykończenie podłóg pod podłogą podniesioną

37

4.22.12

Podłoga technologiczna

37

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

Strona 9

 ILF 2010

4.22.13

Wykończenie schodów

37

4.22.14

Wykończenie malarskie

38

4.22.15

Systemowe ścianki działowe w węzłach sanitarnych

38

5

ZATRUDNIENIE

39

6

PRZYSTOSOWANIE OBIEKTU DLA OSÓB NIEPEŁNOSPRAWNYCH

41

7

BEZPIECZEŃSTWO I HIGIENA PRACY

44

7.1

44

8

Uwagi ogólne

7.1.1

Dobór wytycznych technologicznych w obiekcie dostosowanych do wymagań bhp i sanitarnych. 44

7.1.2

Instalacja wodociągowa

45

7.1.3

Instalacje elektroenergetyczne

45

7.1.4

Wentylacja podstawowa

45

7.2

Szatnie oraz pomieszczenia sanitarne

46

7.3

Toalety

47

7.3.1

Pomieszczenia technologiczne

47

7.3.2

Miejsca dostępne dla pasaŜerów - strefy publiczne

47

7.4

Oświetlenie

47

7.5

Dostęp do urządzeń

48

7.6

Hałas

48

BEZPIECZEŃSTWO PASAśERÓW I ZABEZPIECZENIA NA STACJI

58

8.1

58

Bezpieczeństwo

8.1.1

Zasady ogólne

58

8.1.2

Schody

58

8.1.3

Peron

58

8.1.4

Windy

59

8.1.5

Wyjścia ewakuacyjne

59

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

S t r o n a 10

 ILF 2010

8.2

9

Zabezpieczenia – bezpieczeństwo na stacji

59

8.2.1

Zasady ogólne

59

8.2.2

Bezpieczeństwo pasaŜerów i kontrola dostępu

60

8.2.3

Wejścia do stref publicznych na stacjach

60

8.2.4

Wejścia do stref pasaŜerskich na stacjach

61

OCHRONA PRZECIWPOśAROWA

62

9.1

Przeznaczenie obiektu

62

9.2

Kategoria zagroŜenia ludzi. Przewidywana liczba osób na kaŜdej kondygnacji i w poszczególnych pomieszczeniach 62

9.3

Przewidywana gęstość obciąŜenia ogniowego

9.4

Klasa odporności poŜarowej budynku oraz klasa odporności ogniowej elementów budowlanych i stopień rozprzestrzeniania ognia elementów budowlanych. 63

9.5

Reakcja na ogień

64

9.6

Ocena zagroŜenia wybuchem pomieszczeń oraz przestrzeni zewnętrznych.

64

9.7

Podział obiektu na strefy poŜarowe.

65

9.8

Warunki ewakuacji

65

9.9

Drogi poŜarowe

66

62

9.10 Uwagi 66 10

CHARAKTERYSTYKA ENERGETYCZNA

67

11

UWAGI KOŃCOWE

68

12

ZAGADNIENIA AKUSTYCZNE

70

12.1 Ochrona akustyczna

70

12.1.1

Peron

70

12.1.2

Inne pomieszczenia uŜytkowe w strefach pasaŜerskich

77

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

S t r o n a 11

 ILF 2010

ZastrzeŜenie odnośnie praw autorskich

1

Dopuszczalny zakres i sposób korzystania z projektu określa umowa z dnia 28 października 2009 r., zawarta pomiędzy Miastem Stołecznym Warszawa a konsorcjum firm: Astaldi Sp. A., Gülermak Agir Sanayi Insaat ve Taahhüt A.S. oraz PBDiM sp. z o.o.

2

Pod ochroną przepisów Prawa autorskiego pozostają osobiste prawa autorskie twórców niniejszego projektu, zarówno na kaŜdym etapie realizacji inwestycji, jak i przy wykonywaniu praw autorskich zaleŜnych do projektu.

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

S t r o n a 12

 ILF 2010

1

CZĘŚĆ OGÓLNA Inwestor: Miasto Stołeczne Warszawa reprezentowane przez Zarząd Transportu Miejskiego w Warszawie, w imieniu i na rzecz którego działa Metro Warszawskie Sp. z o. o. w Warszawie; ul. Wilczy Dół 5 Inwestycja: PROJEKT I BUDOWA II LINII METRA OD STACJI „RONDO DASZYŃSKIEGO” DO STACJI „DWORZEC WILEŃSKI” W WARSZAWIE Numer projektu: C784 Stadium: Projekt Budowlany

Przedmiot opracowania: Zamierzenie Budowlane nr 4 – C10 Stacja „Rondo ONZ” ul. Prosta / al. Jana Pawła II – rejon Ronda ONZ – Warszawa wraz z komorą rozjazdów oraz w zakresie hektometraŜu 111 – 118+30 z urządzeniami i systemami kolejowymi w ramach inwestycji polegającej na budowie II Linii Metra od stacji „Rondo Daszyńskiego”

(początek

hektometraŜu:

L101+17.177;

P101+16.086)

do

stacji

„Dworzec Wileński” (koniec hektometraŜu: L164+13.600; P164+36.807) w Warszawie.

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

S t r o n a 13

 ILF 2010

1.1

Przedmiot inwestycji Przedmiotem opracowanie jest PROJEKT BUDOWLANY: Zamierzenie Budowlane nr 4 – C10 Stacja „Rondo ONZ” ul. Prosta / al. Jana Pawła II – rejon Ronda ONZ – Warszawa wraz z komorą rozjazdów oraz w zakresie hektometraŜu 111 – 118+30 z urządzeniami i systemami kolejowymi w ramach inwestycji polegającej na budowie II Linii Metra od stacji „Rondo Daszyńskiego”

(początek

hektometraŜu:

L101+17.177;

P101+16.086)

do

stacji

„Dworzec Wileński” (koniec hektometraŜu: L164+13.600; P164+36.807) w Warszawie. Projekty branŜowe znajdują się w tomach niniejszego opracowania.

1.2

Podstawa opracowania 1.

Umowa na podwykonawstwo Usług Projektowych pomiedzy Astaldi-GulermakPBDiM a ILF Consulting Engineers Polska Sp. z o.o. dla projektu "Projekt i budowa II linii metra w Warszawie od stacji "Rondo Daszyńskiego" do stacji "Dworzec Wileński" w Warszawie, z dnia 28.10.2009.

2.

Decyzja nr 88 /WOL/ŚRÓ/PRN/ 08, z załącznikami, z dnia 20.03.2008 r. o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, wydana przez Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy. Znak: AM-PU/7331/256/06/US.

3.

Decyzja nr 8 /WOL/ŚRÓ/C2/10, z załącznikami, z dnia 05.03.2010 r. o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego (o znaczeniu powiatowo-gminnym-C2), wydana przez Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy. Znak: AM-WRU-BKU7331-259-50-09.

4.

Decyzja nr 6 ŚRÓ/PRN/C2/10, z załącznikami, z dnia 25.02.2010 r. o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego (o znaczeniu powiatowo-gminnym-C2), wydana przez Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy. Znak: AM-WRU-BKU7331-260-28-09.

5.

6.

Decyzja nr 23 /WOL/ŚRÓ/C2/10 z dn. 30.09.2010 r. z załącznikami o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego (o znaczeniu powiatowo-gminnym – C2) wydana przez Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy Znak: AM-WRU-BKU7331-160-31-10. Decyzja nr 1329/OŚ/2007 o ustaleniu środowiskowych uwarunkowań zgody na realizację przedsięwzięcia z dnia 03.09.2007 r. wydana przez Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy. Znak:OŚ-II-WE-DŚ-BG/7624/543/13336/06/07.

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

S t r o n a 14

 ILF 2010

7.

Postanowienie nr 269/OŚ/2007 z dnia 04.12.2007 r. wyjaśniające ustalenia decyzji 1329/OŚ/2007 w punktach 3.4, 3.5, 3.6, 3.7. wydane przez Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy. Znak: OŚ-II-WE-DŚ-BG/7624/543/17197/06/07.

8.

Postanowienie nr 7/OŚ/2010 z dnia 12.01.2010 w sprawie mozliwości prowadzenia robót nocą i w dni wolne od pracy wydane przez Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy. Znak: OŚ-IV-BGR-76242-543-5-06.

9.

Mapa dla celów projektowych 1:500, przygotowana przez WPG, potwierdzona aktualność mapy z mapą zasadniczą, zarejestrowana przez Ośrodek Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej.

10.

Mapa dla celów projektowych 1:250, opracowana na podstawie mapy zasadniczej 1:500, zarejestrowana przez Biuro Geodezji i Katastru.

11.

Oświadczenia zamawiającego stwierdzające jego prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane. Warszawa.

12.

Opinia ZUDP nr 4281/2010 z dn. 31.12.2010

13.

WPK - Wileobranzowy Projekt Koncepcyjny opracowany przez konsorcjum - Biuro Projektowe Metroprojekt sp. z o.o. w W-wie oraz AMC Andrzej M. Chołdzyński sp z o.o. w W-wie. Warszawa, wrzesień 2008. Nr arch. MN-L21-10-4670/II.

14.

Program Funkcjonalno-UŜytkowy (PFU). Praca zbiorowa. Koordynator prac: prof. dr hab. inŜ. Andrzej Chudzikiewicz. Warszawa, wrzesień 2008.

15.

Specyfikacja Istotnych Warunków Zamówienia (SIWZ) w postępowaniu o udzielenie zamówienia w trybie przetargu nieograniczonego Nr EH/500/45/E/08.

16.

Wizja lokalna.

17.

Uzgodnienia międzybranŜowe.

18.

Wytyczne technologiczne i kolejowe.

19.

Uzgodnienia organizacyjno-technicze pomiędzy Biurem Geodezji i Katastru Urzędu m. st. Warszawy oraz Metrem Warszawskim Sp. z o.o. podczas projektowania i realizacji odcinka centralnego II linii metra z dnia 06.04.2009.

20.

„Dokumentacja geologiczno-inŜynierska i hydrogeologiczna dla II linii metra w Warszawie, Stacja Rondo Daszyńskiego”, Opracowana przez Geoteko Projekty i Konsultacje Geotechniczne Sp. z o.o. w czerwcu 2003, pod kierunkiem prof. dr hab. inŜ. Wojciecha Wolskiego

21.

„Zbiorcza dokumentacja geologiczno-inŜynierska dla odcinka śródmiejskiego uwzględniająca zmianę trasy ii linii metra na odcinku stacja „Nowy Świat” – Stacja „Dworzec Wileński” wykonana przez Konsorcjum GEOTEKO Sp. z o.o. - SGGW GEOPROJEKT Sp. z o.o. w lutym 2007 pod kierunkiem prof. dr hab. inŜ.

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

S t r o n a 15

 ILF 2010

Wojciecha Wolskiego, lider Konsorcjum - GEOTEKO ul. Wałbrzyska 3/5 02-739 Warszawa. 22.

Dokumentacja geotechniczna dla II Linii Metra od stacji „Rondo Daszyńskiego” do stacji „Dworzec Wileński” w Warszawie wykonana przez Geoteko Projekty i Konsultacje Geotechniczne Sp. z o.o. w czerwcu 2010 roku pod kierunkiem prof. dr hab. inŜ. Wojciecha Wolskiego.

23.

Dodatek do dokumentacji geologiczno-inŜnierskiej ustalającej geotechniczne warunki posadowienia dla odcinka centralnego (d. Śródmiejskiego) II linii metra w Warszawie na odcinku stacja ‘Rondo Daszyńśkiego” – stacja „Dworzec Wileński”, wykonany przez Geoteko, sierpień 2010, Warszawa.

24.

Uzgodnienia z Inwestorem.

25.

Wytyczne i uzgodnienia poŜarowe, bhp, sanitarnohigieniczne i akustyczne.

Uwaga: pozostałe dokumenty stanowiące podstawę opracowania wg teczki formalno– prawnej i opracowań branŜowych.

1.3

Zakres opracowania Przedmiotem opracowania jest projekt budowlany zamierzenia budowlanego nr 4 - C10, stacja „Rondo ONZ” wraz z komorą rozjazdów, ul. Prosta / al. Jana Pawła II/ ul. Świętokrzyska - rejon ronda ONZ w Warszawie - będącego częścią inwestycji polegającej na budowie II linii metra od stacji „Rondo Daszyńskiego” do stacji „Dworzec Wileński”. W ramach budowy stacji C10, “Rondo ONZ”, planowana jest budowa korpusu stacji ze zintegrowaną

z

nią

komorą

rozjazdów.

Projektowana

budowla

składa

się

z

dwukondygnacyjnego podziemnego korpusu mieszczącego peron pasaŜerski, hale odpraw i pomieszczenia technologiczne, z systemu przejść podziemnych okalających pod ziemia rondo, połączonych z korpusem stacji w rejonie głowic wschodniej i zachodniej oraz z obiektów naziemnych: zewnętrznych zejść do metra, na poziom „-1”, lub „-2” w części zadaszonych oraz wystających ponad teren czerpnio-wyrzutni powietrza i górnych fragmentów szybów windowych. Poza zasadniczymi elementami budowli planowane są następujące obiekty i roboty budowlane: Etap pierwszy:

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

S t r o n a 16

 ILF 2010

•

Roboty ziemne i wywózka mas ziemnych na zwałkę

•

Budowa ścian szczelinowych

•

Budowa płyt stropowych górnej, potem dolnej z wybieraniem etapowo ziemi spod płyt

•

Połączenie tunelowe ze stacją sąsiednią C09 i C11 zostanie wykonane przy pomocy tunelowej maszyny drąŜącej (TBM) wg oddzielnego opracowania.

Etap drugi: •

Zakończenie budowy stacji

•

Połączenie podziemnych przejść i chodników

•

Wykonywanie zewnętrznych izolacji i zabezpieczeń podziemnej konstrukcji Ŝelbetowej

•

UłoŜenie instalacji przebiegających nad stacją

•

Zasypywanie i wyrównywanie terenu nad stacją i pasaŜami

•

Roboty instalacyjne i wykończeniowe wewnątrz projektowanych kubatur

•

Przywracanie standardowego stanu powierzchni gruntu lub doprowadzenie do stanu projektowanego

•

Przebudowa linii tramwajowych, wysepek tramwajowych, sieci trakcyjnych

•

Budowa układu ulic, miejsc postojowych, ścieŜek rowerowych, chodników, znaków drogowych, sygnalizacji świetlnej, oświetlenia, architektury krajobrazu i zieleni (wg zatwierdzonej kolejności w organizacji ruchu tymczasowej i docelowej – w części drogowej).

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

S t r o n a 17

 ILF 2010

2

ROZWIĄZANIA FUNKCJONALNE ORAZ CHARAKTERYSTYKA OBIEKTU

2.1

Opis budowli Stacja „Rondo ONZ” (C10) jest stacją szeregową II linii Metra Warszawskiego. Będzie stanowić węzeł przesiadkowy pasaŜerów, jak i manewrowy dla pociągów metra. Budowla została zaprojektowana, jako: dwupiętrowy, podziemny korpus zawierający halę peronową, halę odpraw i pomieszczenia techniczne, komorę rozjazdów torów, przejścia podziemne, a takŜe obiekty naziemne, jak wejścia do stacji, czy systemy nawiewne i wywiewne. Główny korpus stacji ma 158,0 m długości i szerokość zmienną od 23,5 m do 26,0 m. Wymiary komory rozjazdów wynoszą: 150,0 m długości i zmienną szerokość od 23,0 m do 24,6 m. NajwyŜszy poziom konstrukcji wynosi +34,54 m nad poziom Wisły; najniŜszy poziom konstrukcji wynosi +19,46 m n.p.W.

2.2

Charakterystyka konstrukcji budowli •

Stacja oraz połączona z nią komora rozjazdów są uznawane za konstrukcje podziemne.

•

Budowla stacji podzielona jest na trzy segmenty oddzielone złączem dylatacyjnym o grubości 50 mm.

•

Komora rozjazdów równieŜ jest podzielona na trzy segmenty oddzielone dylatacją o grubości 50mm.

•

Konstrukcje budynków zostaną wykonane metodą podstropową zstępującą, z góry na dół.

•

Ściany szczelinowe mające bezpośredni kontakt z gruntem są zaprojektowane, jako ściany obwodowe budynków. Ściany szczelinowe o grubości 1000 mm są odporne na obciąŜenia takie, jak nacisk gruntu, przeciąŜenia, obciąŜenia ruchu drogowego i ciśnienie hydrostatyczne.

•

Płyta stropowa i płyty pośrednie zostaną wylane ze spadkiem, w miarę postępowania etapów zstępujących budowy i będą poprzecznymi usztywnieniami ścian szczelinowych.

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

S t r o n a 18

 ILF 2010

•

Płyta stropowa Ŝelbetowa stacji zostanie wylana ze spadkiem. Płyta stropowa posiada zmienną grubość od 1100 mm do 900 mm i jest oparta na ścianach szczelinowych.

