Druk nr 4629 Warszawa, 2 lipca 2010 r. SEJM RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ VI kadencja

Pan Grzegorz Schetyna Marszałek Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej

Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. i na podstawie art. 32 ust. 2 regulaminu Sejmu niżej podpisani posłowie wnoszą projekt ustawy:

- o mediach publicznych. Do reprezentowania wnioskodawców w pracach nad projektem ustawy upoważniamy pana posła Jana Ołdakowskiego∗.

(-) Iwona Arent; (-) Piotr Babinetz; (-) Mariusz Błaszczak; (-) Lena Dąbkowska-Cichocka; (-) Jan Dziedziczak; (-) Szymon Stanisław Giżyński; (-) Adam Hofman; (-) Dawid Jackiewicz; (-) Elżbieta Jakubiak; (-) Mariusz Kamiński; (-) Karol Karski; (-) Joanna Kluzik-Rostkowska; (-) Robert Kołakowski; (-) Elżbieta Kruk; (-) Marek Kuchciński; (-) Marzena Machałek; (-) Krzysztof Michałkiewicz; (-) Jan Ołdakowski; (-) Paweł Poncyljusz; (-) Jarosław Rusiecki; (-) Stanisław Szwed; (-) Ryszard Terlecki; (-) Waldemar Wiązowski; (-) Sławomir Zawiślak. ∗

W dniu 17 grudnia 2010 r. nowym przedstawicielem wnioskodawców w dalszych pracach nad projektem ustawy został wybrany Poseł Jan Dziedziczak

USTAWA z dnia ………………… 2010 r. o mediach publicznych

Dział I Przepisy wstępne Art. 1. Ustawa określa zasady: 1) działania organów medialnej kontroli jednostek mediów publicznych; 2) działania jednostek mediów publicznych oraz wypełniania przez nie zadań w zakresie medialnej służby publicznej; 3) finansowania jednostek mediów publicznych oraz pobierania powszechnej opłaty audiowizualnej. Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają: 1) audiodeskrypcja – przeznaczony dla osób z niepełnosprawnością narządu wzroku, werbalny opis obrazu i treści wizualnych zawartych w audycji telewizyjnej, umieszczony w audycji lub rozpowszechniany za pomocą sygnału telewizyjnego równocześnie z nią; 2) audycja – audycję w rozumieniu art. 4 pkt 5 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 2004 r. Nr 253, poz. 2531, z późn. zm.1)), zwanej dalej „ustawą o radiofonii i telewizji”; 3) dostawca usług medialnych – nadawcę programu, wytwórcę serwisu informacyjnego lub dostawcę audycji na żądanie z katalogu udostępnianego za pomocą systemu teleinformatycznego; 4) jednostka mediów publicznych – jednostki publicznej radiofonii i telewizji, Portal Mediów Publicznych oraz inne jednostki utworzone przez Radę Mediów Publicznych; 5) lokowanie produktu – przekaz handlowy polegający na przedstawieniu lub nawiązywaniu do towaru, usługi lub ich znaku towarowego w taki sposób, że stanowią one element samej audycji w zamian za opłatę lub podobne wynagrodzenie, w tym także w postaci nieodpłatnego udostępnienia towaru lub usługi znacznej wartości; 6) media – telewizję, radio, Internet, nowe media, media obywatelskie oraz prasę; 7) medialna służba publiczna – wytwarzanie i dostarczanie treści i audycji oraz serwisów informacyjnych, realizujących społeczne i indywidualne potrzeby kulturowe, edukacyjne, obywatelskie i informacyjne oraz innych treści wysokiej jakości i innowacyjności; 8) media obywatelskie – media o charakterze niezarobkowym, skierowane do określonej społeczności, niezależne od władz państwowych, samorządowych, partii politycznych oraz związków wyznaniowych, organizowane przez szkoły, uczelnie wyższe lub organizacje pozarządowe prowadzące działalność pożytku                                                              1)

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 17, poz. 141, Nr 85, poz. 728 i Nr 267, poz. 2258, z 2006 r. Nr 51, poz. 377, Nr 83, poz. 574 i Nr 133, poz. 935 oraz z 2007 r. Nr 25, poz. 162 i Nr 61, poz. 411.

publicznego i odpowiedzialne wobec społeczności, której chcą służyć, i której przedstawiciele współtworzą ich zawartość programową; 9) nadawca publiczny – jednostkę publicznej radiofonii lub telewizji działającą na podstawie niniejszej ustawy; 10) nowe media – formy przekazu i udostępniania treści inne niż prasa, radio i telewizja, powstałe w wyniku zmian technologii w komunikacji społecznej; 11) producent – osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną, o której mowa w art. 331 § 1 Kodeksu cywilnego, która podejmuje inicjatywę, faktycznie organizuje, prowadzi i ponosi odpowiedzialność za kreatywny, organizacyjny i finansowy proces produkcji audycji; 12) produkcja niezależna: a) audycję wyprodukowaną przez producenta: - mającego kontrolę nad przebiegiem produkcji audycji, - mającego swobodę wyboru zespołu twórczego, zaplecza produkcyjnego i dystrybutora, - figurującego w nocie oznaczającej właściciela praw do tej audycji, - uczestniczącego w eksploatacji praw do tej audycji na innych niż pierwotne polach eksploatacji., b) w przypadku koprodukcji z nadawcą produkcja niezależna oznacza audycję wyprodukowaną przez producenta spełniającego przynajmniej trzy z przesłanek określonych w lit. a; 13) program – program w rozumieniu art. 4 pkt 4 ustawy o radiofonii i telewizji; 14) program lokalny – program radiowy lub telewizyjny o zasięgu lokalnym realizujący zadania lokalne, zawierający różnorodne tematycznie audycje i inne przekazy dotyczące wydarzeń i problemów lokalnych, adresowany do ogółu słuchaczy lub widzów objętych zasięgiem nadawania na obszarze gminy lub kilku sąsiadujących ze sobą gmin; 15) program ogólnokrajowy – program radiowy lub telewizyjny adresowany do ogółu słuchaczy lub widzów objętych zasięgiem nadawania na obszarze całego kraju; 16) program ponadregionalny – program radiowy lub telewizyjny adresowany do ogółu słuchaczy lub widzów objętych zasięgiem nadawania na obszarze obejmującym co najmniej dwa województwa; 17) program regionalny – program radiowy lub telewizyjny o zasięgu regionalnym realizujący zadania regionalne, zawierający różnorodne tematycznie audycje i inne przekazy dotyczące wydarzeń i problemów regionalnych, adresowany do ogółu słuchaczy lub widzów objętych zasięgiem nadawania na obszarze nie większym niż jedno województwo; 18) program wyspecjalizowany – program wyspecjalizowany w rozumieniu art. 4 pkt 4a ustawy o radiofonii i telewizji; 19) reklama – reklamę w rozumieniu art. 4 pkt 6 ustawy o radiofonii i telewizji; 20) reklama kulturowa – reklamę dzieł o znacznej wartości artystycznej i kulturowej, promocję uczestnictwa w kulturze, promocję instytucji kultury lub dziedzictwa narodowego, lub reklamę nowo wytworzonych dzieł kultury takich jak książka, przedstawienie teatralne, koncert, film, płyta lub wystawa; 21) reklama społeczna – przekaz, którego celem jest realizacja ważnych społecznie celów, w szczególności budowanie zaufania i kapitału społecznego bądź wywołanie społecznie pożądanych postaw i zachowań; w reklamie społecznej zakazane jest wymienianie marek oraz nazw firm innych niż organizacje

 

2

prowadzące działalność pożytku publicznego lub stowarzyszenia twórcze, obywatelskie i charytatywne; 22) reklama ukryta – reklamę w rozumieniu art. 4 pkt 11 ustawy o radiofonii i telewizji; 23) treść – audycję radiową, audycję telewizyjną, artykuł prasowy lub wyodrębnioną całość tekstową, audio, audiowizualną lub ich kombinację, udostępnioną w mediach w wyodrębniony sposób; 24) usługi medialne – radiofonię, telewizję oraz inne formy przekazu programu, w tym serwis informacyjny, niezależnie od systemu odbioru (system powszechnego odbioru, system zbiorowego odbioru, system indywidualnego odbioru), a także usługi udostępniania audycji na żądanie z katalogu udostępnianego za pomocą systemu teleinformatycznego. Dział II Organy medialnej kontroli jednostek mediów publicznych Rozdział 1 Właściwość organów Art. 3. Działalność jednostek mediów publicznych podlega kontroli, którą sprawują: 1) Komitet Mediów Publicznych, zwany dalej „Komitetem”, w zakresie reprezentacji społeczeństwa obywatelskiego i jego interesów wobec mediów publicznych; 2) Rada Mediów Publicznych, zwana dalej „Radą”, w zakresie wypełniania przez jednostki mediów publicznych zadań medialnej służby publicznej; 3) Fundusz Mediów Publicznych, zwany dalej „Funduszem”, w zakresie wspierania produkcji programów i treści realizujących medialna służbę publiczną. Rozdział 2 Wymagania kwalifikacyjne oraz konkursowy tryb obsady stanowisk 1.

2. 3.

 

Art. 4. Członkiem Komitetu, Rady oraz organów Funduszu może być osoba, która: 1) posiada obywatelstwo polskie; 2) ma pełną zdolność do czynności prawnych; 3) korzysta z pełni praw publicznych; 4) nie była skazana prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe; 5) wyróżnia się autorytetem, wiedzą i doświadczeniem w dziedzinie mediów, kultury, edukacji lub społeczeństwa obywatelskiego. Przepis ust. 1 stosuje się także do członków Kolegium Elektorskiego, o którym mowa w art. 12 ust. 2, Dyrektora Instytutu Mediów Publicznych oraz do dyrektorów jednostek mediów publicznych i ich zastępców. W odniesieniu do stanowisk obsadzanych w drodze konkursu, o których mowa w art. 5 ust. 1, właściwy organ może, w ogłoszeniu o konkursie oraz w regulaminie konkursu, określić dodatkowe wymagania wobec kandydatów, a w szczególności dotyczące wykształcenia, stażu pracy, osiągnięć i doświadczeń zawodowych, kompetencji i predyspozycji kierowniczych oraz sposobu ich udokumentowania, 3

4. 5.

1.

2.

2. 3.

1. 2.

1.

2.

 

znajomości języków obcych, jak również przygotowania przez kandydata prezentacji jego zamierzeń na stanowisku, o które kandydat się ubiega. Członkostwa w organach, o których mowa w ust. 1 i 2, nie można łączyć z zatrudnieniem w jednostce mediów publicznych, administracji publicznej oraz z pełnieniem z wyboru lub powołania funkcji publicznej w organach władzy publicznej. Członkostwa w Radzie nie można ponadto łączyć z zatrudnieniem w instytucjach kultury oraz podmiotach wykonujących działalność gospodarczą w zakresie produkcji programów audiowizualnych. Członkowie Rady nie mogą posiadać akcji lub udziałów w takich podmiotach, a także być członkami ich organów. Art. 5. Stanowiska, o których mowa w art. 19 ust. 1, art. 36 ust. 1, art. 44 ust. 1 oraz art. 69 ust. 1, są obsadzane przez właściwy organ w drodze przeprowadzenia otwartego konkursu. Zasady i tryb przeprowadzenia konkursu określają ustawa oraz regulamin konkursu. W celu przeprowadzania konkursu właściwy organ: 1) uchwala regulamin konkursu określający szczegółowe zasady i tryb przeprowadzenia konkursu oraz dokumentowania jego przebiegu; 2) powołuje co najmniej trzyosobową komisję konkursową, w tym przewodniczącego komisji, spośród osób, których wiedza i doświadczenie dają rękojmię wyłonienia najlepszego kandydata. Członkiem komisji nie może być osoba przystępująca do konkursu albo jej małżonek, krewny lub powinowaty albo inna osoba pozostająca z nim w takim stosunku, który może budzić uzasadnione wątpliwości co do jej niezależności lub bezstronności. Do zadań komisji należy w szczególności określenie szczegółowych kryteriów oceny przydatności kandydata, preselekcja kandydatów, którzy zgłosili się do konkursu i sporządzenie listy kandydatów, którzy spełniają określone w ogłoszeniu o konkursie wymagania formalne, przeprowadzenie postępowania konkursowego, sporządzenie protokołu z postępowania konkursowego, ustalenie wyniku konkursu oraz jego przekazanie wraz z pełną dokumentacją konkursu właściwemu organowi. Art. 6. Ogłoszenie o konkursie zamieszcza się w co najmniej dwóch dziennikach o zasięgu ogólnokrajowym oraz w Biuletynie Informacji Publicznej. Ogłoszenie o konkursie zawiera: 1) nazwę i adres organu; 2) wymagania stawiane kandydatom i sposób ich udokumentowania; 3) termin i miejsce złożenia wniosku o przystąpieniu do konkursu wraz z wymaganymi dokumentami, nie krótszy niż 14 dni od daty opublikowania ogłoszenia w dziennikach; 4) inne informacje wymagane zgodnie z regulaminem konkursu. Art. 7. Komisja konkursowa dokonuje preselekcji kandydatów na podstawie przedłożonych przez nich wniosków i załączonych dokumentów oraz ustala listę kandydatów, którzy spełniają wymagania formalne do udziału w dwuetapowym postępowaniu konkursowym. W pierwszy etapie komisja konkursowa wybiera nie więcej niż trzech kandydatów i w tym celu dokonuje oceny kandydatów na podstawie wniosków i załączonych

4

4. 5.

1. 2. 3.

dokumentów oraz może żądać od kandydatów ich uzupełnienia lub przedstawienia dodatkowych wyjaśnień i informacji na piśmie. W drugim etapie komisja konkursowa, po przeprowadzeniu postępowania kwalifikacyjnego z osobistym udziałem kandydatów, wybiera jednego z nich. Informację o wyniku konkursu wraz z protokołem postępowania oraz pełną dokumentacją przebiegu konkursu, komisja konkursowa przekazuje właściwemu organowi. W protokole zamieszcza się m.in. informację o przyjętych przez komisję szczegółowych kryteriach oceny przydatności kandydata, zastosowanych metodach i technikach badania kwalifikacji i oceny kandydatów oraz uzasadnienie dokonanego wyboru albo przyczyny jego niedokonania. Art. 8. Członkowie Komitetu, Rady Funduszu oraz Kolegium Elektorskiego, o którym mowa w art. 12 ust. 2, pełnią swoje funkcje społecznie, nie pobierając z tego tytułu żadnego wynagrodzenia. Pracodawca zatrudniający członka organów, o których mowa w ust. 1, jest obowiązany zwolnić go od pracy zawodowej na czas niezbędny do wzięcia udziału w posiedzeniu. Za udział w posiedzeniach organów, o których mowa w ust. 1, członkom tych organów przysługuje zwrot kosztów podróży i noclegów na zasadach określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 775 § 2 Kodeksu pracy. Rozdział 3 Ustanie członkostwa w organach

1.

2.

Art. 9. Członkostwo w Komitecie, Radzie, Kolegium Elektorskim i Radzie Funduszu ustaje w przypadku: 1) śmierci; 2) złożenia rezygnacji,; 3) utraty kwalifikacji i wymagań określonych w art. 4 ust. 1 pkt 1-4; 4) wyłączenia lub odwołania ze składu organu członka, który sprzeniewierzył się zasadom bezstronności lub zasadom medialnej służby publicznej lub naruszył zakazy, o których mowa w art. 4 ust. 4-5. W przypadku ustania członkostwa przed upływem kadencji, uzupełnienia składu organu dokonuje się, jeżeli do końca jego bieżącej kadencji pozostało nie mniej niż 6 miesięcy i tylko na okres do końca tej kadencji. Rozdział 4 Zaskarżanie uchwał organów

1.

2.

 

Art. 10. Każdy, czyjego interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą podjętą przez Komitet, Radę lub Radę Funduszu, o której mowa w art. 40 pkt 2, może - po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia - zaskarżyć uchwałę do wojewódzkiego sądu administracyjnego w ciągu 30 dni od dnia jej opublikowania w Biuletynie Informacji Publicznej. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, gdy Komitet, Rada lub Rada Funduszu nie wykonują czynności nakazanych prawem albo naruszają prawa osób trzecich przez podejmowane czynności prawne lub faktyczne.

5

3.

Nie stwierdza się nieważności uchwały po upływie 6 miesięcy od dnia jej podjęcia, chyba że uchybiono obowiązkowi publikacji uchwały. Zaskarżona uchwała traci moc z dniem orzeczenia o jej niezgodności z prawem. Przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego o skutkach orzeczeń stwierdzających niezgodności decyzji z prawem stosuje się odpowiednio. Dział III Komitet Mediów Publicznych Rozdział 1 Zadania Komitetu

Art. 11. Komitet reprezentuje społeczeństwo i jego interesy wobec mediów publicznych, a w szczególności: 1) wspiera współpracę jednostek mediów publicznych z organizacjami społecznymi i pozarządowymi; 2) powołuje społeczne rady konsultacyjne do współpracy z publicznymi mediami regionalnymi; 3) dokonuje wyboru członków Rady; 4) powołuje i odwołuje, na zasadach i w trybie określonych w ustawie, członków Rady oraz Dyrektora Funduszu Mediów Publicznych; 5) opiniuje wieloletnie plany działania Funduszu; 6) zatwierdza roczne plany finansowe, roczne plany działalności oraz roczne sprawozdania finansowe i roczne sprawozdania z działalności Rady oraz Funduszu; 7) uchwala, na wniosek Rady, Kodeks Etyki Mediów Publicznych; 8) prowadzi wykaz osób wchodzących w skład Kolegium Elektorskiego, o którym mowa w art. 12 ust. 2. Rozdział 2 Zasady i tryb tworzenia Komitetu 1. 2.

 

Art. 12. Komitet składa się z 50 członków, wylosowanych do pełnienia tej funkcji spośród członków Kolegium Elektorskiego. Kolegium Elektorskie, zwane dalej „Kolegium”, tworzy 250 osób, które zostały wskazane do pełnienia funkcji elektora przez okres 5–letniej kadencji w liczbie: 1) po 75 osób przez: a) organizacje pozarządowe, b) ogólnopolskie stowarzyszenia twórcze filmowe, literackie, muzyczne, sztuk wizualnych i teatralne posiadające co najmniej 100 członków, przy czym wskazują one co najmniej 30 osób spoza swojego środowiska; 2) po 25 osób przez: a) ogólnopolskie stowarzyszenia dziennikarzy, posiadające co najmniej 100 członków, przy czym wskazują one co najmniej 10 osób spoza swojego środowiska, b) Konferencję Rektorów Akademickich Szkół Polskich spośród osób wykazujących się doświadczeniem w zakresie edukacji obywatelskiej, demokratycznej, kulturowej i historycznej, 6

c)

3. 4. 5. 6.

1.

2. 3.

1. 2. 3.

Konferencję Rektorów Zawodowych Szkół Polskich, którzy posiadają doświadczenie w zakresie edukacji kulturalnej lub nauk humanistycznych i społecznych, d) Związek Gmin Wiejskich Rzeczypospolitej Polskiej, Unię Miasteczek Polskich, Związek Miast Polskich, Unię Metropolii Polskich oraz Konwent Marszałków Województw Rzeczypospolitej Polskiej spośród osób zajmujących się kulturą, edukacją lub społeczeństwem obywatelskim. Uprawniony podmiot wskazuje członków Kolegium nie później niż na cztery miesiące przed upływem jego kadencji. Członków Komitetu losuje się odrębnie w każdej z grup obejmujących przedstawicieli poszczególnych podmiotów uprawnionych do wskazania elektorów, z zachowaniem zasady proporcjonalności. Członkostwo w Kolegium ustaje przed upływem kadencji w przypadkach określonych w art. 9 ust. 1 oraz w razie wyboru na członka Komitetu. Wyłączenie członka ze składu Kolegium z przyczyny określonej w art. 9 ust. 1 pkt 4 następuje na wniosek podmiotu, który wskazał go do pełnienia tej funkcji lub co najmniej 1/5 ustawowej liczby członków Kolegium albo z inicjatywy Komitetu. W sprawie wyłączenia członka Kolegium podejmuje uchwały większością 3/4 ustawowej liczby członków Kolegium. Art. 13. Szczegółowe zasady i tryb wskazywania osób do Kolegium przez podmioty, o których mowa w art. 12 ust. 2, określa regulamin opracowany przez członków Rady Działalności Pożytku Publicznego, o których mowa w art. 36 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. Nr 96, poz. 873 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 593, Nr 116, poz. 1203 i Nr 210, poz. 2135), w porozumieniu z ogólnopolską reprezentacją organizacji pozarządowych. Szczegółowe zasady i tryb przeprowadzenia losowania, o którym mowa w art. 12 ust. 1, określa regulamin uchwalony przez Kolegium zwykłą większością głosów. Prawidłowość wyboru członków Komitetu stwierdza postanowieniem Sąd Okręgowy w Warszawie, w ciągu 30 dni od dnia złożenia przez Przewodniczącego Komitetu wniosku w trybie przepisów Kodeksu postępowania cywilnego o postępowaniu nieprocesowym. Art. 14. Kadencja Komitetu trwa pięć lat. Członek Komitetu nie może pełnić tej funkcji przez więcej niż dwie kolejne pełne kadencje. Członek Komitetu jest niezależny i sprawuje swoją funkcję w interesie publicznym. Uchwałę w sprawie wyłączenia członka, Komitet podejmuje na wniosek co najmniej 15 członków Komitetu, większością 3/4 ustawowej liczby członków Komitetu. Rozdział 3 Zasady i tryb działania Komitetu

1. 2.

 

Art. 15. Komitet podejmuje uchwały zwykłą większością głosów, w obecności co najmniej połowy jego ustawowej liczby członków, chyba że przepis ustawy stanowi inaczej. Komitet wybiera ze swojego składu Przewodniczącego Komitetu bezwzględną większością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby członków Komitetu. 7

3. 4. 5.

1.

2. 3. 4. 5.

Przewodniczący Komitetu ustala harmonogram prac Komitetu, zwołuje posiedzenia plenarne, przewodniczy jego obradom, reprezentuje Komitet na zewnątrz oraz wykonuje inne zadania powierzone mu przez Komitet. Komitet powołuje nie więcej niż dwóch zastępców Przewodniczącego. Przewodniczący otrzymuje wynagrodzenie równe wynagrodzeniu sekretarza stanu a jego zastępcy wynagrodzenia równe wynagrodzeniu podsekretarza stanu. Art. 16. Przewodniczący zwołuje posiedzenia Komitetu w miarę potrzeb, nie rzadziej jednak niż raz na 6 miesięcy. Pierwsze posiedzenie nowo wybranego Komitetu zwołuje Przewodniczący Komitetu poprzedniej kadencji w terminie 7 dni od dnia wydania orzeczenia, o którym mowa w art. 13 ust. 3. Na wniosek co najmniej 15 członków Komitetu Przewodniczący zwołuje posiedzenie Komitetu nie później niż w ciągu 14 dni od dnia złożenia wniosku. Uchwały Komitetu podlegają publikacji w Biuletynie Informacji Publicznej. Z posiedzenia Komitetu sporządza się komunikat i podaje się go do publicznej wiadomości. Szczegółową organizację i tryb pracy Komitetu określa regulamin uchwalany przez Komitet. Dział IV Rada Mediów Publicznych Rozdział 1 Zadania Rady

1.

 

Art. 17. Rada: 1) sprawuje kontrolę wypełniania przez jednostki mediów publicznych zadań medialnej służby publicznej, a w szczególności: a) stoi na straży niezależności mediów publicznych, b) określa strategię działania mediów publicznych, c) współpracuje z właściwymi instytucjami na rzecz zapewnienia finansowania mediów publicznych ze środków publicznych oraz skuteczności poboru powszechnej opłaty audiowizualnej d) współpracuje z Krajową Radą Radiofonii i Telewizji w zakresie określania i realizacji polityki regulacyjnej względem jednostek mediów publicznych; 2) planuje, organizuje oraz nadzoruje pod względem merytorycznym oraz analizuje badania nad jakością i oglądalnością programów i audycji nadawanych przez jednostki mediów publicznych na podstawie: a) zgodności udostępnionych publicznie audycji z zakładanymi celami programowymi oraz medialną służbą publiczną jednostek mediów publicznych, b) analizy merytorycznej i warsztatowej audycji o kluczowym znaczeniu dla realizacji zadań jednostek publicznej radiofonii i telewizji, c) reakcji odbiorców na poszczególne audycje, cykle programowe oraz stopniem realizacji założonych celów programowych, d) analizy innych spraw związanych z działalnością programową mediów publicznych,

8

e) f)

przeprowadzanego co najmniej raz w roku badania oceniającego poszczególne jednostki mediów publicznych wśród odbiorców, przeprowadzanego co najmniej jeden raz w trakcie kadencji Rady kompleksowego badania mediów publicznych oraz kierunku ich rozwoju.

Art. 18. W celu realizacji swoich zadań Rada w szczególności: 1) dokonuje podziału środków finansowych pomiędzy jednostki mediów publicznych; 2) przekazuje środki finansowe na działanie Komitetu oraz Instytutu Mediów Publicznych; 3) przekazuje środki finansowe na realizację zadań przez Fundusz; 4) sprawuje nadzór nad wykorzystaniem przez jednostki mediów publicznych środków finansowych przekazanych na realizację zadań medialnej służby publicznej; 5) powołuje i odwołuje dyrektorów jednostek mediów publicznych w trybie i na zasadach określonych w ustawie oraz ustala ich wynagrodzenie, a także ocenia ich pracę według określonych i publicznie znanych kryteriów programowych i finansowych; 6) zatwierdza ramowe plany programowe i plany finansowe jednostek mediów publicznych oraz sprawuje nadzór nad ich działalnością; 7) określa obowiązki programowe jednostek mediów publicznych oraz nadzoruje i okresowo ocenia ich realizację; 8) sporządza i publikuje sprawozdania ze swojej działalności oraz sprawozdania z działalności jednostek mediów publicznych w zakresie programowym i gospodarowania środkami publicznymi; 9) tworzy, łączy i likwiduje jednostki mediów publicznych w trybie i na zasadach określonych w ustawie; 10) zawiera trójstronne kontrakty samorządowe; 11) określa zasady stosowania Kodeksu Etyki Mediów Publicznych w jednostkach mediów publicznych; 12) przeprowadza konsultacje społeczne przed podjęciem istotnych decyzji; 13) ustala harmonogramy stałych i okresowych kontroli w jednostkach mediów publicznych oraz zleca kontrole doraźne; 14) ustala, po zasięgnięciu opinii Komitetu, wieloletni plan zadań, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 2. Rozdział 2 Członkostwo w Radzie 1. 2. 3. 4.

 

Art. 19. W skład Rady wchodzi 7 członków, w tym Przewodniczący Rady, wyłonionych w drodze konkursu i powołanych przez Komitet na pięcioletnią kadencję. Członkiem Rady może zostać osoba, która spełnia wymagania określone w art. 4 ust. 1, a jej Przewodniczącym osoba, która posiada co najmniej trzyletni staż pracy na stanowiskach kierowniczych, z zastrzeżeniem art. 4 ust. 3. Rada wybiera ze swego składu nie więcej niż dwóch zastępców Przewodniczącego Rady. Członkowie Rady mogą pełnić tę funkcję nie więcej niż przez dwie pełne kolejne kadencje. 9

1. 2.

Art. 20. Komitet może, większością 3/5 ustawowej liczby jego członków, podjąć uchwałę o odwołaniu wszystkich członków Rady, w przypadku odrzucenia jej sprawozdania po raz drugi w trakcie kadencji Rady. Po upływie kadencji Rady lub w razie odwołania członków Rady w trybie określonym w ust. 1, członkowie Rady pełnią swoje funkcje do czasu wyboru nowych członków Rady. Rozdział 3 Zasady i tryb działania Rady

1. 2. 3. 4. 5.

1. 2.

1. 2. 3.

