AKADEMIA MORSKA w GDYNI

WYDZIAŁ MECHANICZNY AKADEMIA MORSKA w GDYNI Nr 13 Grafika inżynierska I, II, III Przedmiot: Kierunek/Poziom kształcenia: MiBM/studia pierwszego ...
5 downloads 0 Views 552KB Size
WYDZIAŁ MECHANICZNY

AKADEMIA MORSKA w GDYNI Nr

13

Grafika inżynierska I, II, III

Przedmiot:

Kierunek/Poziom kształcenia:

MiBM/studia pierwszego stopnia

Forma studiów:

stacjonarne

Profil kształcenia:

praktyczny

Specjalność:

Eksploatacja Siłowni Okrętowych i Obiektów Oceanotechnicznych

Semestr

ECTS

II III IV

4 3 1

Liczba godzin w tygodniu W

C

1

2 2 1

L

P

Liczba godzin w semestrze

S

W

C

15

30 30 15 90

Razem w czasie studiów:

L

P

Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji (jeśli dot. przedmiotu) 1. Wiedza i umiejętności w zakresie szkoły średniej 2. Program zgodny z programem kursu of. Mechanika okrętowego. Tab. 3.1.17 Cele przedmiotu 1. Pozyskanie podstawowej wiedzy w zakresie technik i metod sporządzania rysunku technicznego, schematów, planów i szkiców odręcznych niezbędnych do przeprowadzenia obsług technicznych wyposażenia statku, a także wyrobienie umiejętności odczytywania, weryfikowania i posługiwania się dokumentacją techniczno – ruchową maszyn

Efekty kształcenia dla całego przedmiotu (EKP) – po zakończeniu cyklu kształcenia: Symbol

EKP1

EKP2 EKP3 EKP4

EKP5

EKP6

Po zakończeniu przedmiotu student potrafi:

Odniesienie do kierunkowych efektów kształcenia

kreślić rzuty równoległe i środkowe zadanych figur geometrycznych oraz odtworzyć rzeczywiste kształty i wielkości figur geometrycznych przedstawionych w rzutach rozwiązać zadania konstrukcyjne metodą wykreślną według podanego algorytmu dobrać znormalizowane elementy rysunku oraz kreślić podstawowe elementy rysunku technicznego wymiarować części maszynowe według wybranego systemu wymiarowania z uwzględnieniem tolerancji wymiarowych i geometrycznych sporządzić rysunek wykonawczy części maszynowej na podstawie rysunku złożeniowego z uwzględnieniem tolerancji wymiarowych i geometrycznych oraz oznaczenia chropowatości powierzchni wynikających ze spełnianego przez nią zadania w zespole maszynowym rozpoznawać wymiary główne, linie teoretyczne, układ osi

K_W01, K_U22

K_W01, K_U22 K_W01, K_U18, K_U21, K_U22 K_W01, K_W03, K_W09, K_U13, K_U21, K_U22

K_W01, K_W03, K_W09, K_U02, K_U13, K_U18, K_U21, K_U22

K_W01, K_W03, K_W09, K_U02,

EKP7

współrzędnych i płaszczyzny bazowe przy odwzorowaniu kształtu kadłuba kształtu kadłuba statku oraz identyfikować elementy strukturalne poszycia kadłuba statku (wręg, węzłówka, wzdłużnik itp.); sporządzić schemat instalacji siłowni okrętowych dla zadanych jej elementów strukturalnych wyjaśnić zasadę wektorowego zapisu geometrii w graficznych bazach danych; posługiwać się narzędziami rysunkowymi komputerowego edytora rysunkowego do wykonywania rysunku technicznego oraz modyfikować rysunek korzystając z poleceń edycyjnych porozumiewać się przy użyciu różnych technik graficznych

K_U11, K_U13, K_U18, K_U21, K_U22, K_K06

K_W01, K_U02, K_U21, K_U22

K_U02 K_W; K_U; K_K – symbole efektów kształcenia dla kierunku (W-wiedza, U-umiejętności, K-kompetencje społeczne)

EKP8

Treści programowe: Semestr II Lp. 1. 2. 3. 4. 5.

6. 7.

8. 9.

10.

11.

12. 13.