•

Płyty pośrednie Ŝelbetowe budowli, stanowiące poprzeczne usztywnienia ścian szczelinowych zostaną ukończone w miarę postępowania etapów podstropowych budowy.

•

Fundamenty zostały zaprojektowane w oparciu o system tratwowy o grubości ok. 1200 mm.

Parametry budowli dla stacji C10 Rondo ONZ: Nazwa parametru

Jednostka Wartość

Ilość kondygnacji

szt.

2

Długość

m

157

Szerokość

m

23.30/26.00

Wysokość (wewnętrzna)

m

10,860 / 11,380

Szerokość peronu

m

11.0

Grubość płyty peronu

m

0,25

Grubość ścian szczelinowych korpusu stacji

m

1,0

Głębokość posadowienia ścian szczelinowych

m

28,5

Grubość płyty dennej fundamentowej

m

1,20

Wymiary konstrukcji

Tabela 1 - parametry budowlane stacji Rondo ONZ

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

S t r o n a 19

 ILF 2010

Parametry budowli dla komory rozjazdów stacji Rondo ONZ: Nazwa parametru

Jednostka Wartość

Ilość kondygnacji

szt.

1

Długość

m

149,56

Szerokość

m

23,00 / 24,60

Wysokość

m

9,45 / 9,34

Grubość ścian szczelinowych torów odstawczych

m

1,0

Głębokość posadowienia ścian szczelinowych

m

28,5

Grubość płyty dennej fundamentowej

m

1,20

Szerokość peronów technicznych (zmienna)

m

min. 1,12

Wymiary konstrukcji

(wewnętrzna)

Tabela 2 - parametry budowlane komory rozjazdów przy stacji Rondo ONZ

2.3

Opis funkcjonalny stacji Stacja jest zaprojektowana zgodnie z przepływem pasaŜerów oraz według potrzeb technologicznych. Główne strefy funkcjonalne to: •

Strefa przepływu pasaŜerów

•

Hala odpraw

•

Pionowy przepływ pasaŜerów

•

Peron

•

Drogi ewakuacyjne

•

Strefy technologiczne

•

Kolejność przewidywanych stref funkcyjnych:

•

Wejścia

•

Kupowanie/ kasowanie biletu

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

S t r o n a 20

 ILF 2010

•

Zejście na poziom peronu

•

Oczekiwanie na pociąg

•

Wejście/ wyjście do/z pociągu

•

WyposaŜenie eksploatacyjne stacji

Dostęp pasaŜerów na stacji będzie ograniczony tylko do stref publicznych. Organizacja przepływu pasaŜerów minimalizuje ilość podejmowanych przez nich decyzji. Główna oś przepływu pasaŜerów eliminuje zbędne manewry i mylne drogi alternatywne. Przemieszczanie odbywa się w sposób logiczny i zrozumiały zarówno dla wchodzących jak i wychodzących pasaŜerów. Poza sytuacjami awaryjnymi, wysiadający pasaŜerowie gromadzą się w określonych strefach, co pozwala na sprawne funkcjonowanie systemu biletowego, bezpieczeństwa oraz słuŜb publicznych. Stacja podzielona jest na trzy strefy funkcyjne: •

Strefę technologiczną – dostępną jedynie dla pracowników metra.

•

Strefa pasaŜerska z dostępem pasaŜerów do korytarzy, odprawy i peronu

w godzinach pracy metra. •

Przejścia podziemnego, dostępnego przez całą dobę.

Stacja jest zamknięta dla pasaŜerów w godzinach nocnych od 1,00 do 4,30. Przerwa nocna przeznaczona jest na czynności porządkowe i konserwacyjne. Ruch pociągów jest wstrzymany w godzinach od 1.00 do 4.30. Czas ten przeznaczony jest dla ekip porządkowych

wykonujących

czynności

konserwacyjne

i

naprawcze

urządzeń

znajdujących się w tunelu i na stacji. Pomieszczenia socjalne i sanitarne dla osób pracujących na stacji C10 będą znajdować się na stacji C9 Rondo Daszyńskiego. Główne urządzenia remontowe systemu metra znajdują się na stacji technicznopostojowej Kabaty. Główny korpus stacji C10 obejmuje dwie kondygnacje. Peron pasaŜerski znajduje się na poziomie -2. Na poziomie -1, wejścia po stronie wschodniej i zachodniej głowicy stacji będą łączyć halę odpraw, z podziemnymi pasaŜami oraz poziomem 0 i powierzchnią. Większość wymaganych stref technologicznych znajduje się na poziomie -1.

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

S t r o n a 21

 ILF 2010

Obsługa urządzeń podatnych na uszkodzenia, o znacznych gabarytach, odbywa się w pomieszczeniach

650

i 201. Wymiana tych

urządzeń

w czasie eksploatacji

(transformatorów, wentylatorów) wymaga przetransportowania odpowiednim pojazdem do stacji techniczno-postojowej Kabaty. Wentylatornia (pomieszczenie 650) znajduje się na zachodnim krańcu poziomu peronu pasaŜerskiego. Dostęp do tego pomieszczenia jest moŜliwy od strony peronu technicznego znajdującego się w zachodniej części peronu pasaŜerskiego. W celu wytransportowania wentylatora z pomieszczenia 650 projektuje się luk montaŜowy w ścianie bocznej o wymiarach dostosowanych do wentylatora. Transport urządzeń montaŜowych odbywa się za pomocą wciągników podwieszonych na belkach: w pomieszczeniu nr 650 o udźwigu minimum 25 kN, a w pomieszczeniu nr 201 minimum 32 kN. Dodatkowo w pomieszczeniach wentylacyjnych i podstacjach wyznaczono powierzchnie pozwalające na demontaŜ i naprawę urządzeń. Z pomieszczenia nr 110, znajdującego się na poziomie -1, dyŜurny stacji nadzoruje ruch pociągów oraz przepływ pasaŜerów. Pomieszczenie dyŜurnego ruchu nr 111 przylega do dyspozytorni ruchu stacji i obejmuje pomieszczenia 119A (pomieszczenie z instalacją gazową), 117A (pomieszczenie sprzętu przeciwpoŜarowego), 140 (punkt ratunkowej pomocy lekarskiej), 118 (pomieszczenie sprzętu ratunkowego) oraz toaletę. Pomieszczenia 500 do 504 przeznaczone są do utrzymania czystości wyposaŜenia stacji. Transport sprzętów pomiędzy poziomami stacji odbywa się za pomocą windy pasaŜerskiej poza godzinami uŜytkowania. Dwie główne stacje pomp znajdują się w pomieszczeniu 630 na obydwu końcach peronu. Ich celem jest wypompowywanie wody ze stacji i torów do systemu ścieków miejskich. Dodatkowe przepompownie (pomieszczenie nr 631) przepompowują nadmiar wody do głównej stacji pomp. Wejście do zachodniej części hali dworcowej przedzielone jest szklanymi drzwiami. Wschodnia hala odpraw oddzielona jest od strefy publicznej metalowymi rozsuwanymi przegrodami o odpowiedniej konstrukcji oraz stopniu palności.

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

S t r o n a 22

 ILF 2010

3

ZESTAWIENIE POWIERZCHNI I KUBATUR Lista stref pod względem funkcjonalnym (powierzchnia uŜytkowa): Peron pasaŜerski:

3.370,75 m2

Strefa technologiczna:

1.754,50 m2

Strefa holu:

1.342,50 m2

Komora rozjazdów:

3.150,15 m2

Podperonie

1.233,55 m2

Lista stref ze względu na poziomy (powierzchnia uŜytkowa / całkowita): Poziom technologiczny (hala peronowa, przejścia podziemne): 6.810,00 / 11.116,00 m2 Poziom peronu:

6.520,00 / 7.188,50 m2

Podperonie

1.233,55 m2

Powierzchnie ogółem (powierzchnia uŜytkowa / całkowita): 13.330,00 / 18.304,50 m2

Kubatura ogółem:

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

111.244,7 m3

S t r o n a 23

 ILF 2010

4

ROZWIĄZANIA ARCHITEKTONICZNE I BUDOWLANE

4.1

Roboty budowlane •

Zakres procesu budowy jest następujący:

•

Wykopy oraz przekładki mediów:

•

Granice stacji zostaną wykopane z zachowaniem tolerancji konstrukcyjnej. Teren wykopu zostanie podparty ściankami berlińskimi. Wszystkie media przechodzące przez teren budowy zostaną przeniesione w nowe

•

lokalizacje niekolidujące z projektowanym zagospodarowaniem lub zostaną tymczasowo przeniesione a następnie odtworzone w pierwotnych lokalizacjach. Faza pierwsza budowy zakłada budowę ścian szczelinowych oraz zaworów

•

otworów odpływowych regulujących izolację wodną. Podłączenie tunelu do stacji zostanie przeprowadzone po wykonaniu ścian

•

szczelinowych. Do ukończenia tej fazy budowy uŜyta zostanie tarcza (TBM). Część zewnętrzna stacji zostanie ukończona. Ta faza będzie się pokrywała w

•

czasie z fazą poprzednią. NałoŜona zostanie górna płyta; płyty wewnętrzne oraz inne elementy konstrukcyjne będą stawiane od góry w dół. Wnętrze stacji zostanie ukończone. Ta faza będzie się pokrywała w czasie z fazą

•

poprzednią. Ściany działowe oraz schody zostaną zamontowane. NałoŜone zostaną warstwy wykończeniowe. W tej fazie budowy stacji zapewnione będzie dociśnięcie elementów w celu nie przepuszczania wody. Budowa połączeń przejść podziemnych, podziemnych chodników zostanie

•

ukończona za pomocą techniki odkrywkowej. •

Przykrywanie stacji warstwą ziemi.

•

Przywrócenie warunków na powierzchni. Praca przeniesiona pod ziemię. o

Parkingi

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

S t r o n a 24

 ILF 2010

4.2

o

Projektowanie zieleni

o

Organizacja ruchu; drogi, granice, rondo, place manewrowe

o

Znaki drogowe

o

Chodniki

o

Tory tramwajowe, perony tramwajowe

o

ŚcieŜki rowerowe

Ściany zewnętrzne Ściany zewnętrzne stacji są ścianami szczelinowymi Ŝelbetowymi o grubości od 0,60 m do 1,00m. Aby osiągnąć szczelność konstrukcji, zaprojektowano kanał odpływowy o szerokości 30 cm skierowany do wnętrza, mający na celu odprowadzanie ewentualnych przecieków wody. Przednia część kanału odpływowego wydzielona jest od pomieszczeń w strefie pomieszczeń technologicznych oraz peronów pasaŜerskich. W strefie torów odstawczych kanał odpływowy jest odsłonięty. W środku ścian szczelinowych znajduje się opaska izolująca od wody. Kanał ten ma zapewnić całkowite odprowadzenie przecieków wody z kubatury. W przestrzeni pomiędzy ścianką wydzielającą, a główną ściana szczelinową będzie zapewniona wentylacja a takŜe rozwiązania takie, które zapewnia dostęp do kontroli przestrzeni kanału.

4.3

Ściany wewnętrzne Ściany wewnętrzne zostały zaprojektowane w taki sposób, aby spełniały wymogi przeciwpoŜarowe. Szczegółowe informacje dotyczące tej kwestii znajdują się w rozdziale dotyczącym ochrony przeciwpoŜarowej niniejszego dokumentu. Materiały, z których zbudowano ściany wewnętrzne zostały dobrane w taki sposób, aby spełniały wymogi przepisów BHP oraz wymogów akustycznych i ppoŜ. Ściany murowane nie konstrukcyjne traktowane, jako wewnętrzne ściany działowe. Materiały wewnętrzne ścian wybrano zgodnie z koniecznymi wymogami.

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

S t r o n a 25

 ILF 2010

4.4

Sufity

4.4.1

Sufity z betonów architektonicznych Sufity w halach odpraw pasaŜerów oraz w przejściach podziemnych zostały zaprojektowane, jako malowane farbą zmywalną betony architektoniczne.

4.4.2

Sufity podwieszane Sufity podwieszane zaprojektowane są w dyspozytorni stacyjnej, w pomieszczeniu dyŜurnego ruchu, toaletach publicznych, pomieszczeniach sanitarnych pracowników, oraz pomieszczeniach komercyjnych. Projektuje się sufity modułowe 60 x 60 cm, z ukrytymi profilami nośnymi. Materiały sufitów podwieszanych są dobrane w taki sposób, aby spełniały wymogi przeciwpoŜarowe i akustyczne tych pomieszczeń. Szczegółowe informacje dotyczące wymogów znajdują się w rozdziale dotyczącym ochrony przeciwpoŜarowej niniejszego dokumentu. Materiały, z których wykonano sufity podwieszane muszą spełniać wymogi BHP.

4.4.3

Sufity podwieszane nad peronem Nad peronem na stropie Ŝelbetowym zastosowano tynk dźwiękochłonny, pod którym jest zawieszony dźwiękochłonny sufit podwieszony, umoŜliwiający prawidłowe, wzajemne ich współdziałanie akustyczne.

4.5

Tynki wewnętrzne Ściany murowane, pokryte tynkami cementowo-wapiennymi, zacieranymi, kat. III. Szczegółowe rozwiązania i parametry materiałowe zostaną podane na etapie projektu wykonawczego.

4.6

Izolacje przeciwwodne i przeciwwilgociowe Konstrukcje podziemne budowli zostały zaprojektowane, jako wodoszczelne. Ciągłość izolacji przeciwwodnej budynku jest zapewniona.

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

S t r o n a 26

 ILF 2010

Warunek wodoodporności budynku jest spełniony przez zastosowanie systemowych rozwiązań ścian szczelinowych (szczegóły zawarte są w projekcie Rozdział 2 – KONSTRUKCJA). Ściany szczelinowe są ustawiane, jako oddzielne segmenty, układane jeden przy drugim. Pomiędzy segmentami stosuje się izolację przeciwwodną. W pobliŜu ściany szczelinowej zaprojektowano kanał odpływowy z odwodnieniem, mający na celu zbieranie wody przedostającej się przez ścianę, jeśli system izolacji zawiedzie. Panele architektoniczne,

lub

ściany

murowane

zostaną

umieszczone

przed

kanałem

odpływowym tak, aby wydzielić pomieszczenia wewnątrz stacji od strefy, w której występuje moŜliwość pojawiania się przecieków wody. Panele architektoniczne mogą być równieŜ uŜyte jako architektoniczne elementy wykończenia. Ochrona przed korozją oraz zapobieganie przeciekaniu wody to główne zadania dodatków chemicznych zawartych w betonie. Taśmy uszczelniające dylatacje zostaną uŜyte w szczelinach oraz łączeniach konstrukcyjnych, wszędzie tam, gdzie mają styczność z gruntem, lub wodą. Systemy izolacyjne stropów, posadzek i ścian zostały opisane na przekrojach.

4.7

Izolacje termiczne Izolacje termiczne zostaną zastosowane w przegrodach, w których istnieje moŜliwość występowania przemarzania. Dotyczy to ścian, stropów, podłóg i innych przegród na granicy zróŜnicowanych temperatur obliczeniowych sąsiadujących kubatur. Ściany i przeszklone ścianki działowe w przejściach podziemnych traktowane są jako ściany zewnętrzne, jako ściany które w przejściu – strefie ogólno dostępnej, będą naraŜone na napływ chłodnego powietrza z zewnątrz. Dla tych ścian murowanych wymagana jest izolacja termiczna. Współczynnik przenikania ciepła Umax = 0,30 W/m2K

Uwaga: •

Dla ścian poszczególnych pomieszczeń w obiekcie metra, naleŜy spełnić

wymaganą izolacyjność cieplna przegród (ścian i stropów).

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

S t r o n a 27

 ILF 2010

•

Na etapie

projektu wykonawczego

zostanie

uszczegółowione ewentualne

dodatkowe wymaganie wykonania izolacji termicznej dla przegród wydzielających pomieszczenia, tak, by spełnić wymogi izolacyjności cieplnej.

4.8

Okładziny i tynki dźwiękochłonne Izolacje akustyczne - wełna mineralna w osłonie z blachy perforowanej w rejonie galerii multimedialnej na poziome peronowym. Tynk dźwiękochłonny na całym stropie Ŝelbetowym peronu, typu Sonaspray lub ekwiwalentny. Izolacje akustyczne zaprojektowano w strefach występowania podwyŜszonego poziomu hałasu i w miejscach, gdzie ma znaczenie wydłuŜony czas pogłosu. Wełna mineralna w osłonie tkaniny technicznej i blach perforowanych - poniŜej galerii multimedialnej na poziome peronów. Wełna mineralna osłonięta tkaniną techniczną i siatką lub ekwiwalentne rozwiązania systemowe - w przestrzeniach wentylatorni i innych pomieszczeniach z emitorami hałasu Tynk dźwiękochłonny na całym stropie Ŝelbetowym peronu, oraz peronów technicznych (okolice wylotów z wentylatorni nr 650) - typu Sonaspray lub ekwiwalentny. Zaprojektowano

równieŜ

izolację

akustyczną

wewnątrz

kanałów

i

szachów

wentylacyjnych wyrzutni i czerpnio-wyrzutni.