Art. 21. Posiedzenia Rady zwołuje Przewodniczący Rady, w miarę potrzeb, nie rzadziej jednak niż dwa razy w miesiącu. Na wniosek co najmniej dwóch członków Rady, Przewodniczący zwołuje posiedzenie Rady w terminie wskazanym przez wnioskodawców. Rada podejmuje uchwały zwykłą większością głosów w obecności co najmniej połowy składu Rady, chyba że ustawa stanowi inaczej. Uchwały Rady podlegają publikacji w Biuletynie Informacji Publicznej. Szczegółową organizację i tryb pracy Rady określa regulamin uchwalony przez Radę i zatwierdzony przez Komitet. Art. 22. Członkom Rady, w okresie pełnienia funkcji, przysługuje miesięczne uposażenie w wysokości ustalonej przez Komitet. Komitet, ustalając wysokość uposażenia, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia w szczególności wykształcenie i kompetencje, pozycję zawodową, zakres odpowiedzialności wynikający z udzielonych członkowi Rady upoważnień do podejmowania czynności w imieniu Rady oraz pełnioną funkcję w Radzie. Art. 23. Rada wykonuje swoje działania przy pomocy Biura Rady. Biuro Rady zapewnia administracyjną obsługę prac Kolegium Elektorskiego, Komitetu oraz Instytutu Mediów Publicznych. Organizację i tryb działania Biura Rady określa regulamin uchwalony przez Radę i zatwierdzony przez Komitet, w którym określa się w szczególności wewnętrzną organizację Biura Rady, uwzględniając potrzebę utworzenia odrębnych komórek organizacyjnych dla obsługi organów i Instytutu, o których mowa w ust. 2. Rozdział 4 Zasady gospodarki finansowej Rady

1. 2.

 

Art. 24. Rada samodzielnie gospodaruje mieniem oraz prowadzi samodzielną gospodarkę w ramach posiadanych środków, kierując się zasadą efektywnego ich wykorzystania. Na koszty administracyjno-biurowe działalności Rada można przeznaczyć nie więcej niż 5% posiadanych środków. 10

3.

Rada nie może wykonywać działalności gospodarczej. Art. 25.

1.

Przychodami Rady są: 1) wpływy z powszechnej opłaty audiowizualnej oraz odsetek za zwłokę w jej uiszczeniu lub wniesieniu; 2) wpływy z trójstronnych kontraktów samorządowych; 3) odsetki bankowe od środków zgromadzonych na rachunku Rady.

Art. 26. Przychody, o których mowa w art. 25 ust. 1, przeznacza się na: 1) finansowanie działalności jednostek mediów publicznych; 2) koszty działalności Rady, w szczególności koszty amortyzacji, koszty związane z utrzymaniem nieruchomości, koszty wynagrodzeń wraz z pochodnymi, diet i zwroty kosztów podróży; 3) koszty realizacji zadań przez Fundusz; 4) koszty działalności Komitetu oraz Instytutu Mediów Publicznych; 5) wydatki na zakup towarów i usług; 6) wydatki na inwestycje; 7) wydatki na działalność szkoleniową; 8) koszty innych zadań w zakresie określonym w ustawie; 9) inne koszty wynikające z odrębnych przepisów.

1. 2. 3. 4.

Art. 27. Dofinansowania jednostki mediów publicznych udziela się w formie dotacji. Jednostki mediów publicznych składają plany finansowe wraz z wnioskami o dofinansowanie w terminie określonym przez Radę. Rada, nie później niż w terminie 14 dni przed podjęciem uchwały o podziale środków między jednostki mediów publicznych, przedstawia Komitetowi oraz podaje do wiadomości publicznej projekt podziału środków wraz z uzasadnieniem. Wniosek o udzielenie dofinansowania w formie dotacji powinien zawierać w szczególności: 1) plan działalności, 2) określenie wysokości i formy wnioskowanego dofinansowania, 3) budżet przedsięwzięcia, ze wskazaniem źródeł finansowania, w tym wysokości i źródeł własnego wkładu finansowego oraz wysokości i źródeł wkładu finansowego pochodzącego ze środków publicznych, 4) termin realizacji przedsięwzięcia, 5) inne informacje i dokumenty niezbędne dla rozpatrzenia wniosku, określone przez Radę. Art. 28.

1.

 

Rada tworzy: 1) fundusz statutowy; 2) fundusz rezerwowy; 3) inne fundusze, jeżeli obowiązek ich utworzenia wynika z odrębnych przepisów. 11

2. 3.

4.

5.

6.

1. 2.

3. 4.

1.

2. 3.

4.

5. 6.

 

Fundusz statutowy odzwierciedla wartość mienia otrzymanego przez Radę w związku z jego utworzeniem. Fundusz statutowy zwiększa się o: 1) dotacje celowe na inwestycje służące realizacji zadań Rady; 2) wartość mienia otrzymanego nieodpłatnie na podstawie decyzji właściwych organów lub na podstawie odrębnych przepisów; 3) zysk netto, z uwzględnieniem ust. 5. Fundusz statutowy zmniejsza się o: 1) wartość mienia przekazanego nieodpłatnie na podstawie decyzji właściwych organów lub na podstawie odrębnych przepisów; 2) straty netto nieznajdujące pokrycia w funduszu rezerwowym. Fundusz rezerwowy tworzy się z zysku netto. Odpis na fundusz rezerwowy nie może być niższy niż 10% zysku netto. Rada może zaniechać odpisu, gdy stan funduszu rezerwowego przekroczy równowartość 2% kosztów działalności Rady w roku obrotowym. Fundusz rezerwowy przeznacza się na pokrycie straty netto. Art. 29. Podstawą gospodarki finansowej Rady jest roczny plan finansowy. Roczny plan finansowy obejmuje w szczególności: 1) przychody, w tym dotacje z wyodrębnieniem ich rodzajów; 2) koszty operacyjne, w tym wydatki na wynagrodzenia i składki naliczane od wynagrodzeń; 3) wydatki inwestycyjne; 4) środki przyznane jednostkom mediów publicznych; 5) stan środków obrotowych na początek i koniec roku obrotowego. Rokiem obrotowym Rady jest rok kalendarzowy. Rada prowadzi rachunkowość na zasadach określonych w przepisach o rachunkowości. Art. 30. Rada opracowuje projekt planu finansowego Rady i przedstawia go, w celu zaopiniowania Komitetowi, w terminie do dnia 15 czerwca roku poprzedzającego rok, którego dotyczy ten plan. Niewydanie przez Komitet opinii, o której mowa w ust. 1, w terminie do dnia 7 lipca uważa się za równoznaczne z wydaniem pozytywnej opinii. Przewodniczący Rady po rozpatrzeniu opinii, o której mowa w ust. 1, jeżeli została wydana, sporządza plan finansowy Rady i przekazuje go wraz z tą opinią w terminie do dnia 1 sierpnia roku poprzedzającego rok, którego dotyczy ten plan, Radzie oraz Komitetowi. Rada zatwierdza plan finansowy Rady w terminie do dnia 14 sierpnia roku poprzedzającego rok, którego dotyczy ten plan, z tym że plan finansowy Rady w części dotyczącej kosztów finansowania działalności Rady jest zatwierdzany przez Komitet. W przypadku niezatwierdzenia planu finansowego Rady, w terminie, o którym mowa w ust. 4, Rada działa na podstawie planu finansowego, o którym mowa w ust. 3. W przypadku zaistnienia sytuacji, których nie można było przewidzieć w chwili zatwierdzenia albo ustalenia planu finansowego, można dokonać jego zmiany. Przepisy ust. 1-4 stosuje się odpowiednio.

12

Art. 31. 1. Przewodniczący Rady sporządza roczne sprawozdanie z wykonania planu finansowego Rady, nie później niż w ciągu 6 miesięcy od zakończenia roku, którego dotyczy sprawozdanie. 2. Rada przyjmuje sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, w terminie 30 dni od dnia jego otrzymania oraz niezwłocznie przekazuje je Komitetowi. 3. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, podlega zatwierdzeniu przez Komitet w terminie 30 dni od dnia jego otrzymania. 4. Sprawozdanie publikuje się w Biuletynie Informacji Publicznej Rady. Art. 32. 1. Rada prowadzi rachunkowość na zasadach określonych w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694, z późn. zm.2)). 2. Sprawozdanie finansowe Rady, o którym mowa w art. 45 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, sporządza Przewodniczący Rady. 3. Sprawozdanie finansowe, o którym mowa w ust. 2, podlega badaniu przez biegłego rewidenta. Art. 33. 1. Rada przedstawia corocznie do dnia 30 czerwca Komitetowi sprawozdanie ze swojej działalności za rok poprzedni. 2. Komitet, w drodze uchwały, przyjmuje albo odrzuca sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1. Uchwała o przyjęciu sprawozdania może zawierać uwagi i zastrzeżenia. Rozdział 5 Instytut Mediów Publicznych Art. 34. Tworzy się Instytut Mediów Publicznych, zwany dalej „Instytutem”, jako organ opiniodawczo-doradczy: 1) Rady w sprawach analizy i oceny sposobu realizacji zadań programowych oraz efektów działania programowych jednostek mediów publicznych w zakresie wypełniania medialnej służby publicznej, 2) Funduszu Mediów Publicznych w sprawach zleconych w odniesieniu do oceny przedsięwzięć z zakresu produkcji audycji i treści realizujących medialną służbę publiczną dofinansowanych ze środków tego Funduszu. Art. 35. 1. Instytut wykonuje zadania z zakresu badania jakości, pożyteczności oraz oglądalności programów i audycji nadawanych przez jednostki mediów publicznych, a w szczególności:                                                              2)

 

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz.U. z 2003 r. Nr 60, poz. 535, Nr 124, poz. 1152, Nr 139, poz. 1324 i Nr 229, poz. 2276 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959, Nr 145, poz. 1535, Nr 146, poz. 1546 i Nr 213, poz. 2155.

13

1) bada zgodność udostępnionych publicznie audycji z zakładanymi celami programowymi oraz medialną służbą publiczną jednostek mediów publicznych; 2) dokonuje merytorycznych i warsztatowych analiz audycji o kluczowym znaczeniu dla realizacji zadań jednostek publicznej radiofonii i telewizji; 3) bada reakcje odbiorców na poszczególne audycje, cykle programowe oraz stopień realizacji założonych celów programowych; 4) bada inne sprawy związane z działalnością programową mediów publicznych; 5) przeprowadza co najmniej raz w roku badania oceniające poszczególne jednostki mediów publicznych wśród odbiorców; 6) przeprowadza co najmniej jeden raz w trakcie kadencji Rady kompleksowe badania mediów publicznych oraz kierunki ich rozwoju. 2. Wyniki badań przeprowadzonych przez Instytut są jawne. 3. Instytut działa na podstawie wieloletniego planu zadań określanego przez Radę po zasięgnięciu opinii Komitetu. Art. 36. 1. Instytutem kieruje Dyrektor Instytutu powoływany przez Radę spośród osób wyłonionych w drodze konkursu. 2. Dyrektorem Instytutu może zostać osoba, która spełnia wymagania określone w art. 4 ust. 1 oraz posiada stopień naukowy doktora, z zastrzeżeniem art. 4 ust. 3. Art. 37 1. Funkcji Dyrektora Instytutu nie można łączyć z wszelką działalnością zarobkową, z wyjątkiem pracy dydaktyczno-naukowej w charakterze nauczyciela akademickiego lub pracy twórczej. 2. Do wynagradzania Dyrektora Instytutu nie stosuje się przepisów ustawy z dnia 3 marca 2000 r. o wynagradzaniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi (Dz. U. Nr 26, poz. 306, z późn. zm.3). Art. 38 1. Konkurs na Dyrektora Instytutu przeprowadza się w trybie i na zasadach określonych w ustawie, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Powołana przez Radę komisja konkursowa, po przeprowadzeniu drugiego etapu konkursu, o którym mowa w art. 7 ust. 4, przedstawia Radzie nie mniej niż dwóch i nie więcej niż trzech kandydatów, uszeregowanych według poziomu spełniania przez nich wymagań określonych w ogłoszeniu o konkursie, spośród których Rada powołuje Dyrektora Instytutu. Art. 39. 1. Szczegółowy zakres działania Instytutu oraz jego organizację wewnętrzną określa statut nadany przez Radę. 2. Obsługę administracyjno-biurową Instytutu zapewnia Biuro Rady.                                                              3)

 

Zmiany tekstu wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz.U. z 2001 r. Nr 85, poz. 924 i Nr 154, poz. 1799, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 60, poz. 535 i Nr 180, poz. 1759 oraz z 2004 r. Nr 116, poz. 1207.

14

Dział V Fundusz Mediów Publicznych Rozdział 1 Zadania i organizacja Funduszu Art. 40. Fundusz Mediów Publicznych jest państwowa osobą prawną, której zadaniem jest wspieranie produkcji audycji i treści realizujących medialną służbę publiczną przez ich dofinansowanie. Art. 41. Organami Funduszu są: 1) Dyrektor Funduszu; 2) Rada Funduszu. Rozdział 2 Dyrektor Funduszu 1. 2.

1. 2.

1. 2.

 

Art. 42. Pracami Funduszu kieruje i reprezentuje go na zewnątrz Dyrektor Funduszu. Do zadań Dyrektora Funduszu należy w szczególności: 1) opracowywanie rocznego planu działalności oraz rocznego planu finansowego Funduszu, ze szczególnym uwzględnieniem określenia minimalnego udziału procentowego środków funduszu mediów publicznych przeznaczonych na produkcje realizowane poza województwem mazowieckim; 2) sporządzanie rocznego sprawozdania z działalności oraz rocznego sprawozdania finansowego Funduszu; 3) dofinansowywanie przedsięwzięć z zakresu produkcji audycji, treści realizujących medialną służbę publiczną, po zasięgnięciu opinii ekspertów wskazanych wspólnie przez Radę; 4) sprawowanie zarządu majątkiem Funduszu; 5) prowadzenie gospodarki finansowej Funduszu. Art. 43. Kadencja Dyrektora Funduszu trwa 5 lat. Funkcję Dyrektora Funduszu można pełnić nie więcej niż przez dwie kolejne pełne kadencje. Art. 44. Na stanowisko Dyrektora Funduszu Komitet powołuje osobę wyłonioną w drodze konkursu. Dyrektorem Funduszu może zostać osoba, która spełnia wymagania określone w art. 4 ust. 1 oraz posiada co najmniej trzyletni staż pracy na stanowiskach kierowniczych, z zastrzeżeniem art. 4 ust. 3.

15

1.

2.

1. 2.

3. 4.

Art. 45. Komitet, przed upływem kadencji Dyrektora Funduszu: 1) odwołuje Dyrektora Funduszu w przypadku określonym w art. 9 ust. 1 pkt 4 oraz w razie złożenia rezygnacji z zajmowanego stanowiska; 2) może odwołać Dyrektora Funduszu w przypadku: a) podejmowania działań oczywiście sprzecznych z obowiązującym prawem, b) choroby trwale uniemożliwiającej dalsze sprawowanie funkcji, c) niezatwierdzenia rocznego sprawozdania finansowego Funduszu, d) negatywnej opinii Rady lub Rady Funduszu w zakresie rocznego sprawozdania z działalności Funduszu oraz jego rocznego sprawozdania finansowego. Odwołanie Dyrektora Funduszu następuje po zasięgnięciu opinii Rady i Rady Funduszu, a w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. c i d, także na wniosek tych organów. Art. 46. Komitet powołuje i odwołuje nie więcej niż dwóch zastępców Dyrektora Funduszu. Dyrektor Funduszu i jego zastępcy są zatrudniani na podstawie powołania, z tym że do Dyrektora nie stosuje się przepisu art. 70 § 1 Kodeksu pracy. Do wynagradzania Dyrektora Funduszu i jego zastępców nie stosuje się przepisów ustawy z dnia 3 marca 2000 r. o wynagradzaniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi (Dz. U. Nr 26, poz. 306, z późn. zm.4). Do Dyrektora Funduszu i jego zastępcy stosuje się przepisy art. 4 ust. 4 i 5. Osoba pełniąca funkcję Dyrektora Funduszu, w okresie 3 lat od dnia zakończenia kadencji nie może być zatrudniona przez podmiot, który w okresie trwania kadencji tej osoby uzyskał dofinansowanie ze środków Funduszu, z wyłączeniem jednostek mediów publicznych, państwowych i samorządowych instytucji kultury oraz szkół wyższych. Rozdział 3 Rada Funduszu Oddział 1 Zadania Rady Funduszu

Art. 47. 1. Do zadań Rady Funduszu należy w szczególności: 1) wytyczanie kierunków działania Funduszu; 2) opiniowanie rocznego planu działalności Funduszu oraz rocznego planu finansowego Funduszu, w tym podziału środków między programy operacyjne; 3) opiniowanie rocznego sprawozdania z działalności Funduszu oraz rocznego sprawozdania finansowego Funduszu; 4) opiniowanie zmian statutu Funduszu; 5) opiniowanie warunków odstąpienia od umowy, o których mowa w art. 60 ust. 2.

                                                             4)

 

Zmiany tekstu wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz.U. z 2001 r. Nr 85, poz. 924 i Nr 154, poz. 1799, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 60, poz. 535 i Nr 180, poz. 1759 oraz z 2004 r. Nr 116, poz. 1207.

16

2. Rada Funduszu może przedstawiać Dyrektorowi Funduszu, Radzie, Komitetowi, Instytutowi oraz jednostkom mediów publicznych stanowiska, opinie lub wnioski we wszystkich sprawach dotyczących Funduszu i realizacji medialnej służby publicznej. Oddział 2 Skład Rady Funduszu Art. 48. 1. Rada Funduszu składa się z 11 członków powoływanych na okres 3 lat przez Komitet. 2. W skład Rady Funduszu Komitet powołuje: 1) po jednej osobie spośród co najmniej 3 kandydatów zgłoszonych przez: a) Konferencję Rektorów Akademickich Szkół Polskich, którzy posiadają doświadczenie w zakresie edukacji obywatelskiej, demokratycznej, kulturowej lub historycznej, b) Konferencję Rektorów Zawodowych Szkół Polskich, którzy posiadają doświadczenie w zakresie edukacji kulturalnej lub nauk humanistycznych i społecznych, c) regionalne stowarzyszenia twórcze lub oddziały regionalnych stowarzyszeń twórczych, d) Związek Gmin Wiejskich Rzeczypospolitej Polskiej, Unię Miasteczek Polskich, Związek Miast Polskich, Unię Metropolii Polskich oraz Konwent Marszałków Województw Rzeczypospolitej Polskiej którzy zajmują się kulturą, edukacją lub społeczeństwem obywatelskim, e) wspólnie przez stronę pracodawców w Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych i organizacje samorządu gospodarczego reprezentujące interesy wydawców prasy, f) ogólnopolskie organizacje pracodawców lub organizacje samorządu gospodarczego reprezentujące interesy nadawców niepublicznych oraz operatorów sieci kablowych i operatorów platform cyfrowych, g) ogólnopolskie stowarzyszenia oraz związki dziennikarzy lub zrzeszające dziennikarzy; 2) po dwie osoby spośród co najmniej 6 kandydatów zgłoszonych przez: a) organizacje pozarządowe i media obywatelskie, b) ogólnopolskie stowarzyszenia twórcze. 3. Sposób wskazywania kandydatów przez podmioty, o których mowa w ust. 2 pkt 2 lit. a, określa regulamin zatwierdzony przez członków Rady Działalności Pożytku Publicznego, o których mowa w art. 36 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, w porozumieniu z ogólnopolską reprezentacją organizacji pozarządowych. 1. 2. 3.

 

Art. 49. Funkcji członka Rady Funduszu nie można pełnić przez więcej niż trzy kadencje, jednakże nie więcej niż przez dwie kolejno po sobie następujące pełne kadencje. Komitet może odwołać członka Rady Funduszu przed upływem kadencji w przypadku określonym w art. 9 ust. 1 pkt 4 oraz w razie choroby uniemożliwiającej sprawowanie funkcji. W przypadku ustania członkostwa w Radzie Funduszu przed upływem kadencji, Komitet powołuje nowego członka Rady Funduszu na okres do końca tej kadencji spośród pozostałych kandydatów zgłoszonych przez uprawniony podmiot.

17

Oddział 3 Zasady i tryb działania Rady Funduszu 1.

2. 3. 4.

Art. 50. Pracami Rady Funduszu kieruje Przewodniczący Rady Funduszu wybierany przez Radę Funduszu spośród jej członków w głosowaniu tajnym. Wniosek o jego odwołanie głosowany jest łącznie z wnioskiem o powołanie wskazanego imiennie nowego Przewodniczącego Rady Funduszu w tym samym trybie. Rada Funduszu podejmuje uchwały zwykłą większością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby jej członków, chyba że ustawa stanowi inaczej. Uchwały Rady Funduszu podlegają publikacji w Biuletynie Informacji Publicznej. Szczegółową organizację i tryb pracy Rady Funduszu określa regulamin uchwalony przez Radę Funduszu i zatwierdzony przez Komitet. Rozdział 4 Nadzór nad działalnością Funduszu

1. 2. 3. 4. 5.

Art. 51. Nadzór nad działalnością Funduszu sprawuje Komitet. Komitet zatwierdza roczny plan działalności oraz roczny plan finansowy Funduszu. Komitet rozpatruje i zatwierdza roczne sprawozdanie z działalności oraz roczne sprawozdanie finansowe Funduszu. Komitet wskazuje biegłego rewidenta do badania rocznego sprawozdania finansowego Funduszu. Komitet nadaje Funduszowi statut, w którym określa w szczególności: 1) szczegółowy zakres działania Funduszu, 2) organizację wewnętrzną Funduszu, 3) szczegółowe zadania organów Funduszu oraz tryb ich działania – uwzględniając stworzenie właściwych warunków do prawidłowej realizacji zadań przez Fundusz oraz zapewnienie jego obsługi administracyjno-biurowej.

Rozdział 5 Zasady gospodarki finansowej Funduszu Art. 52. 1. Fundusz samodzielnie gospodaruje mieniem oraz prowadzi samodzielną gospodarkę w ramach posiadanych środków, kierując się zasadą efektywnego ich wykorzystania. 2. Na koszty administracyjno-biurowe swojej działalności Fundusz można przeznaczyć nie więcej niż 3% posiadanych środków. 3. Fundusz nie może wykonywać działalności gospodarczej.   Art. 53. 1. Podstawą gospodarki finansowej Funduszu jest roczny plan finansowy.  

18

2. Roczny plan finansowy obejmuje w szczególności: 1) przychody, w tym dotacje z wyodrębnieniem ich rodzajów; 2) koszty operacyjne, w tym wydatki na wynagrodzenia i składki naliczane od wynagrodzeń; 3) wydatki inwestycyjne; 4) stan środków obrotowych na początek i koniec roku obrotowego. 3. Rokiem obrotowym Funduszu jest rok kalendarzowy. 4. Fundusz prowadzi rachunkowość na zasadach określonych w przepisach o rachunkowości. 5. Roczne sprawozdanie finansowe Funduszu podlega badaniu przez biegłego rewidenta. Art. 54. 1. Przychodami Funduszu są: 1) 25% przychodów, o których mowa w art. 25 ust. 1 pkt 1, przekazanych przez Radę; 2) dotacje z budżetu państwa; 3) wpływy z kar, o których mowa w art. 53 i 54 ustawy o radiofonii i telewizji. 2. Fundusz publikuje w Biuletynie Informacji Publicznej listę wszystkich otrzymanych dotacji. Art. 55. W celu wspierania audycji i treści realizujących medialną służbę publiczną Fundusz udziela dofinansowania przedsięwzięć medialnych, a zwłaszcza audycji lub treści realizujących medialną służbę publiczną rozpowszechnianych za pomocą telewizji, radia, Internetu, prasy, mediów obywatelskich oraz nowych mediów, kierując się potrzebą: 1) wspierania edukacji, społeczeństwa obywatelskiego, tworzenia kultury i ochrony dziedzictwa kulturowego, społeczeństwa kreatywnego; 2) dokumentowania osiągnięć kultury; 3) zapewnienia dostępu obywateli do rzetelnej informacji i serwisów informacyjnych; 4) sprawowania medialnej kontroli organów władzy publicznej. 1.

2.

3.

 

Art. 56. Ze środków Funduszu na wytworzenie audycji i treści pierwotnie wytwarzanych w języku polskim udziela się producentom programów audio, audiowizualnych, autorom artykułów i tekstów dofinansowania w wysokości nie większej niż 50% budżetu produkcji audycji lub treści. W przypadku koprodukcji międzynarodowych dofinansowanie nie może przekroczyć 75% polskiego wkładu koprodukcyjnego i 50% całego budżetu produkcji. Producent lub autor ubiegający się o dofinansowanie audycji lub treści ze środków Funduszu przedstawia umowę lub list intencyjny podpisany przez wydawcę prasowego lub nadawcę tej audycji lub treści gwarantujące ich nadanie w programie niekodowanym lub w pakiecie podstawowym programów oferowanych przez operatorów sieci kablowych i operatorów platform cyfrowych, niekodowanym portalu internetowym lub nowych mediach. W przypadku audycji i treści przeznaczonych dla mediów obywatelskich dofinansowanie może zostać udzielone na pokrycie nie więcej niż 15% kosztów stałych.

19

4.

5. 6.

1. 2.

3. 4. 5.

1. 2. 3.

Producent lub autor ubiegający się o dofinansowanie audycji lub treści ze środków Funduszu wyraża zgodę na umieszczenie dofinansowanej audycji lub treści w powszechnie dostępnych zasobach Portalu Mediów Publicznych bez dodatkowego wynagrodzenia. Dopuszcza się dofinansowanie na cykl audycji lub treści, oraz finansowanie szkoleń i przedsięwzięć o charakterze ciągłym, których celem jest podnoszenie jakości mediów Fundusz promuje audycje i treści, których producenci lub autorzy w umowie o dofinansowanie zobowiązują się do zezwolenia w licencji, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631, z późn. zm.5)), na ich dowolne rozpowszechnianie oraz dowolne rozpowszechnianie ich opracowań i utworów zależnych. Art. 57. Dofinansowanie jest udzielane w drodze umowy cywilnoprawnej. Dofinansowania nie udziela się: 1) osobie fizycznej skazanej prawomocnym orzeczeniem za przestępstwo składania fałszywych zeznań, przekupstwa, przeciwko wiarygodności dokumentów, mieniu, obrotowi gospodarczemu, obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi, systemowi bankowemu, przestępstwo skarbowe albo inne związane z naruszeniem obowiązków wynikających z prawa autorskiego i praw pokrewnych oraz ustawy o radiofonii i telewizji, wykonywaniem działalności gospodarczej lub popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej; 2) osobie prawnej lub jednostce organizacyjnej niebędącej osobą prawną, w której osoba będąca członkiem jego organów zarządzających bądź wspólnikiem została skazana prawomocnym wyrokiem za przestępstwo, o którym mowa w pkt 1; 3) podmiotowi, który: a) posiada zaległości z tytułu należności publicznoprawnych lub b) pozostaje pod zarządem komisarycznym bądź znajduje się w toku likwidacji, postępowania upadłościowego, postępowania naprawczego, lub c) w okresie 3 lat przed złożeniem wniosku o udzielenie dofinansowania przedsięwzięcia naruszył w sposób istotny umowę zawartą z Funduszem. W umowie o dofinansowanie z Funduszu można zastrzec ograniczenia w lokowaniu produktów w dofinansowanych audycjach lub treściach. Podmioty zawierające umowy z Funduszem wyrażają pisemną zgodę na podanie do publicznej wiadomości danych wymaganych na podstawie niniejszej ustawy. Komitet, w drodze uchwały, określa szczegółowe warunki i tryb udzielania dofinansowania i ubiegania się o dofinansowanie, uwzględniając konieczność realizacji celów medialnej służby publicznej oraz efektywnego i skutecznego wykorzystania dofinansowania przedsięwzięcia oraz zapewnienia przejrzystości jego udzielania. Art. 58. Otrzymujący dofinansowanie jest obowiązany wykorzystać uzyskane środki zgodnie z celem, na jaki je uzyskał, i zgodnie z umową. Dotyczy to także odsetek bankowych od uzyskanych środków w ramach dofinansowania. Otrzymujący dofinansowanie z funduszu mediów publicznych jest obowiązany przekazać Funduszowi kopię cyfrową dofinansowanej audycji i treści. Umowa o dofinansowanie określa termin, po upływie którego audycja lub treść, na które udzielono dofinansowania, jest udostępniony przedszkolom, szkołom oraz

                                                             5)

 

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2006 r. Nr 94, poz. 658 i Nr 121, poz. 843, z 2007 r. Nr 99, poz. 662 i Nr 181, poz. 1293 oraz z 2009 r. Nr 157, poz. 1241.

