METODY REKONSTRUKCJI PIERSI PO MASTEKTOMII Rak piersi to najczęściej występujący nowotwór złośliwy wśród kobiet. Na szczęście z roku na rok zwiększa się ilość Pań, które wygrywają walkę z chorobą. Amputacja piersi ze względów medycznych jest często jedyną możliwością uratowania życia. Dlatego też, jeśli zalecenie lekarskie brzmi „konieczność mastektomii” nie można się zastanawiać. Leczenie chirurgiczne pacjentek ze zdiagnozowanym rakiem piersi, przyczynia się jednak do trwałego okaleczenia kobiety, prowadząc tym samym do obniżenia jej komfortu życia fizycznego, psychicznego i społecznego. Dzisiaj Amazonką nie trzeba wcale zostać do końca życia. Istnieje wiele możliwości rekonstrukcji piersi – zarówno od razu po mastektomii, jak i nawet wiele lat później. Wskazania i przeciwwskazania do rekonstrukcji : Wskazania:  

silna wola pacjentki do tego zabiegu! zarówno po amputacji jak i zabiegu oszczędzającym, kiedy efekt kosmetyczny jest niezadowalający

Przeciwwskazania:    

cukrzyca choroby sercowo-naczyniowe otyłość palenie tytoniu

Metody rekonstrukcji piersi Z zastosowaniem tkanek własnych – autogenne:  wyspowy płat skórno-mięśniowy z mięśnia najszerszego grzbietu,  wyspowy płat skórno-mięśniowy z mięśnia prostego brzucha (płata TRAM),  wolne płaty pośladkowe. Z zastosowaniem materiałów sztucznych (implantów) - allogenne:  ekspander, ekspanderoproteza. Rekonstrukcja brodawki i otoczki  Wykonuje się w osobnym etapie po zakończeniu odtwarzania wyniosłości piersi – nie wcześniej niż po 3 miesiącach. Dlaczego warto poddać się rekonstrukcji? Kobiety, które poddają się rekonstrukcji piersi, w zdecydowanej większości są zadowolone ze swojej decyzji i z wykonanego zabiegu. Operacja odtwórcza, jak wskazują badania, w 75% przypadków poprawia atrakcyjność kobiety w opinii partnera. Najważniejsze jednak jest, żeby to kobieta czuła się jak najlepiej w swoim własnym ciele – jeśli drogą do szczęścia będzie rekonstrukcja utraconej piersi, warto się na nią zdecydować. Tego rodzaju operacja to standard na świecie i element nowoczesnego leczenia raka piersi u kobiet.

mgr Małgorzata Kłusak

NIETRZYMANIE MOCZU, WSTYDLIWY PROBLEM KOBIET – SPOSÓB NA JEGO ROZWIĄZANIE

Nietrzymanie moczu - to przykra dolegliwość, która obniża samoocenę chorych, skłania do unikania kontaktów z ludźmi, powoduje spadek zainteresowania różnymi formami aktywności. Statystyki podają, że problem ten dotyka 25% kobiet w wieku rozrodczym i aż 50% kobiet po menopauzie. Profilaktyka nietrzymania moczu to:    

utrzymanie odpowiedniej masy ciała, unikanie zaparć, niepalenie papierosów, dbałość higienę krocz i narządów rodnych.

Leczenie zachowawcze obejmuje:   

farmakoterapię, terapię behawioralną, fizykoterapię.

Gdy leczenie zachowawcze nie przynosi spodziewanego efektu, stosuje się leczenie operacyjne, poprzedzone badaniami urodynamicznymi i badaniami obrazowymi.

