CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1.

NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Mitoxantron Accord, 2 mg/ml, koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji

2.

SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

1 ml koncentratu do sporządzania roztworu do infuzji zawiera 2 mg mitoksantronu (w postaci chlorowodorku). 1 fiolka zawierająca 5 ml koncentratu do sporządzania roztworu do infuzji zawiera 10 mg mitoksantronu (w postaci chlorowodorku). 1 fiolka zawierająca 10 ml koncentratu do sporządzania roztworu do infuzji zawiera 20 mg mitoksantronu (w postaci chlorowodorku). 1 fiolka zawierająca 15 ml koncentratu do sporządzania roztworu do infuzji zawiera 30 mg mitoksantronu (w postaci chlorowodorku). Ten produkt leczniczy zawiera 0,148 mmol sodu na ml. Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3.

POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji. Wygląd: ciemnoniebieski roztwór. pH w zakresie około 3,0 – 4,5 oraz osmolalności w zakresie 250 do 300 mOsmol/Kg

4.

SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1

Wskazania do stosowania

Mitoksantron Accord wskazany jest w leczeniu raka piersi z przerzutami, chłoniaka nieziarniczego (typu non-Hodgkin) oraz ostrej białaczki nielimfocytowej u dorosłych, w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnowotworowymi. Leczenie bólu będącego wynikiem zaawansowanego hormononiezależnego raka prostaty w skojarzeniu z małą dawką kortykosteroidów w przypadku, gdy standardowa terapia lekami przeciwbólowymi jest niewystraczająca lub nieodpowiednia.

4.2

Dawkowanie i sposób podawania

Dorośli i osoby w podeszłym wieku: Rak piersi z przerzutami, chłoniak nieziarniczy (typu non-Hodgkin)

1

Dawkowanie w monoterapii: zalecana początkowa dawka mitoksantronu stosowanego w monoterapii wynosi 14 mg/m2 pc., podawana w pojedynczej dawce dożylnej. Tę pełną dawkę można powtórzyć 21 dni po pierwszym podaniu, jeśli liczba leukocytów i płytek krwi osiągnie wystarczający poziom. Mniejszą dawkę początkową (12 mg/m2 pc. lub mniejszą) zaleca się u pacjentów z niewystarczającą rezerwą szpikową, np. na skutek wcześniejszej chemioterapii lub u pacjentów w złym stanie ogólnym. Modyfikację dawkowania oraz czas podawania kolejnych dawek należy uzależnić od klinicznej oceny stopnia i czasu trwania mielosupresji. Mitoksantronu nie wolno podawać pacjentom z liczbą neutrofili 50 000

≤ 21 dni

>1500

oraz >50 000

>21 dni

1.0 x 109/l i

Płytki krwi < 50 x 109/l > 100 x 109/l

Dostosowanie dawki w trakcie kolejnego podania Zmniejszyć dawkę do 2mg/m2 W minimalnej toksyczności niehematologicznej: zwiększyć dawkę do 2 mg/m2

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby: Dostosowanie dawki może być konieczne u pacjentów z nieprawidłowymi wynikami badań czynności wątroby. Należy zachować ostrożność u pacjentów z chorobami wątroby. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek: Należy zachować ostrożność u pacjentów z chorobami nerek (patrz punkt 5.2).

3

Należy zapoznać się z literaturą fachową w celu uzyskania informacji dotyczących szczegółowych schematów dawkowania. Dzieci i młodzież Doświadczenie z zastosowaniem mitoksantronu w leczeniu białaczki u dzieci jest ograniczone, dlatego obecnie nie można podać zaleceń dotyczących dawkowania w tej populacji pacjentów. Sposób podawania Produkt leczniczy przeznaczony jest wyłącznie do podawania dożylnego. Przed zastosowaniem produkt należy rozcieńczyć (patrz punkt 6.6). Należy uważać, by nie doszło do kontaktu mitoksantronu ze skórą, błonami śluzowymi oraz aby produkt leczniczy nie dostał się do oczu. W razie wynaczynienia podawanie leku należy natychmiast przerwać, a następnie wznowić podawanie do innej żyły. Brak drażniących właściwości mitoksantronu minimalizuje ryzyko ciężkiej miejscowej reakcji po wynaczynieniu. Patrz punkt 6.2.