4.9

Bramki biletowe Projekt architektoniczny zakłada, oprócz zainstalowania niezbędnej ilość bramek wynikającej z planowanej liczby pasaŜerów, zamontowanie wyjść ewakuacyjnych o odpowiednich wymiarach. Projekt architektoniczny zakłada niezbędną przestrzeń przed linią bramek do zainstalowania automatów biletowych, która powinna zapewniać pasaŜerom niezakłócony dostęp do tych automatów, oraz do zainstalowania innych urządzeń mających się znajdować w pobliŜu bramek. Zastosowano takŜe śluzy dla niepełnosprawnych, dla których trudne, lub nawet niemoŜliwe jest korzystanie ze standardowych bramek. Ta grupa pasaŜerów to: osoby niepełnosprawne na wózkach inwalidzkich, pasaŜerowie podróŜujący z duŜym bagaŜem lub osoby starsze. Hala odpraw wyposaŜona jest w urządzenia do sprzedaŜy wszystkich rodzajów biletów.

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

S t r o n a 28

 ILF 2010

W części zachodniej znajduje się 8 bramek i 1 śluza, w części wschodniej znajduje się 8 bramek oraz 1 śluza. Szerokości przejść netto dla bramek, to 600 mm oraz 900 mm dla śluzy. Bramki biletowe mają wysokość 1700 mm, szklana przesłona blokująca ruch ma wysokość 1700 mm.

4.10

Bramki / drzwi – wygrodzenia sterfy biletowej Dostęp do stref pasaŜerskich poza godzinami pracy metra ograniczany jest za pomocą ścianki szklonej z drzwiami przeszklonymi. Ścianka oraz drzwi systemowe: konstrukcja stal nierdzewna, wypełnienia - szkło bezpieczne (laminowane), wyposaŜone w zamki i pochwyty paniczne. Tafle szklane oznakowane zgodnie z wymogami BHP. Na krańcu zachodnim stacji znajdują się 4 sztuki dwuskrzydłowych drzwi przeszklonych o szerokości minimum 1800 mm netto z moŜliwością stabilizowania skrzydeł w pozycji otwartej na czas działania stacji dla podróŜnych. Na krańcu wschodnim znajdują się 4 sztuki podwójnych szklanych bramek o szerokości netto minimum 1800 mm łącznie. W godzinach funkcjonowania metra drzwi będą rozwarte i ustabilizowane tak, aby nie zawęŜały szerokości dróg ewakuacyjnych.

4.11

Drzwi Szerokość i wysokość drzwi została zaprojektowana by zapewnić wymogi poŜarowe i technologiczne. Typy drzwi zostały wybrane na podstawie wymagań operacyjnych, akustycznych lub przeciwpoŜarowych. Typowa wysokość drzwi to 2000 mm. Z powodu wymogów technologicznych, pomieszczenia o numerach 111, 300, 301, 302, oraz poprzedzające je drzwi w korytarzu, są wyposaŜone w drzwi o wymiarach 1500 mm / 2700 mm, pomieszczenie nr 201 jest wyposaŜone w drzwi o wymiarach 1800 / 2700 mm. Zgodnie z wymaganiami, sposób otwierania drzwi dostosowany jest do szerokości sąsiadującego przejścia ewakuacyjnego. W sąsiedztwie węŜszych korytarzy, aby nie ograniczać przejść ewakuacyjnych, drzwi otwierają się do wewnątrz pomieszczeń chyba, Ŝe wymogi dla danego pomieszczenia stanowią inaczej.

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

S t r o n a 29

 ILF 2010

Szerokość drzwi na drodze ewakuacyjnej z klatki schodowej, prowadzących na zewnątrz lub do innej strefy posiada szerokość nie mniejsze niŜ szerokość biegu klatki schodowej. W przypadku drzwi podwójnych, przynajmniej jedno skrzydło ma szerokość 900 mm. Projektuje się drzwi wzmocnione (heavy duty). Drzwi na drogach ewakuacyjnych wyposaŜone w zamki i pochwyty antypaniczne.

4.11.1

Drzwi wewnętrzne Ślusarka drzwiowa w przestrzeni publicznej, ościeŜnice, okucia, wykończenia skrzydeł oraz inne wyposaŜenie drzwi pełnych w przestrzeniach publicznych przewidziano ze stali nierdzewnej matowej. Drzwi przeszklone, stal nierdzewna matowa z wypełnieniem szkleniem bezpiecznym, laminowanym.

4.11.2

Drzwi zewnętrzne Szczegółowy sposób rozwiązań materiałowych zostanie przedstawiony na etapie projektu wykonawczego.

4.11.3

Drzwi technologiczne Szczegółowy sposób rozwiązań materiałowych zostanie przedstawiony na etapie projektu wykonawczego.

4.11.4

Drzwi ppoŜ. Szczegółowy sposób rozwiązań materiałowych zostanie przedstawiony na etapie projektu wykonawczego.

4.11.5

Drzwi szklone Tafle szklane oznakowane zgodnie z wymogami BHP. Szczegółowy sposób rozwiązań materiałowych zostanie przedstawiony na etapie projektu wykonawczego.

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

S t r o n a 30

 ILF 2010

4.12

śaluzje rolowane. Głowica wschodnia stacji C10 jest zamykana na czas przerwy nocnej za pomocą antywłamaniowej Ŝaluzji rolowanej, ocieplanej, z napędem elektrycznym, zamocowanej do stropu.

4.13

Ścianki przeszklone w pasaŜach Elewacje witryn lokali handlowych – ścianki systemowe przeszklone – ślusarka w profilach „ciepłych” ze stali nierdzewnej, przeszklenia pełne w ślusarce (system Jansen lub równowaŜny), w module 70 x 200 cm. Przeszklenia lokali handlowych – zestawy szkła hartowanego, laminowanego, tafle szklane oznakowane zgodnie z wymogami BHP.

Odporność poŜarowa ścianek wg Punktu 9.4. Współczynnik przenikania ciepła Umax = 1,1 W/m2K Ścianka szklana wydzielająca strefę biletową (strefę metra) - szkło bezpieczne (hartowane, laminowane), tafle szklane oznakowane zgodnie z wymogami BHP. Schody wewnętrzne od strony toru osłonięte na pełną wysokość pomieszczenia ścianką przeszkloną EI30.

4.14

Okna w pomieszczeniach dozoru stacji

4.14.1

Dyspozytornia stacyjna nr 110. Szklenie okna wglądowego dyspozytorni: okno – lustro wenecki o odporności ogniowej EI 60, antywłamaniowe, kuloodporne, ślusarka stalowa. Efekt lustra – od strony pasaŜerskiej.

4.14.2

Pomieszczenie DyŜurnego Ruchu nr 111. Szklenie okna wglądowego: okno o odporności ogniowej EI 60, antywłamaniowe, ślusarka stalowa.

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

S t r o n a 31

 ILF 2010

4.15

Ławki na peronach Ławki ze stali nierdzewnej, matowe, wandaloodporne, zamocowane na stałe do podłoŜa. Szczegółowy sposób rozwiązań materiałowych zostanie przedstawiony na etapie projektu wykonawczego.

4.16

Poręcze, pochwyty W strefach ogólnodostępnych i pasaŜerskich przewiduje się balustrady ze stali nierdzewnej. Balustrady przy schodach wyjściowych, jako masywne, pochwyty kamienne, profilowane. Balustrady i pochwyty w strefach technologicznych stalowe powlekane, zabezpieczone antykorozyjnie.

4.17

Zadaszenia / ekrany wejścia do metra Zaprojektowano szklane zadaszenia nad wejściami do metra, jako osłonę przed wpływem warunków atmosferycznych. Boczne elementy zadaszenia są obniŜone, tak aby zapewnić odprowadzanie wody oraz osłonę łączeń. Łączenia powierzchni szklanych mają zapewnić bezpieczeństwo uŜytkowników a takŜe osób z dysfunkcja narządu wzroku. Rozwiązanie ma takŜe zapewnić szczelność elementów, by zabezpieczyć wnętrze przed napływem wody deszczowej oraz śniegu. Zaproponowano, zgodnie z projektem koncepcyjnym, intensywne kolory elementów przeszkleń i wysokości tak, aby zadaszenia stały się widoczne dla pasaŜerów chcących skorzystać z metra. Szklenie szkłem bezpiecznym, fazowanym, laminowane-barwione wg koloru wiodącego dla stacji.

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

S t r o n a 32

 ILF 2010

Ze względów lokalizacyjnych zaprojektowano dwa sposoby podejścia do zadaszeń nad wejściami do metra: 1.

pierwszy – w formie daszku w przekroju o kształcie litery „M”. o konstrukcji R30,

szklonej

szkłem

przeciwpoŜarowym

EI30 (szczegółowe

wymagania

zgodnie z

wytycznymi przeciwpoŜarowymi). 2.

4.18

drugi – zgodnie z koncepcją WPK bez zadaszenia.

Schody ruchome oraz windy Szczegółowe informacje dotyczące schodów ruchomych oraz wind podano poniŜej. Dodatkowe informacje dotyczące uŜycia urządzeń transportu pionowego w sytuacjach awaryjnych znajdują się w paragrafie „Ochrona przeciwpoŜarowa” niniejszego opisu.

4.18.1

Schody ruchome Na stacji zastosowano schody ruchome cięŜkiego typu, odporne na zewnętrzne warunki atmosferyczne, przeznaczone do transportu sieciowego, o przepustowości powyŜej 9000 osób na godzinę. Nachylenie schodów ruchomych to 30 stopni przy minimalnej szerokości stopnia wielkości 1000mm. Odległość między poręczami:1255 mm. Z poziomu terenu na poziom -1 (pasaŜ) prowadzi 6 sztuk schodów ruchomych. Z poziomu -1 na -2 (peron) - prowadzą 2 sztuki schodów ruchomych. Schody ruchome prowadzące na poziom terenu zaprojektowano , jako zadaszone – szklanym daszkiem w formie litery „M’.

Na poziomie terenu, przy wejściu,

zaprojektowano odwodnienia liniowe w celu zabezpieczenia schodów ruchomych i metra przed napływem wód opadowych. W części najniŜszej maszynowni schodów ruchomych, zaprojektowano równieŜ odwodnienie, które odprowadza ewentualne przecieki i popłuczyny z posadzek. Instalacja odwodnieniowa - z separatorem olei.

4.18.2

Windy Windy na stacji zasilane elektrycznie, będą miały udźwig 1000 kg (13 osób) lub większą. Będą odporne na zewnętrzne warunki atmosferyczne. Wewnętrzne wymiary kabin wind

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

S t r o n a 33

 ILF 2010

zostały zaprojektowane, jako 1100 mm x 2100 mm. KaŜda winda wymiarowo przystosowana jest dla brygad straŜy poŜarnej. Stacja wyposaŜona jest w 6 sztuk wind, w tym: 5 szt. 2-przystankowych i 1 szt. 3przystankowa. W części wschodniej stacji z poziomu peronu zapewniono jedną windę z dostępem bezpośrednim na poziom terenu – jako windę przystosowana do działania ekip ratowniczych. Winda ta została zaprojektowana na poziomach -1 i -2 z przedsionkami przeciwpoŜarowymi wyposaŜonymi w drzwi EI60, natomiast na poziomie terenu w obudowie ściankami przeszklonymi. Z poziomu peronu zaprojektowane są w sumie 2 windy, w tym jedna z nich osiąga poziom terenu, a jedna - poziom hali odpraw w głowicy zachodniej. Ponadto z poziomu 1 po przesiadce na poziom terenu zaprojektowano dodatkowo 4 wind dla obsługi obiektu przez osoby niepełnosprawne. Łącznie 5 szt. wind.

4.19

Wykończenie zewnętrzne powierzchni wyrzutni, czerpnio-wyrzutni Okładzina kamienna ścian Ŝelbetowych nośnych, BAZALTOWA lub ekwiwalentna, o fakturze płomieniowanej, elementy naroŜnikowe- zaokrąglane.

4.20

Elementy małej architektury Elementy małej architektury (np. ławki parkowe, śmietniki, słupki drogowe itp.) zgodnie z wytycznymi

Biura Architektury i Planowania

Przestrzennego, Wydział

Estetyki

Przestrzeni Publicznej.

4.21

Opaski wokół elementów naziemnych Opaski wokół elementów naziemnych projektuje się o szerokości 0,6 m ze spadkiem 2%. Materiał korespondujący z sąsiadującą nawierzchnią.

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

S t r o n a 34

 ILF 2010

4.22

Elementy wykończenia

4.22.1

Wykończenia kamienne Wszystkie zastosowane materiały kamienne określone w projekcie muszą spełniać wymogi techniczne określone przez normy w odniesieniu do: siły spręŜającej, absorpcji, odporności na mróz, odporności na zadrapania, antypoślizgowości. Wszystkie powierzchnie i elementy wystroju i wyposaŜenia wnętrz będą spełniały wymogi technologiczne i bezpieczeństwa zawarte w osobnym tomie Projektu Budowlanego „Technologia” (m.in. Oznaczenia wizualne, dotykowe itp.).

4.22.2

Wykończenia podłogi na peronie pasaŜerskim Podłoga na peronie pasaŜerskim będzie wykończona kamieniem – granatowym IVORY CHIFFON lub odpowiadającym. Nakładane płyty będą miały grubość 4 cm i wymiary 100x50 cm, faktura będzie gładka, polerowana. Posadzka w pasie 0,6m od krawędzi peronu – będzie wykonana jako pas o fakturze antypoślizgowej.

4.22.3

Wykończenia ścian peronu pasaŜerskiego Wykończenie

ścian

znajdujących

się

bezpośrednio

na

peronie

pasaŜerskim

zaprojektowano jako płyty kamienne – z kwarcytu CALYPSO lub odpowiadające. Płyty kamienne - grubość 4 cm i wymiary 100x100 cm, faktura gładka, polerowana.

4.22.4

Wykończenia podłogi w hali odpraw oraz przejściach podziemnych Podłoga w halach odpraw i przejściach podziemnych będzie wykończona kamieniem – czarnym BAZALTEM lub ekwiwalentnym. Płyty kamienne będą miały grubość 4 cm i wymiary 100x50 cm, faktura będzie gładka, polerowana, a w przypadku przejść podziemnych płomieniowana.

4.22.5

Ściany w halach odpraw i przejściach podziemnych 20-30% powierzchni ścian Ŝelbetowych w halach odpraw oraz przejściach podziemnych będzie wykończonych okładzina kamienną; kamień – czarny BAZALTEM lub odpowiadającym. Nakładane płyty będą miały grubość 4 cm i wymiary 100x100 cm, faktura będzie gładka, polerowana.

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

S t r o n a 35

 ILF 2010

4.22.6

Panele ścienne na poziomie peronów Panele w postaci galerii ściennej o długości ok. 120 m i wysokości 4 m wykonane, jako tafle szkła matowego, hartowanego, laminowanego w zawiasach ciągłych, ze stali nierdzewnej matowej, niewidocznych od strony peronu, mocowanych punktowo, na konstrukcji stalowej wycofanej w stosunku do lica tafli szklanych.

4.22.7

Ceramiczne wykończenie ścian i podłóg Gres o podwyŜszonej odporności na ścieranie, w pomieszczeniach mokrych antypoślizgowy, a w pomieszczeniach technicznych o podwyŜszonej odporności chemicznej. W pomieszczeniach z wykończeniem ścian powłoką malarską i podłogą ceramiczną cokoły stosować z tego samego materiału. Ściany w pomieszczeniu śmietnika wyłoŜone mrozoodpornymi i chemoodpornymi płytkami gres na całą wysokość. Ściany i posadzki w pomieszczeniu garaŜowania i czyszczenia sprzętu do sprzątania stacji (500 i 501), wyłoŜone chemoodpornymi płytkami (gres) na całą wysokość pomieszczenia. Odpowiednie typy i rozmiary zostaną wybrane i określone w projekcie wnętrz.

4.22.8

Posadzka epoksydowa Posadzka

epoksydowa

zostanie

połoŜona

w

wentylatorni

stacyjnej

650

–

antypoślizgowe, olejoodporne i o podwyŜszonej wytrzymałości na ścieranie. Szczegółowy sposób rozwiązań materiałowych zostanie przedstawiony na etapie projektu wykonawczego / w projekcie wnętrz.

4.22.9

Wykładzina antyelektrostatyczna Wykładzina antyelektrostatyczna zostanie połoŜona w pomieszczeniach o numerach 110, 111. Wykładzina ta jest wytwarzana w formie płyt 50 x 50 cm. Wykładzina dywanowa antyelektrostatyczna, o wymiarach 50 x 50 cm. Cokoły systemowe.