20

4.

5.

6.

1.

2.

3. 1.

2.

szkołom wyższym do wykorzystania w celach edukacyjnych oraz do bezpłatnego użytku osobistego w powszechnie dostępnych zasobach Portalu Mediów Publicznych. Jeżeli udział środków niepublicznych w wytworzeniu audycji lub treści: 1) nie przekroczył 50% budżetu przedsięwzięcia, termin, o którym mowa w ust. 3, nie może być dłuższy niż 3 lata, 2) przekroczył 50% budżetu przedsięwzięcia, termin, o którym mowa w ust. 3, nie może być dłuższy niż 5 lat, 3) przekroczył 75% budżetu przedsięwzięcia, termin, o którym mowa w ust. 3, nie może być dłuższy niż 7 lat – od dnia pierwszego rozpowszechnienia tej audycji lub treści. W umowie o udzielenie dotacji jednostce mediów publicznych określa się: 1) zakres planowanych prac i termin ich realizacji, 2) wysokość udzielonej dotacji oraz termin i sposób płatności, 3) tryb kontroli wykonania umowy, 4) termin i sposób rozliczenia dotacji, 5) tryb i termin zwrotu dotacji w przypadku wykorzystania jej w niepełnej wysokości bądź wykorzystania niezgodnie z przeznaczeniem. Umowa, o której mowa w ust. 5, może zawierać dodatkowe elementy, które mogą okazać się przydatne dla zwiększenia efektywności udzielonego dofinansowania, jego rzetelnego wykorzystania oraz rozliczenia. Art. 59. Dyrektor Funduszu jest obowiązany do kontroli rozliczenia przychodów i kosztów dofinansowanego przedsięwzięcia. Kontroli podlega również przebieg i sposób realizacji przedsięwzięcia oraz prawidłowość wykorzystania otrzymanego dofinansowania. W ramach kontroli, o których mowa w ust. 1, osoby upoważnione przez Dyrektora Funduszu mogą badać dokumenty i inne nośniki informacji, które mają lub mogą mieć znaczenie dla oceny prawidłowości wykorzystania dofinansowania, oraz żądać udzielenia ustnie lub na piśmie informacji dotyczących wykonania przedsięwzięcia objętego dofinansowaniem. Szczegółowy tryb i sposób przeprowadzania kontroli określa umowa o dofinansowanie. Art. 60. Dyrektor Funduszu może odstąpić od umowy o udzielenie dofinansowania w przypadku wykorzystania dofinansowania przedsięwzięcia niezgodnie z przeznaczeniem, nieterminowego lub nienależytego wykonywania umowy, w tym w szczególności zmniejszenia zakresu przedsięwzięcia objętego dofinansowaniem stwierdzonego na podstawie wyników kontroli oraz oceny realizacji wniosków i zaleceń pokontrolnych. Odstępując od umowy, Dyrektor Funduszu określa kwotę wykorzystaną niezgodnie z przeznaczeniem wraz z ustawowymi odsetkami naliczanymi od dnia przekazania środków, termin jej zwrotu oraz nazwę i numer konta, na które powinna być dokonana wpłata. Dział VI Organizacja i zasady działania jednostek mediów publicznych Rozdział 1 Zadania jednostek mediów publicznych

 

21

Art. 61. Jednostki mediów publicznych wypełniając medialną służbę publiczną: 1) zaspokajają obywatelskie, edukacyjne i kulturalne potrzeby odbiorców; 2) realizują prawo dostępu obywateli do informacji publicznej; 3) sprawują medialną kontrolę działalności władz i instytucji publicznych oraz innych podmiotów korzystających ze środków publicznych; 4) wspierają inicjatywy społeczeństwa obywatelskiego; 5) przedstawiają zróżnicowaną pod względem treści i niezależną ofertę programową w sposób bezstronny i wyważony; 6) adresują swoją ofertę programową do całego społeczeństwa, określonych grup społecznych oraz indywidualnych odbiorców; 7) zapewniają wysoką jakość, innowacyjność oraz integralność przekazu; 8) dbają o niezależność, reprezentatywność oraz pluralizm treści programów; 9) zaspokajają inne potrzeby społeczeństwa obywatelskiego oraz odbiorców indywidualnych w demokratycznym państwie prawnym. 1.

2.

 

Art. 62. Zadaniami jednostek mediów publicznych w zakresie wypełniania medialnej służby publicznej są w szczególności: 1) wspieranie postaw obywatelskich i społeczeństwa obywatelskiego oraz uczestnictwa w pluralistycznej debacie społecznej i procesach demokratycznych; 2) dostarczanie rzetelnej i bezstronnej informacji, ukazującej różnorodność wydarzeń i zjawisk w kraju i za granicą; 3) promowanie edukacji i wiedzy, w szczególności edukacji obywatelskiej, demokratycznej, kulturalnej, patriotycznej i europejskiej; 4) ochrona dziedzictwa kulturowego, 5) stymulowanie kreatywności obywateli i wspieranie partycypacyjnego modelu uczestnictwa w kulturze; 6) prezentowanie Polski, jej regionów i wspólnot; 7) rozwijanie produkcji audiowizualnej w języku polskim; 8) wypełnianie innych zadań mediów publicznych w demokratycznym państwie prawa. Jednostki mediów publicznych realizują zadania określone w ust. 1 w szczególności przez: 1) tworzenie i rozpowszechnianie programów ogólnokrajowych, programów regionalnych oraz innych form przekazu medialnego i usług medialnych; 2) tworzenie i rozpowszechnianie programów wyspecjalizowanych, na których rozpowszechnianie uzyskano koncesję; 3) budowę i eksploatację nadawczych i przekaźnikowych stacji radiowych i telewizyjnych; 4) rozpowszechnianie przekazów tekstowych; 5) prowadzenie prac nad nowymi technikami tworzenia i rozpowszechniania usług medialnych i wykorzystywanie nowych technologii komunikacyjnych i usług; 6) prowadzenie działalności produkcyjnej, usługowej, edukacyjnej i handlowej związanej z twórczością audiowizualną, w tym eksportu i importu; 7) wspieranie twórczości artystycznej, literackiej, naukowej i medialnej oraz działalności oświatowej; 8) upowszechnianie wiedzy o języku polskim oraz propagowanie poprawności języka polskiego i kultury językowej z poszanowaniem języków regionalnych; 22

9) 10) 11) 12)

13) 14)

15) 16)

uwzględnianie potrzeb mniejszości, grup zagrożonych wykluczeniem społecznym oraz grup o potrzebach niekomercyjnych; uwzględnianie potrzeb społeczności posługującej się językiem regionalnym, w tym emitowanie programów informacyjnych w językach mniejszości narodowych i etnicznych oraz języku regionalnym; tworzenie i rozpowszechnianie programów, treści oraz innych usług medialnych, w tym programów rozrywkowych, prezentujących wysoki poziom artystyczny; tworzenie i rozpowszechnianie programów, treści oraz innych usług medialnych dla dzieci i młodzieży dostosowanych do ich potrzeb i etapów rozwoju, w tym filmów, seriali i programów rozrywkowych o wysokich walorach poznawczych i prezentujących wysoką jakość artystyczną; wspieranie organizacji imprez kulturalnych, edukacyjnych, naukowych i sportowych o zasięgu lokalnym, krajowym i międzynarodowym; wspieranie aktywizacji zawodowej i integracji społecznej ludzi niepełnosprawnych, oraz innych grup zagrożonych wykluczeniem społecznym, w szczególności poprzez likwidowanie barier odbioru programów dla osób z niepełnosprawnością narządu wzroku lub słuchu, w tym rozwijanie usług audiodeskrypcji; rozpowszechnianie, na zasadach określonych w przepisach odrębnych, audycji wyborczych; działanie na rzecz likwidacji barier i obniżenia kosztów dostępu do kultury. Rozdział 2 Programy jednostek mediów publicznych

Art. 63. Programy i inne usługi medialne jednostek mediów publicznych powinny zaspokajać potrzeby społeczeństwa obywatelskiego w demokratycznym państwie oraz: 1) charakteryzować się wysoką jakością oraz poziomem artystycznym i merytorycznym oraz najwyższymi standardami dziennikarstwa; 2) kierować się odpowiedzialnością za słowo oraz dbałością o wiarygodność, wielość opinii i światopoglądów oraz dobre imię publicznej radiofonii i telewizji; 3) sprzyjać swobodnemu kształtowaniu się poglądów obywateli oraz formowaniu się opinii publicznej i społeczeństwa obywatelskiego; 4) umożliwiać obywatelom i ich organizacjom uczestniczenie w życiu publicznym poprzez promowanie rozmów i debat społecznych w różnych środowiskach, prezentowanie zróżnicowanych poglądów i stanowisk oraz wykonywanie prawa do kontroli i krytyki medialnej; 5) służyć rozwojowi kultury, nauki i oświaty, ze szczególnym uwzględnieniem polskiego dorobku intelektualnego i artystycznego oraz ochrony dziedzictwa kulturowego; 6) respektować chrześcijański system wartości, za podstawę przyjmując uniwersalne zasady etyki; 7) dostarczać treści dla odbiorców za granicą w języku polskim i innych językach, w tym na użytek środowisk polonijnych oraz Polaków zamieszkałych za granicą, przedstawiającym Polskę innym krajom, a tych krajów – Polsce; 8) służyć kształtowaniu postaw prozdrowotnych; 9) służyć zwalczaniu patologii społecznych. Rozdział 3  

23

Organizacja jednostek mediów publicznych Art. 64. Jednostkami mediów publicznych są: 1) jednostki telewizji publicznej, 2) jednostki radiofonii publicznej 3) Portal Mediów Publicznych oraz jego oddziały 4) Inne jednostki mediów publicznych tworzone przez radę w trybie art. 65 ust.2 1.

2.

1. 2.

3.

4. 5. 1. 2.

Art. 65. Jednostki mediów publicznych tworzą i rozpowszechniają odpowiednio ogólnokrajowe lub regionalne programy telewizyjne lub radiowe, programy dla odbiorców za granicą oraz programy wyspecjalizowane, na które uzyskały koncesję, w tym w szczególności programy informacyjnego i poświęcone kulturze. Jednostki mediów publicznych tworzy, łączy lub likwiduje Rada za zgodą Komitetu, kierując się interesem publicznym, w tym zaspokajaniem potrzeb regionalnych, a także zmianami technologicznymi w mediach, przy uwzględnieniu obowiązku istnienia jednostki mediów publicznych w każdym z województw. Art. 66. Jednostki mediów publicznych są państwowymi osobami prawnymi, działającymi na podstawie przepisów ustawy i postanowień opartego na niej statutu. Rada nadaje jednostce mediów publicznych statut, w którym określa: 1) siedzibę jednostki mediów publicznych; 2) szczegółowe zasady i tryb działania; 3) organizację wewnętrzną; 4) szczegółowe zadania dyrektora. Rada może postanowić, że obsługę administracyjną-biurową dwu lub więcej jednostek mediów publicznych posiadających siedzibę w tej samej miejscowości zapewniać będą właściwe komórki organizacyjne tylko jednej z tych jednostek; w takim przypadku w statucie tej jednostki określa się także szczegółowe zasady i tryb realizacji przez nie zadań na rzecz innych jednostek. Statut podlega opublikowaniu z Biuletynie Informacji Publicznej. Jednostki mediów publicznych mogą wykonywać działalność gospodarczą w zakresie określonym w statucie. Art. 67. Ogólnopolska jednostka telewizji publicznej może posiadać oddziały, które mają swoje siedziby w miastach wojewódzkich. Jednostka, o której mowa w ust. 1, może także nadawać programy regionalne. Rozdział 4 Dyrektorzy jednostek mediów publicznych

1. 2.

 

Art. 68. Jednostką mediów publicznych kieruje i reprezentuje ją na zewnątrz Dyrektor tej jednostki, zwany dalej „Dyrektorem”. Do zadań Dyrektora należy w szczególności: 1) bieżące zarządzanie działalnością jednostki i planowanie jej rozwoju; 2) podejmowanie decyzji programowych, finansowych i inwestycyjnych; 24

3) 4) 5) 6) 1. 2. 3.

1.

2.

1. 2.

3. 4.

dążenie do zgodności działania kierowanej jednostki z zadaniami medialnej służby publicznej; budowa prestiżu społecznego mediów publicznych; współpraca z organizacjami społecznymi, pozarządowymi, edukacyjnymi i twórczymi, a w regionach także z organizacjami, których celem działania jest rozwój regionu; ustalanie zasad wynagrodzeń w jednostce.

Art. 69. Na stanowisko Dyrektora Rada powołuje osobę wyłonioną w drodze konkursu. Dyrektorem jednostki mediów publicznych może zostać osoba, która spełnia wymagania określone w art. 4 ust. 1 oraz posiada co najmniej trzyletni staż pracy na stanowiskach kierowniczych, z zastrzeżeniem art. 4 ust. 3. Kadencja Dyrektora trwa 4 lata. Funkcję Dyrektora można pełnić nie więcej niż przez dwie kolejne kadencje. Art. 70. Rada, przed upływem kadencji Dyrektora: 1) odwołuje Dyrektora w przypadku określonym w art. 9 ust. 1 pkt 3 i 4 oraz w razie złożenia rezygnacji z zajmowanego stanowiska; 2) może odwołać Dyrektora w przypadku: a) podejmowania działań oczywiście sprzecznych z obowiązującym prawem, b) choroby trwale uniemożliwiającej dalsze sprawowanie funkcji, c) niezatwierdzenia rocznego sprawozdania finansowego jednostki mediów publicznych, d) wydania przez Instytut drugiej w czasie trwania kadencji Dyrektora negatywnej opinii o całorocznej działalności jednostki mediów publicznych. Rada podejmuje uchwałę o odwołaniu Dyrektora, w przypadkach o którym mowa w ust. 1 pkt 2, większością 2/3 głosów ustawowego składu Rady. Art. 71. Rada powołuje i odwołuje zastępcę Dyrektora. Liczbę zastępców Dyrektora określa statut jednostki mediów publicznych. Dyrektor i jego zastępca są zatrudniani na podstawie powołania, z tym że do Dyrektora nie stosuje się przepisu art. 70 § 1 Kodeksu pracy. Do wynagradzania Dyrektora i jego zastępcy nie stosuje się przepisów ustawy z dnia 3 marca 2000 r. o wynagradzaniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi. Funkcji Dyrektora oraz zastępcy Dyrektora nie można łączyć z działalnością zarobkową, z wyjątkiem pracy dydaktyczno-naukowej w charakterze nauczyciela akademickiego lub pracy twórczej. Do Dyrektora i zastępcy Dyrektora stosuje się odpowiednio przepisy art. 4 ust. 4 i 5. Rozdział 5 Jednostki telewizji i radiofonii publicznej

Art. 72. Jednostki telewizji publicznej tworzą i rozpowszechniają ogólnokrajowe programy TVP1, TVP2, TVP3 i regionalne programy telewizyjne, programy dla odbiorców za granicą oraz programy wyspecjalizowane, w tym w szczególności programy informacyjne i programy poświęcone kulturze.  

25

1. 2. 3. 4. 5. 6. 1.

2. 3.

1.

2.

Art. 73. Program TVP3 jest ogólnokrajowym programem, w którym co najmniej 4 godziny programu stanowią regionalne programy telewizyjne. Program TVP3 nie nadaje reklam ogólnokrajowych. Program wspólny TVP3 realizuje w szczególności potrzeby edukacyjne, kulturowe oraz dzieci i młodzieży. Regionalne programy telewizyjne realizują w szczególności zadania informacyjne i publicystyczne dla widzów z danego regionu. Rada określa procentowy udział środków finansowych przeznaczanych z budżetu programu TVP 3 na audycje wytwarzane poza województwem mazowieckim. Siedziba programu TVP3 jest usytuowana poza województwem mazowieckim. Art. 74. Jednostki publicznej radiofonii: 1) o zasięgu ogólnokrajowym tworzą i rozpowszechniają ogólnokrajowe programy radiowe I, II, III i IV oraz programy dla odbiorców za granicą i programy wyspecjalizowane; 2) o zasięgu regionalnym tworzą i rozpowszechniają regionalne programy radiowe oraz programy wyspecjalizowane. Jednostki regionalne publicznej radiofonii mają swoje siedziby w miastach wojewódzkich oraz w Koszalinie. Program II realizuje w szczególności potrzeby kulturowe, a Program IV realizuje w szczególności potrzeby młodzieży. Art. 75. Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej, w porozumieniu z Przewodniczącym Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, dokonuje, w drodze decyzji, rezerwacji częstotliwości niezbędnych do wykonywania ustawowych zadań przez jednostki publicznej radiofonii i telewizji oraz określa warunki wykorzystania tych częstotliwości. Do dokonywania, wprowadzania zmian lub cofania rezerwacji częstotliwości stosuje się przepisy art. 114 i 115 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 171, poz. 1800, z późn. zm.6)). Do rezerwacji częstotliwości przeznaczonych do rozpowszechniania lub rozprowadzania programów w sposób cyfrowy, drogą rozsiewczą naziemną lub rozsiewczą satelitarną, stosuje się art. 115 ust. 3 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne. Rozdział 6 Portal Mediów Publicznych

1. 2.

Art. 76. W celu udostępniania audycji i treści wytworzonych przy udziale środków publicznych oraz audycji archiwalnych jednostek mediów publicznych tworzy się Portal Mediów Publicznych, zwany dalej „Portalem”. Portal może posiadać oddziały regionalne.

                                                             6)

 

Zmiany tekstu wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 273, poz. 2703, 2005 r. Nr 163, poz. 1362, Nr 267, poz. 2258, 2006 r. Nr 12, poz. 66, Nr 104, poz. 708 i poz. 711, Nr 170, poz. 1217, Nr 220, poz. 1600, Nr 235, poz. 1700, Nr 249, poz. 1834, 2007 r. Nr 23, poz. 137, Nr 50, poz. 331, Nr 82, poz. 556, 2008 r. Nr 17, poz. 101, Nr 227, poz. 1505 oraz z 2009 r. Nr 11, poz. 59, Nr 18, poz. 97, Nr 85, poz. 716.

26

3.

1. 2. 3.

1. 2.

3. 4.

5. 6.

Wszelkie programy, treści i usługi medialne wytworzone przy udziale środków publicznych oraz zasoby archiwalne jednostek mediów publicznych są, za pośrednictwem Portalu, powszechnie i nieodpłatnie dostępne dla wszystkich do dozwolonego użytku osobistego. Art. 77. Dla celów udostępniania zasobów archiwalnych w strukturze Portalu tworzy się Archiwum Mediów Publicznych. Archiwum Mediów Publicznych kieruje Dyrektor powoływany i odwoływany przez Dyrektora Portalu. Do Dyrektora Archiwum stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące dyrektorów jednostek mediów publicznych. Art. 78. Portal tworzy strony internetowe i wyodrębnione zasoby niezbędne dla realizacji zadań kulturowych, edukacyjnych, informacyjnych i społeczeństwa obywatelskiego. W szczególności Portal tworzy wyodrębnione zasoby: 1) poszczególnych jednostek mediów publicznych; 2) adresowane do dzieci i młodzieży; 3) ułatwiające uczestnictwo w kulturze; 4) ułatwiające dostęp do dziedzictwa narodowego i kulturowego; 5) ułatwiające samokształcenie i edukację społeczną; 6) upowszechniające treści wytwarzane przez media obywatelskie; 7) realizujące priorytet informacyjny; 8) ułatwiające aktywność obywatelską i społeczną. W wyodrębnionych zasobach określonych w ust. 2 oznacza się treści, o których mowa w art. 56 ust. 6. Do zadań Portalu należą także: 1) archiwizacja, digitalizacja, remastering i renowacja zasobów archiwalnych; 2) dostosowanie audycji i treści do formatu pozwalającego na ich upowszechnienie przez Internet i nowe media oraz utrzymywania niezbędnej dl tego celu bazy technicznej; 3) wytwarzanie własnych audycji i treści. Portal w celu realizacji swoich zadań współdziała z instytucjami, których przedmiotem działania jest digitalizacja twórczości audiowizualnej oraz innych dzieł kultury o wysokim poziomie artystycznym. Rada określa zakres i sposób realizowania przez Archiwum Mediów Publicznych Portalu zadań w zakresie udostępniania zasobów archiwalnych oraz zadań, o których mowa w ust. 4. Rozdział 7 Obowiązki programowe jednostek mediów publicznych

1. 2.

 

Art. 79. Rada ustala sposób realizacji medialnej służby publicznej przez jednostki mediów publicznych określając ramowe obowiązki programowe mediów publicznych. Rada, w ramach sprawowanego nadzoru nad działalnością jednostek mediów publicznych, może uchwalać ogólne wytyczne dla tych jednostek w zakresie realizacji medialnej służby publicznej, dotyczące w szczególności:

27

1)

systemów zachęt dla audycji i treści o szczególnej wartości artystycznej i ponadprzeciętnej jakości profesjonalnej rozpowszechnianych przez media publiczne; 2) reklamy i lokowania produktów w programach jednostek mediów publicznych i w zasobach Portalu; 3) kryteriów kwalifikacji do produkcji audycji i treści w mediach publicznych; 4) jawności i przejrzystości wydatkowania środków publicznych w jednostkach mediach publicznych. 3. Rada może zlecić jednostkom mediów publicznych wykonanie dodatkowych usług medialnych w tym min. z zakresu wyjaśniania polityki państwa oraz działalności organów władzy publicznej po zapewnieniu środków finansowych na ich realizację. Art. 80. Rada, po zasięgnięciu opinii dyrektora jednostki mediów publicznych, określa: 1) procentowy udział w programach jednostek publicznej radiofonii i telewizji audycji, w tym utworów słowno-muzycznych, wytworzonych pierwotnie w języku polskim, z tym że udział ten nie może być mniejszy niż 40% czasu nadawania programu w ciągu każdego miesiąca, a udział audycji europejskich nie może być mniejszy niż 60% czasu nadawania programu w ciągu miesiąca; odstępstwa od tej reguły w poszczególnych pasmach nadawania, a w szczególności w porze największej oglądalności i pasmach je poprzedzających oraz w pasmach największej słuchalności, liczonych co trzy miesiące, nie mogą być większe niż 15%; 2) planowany procentowy udział produkcji niezależnych w czasie nadawania programu telewizyjnego, nie mniejszy niż 15%, w tym minimalny procentowy udział czasu nadawania audycji wytworzonych poza województwem mazowieckim, nie mniejszy niż 5%; 3) planowy procentowy udział produkcji z różnych regionów Polski w rocznym czasie antenowym; 4) planowany procentowy czas nadawania audycji edukacyjnych; 5) planowany procentowy udział produkcji niezależnych w programie radiowym oraz plan stopniowego powiększania tego udziału; 6) minimalny procentowy czas nadawania audycji powstających przy współudziale organizacji społecznych i pozarządowych nie mniejszy niż 5% czasu emisji; 7) minimalny procentowy udział katalogu audycji europejskich, wytworzonych pierwotnie w języku polskim oraz niezależnych, a także sposób ich prezentacji i promocji w powszechnie dostępnych zasobach Portalu, z tym że udziały katalogów nie mogą odbiegać od udziałów procentowych obowiązujących w jednostkach publicznej radiofonii i telewizji. 1.

 

Art. 81. Dla telewizji publicznej Rada określa: 1) maksymalną liczbę nowych formatów telewizyjnych zakupywanych za granicą w okresach pięcioletnich i z rozbiciem na poszczególne programy, w tym programy wyspecjalizowane; 2) minimalny procentowy udział środków finansowych przeznaczanych na: a) serwisy informacyjne, b) wytworzenie audycji przeznaczonych dla dzieci i młodzieży, nie mniejszy niż 6,5% budżetu publicznej telewizji,

28

c)

2.

wytworzenie audycji edukacyjnych, w tym edukacji kulturalnej i obywatelskiej, nie mniejszy niż 5% budżetu publicznej telewizji, d) wytworzenie audycji powstających przy współudziale organizacji społecznych i pozarządowych nie mniejszy niż 5% budżetu publicznej telewizji, e) wytworzenie audycji o trwałej wartości kulturowej tworzących bibliotekę programową jednostki publicznej telewizji w wysokości nie mniejszej niż 7,5% budżetu publicznej telewizji, w tym: - kinową produkcję filmową, nie mniejszy niż 3% budżetu publicznej telewizji, w tym co najmniej 1% budżetu publicznej telewizji na koprodukcje filmowe; do powyższego minimum nie wlicza się opłat na rzecz Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej, - produkcję filmów dokumentalnych, nie mniejszy niż 1% budżetu publicznej telewizji, - teatr telewizji, nie mniejszy niż 1,5% budżetu publicznej telewizji, - programy współtworzące kulturę wysoką w dziedzinie muzyki, literatury i sztuk wizualnych, nie mniejszy niż 2% budżetu publicznej telewizji, f) promocję kultury polskiej i dziedzictwa narodowego w wysokości nie mniejszej niż 2% budżetu publicznej telewizji. Audycje realizujące medialną służbę publiczną mogą być zaliczane do kategorii określonych w ust. 1 łącznie albo osobno.

Art. 82. Rada określa minimalny udział w programie telewizyjnym audycji z ułatwieniami odbioru dla osób z niepełnosprawnością narządu wzroku lub słuchu: 1) z tłumaczeniem na język migowy; 2) z napisami; 3) z audiodeskrypcją. 1.

 

Art. 83. Dla radia publicznego Rada określa minimalny procentowy udział środków finansowych przeznaczanych na: 1) wytworzenie audycji przeznaczonych dla dzieci i młodzieży, nie mniejszy niż 6,5% budżetu radia publicznego; 2) wytworzenie audycji edukacyjnych, w tym edukacji kulturalnej i obywatelskiej, nie mniejszy niż 5% budżetu radia publicznego; 3) wytworzenie audycji powstających przy współudziale organizacji społecznych i pozarządowych, nie mniejszy niż 5% budżetu radia publicznego; 4) wytworzenie audycji o trwałej wartości kulturowej tworzących bibliotekę programową jednostki radia publicznego w wysokości nie mniejszej niż 5% budżetu radia publicznego, w tym: a) teatr radiowy, w wysokości nie mniejszej niż 1,5% budżetu radia publicznego, b) zamówienia i nagrania muzyki polskiej, w wysokości nie mniejszej niż 2% budżetu radia publicznego, c) literackie zamówienia programowe w wysokości nie mniejszej niż 1,5% budżetu radia publicznego, d) promocję kultury polskiej i dziedzictwa narodowego w wysokości nie mniejszej niż 2% budżetu radia publicznego.

29

2.

1. 2.

1. 2. 3. 4. 1. 2. 3.

1. 2.

3.

1. 2.

1.  

