Agresja przemoc a nasze dzieci

Na początku roku szkolnego 2015/2016 przeprowadziliśmy wśród uczniów naszej szkoły ankiety dotyczące agresji/przemocy wśród młodzieży. Zgodnie z wynikami ankiet uczniowie czują się w naszej szkole bezpiecznie, a problemem wysuwającym się tu na pierwszy plan jest według uczniów agresja słowna. Dlatego też postanowiliśmy wziąć temat pod lupę i spróbować się z nim zmierzyć.

Jakie mogą być problemy: O Agresja

O Przemoc

Równowaga sił = każda z osób/ stron ma szansę się obronić

Brak równowagi sił: grupa wobec jednostki/ starszy wobec młodszego = nie ma szansy się obronić (jest ofiara i sprawca/y)

Agresja, Przemoc

słowna • • • • • • •

Przezywanie Obrażanie Ośmieszanie Grożenie Szantaż Namawianie się Szerzenie fałszywych informacji

fizyczna • • • • • • •

Popychanie Bicie Kopanie Plucie Zabieranie rzeczy Niszczenie rzeczy Wymuszanie np. pieniędzy • Zamykanie w toalecie

pośrednia • • • •

Izolowanie Wrogie gesty Wrogie miny Manipulowanie

Sygnały ostrzegawcze dla rodziców Zachowania dzieci/ młodzieży, które mogą wskazywać na to, że coś złego dzieje się z dzieckiem – np. jest obiektem agresji/ przemocy w szkole lub poza nią.

Sygnały ostrzegawcze dla rodziców Dziecko bądź nastolatek: O Nie chce iść do szkoły O Nie ma przyjaciół O Nie spotyka się z kolegami/ koleżankami z klasy oraz rówieśnikami, nikogo nie przyprowadza do domu i nikogo nie odwiedza O Przed wyjściem do szkoły skarży się na brak apetytu, mdłości, bóle głowy czy brzucha O Źle sypia i miewa nocne koszmary

Sygnały ostrzegawcze dla rodziców O Nagle zaczyna się moczyć (dzieci młodsze) O Sprawia wrażenie smutnego, wystraszonego i

zdeprymowanego (czuje się gorszy od innych) O Jest drażliwy i miewa nieoczekiwane zmiany nastrojów O Nie chce sam/o chodzić do szkoły, tylko być odprowadzanym (dzieci młodsze) O Wybiera „nielogiczną” drogę do szkoły (chcąc kogoś/czegoś uniknąć)

Sygnały ostrzegawcze dla rodziców O Przychodzi ze szkoły w podartym ubraniu

O Ma skaleczenia, których nie potrafi wytłumaczyć O Domaga się dodatkowego kieszonkowego albo

kradnie – żeby się wykupić O Wagaruje O Wymyśla nieprawdopodobne wytłumaczenia dla wymienionych powyżej zachowań O Opiera się, kiedy ma opowiedzieć co słychać w szkole

Niewłaściwe (choć częste) reakcje rodziców O Musisz się bronić i nie przyjmować wszystkiego

bez oporu! (Gdyby dziecko potrafiło się odpowiednio bronić, przerwałoby to diabelskie koło. Najczęściej jednak nie wie, w jaki sposób to zrobić) O Oddaj mu/ jej!

(To najczęstsza rada, której rodzice udzielają swoim dzieciom. Pomijają fakt, że z reguły są one fizycznie słabsze od innych)

Niewłaściwe (choć częste) reakcje rodziców O Na pewno denerwują Cię nie bez powodu!

(Oczywiście dobrze jest próbować dostrzec u swojego dziecka część odpowiedzialności za konflikt. Być może rzeczywiście niemądrze się zachowało. Ale tą drogą nie pozbędzie się swoich dręczycieli, przeciwnie, dojdzie do wniosku, że inni mają prawo je tak traktować) O Najlepiej zejdź im z drogi!

(Tego już dziecko z pewnością próbowało. Łatwo brzmi, ale jest niewykonalne – chyba, że zacznie wagarować)

Niewłaściwe (choć częste) reakcje rodziców O Samo się ułoży, poczekaj trochę!

(To również wygodna, szczera rada, która w żadnym wypadku nie pomoże dziecku. Poczekać oznacza bycie pasywnym, a więc w dalszym ciągu bycie ofiarą) Wyżej wymienione reakcje rodziców nie tylko nie są pomocne, lecz stanowią wręcz kolejny atak na i tak już zranioną dziecięcą/ młodzieńczą pewność siebie.

Co więc robić? Co robić gdy wiemy lub podejrzewamy że coś złego dzieje się z dzieckiem/ nastolatkiem w szkole? !!! Natychmiastowa interwencja !!! O W szkole – poinformowanie po pierwsze wychowawcy,

który w miarę potrzeby poinformuje psychologa szkolnego, ewentualnie dyrektora O Po pierwsze – rozmowa wychowawcy/ psychologa szkolnego z „ofiarą” (osobą pokrzywdzoną) O Po drugie – rozmowa ze sprawcą lub sprawcami O Po trzecie – wspólna rozmowa

Co więc robić – cd ? O Pierwszym celem interwencji jest

natychmiastowe zaprzestanie agresji/ przemocy wobec dziecka O Kolejnym – zmienienie na tyle sytuacji prześladowanego, aby nie doszło do niej ponownie

Co więc robić – cd? O Przemoc karmi się przede wszystkim milczeniem !!!

– w momencie konfrontacji do sprawcy dociera, że ofiara powtórzy swoje zarzuty w obecności osobyautorytetu (wychowawcy, psychologa, dyrektora). O Sprawca uświadamia sobie, że traci swoją najlepszą broń - milczenie O Ofiara często bywa zaskoczona, jakim tchórzem okazuje się jej dręczyciel

Co więc robić – cd? O Bardzo ważnym krokiem jest też wspólna

rozmowa - konfrontacja rodziców ofiary i winowajcy, podczas której dosyć często udaje się znaleźć sposób na pokojowe rozwiązanie konfliktu O Propozycje w jaki sposób można by poradzić sobie z problemem, nie muszą zawsze wychodzić ze strony szkoły.

PAMIĘTAJ ! RODZICU NIE POZOSTAWAJ Z PROBLEMEM SAM ! WIESZ O PROBLEMIE INNEGO DZIECKA – NIE POZOSTAWAJ OBOJĘTNY/ POINFORMUJ RODZICÓW/ SZKOŁĘ !

NIE POZOSTAWIAJ DZIECKA SAMEGO Z PROBLEMEM ! KAŻDY CIĘŻAR DŹWIGA SIĘ ŁATWIEJ Z KIMŚ NIŻ W POJEDYNKĘ

Zapraszam na rozmowy, konsultacje Psycholog szkolny Dominika Bartnicka