Elementy paraekspozycyjne

Elementy paraekspozycyjne występują w różnych miejscach Nowego Budynku i składają się z dwu grup. Pierwsza grupa to Szyby Ekspozycyjne, druga grupa to Podpisy do Eksponatów znajdujących się na Sali Kantora.

Nomenklatura podstawowych przestrzeni Sala Kantora (poziom +3) Sala Wystaw (poziom +3)

Nowy Budynek Hall Górny (poziom +3)

Crico Cafe (poziom +4)

Foyer (poziom 0)

Stary Budynek

ul. Nadwiślańska Plac (poziom 0)

Hall Dolny (poziom -1)

Wejście Główne (poziom 0)

Szyby Ekspozycyjne

Kwadratowe szyby z szkła antyrefleksyjnego, zadrukowane od spodu techniką druku cyfrowego lub inną o wysokiej jakości efekcie wydruku. Druk czarnobiały i kolorowy. Występują w dwu wymiarach. Większe o boku 180 cm (9 sztuk) i mniejsze o boku 90 cm (14 sztuk). W trzech przypadkach w mniejsze szyby wmontowane są monitory. UWAGA: Poniższe pliki są plikami poglądowymi i nie są przeznaczone do produkcji elementów.

Nazwa: SZYBY 1

Nazwa: SZYBY 1B Tadeusz Kantor 1915 – 1990 Twórca awangardowy, malarz, rysownik, teoretyk sztuki, scenograf i reżyser, autor happeningów, wybitny reformator teatru XX wieku, jedna z najważniejszych postaci życia artystycznego w Polsce. W latach 1934 – 1939 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W czasie okupacji założył Podziemny Teatr Niezależny, gdzie wystawił inscenizację Balladyny Juliusza Słowackiego (1943) i Powrotu Odysa Stanisława Wyspiańskiego (1944). Współtwórca Grupy Młodych Plastyków, skupiającej krakowskich artystów awangardowych. W 1948 współorganizował I Wystawę Sztuki Nowoczesnej w Krakowie, na której pokazał obrazy metaforyczne.

Twórca awangardowy, malarz, rysownik, teoretyk sztuki, scenograf i reżyser, autor happeningów, wybitny reformator teatru XX wieku, jedna z najważniejszych postaci życia artystycznego w Polsce. W latach 1934 – 1939 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W czasie okupacji założył Podziemny Teatr Niezależny, gdzie wystawił inscenizację Balladyny Juliusza Słowackiego (1943) i Powrotu Odysa Stanisława Wyspiańskiego (1944). Współtwórca Grupy Młodych Plastyków, skupiającej krakowskich artystów awangardowych. W 1948 współorganizował I Wystawę Sztuki Nowoczesnej w Krakowie, na której pokazał obrazy metaforyczne.

Od połowy lat 40. do połowy lat 70. projektował scenografię i kostiumy dla teatrów zawodowych. W latach 1950-1954 wycofał się z oficjalnego życia artystycznego, protestując przeciwko doktrynie socrealizmu. W 1955, nawiązując do przedwojennego Teatru Artystów Cricot, założył wraz z Marią Jaremą i Kazimierzem Mikulskim Teatr Cricot 2. W 1957 wraz z innymi artystami reaktywował Grupę Krakowską. W ramach Teatru Cricot 2, opierając się na sztukach Stanisława Ignacego Witkiewicza, realizował w kolejnych spektaklach Teatr Autonomiczny (Mątwa, 1956), Teatr Informel (W małym dworku, 1961), Teatr Zerowy (Wariat i zakonnica, 1963), Teatr Happeningowy (Kurka wodna, 1967), Teatr Niemożliwy (Nadobnisie i koczkodany, 1973). Inspiracją dla twórczości malarskiej Kantora były najnowsze trendy sztuki światowej, z którymi miał okazję się spotkać podczas wielu podróży zagranicznych, między innymi do Paryża i Nowego Jorku.

Od połowy lat 40. do połowy lat 70. projektował scenografię i kostiumy dla teatrów zawodowych. W latach 1950-1954 wycofał się z oficjalnego życia artystycznego, protestując przeciwko doktrynie socrealizmu. W 1955, nawiązując do przedwojennego Teatru Artystów Cricot, założył wraz z Marią Jaremą i Kazimierzem Mikulskim Teatr Cricot 2. W 1957 wraz z innymi artystami reaktywował Grupę Krakowską. W ramach Teatru Cricot 2, opierając się na sztukach Stanisława Ignacego Witkiewicza, realizował w kolejnych spektaklach Teatr Autonomiczny (Mątwa, 1956), Teatr Informel (W małym dworku, 1961), Teatr Zerowy (Wariat i zakonnica, 1963), Teatr Happeningowy (Kurka wodna, 1967), Teatr Niemożliwy (Nadobnisie i koczkodany, 1973). Inspiracją dla twórczości malarskiej Kantora były najnowsze trendy sztuki światowej, z którymi miał okazję się spotkać podczas wielu podróży zagranicznych, między innymi do Paryża i Nowego Jorku.

Na bazie tych doświadczeń tworzył obrazy w nurcie informel, dadaizmu, czy wreszcie nawiązujące do sztuki konceptualnej. W początku lat 60. zrezygnował całkowicie z obrazowania rzeczywistości, realizując m.in. swoją autorską ideę ambalaży. Od roku 1965 realizował szereg akcji artystycznych i happeningów, współpracując z Galerią Foksal w Warszawie (m.in. Panoramiczny Happening Morski w 1967, Lekcja anatomii wedle Rembrandta, 1968).