Audycje realizujące medialną służbę publiczną mogą być zaliczane do kategorii określonych w ust. 1 łącznie albo osobno. Art. 84. Rada na wniosek dyrektora jednostki mediów publicznych, a w razie niezłożenia wniosku z własnej inicjatywy, ustala kryteria kwalifikacji programów do produkcji. Kryteria, o których mowa w ust. 1, uwzględniają: 1) pożyteczność; 2) jakość programu; 3) satysfakcję widzów, w tym oczekiwaną oglądalność. Art. 85. Rada może określić dopuszczalny czas nadawania reklam w programach nadawców publicznych niższy niż określony w przepisach art. 16 ustawy o radiofonii i telewizji. Rada określa maksymalny czas nadawania reklam w godzinie programu, w pasmach nadawania i w okresach dziennych. Rada może wyznaczyć dni bez reklamy w programach nadawców publicznych. Rada może zakazać nadawania reklamy pomiędzy niektórymi rodzajami audycji. Art. 86. Rada może zakazać lokowania produktów w niektórych audycjach produkowanych z udziałem środków publicznych. Rada zakazuje lokowania produktów w audycjach produkowanych ze środków publicznych i adresowanych do dzieci. Rada określa sposób informowania w napisach końcowych o lokowaniu produktu w audycjach programów jednostek mediów publicznych. Art. 87. Udział reklamy społecznej i reklamy kulturowej wynosi co najmniej 2 minuty na każde 6 minut reklamy komercyjnej. W każdych 2 godzinach programu reklama społeczna i reklama kulturowa zajmują co najmniej po 1 minucie, chyba że jej nadanie wymagałoby przerwania nadawania audycji. Jeśli blok reklamowy jest krótszy niż 3 minuty, reklama społeczna lub reklama kulturowa zajmuje co najmniej 30 sekund tego bloku. Rada ustala zasady udziału: 1) reklamy społecznej, po zasięgnięciu opinii ogólnopolskiej reprezentacji organizacji pozarządowych, 2) reklamy kulturowej, po zasięgnięciu opinii ogólnopolskich organizacji twórczych, – w czasie nadawania reklam w programach nadawców publicznych. Art. 88. Rada określi sposób umieszczania reklamy społecznej i reklamy kulturowej na stronach internetowych Portalu, biorąc pod uwagę zasady udziału reklamy społecznej i reklamy kulturowej w programach nadawców publicznych. Reklama na stronach internetowych Portalu musi umożliwiać odbiorcy łatwe i ostateczne wyłączenie komunikatu reklamowego. Art. 89. Za nadawanie reklamy społecznej i reklamy kulturowej nie pobiera się opłat. 30

2.

Nadawanie reklam społecznych i reklam kulturowych jest zwolnione z podatku od towarów i usług.

Art. 90. W kontraktach zawieranych przez jednostki mediów publicznych twórcy, artyści i producenci wyrażają zgodę na udostępnienie swych wkładów w utwory w powszechnie dostępnych zasobach Portalu do dozwolonego użytku osobistego bez dodatkowego wynagrodzenia za to pole eksploatacji. Rozdział 8 Trójstronne kontrakty samorządowe 1. 2.

3.

4. 5.

6.

Art. 91. Rada, na wniosek dyrektora jednostki mediów publicznych i organu samorządu terytorialnego, zawiera trójstronny kontrakt samorządowy. Trójstronny kontrakt samorządowy określa zadania jednostki mediów publicznych na rzecz danego regionu i zakres finansowania tego działania przez właściwą jednostkę samorządu terytorialnego. Kontrakt nie może określać sposobu prezentowania treści oraz wpływać na zawartość serwisów informacyjnych i audycji publicystycznych. Jednostki samorządu terytorialnego wpłacają na konto Rady środki finansowe przewidziane trójstronnym kontraktem samorządowym w terminach określonych w kontrakcie, a Rada przekazuje je bezzwłocznie i w całości na konto właściwej jednostki mediów publicznych. Właściwa jednostka samorządu terytorialnego oraz dyrektor jednostki mediów publicznych mają prawo zaskarżyć wykonywanie trójstronnego kontraktu samorządowego do Rady. Zaskarżenie wykonywania trójstronnego kontraktu samorządowego przez jednostkę samorządu terytorialnego nie zwalnia jej z terminowych wpłat środków finansowych przewidzianych tym kontraktem do końca jego trwania, chyba że Rada uzna zasadność skargi. Rada określi szczegółowy tryb zawierania trójstronnych kontraktów samorządowych, kierując się potrzebą zapewnienia sprawnej współpracy między stronami zawierającymi te kontrakty. Rozdział 9 Obowiązki wobec organów państwa i innych podmiotów

1.

2. 3.

 

Art. 92. Organy państwowe nie mogą w żadnej formie ingerować w działalność jednostek mediów publicznych. Decyzje dotyczące działalności jednostek mediów publicznych mogą być przez właściwe organy podejmowane tylko na podstawie i w granicach określonych przepisami ustawy. Jednostki publicznej radiofonii i telewizji umożliwiają konstytucyjnym organom państwa bezpośrednią prezentację oraz wyjaśnianie polityki państwa oraz działalności tych organów. Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji, po zasięgnięciu opinii Rady, określi, w drodze rozporządzenia, tryb postępowania w sprawach, o których mowa w ust. 2, biorąc pod uwagę potrzebę realizacji prawa obywateli do informacji o działalności organów władzy publicznej.

31

1. 2. 3.

1.

2.

1.

2. 3.

1. 2. 3. 4.

Art. 93. Jednostki publicznej radiofonii i telewizji stwarzają partiom politycznym możliwość przedstawienia ich stanowiska w węzłowych sprawach publicznych. Uprawnienia przewidziane w ust. 1 stosuje się odpowiednio do ogólnokrajowych organizacji związków zawodowych, związków pracodawców i ogólnopolskich federacji organizacji pozarządowych. Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji, po zasięgnięciu opinii Rady, określi, w drodze rozporządzenia, tryb postępowania w sprawach, o których mowa w ust. 1 i 2, biorąc pod uwagę potrzebę realizacji prawa do informacji oraz zasadę równego dostępu do mediów publicznych. Art. 94. Jednostki publicznej radiofonii i telewizji stwarzają organizacjom pożytku publicznego, o których mowa w ustawie z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, możliwość nieodpłatnego informowania o prowadzonej przez te organizacje działalności nieodpłatnej. Przepis ust. 1 nie wyklucza prawa nadawcy do informowania o działalności organizacji pozarządowych w szerszym zakresie. Art. 95. Podmiotom uczestniczącym w wyborach do Sejmu, Senatu, organów jednostek samorządu terytorialnego oraz Parlamentu Europejskiego zapewnia się możliwość rozpowszechniania audycji wyborczych w programach publicznej radiofonii i telewizji na zasadach określonych odrębnymi przepisami. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do wyborów na urząd Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. Podmiotom uprawnionym do udziału w kampanii referendalnej w programach radiowych i telewizyjnych w rozumieniu art. 48 ust. 1 ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o referendum ogólnokrajowym (Dz. U. Nr 57, poz. 507 i Nr 85, poz. 782, z 2007 r. Nr 112, poz. 766 oraz z 2009 r. Nr 68, poz. 573 i Nr 202, poz. 1547) zapewnia się możliwość rozpowszechniania audycji referendalnych w programach publicznej radiofonii i telewizji na zasadach określonych odrębnymi przepisami. Art. 96. Jednostki mediów publicznych mogą tworzyć i rozpowszechniać programy oraz inne usługi medialne dla odbiorców za granicą w języku polskim i w innych językach. Jednostki mediów publicznych są obowiązane tworzyć i rozpowszechniać audycje oświatowe oraz inne usługi medialne dla szkół i innych placówek oświatowowychowawczych. Audycje i usługi medialne, o których mowa w ust. 2, powinny odpowiadać wymogom zawartym w szkolnych programach nauczania. Zakres i sposób prowadzenia działalności przewidzianej w ust. 1 i 2 są określane w formie porozumień zawieranych między jednostkami mediów publicznych a ministrem właściwym do spraw zagranicznych lub ministrem właściwym do spraw edukacji narodowej, przewidujących pokrycie kosztów tworzenia i rozpowszechniania tych programów, audycji i innych usług medialnych z budżetu państwa.

Art. 97. Rada określi sposób i tryb udostępniania dla celów edukacyjnych audycji i treści wytwarzanych przez jednostki mediów publicznych.  

32

Dział VII Zasady finansowania jednostek mediów publicznych Rozdział 1 Przychody i fundusze jednostek mediów publicznych 1. 2.

Art. 98. Jednostka mediów publicznych prowadzi rachunkowość na zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości. Rokiem obrotowym jednostki mediów publicznych jest rok kalendarzowy.

Art. 99. Przychodami jednostek mediów publicznych są: 1) środki przekazywane przez Radę; 2) dotacje i subwencje na działalność jednostki; 3) wpływy pochodzące z prowadzonej działalności, a w szczególności z: a) obrotu prawami do audycji i treści, b) reklam, audycji sponsorowanych oraz lokowania produktów, c) innych źródeł. 1.

2. 3.

4.

5.

6.

Art. 100. Jednostka mediów publicznych tworzy: 1) fundusz statutowy; 2) fundusz rezerwowy; 3) inne fundusze, jeżeli obowiązek ich utworzenia wynika z odrębnych przepisów. Fundusz statutowy odzwierciedla wartość mienia otrzymanego przez jednostkę mediów publicznych w momencie utworzenia. Fundusz statutowy zwiększa się o: 1) dotacje na inwestycje służące realizacji zadań jednostki; 2) wartość mienia otrzymanego nieodpłatnie na podstawie decyzji właściwych organów lub na podstawie odrębnych przepisów; 3) zysk netto, z uwzględnieniem ust. 5. Fundusz statutowy zmniejsza się o: 1) wartość mienia przekazanego nieodpłatnie na podstawie decyzji właściwych organów lub na podstawie odrębnych przepisów; 2) straty netto nieznajdujące pokrycia w funduszu rezerwowym. Fundusz rezerwowy tworzy się z zysku netto. Odpis na fundusz rezerwowy nie może być niższy niż 10% zysku netto. Jednostka mediów publicznych może zaniechać odpisu, gdy stan funduszu rezerwowego przekroczy równowartość 2% kosztów działalności jednostki w roku obrotowym. Fundusz rezerwowy przeznacza się na pokrycie straty netto. Rozdział 2 Plany i sprawozdania finansowe

 

33

1. 2. 3.

1.

2. 3.

1.

2. 3. 4.

1.

2. 3.

 

Art. 101. Dyrektorzy jednostek mediów publicznych opracowują projekt planu finansowego jednostki i przedstawiają go Radzie w terminie do dnia 15 czerwca roku poprzedzającego rok, którego dotyczy ten plan. Rada zatwierdza plan finansowy jednostki w terminie do dnia 14 sierpnia roku poprzedzającego rok, którego dotyczy ten plan. W przypadku zaistnienia sytuacji, których nie można było przewidzieć w chwili zatwierdzenia albo ustalenia planu finansowego, Rada, na wniosek dyrektora jednostki, może dokonać jego zmiany. Art. 102. Dyrektorzy jednostek mediów publicznych sporządzają roczne sprawozdanie z wykonania planu finansowego jednostki, nie później niż w ciągu 3 miesięcy od zakończenia roku, którego dotyczy sprawozdanie. W tym samym terminie Dyrektorzy przekazują Radzie roczne sprawozdania z działalności jednostki, w tym z działalności programowej i wytwarzania audycji i treści. Sprawozdania, o których mowa w ust. 1, podlegają zatwierdzeniu przez Radę. Rada określa sposób sporządzenia rocznego sprawozdania z działalności jednostek mediów publicznych oraz jego upublicznienia. Art. 103. Dyrektorzy jednostek mediów publicznych przygotowują i składają Radzie oraz publicznie udostępniają, do dnia 15 marca za poprzedni rok kalendarzowy, sprawozdania z wykorzystania środków publicznych, w tym wpływów z powszechnej opłaty audiowizualnej oraz odsetek za zwłokę w jej uiszczaniu lub wniesieniu, na realizację medialnej służby publicznej, ze wskazaniem środków przeznaczonych na wykonanie poszczególnych zadań, o których mowa w art. 61 i 62. Sposób sporządzania sprawozdań, o których mowa w ust. 1, oraz tryb ich publicznego udostępniania ustala Rada. Rada wskazuje biegłego rewidenta do badania rocznego sprawozdania finansowego jednostki mediów publicznych. Rada zatwierdza roczny plan działalności oraz roczne sprawozdanie z działalności jednostki mediów publicznych oraz roczny plan finansowy i roczne sprawozdanie finansowe jednostki mediów publicznych, po jego zbadaniu przez biegłego rewidenta. Art. 104. Jednostki mediów publicznych są obowiązane do określenia w dokumentacji, o której mowa w art. 10 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, zasad rachunkowości, w tym zakładowego planu kont, w sposób zapewniający ujęcie w księgach rachunkowych przychodów i związanych z nimi kosztów odrębnie w odniesieniu do działalności, o której mowa w art. 61 i 62, oraz pozostałej działalności, a także metod przypisywania kosztów i przychodów do poszczególnych rodzajów prowadzonej działalności. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, nie narusza obowiązków w zakresie rachunkowości i sprawozdawczości wynikających z odrębnych przepisów. Rada określi sposób prowadzenia dokumentacji, o której mowa w ust. 1, biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia przestrzegania zasad jawności i przejrzystości wykorzystania środków przeznaczonych na realizację zadań, o których mowa w art. 61 i 62.

34

Art. 105. Jednostki mediów publicznych publikują w Biuletynie Informacji Publicznej: 1) zamówienia programowe; 2) sprawozdania z wykonania zamówień; 3) procedury zamawiania i kupowania programów; 4) raz do roku listę podmiotów, które uzyskały zlecenia lub kontrakty wraz wysokością tych zleceń i kontraktów; 5) roczne sprawozdania z działalności po zatwierdzeniu ich przez Radę. Dział VIII Powszechna opłata audiowizualna Rozdział 1 Podmioty zobowiązane oraz płatnicy 1. 2.

1.

Art. 106. Wprowadza się powszechną opłatę audiowizualną, przeznaczoną na finansowanie medialnej służby publicznej i realizujących ją jednostek i organów mediów publicznych. Powszechnej opłacie audiowizualnej podlegają osoby pełnoletnie uzyskujące przychody, mające miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym przedsiębiorcy oraz podmioty uzyskujące dochody podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Art. 107. Powszechną opłatę audiowizualną uiszczają: 1) podatnicy uzyskujący dochody podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych – w sposób i w terminach przewidzianych dla wnoszenia zaliczek miesięcznych na podatek dochodowy, określonych w art. 43 i 44 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.7)); 2) podatnicy uzyskujący dochody podlegające opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne – w sposób i w terminach przewidzianych dla wnoszenia zaliczek miesięcznych na podatek dochodowy, określonych w art. 21 ust. 1 i ust. 1a, art. 31 ust. 5 i art. 47 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku

                                                             7)

 

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz.U. z 2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr 52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363 i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz. 1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz. 774, Nr 90, poz. 844. Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608, Nr 202, poz. 1956, Nr 222, poz. 2201, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255, z 2004 r. Nr 29, poz. 257, Nr 54, poz. 535, Nr 93, poz. 894, Nr 99, poz. 1001, Nr 109, poz. 1163, Nr 116, poz. 1203, 1205 i 1207, Nr 120, poz. 1252, Nr 123, poz. 1291, Nr 151, poz. 1596, Nr 162, poz. 1691, Nr 210, poz. 2135, Nr 263, poz. 2619 i Nr 281, poz. 2779 i 2781, z 2005 r. Nr 25, poz. 202, Nr 30, poz. 262, Nr 85, poz. 725, Nr 86, poz. 732, Nr 90, poz. 757, Nr 102, poz. 852, Nr 143, poz. 1199 i 1202, Nr 155, poz. 1298, Nr 164, poz. 1365 i 1366, Nr 169, poz. 1418 i 1420, Nr 177, poz. 1468, Nr 179, poz. 1484, Nr 180, poz. 1495 i Nr 183, poz. 1538, z 2006 r. Nr 46, poz. 328, Nr 104, poz. 708 i 711, Nr 107, poz. 723, Nr 136, poz. 970, Nr 157, poz. 1119, Nr 183, poz. 1353 i 1354, Nr 217, poz. 1588, Nr 226, poz. 1657 i Nr 249, poz. 1824, z 2007 r. Nr 35, poz. 219, Nr 99, poz. 658, Nr 115, poz. 791 i 793, Nr 176, poz. 1243, Nr 181, poz. 1288, Nr 191, poz. 1361 i 1367, Nr 192, poz. 1378 i Nr 211, poz. 1549 oraz z 2008 r. Nr 97, poz. 623, Nr 141, poz. 888 i Nr 143, poz. 894.

35

3.

dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930, z późn. zm.8)); 3) podatnicy uzyskujący dochody podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, za których zaliczki na podatek dochodowy wnoszą płatnicy w rozumieniu art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.9)) – w sposób i w terminach określonych w art. 38 ust. 1 i art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych dla wnoszenia zaliczek miesięcznych na podatek dochodowy pobranych od podatnika; 4) podatnicy uzyskujący dochody podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, którzy uzyskują przychody, od których ani płatnik ani podatnik nie ma obowiązku odprowadzania zaliczek miesięcznych na podatek dochodowy – w wysokości należnej za 12 miesięcy, w sposób i w terminie przewidzianych dla rocznego rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych; 5) podatnicy uzyskujący dochody podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, którzy uzyskują przychody wyłącznie z tytułu wykonywania umów o dzieło, kontraktów menedżerskich i umów zlecenia – w wysokości należnej za 12 miesięcy, w sposób i w terminie przewidzianym dla rocznego rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych; 6) rolnicy podlegający ubezpieczeniu, o którym mowa w art. 4 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 2008 r. Nr 50, poz. 291, Nr 67, poz. 411, Nr 70, poz. 416 i Nr 180, poz. 1112) – w sposób i terminach przewidzianych dla wnoszenia składek na ubezpieczenie społeczne rolników, 7) podmioty uzyskujący dochody podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych - w wysokości należnej za 12 miesięcy, w sposób i w terminie przewidzianych dla rocznego rozliczenia podatku dochodowego od osób prawnych. 2. Osoby, o których mowa w ust. 1 pkt 1-3 i 6, uzyskujące przychody z różnych źródeł, z zastrzeżeniem ust. 3, wnoszą powszechną opłatę audiowizualną tylko z tytułu jednego źródła dochodów. Rolnicy, uzyskujący przychody podlegające opodatkowaniu na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym podlegają powszechnej opłacie audiowizualnej na zasadach określonych dla podatników, o których mowa w ust. 1 pkt 1-5.

Art. 108. Płatnikami w rozumieniu art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa wnoszącymi bez wezwania powszechną opłatę audiowizualną są: 1) pracodawcy zobowiązani do poboru i odprowadzania składek na ubezpieczenia społeczne od pracowników oraz inni płatnicy składek w rozumieniu art. 4 pkt 2                                                              8)

9)

 

Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 104, poz. 1104 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 74, 784, Nr 88, poz. 961, Nr 125, poz. 1363 i 1369 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 141, poz. 1183, Nr 169, poz. 1384, Nr 172, poz. 1412 i Nr 200, poz. 1679, z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 96, poz. 874, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302 i Nr 202, poz. 1958, z 2004 r. Nr 210, poz. 2135 i Nr 263, poz. 2619, z 2005 r. Nr 143, poz. 1199, Nr 164, poz. 1366 i Nr 169, poz. 1420, z 2006 r. Nr 183, poz. 1353 i Nr 217, poz. 1588 oraz z 2008 r. Nr 141, poz. 888 i Nr 143, poz. 894. Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 85, poz. 727, Nr 86, poz. 732 i Nr 143, poz. 1199, z 2006 r. Nr 66, poz. 470, Nr 104, poz. 708, Nr 143, poz. 1031, Nr 217, poz. 1590 i Nr 225, poz. 1635, z 2007 r. Nr 112, poz. 769, Nr 120, poz. 818, Nr 192, poz. 1378 i Nr 225, poz. 1671 oraz z 2008 r. Nr 118, poz. 745, Nr 141, poz. 888 i Nr 180, poz. 1109.

36

2) 3)

4) 1. 2. 3.

ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 11, poz. 74, z późn. zm.10)); Zakład Ubezpieczeń Społecznych; wojskowe organy emerytalne oraz organy emerytalne właściwe dla funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej; Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego; właściwe jednostki organizacyjne zobowiązane do wypłaty uposażeń sędziów i prokuratorów pozostających w stanie spoczynku, podatnicy lub płatnicy podatku dochodowego od osób prawnych, przedsiębiorcy. Rozdział 2 Odliczenia od podatku oraz zwolnienia z opłaty

1. 2.

Art. 109. Powszechna opłata audiowizualna jest odliczana od podstawy opodatkowania podatku: dochodowego od osób fizycznych oraz dochodowego od osób prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. Powszechna opłata audiowizualna podlega odliczeniu odpowiednio od podatku dochodowego od osób fizycznych albo zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne od osób: 1) które ukończyły 75 lat; 2) niesłyszących, u których stwierdzono całkowitą głuchotę lub obustronne upośledzenie słuchu (mierzone na częstotliwości 2.000 Hz o natężeniu od 80 dB); 3) niewidomych, których ostrość wzroku nie przekracza 15%; 4) które otrzymują świadczenie emerytalne lub rentowe, którego wysokość nie przekracza miesięcznie kwoty 75% minimalnego wynagrodzenia za pracę, o którym mowa w ustawie z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. z 2002 r. Nr 200, poz. 1679, z 2004 r. Nr 240, poz. 2407 oraz z 2005 r. Nr 157, poz. 1314); 5) wobec których orzeczono o: a) znacznym albo umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, na podstawie ustawy z dnia 27 sierpnia 1997r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2008 r. Nr 14, poz. 92, z późn. zm.11)), b) trwałej lub okresowej całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym, na podstawie ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników; 6) które otrzymują świadczenie pielęgnacyjne z właściwego organu realizującego zadania w zakresie świadczeń rodzinnych jako zadanie zlecone z zakresu administracji rządowej lub rentę socjalną z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych lub innego organu emerytalno-rentowego;

                                                             10) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2007 r. Nr 17, poz. 95, Nr 21, poz. 125, Nr 112, poz. 769, Nr 115, poz. 791, 792 i 793 i Nr 176, poz. 1243 oraz z 2008 r. Nr 63, poz. 394, Nr 67, poz. 411, Nr 141, poz. 888 i Nr 171, poz. 1056. 11) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 223, poz. 1463, Nr 227, poz. 1505, Nr 237, poz. 1652 oraz z 2009 r. Nr 6, poz. 33, Nr 97, poz. 802, Nr 98, poz. 817, Nr 157, poz. 1241, Nr 219, poz. 1706.

 

37

7)

3.

posiadających prawo do zasiłku przedemerytalnego, określonego w ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415, z późn. zm.12)) Nr 70, poz. 416, Nr 134, poz. 850 i Nr 171, poz. 1056), z zastrzeżeniem ust. 4; 8) posiadających prawo do świadczenia przedemerytalnego, określonego w ustawie z dnia 30 kwietnia 2004 r. o świadczeniach przedemerytalnych (Dz. U. Nr 120, poz. 1252 oraz z 2009 r. Nr 6, poz. 33), z zastrzeżeniem ust. 4; 9) wobec których stwierdzono nieważność orzeczenia, na podstawie ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz. U. Nr 34, poz. 149, z późn. zm.13)); 10) wobec których wydano decyzję o internowaniu w związku z wprowadzeniem w dniu 13 grudnia 1981 r. w Polsce stanu wojennego. Zwalnia się od powszechnej opłaty audiowizualnej osoby: 1) spełniające kryteria dochodowe, określone w ustawie z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 992, z późn. zm.14)); 2) które mają prawo do korzystania ze świadczeń pieniężnych z tytułu ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362, Nr 202, poz. 1551, Nr 219, poz. 1706 i Nr 221, poz. 1738); 3) bezrobotne, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy; 4) które ukończyły 60 lat oraz mają ustalone prawo do emerytury, której wysokość nie przekracza miesięcznie kwoty 50% minimalnego wynagrodzenia za pracę, o którym mowa w ustawie z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę, z zastrzeżeniem ust. 4; 5) posiadające prawo do zasiłku przedemerytalnego, określonego w ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, o ile otrzymują z tego tytułu świadczenie w wysokości niższej niż 50% minimalnego wynagrodzenia za pracę, o którym mowa w ustawie z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę, z zastrzeżeniem ust. 4; 6) posiadające prawo do świadczenia przedemerytalnego, określonego w ustawie z dnia 30 kwietnia 2004 r. o świadczeniach przedemerytalnych, o ile otrzymują z tego tytułu świadczenie w wysokości niższej niż 50% minimalnego wynagrodzenia za pracę, o którym mowa w ustawie z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę, z zastrzeżeniem ust. 4; 7) wobec których orzeczono o: a) znacznym albo umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, na podstawie ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, b) trwałej lub okresowej całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym, na podstawie ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników

                                                             12) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. 2008 r. Nr 70, poz. 416, Nr 134, poz. 850, Nr 171, poz. 1056, Nr 216, poz. 1367, Nr 237, poz. 1654 oraz z 2009 r. Nr 6, poz. 33, Nr 69, poz. 595, Nr 91, poz. 742, Nr 97, poz. 800, Nr 115, poz. 964, Nr 125, poz. 1035, Nr 127, poz. 1052, Nr 161, poz. 1278, Nr 219, poz. 1706. 13) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. 1993 r. Nr 36, poz. 159, z 1995 r. Nr 28, poz. 143, z 1998 r. Nr 97, poz. 604, z 2002 r. Nr 240, poz. 2055, z 2004 r. Nr 273, poz. 2703 oraz z 2007 r. Nr 191, poz. 1372. 14) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2006 r. Nr 222, poz. 1630, z 2007 r. Nr 64, poz. 427, Nr 105, poz. 720, Nr 109, poz. 747, Nr 192, poz. 1378 i Nr 200, poz. 1446 oraz z 2008 r. Nr 70, poz. 416 i Nr 138, poz. 872 i 875.

 

38

4.

5.

6.

– o ile otrzymują z tego tytułu świadczenie w wysokości niższej niż 50% minimalnego wynagrodzenia za pracę, o którym mowa w ustawie z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę. Osoby wymienione w ust. 2 pkt 7 i 8 oraz ust. 3 pkt 4-6, które uzyskują inne przychody niż wynikające z posiadanych praw do świadczeń, o których mowa w ust. 2 pkt 7 i 8 oraz ust. 3 pkt 4-6, podlegają powszechnej opłacie abonamentowej na zasadach określonych w art. 92 ust. 1. Osoby uprawnione do zwolnień od powszechnej opłaty audiowizualnej obowiązane są złożyć podmiotowi właściwemu do poboru tej opłaty oświadczenie o spełnianiu warunków do korzystania z tych zwolnień oraz dokumenty potwierdzające to uprawnienie. Zwolnienie następuje od miesiąca następującego po miesiącu, w którym powyższe oświadczenie zostało złożone. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór oświadczenia, o którym mowa w ust. 5, oraz rodzaje dokumentów potwierdzających uprawnienia do zwolnień od powszechnej opłaty audiowizualnej, z uwzględnieniem dokumentów wydawanych przez uprawnione organy oraz nieobciążania nadmiernymi trudnościami osób uprawnionych do korzystania ze zwolnień. Rozdział 3 Wysokość oraz pobór opłaty

1.

2. 3.

Art. 110. Powszechna opłata audiowizualna jest pobierana przez urząd skarbowy właściwy ze względu na miejsca zamieszkania osoby fizycznej oraz siedzibę osoby prawnej, zobowiązanej do uiszczenia tej opłaty oraz Kasę Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego. Wpływy z pobranej powszechnej opłaty audiowizualnej oraz odsetki za zwłokę w uiszczeniu lub wniesieniu tej opłaty urząd skarbowy oraz Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego przekazują niezwłocznie na wyodrębniony rachunek Rady. Rachunek, o którym mowa w ust. 2, jest prowadzony przez Bank Gospodarstwa Krajowego.

Art. 111. 1. Powszechna opłata audiowizualna wynosi: 1) od osób fizycznych - 8 zł miesięcznie. 2) od przedsiębiorców oraz podmiotów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych - 8 zł za każdy posiadany odbiornik telewizyjny w stanie umożliwiającym natychmiastowy odbiór programu, przy czym obowiązek uiszczania opłaty następuje od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym odbiornik ten został objęty w posiadanie. 2. Kwoty, o których mowa w ust. 1 i 2, są waloryzowane co trzy lata wskaźnikiem równym sumie wskaźników cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem, ustalonych w ustawach budżetowych, w okresie od roku, w którym przeprowadzono ostatnią waloryzację, do roku poprzedzającego termin waloryzacji. 3. Rada, do dnia 31 maja roku, w którym przeprowadzono waloryzację ogłasza w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” wysokość powszechnej opłaty audiowizualnej obowiązującej od następnego roku, przy czym jest ona zaokrąglana w górę do pełnych dziesiątek groszy.