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

S t r o n a 36

 ILF 2010

Szczegółowy sposób rozwiązań materiałowych zostanie przedstawiony na etapie projektu wykonawczego / w projekcie wnętrz.

4.22.10 Posadzki dielektryczne Płytki PCW izolujące klejone na warstwie klejowej, przeznaczone wyłącznie do pomieszczeń nr 201 podstacji trakcyjno-zasilających w celu zapewnienia izolacji elektrycznej. Szczegółowy sposób rozwiązań materiałowych zostanie przedstawiony na etapie projektu wykonawczego / w projekcie wnętrz.

4.22.11 Podłogi podniesione, wykończenie podłóg pod podłogą podniesioną Podłoga podniesiona typu Knauff Integral EHB 36/600 lub równorzędna, z gipsu integralnego, impregnowanego powierzchniowo, o gęstości 1500kg/m3, wzmocniona blachą stalową, mocowana na konstrukcji wsporczej ze stali ocynkowanej. Odporność ogniowa REI 30. Szczegółowy sposób rozwiązań materiałowych zostanie przedstawiony na etapie projektu wykonawczego / w projekcie wnętrz.

4.22.12 Podłoga technologiczna W

pomieszczeniu

urządzeń

energetycznych

nr

201

projektuje

się

podłogę

technologiczną wg wytycznych elektrycznych z materiałów izolacyjnych. Szczegółowy sposób

rozwiązań

materiałowych

zostanie

przedstawiony

na

etapie

projektu

wykonawczego / w projekcie wnętrz. Zdolność przenoszenia obciąŜeń od urządzeń określona w części elektrycznej.

4.22.13 Wykończenie schodów Powierzchnia schodów zaprojektowana, jako powierzchnia antypoślizgową. 0,6 m przed pierwszym stopniem będzie wykonane wyraźne oznaczenie pasem koloru i wypukłej faktury. Schody w pomieszczeniach ogólnodostępnych wykończone są okładziną kamienną pasującą do wykończenia podłogi w danym pomieszczeniu. Schody technologiczne – wykończenie gres antypoślizgowy. I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

S t r o n a 37

 ILF 2010

Balustrady o wysokości z wypełnieniami zabezpieczającymi 1,1 m.

4.22.14 Wykończenie malarskie Powłoki malarskie, farby emulsyjne odporne na szorowanie na betonie lub na tynku. Szczegółowe rozwiązania i parametry materiałowe zostaną podane na etapie projektu wykonawczego. Farba epoksydowa chemoodporna stosowana jest w lokalnych pomieszczeniach pompowni oraz na podłodze kanałów wentylacyjnych na surowy beton. Na podłogach – z parametrem antypoślizgowości R10.

4.22.15 Systemowe ścianki działowe w węzłach sanitarnych Ścianki

kabin

sanitarnych

wodoodporne,

niepalne,

wykonane

z

laminatu

wysokociśnieniowego, z okuciami ze stali nierdzewnej.

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

S t r o n a 38

 ILF 2010

5

ZATRUDNIENIE Personel operacyjny stacji został określony zgodnie z regułami technologii sterowania ruchem i zachowania stałej wydajności technicznej urządzeń wchodzących w skład linii, taboru i wyposaŜenia konstrukcji stacji. Tabela 3 – Lista zatrudnionych osób oraz numery pomieszczeń zajmowanych przez pracowników wymienionych poniŜej. umy

płeć pełne stanowisko

zatrudnienie

zatrudnie

na zmianie

nie

walni zmia K

M

szatnia

a

podstawowa

WC

własna dyŜurny stacji

1

4

2

2

własna dyŜurny ruchu

1

2

2

szatnia wartownik

1

5

5

pogotowie automatyki

3

1

2

+

czenia

I

stała

110

I

wa

111

I/II/II okreso

w

+

I

wa

110

I/II/II okreso

w

C09

pomiesz

pracy

I/II/II okreso

110

C11 szatnia

3

+

czysta

ść

I/II/II

110

czysta

nr

i nowo rodzaj

+

I

wa

304

brygada schodów ruchomych i wind 2

Zatrudnienie ogólne

I/II/II okreso 2

2

szatnia C09

+

I

wa

602

16 osób

w tym: kobiet

3

męŜczyzn

13

najliczniejsza zmiana

8

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

S t r o n a 39

 ILF 2010

Pracownicy na stacji C10 nie będący pracownikami metra: - obsługa pomieszczeń handlowych

2 os. szatnia własna, umywalnia i toaleta w

WC publicznym, pobyt stały - brygada utrzymania czystości

3 os. szatnia własna, umywalnia i toaleta w

WC publicznym, pobyt stały

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

S t r o n a 40

 ILF 2010

6

PRZYSTOSOWANIE OBIEKTU DLA OSÓB NIEPEŁNOSPRAWNYCH Obiekt metra jest przystosowany dla osób niepełnosprawnych w części dostępnej dla pasaŜerów. Dostępność dla osób niepełnosprawnych jest realizowana za pomocą: - wind, - pochylni, - przystosowania toalet. Osoby niepełnosprawne mogą dostać się na kaŜdy poziom dostępny dla pasaŜerów. Dostępność przeznaczona jest zarówno dla osób niepełnosprawnych jak i matek z dziećmi, osób starszych i innych tego potrzebujących. Metro Warszawskie nie będzie zatrudniało osób niepełnosprawnych

W celu zapewnienia dostępu do stacji dla osób z ograniczoną moŜliwością poruszania się przyjęto następujące rozwiązania: •

Przy wejściu na peron z poziomu powierzchni i wchodzeniu z peronu do poziomu powierzchni. Określone zostały trasy wolne od przeszkód, oznaczone poprzez tak zwane elementy dotykowe na ścieŜce dotykowej o szerokości 0,3 m. Na poziomie -1 trasa wolna od przeszkód prowadzi z wszystkich wejść z poziomu terenu

wschodniej

głowicy

wzdłuŜ

przejścia

do

wejścia

dla

osób

niepełnosprawnych i dalej do schodów stałych. •

Przezroczyste

szklane

przegrody

są

odpowiednio

oznakowane

w

celu

zapewnienia przejrzystości i uniknięcia wypadków. •

Toalety dla osób niepełnosprawnych muszą być wyposaŜone w urządzenia komunikacji wewnętrznej, zapewniające kontakt z personelem odpowiadającym za toalety. Toalety dla osób niepełnosprawnych muszą być wyposaŜone w odpowiednią armaturę, pochwyty oraz lustra dostosowane do obsługi przez osoby niepełnosprawne.

•

Droga dostępu z poziomu powierzchni do krawędzi peronu i z krawędzi peronu do poziomu powierzchni zostanie oznakowana i zaprojektowana w sposób spójny i ciągły (nieprzerwany) od jej początku do końca, z wyraźnie oznaczonymi

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

S t r o n a 41

 ILF 2010

znakami informacyjnymi w kolorze kontrastującym z kolorem ścian, ławek i wykończenia podłóg. •

Odstęp między krawędzią peronu a wagonem został ograniczony do minimum, aby wózki z kołami o róŜnych średnicach, w tym takŜe zasilane bateryjnie i ręczne wózki inwalidzkie mogły wjechać i opuścić wagon bez trudności.

•

Strefa o szerokości 0,8 m od krawędzi peronu jest wyraźnie oznakowana i widoczna na podłodze peronu za pomocą koloru i wzoru w sposób zrozumiały dla osób niewidomych i osób z upośledzeniem wzroku oraz osób niepełnosprawnych intelektualnie.

•

Przy wejściach i wyjściach ze schodów i schodów ruchomych znajdują się oznaczenia w postaci linii w kontrastującym kolorze/odcieniu.

•

Poręcze po obu stronach schodów rozpoczynają się przed pierwszym stopniem i kończą za długością schodów, ok. 30 cm po ostatnim stopniu. Faktura powierzchni poręczy umoŜliwia niewidomym osobom zidentyfikowanie kierunku schodów.

•

Drzwi automatyczne są zaprojektowane tak, aby pozostały otwarte do czasu, aŜ osoba na wózku inwalidzkim lub osoba niepełnosprawna intelektualnie przez nie przejdzie, drzwi są wyposaŜone w czujniki, które uniemoŜliwiają ich zamykanie, gdy osoba znajduje się w linii zamknięcia drzwi.

•

Wszystkie przeszkody na drogach dostępu do peronu (kolumny, bramki, tablice informacyjne, szklane powierzchnie, itp.) są wyraźnie oznakowane.

•

Wszystkie elementy stacji związane z bezpieczeństwem lub informacją (punkty informacyjne, telefony awaryjne, przyciski awaryjne) muszą być dostępne dla osób niepełnosprawnych.

•

Wszystkie techniczne elementy dekoracji sięgające poniŜej 2,1 m od poziomu podłogi zostaną oznaczone w sposób zapewniający bezpieczeństwo osób z upośledzeniem wzroku.

•

Wejścia i wyjścia ze schodów i schodów ruchomych są oznakowane w postaci linii w kontrastującym kolorze/odcieniu.

•

Budki telefoniczne – co najmniej jedna budka telefoniczna jest zaprojektowana na kaŜdą głowicę stacji w taki sposób, aby najniŜszy rząd przycisków znajdował się

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

S t r o n a 42

 ILF 2010

na wysokości 0,8 m. Budka telefoniczna musi być odpowiednio oznakowana i wykonana w sposób umoŜliwiający obsługę przez osoby niepełnosprawne.

Wszystkie elementy stacji związane z bezpieczeństwem lub informacją (punkty informacyjne,

telefony

awaryjne,

przyciski

awaryjne)

są

dostępne

dla

osób

niepełnosprawnych (w odniesieniu do wysokości zainstalowania, łatwość uŜycia, moŜliwość stosowania, czytelność informacji wizualnych i dźwiękowych).

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

S t r o n a 43

 ILF 2010

7

BEZPIECZEŃSTWO I HIGIENA PRACY

7.1

Uwagi ogólne W niniejszym rozdziale opisano zasadnicze aspekty projektu dotyczące bezpieczeństwa pracowników, pasaŜerów i utrzymania warunków sanitarnych w strefach uŜytku publicznego oraz w strefach tylko dla personelu.

7.1.1

Dobór wytycznych technologicznych w obiekcie dostosowanych do wymagań bhp i sanitarnych. Na kaŜdej stacji zlokalizowany będzie kompleks pomieszczeń sanitarnych dla personelu stałego stacji i pracowników okresowo wykonujących czynności na stacji. Wszystkie pomieszczenia technologiczne, przewidziane dla stałego pobytu ludzi będą posiadały

urządzenia

klimatyzacyjne,

zapewniające

utrzymanie

normatywnych

warunków pracy. Odpowiednio do przewidzianej ilości pracowników na stacji przewiduje się normatywną ilość urządzeń higieniczno-sanitarnych. Dla osób korzystających z metra przewidziano oddzielnie pomieszczenia higieniczne. W zespole toalet publicznych przewiduje się wydzieloną toaletę dla osób o ograniczonej zdolności poruszania się, posiadającą połączenie interkomem z obsługą toalet. Wszystkie elementy stacji związane z bhp lub informacją będą dostępne dla osób niepełnosprawnych w zakresie wysokości zainstalowania, łatwości obsługi, moŜliwości obsługi i poruszania się. Wszystkie kabiny wind będą zapewniały moŜliwość obsługi osób o ograniczonej zdolności poruszania się. Do utrzymania czystości na stacji przewiduje się wydzielony zespół pomieszczeń. Przemieszczanie sprzętu pomiędzy poziomami stacji odbywać się będzie windą

w

okresie przerwy eksploatacyjnej.

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

S t r o n a 44

 ILF 2010

Odpady komunalne na stacjach gromadzone będą selektywnie w pojemnikach w pomieszczeniach do tego przeznaczonych i wywoŜone z terenu stacji przez uprawnione firmy na podstawie zawartych umów.

7.1.2

Instalacja wodociągowa Źródłem zaopatrzenia w wodę stacji i torów odstawczych jest miejska sieć wodociągowa. Do sieci miejskiej będą podłączone wszystkie urządzenia higieniczno-sanitarne.

7.1.3

Instalacje elektroenergetyczne Podstawowymi elementami systemu zasilania w metrze są podstacje trakcyjno – energetyczne, przeznaczone do zasilania sieci trakcyjnej metra oraz do zasilania odbiorów prądu przemiennego obiektów metra. Podstacja energetyczna jest przeznaczona do zasilania odbiorów prądu przemiennego obiektów metra. Oświetlenie awaryjne na stacji i torach odstawczych zaprojektowano w oparciu o Polskie Normy PN-EN 1838 i PN-EN 12464-1. W ramach oświetlenia awaryjnego naleŜy zastosować oświetlenie ewakuacyjne i zapasowe. Oświetlenie naleŜy instalować zarówno na drogach ogólnodostępnych (perony, schody, głowice, poziomy usługowe), jak i w korytarzach znajdujących się w przestrzeniach dostępnych wyłącznie dla pracowników obsługi stacji oraz w tunelach szlakowych. NiezaleŜnie od oświetlenia awaryjnego dla stacji naleŜy przewidzieć w strefie ogólnodostępnej (perony, poziomy handlowe, schody), znaki ewakuacyjne oświetlone wewnętrznie.

7.1.4

Wentylacja podstawowa Wentylacja podstawowa, obejmuje swym zasięgiem całą stację (z wyjątkiem pomieszczeń technologicznych) oraz tunele szlakowe. Zadaniem wentylacji podstawowej jest: zapewnienie składu powietrza zgodnego z obowiązującymi normami, zapewnienie załoŜonych dla metra warunków klimatycznych i zapewnienie skuteczności oddymiania stacji i tuneli. W trakcie normalnej eksploatacji, w ciepłym okresie roku, powietrze zewnętrzne będzie dostarczane przez szyby wentylacyjne i wentylatory (umieszczone w wentylatorniach

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

S t r o n a 45

 ILF 2010

stacyjnych) na stację, odciągane natomiast będzie przez szyby wentylacyjne i wentylatory szlakowe. W chłodnym okresie roku zmieniony zostaje kierunek nawiewu powietrza na przeciwny – powietrze zewnętrzne dostarczane będzie przez wentylatornie szlakowe i następnie, po podgrzaniu (w wyniku przepływu przez tunel) dopływa do stacji, skąd usuwane będzie przez wentylatory zlokalizowane w wentylatorni stacyjnej. Pozwali to utrzymać na stacjach odpowiednie temperatury w ciepłym okresie roku, a w okresie chłodów dostarczenie podgrzanego po przejściu przez tunel powietrza zewnętrznego.

7.2

Szatnie oraz pomieszczenia sanitarne Strefy technologiczne: Na stacji Rondo ONZ zakłada się zatrudnienie 16 osób, w tym 3 kobiety oraz 13 męŜczyzn. Największa zmiana będzie liczyła 8 pracowników, zgodnie z tym, ilość natrysków, umywalek oraz toalet została zaprojektowana. Dla kaŜdego pracownika zapewniona będzie oddzielna szafka dwukomorowa (z moŜliwością oddzielenia brudnych i czystych ubrań) znajdująca się w pobliŜu natrysków. Zgodnie z Dz.U.2002.Nr75.poz.690, Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. „w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie”, rozdział 6 „Pomieszczenia higieniczno-sanitarne” - §84 oraz Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 2007r. w sprawie przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (rejestr 169/2003, poz. 1650) zapewnione będą: 1 WC na 20 kobiet 1 WC na 30 męŜczyzn 1 pisuar na 30 męŜczyzn 1 umywalka na 20 kobiet

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

S t r o n a 46

 ILF 2010

7.3

Toalety

7.3.1

Pomieszczenia technologiczne W projekcie zapewniono odpowiednią ilość toalet w szatniach. Maksymalna odległość przejścia pracownika do toalety to 75 metrów. Pomieszczenia technologiczne zawierają toaletę wyposaŜoną odpowiednio do uŜytku przez osoby niepełnosprawne, mimo, Ŝe Metro Warszawskie nie planuje zatrudnienia osób niepełnosprawnych. Projekty wzięły pod uwagę równieŜ moŜliwość odwiedzin osób z zewnątrz (inspektorów lub ekspertów), którzy będą mieli potrzebę skorzystania z takich pomieszczeń.

7.3.2

Miejsca dostępne dla pasaŜerów - strefy publiczne Toalety publiczne znajdują się w holach głowicy wschodniej. W holu wschodnim zapewniono: 3 umywalki, 2 pisuary oraz 2 toalety dla męŜczyzn, oraz 4 toalet i 4 umywalki dla kobiet, oraz osobną toaletę dla osób niepełnosprawnych. Zapewniono równieŜ w strefie publicznej specjalne pomieszczenie dla personelu do obsługi toalet oraz przechowywania niezbędnych przedmiotów. W holu zachodnim zapewniono toaletę dla pracowników pomieszczeń handlowych, męŜczyzn i kobiet zgodnie w minimalnymi wymaganiami.