4.3

Przeciwwskazania

Stosowanie u pacjentów z ciężką mielosupresją Nadwrażliwość na mitoksantron lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. Okres karmienia piersią (patrz punkt 4.6) Nie należy podawać dotętniczo Nie należy podawać dokanałowo. 4.4

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Mitoksantron jest aktywnym lekiem cytotoksycznym i należy podawać pod nadzorem specjalisty onkologa, który posiada dostęp do odpowiednich urządzeń do monitorowania parametrów klinicznych i laboratoryjnych w trakcie i po leczeniu. Podobnie jak w przypadku innych leków cytotoksycznych, podczas stosowania mitoksantronu należy zachować ostrożność. Podczas leczenia konieczne jest regularne monitorowanie parametrów klinicznych, hematologicznych i biochemicznych. W trakcie trwania leczenia należy regularnie wykonywać pełną morfologię krwi. W zależności od wyników tych badań może być konieczne dostosowanie dawkowania (patrz punkt 4.2) Produktu leczniczego Mitoksantron Accord nie wolno podawać podskórnie, domięśniowo, dokanałowo i dotętniczo. Brak doświadczenia z podawaniem mitoksantronu w sposób inny od drogi dożylnej. Zgłaszano przypadki miejscowych neuropatii, czasem nieodwracalnych po wstrzyknięciu dotętniczym. Produktu leczniczego Mitoksantron Accord nie wolno podawać dokanałowo. Zgłaszano przypadki neuropatii i neurotoksyczności, zarówno ośrodkowej jak i obwodowej po wstrzyknięciu dokanałowym. Zgłoszenia te obejmowały przypadki prowadzące do śpiączki, ciężkich powikłań neurologicznych i paraliżu z zaburzeniami czynności jelit i pęcherza moczowego W przypadku pancytopenii i ciężkich zakażeń ran, zaleca się zachowanie ostrożności, jeśli podawany jest mitoksantron. Wszelkie infekcje należy wyleczyć przed rozpoczęciem stosowania mitoksantronu.

4

Mitoksantron należy stosować ostrożnie u pacjentów z mielosupresją lub w złym stanie ogólnym. Zaleca się częstsze badanie morfologii ze szczególnym uwzględnieniem liczby neutrofilów. Cięższe lub przedłużające się zahamowanie czynności szpiku może występować u pacjentów, których wcześniej poddawano intensywnej chemioterapii bądź radioterapii lub u pacjentów w złym stanie ogólnym. Notowano przypadki zaburzeń czynności serca, w tym zastoinową niewydolność serca i zmniejszenie frakcji wyrzutowej lewej komory. Większość z tych zaburzeń wystąpiła u pacjentów wcześniej leczonych pochodnymi antracykliny, wcześniej lub jednocześnie poddanych radioterapii w obrębie klatki piersiowej lub śródpiersia lub u pacjentów z chorobą serca w wywiadzie. Zaleca się, aby ci pacjenci leczeni byli pełną dawką według pełnego schematu dawkowania. W przypadku tych pacjentów wymaga się zachowanie większej ostrożności, dokładne i regularne badania serca zaleca się od początku leczenia. Szczególną ostrożność zaleca się u pacjentów, którzy wcześniej leczeni byli maksymalnymi skumulowanymi dawkami antracyklin (np. doksorubicyny i daunorubicyny). Doświadczenie z długotrwałym stosowaniem mitoksantronu jest obecnie ograniczone i dlatego zaleca się, by badania serca wykonywać również u pacjentów bez określonych czynników ryzyka podczas leczenia dawką skumulowaną większą niż 160 mg/m2 pc. Zaleca się uważny nadzór medyczny nad pacjentami z ciężką niewydolnością wątroby, obrzękiem, wodobrzuszem lub wysiękiem opłucnowym. Należy zachować ostrożność u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, patrz punkt 4.2. Zawartość sodu: 10 mg/5ml: 0,739 mmol sodu; 20mg/10ml: 1,478 mmol sodu Należy to wziąć pod uwagę u pacjentów stosujących dietę z kontrolowaną ilością sodu. Mitoksantron może powodować niebiesko-zielone zabarwienie moczu do 24 godzin po podaniu, o czym należy poinformować pacjentów. Sporadycznie donoszono o niebieskim zabarwieniu skóry i paznokci. Bardzo rzadko może wystąpić odwracalne niebieskie zabarwienie twardówki. W leczeniu białaczki może wystąpić hiperurykemia, jako wynik szybkiego rozpadu komórek nowotworowych pod wpływem mitoksantronu. Przed rozpoczęciem leczenia przeciwbiałaczkowego należy monitorować stężenie kwasu moczowego w surowicy oraz profilaktycznie podać leki zmniejszające jego stężenie. Zakażenia układowe należy leczyć jednocześnie lub tuż przed rozpoczęciem leczenia mitoksantronem. Szczepienie w czasie leczenia mitoksantronem może być nieskuteczne. Należy unikać immunizacji z zastosowaniem żywych szczepionek wirusowych. Kobietom w wieku rozrodczym i ich partnerom odradza się poczęcie dziecka oraz zaleca stosowanie skutecznych metod zapobiegania ciąży w czasie leczenia i przez co najmniej 6 miesięcy od jego zakończenia (patrz punkt 4.6).