 

39

1. 2. 3. 4.

1.

2. 3.

1. 2. 3.

Art. 112. Kontrolę wykonywania obowiązku uiszczania i wnoszenia powszechnej opłaty audiowizualnej prowadzi podmiot właściwy do jej poboru. Do powszechnej opłaty audiowizualnej stosuje się przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji w zakresie egzekucji obowiązków o charakterze pieniężnym. W przypadku opóźnienia w uiszczeniu lub wniesieniu powszechnej opłaty audiowizualnej naliczane są odsetki w wysokości jak dla zaległości podatkowych w rozumieniu ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa. Uprawnionymi do żądania wykonania w drodze egzekucji administracyjnej obowiązków określonych w ust. 1 są podmioty właściwe do poboru powszechnej opłaty audiowizualnej. Art. 113. Rada, na wniosek podmiotu właściwego do poboru powszechnej opłaty audiowizualnej umarza zaległości w płatności powszechnej opłaty audiowizualnej oraz odsetki za zwłokę w ich uiszczeniu lub wniesieniu w przypadku gdy podmiot zobowiązany do uiszczenia lub wniesienia tych opłat nie posiada majątku, z którego można zaspokoić należności. Podstawą do umorzenia należności jest informacja organu egzekucyjnego o nieskuteczności egzekucji. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, wraz z wykazem dłużników, należnych od nich opłat i odsetek za zwłokę w ich uiszczeniu lub wniesieniu oraz wskazaniem przyczyny braku możliwości uzyskania tych należności, podmiot właściwy do poboru powszechnej opłaty audiowizualnej przedstawia Radzie raz na rok. Art. 114. W wyjątkowych sytuacjach, jeżeli przemawiają za tym szczególne względy społeczne lub przypadki losowe, Rada może umorzyć lub rozłożyć na raty zaległości w płatności powszechnej opłaty audiowizualnej oraz odsetki za zwłokę w ich uiszczaniu. Wniosek o umorzenie lub rozłożenie na raty należności wymienionych w ust. 1 podmiot zobowiązany do uiszczania powszechnej opłaty audiowizualnej za pośrednictwem podmiotu właściwego do poboru tej opłaty, składa do Rady. Podmiot zobowiązany do uiszczania powszechnej opłaty audiowizualnej składa podmiotowi właściwemu do poboru powszechnej opłaty audiowizualnej dokument stwierdzający umorzenie lub rozłożenie na raty należności wymienionych w ust. 1, w terminie 14 dni od dnia jego otrzymania. Dział IX Przepisy zmieniające, dostosowawcze, przejściowe i końcowe Rozdział 1 Zmiany w przepisach obowiązujących Art. 115.

 

40

W ustawie z dnia z dnia 29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 87, z późn. zm.15)) art. 23a otrzymuje brzmienie: „Art. 23a. Inwalidzie wojennemu przysługuje zwolnienie z powszechnej opłaty audiowizualnej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia …… o mediach publicznych (Dz. U. Nr …, poz. …).”. Art. 116. W ustawie z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach (Dz. U. z 2006 r. Nr 97, poz. 673, z późn. zm.16)) w art. 17 ust. 4 otrzymuje brzmienie: „4. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego po zasięgnięciu opinii Rady Mediów Publicznych określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowe zasady i tryb gromadzenia, ewidencjonowania, kwalifikowania, klasyfikacji oraz udostępniania materiałów archiwalnych, 2) standardy digitalizacji, rekonstrukcji cyfrowej oraz przechowywania i technologii udostępniania cyfrowych zasobów archiwalnych - tworzących zasób jednostek publicznej radiofonii i telewizji, w tym Archiwum Mediów Publicznych Portalu Mediów Publicznych, uwzględniając zakres i szczególny sposób działania tych jednostek oraz potrzebę zachowania i zapewnienia trwałej ochrony materiałów oraz cyfrowych zasobów archiwalnych przed ich utratą, zniszczeniem lub uszkodzeniem.”. Art. 117. W ustawie z dnia 27 września 1990 r. o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej Polskie (Dz. U. z 2000 r. Nr 47, poz. 544, z późn. zm.17)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 83: a) ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: „1. W okresie od 15 dnia przed dniem głosowania do dnia zakończenia kampanii wyborczej Telewizja Polska i Polskie Radio, działające na podstawie przepisów ustawy z dnia … o mediach publicznych (Dz. U. Nr …, poz. …), rozpowszechniają nieodpłatnie w programach ogólnokrajowych przygotowywane przez komitety audycje wyborcze, zgodnie z przepisami ustawy. 2. Łączny czas rozpowszechniania nieodpłatnie audycji wyborczych wynosi 25 godzin w Telewizji Polskiej i 35 godzin w Polskim Radiu, w tym do 5 godzin w programie przeznaczonym dla zagranicy.”, b) w ust. 5 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie: „Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji, po zasięgnięciu opinii dyrektora Telewizji Polskiej i dyrektora Polskiego radia, ustala:”, c) ust. 6 otrzymuje brzmienie:                                                              15) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 181, poz. 1515, z 2003 r. Nr 56, poz. 498 i Nr 210, poz. 2036, z 2004 r. Nr 121, poz. 1264, Nr 191, poz. 1954, Nr 210, poz. 2135 i Nr 281, poz. 2779, z 2005 r. Nr 10, poz. 65 oraz z 2007 r. Nr 82, poz. 559. 16) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2006 r. Nr 104, poz. 708, Nr 170, poz. 1217 i Nr 220, poz. 1600, z 2007 r. Nr 64, poz. 426, z 2008 r. Nr 227, poz. 1505 oraz z 2009 r. Nr 39, poz. 307 i Nr 166, poz. 1317. 17) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 153, poz. 1271, z 2003 r. Nr 57, poz. 507 i Nr 130, poz. 1188, z 2004 r. Nr 25, poz. 219, z 2006 r. Nr 218, poz. 1592, z 2007 r. Nr 25, poz. 162 i Nr 112, poz. 766, z 2008 r. Nr 171, poz. 1056 oraz z 2009 r. Nr 119, poz. 999, Nr 202, poz. 1547 i Nr 213, poz. 1651 i poz. 1652.

 

41

„6. Kolejność rozpowszechniania w każdym dniu audycji wyborczych ustalają kierujący redakcjami właściwych ogólnokrajowych programów telewizyjnych oraz radiowych w drodze losowania przeprowadzonego w obecności pełnomocników, najpóźniej w 18 dniu przed dniem głosowania.”; 2) w art. 83b ust. 2 otrzymuje brzmienie: „2. Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji, po zasięgnięciu opinii Państwowej Komisji Wyborczej oraz dyrektora Telewizji Polskiej i dyrektora Polskiego Radia, określi, w drodze rozporządzenia, tryb postępowania w sprawach, o których mowa w ust. 1, kierując się koniecznością zapewnienia dostępu do informacji związanych z zarządzeniem i przeprowadzeniem wyborów.”. Art. 118. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.18)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 21 w ust. 1 pkt 87 otrzymuje brzmienie: „87) wartość świadczeń przysługujących na podstawie odrębnych przepisów dotyczących emerytów i rencistów z tytułu powszechnej opłaty audiowizualnej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia … o mediach publicznych (Dz. U. Nr …, poz. …),”; 2) w art. 26 w ust. 1 po pkt 2a dodaje się pkt 2b w brzmieniu: „2b) powszechnej opłaty audiowizualnej,”. Art. 119. W ustawie z dnia z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 2004 r. Nr 253, poz. 2531, z późn. zm.19)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 6 w ust. 2 otrzymuje brzmienie: „2. Do zadań Krajowej Rady należy w szczególności: 1) projektowanie w porozumieniu z Prezesem Rady Ministrów kierunków polityki państwa w dziedzinie radiofonii i telewizji; 2) współpraca i wymiana informacji z organami medialnej kontroli jednostek mediów publicznych;                                                              18) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz.U. z 2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr 52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363 i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz. 1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz. 774, Nr 90, poz. 844. Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608, Nr 202, poz. 1956, Nr 222, poz. 2201, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255, z 2004 r. Nr 29, poz. 257, Nr 54, poz. 535, Nr 93, poz. 894, Nr 99, poz. 1001, Nr 109, poz. 1163, Nr 116, poz. 1203, 1205 i 1207, Nr 120, poz. 1252, Nr 123, poz. 1291, Nr 151, poz. 1596, Nr 162, poz. 1691, Nr 210, poz. 2135, Nr 263, poz. 2619 i Nr 281, poz. 2779 i 2781, z 2005 r. Nr 25, poz. 202, Nr 30, poz. 262, Nr 85, poz. 725, Nr 86, poz. 732, Nr 90, poz. 757, Nr 102, poz. 852, Nr 143, poz. 1199 i 1202, Nr 155, poz. 1298, Nr 164, poz. 1365 i 1366, Nr 169, poz. 1418 i 1420, Nr 177, poz. 1468, Nr 179, poz. 1484, Nr 180, poz. 1495 i Nr 183, poz. 1538, z 2006 r. Nr 46, poz. 328, Nr 104, poz. 708 i 711, Nr 107, poz. 723, Nr 136, poz. 970, Nr 157, poz. 1119, Nr 183, poz. 1353 i 1354, Nr 217, poz. 1588, Nr 226, poz. 1657 i Nr 249, poz. 1824, z 2007 r. Nr 35, poz. 219, Nr 99, poz. 658, Nr 115, poz. 791 i 793, Nr 176, poz. 1243, Nr 181, poz. 1288, Nr 191, poz. 1361 i 1367, Nr 192, poz. 1378 i Nr 211, poz. 1549 oraz z 2008 r. Nr 97, poz. 623, Nr 141, poz. 888 i Nr 143, poz. 894. 19) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 17, poz. 141, Nr 85, poz. 728 i Nr 267, poz. 2258, z 2006 r. Nr 51, poz. 377, Nr 83, poz. 574 i Nr 133, poz. 935, z 2007 r. Nr 25, poz. 162 i Nr 61, poz. 411, oraz z 2009 r. Nr 18, poz. 97, Nr 115, poz. 965 i Nr 201, poz. 1540.

 

42

3) określanie, w granicach upoważnień ustawowych, po zasięgnięciu opinii Komitetu Mediów Publicznych, warunków prowadzenia działalności przez nadawców publicznych; 4) podejmowanie, w zakresie przewidzianym ustawą, rozstrzygnięć w sprawach koncesji na rozpowszechnianie i rozprowadzanie programów; 5) uznawanie za nadawcę społecznego odbieranie tego przymiotu, na warunkach określonych ustawą; 6) sprawowanie w granicach określonych ustawą kontroli działalności nadawców w szczególności w zakresie realizacji art. 213 Konstytucji; 7) rozpatrywanie skarg i wniosków od odbiorców audiowizualnych usług medialnych w zakresie spraw określonych w pkt 6; 8) analizowanie i opiniowanie przestrzegania przez nadawców przepisów prawa autorskiego i umów międzynarodowych obowiązujących w tym zakresie; 9) inicjowanie i podejmowanie działań w zakresie ochrony niezależności dostawców usług medialnych oraz wolności słowa i prawa do informacji w audiowizualnych usługach medialnych; 10) organizowanie badań treści i odbioru programów radiowych i telewizyjnych; 11) ustalanie wysokości opłaty za udzielenie koncesji oraz opłaty za wpis do rejestru, o którym mowa w art. 41; 12) opiniowanie projektów aktów ustawodawczych oraz umów międzynarodowych dotyczących radiofonii i telewizji; 13) inicjowanie postępu naukowo-technicznego i dostosowania audiowizualnych usług medialnych do jego efektów, a także kształcenia kadr w dziedzinie usług medialnych; 14) organizowanie i inicjowanie współpracy z zagranicą w dziedzinie radiofonii i telewizji; 15) współpraca z właściwymi organizacjami i instytucjami w zakresie ochrony praw autorskich, praw wykonawców, praw producentów niezależnych oraz nadawców programów radiowych i telewizyjnych.”; 2) w art. 12 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: „2a. W sprawozdaniu, o którym mowa w ust. 1, i informacji, o której mowa w ust. 2, Rada przedstawia ocenę realizacji wolności słowa, prawa do informacji i interesu publicznego przez nadawców.”; 3) uchyla się rozdział 4; 4) po art. 38a dodaje się art. 38b w brzmieniu: „Art. 38b. W przypadku złożenia przez nadawcę wniosku o udzielenie koncesji na kolejny okres, Krajowa Rada przed podjęciem uchwały, o której mowa w art. 33 ust. 3, dokonuje oceny działania przez nadawcę na rzecz wolności słowa i interesu publicznego oraz prawa do informacji, a także przestrzegania zasad określonych w art. 13-18 oraz przestrzegania przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wyniki oceny działalności nadawcy są ogłaszane w Biuletynie Informacji Publicznej Krajowej Rady.”; 5) art. 55 otrzymuje brzmienie: „Art. 55. Kary, o których mowa w art. 53 i 54, podlegają wpłacie na rachunek Funduszu Mediów Publicznych.”.

 

43

Art. 120. W ustawie z dnia 16 lipca 1998 r. – Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw (Dz. U z 2003 r. Nr 159, poz. 1547, z późn. zm.20)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 76 ust. 1-2a otrzymują brzmienie: „1. Komitetom wyborczym, których listy kandydatów zostały zarejestrowane, przysługuje, w okresie od 15 dnia przed dniem wyborów do dnia zakończenia kampanii wyborczej, prawo do nieodpłatnego rozpowszechniania audycji wyborczych przez nadawców publicznych w rozumieniu art. 2 pkt 9 ustawy z dnia … o mediach publicznych (Dz. U. Nr …, poz. …) na ich koszt. 2. Łączny czas nieodpłatnego rozpowszechniania audycji wyborczych wynosi w działających na podstawie przepisów ustawy z dnia … o mediach publicznych (Dz. U. Nr …, poz. …): Telewizji Polskiej w każdym programie regionalnym - 15 godzin, w Polskim Radiu, w każdym programie regionalnym - 20 godzin; 2a. W wyborach przedterminowych oraz w wyborach do nowych rad łączny czas nieodpłatnego rozpowszechniania audycji wyborczych w odpowiednich programach regionalnych wynosi 3 godziny w Telewizji Polskiej i 4 godziny w Polskim Radiu.”; 2) w art. 77 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: „1. Podziału czasu antenowego, według zasad, o których mowa w art. 76 ust. 4, dokonują dyrektor Telewizji Polskiej lub właściwi dyrektorzy jednostek regionalnych radiofonii publicznej, działający na podstawie przepisów ustawy z dnia … o mediach publicznych (Dz. U. Nr …, poz. …) w oparciu o wnioski uprawnionych komitetów wyborczych. 2. Na ustalenia dotyczące podziału czasu antenowego komitetom wyborczym przysługuje skarga do komisarza wyborczego właściwego ze względu na siedzibę jednostki publicznej radiofonii i telewizji. Skargę wnosi się w terminie 48 godzin od dokonania ustalenia. Komisarz wyborczy rozpatruje sprawę niezwłocznie i wydaje postanowienie. Na postanowienie komisarza wyborczego nie przysługuje środek zaskarżenia.”; 3) w art. 78: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: „1. Komitetom wyborczym, które zarejestrowały listy kandydatów w ponad połowie okręgów w wyborach do wszystkich sejmików województw, przysługuje również prawo do nieodpłatnego rozpowszechniania audycji wyborczych w programach ogólnokrajowych Telewizji Polskiej w wymiarze 20 godzin, a w programach ogólnokrajowych Polskiego Radia w wymiarze 15 godzin.”, b) uchyla się ust. 2. Art. 121. W ustawie z dnia 12 kwietnia 2001 r. – Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2007 r. Nr 190, poz. 1360, z 2008 r. Nr 171, poz. 1056 oraz z 2009 r. Nr 119, poz. 999 i Nr 202, poz. 1547) wprowadza się następujące zmiany:                                                              20) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 25, poz. 219, Nr 102, poz. 1055 i Nr 167, poz. 1760, z 2005 r. Nr 175, poz. 1457, z 2006 r. Nr 17, poz. 128, Nr 34, poz. 242, Nr 146, poz. 1055, Nr 159, poz. 1127 i Nr 218, poz. 1592, z 2007 r. Nr 25, poz. 162, Nr 48, poz. 327 i Nr 112, poz. 766, z 2008 r. Nr 96, poz. 607, Nr 180, poz. 1111 oraz z 2009 r. Nr 213, poz. 1651 i poz. 1652.

 

44

1) art. 94 otrzymuje brzmienie: „Art. 94. 1. Telewizja Polska i Polskie Radio, działające na podstawie przepisów ustawy z dnia … o mediach publicznych (Dz. U. Nr …, poz. …), zapewniają Państwowej Komisji Wyborczej w okresie od zarządzenia wyborów do Sejmu i do Senatu możliwość nieodpłatnego przedstawiania w programach ogólnokrajowych telewizyjnych i radiowych informacji, wyjaśnień i komunikatów związanych z zarządzonymi wyborami i obowiązującymi przepisami prawa wyborczego. 2. Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji, po zasięgnięciu opinii Państwowej Komisji Wyborczej oraz dyrektora Telewizji Polskiej i dyrektora Polskiego Radia, określi, w drodze rozporządzenia, tryb postępowania w sprawach, o których mowa w ust. 1, kierując się koniecznością zapewnienia dostępu do informacji związanych z zarządzeniem i przeprowadzeniem wyborów.”; 2) w art. 181 ust. 1 otrzymuje brzmienie: „1. W okresie od 15 dnia przed dniem wyborów do dnia zakończenia kampanii wyborczej nadawcy publiczni w rozumieniu art. 2 pkt 9 ustawy z dnia … o mediach publicznych, rozpowszechniają na własny koszt w programach ogólnokrajowych i regionalnych audycje wyborcze komitetów wyborczych.”; 3) w art. 183 ust. 1 otrzymuje brzmienie: „1. Kolejność rozpowszechniania w każdym dniu audycji wyborczych ustalają kierujący redakcjami właściwych ogólnokrajowych programów telewizyjnych i programów regionalnych oraz programów radiowych w drodze losowania przeprowadzonego w obecności osób zgłaszających listy najpóźniej w 18 dniu przed dniem wyborów.”. Art. 122. W ustawie z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676, z późn. zm.21)) w art. 37 w ust. 1 pkt 5 otrzymuje brzmienie: „5) dyrektorów nadawców publicznych w rozumieniu art. 2 pkt 9 ustawy z dnia … o mediach publicznych (Dz. U. Nr …, poz. …) oraz dyrektorów programów nadawanych przez tych nadawców,”.

Art. 123. W ustawie z dnia 20 czerwca 2002 r. o bezpośrednim wyborze wójta, burmistrza i prezydenta miasta (Dz. U. Nr 113, poz. 984, z późn. zm.22)) w art. 23 ust. 4 otrzymuje brzmienie: „4. Czas audycji wyborczych komitetów wyborczych, o których mowa w ust. 1, może być łączony w tym samym programie regionalnym, na wniosek pełnomocnika komitetu wyborczego, z czasem audycji wyborczych przysługującym temu samemu komitetowi z tytułu udziału w wyborach do organów stanowiących jednostek samorządu terytorialnego. Wniosek w sprawie połączenia czasu audycji wyborczych składa się najpóźniej w 20 dniu przed dniem wyborów, działającym na podstawie przepisów                                                              21) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i Nr 166, poz. 1609, z 2004 r. Nr 109, poz. 1159, Nr 171, poz. 1800, Nr 267, poz. 2647 i Nr 273, poz. 2703, z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i poz. 711 i Nr 218, poz. 1592, z 2007 r. Nr 25, poz. 162, 2008 r. Nr 11, poz. 59 i Nr 220, poz. 1428 oraz z 2009 r. Nr 85, poz. 716, Nr 98, poz. 817, Nr 157, poz. 1241. 22) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 127, poz. 1089 i Nr 214, poz. 1806, z 2004 r. Nr 102, poz. 1055, z 2005 r. Nr 175, poz. 1457, z 2006 r. Nr 218, poz. 1592, z 2007 r. Nr 25, poz. 162 i Nr 48, poz. 327, z 2008 r. Nr 180, poz. 1111 oraz z 2009 r. Nr 213, poz. 1651 i poz. 1652.

 

45

ustawy z dnia … o mediach publicznych (Dz. U. Nr …, poz. …): dyrektorowi Telewizji Polskiej lub dyrektorowi jednostki regionalnej radiofonii publicznej właściwej dla programu regionalnego, w którym łączne audycje wyborcze mają być rozpowszechniane.”. Art. 124. W ustawie z dnia 14 marca 2003 r. o referendum ogólnokrajowym (Dz. U. Nr 57, poz. 507 i Nr 85, poz. 782, z 2007 r. Nr 112, poz. 766 oraz z 2009 r. Nr 68, poz. 573 i Nr 202, poz. 1547) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 50 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: „1. W terminie od 16 dnia przed dniem referendum do zakończenia kampanii referendalnej nadawcy publiczni w rozumieniu art. 2 pkt 9 ustawy z dnia … o mediach publicznych (Dz. U. Nr …, poz. …), rozpowszechniają na własny koszt w programach ogólnokrajowych i regionalnych audycje referendalne podmiotów uprawnionych. 2. Łączny czas rozpowszechniania audycji referendalnych wynosi: 1) w ogólnokrajowych programach działających na podstawie przepisów ustawy z dnia … o mediach publicznych (Dz. U. Nr …, poz. …): Telewizji Polskiej - 15 godzin i w Polskim Radiu – 30 godzin, w tym do 5 godzin w programie przeznaczonym dla zagranicy; 2) w każdym regionalnym programie - 10 godzin w Telewizji Polskiej i 15 godzin w Polskim Radiu.”; 2) w art. 51 w ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: „1. W przypadku referendum w sprawie wyrażenia zgody na ratyfikację umowy międzynarodowej, w terminie od 21 dnia przed dniem referendum do zakończenia kampanii referendalnej, Telewizja Polska oraz Polskie Radio rozpowszechniają na własny koszt w programach ogólnokrajowych i regionalnych audycje referendalne podmiotów uprawnionych. 2. Łączny czas rozpowszechniania audycji referendalnych wynosi: 1) w ogólnokrajowych programach - 25 godzin w Telewizji Polskiej i 45 godzin w Polskim Radiu, w tym do 8 godzin w programie przeznaczonym dla zagranicy; 2) w każdym regionalnym programie - 15 godzin w Telewizji Polskiej i 20 godzin w Polskim Radiu.”; 3) w art. 52 w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie: „2) w programach regionalnych - dokonują dyrektor Telewizji Polskiej lub właściwi dyrektorzy jednostek regionalnych radiofonii publicznej, o których mowa w art. 64 pkt 2 ustawy z dnia … o mediach publicznych.”; 4) w art. 53 ust. 1 otrzymuje brzmienie: „1. Kolejność rozpowszechniania w każdym dniu audycji referendalnych ustalają kierujący redakcjami właściwych ogólnokrajowych programów telewizyjnych i programów regionalnych oraz programów radiowych, w drodze losowania przeprowadzonego w obecności przedstawicieli podmiotów uprawnionych najpóźniej w 18 dniu przed dniem referendum, z zastrzeżeniem ust. 2.”; 5) w art. 55 w ust. 2 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie: „Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji, po zasięgnięciu opinii dyrektorów nadawców publicznych w rozumieniu art. 2 pkt 9 ustawy z dnia … o mediach publicznych, określi, w drodze rozporządzenia:”.  

46

Art. 125. W ustawie z dnia 23 stycznia 2004 r. – Ordynacja wyborcza do Parlamentu Europejskiego (Dz. U. Nr 25, poz. 219, z późn. zm.23)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 78: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: „2. Łączny czas rozpowszechniania audycji referendalnych wynosi: 1) w ogólnokrajowych programach działających na podstawie przepisów ustawy z dnia … o mediach publicznych (Dz. U. Nr …, poz. …): Telewizji Polksiej - 15 godzin w godzinach między 1700 a 2300 i w Polskim Radiu - 20 godzin; 2) w każdym regionalnym programie działających na podstawie przepisów ustawy z dnia … o mediach publicznych (Dz. U. Nr …, poz. …)”: Telewizji Polskiej – po 10 godzin i w jednostkach regionalnych radiofonii publicznej - po 20 godzin, b) w ust. 7 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie: „Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji, po zasięgnięciu opinii Państwowej Komisji Wyborczej oraz dyrektorów nadawców publicznych w rozumieniu art. 2 pkt 9 ustawy z dnia … o mediach publicznych, określi, w drodze rozporządzenia:”; 2) w art. 80: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: „1. Audycje wyborcze komitetu wyborczego są dostarczane do nadawcy publicznego nie później niż na 24 godziny przed dniem ich rozpowszechnienia.”, b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: „3. W przypadku stwierdzenia przez nadawcę publicznego, że dostarczone przez komitet wyborczy materiały audycji wyborczych przekraczają czas ustalony dla tych audycji, wzywają bezzwłocznie komitet wyborczy do skrócenia czasu audycji. W razie bezskutecznego wezwania emisja audycji wyborczej jest przerywana w chwili, kiedy upłynął czas audycji przysługujący danemu komitetowi.”. Art. 126. W ustawie z dnia z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.24)) w art. 43 w ust. 1 w pkt 16 kropkę na końcu zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 17 w brzmieniu: „17) nadawanie reklamy kulturowej i reklamy społecznej, w rozumieniu art. 2 pkt 21 i 22 ustawy z dnia … o mediach publicznych (Dz. U. Nr …, poz. …), w programach nadawców publicznych i na stronach internetowych Portalu Mediów Publicznych.”. Art. 127. W ustawie z dnia 30 czerwca 2005 r. o kinematografii (Dz. U. Nr 132, poz. 1111, z 2006 r. Nr 249, poz. 1832, z 2007 r. Nr 50, poz. 331, z 2008 r. Nr 180, poz. 1112 oraz z 2009 r. Nr 201, poz. 1540) w art. 19 w ust. 7 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:                                                              23) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2006 r. Nr 218, poz. 1592, z 2007 r. Nr 25, poz. 162 i Nr 112, poz. 766 oraz z 2009 r. Nr 119, poz. 999 i Nr 202, poz. 1547. 24) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 14, poz. 113, Nr 90, poz. 756, Nr 143, poz. 1199 i Nr 179, poz. 1484, z 2006 r. Nr 143, poz. 1028 i poz. 1029, z 2007 r. Nr 168, poz. 1187 i Nr 192, poz. 1382, z 2008 r. Nr 74, poz. 444, Nr 130, poz. 826, Nr 141, poz. 888 i Nr 209, poz. 1320 oraz z 2009 r. Nr 3, poz. 11, Nr 116, poz. 979, Nr 195, poz. 1504, Nr 201, poz. 1540 i Nr 215, poz. 1666.