7.4

Oświetlenie Na stacji nie będą się znajdowały naturalne źródła światła. Mimo, Ŝe jest to sprzeczne z wymaganiami sanitarnymi w Polsce (02.75.690, o wymaganiach technicznych budynków i ich lokalizacjach); jest to częstą praktyką w stacjach metra, dlatego projektant będzie wnioskował o uzyskanie odstępstwa w tej sprawie. Światło na stacji będzie produkowane przez urządzenia elektryczne. Ogólne

oświetlenie

stacji

będzie

utrzymywane

na

dopuszczalnym

poziomie

zapewniającym bezpieczeństwo pracowników i pasaŜerów oraz wydajność pracy. Za pomocą uŜycia róŜnych kolorów oraz stopni jasności na stacji zapewniono bezpieczną oraz komfortową atmosferę. W pomieszczeniach stałej pracy projektuje się światło białe przyjazne dla personelu. śadne ze źródeł światła wskazane w projekcie nie koliduje z systemem sygnalizacji Metra. Aby zapobiec dezorientacji pasaŜerów, unika się uŜycia nagłych zmian w I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

S t r o n a 47

 ILF 2010

natęŜeniu światła. Organizacja oświetlenia na stacji zapewnia dobrą widoczność na krawędzi peronu.

7.5

Dostęp do urządzeń Do maszyn i urządzeń zapewniony zostanie dostęp dla potrzeb serwisu, szerokość przejścia pomiędzy urządzeniami a konstrukcją budynku wyniesie, co najmniej 75 cm. Drabiny o długości ponad 3 m wyposaŜono w obręcze zabezpieczające. Wszelkie

otwory

technologiczne,

montaŜowe

powinny

być

zabezpieczone

uniemoŜliwiając w trakcie ich uŜywania wypadniecie, niekontrolowane otwarcie. Pracodawca przeszkoli pracowników w zakresie ogólnych przepisów BHP, postępowania z uŜywanymi substancjami oraz przeszkoli do pracy na stanowiskach. Miejsca pracy wyposaŜone zostaną w stanowiskowe instrukcje obsługi urządzeń.

7.6

Hałas Pomieszczenia obsługi metra i stanowiska pracy załogi znajdują się w niedostępnej dla pasaŜerów strefie technologicznej stacji C10. Z akustycznego punktu widzenia w strefie tej znajdują się pomieszczenia podlegające ochronie przed hałasem, pomieszczenia techniczne mogące stanowić źródło hałasu, oraz pomieszczenia obojętne, które nie wymagają ochrony akustycznej i nie stanowią istotnego źródła. Przy projektowaniu stacji, w celu zapewnienia pracownikom odpowiedniej ochrony przed hałasem, stosowano przede wszystkim zasadę odpowiedniego grupowania i wzajemnego sytuowania tych pomieszczeń. Wymagania akustyczne obejmują pomieszczenia przeznaczone do stałej pracy ludzi oraz pomieszczenia pracy czasowej. Hałas, który moŜe występować w tych pomieszczeniach jest wynikiem działania hałaśliwych urządzeń znajdujących się w sąsiedztwie oraz instalacji wentylacyjnej i klimatyzacyjnej. Dopuszczalne wartości hałasu na stanowiskach pracy są określone w obowiązujących przepisach. Zalecenia dotyczące ograniczenia hałasu zostały podane równieŜ w załoŜeniach Programu Funkcjonalno UŜytkowego (PFU) oraz w WielobranŜowym Projekcie Koncepcyjnym ( WPK).

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

S t r o n a 48

 ILF 2010

Dopuszczalny poziom hałasu na stanowiskach pracy określa Rozporządzenie ministra pracy i polityki społecznej z dnia 29 listopada 2002r, w sprawie najwyŜszych dopuszczalnych stęŜeń i natęŜeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy (DU 217 poz.1833). Ze względu na ochronę słuchu dopuszczalne wartości hałasu wynoszą:

a) Dopuszczalny poziom ekspozycji na hałas w odniesieniu do 8-godzinnego dobowego czasu pracy LEX,8h = 85 dB.

Poziom ekspozycji na hałas jest określony wzorem; LEX,8h = LAeq,Te + 10log (Te/T0) gdzie: LAeq,Te - równowaŜny poziom dźwięku A; Te – czas ekspozycji; T0 – czas odniesienia W praktyce dla ośmiogodzinnej zmiany roboczej wymagania moŜna wyrazić wartością równowaŜnego poziomu dźwięk A; LAeq,Te = 85 dB.

b) Maksymalny poziom dźwięku A – 115 dB c) Szczytowy poziom dźwięku C

– 135 dB

Wartości dopuszczalne, które obowiązują ze względu na ochronę słuchu, będą spełnione na wszystkich stanowiskach pracy znajdujących się w obrębie stacji C10. Poziom hałasu wyŜszy od 85 dB moŜe ewentualnie występować tylko w pomieszczeniach technicznych działających bezobsługowo, które nie podlegają ochronie akustycznej np. wentylatornie. Norma PN-N-01307 Hałas, Dopuszczalne wartości hałasu w środowisku pracy; wymagania dotyczące wykonywania pomiarów, podaje dopuszczalny poziom hałasu ze względu na moŜliwość realizacji przez pracownika jego podstawowych zadań. Wartości dopuszczalne określone przez normę w róŜnych pomieszczeniach zaleŜnie od charakteru pracy zestawiono w tabeli 4. Podane wartości obowiązują w czasie pobytu pracownika na stanowisku pracy. I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

S t r o n a 49

 ILF 2010

Tabela 4. Dopuszczalne wartości poziomu hałasu na stanowisku pracy wg PN-N-01307

Stanowisko pracy

LAeq,Te

W kabinach bezpośredniego sterowania bez łączności telefonicznej, w laboratoriach ze źródłami hałasu, w pomieszczeniach z maszynami i urządzeniami liczącymi, maszynami do pisania, dalekopisami i innych

75 dB

pomieszczeniach o podobnym przeznaczeniu W kabinach dyspozytorskich, obserwacyjnych i zdalnego sterowania z łącznością

telefoniczną

pomieszczeniach

do

uŜywaną

w

wykonywania

procesie

prac

sterowania,

precyzyjnych

i

w

innych

65 dB

pomieszczeniach o podobnym przeznaczeniu W pomieszczeniach: administracyjnych, biur projektowych, do prac teoretycznych, opracowania danych i innych o podobnym przeznaczeniu

55 dB

W tabeli 5 zestawiono pomieszczenia przeznaczone do stałej i czasowej pracy znajdujące się na stacji C10, w których poziom hałasu podlega ograniczeniu. Zestawione pomieszczenia i wymagane wartości dopuszczalne są zgodne z załoŜeniami koncepcyjnymi WPK do projektu technologicznego (pkt. 5.7.1 WPK).

Tabela 5. Pomieszczenia przeznaczone do pracy podlegające ochronie przed hałasem

Nr

Pomieszczenie

Dopuszczalny poziom hałasu

110 111 550 602

DyŜurny stacji DyŜurny ruchu Pokój załogi

55 dB

Magazyn i warsztat schodów ruchomych i wind

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

S t r o n a 50

 ILF 2010

300 400

Przekaźnikownia spr. 70 dB Pomieszczenie urządzeń łączności

W pomieszczeniach wymienionych w tablicy 5 poziom hałasu będzie ograniczony do 55 dB przy załączonych urządzeniach klimatyzacyjnych i wentylacyjnych. Wymagane wartości dotyczą hałasu od wszystkich źródeł łącznie. Przy projektowaniu instalacji wentylacyjnej, dla hałasu pochodzącego od elementów tej instalacji naleŜy przyjąć wartości dopuszczalne o 5 dB niŜsze (50 dB) od podanych w tabeli 5 uwzględniając moŜliwość działania innych źródeł hałasu wpływających na sumaryczną wartość poziomu dźwięku A. W pomieszczeniu nr 110 oraz 111 ze względu na charakter pracy i związaną z nią odpowiedzialność zaleca się ograniczyć poziom hałasu od instalacji wentylacyjnej do 35-40 dB. Natomiast w pomieszczeniu przekaźnikowni (300) oraz pomieszczeniu urządzeń łączności (400), które są wyposaŜone w klimatyzację, sumaryczny poziom hałasu naleŜy ograniczyć do 70 dB.

Norma PN-87/B-02151-02 Akustyka budowlana. Ochrona przed hałasem pomieszczeń w budynkach; Dopuszczalne wartości poziomu dźwięku w pomieszczeniach, określa dopuszczalne

poziomy

dźwięku

A

hałasu

przenikającego

do

pomieszczeń

przeznaczonych do przebywania ludzi w budynkach mieszkalnych, zamieszkania zbiorowego i uŜyteczności publicznej. Wymaganie dotyczące równowaŜnego poziomu dźwięku A hałasu przenikającego do pomieszczenia od wyposaŜenia technicznego budynku (tab. 6) odnosi się w szczególności do instalacji i urządzeń wentylacyjnych oraz klimatyzacyjnych. Poziom maksymalny dotyczy krótkotrwałych zdarzeń akustycznych

Tabela 6. Dopuszczalny poziom hałasu przenikającego do pomieszczeń przeznaczonych do przebywania ludzi wg PN-87/B-02151-02. Dopuszczalny

Dopuszczalny

poziom

dźwięku

równowaŜny

hałasu

poziom dźwięku A

pomieszczenia

hałasu

technicznego budynku oraz innych

przenikającego do

urządzeń w budynku i poza budynkiem

pomieszczenia od

równowaŜny

przenikającego od

do

wyposaŜenia

Maksymalny

wszystkich źródeł

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

A

S t r o n a 51

 ILF 2010

Przeznaczenie pomieszczenia

Pomieszczenia administracyjne z wewnętrznymi źródłami hałasu Gabinety

badań

lekarskich

przychodniach i szpitalach

w

hałasu łącznie

poziom dźwięku A

poziom dźwięku A

LAeq, dB

LAeq, dB

LAmax, dB

45

40

45

35

30

35

W strefie technologicznej stacji C10 generalnie nie występują pomieszczania wymienione w normie PN-87/B-02151-02. Pod względem funkcjonalnym strefa technologiczna stanowi odrębny obiekt dostępny tylko dla pracowników metra, który ma charakter zaplecza technicznego. W obrębie stacji znajduje się tylko jedno pomieszczenie, dla którego wymagania naleŜy określić wg normy PN-87/B-02151-02; punkt doraźnej pomocy medycznej (140) traktowany analogicznie jak gabinet badań lekarskich w przychodniach i szpitalach. Dopuszczalny poziom hałasu w tym pomieszczeniu podano w tabeli 7, poziom hałasu od samej instalacji wentylacyjnej powinien być o 5 dB niŜszy. Tabela 7. Pomieszczenia podlegające ochronie przed hałasem wg PN-87/B-02151-02

Nr

Pomieszczenie

Poziom hałasu

140

punkt doraźnej pomocy medycznej

35 dB

Ograniczenie poziomu hałasu do wymaganych wartości zostanie uzyskane dzięki zastosowaniu odpowiednio cichych urządzeń, wykonaniu przegród budowlanych o odpowiedniej izolacyjności akustycznej, oraz zastosowaniu środków ochrony przed hałasem dla lokalnej instalacji wentylacyjnej. Konieczność zapewnienia odpowiedniej ochrony akustycznej pomieszczeń została zaznaczona równieŜ w Programie Funkcjonalno UŜytkowym PFU, zgodnie z którym naleŜy zapewnić zgodne z przepisami warunki przebywania i pracy personelu oraz pasaŜerów. Nie określono w tym dokumencie wartości dopuszczalnych hałasu w poszczególnych pomieszczeniach natomiast w odniesieniu do instalacji wentylacyjnej podano najwyŜszy dopuszczalny poziom hałasu w pomieszczeniach wentylowanych, który nie powinien przekraczać 60-65 dB. W projektowanych pomieszczeniach I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

S t r o n a 52

 ILF 2010

przeznaczonych do stałej lub czasowej pracy ludzi poziom hałasu będzie znacznie niŜszy. Ograniczenie poziomu hałasu jest konieczne takŜe ze względu na działanie instalacji DSO. System DSO będzie obejmował całą stację i pomieszczenia techniczne, w których pracownicy przebywają co najmniej 1 godzinę dziennie. W celu zapewnienia prawidłowego działania tego systemu w strefie technologicznej poziom tła akustycznego powinien być ograniczony do 65 dB. We wszystkich pomieszczeniach przeznaczonych do stałej lub czasowej pracy ludzi poziom hałasu będzie niŜszy od tej wartości, w obrębie dróg ewakuacyjnych równieŜ nie będzie przekraczał 65 dB. Wentylacja poŜarowa pomieszczeń stacyjnych będzie wyposaŜona w tłumiki akustyczne zamontowane bezpośrednio do wentylatorów zapewniające odpowiednie ograniczenie hałasu. Wymagania dotyczące bezpośrednio izolacyjności akustycznej przegród budowlanych ze względu na funkcję sąsiadujących ze sobą pomieszczeń są określone w normie PN-B02151-3:1999 Akustyka Budowlana, Ochrona przed hałasem w budynkach. Izolacyjność akustyczna przegród w budynkach oraz izolacyjność elementów budowlanych. Wymagania. Norma ta dotyczy budynków mieszkalnych, zamieszkania zbiorowego i uŜyteczności publicznej, jednak nie określa konkretnych wymagań w budynkach obsługi pasaŜerów. W przypadku strefy technologicznej stacji C10 wymagania normy PN-B02151-3:1999 dotyczące budynków administracyjnych naleŜy traktować jako zalecenia i wytyczne projektowe w odniesieniu do pomieszczeń przeznaczonych na stały pobyt pracowników (tab. 8).

Tabela 8. Wymagana izolacyjność akustyczna ścian wewnętrznych w budynkach, minimalne wartości R’A1 wg PN-B-02151-3:1999.

Ściany bez drzwi R’A1, dB

Funkcje pomieszczeń rozdzielonych przegrodą pokoje do pracy administracyjnej pokoje

do

pracy pokoje

administracyjnej

do

pracy

wymagającej

35 koncentracji

uwagi, gabinety dyrektorskie

45

korytarz

35

ogólnodostępne pomieszczenia sanitarne

50

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

S t r o n a 53

 ILF 2010

pokoje

do

pracy pokoje

wymagającej koncentracji uwagi, gabinety dyrektorskie

do

pracy

wymagającej

koncentracji

uwagi, gabinety dyrektorskie

45

korytarz

40

ogólnodostępne pomieszczenia sanitarne

50

W strefie technologicznej stacji C10 we wszystkich pomieszczeniach będą zastosowane ściany z bloczków silikatowych o grubości 20 cm charakteryzujące się bardzo dobrą izolacyjnością akustyczną, wartość wskaźnika RA1 tego typu ścian wynosi 47 – 50 dB (RA2 = 44 – 47 dB) zaleŜnie od ostatecznie przyjętego rodzaju bloczków. Ściany z bloczków silikatowych pozwolą na zapewnienie odpowiednich warunków akustycznych w pomieszczeniach oraz na uzyskanie wartości wskaźnika izolacyjności akustycznej określonej wg tabeli 8. Ze względu na moŜliwość występowania hałasu technologicznego w obszarze znajdującym się w sąsiedztwie pomieszczeń przeznaczonych do stałej pracy ludzi wskaźnik izolacyjności akustycznej drzwi do tych pomieszczeń powinien wynosić co najmniej RA1 = 30 dB. W drzwiach pomieszczeń przeznaczonych na stały i czasowy pobyt ludzi nie naleŜy stosować otworów wentylacyjnych. Zapewnienie odpowiedniej izolacyjności ścian jest istotne szczególnie w przypadku pomieszczenia podlegającego ochronie akustycznej sąsiadującego z pomieszczeniem stanowiącym źródło hałasu. Na stacji C10 pomieszczenia o róŜnych funkcjach zostały rozmieszczone w ten sposób, aby tego rodzaju sąsiedztwa w miarę moŜliwości uniknąć. Zgodnie z załoŜeniami projektu koncepcyjnego WPK pomieszczenia techniczne sąsiadujące z pomieszczeniami pracy i stałego pobytu powinny być odpowiednio odizolowane, a w razie konieczności ściany i sufit wytłumione. Na stacji C10 w lokalnych wentylatorniach będą pracowały głównie centrale wentylacyjne i wentylatory osiowe. Typ urządzeń nie jest obecnie znany jednak poziom hałasu w pomieszczeniu wentylatorni raczej nie będzie przekraczał 85 dB. Zastosowane ściany z bloczków silikatowych o grubości ok. 20 cm będą miały wystarczającą izolacyjność akustyczną do zapewnienia ochrony przed hałasem pomieszczeń przeznaczonych do pracy od sąsiednich lokalnych wentylatorni, pompowni i innych pomieszczeń technicznych stanowiących potencjalne źródło hałasu. W koniecznych przypadkach w pomieszczeniu hałaśliwym zostanie zastosowana dodatkowa dźwiękoizolacyjna okładzina ścienna. Ewentualne przejścia kanałów wentylacyjnych przez ściany zostaną odpowiednio zabezpieczone. I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

S t r o n a 54

 ILF 2010

W dyspozytorni stacyjnej, ze względu na szczególne zalecenia przedstawione w projekcie koncepcyjnym WPK dotyczące ograniczenia czasu pogłosu w szerokim paśmie częstotliwości, zostanie wykonany dźwiękochłonny sufit podwieszony z wełny mineralnej. W pomieszczeniu będzie równieŜ wykonana podniesione podłoga o grubości 36 mm wzmocniona od spodu blachą stalową, podłoga zostanie pokryta wykładziną dywanową. Oszklenie w oknach dyspozytorni, określone w programie funkcjonalno uŜytkowym PFU (zestaw SGG 8mm Mirralite/10/EI 60 25mm lub równowaŜne), posiada wystarczającą izolacyjność akustyczna dla zapewnienia odpowiednich warunków akustycznych w pomieszczeniu (RA2 = ok. 40 dB). śelbetowe stropy o grubości ok. 50 cm mają wystarczającą izolacyjność akustyczną od dźwięków powietrznych. W celu ograniczenia powstawania i rozprzestrzeniania się dźwięków materiałowych, urządzenia stanowiące źródło drgań będą wyposaŜone w wibroizolatory, a w razie konieczności ich fundamenty zostaną odpowiednio odizolowane od konstrukcji. Torowisko

zostanie

wyposaŜone

w

odpowiednie

zabezpieczenia

i

elementy

wibroizolacyjne mające za zadanie ograniczyć dźwięki materiałowe i drgania powodowane przejazdem pociągów metra. Elementy tłumiące drgania i hałas będą zastosowane zarówno w konstrukcji nawierzchni jak i na styku nawierzchnia podłoŜe (konstrukcja tunelu). Przewiduje się co najmniej dwa poziomy wibroizolacyji, jeden bezpośrednio w węźle mocowania szyn.