Na bazie tych doświadczeń tworzył obrazy w nurcie informel, dadaizmu, czy wreszcie nawiązujące do sztuki konceptualnej. W początku lat 60. zrezygnował całkowicie z obrazowania rzeczywistości, realizując m.in. swoją autorską ideę ambalaży. Od roku 1965 realizował szereg akcji artystycznych i happeningów, współpracując z Galerią Foksal w Warszawie (m.in. Panoramiczny Happening Morski w 1967, Lekcja anatomii wedle Rembrandta, 1968).

Wymiary: 180 x 180 cm

Wymiary: 180 x 180 cm

Położenie: Poziom -1, Hall dolny, ściana na prawo od schodów do Foyer

Położenie: Poziom -1, Hall dolny, ściana na przeciwko księgarnii

Rodzaj elementu: Osobny, stały

Rodzaj elementu: Osobny, stały

Nazwa: SZYBY 2

Nazwa: SZYBY 2B

Pomniki niemożliwe / Impossible Monuments W realizacjach teatralnych, malarskich i tych z pogranicza konceptualizmu Tadeusz Kantor bardzo często wykorzystywał krzesło – przedmiot należący według niego do realności najniższej rangi. To, że biorę krzesło – wyjaśniał – ma dla mnie znaczenie zasadnicze, ponieważ ujawniam jego niezmienną funkcję, bardzo niską i śmieszną, której w innych przedmiotach nie znajduję.

W realizacjach teatralnych, malarskich i tych z pogranicza konceptualizmu Tadeusz Kantor bardzo często wykorzystywał krzesło – przedmiot należący według niego do realności najniższej rangi. To, że biorę krzesło – wyjaśniał – ma dla mnie znaczenie zasadnicze, ponieważ ujawniam jego niezmienną funkcję, bardzo niską i śmieszną, której w innych przedmiotach nie znajduję.

W marcu 1970 roku, na Sympozjum Plastycznym Wrocław ‘70 Kantor przedstawił projekt dziesięciometrowego Krzesła z betonu, które według jego zamysłu miało zostać ustawione pośród miejskiego ruchu ulicznego. Do realizacji takiego pomnika wówczas nie doszło, jednak idea ta stała się dla Kantora impulsem do teoretycznych rozważań nad sensem współczesnej mu sztuki - pod wpływem owego krzesła zacząłem pisać. Były to pragnienia uzmysłowienia sobie nowej roli dzieła sztuki bez ekspresji i bez percepcji. Ekspresja dzieła wynikająca z jego materialnych walorów traciła już od dłuższego czasu swoje znaczenie i swoją fascynację. Te wątpliwości i rozważana będące wynikiem własnej praktyki - przyjęły ostateczną formę w moim „Manifeście 1970”. Po jego napisaniu doszedłem do wniosku, że dalsze materialne losy krzesła i jego realizacja przestają mnie interesować. Byłem skłonny sądzić, że sam manifest, jego zawartość teoretyczna jest w stanie zastąpić owo krzesło i wiele innych pomników „niemożliwych”, których projekty dalej kontynuowałem.

W marcu 1970 roku, na Sympozjum Plastycznym Wrocław ‘70 Kantor przedstawił projekt dziesięciometrowego Krzesła z betonu, które według jego zamysłu miało zostać ustawione pośród miejskiego ruchu ulicznego. Do realizacji takiego pomnika wówczas nie doszło, jednak idea ta stała się dla Kantora impulsem do teoretycznych rozważań nad sensem współczesnej mu sztuki - pod wpływem owego krzesła zacząłem pisać. Były to pragnienia uzmysłowienia sobie nowej roli dzieła sztuki bez ekspresji i bez percepcji. Ekspresja dzieła wynikająca z jego materialnych walorów traciła już od dłuższego czasu swoje znaczenie i swoją fascynację. Te wątpliwości i rozważana będące wynikiem własnej praktyki - przyjęły ostateczną formę w moim „Manifeście 1970”. Po jego napisaniu doszedłem do wniosku, że dalsze materialne losy krzesła i jego realizacja przestają mnie interesować. Byłem skłonny sądzić, że sam manifest, jego zawartość teoretyczna jest w stanie zastąpić owo krzesło i wiele innych pomników „niemożliwych”, których projekty dalej kontynuowałem.

Projekty takich dzieł, nazywanych też projektami architektury konceptualnej zostały pokazane na wystawie w Galerii Foksal w 1971 roku. Były to trzy fotografie na płótnie przedstawiające kolosalnie powiększone przedmioty ustawione w realnych miejscach Krakowa: Pomnik krzesła na Rynku Głównym, MostWieszak przerzucony przez Wisłę koło Wawelu oraz Żarówka ustawiona na Małym Rynku.

Projekty takich dzieł, nazywanych też projektami architektury konceptualnej zostały pokazane na wystawie w Galerii Foksal w 1971 roku. Były to trzy fotografie na płótnie przedstawiające kolosalnie powiększone przedmioty ustawione w realnych miejscach Krakowa: Pomnik krzesła na Rynku Głównym, MostWieszak przerzucony przez Wisłę koło Wawelu oraz Żarówka ustawiona na Małym Rynku. Wystawa Popularna, Galeria Krzysztofory, 1963, fot. Tadeusz Chrzanowski / Popular Exhibition, Krzysztofory Gallery, Krakow 1963, photo: Tadeusz Chrzanowski