Zagadnienia

1

Odniesienie do EKP dla przedmiotu EKP1

1

EKP1

1 1 2

EKP1 EKP1 EKP1

1 4

EKP2, EKP8 EKP2

3

EKP2, EKP8

Liczba godzin W

Wiadomości wstępne. Zadania geometrii wykreślnej. Elementy przestrzeni. Pojęcie rzutu i metody rzutowania. Rzuty Monge’a – odwzorowanie elementów przestrzeni (punkt, prosta, płaszczyzna) w rzutach prostokątnych. Przynależność elementów. Elementy wspólne. Równoległość i prostopadłość. Odległości. Pomocnicze płaszczyzny rzutów – układ trzech płaszczyzn wzajemnie prostopadłych, użycie kilku pomocniczych płaszczyzn rzutów (transformacja). Obroty i kłady. Kąty. Zagadnienia dotyczące wielościanów – rzuty wielościanów położonych dowolnie w przestrzeni, przekroje płaszczyznami, przebicia prostą, rozwinięcia i wzajemne przenikanie wielościanów. Powierzchnie, rzuty, przekroje, przenikania i rozwinięcia powierzchni obrotowych. Znormalizowane elementy rysunku technicznego: (5.3.6. p.1) a) formaty arkuszy, b) podziałki, c) grubości, rodzaje i zastosowanie linii rysunkowych, d) pismo techniczne, e) układ rzutni, f) widoki, przekroje, kłady, g) tabliczki znamionowe. Połączenia gwintowe: (5.3.6. p.2) a) rodzaje gwintów, b) oznaczenia, c) uproszczenia rysunkowe. Połączenia spawane: a) kształty spoin, b) oznaczenia, c) uproszczenia rysunkowe. Koła i przekładnie zębate - uproszczenia rysunkowe. Istota i zasady wymiarowania w rysunku technicznym: (5.3.6. p.5) a) szczególne przypadki wymiarowania, b) tolerancja i pasowanie w rysunku technicznym.

1

C

L/P

19

EKP3

2

EKP3, EKP8

2

EKP3, EKP8

4 3

EKP3, EKP8 EKP4

Semestr III Lp.

1.

2. 3. 4. 5.

6. 7. 8.

9. 10.

Zagadnienia

Istota i zasady wymiarowania w rysunku technicznym: (5.3.6. p.5) a) szczególne przypadki wymiarowania, b) tolerancja i pasowanie w rysunku technicznym. Oznaczenia tolerancji kształtu, położenia i bicia. (5.3.6. p.6) Oznaczenie chropowatości powierzchni, informacje dodatkowe na rysunku technicznym. Zasady sporządzania rysunków wykonawczych części maszyn. Wykonywanie rysunków i wymiarowanie podstawowych elementów maszyn: a) rysunek wykonawczy części maszyn, b) rysunek złożeniowy. Wymiary główne i linie teoretyczne kadłuba. Schematy instalacji siłowni okrętowych i zasady ich rysowania czytanie schematów instalacji siłowni okrętowych. Zasady sporządzania schematów układów hydraulicznych i pneumatycznych, czytanie schematów układów hydraulicznych i pneumatycznych. Zasady sporządzania schematów instalacji elektrycznej, czytanie schematów instalacji elektrycznej. Czytanie rysunków technicznych oraz schematów instalacji z dokumentacji technicznej statku. (5.3.6. p.14)

Liczba godzin W Ć L 2

Odniesienie do EKP dla przedmiotu EKP4

2 2

EKP4, EKP8 EKP4, EKP8

4 10

EKP5 EKP3, EKP5, EKP8

2 2

EKP6, EKP8 EKP6, EKP8

2

EKP6, EKP8

2

EKP6, EKP8

2

EKP6, EKP8

Semestr IV Lp.

1. 2.

3. 4. 5. 6. 7.

Zagadnienia

Liczba godzin W Ć L

Komputerowe programy wspomagające rysowanie – edytory rysunków. Organizacja zapisu rysunku do graficznej bazy danych. Układ współrzędnych w edytorze. Współrzędne bezwzględne i względne. Konfigurowanie edytora. Podstawowe narzędzia rysunkowe edytora. Warstwy. Modyfikowanie rysunku. Tworzenie rysunków wykonawczych wybranych części maszynowych. Wymiarowanie i kreskowanie Tworzenie bloków rysunkowych. Zapisywanie, odtwarzanie rysunków, nanoszenie poprawek.

1

Odniesienie do EKP dla przedmiotu EKP7

2

EKP7

2 2 4

EKP7 EKP7 EKP7, EKP5, EKP8 EKP7. EKP4 EKP7, EKP4 EKP5, EKP8

2 2

Metody weryfikacji efektów kształcenia /w odniesieniu do poszczególnych efektów/: Symbol EKP

EKP1

Test

Egzamin ustny

Egzamin pisemny

Kolokwium

X

Sprawozdanie

Projekt

Prezentacja

Zaliczenie praktyczne

X (podczas

Inne

EKP2

X

EKP3

X

EKP4

X

EKP5

X

EKP6

X

EKP7

X

EKP8

X

ćw. projek.) X (podczas ćw. projek.) X (podczas ćw. projek.) X (podczas ćw. projek.) X (podczas ćw. projek.) X (podczas ćw. projek.) X (podczas ćw. projek.) X (podczas ćw. projek.)