Wentylatory osiowe działające w wentylatorni podstawowej będą wyposaŜone w indywidualne szczelinowe tłumiki akustyczne zamontowane bezpośrednio do wentylatora po jego obu stronach. Na wszystkich ścianach i stropach w obrębie wentylatorni, oraz w obrębie kanałów, komór oraz szachów pomiędzy tunelem metra, a terenową czerpniowyrzutnią (łącznie ze ścianami i stropem czerpnio-wyrzutni) naleŜy zastosować wykładziny dźwiękochłonne. Wykładzina dźwiękochłonna składa się z wełny mineralnej grubości 100 mm, zabezpieczonej welonem szklanym, pod blachą perforowaną, minimum 30% perforacji. Wentylatornie podstawowe wraz z kanałami są całkowicie wydzielone ścianami z bloczków silikatowych o grubości 20 cm. Ściany mają wystarczającą izolacyjność akustyczną aby odpowiednio ograniczyć poziom hałasu przedostającego się do strefy pomieszczeń przeznaczonych na stały i czasowy pobyt pracowników. Drzwi prowadzące bezpośrednio do wentylatorni będą miały zwiększoną izolacyjność akustyczną (RA2 = 35 dB). I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

S t r o n a 55

 ILF 2010

W lokalnych wentylatorniach będą działały centrale wentylacyjne i wentylatory osiowe pracujące stosunkowo cicho, poziom hałasu w pomieszczeniu nie powinien przekraczać 85 dB. Dla lokalnej wentylacji zostaną zastosowane następujące środki ochrony przed hałasem;

a)

Tłumiki akustyczne będą zamontowane na instalacji wentylacyjnej po stronie

pomieszczeń oraz po stronie czerpni i wyrzutni powietrza. Tłumiki będą się znajdowały we wnętrzu wentylatorni, kanały za tłumikami w obrębie wentylatorni będą zaizolowane. Konieczna skuteczność tłumików będzie określona z uwzględnieniem poziomu mocy akustycznej urządzeń oraz wymagań akustycznych w wentylowanych pomieszczeniach (tab. 5 – wartości zmniejszone o 5 dB). Szczególną uwagę naleŜy zwrócić na pomieszczenia nr 100, 111, 140 dla których poziom hałasu od wentylacji powinien być mniejszy niŜ w pozostałych przypadkach. Tłumiki będą zastosowane dla central wentylacyjnych, wentylatorów kanałowych i wentylatorów osiowych oraz innych hałaśliwych elementów instalacji. b)

Centrale wentylacyjne i znajdujące się wewnątrz wentylatory będą wyposaŜone w

fabryczne wibroizolatory odpowiednio dobrane i dostarczone przez producenta. W koniecznych przypadkach będą zastosowane odpowiednie fundamenty. c)

Kanały tłumiki i inne elementy instalacji wentylacyjnej będą mocowane za

pośrednictwem wieszaków i podpór wyposaŜonych w elastyczne przekładki. d)

Przejścia elementów instalacji przez ściany oraz inne ewentualne miejsca styku z

konstrukcją naleŜy odizolować od konstrukcji. e)

W celu ograniczenia hałasu przepływu powietrza naleŜy zapewnić odpowiednie

prędkości powietrza w kanałach, tłumikach i na kratkach wentylacyjnych (anemostatach) znajdujących się w pomieszczeniach. f)

Izolacyjność akustyczna drzwi do wentylatorni lokalnych RA2 = 30 dB

Urządzenia znajdujące się w pomieszczeniach pompowni zostaną posadowione za pośrednictwem podstaw wibroizolacyjnych. Elementy instalacji będą mocowane za pomocą obejm i wieszaków z elastycznymi przekładkami i amortyzatorami. NaleŜy zastosować

króćce

amortyzacyjne

pomiędzy

pompami

chłodniczych

zostały

i

innymi

urządzeniami

powodującymi drgania, a orurowaniem. Jednostki

zewnętrzne

urządzeń

ulokowane

w

szybach

wentylacyjnych. Ich działanie nie będzie uciąŜliwe dla pomieszczeń znajdujących się w

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

S t r o n a 56

 ILF 2010

obrębie stacji C10. Działanie spręŜarek i wentylatorów tych urządzeń moŜe wpływać na emisję hałasu na zewnątrz. Zagadnienia związane z emisją hałasu do środowiska zostały omówione w odrębnym punkcie. Nad pomieszczeniami znajdującymi się w korpusie stacji C10 biegną jezdnie ulicy Prostej i Towarowej charakteryzującej się znacznym natęŜeniem ruchu. Biorąc pod uwagę grubość stropów zewnętrznych i znajdujące się na nich warstwy hałas powietrzny i materiałowy od ruchu drogowego nad tymi pomieszczeniami nie będzie miał wpływu na panujące w nich warunki akustyczne. Nad stacją znajduje się równieŜ torowisko linii tramwajowej, odpowiednie zabezpieczenia od drgań i dźwięków materiałowych powinny być zastosowane dla torowiska tramwajowego.

Uwagi końcowe BHP Na etapie projektu budowlanego, przed uzyskaniem decyzji o pozwoleniu na budowę, konieczne

jest

uzyskanie

zgody

na

odstępstwo

od

wymagań

zawartych

w

rozporządzeniu Ministerstwa Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie w trybie art. 9 ustawy z dnia 07.07.1994 r. Prawo Budowlane oraz rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy w szczególności w zakresie: 1/

braku oświetlenia naturalnego dla pomieszczeń stałej pracy –konieczność

uzyskania zgody właściwego państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego wydanej w porozumieniu z właściwym inspektorem okręgowym pracy; 2/

obniŜenia poziomu podłogi poniŜej terenu –konieczność uzyskania zgody

właściwego

państwowego

wojewódzkiego

inspektora

sanitarnego

wydanej

w

porozumieniu z właściwym inspektorem okręgowym pracy; 3/

lokalizacji czerpni i wyrzutni na stacji metra –naruszenie postanowień par. 152

rozporządzenia –Warunki techniczne;

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

S t r o n a 57

 ILF 2010

8

BEZPIECZEŃSTWO PASAśERÓW I ZABEZPIECZENIA NA STACJI

8.1

Bezpieczeństwo

8.1.1

Zasady ogólne Zapewniono wyraźnie oznaczone drogi ewakuacyjne o odpowiedniej szerokości dla pasaŜerów oraz pracowników obiektu. W waŜnych miejscach stacji, takich jak podesty schodów przewidziano powłoki antypoślizgowe. Wszystkie powierzchnie ruchu pieszych zostały zaprojektowane z materiałów zapobiegających poślizgowi, Projekt nie zakłada miejsc odosobnionych lub zaciemnionych.

8.1.2

Schody Schody - powierzchnie antypoślizgowe. 0,6 metra przed pierwszym stopniem będzie wyraźnie oznaczone pasem koloru i wypukłej faktury. Wysokość oraz szerokość stopni będzie odpowiednia dla wygodnego uŜytkowania. Schody zewnętrzne nie będą miały więcej niŜ 10 kolejnych stopni. KaŜdy stopień będzie wyposaŜony w pas antypoślizgowy. Wysokość stopni schodów awaryjnych nie będzie przekraczała 17,5 cm. Schody awaryjne będą miały odpowiednią szerokość oraz głębokość.

8.1.3

Peron Peron pasaŜerski zaprojektowano z myślą o zapewnieniu bezpieczeństwa. Strefę o szerokości 0,8 m od krawędzi peronu wyraźnie oznakowano i wyeksponowano na nawierzchni peronu kolorem i wzorem w sposób czytelny dla osób niewidomych i niedowidzących, jak równieŜ dla osób upośledzonych umysłowo. Odległość pomiędzy pociągiem i krawędzią peronu zmniejszono do minimum, w celu zapewnienia wygodnego wejścia do pociągu.

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

S t r o n a 58

 ILF 2010

Krawędź peronu jest wyraźnie widoczna. Wszystkie elementy konstrukcyjne i ciągłe zaprojektowano zgodnie z przepisami metra dotyczącymi skrajni budowli. Przejścia na końcu tego peronu do peronu technicznego są oddzielone bramkami, dostępne tylko dla personelu.

8.1.4

Windy W kabinie windy zastosowano środki bezpieczeństwa zgodnie z lokalnymi przepisami. Wewnętrzne wymiary kabin windowych wynoszą 1100 mm x 2100 mm. Takie wymiary umoŜliwiają uŜycie kaŜdej windy przez straŜ poŜarną. Poręcz umieszczono na wysokości 0,9 m. Stację wyposaŜono w dwie windy osiągające poziom peronu. Specjalna winda ratunkowa usytuowana w części wschodniej ma połączenie z przejściem o odporności ogniowej REI_120_W. Wyjścia ze wszystkich wind na poziomie terenu są konstrukcjami przeszklonymi. Odległość od dowolnych zamkniętych drzwi windy do najbliŜszej przeszkody jest większa niŜ 1,6 m.

8.1.5

Wyjścia ewakuacyjne Bezpieczeństwo przeciwpoŜarowe oraz zasady ewakuacji oparto na NFPA 2010. Kwestie dotyczące ewakuacji awaryjnej zostały dogłębnie omówione w Tomie VI niniejszego opracowania –Warunki Ochrony PrzeciwpoŜarowej dla stacji C10.

8.2

Zabezpieczenia – bezpieczeństwo na stacji

8.2.1

Zasady ogólne Celem niniejszego paragrafu jest przedstawienie zasad projektowania w stosunku do wyposaŜenia, kontroli, komunikacji, nadzoru, który jest niezbędny dla utrzymania bezpieczeństwa na stacji. Głównymi zagadnieniami związanymi z bezpieczeństwem w paragrafie są: •

Ochrona oraz blokowanie dostępu do stacji poza godzinami pracy,

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

S t r o n a 59

 ILF 2010

•

Nadzór nad bramkami biletowymi, halami odpraw, oraz środkami transportu pionowego,

8.2.2

•

Oznakowanie

•

ZałoŜeniami projektantów, aby unikać miejsc odosobnienia.

Bezpieczeństwo pasaŜerów i kontrola dostępu Zasady bezpieczeństwa zostały stworzone w odniesieniu do wszystkich typów pasaŜerów w tym równieŜ osób starszych, dzieci, kobiet cięŜarnych, osób niewidomych i niesłyszących, pasaŜerów podróŜujących z duŜym bagaŜem, osób upośledzonych umysłowo, osób mających ograniczone moŜliwości poruszania się. Dostęp pasaŜerów do stref technologicznych jest ograniczony tylko dla osób upowaŜnionych, pracowników stacji. Wyjścia ewakuacyjne zostaną wyposaŜone w alarmy. Unika się w projekcie tworzenia miejsc odosobnienia. Zostały przewidziane następujące rozwiązania w celu polepszenia bezpieczeństwa: •

krawędzie peronu oraz schodów wyraźnie oznaczone

•

czytelne oznakowanie

•

kontakt przez interkom z odpowiednią obsługą

•

system zapowiedzi

•

powierzchnie przezroczyste dobrze oznakowane

•

wszystkie elementy wystroju niŜsze, niŜ 2,1 m będą wyraźnie oznakowane na ziemi, jako pomoc dla osób niedowidzących

•

8.2.3

trasy dostępu i ewakuacji są wolne od przeszkód

Wejścia do stref publicznych na stacjach Publiczne strefy miejskie (przejścia podziemne) będą otwarte przez całą dobę. Strefy pasaŜerskie będą otwarte jedynie w godzinach pracy stacji. Zostaną podjęte wszystkie

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

S t r o n a 60

 ILF 2010

niezbędne kroki mające na celu zapobieganie dostępu osób do strefy po godzinach pracy.

8.2.4

Wejścia do stref pasaŜerskich na stacjach Strefa publiczna oraz pasaŜerska są oddzielone od siebie za pomocą bramek biletowych. W strefie publicznej znajdą się automaty biletowe oraz bankomaty. Windy dochodzące do strefy pasaŜerskiej z poziomu powierzchni będą miały przed wejściem zainstalowane kasowniki biletów/ kart miejskich na poziomie peronu. W kontakcie z klientem zachowane będą wszystkie środki ostroŜności, w celu uniknięcia sytuacji korupcyjnych.

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

S t r o n a 61

 ILF 2010

9

OCHRONA PRZECIWPOśAROWA

9.1

Przeznaczenie obiektu Obiekt przeznaczony, jako stacja metra z komorą rozjazdów. Pod względem przestrzenno-funkcjonalnym na stacjach metra wyróŜnia się trzy obszary: •

ogólnomiejski - przejścia podziemne ogólnodostępne całą dobę,

•

pasaŜerski - dostępną dla pasaŜerów w godzinach pracy metra,

•

technologiczny - z pomieszczeniami technicznymi dostępnymi całą dobę dla obsługi metra.

9.2

Kategoria zagroŜenia ludzi. Przewidywana liczba osób na kaŜdej kondygnacji i w poszczególnych pomieszczeniach Wszystkie tzw. strefy ogólnodostępne obejmujące perony, pomieszczenia handlowousługowe oraz pomieszczenia sanitarne dostępne dla pasaŜerów zalicza się do kategorii zagroŜenia ludzi ZL I. Pozostałe pomieszczenia (pomieszczenia techniczne), zalicza się do kategorii zagroŜenia ludzi PM. Stację zaprojektowano przy załoŜeniu, Ŝe moŜe na niej przebywać jednocześnie 3.600 osób. W celu ustalenia tej wielkości przyjęto najbardziej niekorzystny wariant - na peronie oczekuje 600 osób, a dalsze 3000 osób moŜe w tym samym czasie znajdować się w dwóch składach przebywających jednocześnie na stacji.

9.3

Przewidywana gęstość obciąŜenia ogniowego Gęstości obciąŜenia ogniowego w obszarach zawierających pomieszczenia techniczne stacji związane z obsługą pociągów metra, organizacją ruchu, utrzymaniem czystości itp. nie przekracza 2000 MJ/ m2.

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

S t r o n a 62

 ILF 2010

9.4

Klasa odporności poŜarowej budynku oraz klasa odporności ogniowej elementów budowlanych i stopień rozprzestrzeniania ognia elementów budowlanych. Dla stacji i torów odstawczych przyjęto wymagania nie niŜsze, jak dla budynku w klasie „B” odporności poŜarowej. Wszystkie elementy obiektu zaprojektowano z materiałów nie rozprzestrzeniających ognia (NRO) o następującej klasie odporności ogniowej: 1)

główna konstrukcja nośna stacji i torów odstawczych - R 120,

2)

konstrukcja nośna zadaszenia nad wyjściami z obiektu podziemnego – R 30,

3)

stropy - REI 120,

4)

ściany łączników pomiędzy tunelami – REI 120,

5)

obudowa pionów instalacyjnych i elektroenergetycznych - EI 120,

6)

kanały wentylacji poŜarowej i klapy odcinające na przewodach wentylacyjnych – EI 120,

7)

pomieszczenia techniczne, śmietniki, pomieszczenia energetyczne - REI 120,

8)

drzwi i zamknięcia w ścianach i stropach o klasie odporności ogniowej REI 120 i EI 120 – EI 60, wyposaŜone w samozamykacze.