Wymiary: 90 x 90 cm

Wymiary: 90 x 90 cm

Położenie: Poziom -1, Hall Dolny, ściana na przeciwko toalet

Położenie: Poziom -1, Hall Dolny, ściana na przeciwko toalet

Rodzaj elementu: Parowany, stały

Rodzaj elementu: Parowany, stały

Nazwa: SZYBY 3

Nazwa: SZYBY 3B

Wystawa Popularna / Popular Exhibition Wystawa Popularna W listopadzie 1963 Kantor organizuje w Galerii Krzysztofory w Krakowie Wystawę Popularną, zwaną też Anty-wystawą. Nie prezentuje na niej obrazów, lecz przemieszane ze sobą rysunki, dokumenty, listy, zdjęcia, gazety, elementy twórczości teatralnej (kostiumy, obiekty i rekwizyty) i inne przedmioty. Jak głosił afisz, było ich około tysiąca. W towarzyszącym wystawie manifeście artysta deklarował swój sprzeciw wobec sztywnej konwencji wystaw i utartych zachowań widzów. Według niego wystawa była pierwszym w Polsce environnement, „wplątującym widza w perypetie i zasadzki”. Miała duże znaczenie dla późniejszej twórczości Kantora (po raz pierwszy np. wystawił na niej kilkanaście swoich ambalaży).

Popular Exhibition In October 1963, Kantor organised at the Krzysztofory Gallery in Krakow the Popular Exhibition, also known as the Anti-exhibition. The artist did not present paintings, but, rather, a hotch-potch of drawings, documents, letters, photographs, newspapers, elements of theatre art (costumes, stage objects and props) and so on. According to the poster, there were some one thousand exhibits. In the accompanying manifesto, Kantor registered his protest against the rigid conventions of exhibitions and the routine responses from the audience. According to him, the exhibition was the first environnement in Poland, ‘drawing the viewer into intrigue and “ambushes”’. The exhibition was seminal for Kantor’s subsequent artistic development (he had for the first time presented a dozen or so of his emballages).

Wystawa Popularna, Galeria Krzysztofory, 1963, fot. Tadeusz Chrzanowski / Popular Exhibition, Krzysztofory Gallery, Krakow 1963, photo: Tadeusz Chrzanowski

Wymiary: 90 x 90 cm

Wymiary: 90 x 90 cm

Położenie: Poziom -1, klatka schodowa

Położenie: Poziom -1, klatka schodowa

Rodzaj elementu: Parowany, stały

Rodzaj elementu: Parowany, stały

Nazwa: SZYBY 4

Nazwa: SZYBY 4B

Idea Podróży / The Idea of a Journey Idea Podróży

The Idea of a Journey

Idea życia i sztuki jako ciągłej p o d r ó ż y bez końca nasuwała się sama – pisał Tadeusz Kantor. Według niego każdy artysta jest napiętnowany jakimś motywem, który stale powraca w jego pracach. Rewidując swoją twórczość Kantor uzmysławia sobie napiętnowanie tematem podróży. Pojawia się on już od pierwszych realizacji teatralnych i prac plastycznych, związanych z Powrotem Odysa, wystawionym w Podziemnym Teatrze Niezależnym na pocz. lat 40. i trwa po ostatnie dzieła.

‘The idea of life and art as a continuing, never-ending journey was irresistible,’ wrote Tadeusz Kantor. He maintained that each artist was marked with a motif that kept recurring in his art. Reflecting on his own work, Kantor came to realise that his own recurrent theme was the journey. It appeared in the very first theatre and art works, linked to The Return of Odysseus, staged at the Underground Independent Theatre in the early 1940s, and kept re-surfacing until his late works. The artist wrote,

Artysta pisał: W mojej twórczości plastycznej idea podróży łączy się treściowo ściśle z całością moich dzieł. Jest to idea sztuki jako podróży mentalnej, rozwoju idei, odkrywania nowych terenów eksploracji. Od roku 1963 pojawiają się w moich obrazach rekwizyty podróży: pakunki (ambalaże), torby, walizki, plecaki, postacie „Wiecznych wędrowców” (…). Rok 1967. Podstawową treścią autonomicznej akcji w „Kurce Wodnej”, teatr Cricot 2, była idea podróży. Trupa wędrowców, z wyolbrzymionymi atrybutami podróży w męczącym, halucynacyjnym „marszu”, niosąca publiczności PRZEKAZ owej idei: pojęcia przygody, niespodzianki, nieznanego, ryzyka, upływu czasu, wyniszczenia...*

Throughout my artistic life, the idea of the journey has been closely combined thematically with my entire oeuvre. This has been the idea of the journey as a mental quest, the development of an idea, the discovery of new ground. Since 1963, there has appeared in my work the paraphernalia of a wanderer: packages (emballages), bags, suitcases, rucksacks, the figures of ‘Eternal Wanderers’ […]. 1967. The essence of the autonomic action in The Water Hen in the Cricot 2 Theatre was the idea of a journey. A troupe of vagabonds, with exaggerated travelling attributes, on an exhausting, hallucinatory ‘march’, carried to the audience the MESSAGE of the concept: the notion of an adventure, surprise, the unknown, risk, the passage of time, ruination… *

* Tadeusz Kantor, Idea podróży, (w:) „Tadeusz Kantor. Pisma. Teatr Śmierci. Teksty z lat 1975-1984 ”, t. 2, wybór i opracowanie Krzysztof Pleśniarowicz, Ossolineum-Cricoteka, Wrocław-Kraków 2004, s. 431.

* Tadeusz Kantor, The Idea of a Journey, in: Tadeusz Kantor. Pisma. Teatr Śmierci. Teksty z lat 1975–1984, vol. 2, compiled and edited by Krzysztof Pleśniarowicz, Ossolineum–Cricoteka, Wrocław–Kraków 2004, p. 431.

* Tadeusz Kantor, The Idea of a Journey, in: Tadeusz Kantor. Pisma. Teatr Śmierci. Teksty z lat 1975–1984, vol. 2, compiled and edited by Krzysztof Pleśniarowicz, Ossolineum–Cricoteka, Wrocław–Kraków 2004, p. 431.