 

47

„Jednostki telewizji publicznej są obowiązane przeznaczać na produkcję filmów nie mniej niż 1,5 % rocznych wpływów z powszechnej opłaty audiowizualnej w rozumieniu ustawy z dnia … o mediach publicznych (Dz. U. Nr …, poz. …).”. Art. 128. W ustawie z dnia 9 czerwca 2006 r. o Centralnym Biurze Antykorupcyjnym (Dz. U. Nr 104, poz. 708, z późn. zm.25)) w art. 26 w ust. 1 pkt 5 otrzymuje brzmienie: „5) dyrektorów nadawców publicznych w rozumieniu art. 2 pkt 9 ustawy z dnia … o mediach publicznych (Dz. U. Nr …, poz. …) oraz dyrektorów programów nadawanych przez tych nadawców;”. Art. 129. W ustawie z dnia 9 czerwca 2006 r. o Służbie Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służbie Wywiadu Wojskowego (Dz. U. Nr 104, poz. 709 i Nr 218, poz. 1592, z 2007 r. Nr 25, poz. 162 oraz z 2009 r. Nr 85, poz. 716) w art. 41 w ust. 1 pkt 5 otrzymuje brzmienie: „5) dyrektorów nadawców publicznych w rozumieniu art. 2 pkt 9 ustawy z dnia … o mediach publicznych (Dz. U. Nr …, poz. …) oraz dyrektorów programów nadawanych przez tych nadawców;”. Art. 130. W ustawie z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944-1990 oraz treści tych dokumentów (Dz. U. z 2007 r. Nr 63, poz. 425, z późn. zm.26)) w art. 4 pkt 19 otrzymuje brzmienie: „19) dyrektor nadawcy publicznego w rozumieniu art. 2 pkt 9 ustawy z dnia … o mediach publicznych (Dz. U. Nr …, poz. …) oraz dyrektor programu nadawanego przez tego nadawcę, wydawca lub autor audycji publicystycznej, a także członek Zarządu, członek Rady Nadzorczej oraz członek Rady Programowej „Polskiej Agencji Prasowej - Spółka Akcyjna”, dyrektor oddziału, dyrektor biura i redaktor naczelny „Polskiej Agencji Prasowej - Spółka Akcyjna”;”. Art. 131. W ustawie z dnia 16 listopada 2006 r. o świadczeniu pieniężnym i uprawnieniach przysługujących cywilnym niewidomym ofiarom działań wojennych (Dz. U. Nr 249, poz. 1824) w art. 10 w ust. 2 w pkt 4 średnik zastępuje się kropką i uchyla pkt 5. Art. 132. W ustawie z dnia z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 9 pkt 14 otrzymuje brzmienie: „14) inne państwowe lub samorządowe osoby prawne utworzone na podstawie odrębnych ustaw w celu wykonywania zadań publicznych, z wyłączeniem przedsiębiorstw, jednostek badawczo-rozwojowych, banków, spółek prawa handlowego oraz jednostek mediów publicznych, o których mowa w art. 64 ustawy z dnia … o mediach publicznych (Dz. U. Nr …, poz. …).”;                                                              25) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2006 r. Nr 158, poz. 1122 i Nr 218, poz. 1592, z 2007 r. Nr 25, poz. 162, z 2008 r. Nr 171, poz. 1056 oraz z 2009 r. Nr 18, poz. 97, Nr 85, poz. 716, Nr 105, poz. 880 i Nr 157, poz. 1241. 26) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2007 r. Nr 83, poz. 561, Nr 85, poz. 571, Nr 115, poz. 789, Nr 165, poz. 1171 i Nr 176, poz. 1242 oraz z 2009 r. Nr 178, poz. 1375.

 

48

2) w art. 139 ust. 2 otrzymuje brzmienie: „2. Minister Finansów włącza do projektu ustawy budżetowej dochody i wydatki Kancelarii Sejmu, Kancelarii Senatu, Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Trybunału Konstytucyjnego, Najwyższej Izby Kontroli, Sądu Najwyższego, Naczelnego Sądu Administracyjnego wraz z wojewódzkimi sądami administracyjnymi, Krajowej Rady Sądownictwa, sądownictwa powszechnego, Rzecznika Praw Obywatelskich, Rzecznika Praw Dziecka, Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, Rady Mediów Publicznych, Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych, Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, Krajowego Biura Wyborczego i Państwowej Inspekcji Pracy.”. Rozdział 2 Przepisy przejściowe, dostosowujące i końcowe Art. 133. W sprawach wszczętych i niezakończonych decyzją ostateczną przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe. Art. 134. Do obowiązku uiszczania opłat abonamentowych powstałego przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe. 1. 2.

1. 2.

3.

4.

Art. 135. Sprawozdanie, o którym mowa w art. 31b pkt 1 ustawy zmienianej w art. 119, za rok 2010 składa się do dnia …..... Krajowej Radzie Radiofonii i Telewizji. Sprawozdania, o których mowa w art. 31c ustawy zmienianej w art. 119, są przygotowywane i publicznie udostępniane przez .......… do dnia .......…. Art. 136. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 24 ust. 3 oraz art. 25 ust. 3 ustawy zmienianej w art. 119 zachowują moc do czasu wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 92 ust. 3 oraz art. 93 ust. 3. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 17 ust. 4 ustawy zmienianej w art. 116 zachowują moc do czasu wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 17 ust. 4 ustawy zmienianej w art. 116, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 83b ust. 2 ustawy zmienianej w art. 117 zachowują moc do czasu wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 83b ust. 2 ustawy zmienianej w art. 117, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 94 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 121 zachowują moc do czasu wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 94 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 121, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. Art. 137.

Członkowie Komisji Wspólnej do Spraw Mediów Publicznych powołanej na podstawie art. 13 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199, z  

49

późn. zm.27)), z wyjątkiem członków Komisji będących przedstawicielami Rządu, stają się członkami Komitetu. Art. 138. 1. W terminie 2 miesięcy Komitet przeprowadza losowanie, w wyniku którego zostaje ustalony okres kadencji poszczególnych członków Komitetu, z uwzględnieniem zasady, że w ciągu 5 lat od dnia wejścia w życie ustawy co roku wygasa kadencja 10 członków Komitetu. 2. Sposób ogłoszenia miejsca i terminu losowania oraz tryb jego przeprowadzenia określa regulamin losowania uchwalony przez Komitet.

1.

2.

1.

2. 3.

Art. 139. W celu wyłonienia pierwszego składu Kolegium, podmioty uprawnione wskażą osoby wyznaczone przez nie do pełnienia funkcji elektora ministrowi właściwemu do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego w terminie 30 dni od dnia ogłoszenia ustawy. Kadencja Komitetu, Rady oraz Rady Funduszu rozpoczyna się w dniu ich powołania natomiast kadencja dyrektorów jednostek mediów publicznych – w dniu wejścia w życie ustawy. Art. 140. Obsługę prac Kolegium, Komitetu, Rady, Instytutu, Funduszu i pełnomocników do spraw organizacji jednostek mediów publicznych, do czasu utworzenia Biura Rady oraz właściwych komórek organizacyjnych w wewnętrznej strukturze organizacyjnej Funduszu, zapewnia minister do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego. Koszty działalności Komitetu, Rady oraz Funduszu są pokrywane z części budżetu, której dysponentem jest minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego. Pierwsze posiedzenia Rady oraz Rady Funduszu zwołuje Przewodniczący Komitetu.

Art. 141. Konkursy na stanowiska, o których mowa w art. 19 ust. 1, art. 36 ust. 1, art. 44 ust. 1 oraz art. 69 ust. 1, przeprowadza się po raz pierwszy w terminie 3 miesięcy od powołania organu prowadzącego postępowanie konkursowe. Art. 142. Pierwszej waloryzacji, o której mowa w art. 111 ust. 2, dokonuje się w trzecim roku od dnia wejścia w życie ustawy. Art. 143. Stawia się w stan likwidacji następujące spółki: 1) Telewizja Polska - Spółka Akcyjna; 2) Polskie Radio - Spółka Akcyjna; 3) spółki radiofonii regionalnej.                                                              27)

 

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 80, poz. 717, z 2004 r. Nr 238, poz. 2390 i Nr 273, poz. 2703, z 2005 r. Nr 169, poz. 1414 i Nr 249, poz. 2104, z 2006 r. Nr 45, poz. 319, Nr 170, poz. 1217 i Nr 220, poz. 1600, z 2008 r. Nr 227, poz. 1505 oraz z 2009 r. Nr 42, poz. 337, Nr 98, poz. 817, Nr 157, poz. 1241 i Nr 161, poz. 1277.

50

Art. 144. 1. Następcami prawnymi spółek, podlegających likwidacji zgodnie z art. 143, w zakresie ogółu praw i obowiązków majątkowych, z zastrzeżeniem przepisów ust. 3 oraz art. 146 ust. 1 i 3, stają się jednostki mediów publicznych: 1) Telewizji Polskiej - Spółka Akcyjna - państwowa osoba prawna Telewizja Polska, 2) Polskiego Radia - Spółka Akcyjna - państwowa osoba prawna Polskie Radio, 3) spółki radiofonii regionalnej - państwowe osoby prawne, regionalne jednostki radiofonii. 2. Z tytułu przejęcia składników majątkowych spółek zgodnie z ust. 1, jednostki przejmujące nie uiszczają żadnych podatków, opłat oraz innych danin publicznych. 3. Materiały archiwalne tworzące zasób spółek, o których mowa w ust. 1 oraz archiwum programowe byłego Komitetu do Spraw Radia i Telewizji "Polskie Radio i Telewizja" oraz państwowej jednostki organizacyjnej „Polskie Radio i Telewizja” przekazuje się Portalowi Mediów Publicznych. 4. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, określi, w drodze rozporządzenia, w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, szczegółowy tryb inwentaryzacji materiałów archiwalnych, o których mowa w ust. 3 oraz szczegółowe zasady i tryb ich przekazywania, mając na względzie zachowanie zasobów archiwalnych oraz szybkość postępowania. 1.

2. 3. 4.

1.

2.

 

Art. 145. Likwidację spółek, o których mowa w art. 143, do dnia wejścia ustawy w życie, prowadzą likwidatorzy powołani, w terminie 14 dni od ogłoszenia ustawy, przez ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa spośród kandydatów wskazanych przez Komitet Mediów Publicznych w liczbie nie mniejszej niż po trzech kandydatów dla każdej z tych spółek. Zarządy likwidowanych spółek działają aż do czasu zamknięcia ksiąg rachunkowych tych spółek, jedynie w zakresie spraw zwykłego zarządu sprawami tych spółek, niezbędnych dla realizacji ich zadań. Zarządy likwidowanych spółek udostępniając likwidatorowi wszystkie żądane przez niego dokumenty tych spółek. Likwidator dokona zamknięcia ksiąg rachunkowych spółki na dzień poprzedzający wejście w życie ustawy, sporządzi sprawozdanie finansowe na ten dzień oraz zleci jego badanie biegłemu rewidentowi. Likwidatorom przysługuje wynagrodzenie, którego wysokość określi Minister Skarbu Państwa, płatne ze środków likwidowanych spółek. Sprawy niezakończone przez likwidatorów do czasu wejścia w życie ustawy, przejmują i prowadzą nadal dyrektorzy jednostek mediów publicznych będących następcami prawnymi tych spółek. Art. 146. Stosunki pracy z pracownikami likwidowanych spółek wygasają z dniem zakończenia likwidacji, jeżeli na 30 dni przed tym terminem nie zostaną im przez pełnomocników do spraw organizacji jednostek mediów publicznych, będących następcami prawnymi tych spółek, zaproponowane nowe warunki pracy lub płacy na dalszy okres albo w razie ich nieprzyjęcia przez pracownika w terminie 15 dni od dnia złożenia propozycji, chyba że stosunek pracy wygasł lub został rozwiązany wcześniej na podstawie powszechnie obowiązujących przepisów prawa pracy. Pełnomocnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani powiadomić na piśmie pracowników o zmianach, jakie mają nastąpić w zakresie ich stosunków pracy, w tym o skutkach nieprzyjęcia nowych warunków pracy lub płacy. Przepisy art. 231 § 4 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy stosuje się odpowiednio. 51

3.

4.

Pracownicy likwidowanych spółek stają się z chwilą wejścia w życie ustawy, z zastrzeżeniem ust. 1, odpowiednio pracownikami jednostek mediów publicznych państwowych osób prawnych będących następcami prawnymi likwidowanych spółek lub Biura Rady. W przypadku wygaśnięcia stosunku pracy z pracownikiem w związku z likwidacją spółki zgodnie z ust. 1, pracownikowi przysługują świadczenia przewidziane dla tych pracowników, z którymi stosunki pracy został przez pracodawcę rozwiązany z przyczyn niedotyczących pracownika.

Art. 147. Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej, w porozumieniu z Krajową Radą Radiofonii i Telewizji, zapewnia częstotliwości niezbędne do: 1) pokrycia kraju zasięgiem odbioru programów TVP1 i TVP2 zarezerwowane przed dniem wejścia w życie ustawy dla rozpowszechniania ogólnokrajowych programów telewizyjnych „Telewizja Polska I” i „Telewizja Polska II”; 2) pokrycia kraju zasięgiem odbioru programów I, II, III i IV oraz częstotliwości niezbędne do rozpowszechniania programów radiowych dla odbiorców za granicą zarezerwowane przed dniem wejścia w życie ustawy dla rozpowszechniania ogólnokrajowych programów radiowych: pierwszego, drugiego, trzeciego i czwartego oraz programów radiowych dla odbiorców za granicą; 3) rozpowszechniania regionalnych programów telewizyjnych zarezerwowane przed dniem wejścia w życie ustawy dla rozpowszechniania TVP3 i regionalnych programów telewizyjnych; 4) rozpowszechniania regionalnych programów radiowych zarezerwowane przed dniem wejścia w życie ustawy dla rozpowszechniania regionalnych programów radiowych. 1. 2.

3.

4. 5.

Art. 148. Komitet niezwłocznie powołuje pełnomocników do spraw organizacji jednostek mediów publicznych oraz Biura Rady. Pełnomocnicy, o których mowa w ust. 1, podejmują wszystkie czynności niezbędne dla prawidłowej organizacji tworzonych podmiotów, współpracując w tym zakresie z likwidatorami, w tym w zakresie ewidencji i inwentaryzacji majątku likwidowanych spółek oraz ich zasobów archiwalnych. Pełnomocnicy opracują projekty wydzielenia pod względem prawnym i organizacyjnym, z majątku likwidowanych spółek, składników majątkowych, które nie zostaną przejęte przez jednostki mediów publicznych będące ich następcami prawnymi i które posłużą dla wyposażenia Portalu Mediów Publicznych oraz Biura Rady w celu zapewnienia tym podmiotom majątkowych warunków dla ich działalności, przy założeniu, że wyposażenie to powinno być wystarczające dla podjęcia samodzielnej działalności przez Portal oraz Biuro Rady. Decyzje w sprawie wydzielenia składników majątkowych likwidowanych spółek oraz wyposażenia w nie Portalu oraz Biura Rady podejmuje Komitet. Pełnomocnikom, o których mowa w ust.1, przysługuje wynagrodzenie płatne ze środków likwidowanej spółki, w wysokości równej wynagrodzeniu likwidatorów.

Art. 149. Komitet powołuje członków Rady Funduszu w terminie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia ustawy.

 

52

1.

2.

Art. 150. Środki pieniężne stanowiące wpływy z tytułu opłaty abonamentowej znajdujące się na wyodrębnionym rachunku bankowym Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji podlegają przekazaniu na wyodrębniony rachunek Rady Mediów Publicznych niezwłocznie po jego utworzeniu. Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji przekazuje Radzie Mediów Publicznych informację o sposobie podziału wpływów z opłaty abonamentowej pomiędzy jednostki publicznej radiofonii i telewizji oraz środkach pieniężnych przekazanych im zaliczkowo na realizację misji publicznej.

Art. 151. Z dniem wejścia w życie przepisów o powszechnej opłacie audiowizualnej traci moc ustawa z dnia 21 kwietnia 2005 r. o opłatach abonamentowych (Dz.U. Nr 85, poz. 728 oraz Nr 157, poz. 1314). Art. 152. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, za wyjątkiem: 1) art. 4-8, art. 11 pkt 3, 4 i 8, art. 12-16, art. 18 pkt 5, art. 19 ust. 1-3, art. 21-23, art. 34, art. 36-38, art. 40, art. 44, art. 46 ust. 2 i 3, art. 48, art. 50, art. 51 ust. 5, art. 69 ust 1 i 2, art. 137-141, art. 148 i art. 149, które chodzą w życie z dniem ogłoszenia; 2) art. 64-67, art. 72-74, art. 143 i art. 145-147, które wchodzą w życie po upływie 14 dniu od dnia ogłoszenia; 3) art. 106-114, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2011 r.

 

53

Uzasadnienie I. Działalność mediów publicznych ma podstawowe znaczenie dla funkcjonowania współczesnego państwa demokratycznego. Media te warunkują bowiem komunikowanie się społeczeństwa, podmiotów gospodarczych, podmiotów życia publicznego i instytucji państwa bez zakłóceń wynikających z dążenia prywatnych mediów do zysku. Zachowanie obustronnej komunikacji obywatel – władza polityczna wszystkich szczebli oraz animowanie wszechstronnej debaty publicznej chroni system demokratyczny przed zwyrodnieniem, władzę przed alienacją a tym samym przed utratą możliwości optymalnego działania na rzecz wspólnego dobra. . Media stanowić powinny również ważny instrument kontroli sprawowanej nad działalnością władz publicznych w imieniu i na rzecz społeczeństwa obywatelskiego. Tak rozumianą kontrolę władz mogą jednakże skutecznie sprawować jedynie takie media, które cieszą się odpowiednim stopniem autonomii i niezależności, Obowiązujący w Polsce system prawny w zderzeniu z praktyką życia politycznego zaowocował ostrym konfliktem wokół i wewnątrz mediów publicznych obniżając ich rangę i ograniczając możliwości pozytywnego oddziaływania na bieg spraw publicznych. Zagrożone zostały podstawowe obowiązki mediów publicznych: obowiązek pełnego i wielokierunkowego przekazywania informacji, obowiązek dbania o istnienie i odpowiednią jakość debaty publicznej, obowiązek upowszechniania kultury polskiej bez żadnych ograniczeń. Obserwujemy, niestety, postępujący proces podporządkowywania mediów publicznych interesom partii politycznych. Jest on szczególnie widoczny przy wyłanianiu organów zarządzających tymi mediami oraz próbach ingerowania różnych sił politycznych w treści prezentowane w programach informacyjnych oraz publicystycznych. Programy mediów publicznych uwarunkowane interesami komercyjnymi, nacechowane polityczną perswazją, pomijające w walce o rynek problematykę trudną, pomijającą różne grupy społeczne czy zawodowe są dowodem na głęboki kryzys mediów publicznych. Zgoda na przedłużanie tego kryzysu byłaby równoznaczna ze zgodą na kryzys polskiej demokracji. Przedkładany projekt ustawy medialnej jest wynikiem głębokiego przekonania jego projektodawców, że zachodzi obecnie pilna potrzeba dokonania istotnych zmian w statusie mediów publicznych. Zmiany te pozwoliłyby w szczególności na stworzenie znacznie poważniejszych, aniżeli ma to miejsce obecnie, gwarancji stabilności instytucjonalnej i finansowej mediów publicznych oraz ich niezależności od politycznych, pozaprawnych prób wpływania na ich bieżącą działalność. Taka nowa regulacja była by także w pełni zgodna z zaleceniami Komitetu Ministrów Rady Europy (Counsil of Europe Comittee of Ministers CM/Rec/2007/3) dla państw członkowskich w sprawie misji mediów publicznych w społeczeństwie informacyjnym, zgodnie z którymi zaleca się m.in., aby rządy państw członkowskich : - zagwarantowały fundamentalną rolę mediów publicznych w nowym środowisku cyfrowym, wyraźnie określiły ich zadania i umożliwiły im wykorzystywanie nowych środków technicznych, aby mogły lepiej pełnić swą misję i przystosować się do szybkich zmian zachodzących w pejzażu medialnym i technologicznym, jak również do zmieniających się zachowań widzów i słuchaczy oraz oczekiwań odbiorców;

- wprowadziły do swego ustawodawstwa/regulacji, tam gdzie nie zostało to dotychczas zrobione, przepisy dotyczące misji mediów publicznych, odnoszące się w szczególności do nowych usług komunikacyjnych, dla umożliwienia mediom publicznym pełnego wykorzystania ich potencjału, a zwłaszcza do promowania szerszego, uczestnictwa demokratycznego, społecznego i kulturalnego, między innymi poprzez, stosowanie nowych technologii interaktywnych; - zagwarantowały mediom publicznym, poprzez zabezpieczenie odpowiedniego finansowania i ram instytucjonalnych, warunki niezbędne do pełnienia w sposób przejrzysty i odpowiedzialny, funkcji powierzonej im przez państwa członkowskie w nowym środowisku cyfrowym, - zapewniły mediom publicznym możliwość skutecznego reagowania na wyzwania społeczeństwa informacyjnego, przy równoczesnym respektowaniu dualnej, publicznoprywatnej struktury europejskiego pejzażu elektronicznych mediów i uwzględnianiu spraw rynku i konkurencji; - zapewniły powszechny dostęp do mediów publicznych wszystkim jednostkom i grupom społecznym, w tym mniejszościom i osobom niepełnosprawnym oraz upośledzonym, wykorzystując do tego różne środki techniczne. Wśród warunków potrzebne dla pełnienia przez media misji publicznej w społeczeństwie informacyjnym wspomniane Zalecenia wymieniają m.in.; 1. Warunki prawne Państwa członkowskie powinny tworzyć jasne ramy prawne dla rozwoju mediów publicznych i realizacji ich misji. Powinny one wprowadzić do ustawodawstwa przepisy, umożliwiające mediom publicznym wykonywanie, w możliwie najbardziej skuteczny sposób, ich szczególnych funkcji w społeczeństwie informacyjnym, a zwłaszcza pozwalające tym mediom na wprowadzanie nowych usług komunikacyjnych. Państwa członkowskie powinny – w razie potrzeby z udziałem mediów publicznych - znaleźć odpowiednie rozwiązania zgodne z ich tradycjami prawnymi umożliwiające pogodzenie potrzeby jasnej definicji misji publicznej z potrzebą respektowania niezależności redakcyjnej i autonomii programowej, oraz szybkie i elastyczne przystosowaniu działalności służby publicznej do zachodzących zmian, 2. Warunki techniczne Państwa członkowskie powinny zapewnić mediom publicznym środki techniczne, niezbędne dla realizacji ich zadań w społeczeństwie informacyjnym. Rozwijanie gamy nowych usług umożliwi mediom publicznym dotarcie do większej liczby gospodarstw domowych, większą produkcję zawartości o wysokiej jakości, spełnianie oczekiwań odbiorców i nadążanie za rozwojem środowiska cyfrowego. Media publiczne powinny odgrywać aktywną rolę w technologicznej innowacyjności elektronicznych mediów, jak również w procesie przechodzenia od technologii analogowych do cyfrowych. 3. Warunki finansowe

Państwa członkowskie powinny zapewnić mediom publicznym odpowiednie środki finansowe, umożliwiające im wypełnianie ich zadań misyjnych w społeczeństwie informacyjnym. Tradycyjne modele finansowania, oparte na takich źródłach jak opłaty abonamentowe, dotacje z budżetu państwa i reklama, zachowują znaczenie w nowych warunkach. Biorąc pod uwagę rozwój nowych technologii, państwa członkowskie mogą rozważać korzystanie przez media publiczne z dodatkowych źródeł finansowania, z uwzględnieniem wymogów rynku i ochrony konkurencji. W szczególności, w przypadku nowych, usług spersonalizowanych, państwa członkowskie mogą rozważać zezwolenie mediom publicznym na pobieranie opłat za te usługi. Państwa członkowskie mogą również wykorzystywać inicjatywy społeczne i środowiskowe na rzecz tworzenia i finansowania nowych form mediów publicznych. Rozwiązania te nie mogą jednak naruszać zasady uniwersalności mediów publicznych, ani prowadzić do dyskryminacji różnych grup społecznych. Wprowadzając nowe systemy finansowania, państwa członkowskie powinny zwracać należną uwagę na zapewnienie, by program i zawartość służyły interesowi publicznemu i interesowi wspólnemu. 4. Warunki organizacyjne Państwa członkowskie powinny tworzyć dla mediów publicznych warunki organizacyjne, które stanowią najwłaściwsze zaplecze dla pełnienia misji publicznej w środowisku cyfrowym. Powinny przy tym zwracać właściwą uwagę na gwarancje niezależności redakcyjnej i autonomii instytucjonalnej mediów publicznych oraz na specyfikę krajowych systemów medialnych, jak również na zmiany organizacyjne, konieczne dla wykorzystywania nowych sposobów produkcji i dystrybucji w środowisku cyfrowym. Państwa członkowskie powinny zapewnić mediom publicznym takie ramy organizacyjne i masę krytyczną, aby media te mogły skutecznie funkcjonować w nowym środowisku cyfrowym, realizować rozszerzone zadania misji publicznej i utrzymywać swą pozycję na wysoce skoncentrowanym rynku. Przy organizacji dystrybucji usług misji publicznej, państwa członkowskie powinny zapewnić mediom publicznym możliwość współpracy z innymi podmiotami gospodarczymi, takimi jak media komercyjne, właściciele praw, producenci zawartości audiowizualnej, operatorzy platform i dystrybutorzy zawartości audiowizualnej. Uwzględniając powyższe, przedkładany projekt ustawy o mediach publicznych w pierwszej kolejności buduje stabilne fundamenty niezależności mediów publicznych, m.in. przez: 1) utworzenie niezależnych od instytucji politycznych organów społecznej kontroli mediów publicznych, których członkowie bezpośrednio lub pośrednio reprezentują społeczeństwo obywatelskie. 2) przyjęcie zasady, że kluczowe stanowiska w wspomnianych organach oraz w organach zarządzających jednostek mediów publicznych są obsadzane w procedurze otwartych konkursów, zdolnych wyłonić najlepszych kandydatów, 3) wprowadzenie klarownych oraz stabilnych zasad finansowania mediów publicznych, tak gdy chodzi o wskazanie źródła pochodzenia służących temu celowi środków

finansowych, tj, pobieranej od osób fizycznych oraz podatników podatku dochodowego od osób prawnych tzw. powszechnej opłaty audiowizualnej, jak i sposobu ich przydzielania poszczególnym jednostkom mediów publicznych. Wspomniana powszechna opłata audiowizualna, zastąpiłaby obecnie funkcjonujący, niewydolny, a nadto kosztowny w zakresie poboru, system opłaty abonamentowej, należnej od posiadaczy odbiorników radiowych oraz telewizyjnych. Istotą misji mediów publicznych jest wypełnianie przez nie zadań w zakresie medialnej służby publicznej. Dlatego w projekcie, w sposób jasny i wyczerpujący, uregulowano tak podstawowe, jak i szczegółowe zagadnienia związane z realizacją przez jednostki mediów publicznych medialnej służby publicznej, zgodnie ze standardami współczesnego państwa demokratycznego. Mając na uwadze charakter zadań jednostek mediów publicznych oraz istniejące obecnie uwarunkowania ich realizacji w praktyce, w projekcie zakłada się radykalne zmiany w zakresie formy organizacyjnej tych jednostek. Proponuje się mianowicie całkowite odejście od formy spółki akcyjnej i zastosowanie w to miejsce powszechnie znanej konstrukcji państwowej osoby prawnej, działającej na podstawie ustawy oraz opartego na niej statutu. Tak więc istniejące obecnie spółki medialne, w szczególności Telewizja Polska – Spółka Akcyjna oraz Polskie Radio – Spółka Akcyjna, zostałyby zastąpione przez państwowe osoby prawne Telewizja Polska i Polskie Radio. , natomiast decyzje co do dalszej przyszłości tych podmiotów (wszystkich jednostek mediów publicznych w Polsce), znalazły by się w wyłącznej gestii organów społecznej kontroli mediów publicznych. System tych organów, m.in. ze względu na sposób ich kreowania oraz tryb i zasady działania oraz finansowania, stanowi gwarancję stabilnego funkcjonowania układu mediów publicznych w Polsce, w sposób wolny od wpływów i nacisków ze strony władz publicznych oraz partii politycznych. Gwarancję autonomii i niezależności jednostek mediów publicznych stanowić będą nie tylko zasady i tryb ich tworzenia, ale również sposób zarządzania tymi jednostkami. W tym zakresie projekt również proponuje radykalne zmiany, tj. kadencyjność dyrektorów wszystkich jednostek mediów publicznych, którzy jako jednoosobowe organy kierują nimi i reprezentują je na zewnątrz. Stanowiska dyrektorów byłyby przy tym obsadzane wyłącznie w drodze konkursu, spośród kandydatów legitymujących się wysokimi kwalifikacjami, zapewniającymi prawidłowe sprawowanie funkcji monokratycznego organu zarządzającego jednostką mediów publicznych. Wprowadzenie jednoosobowych organów zarządzających stworzy także w pełni przejrzyste zasady odpowiedzialności za działalność danej jednostki. Przedstawione powyżej rozwiązania o charakterze podstawowym, znalazły swoje potwierdzenie oraz rozwinięcie w szeregu szczegółowych rozwiązaniach projektu ustawy o mediach publicznych, omówionych poniżej w pkt. II. uzasadnienia. II. Systematyka przepisów ustawy Obszerna materia regulacji ustawowej została ujęta w IX Działów, w których, po przepisach wstępnych (Dział I), omówiona została kolejno problematyka organów społecznej kontroli jednostek mediów publicznych (Dział II-V) organizacja, zasady działania i finansowania jednostek mediów publicznych (Dział VI i VII) oraz zasady pobierania powszechnej opłaty audiowizualnej (Dział VIII). W ostatnim dziale ustawy (Dział IX) zamieszczone zostały

zmiany w przepisach obowiązujących, będące konsekwencją rozwiązań proponowanych w ustawie, oraz niezbędne przepisy przejściowe, dostosowujące i końcowe. Omówienie podstawowych rozwiązań ustawy (w kolejności legalnej). Dział I. Przepisy wstępne - art. 1–2 W Dziale I określono najogólniej materię regulacji (art. 1) oraz zamieszczono (art. 2) słowniczek terminów i pojęć używanych w ustawie. Słowniczek ten w wielu punktach nawiązuje do terminów znanych i mających dość jasno zakreślony zakres znaczeniowy, jak np. „audycja” (art. 2 pkt 2), czy „program” (art. 2 pkt 13). W ustawie posłużono się także pojęciami nowymi lub terminologią używaną już wprawdzie w specjalistycznym języku z dziedziny mediów, jednakże albo w ogóle dotychczas nie występującą w języku prawnym (tekstach ustaw) albo też o nie dość precyzyjnym zakresie znaczeniowym. W każdym z tych przypadków niezbędne było ich zdefiniowanie. Przykładem pierwszej ze wspomnianych grup terminów, które wymagały zdefiniowania ich w słowniczku niejako od podstaw, jest fundamentalne dla całej ustawy pojęcie „medialnej służby publicznej” (art. 2 pkt 7), czy pojęcie „nowych mediów’ (art. 2 pkt 10). Przykładem drugiej grupy pojęć są m.in. pojęcia „mediów obywatelskich” (art. 2 pkt 8), „produkcji niezależnej” (art. 2 pkt 12) czy różnych rodzajów reklam (art. 2 pkt 19-22). Zdefiniowano także terminy o swoiście „technicznym” charakterze, jak np. „audiodeskrypcja” czy „treść” (art. 2 pkt 23). Dział II. Organy społecznej kontroli jednostek mediów publicznych – art. 3-10 W Dziale II. ustawy, w pierwszej kolejności (Rozdział 1 art. 3) określono organy, których zadaniem będzie sprawowanie społecznej kontroli nad działalnością jednostek mediów publicznych. Są to organy nowe, nie mające w istocie, jak dotychczas, żadnego odpowiednika w obowiązującym systemie prawnym. Organami tymi są: 1) Obywatelski Komitet Mediów Publicznych w zakresie reprezentacji społeczeństwa obywatelskiego i jego interesów wobec mediów publicznych, zwany dalej „Komitetem”, 2) Rada Mediów Publicznych w zakresie wypełniania przez jednostki mediów publicznych zadań medialnej służby publicznej, zwana dalej „Radą”, 3) Fundusz Mediów Publicznych w zakresie wspierania produkcji programów i treści realizujących medialna służbę publiczną, zwany dalej „Funduszem Mediów”. Szczegółowe zasady ich tworzenia, zakres zadań i kompetencji oraz tryb funkcjonowania uregulowano, w odniesieniu do każdego z tych organów w dalszej części projektu ustawy (w odrębnych Działach III-V). Natomiast w kolejnych rozdziałach omawianego Działu II ustawy uregulowano szereg zagadnień wspólnych dla wszystkich wspomnianych organów, a w szczególności konkursowy tryb obsady stanowisk i ściśle związane z tym kwestie wymagań kwalifikacyjnych osób uczestniczących w takich konkursach (Rozdział 2) oraz inne zagadnienia związane z członkostwem w tych organach.