9)

drzwi i zamknięcia w ścianach i stropach o klasie odporności ogniowej REI 60 i EI 60 – EI 30, wyposaŜone w samozamykacze,

10)

pokrywy luków montaŜowych w stropie REI 120 i EI 120

11)

ściany wewnętrzne EI 30,

12)

ściany „zewnętrzne” pomieszczeń handlowych – bez wymagań w zakresie klasy odporności ogniowej (poza ściankami pomieszczenia handlowego nr 1011E, gdzie projektuje się REI 60 i EI 30),

13)

ściany oddzielające od siebie pomieszczenia handlowe – EI 30,

14)

konstrukcja schodów stałych - R 120,

15)

schody ruchome - oddzielone od torów na całej długości ścianką z materiałów niepalnych o klasie odporności ogniowej minimum EI 120; pomieszczenia pod schodami oddzielone od schodów przegrodą z materiałów niepalnych o klasie odporności ogniowej EI 120 oraz ścianami o tej samej klasie,

16)

dla pomieszczeń pod schodami, niezaleŜnie od przeznaczenia - wydzielenie pomieszczeń od schodów płytą z materiałów niepalnych o klasie odporności ogniowej EI120 oraz ścianami o tej samej klasie. Otwory pomieszczenia zamknięte drzwiami o klasie odporności ogniowej EIS 60 ,

17)

windy przystosowane dla ekip ratowniczych - wydzielone ścianami o klasie odporności ogniowej REI 120 i zamykane drzwiami EI 60 z samozamykaczami;

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

S t r o n a 63

 ILF 2010

ściany i drzwi wind ponad poziomem terenu zaprojektowano bez klasy odporności ogniowej, 18)

przepusty instalacyjne w ścianach i stropach - o tej samej klasie odporności ogniowej, jak przebijana przegroda.

Oznaczenia: R-

nośność ogniowa (w minutach), określona zgodnie z Polską Normą dotyczącą

zasad ustalania klas odporności ogniowej elementów budynku,

9.5

E-

szczelność ogniowa (w minutach), określona jw.,

I-

izolacyjność ogniowa (w minutach), określona jw.,

Reakcja na ogień Dla stacji i torów odstawczych przewidziano materiały spełniające następujące wymagania w zakresie reakcji na ogień: 1)

tunele i stacje metra – klasa A1,

2)

Okładziny sufitów, sufity podwieszone, przewody wentylacyjne, tłumiki i filtry – klasa A2-s1, d0,

3)

okładziny, przekrycia, obudowy schodów, ściany działowe, osłony i przegrody – klasa B-s1, d0,

4)

posadzki peronów i schody – klasa A1fl,

5)

wykładziny podłogowe i posadzki – klasa Cfl -s1,

6)

przewody i izolacje cieplne przewodów instalacyjnych – klasa A1L; A2L-s1, d0 (warstwa izolacyjna elementów warstwowych powinna mieć klasę reakcji na ogień co najmniej E).

9.6

Ocena zagroŜenia wybuchem pomieszczeń oraz przestrzeni zewnętrznych. W obiekcie stacji nie przewiduje się magazynowania i stosowania substancji o właściwościach mogących powodować występowanie stref zagroŜonych wybuchem. Na terenie stacji nie występują instalacje gazowe.

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

S t r o n a 64

 ILF 2010

9.7

Podział obiektu na strefy poŜarowe. Podział stacji metra na strefy poŜarowe, określony dopuszczalną wielkością powierzchni strefy nie znajduje uzasadnienia. Dokonując podziału stacji C10 „Rondo ONZ”, wydzielono dwie podstawowe strefy poŜarowe: 1) perony pasaŜerskie łącznie z poziomami pomocniczymi (handel, usługi) i drogami komunikacyjnymi prowadzącymi na powierzchnię terenu, 2) zespoły pomieszczeń związanych z obsługą pociągów metra oraz organizacją i utrzymaniem ruchu. NiezaleŜnie od wyŜej wymienionego podstawowego podziału wydzielono poŜarowo następujące pomieszczenia związane z funkcjonowaniem urządzeń mających wpływ na bezpieczeństwo dyspozytornie

w

warunkach

stacyjne,

ewentualnego

podstacje

poŜaru

energetyczne,

czy

innego

dyspozytornie

zagroŜenia: podstacji,

przekaźnikownie SRP, pomieszczenia urządzeń zasilających SRP, pomieszczeń urządzeń łączności, pomieszczenia multiwerterów, urządzeń RTV, urządzeń zdalnego sterowania, maszynownię schodów ruchomych. Dla elementów oddzieleń przeciwpoŜarowych przyjęto klasę odporności ogniowej REI 120. Przepusty w ścianach i stropach oraz elementy obudowy instalacji i urządzeń będą posiadały taką samą klasę odporności ogniowej jak przegroda, w której się znajdują (ze względu na szczelność ogniową E i izolacyjność ogniową I). Elementy oddzieleń przeciwpoŜarowych i wydzielających wskazane wyŜej pomieszczenia zaprojektowano z materiałów niepalnych w następującej klasie odporności ogniowej: 1) ściany i stropy – REI 120, 2) kanały wentylacji poŜarowej i klapy odcinające na przewodach wentylacyjnych – EI 120, 3) obudowa pionów instalacyjnych, elektroenergetycznych i wentylacyjnych – EI 120, 4) przepusty w ścianach i stropach – EI 120, 5) drzwi i zamknięcia w ścianach i stropach o odporności – EI 60.

9.8

Warunki ewakuacji Do ewakuacji ludzi ze stacji C10 „Rondo ONZ” przewidziano poziome i pionowe drogi komunikacji ogólnej. Do ewakuacji pionowej oprócz schodów stałych wykorzystywane będą schody ruchome.

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

S t r o n a 65

 ILF 2010

Pełna informacja dotycząca warunków ewakuacji zawarta w Rozdziale Ochrona przeciwpoŜarowa.

9.9

Drogi poŜarowe Dla stacji, od strony wejść na poziomy podziemne (przy kaŜdej głowicy) oraz do windy dla potrzeb ekip ratowniczych zapewniono drogę poŜarową, którą jest ulica Prosta i Świętokrzyska. Do wejść do poziomów podziemnych i do windy prowadzą ciągi piesze o szerokościach nie mniejszych, niŜ 1,5 m i długościach nie przekraczających 25 m.

9.10

Uwagi Szczegółowe dane, zalecenia i informacje znajdują się w odrębnym tomie „ Ochrona PrzeciwpoŜarowa” niniejszego opracowania

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

S t r o n a 66

 ILF 2010

10

CHARAKTERYSTYKA ENERGETYCZNA Zgodnie z zapisami Rozporządzenia Ministra Infrastruktury Dz.U.2008, Nr 201, poz. 1240, 1239 i 1238 powołującym się na zapisy Prawa Budowlanego, obowiązkiem sporządzania charakterystyki energetycznej obiektu budowlanego są objęte budynki, lokale mieszkalne lub części budynku stanowiące samodzielną całość technicznouŜytkową. W przypadku obiektów kubaturowych projektu C784 II Linii Metra w świetle definicji zawartych w Prawie Budowlanym Dz.U.2006, Nr 156, poz. 1118 w Art. 3, ust. 1, pkt. 2 oraz ust. 3 – nie są one zaliczane do budynków, a jedynie do budowli. Tym samym, sporządzenie charakterystyki energetycznej dla m.in. tuneli i budowli ziemnych nie jest wymagane.

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

S t r o n a 67

 ILF 2010

11

UWAGI KOŃCOWE •

Warunki ochrony przeciwpoŜarowej - wg oddzielnego opracowania.

•

Warunki gruntowo wodne znajdują się w części konstrukcyjnej.

•

Całość prac, wraz z wykopami, naleŜy wykonać zgodnie z obowiązującymi warunkami technicznymi, normami, przepisami BHP i przepisami ochrony przeciwpoŜarowej, ochrony środowiska, które powinny być ściśle przestrzegane.

•

Wszystkie wbudowane bezpieczeństwa,

wyroby budowlane

certyfikat

zgodności

lub

muszą

posiadać certyfikat

deklarację

zgodności

z

na znak

Polskimi

lub

Europejskimi Normami. •

Wszystkie dokumenty, zaświadczenia, świadectwa i protokoły odbioru powinny być przechowywane dla celów kontroli i odbioru.

•

Transport, składowanie, obudowa i montaŜ wszystkich urządzeń i elementów instalacji powinien się odbyć zgodnie z obowiązującymi warunkami technicznymi, przepisami, normami,

przepisami BHP i przepisami ochrony przeciwpoŜarowej,

wytycznymi

producenta, instrukcjami obsługi i konserwacji urządzeń i elementów dostarczonych na miejsce. •

Wszystkie prace powinny być wykonywane w ścisłej zgodności z dokumentacją techniczną, niniejszym opisem oraz Warunkami technicznymi wykonania i odbioru robót budowlano-montaŜowych, pod nadzorem osoby upowaŜnionej.

•

Obiekt naleŜy zrealizować zgodnie z rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r., z późniejszymi zmianami, w sprawie „warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie ... ".

•

W projekcie podano informacje i detale, jako wytyczne do rysunków roboczych Dostawców lub Wykonawców poszczególnych elementów.

•

Roboty budowlano-instalacyjne muszą być prowadzone z równoległą bieŜącą koordynacją międzybranŜową.

•

W wypadku jakiejkolwiek zmiany lub róŜnicy pomiędzy projektem a stanem faktycznym Wykonawca zobowiązany jest przekazać tę informację do jednostki projektowej.

•

Elementy wymagające uszczegółowienia naleŜy wyjaśnić z projektantem.

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

S t r o n a 68

 ILF 2010

•

Projekt rozpatrywać wraz z projektami branŜowymi. W wypadku wątpliwości wymagane jest potwierdzenie projektantów.

•

Wymagany jest wysoki standard wykonawstwa i materiałów oraz rozwiązania systemowe.

•

Wymagane jest wykonawstwo poszczególnych elementów budynku przez firmy specjalistyczne.

•

Wykonawca zobowiązany jest do szczegółowego zapoznania się z dokumentacją projektu. Wszelkie niezgodności powinny być zgłaszane przed rozpoczęciem robót.

•

Wykonanie wg PN/EN i zgodnie z technologią Dostawcy / Producenta oraz obowiązującymi przepisami.

•

Prawo Budowlane – ustawa z dn. 07.07.1994r. /Dz. U. Nr 89, poz. 414 z późn. zmianami/.

•

Rozporządzenie MI w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie – Dz. U. nr 75 poz. 690 z 12. 04. 2002r. z późn. zmianami/ oraz inne przepisy związane.

•

Prace

powinny

„Warunki

być

techniczne

prowadzone odbioru

zgodnie

z

wytycznymi

ITB

robót

budowlano-montaŜowych”

część 1 – roboty budowlane oraz zgodnie z obowiązującymi przepisami i normami. •

Przed przystąpieniem do uŜytkowania urządzeń podlegających nadzorowi UDT naleŜy uzyskać uzgodnienia z tym urzędem.

•

Instalacje prowadzone w tunelach przedstawione są na rysunkach przekroju tunelu zawartym w projekcie budowlanym instalacji teletechnicznych.

•

Dystanse

pomiędzy

poszczególnymi

elementami

konstrukcji

budowli,

lub

ich

wykończonymi powierzchniami, oraz skrajnią obudowy ciągłej, uwzględniając odchyłki budowlano-geodezyjne, muszą spełniać wymogi MINIMUM ODLEGŁOŚCI zawarte w PFU II Linii Metra. Opracowanie:

mgr inŜ. arch. Tomasz Grzywacz Nr upr. St-176/87

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

S t r o n a 69

 ILF 2010

12

ZAGADNIENIA AKUSTYCZNE

12.1

Ochrona akustyczna

12.1.1

Peron Warunki akustyczne na peronie są kształtowane pod wpływem źródeł hałasu związanych z ruchem pociągów, działaniem urządzeń wyposaŜenia technicznego metra (głównie wentylacji) oraz obecnością i zachowaniem pasaŜerów. W polskich przepisach nie zostały określone konkretne wymagania akustyczne dotyczące obiektów obsługi pasaŜerów, stacji metra, dworców kolejowych ani innych obiektów o zbliŜonym przeznaczeniu. Dopuszczalny poziom hałasu oraz odpowiednie warunki pogłosowe w tego typu obiektach naleŜy ustalać indywidualnie zapewniając naleŜytą ochronę przed hałasem, zrozumiałości komunikatów oraz spełnienie wymagań DSO. ObniŜenie poziomu hałasu to równieŜ kwestia komfortu i jakości akustycznej obiektu. W zakresie akustycznym naleŜy uwzględnić następujące zagadnienia: −

ochronę słuchu znajdujących się na peronie pasaŜerów

−

zrozumiałość bieŜących komunikatów w trakcie normalnej eksploatacji

−

komfort i jakość akustyczną obiektu, moŜliwość porozumiewania się

−

zrozumiałość komunikatów DSO w stanie awaryjnym

Hałas powodowany ruchem pociągów Podstawowy dokument dotyczący hałasu kolejowego TSI, Commission Decision of 23 December 2005 concerning the technical specification for interoperability relating to the subsystem “rolling stock – noise” of the trans-European conventional rail system; który podaje wartości dopuszczalne poziomu hałasu od przejeŜdŜającego pociągu oraz dopuszczalny poziom hałasu na stanowisku maszynisty, dotyczy konwencjonalnej sieci kolei trans-europejskiej, nie ma zastosowania w odniesieniu do metra. Norma PN-EN ISO 3381 Kolejnictwo. Akustyka. Pomiary hałasu wewnątrz pojazdów szynowych określa metodę i warunki prowadzenia pomiarów hałasu, jest zasadniczo przeznaczona do prowadzenia badań typu i wykonywania pomiarów kontrolnych, dotyczy wszelkiego typu pojazdów szynowych jednak nie podaje Ŝadnych wymaganych wartości. Norma PNI LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

S t r o n a 70

 ILF 2010

92/K11000 Tabor kolejowy. Hałas. Ogólne wymagania i badania; w zakresie metod pomiarowych odpowiada normie PN-EN ISO 3381, a właściwie wcześniejszej ISO 309575, do której zostały dodane wymagania. Dotyczy badań typu i badań kontrolnych. Zalecany przez normę poziom hałasu na zewnątrz dotyczy przestrzeni otwartej więc w przypadku metra nie ma zastosowania (na postoju, dopuszczalna wartość poziomu ciśnienia akustycznego A hałasu na zewnątrz w odległości 7,5m w przestrzeni otwartej wynosi nie więcej niŜ 80 dB). Norma podaje warunki pomiaru hałasu pochodzącego od przejeŜdŜających i odjeŜdŜających pociągów ze stacji, uwzględnia pomiary na stacjach podziemnych jednak nie podaje w tym przypadku Ŝadnych wartości dopuszczalnych. PowyŜsze dokumenty dotyczące hałasu kolejowego nie obejmują rozpatrywanej sytuacji. Warunki akustyczne panujące na peronie w normalnych warunkach eksploatacyjnych są zmienne w czasie, moŜna wyróŜnić fazę oczekiwania na pociągu, wjazd pociągu na stację, postój oraz odjazd pociągu. Przykładowy przebieg czasowy poziomu hałasu zarejestrowany na jednej ze stacji pierwszej linii metra w Warszawie podczas wjazdu i odjazdu pociągu francuskiego pokazano na rysunku 1. Pomiary wykonano w normalnych warunkach eksploatacyjnych w późnych godzinach wieczornych przy minimalnej liczbie pasaŜerów na peronie, są to warunki najbardziej sprzyjające rozprzestrzenianiu się hałasu. Pomiary wykonywano w odległości 3 m od osi toru na wysokości 1,6 m, mikrofon skierowany w stronę źródła hałasu. Rejestrowano sekwencję obejmującą wjazd pociągu, otwarcie drzwi, zamknięcie drzwi i odjazd. Na podstawie zarejestrowanych danych określono równowaŜny poziom dźwięku A, poziom ekspozycjny LAE oraz wartości maksymalne. Zaznaczony na rysunku 1 pierwszy okres obejmuje wjazd pociągu (LAeq = 81,3 dB), drugi okres to czas postoju (LAeq = 71,6 dB), oraz trzeci to odjazd pociągu ze stacji (LAeq = 82,7 dB). Chwilowe wartości maksymalne wynoszą odpowiednio 86,9 dB, 76,8 dB oraz 91 dB.

dB 90

BUFFER CONTENTS

Profile #1

-

RMS (A) [aggreg.degree=2] t0=21.2s t1=57.2s Lmin=52.9dB Lmax=86.9dB LEQ=81.3dB

70 50 30 10 24.8 Cursor:

49.6 74.4 t[143]=57.2s (23:17'49.2) Lev=70.8dB

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

99.2

s

S t r o n a 71

 ILF 2010

dB 90

BUFFER CONTENTS

Profile #1

-

RMS (A) [aggreg.degree=2] t0=57.2s t1=71.2s Lmin=67.4dB Lmax=76.8dB LEQ=71.6dB

70 50 30 10 24.8 Cursor:

dB 90

49.6 74.4 t[178]=71.2s (23:18'03.2) Lev=68.2dB

BUFFER CONTENTS

Profile #1

-

99.2

s

RMS (A) [aggreg.degree=2] t0=71.2s t1=118.0s Lmin=53.4dB Lmax=91.0dB LEQ=82.7dB

70 50 30 10 24.8 Cursor:

49.6 74.4 t[295]=118.0s (23:18'50.0) Lev=54.1dB

99.2

s

Rys. 1. Poziom hałasu na peronie podczas wjazdu, postoju i odjazdu pociągu.