Wymiary: 90 x 90 cm

Wymiary: 90 x 90 cm

Położenie: Poziom 0, klatka schodowa

Położenie: Poziom 0, klatka schodowa

Rodzaj elementu: Parowany, stały

Rodzaj elementu: Parowany, stały, wkładka TV

Nazwa: SZYBY 5

Nazwa: SZYBY 5B

Multipart Multipart

Multipart

W 1970 r. w Galerii Foksal w Warszawie Tadeusz Kantor przeprowadza akcję zatytułowaną Multipart. Wykonano wcześniej 40 prawie identycznych egzemplarzy obrazu Parapluie-emballage według wskazówek Kantora, ale już bez jego osobistego udziału. Podczas wernisażu wszystkie te seryjnie wykonane egzemplarze (multiparty) sprzedano kolekcjonerom, których równocześnie zaproszono do samodzielnego uzupełniania lub nawet niszczenia zakupionych „dzieł” oraz do pokazania po roku efektów tych działań w tej samej galerii. W ten sposób, jak pisał Kantor: „rozliczne prerogatywy tzw. twórczości […] [przelewane są] na innych ludzi, których nie pozbawia [się ] nadziei i pozorów posiadania dzieła sztuki”.

In 1970 at Foksal Gallery in Warsaw, Tadeusz Kantor carried out an action he called Multipart. Earlier, almost 40 identical copies had been made of the painting Parapluie-emballage, in accordance with Kantor’s guidelines but without his participation. At the vernissage, all these mass-produced copies (‘multipart’) were sold to collectors who were invited to add their own input into the ‘works of art’ they had purchased or even to destroy them, and were encouraged to demonstrate the outcome of their activities a year later at the same gallery. In this way, as Kantor put it, ‘the numerous prerogatives of so-called art […] are [bestowed] on other people, who are not denied the hope and the illusion of being the owners of a work of art.’

20 lutego 1971 r. na wystawie Ostatni etap Multipartu zaprezentowano 34 multiparty, które przez rok były poddawane różnym działaniom (białe płótna wypełniano najczęściej dopiskami, doklejanymi fotografiami lub przedmiotami). W akcji Multipart Kantor po raz kolejny próbował zakwestionować pojęcie dzieła sztuki – dzieła autorskiego, efektu twórczości – odstępując od jego osobistej realizacji, przedstawiając jedynie koncepcję i opis techniczny. Zaprzeczając unikalności dzieła sztuki i pozbawiając je godności zakwestionował równocześnie pozycję muzeów, galerii i kolekcjonerów. W 1970 r. w Lozannie artysta wystawił jeszcze jedną z wersji multipartów – tym razem parasole na płótnach zostały odciśnięte w masie plastycznej, tworząc formy negatywowe.

Multipart, II etap, Galeria Foksal, Warszawa, 1971, fot. Piotr Barącz Multipart, stage II, Foksal Gallery, Warsaw, 1971, photo: Piotr Barącz

On 20 February 1971, at the exhibition Multipart – the Final Stage, 34 multiparts were presented, which for a year had been subjected to various procedures (most commonly, the white canvas had been filled with writing, or photographs and other objects had been attached to it). In his action Multipart, Kantor yet again set out to question the concept of a work of art – an auteur piece, the outcome of a creative process – by stepping away from personal involvement and presenting only his own concept and a technical blueprint. Negating the unique quality of a work of art and depriving it of dignity, by the same token he put a question mark over the status of museums, galleries and collectors. In 1970 in Lausanne, the artist had once again presented a version of multiparts; this time, umbrellas placed on canvases had been pressed into a plastic medium, resulting in negative images.

Multipart, I etap, Galeria Foksal, Warszawa, 1970, fot. Eustachy Kossakowski Multipart, stage I, Foksal Gallery, Warsaw, 1970, photo: Eustachy Kossakowski

Wymiary: 90 x 90 cm

Wymiary: 90 x 90 cm

Położenie: Poziom 1, klatka schodowa

Położenie: Poziom 1, klatka schodowa

Rodzaj elementu: Parowany, stały

Rodzaj elementu: Parowany, stały

Nazwa: SZYBY 6

Nazwa: SZYBY 6B

Manifest Ambalaży / Ambalage Manifesto Manifest Ambalaży

Manifest Ambalaży

Po okresie informelu, w którym Kantor całkowicie odrzucił jakąkolwiek figuratywność w malarstwie, w dość przewrotny sposób postanowił do niej powrócić. Próbował odzyskać faktyczny związek sztuki z przedmiotem i realnością. Zdając sobie jednak sprawę z tego, że tradycyjne przedstawienie przedmiotu jest już nieuzasadnione i wręcz niemożliwe, artysta postanowił ten przedmiot ukryć i w ten sposób prowokacyjnie jedynie zaznaczyć jego obecność. Zapożyczony z francuskiego termin ambalaż (emballage – opakowanie), będący jakby dźwiękonaśladowczą repliką kolażu (collage), staje się dla Kantora nowym sposobem postępowania artystycznego.

Po okresie informelu, w którym Kantor całkowicie odrzucił jakąkolwiek figuratywność w malarstwie, w dość przewrotny sposób postanowił do niej powrócić. Próbował odzyskać faktyczny związek sztuki z przedmiotem i realnością. Zdając sobie jednak sprawę z tego, że tradycyjne przedstawienie przedmiotu jest już nieuzasadnione i wręcz niemożliwe, artysta postanowił ten przedmiot ukryć i w ten sposób prowokacyjnie jedynie zaznaczyć jego obecność. Zapożyczony z francuskiego termin ambalaż (emballage – opakowanie), będący jakby dźwiękonaśladowczą repliką kolażu (collage), staje się dla Kantora nowym sposobem postępowania artystycznego.