W odniesieniu do ogólnych wymagań kwalifikacyjnych w art. 4 projektu przyjęto m.in. zasadę, że członkiem organów społecznej kontroli jednostek mediów publicznych mogą być jedynie osoby mogące w pełnym zakresie uczestniczyć w życiu publicznym (stad wymóg obywatelstwa polskiego, pełnej zdolności do czynności prawnych i korzystania z pełni praw publicznych) niekarane oraz wyróżniające się autorytetem, wiedzą i doświadczeniem w dziedzinie mediów, kultury, edukacji lub w działalności na rzecz społeczeństwa obywatelskiego, a w odniesieniu do stanowisk związanych z gospodarowaniem środkami publicznymi, kwalifikacjami i doświadczeniem zawodowym w tej dziedzinie. W dążeniu do obsady stanowisk przez osoby o możliwie jak najwyższych kwalifikacjach i umiejętnościach oraz doświadczeniu zawodowym przydatnym dla pełnienia określonej funkcji, przewidziano także możliwość wprowadzenia, przez organ prowadzący konkurs, dodatkowych wymagań kwalifikacyjnych wobec kandydatów, a w szczególności dotyczących wykształcenia, stażu pracy, osiągnięć i doświadczeń zawodowych, kompetencji i predyspozycji kierowniczych, znajomości języków obcych, jak również przygotowania przez kandydata prezentacji jego zamierzeń na stanowisku, o które kandydat się ubiega. Przyjęto także, że utrata wymaganych kwalifikacji przez osobę pełniąca funkcję członka danego organu, skutkuje wygaśnięciem tego członkostwa (art. 9 ust. 1 pkt 3). Omówione wymagania znajdą także zastosowanie m.in. do dyrektorów jednostek mediów publicznych i ich zastępców (art. 4 ust. 2). Wprowadzono jednocześnie (art. 4 ust. 4 i 5) generalnie ujęte zakazy łączenia członkostwa we władzach organów społecznej kontroli mediów publicznych z zatrudnieniem w jednostce mediów publicznych, administracji publicznej oraz z pełnieniem wyboru lub powołania funkcji publicznej w organach władzy publicznej, a ponadto z zatrudnieniem w instytucjach kultury oraz podmiotach wykonujących działalność gospodarczą w zakresie produkcji programów audiowizualnych. Zakazy te mają na celu zapewnienie niczym nieskrępowanego wykonywania mandatu w omawianych organach, wolnego od jakichkolwiek bezpośrednich wpływów władz publicznych. Wykluczone będzie tu także prowadzenie przez osoby pełniące funkcje we władzach organów społecznej kontroli mediów działalności gospodarcze w dziedzinie produkcji medialnej, a także bezpośrednie związki takich osób z podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą w zakresie produkcji programów audiowizualnych. Sankcją za naruszenie wspomnianych zakazów będzie wykluczenie ze składu organu albo odwołanie z zajmowanego stanowiska (art. 9 ust. 1 pkt 4). Zwrócić należy także uwagę na regulację zawartą w przepisie art. 9 ust. 1 pkt 4, zgodnie z którym wyłącza się lub odwołuje ze składu organu członka, który sprzeniewierzył się zasadom bezstronności lub zasadom medialnej służby publicznej. Przepis tej treści ma na celu zapobieganie naruszaniu w praktyce działalności właściwych organów zasad sprawowania medialnej służby publicznej, przez sankcjonowanie takich zachowań pozbawieniem członkostwa w organie. Konkursowy tryb obsady stanowisk przyjęto w projekcie w odniesieniu do członkostwa w Radzie Mediów Publicznych, Dyrektora Biura Funduszu Mediów Publicznych oraz dyrektorów wszystkich jednostek mediów publicznych (art. 5 ust. 1).

Nie znaczy to, że pozostałe organy społecznej kontroli jednostek mediów publicznych, które nie podlegają obsadzie w drodze otwartego konkursu, są tworzone w sposób dowolny. Przeciwnie, projekt proponuje w tym zakresie szczególne rozwiązania, mające na celu m.in. swoiste „uspołecznienie” procesu kreacji składu osobowego tychże organów i zagwarantowanie ich społecznej i środowiskowej reprezentatywności (o czym niżej). Projekt przewiduje otwarte, dostępne dla każdego, dwustopniowe konkursy, poprzedzone etapem preselekcji kandydatów (art. 7 ust. 1) na podstawie przedłożonych przez nich wniosków i załączonych dokumentów. W etapie pierwszym (art. 7 ust. 2) komisja konkursowa wybierała by nie więcej niż trzech kandydatów, a dopiero w etapie drugim (art. 7 ust. 3) komisja konkursowa, po przeprowadzeniu postępowania kwalifikacyjnego z osobistym udziałem kandydatów, wybierałaby najlepszego kandydata. Dział III. Komitet Mediów Publicznych – art. 11-16 W Dziale III, poświęconym w całości Komitetowi Mediów Publicznych, w kolejnych trzech rozdziałach uregulowano jego zadania oraz zasady i tryb utworzenia oraz działania. Podstawowym zadaniem Komitetu Mediów Publicznych jest reprezentowanie społeczeństwa obywatelskiego i jego interesów wobec mediów publicznych. Spośród szczegółowych zadań Komitetu wymienionych w art. 11, zwracają uwagę m.in. kompetencje w zakresie: - wyboru Rady Mediów Publicznych oraz na zasadach i w trybie określonych w ustawie, członków Rady Funduszu Mediów Publicznych oraz Dyrektora Biura Funduszu Mediów Publicznych, - zatwierdzania rocznych planów finansowych, rocznych planów działalności oraz rocznych sprawozdań finansowych i rocznych sprawozdań z działalności Rady Mediów Publicznych oraz Funduszu Mediów Publicznych. Wymienione wyżej, jak i pozostałe uprawnienia Komitetu Mediów Publicznych wskazane w art. 11 ustawy, mają tak bezpośrednio, jak i pośrednio, tj. przez kreowanie składu innych organów właściwych w dziedzinie społecznej kontroli mediów publicznych, zupełnie podstawowe znaczenie dla funkcjonowania jednostek mediów publicznych. Dlatego zagadnieniem o fundamentalnym znaczeniu jest właściwe ukształtowanie składu tego organu, tj. aby z jednej strony wyłączyć wpływ partii politycznych na skład tego organu, a drugiej zagwarantować jego społeczną i środowiskową reprezentatywność. Osiągnięcie wymienionych wyżej celów, niełatwych do osiągnięcia w ogólności, jak i w aktualnym stadium kształtowania się społeczeństwa obywatelskiego w Polsce i poszczególnych reprezentatywnych jego środowisk, zapewnić ma przyjęta w art. 12 projektu ustawy specyficzna, wielostopniowa konstrukcja wyłaniania reprezentantów owych środowisk, którzy utworzą 250-cio osobowe Kolegium Elektorów, z którego składu wylosowanych zostanie 50-ciu członków Komitetu Mediów Publicznych. W pierwszej kolejności selekcji kandydatów dokonają: a) organizacje pozarządowe, b) ogólnopolskie stowarzyszenia twórcze filmowe, literackie, muzyczne, sztuk wizualnych i teatralne, c) ogólnopolskie stowarzyszenia dziennikarzy,

d) Konferencja Rektorów Akademickich Szkół Polskich e) Konferencję Rektorów Zawodowych Szkół Polskich f) strona samorządowa w Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego, spośród osób zajmujących się kulturą, edukacją lub społeczeństwem obywatelskim. Podmioty te wskażą osoby, w liczbie określonej w art. 12 ust. 2, łącznie 250 osób, które stanowić będą wspomniane wyżej Kolegium Elektorów. Szczegółowe zasady i tryb wskazywania osób do Kolegium przez podmioty, o których mowa w art. 12 ust. 2, określi regulamin opracowany przez członków Rady Działalności Pożytku Publicznego (o których mowa w art. 36 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie) w porozumieniu z ogólnopolską reprezentacją organizacji pozarządowych. Z kolei szczegółowe zasady i tryb przeprowadzenia losowania, o którym mowa w art. 12 ust. 1, określi regulamin uchwalony przez Kolegium zwykłą większością głosów. Prawidłowość wyboru członków Komitetu stwierdzi postanowieniem Sąd Okręgowy w Warszawie, w ciągu 30 dni od dnia złożenia przez Przewodniczącego Komitetu wniosku w trybie przepisów Kodeksu postępowania cywilnego o postępowaniu nieprocesowym. W projekcie (art. 15 i 16) określono podstawowe zasady i tryb działania Komitetu, zapewniające zachowanie powszechnie wymaganych standardów funkcjonowania wieloosobowych organów kolegialnych, a w pozostałym zakresie odesłano do regulaminu uchwalanego przez sam Komitet (art. 16 ust. 5). Dodać należy, że członkowie Kolegium Elektorów, jak i wylosowanego z jego składu Obywatelskiego Komitetu Mediów Publicznych, pełnić będą swoje funkcje społecznie, nie pobierając z tego tytułu żadnego wynagrodzenia (art. 8 ust. 1). Dział IV. Rada Mediów Publicznych- art. 17-22 W Dziale IV projektu ustawy uregulowano kolejno zadania Rady Mediów Publicznych, członkostwo w Radzie oraz zasady i tryb jej działania. Do podstawowych zadań Rady należy sprawowanie kontroli wypełniania przez jednostki mediów publicznych zadań medialnej służby publicznej, planowanie, organizowanie oraz nadzór pod względem merytorycznym a także analiza badań nad jakością i oglądalnością programów i audycji nadawanych przez jednostki mediów publicznych. Tak ogólnie ujęte wyżej zadania, zostały szczegółowo wymienione w art. 17 i 18 ustawy. Należą do nich m.in. takie podstawowe uprawnienia Rady, jak: 1) podział środków finansowych pomiędzy jednostki mediów publicznych oraz nadzór nad ich wykorzystaniem przez te jednostki, 2) powoływanie i odwoływanie dyrektorów jednostek mediów publicznych w trybie i na zasadach określonych w ustawie oraz ustalanie ich wynagrodzenie, a także ocena ich pracę, 3) zatwierdzanie ramowych planów programowych i planów finansowych jednostek mediów publicznych oraz sprawowanie nadzoru nad ich działalnością, 4) tworzenie, łączenie i likwidowanie jednostki mediów publicznych w trybie i na zasadach określonych w ustawie. Uwzględniając istotę i znaczenie wymienionych wyżej zadań i kompetencji Rady Mediów Publicznych dla funkcjonowania mediów publicznych w Polsce, za najwłaściwszy uznany

został w projekcie konkursowy tryb wyłonienia jej członków (art. 19 ust. 1). Kwalifikacje i inne wymagania szczegółowe postawione kandydatom do Rady oraz konkursowy tryb obsady stanowisk w Radzie, stanowić ma, w samym założeniu, gwarancję wyłonienia najlepszych kandydatów, dysponujących kwalifikacjami i doświadczeniem pozwalającym sprostać stojącym przez członkami Rady zadaniom. Rada jest organem kadencyjnym (art. 19 ust. 1 i 4), jednakże zgodnie z art. 20 ust. 1, Komitet może, większością 3/5 ustawowej liczby jego członków, podjąć uchwałę o odwołaniu wszystkich członków Rady, w przypadku odrzucenia jej sprawozdania po raz drugi w trakcie kadencji Rady. Członek Rady może także zostać odwołany ze składu Rady, jeżeli sprzeniewierzył się zasadom bezstronności lub zasadom medialnej służby publicznej (art. 9 ust. 1 pkt 4). Rada, jako organ kolegialny, podejmuje uchwały na posiedzeniach, a jej szczegółową organizację i tryb pracy określa regulamin uchwalony przez Radę i zatwierdzony przez Komitet (art. 21 ust. 5). Rada wykonuje swoje działania przy pomocy Biura Rady. Biuro Rady zapewnia administracyjną obsługę prac Kolegium Elektorskiego, Komitetu oraz Instytutu Mediów Publicznych. (art.23) Ze względu na skład Rady oraz i charakter wypełnianych przez nią funkcji, Członkostwo w Radzie uprawnia jej członków do pobierania z tego tytułu uposażenia, a okres członkostwa w Radzie traktuje się za równoważny zatrudnieniu w ramach stosunku pracy (art. 22). Dział V. Fundusz Mediów Publicznych – art. - 40- 60 Istotna rola w zakresie społecznej kontroli mediów publicznych przypada Funduszowi Mediów Publicznych (art. 40 ), który tworzą: 1) Dyrektor Funduszu 2) Rada Funduszu Mediów Publicznych, zwana dalej „Radą Funduszu”, Fundusz sprawuje kontrolę finansowania programów i utworów realizujących medialną służbę publiczną. Dyrektor Funduszu kieruje pracami Funduszu i reprezentuje go na zewnątrz, a także jest obowiązany do kontroli rozliczenia przychodów i kosztów dofinansowanych przedsięwzięć. Kontroli podlega również przebieg i sposób realizacji przedsięwzięcia oraz prawidłowość wykorzystania otrzymanego dofinansowania. (art..42, art. 60). Do zadań Dyrektora Funduszu należy w szczególności: 1) opracowywanie rocznego planu działalności oraz rocznego planu finansowego Funduszu, ze szczególnym uwzględnieniem określenia minimalnego udziału procentowego środków funduszu mediów publicznych przeznaczonych na produkcje realizowane poza województwem mazowieckim; 2) sporządzanie rocznego sprawozdania z działalności oraz rocznego sprawozdania finansowego Funduszu; 3) dofinansowywanie przedsięwzięć z zakresu produkcji audycji, treści realizujących medialną służbę publiczną, po zasięgnięciu opinii ekspertów wskazanych wspólnie przez Radę; 4) sprawowanie zarządu majątkiem Funduszu; 5) prowadzenie gospodarki finansowej Funduszu. (art. 42) Na stanowisko Dyrektora Funduszu Komitet powołuje osobę wyłonioną w drodze konkursu. Dyrektorem Funduszu może zostać osoba, która spełnia wymagania określone w art. 4 ust. 1

oraz posiada co najmniej trzyletni staż pracy na stanowiskach kierowniczych, z zastrzeżeniem art. 4 ust. 3. (art. 44) W uzasadnionych przypadkach, przewidziano natomiast możliwość odwołania Dyrektora przez Komitet przed upływem kadencji (art. 45). Rada Funduszu, poza wytyczaniem kierunków działania Funduszu, pełni funkcje opiniodawcze (art. 47), stąd 11-osobowy skład Rady Funduszu jest kształtowany w drodze powołania przez Komitet spośród kandydatów zgłoszonych przez reprezentatywne podmioty wymienione w art. 48, a członkowie Rady funduszu pełnią swoje funkcje społecznie, nie pobierając z tego tytułu wynagrodzenia (art. 8 ust. 1). Fundusz ma za zadanie wspierać produkcję audycji i treści realizujących medialną służbę publiczną przez ich dofinansowywanie. Fundusz udziela dofinansowania przedsięwzięć medialnych, a zwłaszcza audycji lub treści realizujących medialną służbę publiczną rozpowszechnianych za pomocą telewizji, radia, Internetu, prasy, mediów obywatelskich oraz nowych mediów, kierując się potrzebą: 1) wspierania edukacji, społeczeństwa obywatelskiego, tworzenia kultury i ochrony dziedzictwa kulturowego, społeczeństwa kreatywnego; 1) dokumentowania osiągnięć kultury; 2) zapewnienia dostępu obywateli do rzetelnej informacji i serwisów informacyjnych; 3) sprawowania medialnej kontroli organów władzy publicznej. (art.55) Działalność Funduszu jest nadzorowana przez Komitet, w szczególności w zakresie wskazanym w art. 51. Komitet nadaje także Funduszowi statut (art. 51 ust. 5). Struktura wewnętrzna Funduszu, określona w jego statucie, powinna nie tylko zapewniać właściwe warunki organizacyjne dla prawidłowej realizacji zadań przez Fundusz, ale i przewidywać organizację wewnetrzną Funduszu.

W dalszej części Działu V. (art. 52 i n.) uregulowane zostały w sposób szczegółowy zasady gospodarki finansowej Funduszu . Przyjęto, że Przychodami Funduszu są:1) 25% przychodów, o których mowa w art. 25 ust. 1 pkt 1, przekazanych przez Radę; 2) dotacje z budżetu państwa; 3) wpływy z kar, o których mowa w art. 53 i 54 ustawy o radiofonii i telewizji.

W kolejnych przepisach projektu szczegółowo uregulowano zasady dofinansowania jednostki mediów publicznych, przy wykorzystaniu konstrukcji umów cywilnoprawnych (art. 57 i n.). W innej części projektu (art. 91) uregulowano zawieranie przez Radę, na wniosek dyrektora jednostki mediów publicznych i organu samorządu terytorialnego, trójstronnego kontraktu samorządowego, który określa zadania jednostki mediów publicznych na rzecz

danego regionu i zakres finansowania tego działania przez właściwą jednostkę samorządu terytorialnego. Dział VI. Organizacja i zasady działania jednostek mediów publicznych - art. 61-97 W najobszerniejszym, Dziale VI ustawy uregulowano ogół zagadnień związanych Organizacja i zasady działania jednostek mediów publicznych. Jednostki mediów publicznych, jako podmioty wypełniające medialną służbę publiczną, finansowane ze środków publicznych, obowiązane są realizować zadania mediów publicznych w państwie demokratycznym, zaspokajając potrzeby społeczeństwa obywatelskiego oraz odbiorców indywidualnych, szczegółowo wymienione i opisane w art. 61 i 62 projektu. Programy jednostek mediów publicznych powinny natomiast odpowiadać bardziej szczegółowym kryteriom sformułowanym w art. 63 ustawy. Jednym z zagadnień kluczowych dla funkcjonowania i wypełniania zdań mediów publicznych jest ich organizacja. Nie ulega bowiem wątpliwości, że forma organizacyjna tych jednostek oraz inne elementy strukturalne w tym zakresie, jak np. sposób wyłaniania władz jednostek mediów publicznych, stanowić mogą w praktyce istotny czynnik determinujący stopień realizacji przez owe jednostki medialnej służby publicznej. Kierując się zasadami omówionymi szerzej w pkt I. uzasadnienia, w projekcie przyjęto, jako fundamentalne rozwiązanie organizacyjne w tym zakresie, że wszystkie jednostki mediów publicznych będą państwowymi osobami prawnymi, działającymi na podstawie przepisów ustawy i postanowień opartego na niej statutu (art. 66). Konsekwencją wyboru takiego właśnie rozwiązania co do formy organizacyjnej jednostek mediów publicznych, musiała być likwidacja podmiotów działających obecnie w formie spółek (o czym szczegółowo w dalsze części uzasadnienia dotyczącej przepisów Działu IX ustawy). Przemawiają za tym m.in. wielokrotnie podnoszone w dyskusji publicznej i ogólnie znane argumenty nawiązujące do szeregu negatywnych doświadczeń obecnej praktyki funkcjonowania mediów publicznych w tej formie. Wiele wzajemnie ze sobą powiązanych i pozostających w interakcji elementów o charakterze przyczyn i skutków, doprowadziło tu, najogólniej rzecz ujmując, do braku wymaganego i oczekiwanego w państwie demokratycznym stopnia niezależności i bezstronności mediów publicznych, z wszystkimi tego negatywnymi konsekwencjami w zakresie utrzymania właściwego standardu mediów publicznych, we wszystkich aspektach ich działalności w dotychczasowej formie spółek. Uwzględniając powyższe, w projekcie przyjęto, że jednostkami mediów publicznych, będącymi państwowymi osobami prawnymi, są jednostki telewizji publicznej i jednostki radiofonii publicznej (ogólnopolskie lub regionalne) oraz Portal Mediów Publicznych. (art. 64). Jednostki te tworzy, łączy lub likwiduje Rada, za zgodą Komitetu, kierując się interesem publicznym, w tym zaspokajaniem potrzeb regionalnych, a także zmianami technologicznymi w mediach (art. 65). Rada nadaje również jednostce mediów publicznych statut (art. 66 ust. 2). Jak z powyższego wynika, organem posiadającym kompetencję w zakresie tworzenia, łączenia lub likwidacji jednostek mediów publicznych jest Rada, działająca za zgodą Komitetu. Omówione przepisy należy jednakże odczytywać łącznie z przepisami art. 144 ust. 1 ustawy, z których wynika, że następcami prawnymi podlegających likwidacji spółek

Telewizja Polska i Polskie Radio, zgodnie z art.143 w zakresie ogółu praw i obowiązków majątkowych (z pewnymi wyłączeniami) stają się z mocy prawa jednostki mediów publicznych: 1) Telewizji Polskiej-Spółka Akcyjna - państwowa osoba prawna Telewizja Polska, 2) Radia Polskiego-Spółka Akcyjna - państwowa osoba prawna Polskie Radio, 3) spółki radiofonii regionalnej - państwowe osoby prawne, regionalne jednostki radiofonii. Innymi słowy, w przepisach dostosowujących projektu ustawy, a zatem mających z ich istoty jednorazowe zastosowanie, utworzone zostały wymienione wyżej w pkt 1-3 państwowe osoby prawne, ale taki stan rzeczy, założony na dzień wejścia w życie ustawy, nie jest bynajmniej traktowany jako spetryfikowany. Rada, za zgodą Komitetu, może bowiem, korzystając z przysługujących jej na mocy art. 65 ust. 2 ustawy uprawnień, dokonać zmian w organizacji wskazanych wyżej w pkt. 1-3 jednostek mediów publicznych, co w praktyce może polegać zwłaszcza na połączeniu takich jednostek albo nawet na swoistej ich konsolidacji, tj. połączeniu w jedną jednostki radiofonii i jednostki telewizji. Rada ma bowiem w tym zakresie znaczną swobodę co do wyboru organizacyjnego kształtu wskazanych jednostek mediów publicznych. Rada nie będzie natomiast dysponować ową swobodą w odniesieniu do tworzenia i rozpowszechniania ogólnopolskich programów telewizyjnych i radiowych. W art. 72-74 projektu zakłada się bowiem swoistą ustawową petryfikację co do następujących programów:

1. TVP1, TVP2 i TVP3, przy czym

program TVP3 jest ogólnokrajowym programem, w którym co najmniej 4 godziny programu stanowią regionalne programy telewizyjne, nie nadaje on reklam ogólnokrajowych, a program wspólny TVP3, realizować ma w szczególności potrzeby edukacyjne, kulturowe oraz dzieci i młodzieży. 2. Programów radiowych I, II, III i IV, przy czym Program II realizować ma w szczególności potrzeby kulturowe, a Program IV w szczególności potrzeby młodzieży. Ustawa zawiera także dalsze, szczegółowe przepisy co do funkcjonowania jednostek mediów publicznych, w szczególności co do ich obowiązków programowych (art. 79-90), w tym kwestii nadawania reklam i ich rodzaju oraz ich obowiązków wobec organów państwa i innych podmiotów (art. 92-97 ). Nową jednostką przewidzianą w projekcie ustawy jest Portal Mediów Publicznych (art. 76 i n.), utworzony w celu udostępniania audycji i treści wytworzonych przy udziale środków publicznych oraz audycji archiwalnych jednostek mediów publicznych, z umiejscowionym w jego strukturze Archiwum Mediów Publicznych. Portal tworzyć będzie strony internetowe i wyodrębnione zasoby niezbędne dla realizacji zadań kulturowych, edukacyjnych i informacyjnych społeczeństwa obywatelskiego, a wśród innych jego zadań znajduje się m.in. archiwizacja, digitalizacja, remastering i renowacja zasobów archiwalnych. Działalność tego Portalu może w znaczący sposób ułatwić każdemu zainteresowanemu bezpłatny dostęp do wszystkich bieżących oraz archiwalnych zasobów medialnych, przy czym zgodnie z art. 144 ust. 3 ustawy, Portalowi zostaną przekazane materiały archiwalne

tworzące zasób obecnych spółek Telewizja Polska i Polskie Radio oraz archiwum byłego Komitetu do Spraw Radia i Telewizji "Polskie Radio i Telewizja". Istotne znaczenie dla funkcjonowania mediów publicznych, ma kwestia obsady organów zarządzających. Dlatego też w projekcie, na co wskazano już wyżej przy omawianiu wymagań kwalifikacyjnych oraz konkursowego trybu obsady stanowisk, przyjęto, że stanowiska dyrektorów jednostek mediów publicznych, którzy kierują nimi i reprezentują je na zewnątrz, obsadzane będą w drodze konkursu, spośród kandydatów spełniających wymagania kwalifikacyjne odpowiednie do zajmowanego stanowiska (art. 69 ust. 1 i 2). Względną niezależność tak wyłonionych dyrektorów w sprawowaniu powierzonych im funkcji, gwarantować ma ich kadencyjność (4-letnia kadencja, art. 69 ust. 3) oraz ograniczenie do niezbędnego minimum przypadków ich odwołania. Jednocześnie wskazać należy, iż w stosunku do obecnej organizacji mediów publicznych nastąpi znaczne ograniczenie stanowisk kierowniczych (rady nadzorcze, zarządy). Dział VII. Zasady finansowania jednostek mediów publicznych – art. 98- 105 W dziale VII. projektu uregulowano zasady finansowania jednostek mediów publicznych, w tym przychody i fundusze jednostek mediów publicznych (art. 98-100 ) oraz ich plany i sprawozdania finansowe (art. 101-105 ). Przepisy te zapewniają jawność i przejrzystość finansowania mediów publicznych, czemu służy także obowiązek publikacji w Biuletynie Informacji Publicznej (art. 105 ). Dział VIII. Powszechna opłata audiowizualna – art. 106-114 Projekt zakłada, że gros środków służących finansowaniu mediów publicznych pochodzić będzie z powszechnej opłaty audiowizualnej, która zastąpić ma opłaty abonamentowe, pobierane obecnie na podstawie przepisów ustawy z dnia 21 kwietnia 2005 r. o opłatach abonamentowych. Trzeba wyraźnie zaznaczyć, że powszechna opłata audiowizualna obejmuje nie tylko prawo do korzystania z radia i telewizji tak jak obecnie, ale też prawo dostępu do zasobów audiowizualnych zarówno tych archiwalnych jak i nowotworzonych. W zamyśle projektodawców, będą one powszechnie, nieodpłatnie dostępne za pośrednictwem Portalu Mediów Publicznych, co zarazem wiąże się z koniecznością archiwizowania tych zasobów, konserwacją, renowacją i digitalizacją. Materia ta wymagała zatem szczegółowego uregulowania w odrębnym Dziale VIII ustawy, gdzie w kolejnych trzech rozdziałach unormowano kwestie podmiotów zobowiązanych oraz płatników (art. 106-108 ), odliczenia od podatku oraz zwolnienia z opłaty (art. 109 ) oraz wysokość oraz pobór opłaty (art. 110-114 ). Co do zakresu podmiotowego powszechnej opłaty audiowizualnej, to podlegają jej uzyskujące przychody osoby pełnoletnie, mające miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym przedsiębiorcy oraz podmioty uzyskujące dochody podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych (art. 106 ust. 2). Powszechna opłata audiowizualna podlegałaby odliczeniu od podstawy opodatkowania podatku dochodowego od osób fizycznych oraz dochodowego od osób prawnych, podmiotów wskazanych w art. 109 ust. 2 projektu, natomiast zwolnione byłyby w całości z obowiązku uiszczania opłaty osoby wymienione w art. 109 ust. 3.