Kryterium oceny stopnia naraŜenia na hałas ludzi ze względu na ochronę słuchu jest określone w Rozporządzeniu ministra pracy i polityki społecznej z dnia 29 listopada 2002r, w sprawie najwyŜszych dopuszczalnych stęŜeń i natęŜeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy (DU 217 poz.1833). Podane tam wartości dopuszczalne dotyczą ekspozycji na hałas na stanowiskach pracy, jednak rozpatrując kwestię szkodliwości hałasu, ze względu na brak innego kryterium moŜna je zastosować równieŜ przy ocenie stopnia naraŜenia na hałas pasaŜerów metra. Dopuszczalny poziom ekspozycji na hałas ze względu na ochronę słuchu w odniesieniu do 8-godzinnego dobowego okresu wynosi LEX,8h = 85 dB. W rozpatrywanym przypadku poziom ekspozycji na hałas jest określony wzorem: LEX,8h = LAE + 10log(1/T) + 10log(n) LAE – ekspozycyjny poziom hałasu podczas jednorazowego pobytu na peronie I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

S t r o n a 72

 ILF 2010

T – czas odniesienia, s n – liczba pobytów na peronie w okresie odniesienia

Przyjmując wartości średnie poziomu ekspozycyjnego LAE ustalone na podstawie pomiarów hałasu przeprowadzonych na peronach istniejących stacji metra obliczono poziom ekspozycji na hałas pasaŜerów przebywających na peronie. Podczas pobytu na peronie, oczekiwania na pociąg i opuszczania stacji poziom ekspozycji na hałas nie przekracza ok. LEX,8h = 65 dB, jest więc znacznie mniejszy od wartości dopuszczalnej ustalonej ze względu na ochronę słuchu. Poziom hałasu krótkotrwałego podczas wjazdu pociągu jest równieŜ znacznie mniejszy od dopuszczalnej wartości maksymalnej poziomu dźwięku A wynoszącej 115 dB (w praktyce krótkotrwały poziom maksymalny zwykle nie przekracza 93 dB). Na peronie stacji C10 zostaną zastosowane rozwiązania architektoniczno-konstrukcyjne, które ograniczą poziom hałasu pochodzącego od ruchu pociągów. Nad peronem będzie zastosowany akustyczny sufit dźwiękochłonny. W dolnej części pasa ściany zatorza oraz w podperniu, a takŜe w obrębie końcówek tuneli będą zastosowane wykładziny dźwiękochłonne. Przy ostatecznym doborze elementów dźwiękochłonnych będą uwzględnione zalecenia WPK oraz widma hałasu zarejestrowane podczas wjazdu pociągu na stację (rys. 2). dB

OCTAVE 1/3

(HP, aver.)

(file: 17JUN5)

90

70

50

30

10 1.6Hz Cursor:

12.5Hz

100Hz

f[30]=630Hz

800Hz Lev=76.9dB

6.3kHz

ACLin Totals

Rys. 2. Widmo hałasu na peronie podczas wjazdu pociągu

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

S t r o n a 73

 ILF 2010

W celu ograniczenia powstawania i rozprzestrzenianie się drgań i dźwięków materiałowych

torowisko

zostanie

posadowione

za

pośrednictwem

elementów

wibroizolacyjnych. Zostaną zastosowane co najmniej dwa poziomy wibroizolacji.

Hałas od wentylatorni podstawowej W normalnych warunkach eksploatacyjnych będą moŜliwe dwa warianty działania wentylacji podstawowej metra. W wariancie pierwszym wentylacja odbywa się sposobem naturalnym bez udziału wentylatorów. Przepływ powietrza jest wymuszony ruchem pociągów w tunelu na zasadzie tłoka. Problem hałasu od wentylacji podstawowej w tym wariancie nie występuje, poniewaŜ wentylatory nie działają. W drugim wariancie obieg powietrza będzie wymuszony przez wentylatory znajdujące się w wentylatorni stacyjnej. Wentylatory będą działały z ograniczoną wydajnością w stosunku do pełnej wydajności wykorzystywanej tylko w warunkach awaryjnych. W warunkach normalnej eksploatacji w kaŜdej wentylatorni będzie działał jeden wentylator z wydajnością nie przekraczającą 30% wydajności maksymalnej (lub dwa wentylatory z wydajnością 15% kaŜdy). Z zaleŜności teoretycznych wynika, Ŝe poziom mocy akustycznej wentylatora osiowego pracującego z 30% wydajnością jest o 20-25 dB mniejszy od tego samego wentylatora działającego na pełnych obrotach. Do takich warunków pracy zostaną dostosowane środki ochrony akustycznej przeznaczone dla wentylatorni podstawowych. W warunkach eksploatacyjnych sumaryczny poziom hałasu od wentylacji podstawowej na peronie nie będzie przekraczał 60-65 dB. Przy takim poziomie hałasu będzie zapewniona zrozumiałość podawanych komunikatów oraz odpowiedni poziom komfortu oczekiwania na pociąg metra. Przyjęty dopuszczalny poziom hałasu jest zgodny z zaleceniami Programu Funkcjonalno UŜytkowego PFU oraz projektu koncepcyjnego WPK. W celu zapewnienia przyjętych wartości dopuszczalnych będą zastosowane odpowiednie zabezpieczenia akustyczne w samych wentylatorniach oraz w komorach i kanałach dolotowych po stronie peronu. Wentylatory będą wyposaŜone w szczelinowe tłumiki akustyczne zamontowane bezpośrednio po obu stronach na wlocie i wylocie powietrza. Konieczna skuteczność tłumików zostanie dostosowana do typu wentylatorów. W obecnej fazie projektowej w wentylatorniach pozostawiono miejsce na montaŜ tłumików. Ściany i strop w obrębie wentylatorni oraz ściany i stropy komór, kanałów i szachów znajdujących się pomiędzy czerpnio-wyrzutnią a tunelem metra, będą wyposaŜone w wykładzinę dźwiękochłonną wykonaną z wełny

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

S t r o n a 74

 ILF 2010

mineralnej

o

grubości

100 mm

pod

blachą

perforowaną

(30%).

Wykładzina

dźwiękochłonna będzie równieŜ zastosowana na końcówkach tuneli.

Tło akustyczne w warunkach awaryjnych, funkcjonowanie DSO W warunkach awaryjnych, w sytuacji zagroŜenia poŜarowego, zostanie automatycznie włączony system wentylacji awaryjnej. Wszystkie wentylatory pracują wówczas z maksymalną wydajnością na maksymalnych obrotach. Poziom hałasu wentylatorów ulega

znacznemu

zwiększeniu

w

porównaniu

do

normalnych

warunków

eksploatacyjnych. Poziom hałasu wentylacji podstawowej w warunkach awaryjnych musi być ograniczony ze względu na zrozumiałość komunikatów DSO. Do projektowania i oceny skuteczności działania systemu DSO w obrębie peronu naleŜy przyjąć sytuację, w której na stacji znajdują się jednocześnie dwa pociągi oraz działa system wentylacji w trybie awaryjnym. Zgodnie z wynikami pomiarów wykonanych na peronie równowaŜny poziom hałasu pochodzącego od jednego stojącego pociągu wynosi ok. 72 dB (rys. 1), natomiast w przypadku dwóch pociągów stojących jednocześnie wzrasta do ok. 75 dB. W takiej sytuacji rekomendowana dopuszczalna wartość poziomu hałasu na peronie od wentylacji podstawowej pracującej w trybie awaryjnym wynosi 72 dB. ObniŜenie poziomu hałasu do tej wartości zapewnią tłumiki akustyczne zamontowane na wentylatorach, oraz układ wytłumionych kanałów. Sumaryczny poziom hałasu na peronie z uwzględnieniem jednoczesnego postoju dwóch pociągów i działającej wentylacji awaryjnej moŜe osiągać ok. 77 dB. Do projektowania instalacji DSO na peronie naleŜy przyjąć poziom tła akustycznego wynoszący 77-80 dB. Poziom hałasu na peronie znacznie wzrasta w momencie wjazdu pociągu na stację. Chwilowy maksymalny poziom dźwięku A moŜe wówczas przekraczać 90 dB. Uzyskanie odpowiedniej zrozumiałości komunikatów DSO w tym okresie nie będzie moŜliwe ze względu na wysoki poziom tła akustycznego. Takie załoŜenie zostało równieŜ przyjęte w projekcie koncepcyjnym WPK. Okres wjazdu pociągu, w którym poziom hałasu na peronie przekracza 75 dB wynosi zwykle ok. 20 sekund, przykładowy przebieg czasowy zmian poziomu hałasu pokazano na rys. 1. W takim okresie zrozumiałość komunikatów DSO będzie ograniczona. NaleŜy jednak pamiętać, Ŝe akcja ewakuacyjna będzie się zwykle rozpoczynała juŜ po wjeździe pociągu na peron.

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

S t r o n a 75

 ILF 2010

Ostateczny dobór tłumików akustycznych w wentylatorniach podstawowych nastąpi po ustaleniu typu wentylatorów z uwzględnieniem warunków pracy systemu wentylacji podstawowej w trybie normalnej eksploatacji i w trybie awaryjnym. Przy ustalaniu koniecznej skuteczności tłumików akustycznych będą uwzględnione oba warunki, w trybie eksploatacyjnym poziom hałasu na granicy strefy dostępnej dla pasaŜerów nie będzie przekraczał 60-65dB, natomiast w warunkach awaryjnych 72 dB.

Warunki pogłosowe Zapewnienie odpowiednich warunków pogłosowych na peronie jest istotne ze względów uŜytkowych

i

ze

względów

bezpieczeństwa.

Pozwala

uzyskać

odpowiednią

zrozumiałości komunikatów w warunkach eksploatacyjnych oraz prawidłowe działanie systemu DSO w warunkach awaryjnych. Konieczność uwzględnienia warunków pogłosowych w budynkach mieszkalnych, zamieszkania zbiorowego i uŜyteczności publicznej

oraz

stosowania

odpowiednich

adaptacji

akustycznych

wynika

z

Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, Dz.U nr 75 poz. 690 z późniejszymi zmianami (§ 323 p.2.4 oraz § 326 p.5). W Polsce nie ma obecnie sprecyzowanych konkretnych wymagań w tym zakresie, natomiast jest w przygotowaniu projekt nowego arkusza normy PN-B-02151 dotyczącej ochrony przed hałasem pogłosowym i określającej czas pogłosu w róŜnego rodzaju pomieszczeniach. Zgodnie z zaleceniami WPK na peronie „...naleŜy wprowadzić do wnętrza materiały i ustroje dźwiękochłonne o chłonności akustycznej odpowiadającej czasowi pogłosu 1,7s.” Podstawowym warunkiem jest jednak uzyskanie odpowiedniej zrozumiałości mowy i komunikatów DSO, a nie uzyskanie konkretnej wartość czasu pogłosu. Cały strop Ŝelbetowy nad peronem będzie pokryty tynkiem dźwiękochłonnym typu Sonaspray lub ekwiwalentnym, o wskaźniku pochłaniania dźwięku wynoszącym ok. 0,75. Nad samym peronem będzie podwieszony sufit akustyczny. Na ścianie za torami w dolnej części pod krawędzią galerii metropolitalnej będą zamontowane ustroje akustyczne z wełny mineralnej w osłonie z blachy perforowanej (30%). Podobne ustroje będą wykonane w przestrzeni podperonia. Ponadto zostanie zastosowane wytłumienie końcówek

tuneli

na

odcinku

ok.

10 m.

Elementy dźwiękochłonne

spowodują

ograniczenie poziomu hałasu na peronie, wpłyną na poprawę komfortu akustycznego oraz spowodują zmniejszenie hałasu bytowego związanego z obecnością pasaŜerów.

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

S t r o n a 76

 ILF 2010

Zgodnie z wynikami obliczeń akustycznych zaproponowany w WPK sufit akustyczny nie daje moŜliwości obniŜenia czasu pogłosu w hali peronowej do wartości zbliŜonej do 1,7 s i nie gwarantuje odpowiednich warunków do sprawnego działania sytemu DSO. Z akustycznego punktu widzenia sufit wymaga modyfikacji lub zmiany.

12.1.2

Inne pomieszczenia uŜytkowe w strefach pasaŜerskich W strefie pasaŜerskiej znajdują się ogólnodostępne pomieszczenia uŜytkowe, głównie powierzchnie handlowe. Dopuszczalne wartości poziomu hałasu w tego typu pomieszczeniach usytuowanych w budynkach uŜyteczności publicznej określa norma PN-87/B-02151-02 Akustyka budowlana. Ochrona przed hałasem pomieszczeń w budynkach; Dopuszczalne wartości poziomu dźwięku w pomieszczeniach. Dopuszczalny poziom hałasu w pomieszczeniu zaleŜy od jego przeznaczenia, od pory doby oraz rodzaju źródła hałasu. Stawiane są odrębne wymagania określające dopuszczalny poziom dźwięku A hałasu przenikającego do pomieszczenia od wszystkich źródeł hałasu łącznie oraz hałasu od wyposaŜenia technicznego. W tabeli 9 zestawiono wartości dopuszczalne poziomu dźwięku A hałasu, które mają zastosowanie w rozpatrywanym przypadku.

Tabela 9. Dopuszczalny poziom dźwięku A hałasu w pomieszczeniu wg PN-87/B-02151-02

Przeznaczenie pomieszczenia

Dopuszczalny

Dopuszczalny poziom dźwięku A hałasu

równowaŜny

przenikającego do pomieszczenia od

poziom dźwięku A

wyposaŜenia technicznego budynku oraz

hałasu

innych urządzeń w budynku i poza

przenikającego do

budynkiem

pomieszczenia od

równowaŜny

Maksymalny

wszystkich źródeł

poziom dźwięku

poziom dźwięku

hałasu łącznie

A

A

LAeq, dB

LAeq, dB

LAmax, dB

45

40

45

50

45

-

Pomieszczenia administracyjne z wewnętrznymi źródłami hałasu Sale

kawiarniane

i

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

S t r o n a 77

 ILF 2010

restauracyjne Sale sklepowe

50

45

-

Wymagania obowiązują dla pomieszczeń w pełni umeblowanych (wyposaŜonych) zgodnie z przeznaczeniem przy zamkniętych oknach i drzwiach. Do oceny naleŜy przyjmować czas, w którym pomieszczenie uŜytkowane jest przez daną grupę ludzi zgodnie z jego przeznaczeniem. Wartości dopuszczalne od wyposaŜenia technicznego dotyczą

w

szczególności

hałasu

pochodzącego

od

instalacji

wentylacyjnej

i

klimatyzacyjnej. Instalacja wentylacyjna obsługująca pomieszczenia uŜytkowe będzie wyposaŜona w tłumiki akustyczne i inne konieczne zabezpieczenia przed hałasem. Wymagane wartości wskaźnika izolacyjności akustycznej R’A1 ścian wewnętrznych oddzielających pomieszczenia o róŜnej funkcji w budynkach uŜyteczności publicznej, określa norma PN–B-02151-3:1999 Akustyka budowlana. Ochrona przed hałasem pomieszczeń w budynkach. Izolacyjność akustyczna przegród w budynkach oraz izolacyjność

akustyczna

elementów

budowlanych.

Wymagania.

Norma

dotyczy

budynków mieszkalnych, hotelowych, oraz innych budynków zamieszkania zbiorowego i uŜyteczności publicznej w tym budynków administracyjnych. Pomieszczenia handlowe, które będą się znajdowały w ogólnodostępnej części stacji, nie zostały w normie uwzględnione, w tych pomieszczeniach nie stawia się wymagań dotyczących bezpośrednio izolacyjności akustycznej ścian. Wymagana izolacyjność wynika z ewentualnego sąsiedztwa z pomieszczeniem stanowiącym źródło hałasu.

Opracowanie: pkt-ów 7.6 i 12 dr inŜ. Jacek Nurzyński - konsultant ds. akustyki

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

S t r o n a 78

 ILF 2010

B. CZĘŚĆ RYSUNKOWA

I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o.

S t r o n a 79

 ILF 2010