O idei ambalaży pisał: Chcę zwrócić uwagę, że ambalaż jest czymś więcej niż (…) prowokacyjną o b e c n o ś c i ą przedmiotu. Jest p r o c e d e r e m i c z y n n o ś c i ą. Oczywiście związaną z przedmiotem. Jest to zasadnicza różnica, mająca swoje dalsze konsekwencje w happeningu. Sama czynność o p a k o w y w a n i a kryje w sobie bardzo ludzką potrzebę i namiętność przechowywania, izolowania, przetrwania, przekazywania, również smak nieznanego i tajemnicy. Jej mnożący się i komplikujący ceremoniał ma wszelkie szanse stania się procesem bezinteresownym, często obsesyjnym. Tandetne torby, pakunki poprzewiązywane sznurkami, koperty, worki, plecaki, stanowiące w hierarchii przedmiotów najniższe doły, od początku skazane na śmietnik ujawniły, już u progu zniszczenia, w jakimś ostatnim przebłysku swoje autonomiczne, przedmiotowe istnienie.

O idei ambalaży pisał: Chcę zwrócić uwagę, że ambalaż jest czymś więcej niż (…) prowokacyjną o b e c n o ś c i ą przedmiotu. Jest p r o c e d e r e m i c z y n n o ś c i ą. Oczywiście związaną z przedmiotem. Jest to zasadnicza różnica, mająca swoje dalsze konsekwencje w happeningu. Sama czynność o p a k o w y w a n i a kryje w sobie bardzo ludzką potrzebę i namiętność przechowywania, izolowania, przetrwania, przekazywania, również smak nieznanego i tajemnicy. Jej mnożący się i komplikujący ceremoniał ma wszelkie szanse stania się procesem bezinteresownym, często obsesyjnym. Tandetne torby, pakunki poprzewiązywane sznurkami, koperty, worki, plecaki, stanowiące w hierarchii przedmiotów najniższe doły, od początku skazane na śmietnik ujawniły, już u progu zniszczenia, w jakimś ostatnim przebłysku swoje autonomiczne, przedmiotowe istnienie.

Tadeusz Kantor, Idea ambalaży. Od kolażu do ambalażu, (w:) Tadeusz Kantor. Metamorfozy. Teksty o latach 1934-1974, dz. cyt., s. 306.

* Tadeusz Kantor, The Idea of a Journey, in: Tadeusz Kantor. Pisma. Teatr Śmierci. Teksty z lat 1975–1984, vol. 2, compiled and edited by Krzysztof Pleśniarowicz, Ossolineum–Cricoteka, Wrocław–Kraków 2004, p. 431.

Wymiary: 90 x 90 cm

Wymiary: 90 x 90 cm

Położenie: Poziom 2, klatka schodowa

Położenie: Poziom 2, klatka schodowa

Rodzaj elementu: Parowany, stały

Rodzaj elementu: Parowany, stały, wkładka TV

Nazwa: SZYBY 7

Nazwa: SZYBY 7B

Happening Morski / Sea Happening Linia podziału

A Demarcation Line

Linię podziału należy robić wszędzie i zawsze, szybko i zdecydowanie, bo i tak bez naszej woli ona sama będzie funkcjonować automatycznie i nieubłaganie, zostawiając nas po tej czy po tamtej stronie. Robiąc ją sami, nawet w wypadku, gdy znajdziemy się w gorszej sytuacji, będziemy mieli wrażenie wolnego wyboru lub świadomość konieczności. Linia podziału tworzy się zawsze i wszędzie, spełnia wszystkie możliwe role, przybiera wszystkie możliwe formy, jest wieczna i amoralna.

Linię podziału należy robić wszędzie i zawsze, szybko i zdecydowanie, bo i tak bez naszej woli ona sama będzie funkcjonować automatycznie i nieubłaganie, zostawiając nas po tej czy po tamtej stronie. Robiąc ją sami, nawet w wypadku, gdy znajdziemy się w gorszej sytuacji, będziemy mieli wrażenie wolnego wyboru lub świadomość konieczności. Linia podziału tworzy się zawsze i wszędzie, spełnia wszystkie możliwe role, przybiera wszystkie możliwe formy, jest wieczna i amoralna.

Linię podziału przeprowadzić niezwłocznie i nieodwołalnie! Ciągnąc linię długości 4 metrów w przeciągu 45 minut, odczuwałem głównie satysfakcję z tego uogólnionego, a równocześnie bezwzględnego faktu.

Linię podziału przeprowadzić niezwłocznie i nieodwołalnie! Ciągnąc linię długości 4 metrów w przeciągu 45 minut, odczuwałem głównie satysfakcję z tego uogólnionego, a równocześnie bezwzględnego faktu.

* Tadeusz Kantor, The Idea of a Journey, in: Tadeusz Kantor. Pisma. Teatr Śmierci. Teksty z lat 1975–1984, vol. 2, compiled and edited by Krzysztof Pleśniarowicz, Ossolineum–Cricoteka, Wrocław–Kraków 2004, p. 431.