1) Jeżeli chodzi o wysokość opłaty audiowizualnej, to od osób fizycznych przewiduje się ją w wysokości 8 zł miesięcznie, a od osób podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, byłaby ona uzależniona od liczby telewizorów. Płatnikami opłaty byłyby podmioty wskazane w art. 108 ustawy, tj. w odniesieniu do osób fizycznych ich pracodawcy oraz Zakład Ubezpieczeń Społecznych lub inne organy właściwe organy emerytalne, a w odniesieniu do podmiotów opłacający podatek od osób prawnych, te podmioty lub płatnicy tego podatku. Zakłada się, że wpływy z tytułu opłaty osiągną kwotę szacunkową w granicach 1,5 mld zł. Dział IX. Przepisy zmieniające, dostosowawcze, przejściowe i końcowe - art. 115 – 152 Ze względy na złożoną materię regulacji ustawy o mediach publicznych, rozbudowany jest Dział IX ustawy, zawierający zmiany w przepisach 18. obowiązujących ustaw (art. 115 133 oraz liczne przepisy przejściowe, dostosowujące i końcowe (art. 133 – 152 ). Zróżnicowanie daty wejścia w życie poszczególnych przepisów ustawy jest uzasadnione z następujących przyczyn. 14- dniowy termin wejścia w życie art. 143 i art. 145-147 ustawy jest podyktowany potrzebą postawienia w stan likwidacji spółek Telewizja Polska i Polskie Radio odpowiednio wcześniej przed utworzeniem następców prawnych tych spółek, tj. państwowych osób prawnych Telewizja Polska oraz Polskie Radio oraz zapewnienia tym ostatnim podmiotom niezbędnych częstotliwości. Z tym samym dniem powinni podjąć także czynności powołani w tym celu likwidatorzy tych spółek. Niezbędne było także odpowiednio wczesne wejście wżycie przepisu art. 146 ustawy, regulującego status pracowników likwidowanych spółek. Wejście w życie z dniem ogłoszenia przepisów wymienionych w art. 152 pkt 1, jest uzasadnione ze względu na regulowaną nimi materię. I tak wejście w życie z dniem ogłoszenia art. 4-8, art. 11 pkt 3, 4 i 8, art. 12-16, art. 18 pkt 5, art. 19 ust. 1-3, art. 21-23, art. 34, art. 36-38, art. 40, art. 44, art. 46 ust. 2 i 3, art. 48, art. 50, art. 51 ust. 5, art. 69 ust 1 i 2, art. 137-141, art. 148 i art. 149,, jest uzasadnione potrzebą niezwłocznego przystąpienia do wyłaniania przewidzianych w projekcie organów społecznej kontroli jednostek mediów publicznych oraz organizacji konkursów na stanowiska obsadzane w tym trybie, wskazane w art. 5 ust.1 ustawy, jak również wyłonienie kandydatów do objęcia tych stanowisk. Podobnie wejście w życie z dniem ogłoszenia art. 69 ust. 1 i 2, pozwoli niezwłocznie przystąpić do procedury konkursowego wyłaniania kandydatów na dyrektorów utworzonych ustawą jednostek mediów publicznych. Z kolei wejście w życie w tym terminie art. 51 ust. 2 umożliwi niezwłocznie opracowanie i nadanie statutu Funduszowi, co jest sprawą istotną z punktu widzenia zapewnienia obsługi nowo utworzonych ustawą organów.

Niezwłocznie należy także powołać pełnomocników do spraw organizacji jednostek mediów publicznych oraz Biura Mediów Publicznych, co uzasadnia wejście w życie z dniem ogłoszenia ustawy przepisów art. 148. Wejście w życie z dniem 1 stycznia 2011 r. art. 106-114 i art. 151 , tj. przepisów o powszechnej opłacie abonamentowej oraz utracie z tym dniem mocy obowiązującej przez ustawę z dnia 21 kwietnia 2005 r. o opłatach abonamentowych, jest podyktowane względami czysto praktycznymi. W ten bowiem sposób unika się sytuacji, w której w tym samym roku kalendarzowym obowiązują dwa odmienne systemy opłat w tej samej dziedzinie. Dzięki temu unika się także nie tylko tworzenia w tym zakresie rozbudowanej regulacji przejściowej, ale także możliwych praktycznych kłopotów z rozliczeniem nadpłat pojawiających się zawsze w przypadku opłat dokonanych „z góry” za cały rok kalendarzowy. *** Projektodawcy deklarują, że projekt ustawy jest w pełni zgodny z prawem Unii Europejskiej oraz per saldo nie powoduje żadnych ujemnych skutków finansowych dla budżetu państwa. Wprawdzie zwolnienia podatkowe przy powszechnej opłacie audiowizualnej spowodują uszczuplenie budżetu o około 400 – 600 mln zł rocznie, ale równocześnie działalność mediów publicznych wykreuje ruch gospodarczy, który przyniesie budżetowi państwa znacznie wyższe dochody.

Warszawa, 4 października 2010 r. BAS-WAPEiM-1242/10 Pan Grzegorz Schetyna Marszałek Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej

Opinia prawna w sprawie zgodności z prawem Unii Europejskiej poselskiego projektu ustawy o mediach publicznych (przedstawiciel wnioskodawców: poseł Jan Ołdakowski) Na podstawie art. 34 ust. 9 uchwały Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 30 lipca 1992 roku – Regulamin Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej (Monitor Polski z 2009 r. Nr 5, poz. 47 i Nr 81, poz. 998 oraz z 2010 r. Nr 10, poz. 87) sporządza się następującą opinię:

1. Przedmiot projektu ustawy Proponowana ustawa określa zasady: działania jednostek mediów publicznych, wypełniania przez nie zadań w zakresie medialnej służby publicznej, działania organów kontrolujących te jednostki, finansowania tych jednostek. Projekt wprowadza powszechną opłatę audiowizualną, uchylając jednocześnie ustawę z dnia 21 kwietnia 2005 r. o opłatach abonamentowych (Dz. U. Nr 85, poz. 728, ze zmianami). Projekt przewiduje przekształcenie spółek Telewizja Polska S.A. i Polskie Radio S.A. oraz spółek radiofonii regionalnej w państwowe osoby prawne. Projekt przewiduje zmiany w ustawach: z dnia 29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 87, ze zmianami), z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach (Dz. U. z 2006 Nr 97, poz. 673, ze zmianami), z dnia 27 września 1990 r. o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2000 r. Nr 47, poz. 544, ze zmianami), z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, ze zmianami), z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 2004 r. Nr 253, poz. 2531, ze zmianami), z dnia 16 lipca 1998 r. – Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw (Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1547, ze zmianami), z dnia 12 kwietnia 2001 r. – Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2007

r. Nr 190, poz. 1360 oraz z 2008 r. Nr 171, poz. 1056), z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676, ze zmianami), z dnia 20 czerwca 2002 r. o bezpośrednim wyborze wójta, burmistrza i prezydenta miasta (Dz. U. Nr 113, poz. 984, ze zmianami), z dnia 14 marca 2003 r. o referendum ogólnokrajowym (Dz. U. Nr 57, poz. 507, ze zmianami), z dnia 23 stycznia 2004 r. – Ordynacja wyborcza do Parlamentu Europejskiego (Dz. U. Nr 25, poz. 219, ze zmianami), z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, ze zmianami), z dnia 30 czerwca 2005 r. o kinematografii (Dz. U. Nr 132, poz. 1111, ze zmianami), z dnia 9 czerwca 2006 r. o Centralnym Biurze Antykorupcyjnym (Dz. U. Nr 104, poz. 708, ze zmianami), z dnia 9 czerwca 2006 r. o Służbie Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służbie Wywiadu Wojskowego (Dz. U. Nr 104, poz. 709 i Nr 218, poz. 1592), z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944–1990 r. oraz treści tych dokumentów (Dz. U. z 2007 r. Nr 63, poz. 425, ze zmianami), z dnia 16 listopada 2006 r. o świadczeniu pieniężnym i uprawnieniach przysługujących cywilnym niewidomym ofiarom działań wojennych (Dz. U. Nr 249, poz. 1824) oraz z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240, ze zmianami). Projekt zawiera przepisy przejściowe. Proponowana ustawa ma wejść w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia. 2. Stan prawa Unii Europejskiej w materii objętej projektem Ze względu na przedmiot projektu ustawy należy wskazać: - art. 14 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TfUE), dotyczący usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym, - art. 18 TfUE zakazujący wszelkiej dyskryminacji ze względu na przynależność państwową, - art. 45 TfUE ustanawiający swobodę przepływu pracowników wewnątrz Unii Europejskiej, - art. 56 TfUE zakazujący ograniczeń w swobodnym świadczeniu usług, - art. 106 ust. 2 TfUE dotyczący przedsiębiorstw świadczących usługi w ogólnym interesie gospodarczym, - art. 107 i 108 TfUE dotyczące zasad przyznawania pomocy przez państwo, - art. 167 TfUE określający kompetencje państw członkowskich w dziedzinie kultury, - Protokół (nr 29) w sprawie systemu publicznego nadawania w państwach członkowskich, dołączony do Traktatu z Lizbony, - rezolucję Rady i przedstawicieli rządów państw członkowskich, przyjętą podczas posiedzenia Rady w dniu 25 stycznia 1999 r., dotyczącą radiofonii i telewizji publicznej (Dz. Urz. WE C 30 z 5.2.1999 r., str. 1; dalej: rezolucja), 2

- dyrektywę Rady 2001/23/WE z dnia 12 marca 2001 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do ochrony praw pracowniczych w przypadku przejęcia przedsiębiorstw, zakładów lub części przedsiębiorstw lub zakładów (Dz. Urz. WE L 82 z 22.3.2001 r., str. 16; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne rozdz. 5, t. 4, str. 98), - dyrektywę Komisji 2006/111/WE z dnia 16 listopada 2006 r. w sprawie przejrzystości stosunków finansowych między państwami członkowskimi a przedsiębiorstwami publicznymi, a także w sprawie przejrzystości finansowej wewnątrz określonych przedsiębiorstw (wersja skodyfikowana) (Dz. Urz. UE L 318 z 17.11.2006 r., str. 17), - dyrektywę 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006 r., str. 1, ze zmianami), - dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/13/UE z dnia 10 marca 2010 r. w sprawie koordynacji niektórych przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich dotyczących świadczenia audiowizualnych usług medialnych (dyrektywa o audiowizualnych usługach medialnych) (wersja ujednolicona) (Dz. Urz. UE L 95 z 15.4.2010, str. 1), - komunikat Komisji 96/C 281/03 na temat usług świadczonych w interesie ogólnym w Europie (Dz. Urz. WE C 281 z 26.9.1996 r., str. 3), uzupełniony komunikatem Komisji 2001/C 17/04 na temat usług świadczonych w interesie ogólnym w Europie (Dz. Urz. WE C 17 z 19.1.2001 r., str. 4), - komunikat Komisji 2001/C 320/04 w sprawie udzielania pomocy państwa dla radiofonii i telewizji publicznej (Dz. Urz. WE C 320 z 15.11.2001 r., str. 5; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne rozdz. 8, t. 2, str. 117). 3. Analiza przepisów projektu pod kątem ustalonego stanu prawa Unii Europejskiej A. Projekt budzi wątpliwości interpretacyjne mające znaczenie dla oceny zgodności projektu z prawem Unii Europejskiej: (1) Projekt przewiduje uchylenie przepisów rozdziału 4 ustawy o radiofonii i telewizji, dotyczących m.in. obowiązku realizacji misji publicznej przez publiczną radiofonię i telewizję. Jednocześnie projekt zakłada nadanie Radzie Mediów Publicznych kompetencji kontrolnych w zakresie wypełniania przez jednostki mediów publicznych zadań medialnej służby publicznej (art. 3 pkt 2 i art. 17). Rada będzie określała obowiązki programowe tych jednostek (art. 18 pkt 7). Zgodnie z projektem Rada byłaby upoważniona m.in. do: nadawania statutu jednostkom mediów publicznych (art. 66 ust. 2), ustalania sposobu realizacji medialnej służby publicznej przez te jednostki, w tym określania ramowych obowiązków programowych mediów publicznych (art. 79), określania procentowego udziału audycji europejskich w programach tych jednostek oraz udziału produkcji niezależnych w czasie nadawania programu 3

telewizyjnego (art. 80), określania maksymalnej liczby nowych formatów telewizyjnych zakupywanych za granicą (art. 81), określania minimalnego udziału w programie telewizyjnym audycji z ułatwieniami odbioru dla osób z niepełnosprawnością narządu wzroku lub słuchu (art. 82), określania dopuszczalnego czasu nadawania reklam w programach nadawców publicznych niższego niż określony w ustawie o radiofonii i telewizji (art. 85), zakazania lokowania produktów w audycjach (art. 86), określania sposobu prowadzenia dokumentacji rachunkowej przez jednostki mediów publicznych (art. 104 ust. 3), ogłaszania wysokości powszechnej opłaty audiowizualnej (art. 111 ust. 3). Z proponowanej regulacji wynika więc, że Rada Mediów Publicznych miałaby kompetencję do nakładania na nadawców publicznych określonych obowiązków. Natomiast zgodnie z art. 213 Konstytucji RP Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji stoi na straży wolności słowa, prawa do informacji oraz interesu publicznego w radiofonii i telewizji. Jest ona upoważniona do wydawania rozporządzeń, a więc aktów prawa powszechnie obowiązującego. Projekt nie rozstrzyga kwestii wzajemnych relacji między KRRiT a Radą Mediów Publicznych, w szczególności w zakresie kompetencji w stosunku do nadawców publicznych. Proponowane przepisy dotyczące kompetencji Rady Mediów Publicznych budzą wątpliwości co do zgodności z Konstytucją i w związku z tym możliwości ich stosowania. Kwestia ta ma znaczenie dla oceny zgodności projektu z prawem UE, ponieważ treść przyznawanych Radzie Mediów Publicznych kompetencji jest objęta postanowieniami Protokołu (nr 29) w sprawie systemu publicznego nadawania w państwach członkowskich oraz dyrektyw 2010/13/UE i 2006/111/WE (m.in. dotyczących misji służby publicznej, określenia minimalnego udziału utworów europejskich w programach telewizyjnych, dostępności audiowizualnych usług medialnych dla osób z upośledzeniami wzroku lub słuchu, ograniczenia czasu nadawania telewizyjnych spotów reklamowych, zakazu lokowania produktu, przestrzegania zasad przejrzystości stosunków finansowych między państwem członkowskim a przedsiębiorstwami publicznymi). (2) Proponowana w art. 119 projektu zmiana art. 6 ust. 2 ustawy o radiofonii i telewizji wprowadza pojęcia „dostawca usług medialnych”, „usługi medialne” i „audiowizualne usługi medialne”, które nie występują w obowiązującej ustawie i nie zostały zdefiniowane na potrzeby tej ustawy w projekcie. Z zaproponowanej regulacji wynika, że definicje „dostawcy usług medialnych” i „usług medialnych” (art. 2 pkt 3 i 24 projektu) będą miały zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do proponowanej ustawy o mediach publicznych. (3) Artykuł 80 projektu zobowiązuje Radę Mediów Publicznych do określenia: procentowego udziału w programach jednostek publicznej radiofonii i telewizji audycji, w tym utworów słowno-muzycznych, wytworzonych pierwotnie w języku polskim, zastrzegając że udział ten nie może być mniejszy 4

niż 40% czasu nadawania programu w ciągu każdego miesiąca, a udział audycji europejskich – 60%, a także procentowego udziału produkcji niezależnych w czasie nadawania programu telewizyjnego nie mniejszego niż 15%. Natomiast na podstawie art. 15 ustawy o radiofonii i telewizji nadawcy programów telewizyjnych przeznaczają co najmniej 33% kwartalnego czasu nadawania programu na audycje wytworzone pierwotnie w języku polskim, z wyłączeniem serwisów informacyjnych, reklam, telesprzedaży, transmisji sportowych, przekazów tekstowych i teleturniejów. Nadawcy programów radiowych i telewizyjnych przeznaczają co najmniej 33% kwartalnego czasu nadawania w programie utworów słowno-muzycznych na utwory, które są wykonywane w języku polskim. Nadawcy programów telewizyjnych przeznaczają ponad 50% kwartalnego czasu nadawania programu na audycje europejskie, z wyłączeniem serwisów informacyjnych, reklam, telesprzedaży, transmisji sportowych, przekazów tekstowych i teleturniejów. Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji określa, w drodze rozporządzenia, niższy udział w programie telewizyjnym niektórych audycji wytworzonych pierwotnie w języku polskim i audycji europejskich. Zgodnie z art. 15a ust. 1 ustawy o radiofonii i telewizji nadawcy programów telewizyjnych przeznaczają co najmniej 10% kwartalnego czasu nadawania programu na audycje europejskie wytworzone przez producentów niezależnych, z wyłączeniem serwisów informacyjnych, reklam, telesprzedaży, transmisji sportowych, przekazów tekstowych i teleturniejów. W czasie przeznaczonym na audycje europejskie wytworzone przez producentów niezależnych, audycje wytworzone w okresie 5 lat przed rozpowszechnieniem w programie powinny stanowić co najmniej 50%. Projekt posługuje się, zdefiniowanym w art. 2 pkt 12, pojęciem „produkcja niezależna”, natomiast ustawa o radiofonii i telewizji w art. 15a – pojęciem „producenta niezależnego wobec danego nadawcy”, zdefiniowanym w art. 4 pkt 13 ustawy. Zestawienie obydwu definicji wskazuje na ich rozbieżność i nie jest możliwe ustalenie wzajemnych relacji między nimi. Dyrektywa 2010/13/UE posługuje się pojęciem producenta niezależnego od nadawcy w celu określenia minimalnego udziału utworów europejskich wyprodukowanych przez producentów niezależnych od nadawców, z wyłączeniem czasu przeznaczonego na nadawanie wiadomości, wydarzeń sportowych, gier, reklamy i usług teletekstu i telezakupów (art. 17). Wprowadzenie w projekcie dodatkowej regulacji określającej udział audycji europejskich w programach jednostek publicznej radiofonii i telewizji powoduje nakładanie się przepisów projektu i ustawy o radiofonii i telewizji. Niemożliwe byłoby jednoznaczne ustalenie obowiązków jednostek publicznej radiofonii i telewizji w odniesieniu do audycji, w tym audycji europejskich. Rozbieżność przepisów projektu i przepisów ustawy o radiofonii i telewizji dotyczy także: okresu rozliczeniowego (odpowiednio miesiąc i kwartał), minimalnego procentowego udziału audycji europejskich, kategorii audycji zaliczanych do okresu rozliczeniowego (projekt nie przewiduje 5

wyłączenia serwisów informacyjnych, reklam, telesprzedaży, transmisji sportowych, przekazów tekstowych i teleturniejów), podstawy prawnej obowiązku udziału audycji europejskich (zgodnie z projektem Rada Mediów Publicznych „określa” procentowy udział audycji europejskich, natomiast w obowiązującym stanie prawnym udział audycji europejskich jest określony w ustawie, a KRRiT jest upoważniona do określenia w drodze rozporządzenia niższego ich udziału). Ponadto projekt określa obowiązki jednostek publicznej radiofonii i telewizji, natomiast ustawa odnosi się do nadawców programów telewizyjnych. Należy także zwrócić uwagę, że przepisy artykułów 15–15b ustawy wykonują art. 4 ust. 1 lit. n, ust. 2–4 oraz art. 17 dyrektywy 2010/13/UE, wprowadzając m.in. definicję audycji europejskiej. Projekt nie zawiera definicji tego pojęcia ani odesłania do definicji wprowadzonej w art. 15b ust. 3 ustawy o radiofonii i telewizji. Nie wiadomo więc, jaki jest zakres pojęcia audycji europejskiej używanego w projekcie. Wskazane wyżej istotne błędy legislacyjne uniemożliwiają sporządzenie opinii o zgodności proponowanych przepisów z prawem UE. B. Analiza projektu w jego obecnym brzmieniu umożliwia wskazanie przepisów budzących wątpliwości z punktu widzenia zgodności z prawem UE. W szczególności są to przepisy dotyczące: - wymogu obywatelstwa polskiego członków Komitetu Mediów Publicznych, Rady Mediów Publicznych i organów Funduszu Mediów Publicznych, dyrektora Instytutu Mediów Publicznych (art. 36 ust. 2), dyrektorów jednostek mediów publicznych (art. 4 ust. 1 pkt 1 i art. 69 ust. 2). Przepisy te mogą stanowić naruszenie art. 45 TfUE nakazującego zniesienie wszelkich form dyskryminacji w zakresie zatrudnienia pracowników pochodzących z państw członkowskich ze względu na obywatelstwo; - zasad lokowania produktów (art. 57 ust. 3, art. 79 ust. 2 pkt 2 i art. 86, w związku z art. 2 pkt 5). Przepisy te są sprzeczne z art. 11 dyrektywy 2010/13/UE określającym zasady, na jakich lokowanie produktu jest dopuszczalne; - określania przez Radę Mediów Publicznych maksymalnej liczby formatów telewizyjnych zakupywanych za granicą (art. 81 pkt 1). Takie rozwiązanie należy uznać za dyskryminujące producentów pochodzących z innych niż Polska państw członkowskich UE i w konsekwencji naruszałoby ono art. 56 TfUE wprowadzający zasadę swobody świadczenia usług, w związku z art. art. 18 TfUE zakazującym dyskryminacji ze względu na przynależność państwową. Należy też zwrócić uwagę, że projekt nie definiuje pojęcia „format telewizyjny” i nie jest jasne, co miałoby stanowić przedmiot obrotu; - niepobierania opłat za nadawanie reklamy kulturowej, która może obejmować towary komercyjne – nowo wytworzone książki, przedstawienia teatralne, koncert, filmy, płyty, wystawy, oraz zwolnienia nadawania tych reklam z podatku od towarów i usług (art. 89 w związku z art. 1 pkt 20 oraz art. 126). Przepisy te mogą prowadzić do naruszenia unijnych zasad pomocy 6

państwa, określonych w art. 107 i 108 TfUE oraz zasad opodatkowania podatkiem VAT określonych w dyrektywie 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej; - wygaśnięcia stosunków pracy z pracownikami likwidowanych spółek w przypadku niezaproponowania nowych warunków pracy lub płacy przez pełnomocników do spraw jednostek mediów publicznych będących następcami prawnymi tych spółek (art. 146). Przepisy te są sprzeczne z artykułami 3 i 4 dyrektywy Rady 2001/23/WE, zapewniającymi ochronę praw i obowiązków wynikających z umów o pracę lub stosunku pracy istniejącego w momencie przejęcia przedsiębiorstwa. 4. Konkluzje Przedmiot projektu ustawy o mediach publicznych jest objęty prawem Unii Europejskiej. Projekt zawiera regulacje budzące wątpliwości z punktu widzenia zgodności z prawem UE (punkt 3.B opinii). Jednocześnie istotne błędy legislacyjne uniemożliwiają szczegółową analizę zgodności przepisów projektu z prawem UE (punkt 3.A opinii). Dyrektor Biura Analiz Sejmowych Michał Królikowski

7

Warszawa, 4 października 2010 r. BAS-WAPEiM-1243/10

Pan Grzegorz Schetyna Marszałek Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej Opinia prawna w sprawie stwierdzenia – w trybie art. 95a ust. 3 Regulaminu Sejmu – czy poselski projekt ustawy o mediach publicznych (przedstawiciel wnioskodawców: poseł Jan Ołdakowski) jest projektem ustawy wykonującej prawo Unii Europejskiej Proponowana ustawa określa zasady: działania jednostek mediów publicznych, wypełniania przez nie zadań w zakresie medialnej służby publicznej, działania organów kontrolujących te jednostki, finansowania tych jednostek. Projekt wprowadza powszechną opłatę audiowizualną, uchylając jednocześnie ustawę z dnia 21 kwietnia 2005 r. o opłatach abonamentowych (Dz. U. Nr 85, poz. 728, ze zmianami) oraz przewiduje zmiany innych ustaw. Projekt przewiduje przekształcenie spółek Telewizja Polska S.A. i Polskie Radio S.A. oraz spółek radiofonii regionalnej w państwowe osoby prawne. Przedmiot projektu ustawy o mediach publicznych jest objęty prawem Unii Europejskiej. Projekt zawiera regulacje budzące wątpliwości z punktu widzenia zgodności z prawem UE. Istotne błędy legislacyjne uniemożliwiają szczegółową analizę zgodności przepisów projektu z prawem UE i stwierdzenie, czy jest projektem ustawy wykonującej prawo Unii Europejskiej. Dyrektor Biura Analiz Sejmowych Michał Królikowski