4.5

Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Jednoczesne stosowanie z innymi lekami mielosupresyjnymi może spowodować nasilenie toksycznego działania mitoksantronu i (lub) jednocześnie podawanych leków na szpik kostny. Jednoczesne stosowanie mitoksantronu z lekami o potencjalnym działaniu kardiotoksycznym (np.

5

z innymi antracyklinami) zwiększa toksyczne działanie na serce. Podawanie inhibitorów topoizomerazy II, w tym mitoksantronu, w skojarzeniu z innymi produktami przeciwnowotworowymi i (lub) radioterapią wiązało się z rozwojem ostrej białaczki szpikowej lub zespołu mielodysplastycznego (MDS) (patrz także punkt 4.8. Działania niepożądane). Immunizacja w czasie leczenia mitoksantronem może być nieskuteczna.

4.6

Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Mitoksantron może wykazywać działanie genotoksyczne. Mężczyznom leczonym mitoksantronem nie zaleca się poczęcia dziecka w trakcie leczenia i do 6 miesięcy od jego zakończenia. Ponadto należy poinformować pacjentów o możliwości zamrożenia nasienia przed rozpoczęciem leczenia ze względu na możliwość trwałej niepłodności w wyniku leczenia mitoksantronem. Nie ma odpowiednich i dobrze kontrolowanych badan u kobiet w ciąży. Badania niekliniczne dostarczyły danych o toksyczności reprodukcyjnej, mutagenności i rakotwórczości (patrz punkt 5.3 „Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie”), które wskazują na potencjalne zagrożenie dla ludzi. Badania na zwierzętach dotyczące teratogenności są niewystarczające, potencjalne zagrożenie dla ludzi nie jest znane. Mitoksantronu nie należy podawać pacjentkom w ciąży, zwłaszcza w pierwszym trymestrze. W przypadku zastosowania leku w czasie ciąży, lub gdy pacjentka zajdzie w ciążę w trakcie leczenia mitoksantronem należy pacjentce udzielić informacji o potencjalnym ryzyku dla płodu. Kobietom w wieku rozrodczym oraz ich partnerom należy odradzić plany macierzyńskie a także zalecić stosowanie skutecznych metod zapobiegania ciąży w czasie leczenia i przez co najmniej 6 miesięcy od jego zakończenia. Mitoksantron przenika do mleka matki. Znaczące stężenie mitoksantronu (18 nanogramów/ml) wykrywane było w mleku po 28 dniach od podania ostatniej dawki. Ze względu potencjalne ryzyko wystąpienia ciężkich działań niepożądanych u noworodka, mitoksantron jest przeciwwskazany w okresie karmienia piersią (patrz punkt 4.3 „Przeciwwskazania”). Karmienie piersią należy zakończyć przed rozpoczęciem leczenia. Karmienie piersią jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3).

4.7

Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Ze względu na możliwe działania niepożądane mitoksantron może zaburzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. 4.8

Działania niepożądane

Częstość występowania działań niepożądanych została określona następująco: Bardzo często (≥1/10) Często (≥1/100 do