Wymiary: 90 x 90 cm

Wymiary: 90 x 90 cm

Położenie: Poziom 3, klatka schodowa

Położenie: Poziom 3, klatka schodowa

Rodzaj elementu: Parowany, stały

Rodzaj elementu: Parowany, stały

Nazwa: SZYBY 8

Nazwa: SZYBY 8B

Mały Manifest / A Little Manifesto Mały Manifest

A Little Manifesto

Pragnę przedstawić Wam, Panie i Panowie, mój mały manifest (ciągle jeszcze piszę manifesty), który na Waszą cześć przygotowałem. Zanim go jednak odczytam, dla jaśniejszego wytłumaczenia pozwolę sobie przypomnieć, że fundamentalną (jeśli mi wolno wyrazić się tak patetycznie) ideą mojej pracy była i jest idea realności, którą nazwałem Realnością Najniższej Rangi. To ona tłumaczy moje obrazy, ambalaże, przedmioty biedne i również biedne postacie, które jak Syn Marnotrawny powracają po długiej podróży do swego domu rodzinnego. Chciałbym dziś na koniec zastosować tę samą metodę do siebie samego:

Ladies and Gentelmen! I would like to present to you my little manifesto ( I am still writing manifestos) which I have prepared for your benefit. But before I read it, let me remind you, for the sake of clarity, that the fundamental ( if I may use such a lofty phrase) idea of my work was and is the idea of reality. I have called it the Reality of the Lowest Rank. It accounts for my pictures, emballages, poor objects and also poor characters that, like the Prodigal Son come back home after a long journey. I would like to apply the same method to myself today:

„To nieprawda, że człowiek NOWOCZESNY to umysł, który zwyciężył lęk. Nie wierzcie! Lęk istnieje. Lęk przed światem zewnętrznym, lęk przed losem, przed śmiercią, lęk przed nieznanym, przed nicością, przed pustką. To nieprawda, że artysta jest bohaterem i zdobywcą nieustraszonym, jak nas poucza konwencjonalna legenda. Wierzcie mi, to człowiek biedny i bezbronność jest jego udziałem, wybrał bowiem swoje miejsce naprzeciw lęku. W pełni świadomy. To w świadomości rodzi się lęk. Stoję przed Wami w lęku, oskarżony, sędziowie surowi lecz sprawiedliwi. I to jest różnica między dadaistami, których czuję się potomkiem, a mną. „Proszę wstać! – wołał Wielki Szyderca, Francis Picabia – jesteście oskarżeni”. A oto moja – dzisiaj – korekta tej imponującej niegdyś inwokacji: stoję przed Wami, sądzony i oskarżony. Trzeba mi się usprawiedliwić, szukać dowodów, nie wiem, mojej niewinności, czy mojej winy. Stoję przed Wami, jak dawniej... stałem w ławce... w klasie szkolnej... i mówię: ja zapomniałem, ja wiedziałem, wiedziałemna pewno, zapewniam Was, Panie i Panowie.....

„It isn’t true that MODERN man is a mind that has conquered fear. Don’t believe that! Fear exists. Fear of the outside world, fear of fate, of death, of the unknown, of nothingness, of emptiness. It is not true that the artist is a hero and a conqueror, fearless as the conventional legend tells us. Believe me he is a poor man and helplessness is his share for he has chosen to face fear. He is fully aware. Fear is born in the consciousness. I am standing in front of You in fear, indicted, oh stern but just judges. And that is the difference between myself and the dadaists, whom I acknowledge as my forebears. „Please, stand up!” - cried the Great Scoffer, Francis Picabia – today this magnificent invocation may be altered: I am standing in front of you indicted and tried . I need excuses, I have to look for evidence of, I don’t know, my innocence or my guilt. I am standing in front of you as before.... I stood up in my bench.... in my classroom.... and I say: I’ve forgotten, I knew, I knew enough, I assure you, Ladies and Gentelmen..... Krakow, 8 April 1978.

Kraków, 8. 4. 1978

Multipart, I etap, Galeria Foksal, Warszawa, 1970, fot. Eustachy Kossakowski Multipart, stage I, Foksal Gallery, Warsaw, 1970, photo: Eustachy Kossakowski

Wymiary: 180 x 180 cm

Wymiary: 180 x 180 cm

Położenie: Poziom 3, Hall Górny, na przeciwko wejścia

Położenie: Poziom 3, Hall Górny, na przeciwko wejścia

Rodzaj elementu: Parowany, stały

Rodzaj elementu: Parowany, stały

Nazwa: SZYBY 9

Wystawa stała Tadeusza Kantora / Tadeusz Kantor Permanent Exhibition

Nazwa: SZYBY 9B

Wystawa stała Tadeusza Kantora

Tadeusz Kantor Permanent Exhibition

W obecnym momencie swojej ponad trzydziestoletniej historii, Cricoteka staje przed wyjątkową szansą na wielokierunkowy rozwój i usytuowanie instytucji w obszarze kultury, zarówno polskiej jak i światowej. Sens istnienia Cricoteki wynika bezsprzecznie z ogromnej spuścizny, jaką pozostawił jej Tadeusz Kantor. To historyczny moment kiedy kolekcja Cricoteki znajdzie wreszcie należne sobie miejsce i będzie prezentowana szerokiej publiczności.

At this moment, after more than three decades of its existence, Cricoteka has an exceptional opportunity for multidirectional development and to place itself firmly on both the Polish and the international cultural map. Without a doubt, Cricoteka’s raison d’être stems from the impressive legacy bestowed on it by Tadeusz Kantor. This is a historic moment – the Cricoteka Collection will finally find the place that it deserves and become available to wide audiences.

W nowej siedzibie zaplanowano dwie przestrzenie wystawiennicze usytuowane w spektakularnie zaprojektowanym przęśle budynku, wiszącym nad dawną Elektrownią Podgórską. Tym samym wyróżnione zostaną dwa główne nurty działań nowej Cricoteki: pierwszy— związany z prezentacją twórczości Tadeusza Kantora oraz drugi – ukazujący jej wpływ na współczesną sztukę i teatr.