mgr Danuta Wawak

EUTANAZJA A UPORCZYWA TERAPIA – ZA CZY PRZECIW Pojęcie eutanazja pochodzi z języka greckiego, w starożytności oznaczała dobrą, łagodną śmierć. Antonimem tego słowa jest dystazja – „śmierć zła”. Na przestrzeni dziejów ludzkości pojęcie eutanazji było bardzo różnie rozumiane. Współcześnie również brak jest jednolitej definicji eutanazji. Według słownika języka polskiego PWN eutanazja to „zabójstwo człowieka na jego żądanie, pod wpływem współczucia dla niego”. Podstawowy podział eutanazji obejmuje: eutanazję czynną i bierną, dobrowolną i niedobrowolną, bezpośrednią i pośrednią oraz samobójstwo wspomagane. Od eutanazji biernej należy odróżnić rezygnację z tzw. „uporczywej terapii”, celem której nie jest skrócenie życia chorego, a jedynie nie przedłużanie jego umierania. Rezygnację z uporczywej terapii popiera większość religii. Eutanazja obecnie jest zalegalizowana w Holandii, Belgii, Luksemburgu, Albanii, Japonii. W Szwajcarii, USA (stany Oregon, Teksas) oraz Peru zalegalizowane jest wspomagane samobójstwo. W Polsce eutanazja jest prawnie zabroniona. Pierwszym krajem, który zalegalizował eutanazję była Holandia. Po Holandii eutanazję zalegalizowała Belgia, w której od lutego 2014 roku dopuszczalna jest niezależnie od wieku eutanazja dzieci . W Szwajcarii działają stowarzyszenia na rzecz eutanazji Dignitas oraz Exit, które pomagają umrzeć ludziom, którzy o to poproszą. W USA liczne kontrowersje wzbudziła działalność dr Kevorkiana, który za pomocą skonstruowanej przez siebie maszyny śmierci w latach 90-tych. pomógł popełnić samobójstwo około 130 osobom. W Anglii w 1981 roku dr Nigel Cox pomógł odejść swojej cierpiącej 70-cio letniej pacjentce za pomocą iniekcji chlorku potasu. W Holandii dr Gertruida Postra w 1971 roku wykonała swojej sparaliżowanej matce na jej prośbę zastrzyk ze śmiertelnej dawki morfiny. Bardziej kontrowersyjnymi są przypadki, w których pacjenci nie mogli samodzielnie podjąć decyzji w sprawie zakończenia terapii nie rokującej nadziei na poprawę swojego stanu. Do takich należały w 1975 roku sprawa Karen Ann Quinlan oraz w 1989 roku sprawa Nancy Cruzan. W obu przypadkach sądy wydały wyrok o zaprzestaniu kontynuowania bezskutecznej, nie rokującej żadnych nadziei terapii opierając się na kryterium autonomii oraz kryterium działania w najlepszym interesie pacjenta. Chorzy proszą o śmierć, ponieważ bardziej niż śmierci obawiają się bólu, cierpienia, utraty własnej godności, autonomii, pozostania na łasce innych. Czasami prośba o eutanazję stanowi tak naprawdę jedynie prośbę o pomoc i zainteresowanie. W Polsce o eutanazję poprosili m. in. Janusz Świtaj w 2007 roku, Barbara Jackiewicz w 2009 roku dla swojego syna będącego w stanie wegetatywnym i Adam Bogacki w 2012 roku. Od lat przeciwnicy i zwolennicy legalizacji eutanazji toczą ze sobą zacięte spory. Przeciwnicy eutanazji uważają, iż życie ludzkie jest najwyższą wartością i świętością, a prawo do życia ma charakter nienaruszalny. Zwolennicy uważają, iż od świętości życia ważniejsza jest jego jakość oraz autonomia chorego. Eutanazja jest uważana za moralnie niedopuszczalną przez większość religii. Z badań przeprowadzonych przez CBOS w 2012 roku wynika, iż ponad połowa Polaków opowiedziała się za podaniem przez lekarza środków przyśpieszających śmierć nieuleczalnie choremu, cierpiącemu pacjentowi jeśli jest on w pełni świadomy i sam o to poprosi, 48 procent respondentów opowiedziało się za rezygnacją z uporczywej terapii, a 60 procent za wprowadzeniem do polskiego prawa tzw. testamentu życia. Problem eutanazji jest trudnym, złożonym dylematem etycznym i społecznym XXI wieku. mgr Halina Boślak

WIZERUNEK PIELĘGNIARKI W XXI WIEKU Wizerunek to podobizna, portret, wyobrażenie określonej osoby powstałe najczęściej w momencie pierwszego kontaktu. Pielęgniarka w oczach pacjentów Według pacjentów idealna pielęgniarka to osoba, która jest zawsze przyjazna, uśmiechnięta, oddana, gotowa i skłonna wykonać na żądanie różnorodne usługi. Co cenią sobie pacjenci u pielęgniarki (wg Badań CBOS):  schludny ubiór – 95%  umiejętność, fachowość – 90%  kultura osobista – 85%  empatia – 85%  uśmiech – 75% Pielęgniarstwo jest pięknym lecz trudnym i bardzo odpowiedzialnym zawodem, w którym pielęgniarka spełnia swoje obowiązki wobec pacjenta i jego potrzeb medycznych, psychicznych, fizjologicznych oraz społecznych. Jest to jeden z nielicznych zawodów do którego trzeba mieć powołanie Polska pielęgniarka - statystyki Wysoko oceniany w opinii publicznej jest prestiż zawodowy pielęgniarki - 77% badanych, wyżej oceniani są górnicy, lekarze 73% Wykształcenie pielęgniarek w Polsce jest na poziomie uniwersyteckim. Wysoka samoocena (od 2004 roku uległa znacznej poprawie i nadal rośnie) W krajach UE - 90% pielęgniarek to kobiety – w związku z tym obserwuje się pewien rodzaj dyskryminacji (niższe płace, niższy status społeczny, złe warunki pracy, przemoc). Średnia wieku polskich pielęgniarek - 47 lat. Wskaźnik liczby pielęgniarek przypadających w Polsce na tysiąc mieszkańców, jest najniższy w UE. liczba osób uprawnionych do wykonywania zawodu pielęgniarki w Polsce maleje: obecnie jest ich niespełna 213 tys., podczas gdy w 2003 roku było to prawie 270 tys. osób. Ilość pielęgniarek zatrudnionych bezpośrednio przy opiece nad pacjentem przypadających na tysiąc mieszkańców Polska ze wskaźnikiem 7,3 jest na jednym z ostatnich miejsc w Unii Europejskiej (średnia to 11-12). Wyprzedają nas nie tylko kraje starej Unii - Dania, Norwegia, ale też np. Czechy i Słowenia. W Europie jest 6 mln pielęgniarek, czyli 1 na 148 europejczyków. W 18 krajach UE płace pielęgniarek są niższe od średniej krajowej (w tym w Polsce). Dawniej praca pielęgniarki związana była przede wszystkim z funkcją opiekowania się chorym i podlegała decyzjom lekarza, dziś zawód pielęgniarki jest zawodem samodzielnym (ustawa o zawodach pielęgniarki i położnej z dnia 15 lipca 2011 roku, „zawody pielęgniarki i położnej są samodzielnymi zawodami medycznymi.” Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 7 listopada 2007 roku ustala zaś rodzaj i zakres świadczeń zapobiegawczych, diagnostycznych, leczniczych i rehabilitacyjnych udzielanych przez pielęgniarkę albo położną samodzielnie bez zlecenia lekarskiego) do funkcji zawodowych pielęgniarek zalicza się promocję zdrowia, profilaktykę, rehabilitację, kształcenie i zarządzanie.

mgr Agnieszka Pawełko