Kryteria zaliczenia przedmiotu: Semestr

II

III

IV

Ocena pozytywna (min. dostateczny) Student uzyskał zakładane efekty kształcenia oraz spełnia wymagania konwencji STCW odnośnie zaliczenia przedmiotu. Uczęszczał na wykłady (dopuszczalne – 3 usprawiedliwione nieobecności). Wykład: zaliczenie - kolokwium z wykładu. Ćwiczenia projektowe - zaliczenie wszystkich ćwiczeń projektowych podczas zajęć. Ocena końcowa: średnia z zaliczenia wszystkich ćwiczeń projektowych oraz zaliczenia kolokwium z wykładu. Student uzyskał zakładane efekty kształcenia oraz spełnia wymagania konwencji STCW odnośnie zaliczenia przedmiotu. Ćwiczenia projektowe: wykonanie i zaliczenie wszystkich ćwiczeń projektowych podczas zajęć. Ocena końcowa: średnia z zaliczenia wszystkich ćwiczeń projektowych. Student uzyskał zakładane efekty kształcenia oraz spełnia wymagania konwencji STCW odnośnie zaliczenia przedmiotu. Ćwiczenia projektowe: wykonanie i zaliczenie wszystkich ćwiczeń projektowych podczas zajęć. Ocena końcowa: średnia z zaliczenia wszystkich ćwiczeń projektowych.

Uwaga: student otrzymuje ocenę powyżej dst., jeżeli uzyskane efekty kształcenia przekraczają wymagane minimum.

Nakład pracy studenta: Forma aktywności

Godziny kontaktowe Czytanie literatury Przygotowanie do zajęć laboratoryjnych, projektowych Przygotowanie do egzaminu, zaliczenia

Szacunkowa liczba godzin na zrealizowanie aktywności

W, C 90 15 45 15

L

P

S

Opracowanie dokumentacji projektu/sprawozdania Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach Udział w konsultacjach Łącznie godzin Liczba punktów ECTS Sumaryczna liczba punktów ECTS dla przedmiotu Obciążenie studenta związane z zajęciami praktycznymi Obciążenie studenta na zajęciach wymagających bezpośredniego udziału nauczycieli akademickich

2 5 172 8 8 75+45+5 = 125h 90+2+5=97h

Literatura: Literatura podstawowa 1. Lewandowski. Z. Geometria wykreślna. PWN, 1980 2. Dobrzański T. Rysunek techniczny maszynowy. WNT, Warszawa 2006. 3. Danielewicz J. Rysunek techniczny maszynowy i okrętowy, Wyd. Morskie, Gdynia 1982. 4. Skorek G. Grafika inżynierska. Komputerowy zapis konstrukcji na przykładzie AutoCAD-a. Wydawnictwo Akademii Morskiej w Gdyni. Gdynia 2012. Literatura uzupełniająca 1. Kochanowski M., Zapis konstrukcji z geometrią wykreślną, wyd. 1. Wydawnictwo Politechniki Gdańskiej. 2. Pikon Andrzej: AutoCAD 201x. 3. AutoCAD Tutor: http://www.cadtutor.net/tutorials/autocad/

Prowadzący przedmiot: Tytuł/stopień, imię, nazwisko

Jednostka dydaktyczna

1. Osoba odpowiedzialna za przedmiot: dr inż. Małgorzata Kotlicka

KPT

2. Pozostałe osoby prowadzące zajęcia: dr inż. Grzegorz Skorek

KPT

mgr inż. Tomasz Kowalewski

KPT

mgr inż. Jadwiga Borkowska

KPT

mgr inż. Krzysztof Rudzki

KPT

Objaśnienie skrótów: W –zajęcia audytoryjne, Ć – ćwiczenia, L – laboratorium, P –projekt, S – seminarium E – egzamin ECTS - (ang. European Credit Transfer System) - punkty zdefiniowane w europejskim systemie akumulacji i transferu punktów zaliczanych jako miara średniego nakładu pracy osoby uczącej się, niezbędnego do uzyskania zakładanych efektów kształcenia

Konwencja STCW – (ang. Standards of Training, Certification and Watchkeeping) - międzynarodowa konwencja o wymaganiach w zakresie wyszkolenia marynarzy, wydawania świadectw oraz pełnienia wacht.

Data aktualizacji: 16.01.2013 r.