In Cricoteka’s brand-new venue, two exhibition spaces are planned, located in the part of the building that spans spectacularly the former Podgórze Power Station. This will enable it to distinguish between the two essential directions of the activities of the new Cricoteka: one is related to the presentation of the work of Tadeusz Kantor and the other will demonstrate the impact of his work on contemporary art and theatre.

Wymiary: 180 x 180 cm

Wymiary: 180 x 180 cm

Położenie: Poziom 3, Hall Górny, wejście na wystawę stałą

Położenie: Poziom 3, Hall Górny, wejście na wystawę stałą

Rodzaj elementu: Parowany, stały

Rodzaj elementu: Parowany, stały

Nazwa: SZYBY 9C Kantor w czasowej

W obecnym momencie swojej ponad trzydziestoletniej historii, Cricoteka staje przed wyjątkową szansą na wielokierunkowy rozwój i usytuowanie instytucji w obszarze kultury, zarówno polskiej jak i światowej. Sens istnienia Cricoteki wynika bezsprzecznie z ogromnej spuścizny, jaką pozostawił jej Tadeusz Kantor. To historyczny moment kiedy kolekcja Cricoteki znajdzie wreszcie należne sobie miejsce i będzie prezentowana szerokiej publiczności.

W obecnym momencie swojej ponad trzydziestoletniej historii, Cricoteka staje przed wyjątkową szansą na wielokierunkowy rozwój i usytuowanie instytucji w obszarze kultury, zarówno polskiej jak i światowej. Sens istnienia Cricoteki wynika bezsprzecznie z ogromnej spuścizny, jaką pozostawił jej Tadeusz Kantor. To historyczny moment kiedy kolekcja Cricoteki znajdzie wreszcie należne sobie miejsce i będzie prezentowana szerokiej publiczności.

W nowej siedzibie zaplanowano dwie przestrzenie wystawiennicze usytuowane w spektakularnie zaprojektowanym przęśle budynku, wiszącym nad dawną Elektrownią Podgórską. Tym samym wyróżnione zostaną dwa główne nurty działań nowej Cricoteki: pierwszy - związany z prezentacją twórczości Tadeusza Kantora oraz drugi - ukazujący jej wpływ na współczesną sztukę i teatr. Spełniony zostanie postulat samego artysty zakładający stworzenie miejsca na żywe wydarzenie artystyczne.

W nowej siedzibie zaplanowano dwie przestrzenie wystawiennicze usytuowane w spektakularnie zaprojektowanym przęśle budynku, wiszącym nad dawną Elektrownią Podgórską. Tym samym wyróżnione zostaną dwa główne nurty działań nowej Cricoteki: pierwszy - związany z prezentacją twórczości Tadeusza Kantora oraz drugi - ukazujący jej wpływ na współczesną sztukę i teatr. Spełniony zostanie postulat samego artysty zakładający stworzenie miejsca na żywe wydarzenie artystyczne.

Punktem wyjścia dla wystawy stałej Tadeusza Kantora prezentowanej w jednej z dwóch przestrzeni wystawienniczych, jest stworzona przez artystę kolekcja Cricoteki, na którą składają się rzeźby, obiekty, rekwizyty, pełne przestrzenie sceniczne ze spektakli Teatru Cricot 2, rysunki jak również archiwalia, w tym szkice techniczne, rękopisy tekstów i manifestów artysty oraz materiały dokumentacyjne związane z jego twórczością. Wystawa zbudowana została z zamiarem prezentacji idei Teatru Cricot 2 rozwijanych

Punktem wyjścia dla wystawy stałej Tadeusza Kantora prezentowanej w jednej z dwóch przestrzeni wystawienniczych, jest stworzona przez artystę kolekcja Cricoteki, na którą składają się rzeźby, obiekty, rekwizyty, pełne przestrzenie sceniczne ze spektakli Teatru Cricot 2, rysunki jak również archiwalia, w tym szkice techniczne, rękopisy tekstów i manifestów artysty oraz materiały dokumentacyjne związane z jego twórczością. Wystawa zbudowana została z zamiarem prezentacji idei Teatru Cricot 2 rozwijanych

Wymiary: 180 x 180 cm Położenie: Poziom 3, Hall Górny, wejście na wystawę czasową Rodzaj elementu: Osobny, demontowalny

Nazwa: SZYBY 10

Nazwa: SZYBY10B

Wystawa stała Tadeusza Kantora / Tadeusz Kantor Permanent Exhibition W obecnym momencie swojej ponad trzydziestoletniej historii, Cricoteka staje przed wyjątkową szansą na wielokierunkowy rozwój i usytuowanie instytucji w obszarze kultury, zarówno polskiej jak i światowej. Sens istnienia Cricoteki wynika bezsprzecznie z ogromnej spuścizny, jaką pozostawił jej Tadeusz Kantor. To historyczny moment kiedy kolekcja Cricoteki znajdzie wreszcie należne sobie miejsce i będzie prezentowana szerokiej publiczności.

W obecnym momencie swojej ponad trzydziestoletniej historii, Cricoteka staje przed wyjątkową szansą na wielokierunkowy rozwój i usytuowanie instytucji w obszarze kultury, zarówno polskiej jak i światowej. Sens istnienia Cricoteki wynika bezsprzecznie z ogromnej spuścizny, jaką pozostawił jej Tadeusz Kantor. To historyczny moment kiedy kolekcja Cricoteki znajdzie wreszcie należne sobie miejsce i będzie prezentowana szerokiej publiczności.

W nowej siedzibie zaplanowano dwie przestrzenie wystawiennicze usytuowane w spektakularnie zaprojektowanym przęśle budynku, wiszącym nad dawną Elektrownią Podgórską. Tym samym wyróżnione zostaną dwa główne nurty działań nowej Cricoteki: pierwszy - związany z prezentacją twórczości Tadeusza Kantora oraz drugi - ukazujący jej wpływ na współczesną sztukę i teatr. Spełniony zostanie postulat samego artysty zakładający stworzenie miejsca na żywe wydarzenie artystyczne.

W nowej siedzibie zaplanowano dwie przestrzenie wystawiennicze usytuowane w spektakularnie zaprojektowanym przęśle budynku, wiszącym nad dawną Elektrownią Podgórską. Tym samym wyróżnione zostaną dwa główne nurty działań nowej Cricoteki: pierwszy - związany z prezentacją twórczości Tadeusza Kantora oraz drugi - ukazujący jej wpływ na współczesną sztukę i teatr. Spełniony zostanie postulat samego artysty zakładający stworzenie miejsca na żywe wydarzenie artystyczne.

Punktem wyjścia dla wystawy stałej Tadeusza Kantora prezentowanej w jednej z dwóch przestrzeni wystawienniczych, jest stworzona przez artystę kolekcja Cricoteki, na którą składają się rzeźby, obiekty, rekwizyty, pełne przestrzenie sceniczne ze spektakli Teatru Cricot 2, rysunki jak również archiwalia, w tym szkice techniczne, rękopisy tekstów i manifestów artysty oraz materiały dokumentacyjne związane z jego twórczością. Wystawa zbudowana została z zamiarem prezentacji idei Teatru Cricot 2 rozwijanych

Punktem wyjścia dla wystawy stałej Tadeusza Kantora prezentowanej w jednej z dwóch przestrzeni wystawienniczych, jest stworzona przez artystę kolekcja Cricoteki, na którą składają się rzeźby, obiekty, rekwizyty, pełne przestrzenie sceniczne ze spektakli Teatru Cricot 2, rysunki jak również archiwalia, w tym szkice techniczne, rękopisy tekstów i manifestów artysty oraz materiały dokumentacyjne związane z jego twórczością. Wystawa zbudowana została z zamiarem prezentacji idei Teatru Cricot 2 rozwijanych

Historia budynku / Building History

Punktem wyjścia dla wystawy stałej Tadeusza Kantora prezentowanej w jednej z dwóch przestrzeni wystawienniczych, jest stworzona przez artystę kolekcja Cricoteki, na którą składają się rzeźby, obiekty, rekwizyty, pełne przestrzenie sceniczne ze spektakli Teatru Cricot 2, rysunki jak również archiwalia, w tym szkice techniczne, rękopisy tekstów i manifestów artysty oraz materiały dokumentacyjne związane z jego twórczością. Wystawa zbudowana została z zamiarem prezentacji idei Teatru Cricot 2 rozwijanych

Wymiary: 90 x 90 cm

Wymiary: 90 x 90 cm

Położenie: Poziom 4, klatka schodowa

Położenie: Poziom 4, klatka schodowa

Rodzaj elementu: Parowany, stały, montowany na ściance

Rodzaj elementu: Parowany, stały, wkładka tv montowany na ściance

Szyby na monitory Foyer

Trzy prostokątne szyby z szkła antyrefleksyjnego, zadrukowane od spodu techniką druku cyfrowego lub inną o wysokiej jakości efekcie wydruku z uwzględnieniem okna na 42-calowy monitor dotykowy (proporcje wyświetlacza 16:9) znajdujący się pod szybą. Druk czarnobiały. Wymiary szyby i okna zostaną uściślone w drodze konsultacji z wykonawcą. Montaż analogiczny do Szyb Ekspozycyjnych (z wkładką tv).

Nazwa: SZYBY F1, SZYBY F2, SZYBY F3 Tadeusz Kantor Malarstwo/ Tateusz Kantor Painting

Punktem wyjścia dla wystawy stałej Tadeusza Kantora prezentowanej w jednej z dwóch przestrzeni wystawienniczych, jest stworzona przez artystę kolekcja Cricoteki, na którą składają się rzeźby, obiekty, rekwizyty, pełne przestrzenie sceniczne ze spektakli Teatru Cricot 2, rysunki jak również archiwalia, w tym szkice techniczne, rękopisy tekstów i manifestów artysty oraz materiały dokumentacyjne związane z jego twórczością. Wystawa zbudowana została z zamiarem prezentacji idei Teatru Cricot 2 rozwijanych

Wymiary: około 110 x 90 cm Położenie: Poziom 0, Foyer Rodzaj elementu: Osobny, stały, wkładka tv

Podpisy do Prac

Prostokątne szyby z szkła antyrefleksyjnego, zadrukowane od spodu techniką druku cyfrowego lub inną o wysokiej jakości efekcie wydruku. Druk czarnobiały. Występują w czterech wymiarach. Wielkie (47 szt.) o wymiarach 42 x 21 cm, Duże (36 szt.) o wymiarach 29,7 x 14,85 cm, Małe (15 szt.) o wymiarach 21 x 10,5 cm oraz Mini (19 szt.) o wymiarach 14,85 x 7,5 cm. UWAGA: Poniższe pliki są plikami poglądowymi i nie są przeznaczone do produkcji elementów.

Przykładowy podpis:

Szafa – interior imaginacji z W małym dworku (1961) obiekt z lat 80. XX wieku Wardrobe – Interior of Imagination from Country House (1961) object from the 1980s

Wymiary: 42 x 21 cm Położenie: Poziom 4, Sala Kantora Rodzaj elementu: Osobny, demontowalny, montowany na ścianie lub podłodze.